Search

Amaç: Kronik bel ağrılı hastalarda uyku kalitesini değerlendirmek ve uyku kalitesi ile ağrı, fonksiyoneldurum ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi incelemek, ayrıca kronik bel ağrısı ile depresyon durumuarasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya kronik bel ağrılı 100 hasta ve 100 kas-iskelet ağrısı olmayan bireyalındı.Bel ağrısı düzeyi Vizüel Analog Skala (VAS), fonksiyonel durum Roland Morris Özürlülük Ölçeği,uyku kalitesi Pittsburg Uyku Kalitesi Ölçeği (PUKI), sağlıkla ilişkili yaşam kalitesi Kısa Form -36(KF-36)ve depresyon durumu Beck Depresyon Ölçeği ile değerlendirildi. Bu değerlendirme ölçekleri ile gruplarkarşılaştırılmıştır. Ayrıca uyku kalitesi ile ağrı şiddeti, fonksiyonel durum, yaşam kalitesi ve depresyondurumu arasındaki ilişki incelenmiştir.Bulgular: Kronik bel ağrılı hastaların PUKI skoru kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksekti.[PUKI ortancası hasta grubu 5 (1-14), kontrol grubu 4 (0-15), p=0.014].Uyku kalitesi ile VAS-gece arasındaistatistiksel anlamlı ilişki saptandı (p=0.005). Hasta grubunda KF-36’nın fiziksel fonksiyon, fizikselrol güçlüğü, canlılık, sosyal işlevsellik, ağrı ve genel sağlık algısı alt parametrelerinde kontrol grubunagöre istatistiksel anlamlı düşük puan saptandı (Sırasıyla p, Aim: The objective of this study was to assess sleep quality in patients with chronic low back pain andto demonstrate the relationship between sleep quality and pain, functional status and quality of life, aswell as the relationship between chronic back pain and depression.Material and Methods: This study included 100 patients with chronic low back pain(CLBP) and 100healthy controls. Pain was evaluated with Visual Analog Scale, functional capacity with Roland MorrisDisability Questionnaire ,sleep quality with Pittsburgh Sleep Quality Index (PUKI), life quality with ShortForm-36 (SF-36) and depression status with Beck Depression Inventory (BDI). We used these self-report questionnaires to compare CLBP patients with healthy control group. Also, cross- correlation among the sleep disturbance andseverity of CLBP, functional capacity, life quality and depression were evaluated.Results: PSQI score was higher in patients with CLBP than control group [The median PSQI was 4 (0-15) for the healthy controls and 5(1-14) for the patients group, p=0.014]. Significant associations were found between PUKI and the severity of pain in night (p=0.005). Inthe patient group, the detailed categories of physical function, physical role, vitality, social functioning, pain and general health of the SF-36were statistically significantly lower than control group (p

Amaç: Bu çalışmada fibromiyalji hastalarında aerobik egzersiz ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon polikliniğinde takip edilen ve Amerikan Romatoloji Derneği kriterlerine göre Fibromiyalji Sendromu(FS) tanısı alan hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen hastaların yaşam kalitesi ve fonksiyonel düzeyleri tedavi öncesi ve tedavi sonrası doldurdukları kısa form-36 ile değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya alınan toplam 22 kadın hastanın yaş ortalaması 48,09±7,42(33-64) yıl, takip süreleri 35,5022,26 (9-84) ay idi. Hastaların 6 tanesi koşu bandı, 16 tanesi bisiklet egzersiz programına alınmıştı. Hastaların egzersiz programı süresi 7 ile 24 arasında değişmekteydi. Tedavi sonrası SF-36 Ölçeğinin fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, emosyonel rol güçlüğü, enerji, ruhsal sağlık, ağrı ve genel sağlık skorlarında istatistiksel açıdan anlamlı iyileşme saptandı. Yalnızca sosyal işlevsellik puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme olmadığı görüldü. Sonuç: Bu çalışma sonucuna göre FS’li hastaların takibinde yaşam kalitelerini arttırmaları amacıyla aerobik egzersizler hastalığın tedavi ve takibi boyunca unutulmamalıdır., Purpose: The present study aimed to analyze the relationship between aerobic exercise and life quality in fibromyalgia patients. Materials and Methods: The study included patients who were followed up at the Physical Medicine and Rehabilitation outpatient clinic of Zonguldak Bülent Ecevit University Faculty of Medicine and were diagnosed with Fibromyalgia Syndrome (FS) according to the criteria of the American Society of Rheumatology. The quality of life and functional levels of the patients included in the study were evaluated with the short form-36, which they filled out before and after the treatment.Results: The mean age of the 22 female patients included in the study was 48.09±7.42(33-64) years, and the follow-up period was 35.50±22.26 (9-84) months. Six of the patients were included in the treadmill and 16 of them were included in the bicycle exercise program. The duration of the exercise program of the patients varied between 7 and 24. Post-treatment SF-36 Scale's physical functioning, limitation in physical role, limitation in emotional role, vitality, mental health, bodily pain and general health scores were statistically significant. There was no statistically significant improvement in social functioning. Conclusion: According to the outcomes of this study; aerobic exercises should be born in mind to elevate life quality in treatment and follow-up of the FS patients.

