Search

Bu çalışmada meme kanseri hastalarında eşler arasındaki uyum ve algılanan sosyal desteğin depresyon, anksiyete, benlik saygısı ve cinsellik üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı Anabilim Dalı ve Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı polikliniklerine başvuran ve meme kanseri tanısı olan 50 hasta çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya alınan tüm hastalar, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ), Golombok-Rust Cinsel Doyum Ölçeği-Kadın Formu (G-RCDÖ), Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği (RBSÖ), Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ÇBASDÖ) ve Çiftler Uyum Ölçeği (ÇUÖ) ile değerlendirilmiştir. Hastaların eşler arası uyum ve sosyal destek düzeyleri arttıkça BDÖ, BAÖ ve G-RCDÖ puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu izlendi (p0,05). Sosyodemografik özellikler ve hastalıkla ilgili değişkenler ile bakılan ölçek puanları arasında anlamlı ilişki bulunmadı (p>0,05). Meme kanseri tanısı bulunan hastaların hastalıkla mücadele etmelerinde ve psikososyal yönden uyum sağlamalarında eşlerinden ve aileden gelen sosyal destek önemli bir etmendir. Hastaların yaşadığı ruhsal sorunların azaltılmasında eşlerin ve ailelerin de katıldığı psikoeğitim ve psikososyal destek programlarının faydalı olabileceği düşünülmektedir., In this examination, we aimed to investigate the effects of marital adjustment and perceived social support on depression, anxiety, self-esteem, and sexuality in patients with breast cancer. Fifty breast cancer patients who applied to Uludag University Medical Faculty Mental Health Department and Department of Radiation Oncology were included in the study. The Beck Depression Scale (BDS), the Beck Anxiety Scale (BAS), the Golombok-Rust Sexual Satisfaction Scale-Woman Form (GRSSS), the Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES), the Multidimensional Perceived Social Support Scale (MPSSS) was assessed with the Couple Adjustment Scale (CAS). As the level of couple adjustment and social support of patients increased, it was observed that there was a statistically significant decrease in BDS, BAS, and G-RSSS scores. No significant relationship was found between socio-demographic characteristics and disease-related variables and scale scores. Conclusion: Social support from partners and family members is important in patients with breast cancer diagnoses and psychosocial disorders. It is thought that psycho-education and psychosocial support programs which spouses and their families participate in reducing psychiatric problems experienced by patients can be beneficial.

Şizofreni hastalarında iş yaşamına katılım oranı oldukça düşüktür. Bununla beraber çalışmayan hastaların çalışma isteği ve iş arayışı olabilmektedir. Hastaların çalışma güdülenmesinin nedenleri ve güdülenmeyle ilişkili etkenlerin bilinmesi mesleksel rehabilitasyon çalışmaları için yol gösterici olabilir. Bu araştırmada çalışmayan şizofreni hastalarında, çalışma güdülenmesinin nedenleri ve güdülenmeyle ilgili öngörücülerin saptanması amaçlandı. Yöntem: Altı merkezde en az iki yıldır şizofreni veya şizoaffektif bozukluk tanısıyla izlenen ve herhangi bir işte çalışmayan 379 hastanın demografik, klinik ve iş yaşamıyla ilgili özellikleri incelendi. Çalışma isteğinin nedenleri sorgulandı. Hem çalışma isteğinin, hem de iş arayışının olması çalışma güdülenmesi olarak değerlendirildi. Güdülenmesi olan ve olmayan hastalar demografik ve hastalıkla ilgili veriler açısından karşılaştırıldı. Güdülenmeyi yordayan etkenleri saptamak için lojistik regresyon analizi yapıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 42, eğitim ortalaması dokuz yıl, hastalık süresi ortalaması 18 yıl olan katılımcıların çoğu erkek ve bekardı. Hastaların %33’ünde çalışma güdülenmesi saptandı. Güdülenimin nedenleri arasında maddi gereksinmeler (%45) ve bağımsız yaşama isteği (%35) öne çıkarken, güdülenmesi olmayan hastalarda işin üstesinden gelemeyeceği (%66) ve sosyal yardımların kesilmesi düşüncesi (%24) ağırlıktaydı. Erkek cinsiyet (OR=2.0), meslek edinimi (OR=2.0), hastalık sonrası iş deneyimi (OR=1.2), eğitim düzeyi (OR=1.1) ve hastalık süresi (OR=0.9) çalışma güdülenmesinin yordayıcıları olarak saptandı. Sonuç: Çalışmayan hastaların üçte birinde çalışma güdülenmesinin olması önemli bir bulgudur. Sosyal destek kaybının olmaması bazı hastalar için işe girme açısından güdüleyici olabilir. Özellikle meslek edinmiş, eğitim düzeyi yüksek, iş deneyimi olmuş ve hastalığın erken döneminde olan hastaların işe yerleştirme hizmetleri için aday oldukları söylenebilir., Objective: Working rate in patients with schizophrenia is considerably low. Nonetheless, unemployed patients might have desire to work and look for a job. Identifying the reasons underlying the patients’ work motivation and related factors can be instructive for the vocational rehabilitation services. The purpose of this study was to determine the reasons for work motivation and to identify the predictors of motivation in unemployed patients with schizophrenia. Methods: Sociodemographic and working life information of 379 unemployed patients with schizophrenia or schizoaffective disorder diagnosed for at least two years was collected from six different centers. The patients were questioned about their desire to work and its reasons. Having desire to work and job seeking behavior together was considered as work motivation. Patients with and without having work motivation were compared regarding to their sociodemographic information and illness characteristics. Logistic regression analysis was conducted to find the factors predicting the work motivation. Results: The participants’ mean age was 42, level of education was nine years, duration of illness was 18 years, and majority consisted of males and single patients. It was found that 33% of the patients were motivated to work. While distinct underlying reasons of the work motivation were found as financial needs (45%) and will for independent living (35%), idea of not being able to deal with the requirements of the job (66%) and not receiving social welfare payment (24%) were dominant in patients who weren’t motivated to work. The predictors of work motivation were found as male gender (OR=2.0), having a profession (OR=2.0), having work experience after the illness (OR=1.2), level of education (OR=1.1), and duration of illness (OR=0.9). Conclusion: We found that one-third of unemployed patients with schizophrenia have work motivation as an important finding. The patients may feel more comfortable and motivated to work if they would continue to receive social welfare payment after they started a job. It could be concluded patients who have a profession, high level of education, previous job experience, and who are at the early stage of their illness are suitable candidates for the vocational rehabilitation services.

In this study we aim to determine the prevalence of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), depression and anxiety symptoms among senior medical students. All of the 226 senior medical students from 2014-2015 academic year were included, there has been no sampling. We reached 72.2% of the students. Data were collected via Beck Anxiety Score (BAS), Beck Depression Score (BDS), Adult ADHD Self-Report Scale and a questionnaire form which was prepared by researchers. Of all participants 17.2% (n=28) of the students were under the risk of ADHD. The median of BAS scores was 7 and 6.7% (n=11) of students had severe anxiety. The median of BDS scores was 7 and 15.3% (n=25) of the students were under the risk of depression. When we consider the results of ADHD and anxiety symptoms, we think it would be important to provide psychological consultation to medical students for preventive mental health., Bu çalışmada, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıf öğrencilerinde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), depresyon ve anksiyete belirtilerinin prevalansının saptanması amaçlanmıştır. Araştırmaya 2014-2015 öğretim yılında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıf öğrencisi 226 kişi dahil edilmiş, örneklem seçilmemiştir. Öğrencilerin %72.22'sine (n=163) ulaşılmıştır. Veri araştırmacılar tarafın-dan geliştirilen anket formu, Beck Anksiyete Ölçeği(BAÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozuk-luğu Kendi Bildirim Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Öğrencilerin %17.2'sinin (n=28) DEHB yönünden risk altında olduğu saptanmıştır. Katılımcıların BAÖ puanlarının ortancası 7'dir ve %6.7'sinde (n=11) ciddi anksiyete saptanmıştır. Katılımcıların BDÖ puanlarının ortancası 7'dir ve %15.3'ü (n=25) depresyon açısından risk altındadır. Elde ettiğimiz anksiyete, depresyon ve DEHB bulguları gözden geçirildiğinde tıp fakültesi öğrencilerine etkin psikolojik danışmanlık verilmesinin koruyucu ruh sağlığı açısından önemli olacağı düşünülmektedir.