Amaç: Biyolojik hastalık modifiye edici ilaç (bDMARDs) kullanan hastaların (romatoid artrit, ankilozanspondilit ve psöriatik artrit) Hepatit B virüs (HBV) reaktivasyonu, kronik ve okkült HBV varlığınıaraştırmayı hedefledik.Gereç ve Yöntemler: Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Sağlık Uygulama Araştırma HastanesiFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon kliniğinde takip edilen ve biyolojik DMARDs (infliksimab, adalimumab,etanercept, golimumab, sertolizumab, tofasitinib, sekukinumab, tosilizumab, ustekinumab) kullananhastaların dosyalarında yer alan verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı, cinsiyeti, tanıları(romatoid artrit, ankilozan spondilit ve psöriatik artrit), kullanmakta olduğu ilaçlar, kullanım süreleri,Hepatit B antijen ve antikorları (HBsAg, anti-HBs ve anti-HBc IgG) ve HBV için ilaç kullanmakta olanhastalar kaydedildi.Bulgular: Çalışmaya 138 hasta dahil edildi. Hastaların 64’ü (%46,4) kadın ve 74’ü (%53,6) erkekti.Ortalama yaşları 47,7±11,9 yıl olarak hesaplandı. Olguların dördünde (%2,9) HBsAg 47 (%34,8)’sindeanti-HBc IgG ve 63 (%45,6)’ünde anti-HBs pozitifliği vardı. Hastaların 32 (%23,2)’si antiviral tedavi almaktaydı.Anti HBc-Ig G(+) olan 15 (%10,8) olgu antiviral tedavisizdi ve üç aylık HBV DNA izlemleri iletakip edilmekteydi. Toplam 16 (%11,5) olgu Hepatit B’ye karşı aşılıydı.Sonuç: Çalışma sonucunda bDMARD kullanan kronik ve okkült HBV yönünden 47 olgunun ortalamabeş yıllık tedavi ve klinik izleminde HBV reaktivasyonu görülmedi. Biyolojik DMARDs kullananlarda sıkıtakip ve uygun protokolle HBV reaktivasyonu gibi korkulan bir komplikasyon gelişmeyebilir., Aim: We aimed to investigate the presence of hepatitis B virus (HBV) reactivation, chronic and occultHBV in patients who are followed in the Physical Medicine and Rehabilitation Clinic of Zonguldak BülentEcevit University Health Practice Research Hospital and using biological disease modifying drugs(bDMARDs). Material and Methods: The data files of the patients with ongoing biological disease-modifying antirheumatic drug (bDMARD) therapy thatwas followed by the Physical Medicine and Rehabilitation Clinic were analyzed retrospectively. Patient data such as age, gender, diagnosis,medication and its duration, Hepatitis B antigens and antibodies (HBsAg, anti-HBs and anti-HBc IgG), and antiviral HBV treatments wererecorded.Results: The study included 138 patients comprising 64 (46.4%) females and 74 (53.6%) males. The mean age was 47.7±11.9 years.HBsAg, anti-HBc IgG, and anti-HBs positivity were detected in 4 (2.9%), 47 (34.8%), and 63 (45.6%) patients in our outpatient clinic,respectively. Thirty-two (23.2%) of the patients were receiving antiviral treatment. Close HBV DNA monitoring was performed for 3 monthsin 15 patients with (+) anti-HBc IgG, these patients were not followed by antiviral treatment. Totally 16 patients were vaccinated againstHepatitis B.Conclusion: As a consequence of the study, no HBV reactivation was encountered in the clinical follow-up of 47 patients with an ongoingmedication of meanly 5 years for chronic and occult HBV. We concluded that the development of a feared complication such as HBVreactivation can be prevented in patients using bDMARDs with strict follow-up and appropriate protocol

Osteoarthritis (OA) with joint stiffness and pain; leading to a decrease in functionality and subsequent deterioration in quality of life; it is an age-related, inflammatory, degenerative joint disease and affects many people around the world. The knee joint is primarily one of the most common joints with osteoarthritis, and knee OA is among the main causes of pain and physical disability in the elderly. Although the diagnosis of knee OA can be made by clinical findings and physical examination, radiological evaluation is performed for diagnostic confirmation as well as the degree of joint involvement. Treatment planning in OA should be based on education of the patient, controlling symptoms, limiting disease progression, preserving and improving functions. In order to achieve these goals, knee OA treatment should include non-pharmacological, pharmacological and, when necessary, surgical methods. The publication of the study reports presenting new treatment recommendations in the literature for OA patients continues, and the guidelines on the treatment options for these patients are updated day by day. The aim of this review is to evaluate the general information about knee OA and to present the current treatment guidelines for this disease with the evidence levels., Osteoartrit (OA) eklem sertliği ve ağrı ile birlikte; işlevsellikte azalma ve ardından yaşam kalitesinde bozulmaya yol açan; genellikle yaşla ilişkili, inflamatuar kaynaklı, dejeneratif bir eklem hastalığıdır ve dünya çapında pek çok insanı etkilemektedir. Diz eklemi primer olarak osteoartritin en sık görüldüğü eklemlerden biri olup, diz OA yaşlılardaki ağrı ve fiziksel engelliliğin ana nedenleri arasında yer alır. Diz OA tanısı her ne kadar klinik bulgular ve fizik muayene ile yapılabilse de, eklem tutulumunun derecesinin yanı sıra diyagnostik doğrulama için radyolojik değerlendirme yapılır. OA’de tedavi planlanması hastanın eğitimi, semptomların kontrol altına alınması, hastalık progresyonunun sınırlandırılması, fonksiyonların korunması ve iyileştirilmesi üzerine kurulmalıdır. Bu hedeflere ulaşabilmek için diz OA tedavisi, nonfarmakolojik, farmakolojik ve gerektiğinde cerrahi yöntemleri içermelidir. OA hastaları için literatürde yeni tedavi önerileri sunan çalışma raporlarının yayınlanmasına devam edilmekte ve bu hastaların tedavi seçeneklerini içeren yönergeler gün geçtikçe güncellenmektedir. Bu derlemenin amacı diz OA hakkındaki genel bilgilerin değerlendirilmesi ve bu hastalıktaki güncel tedavi rehberlerinin kanıt düzeyleri eşliğinde sunulmasıdır.

COVID-19 pandemisi toplumlarda benzeri görülmemiş bir sorun oluşturmuştur. Hastalarda ortaya çıkan immobilizasyon, pulmoner,nöromüsküler ve bilişsel komplikasyonlar göz önünde bulundurulduğunda, rehabilitasyon uzmanları COVID-19 olan hastaların iyileşmesürecinde önemli bir rol oynayabilir. Birçok kronik hastalıkta kardiyopulmoner rehabilitasyonun (KPR) yararlı etkileri uzun zamandırbilinmektedir. COVID-19’da KPR’nin etkinliği ile ilgili bilimsel kanıtlar da artmaktadır. Bu çalışmalar ışığında, KPR programlarınınCOVID-19 hastalarında faydalı olacağı öngörülmektedir., The global outbreaks of COVID-19 has created an unprecedented challenge to the society. Considering the immobilization, neurological, pulmonary, neuromuscular and cognitive complications, rehabilitation professionals can play an important role in the recovery process for patients with COVID-19. The beneficial effects of cardiopulmonary rehabilitation (CPR) in many chronic diseases have been known for a long time. Scientific evidence concerning the effectiveness of CPR in COVID-19 is also increasing. In the light of this studies, it is predicted that CPR programs will be beneficial in COVID-19 patients.

Selda Sarıkaya, Deneysel Hayvan Modelinde, Maksiller Sinüs Mukozasında, Fibrin Glue ve Siyanoakrilatın Histopatolojik Etkileri, Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kulak Burun Boğaz Hastalıkları Tezi, Zonguldak 2013Amaç: Bu çalışmada, fibrin glue ve siyanoakrilatın, maksiller sinüs mukozasında histopatolojik etkilerinin tavşan modelinde gösterilmesi ve karşılaştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bülent Ecevit Üniversitesi hayvan deneyleri laboratuvarında, 2,5?3 kg ağırlıklarında, 14-16 haftalık genç erişkin 20 adet beyaz Yeni Zellanda tavşanı, çalışmanın başlangıcında iki gruba ayrıldı. On tavşanın sağ maksiller sinüs içine fibrin glue, diğer on tavşanın sağ maksiler sinüs içine siyanoakrilat uygulandı. Kontrol grubu olarak, aynı tavşanların sol maksiler sinüs içine SF uygulandı. Çalışma sırasında, siyanoakrilat uygulanan gruptan ölen bir tavşan çalışma dışı bırakıldı. Operasyon sonrası 21. günde hayvanlar sakrifiye edildi. Maksiller sinüs mukoza örnekleri; inflamasyon derecesi, fibrozis, yabancı cisim reaksiyonu, siliyer kayıp, mukoza altındaki kemik yapılarda osteoneogeneziste artış ve seröz glandlarda kayıp açısından histopatolojik olarak değerlendirildi. Bulgular: Maksiller sinüs mukozasında, fibrin glue gurubunda kontrol gurubuna göre inflamasyon derecesi, fibrozisi, yabancı cisim reaksiyonu, siliyer kayıp, osteoneogenezis ve seröz glandlarda kayıp açısından istatistiksel olarak anlamlı artış izlendi (P:0.001