Depression is a common psychiatric disorder. There is still very little known about the neurobiological alterations that underlie the pathophysiology of depression. Recently, neuroplasticity hypothesis is added to monoamine hypothesis and neurotransmitter receptor hypothesis which are among the theories about the biological etiology of depression. Neuroplasticity can be defined as alterations in structural properties and functions of neurons and synapses depending on various internal and external stimuli. Neurotrophic factors are molecules important for development and protection of neurons. The neuron needs the neurotrophic factors synthesized by itself for survival, differentiation and neuroplasticity. Hippocampus is one of the brain regions with highest level of neuroplasticity. Brain imaging studies reveal that there is hippocampal volume reduction in depression. This reduction may be due to stress induced alterations in neurogenesis and neurotrophic factor expression in hippocampus. Pharmacologic and somatic antidepressant treatments increase adult hippocampal neurogenesis and neurotrophic factor expression and reverse effects of stress on hippocampal atrophy. Brain derived neurotrophic factor (BDNF) is the mostly studied neurotrophic factor in depression. There are data about decreased levels of BDNF in depression. Many studies suggest that BDNF is the "common final pathway" for actions of different antidepressants and chronic antidepressant treatment can enhance neurogenesis in adult hippocampus regulating plasticity and neurotrophin signalling pathways important in neuronal survival., Yaygın bir psikiyatrik bozukluk olan depresyon patofizyolojisinin altında yatan nörobiyolojik değişiklikler hakkında halen çok az şey bilinmektedir. Depresyonun biyolojik etiyolojisi hakkında geliştirilen kuramlardan monoamin hipotezi ve nörotransmitter reseptör hipotezine son yıllarda depresyonun nöroplastisite hipotezi eklenmiştir. Nöroplastisite, çeşitli iç ve dış uyaranlara bağlı olarak beyindeki nöronların ve bunların oluşturduğu sinapsların yapısal özellikleri ve işlevlerindeki değişiklikler olarak tanımlanabilir. Nörotrofik faktörler; nöronların gelişimi ve korunması için büyük öneme sahip olan moleküllerdir. Nöron yaşamak, farklılaşmak ve nöroplastisite için kendi salgıladığı nörotrofik faktörlere gereksinim duymaktadır. Hipokampus nöroplastisitesi en yüksek beyin bölgelerinden biridir. Beyin görüntüleme çalışmaları; depresyonlu olgularda hipokampal hacim azalması olduğunu göstermektedir. Bu durum hipokampustaki nörogenez ve nörotrofik faktör ekspresyonunda stresle indüklenen değişikliklere bağlı olabilir. Farmakolojik ve somatik antidepresan tedaviler erişkin hipokampal nörogenezi ve nörotrofik faktör ekspresyonunu arttırmakta, dolayısıyla stresin hipokampal atrofi üzerine olan etkisini durdurup geriye döndürebilmektedir. Depresyonda üzerinde en çok çalışılan nörotrofik faktör olan beyin kaynaklı nörotrofik faktör (BDNF) düzeylerinin depresyon durumunda azaldığı yönünde veriler mevcuttur. Pek çok araştırma, BDNF'nin farklı antidepresan yaklaşımlar için "son ortak yol" olduğunu ileri sürmekte ve kronik antidepresan tedavinin erişkin hipokampusunda nörogenezi hızlandırdığını; plastisite ve nöronal hayatta kalımda rolü olan nörotrofin iletici yolakları düzenlediğini göstermektedir

Bu çalışmanın amacı, COVID-19'a bağlı olarak yakınlarını kaybeden bireylerin depresyon ile travma sonrası stres bozukluğu düzeylerinin bazı değişkenler bakımından nasıl bir farklılaşma gösterdiğini ve depresyon ile travma sonrası stres bozukluğu düzeylerinin birbiri ile olan ilişkisini incelemektir. Araştırmanın örneklemini Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği'ne COVID-19' a bağlı olarak yakın kaybı nedenli ruhsal yakınmalar ile veya daha önceden takipli hastalardan COVID-19' a bağlı olarak yakın kaybı nedeni ile semptomlarında bir artış veya değişkenlik gösteren hastalardan toplam 92 kişi oluşturmaktadır. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri hakkında bilgi alabilmek için Demografik Bilgi Formu, depresyon düzeylerinin belirlenmesi için Beck Depresyon Envanteri ve travma sonrası stres bozukluğu düzeylerinin belirlenebilmesi için de Travmatik Stres Belirti Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçları, medeni durum, eğitim durumu, gelir düzeyi, maneviyat düzeyi, kaybedilen kişi ile ilişki niteliği, taziyeye gelen kişi sayısı, alkol tüketiminde artış gibi değişkenlerin yüksek depresyon ve travma sonrası stres bozukluğu belirtilerini açıklamada anlamlı bir etkisi bulunmadığını ancak; cinsiyet, kaybedilen kişinin ölüm yaşı, kaybedilen kişinin ölüm şekli, kaybedilen kişi ile yakınlık derecesi, cenaze töreninin gerçekleştirilebilmesi, cenaze törenine katılım, yas süresinin uzunluğu, sosyal destek sağlayan yakınlar ile görüşme fırsatı, sigara tüketiminde artış, sahip olunan hayatı sonlandırma fikri ve dini inançlarda gerçekleşen değişim gibi değişkenlerin ise yüksek depresyon ve travma sonrası stres bozukluğu belirtilerini açıklamada anlamlı bir etkisinin bulunduğunu göstermektedir. Ayrıca, COVID-19'a bağlı olarak yakın kaybı deneyimleme durumu ile yüksek düzeyde depresyon ve travma sonrası stres bozukluğu belirtileri arasında pozitif yönlü bir ilişki ve yüksek düzey depresyon ile travma sonrası stres bozukluğu belirtileri arasında ise pozitif yönde anlamlı bir korelasyon bulunmuştur. The aim of this study is to examine how the depression and post traumatic stress disorder levels of individuals who lost their relatives due to COVID-19 differ in terms of some variables, and the relationship between depression and post traumatic stress disorder levels. The sample of the study consisted of patients with mental complaints due to loss of a close relative due to COVID-19, or patients with previous follow-up who showed an increase or variability in their symptoms due to loss of a close relative due to COVID-19, to Bursa Uludağ University Faculty of Medicine Mental Health and Diseases Polyclinic. It consists of 92 people. Demographic Information Form was used to obtain information about the sociodemographic characteristics of the participants, the Beck Depression Inventory was used to determine the depression levels and the Traumatic Stress Symptom Scale was used to determine the levels of post-traumatic stress disorder. The results of the study showed that variables such as marital status, education level, income level, spirituality level, quality of relationship with the lost person, number of condolences, increase in alcohol consumption did not have a significant effect on explaining the symptoms of high depression and post traumatic stress disorder; gender, age at death of the deceased, type of death of the deceased, degree of closeness with the deceased, ability to perform the funeral, participation in the funeral, length of the mourning period, opportunity to meet with relatives who provide social support, increase in smoking consumption, getting professional help situation, the idea of ending own life, and the change in religious beliefs have a significant effect on explaining high depression and post traumatic stress disorder symptoms. In addition, a positive correlation was found between experiencing close loss due to COVID-19 and high-level depression and post traumatic stress disorder symptoms, and a positive significant correlation was found between high-level depression and post traumatic stress disorder symptoms.

There is an accumulation in studies which strive to reveal zonulin's potential role in mental disorders. To date, one cross-sectional recent study examined zonulin in patients with bipolar disorders (BDs); however, its role still remains vague due to high fluctuation. Our aims are to determine plasma zonulin levels in exacerbation and treatment response periods, and to examine the associations between zonulin and symptom severity in BD. 30 patients with BD type I and 29 healthy controls participated in the current study. Socio-demographic form, Young Mania Rating Scale (YMRS), and Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) were administered. Enzyme-linked immune assay (ELISA) method was used to measure the plasma zonulin levels of the participants. The groups did not differ in plasma zonulin-level comparisons. Plasma zonulin did not alter between the exacerbation and treatment response periods of the patients. Besides, no associations were found between plasma zonulin-level and disease symptoms. Intestinal barrier integrity was not found to be altered among patients with BD type I. The lack of alterations in plasma zonulin level between different periods may be attributable to several factors. One possible factor might be the ELISA method which can detect other proteins (e.g., properdin) rather than zonulin. Therefore, it might fail to indicate direct observation of intestinal permeability. However, future study designs with more accurate estimation of zonulin in a larger sample may provide a different perspective on intestinal permeability's possible role in BD etiology. Celal Bayar Üniversitesi (2018-225)

Şiddet, bir insanın başka birisine psikolojik ya da fiziksel güç kullanarak saldırması ve ona istemediği şeyleri yapmaya zorlamasıdır. Şiddet, hem bireyleri hem de toplumsal düzeni yakından ilgilendiren bir boyuta sahiptir. Bu sebeple şiddetin nedenlerinin ve sonuçlarının her açıdan ele alınması önem arz etmektedir. Şiddet tüm toplumlarda ve dönemlerde farklı şekilde uygulanmış ancak yasal düzenlemelere rağmen tamamen önlenememiştir. Günümüzde engel olunamayan ve giderek daha da büyüyen sorunlardan bir tanesi de kadına yönelik uygulanan şiddettir. Kadınlar, maruz kaldıkları şiddet nedeniyle depresyon, intihar, alkol ve madde bağımlılığı gibi fiziksel ve ruhsal bakımdan önemli yaralar almakta ve hatta yaşamlarını kaybetmektedir. Bu nedenle kadına şiddet, uzun vadede bütün toplumu alakadar eden ve önemli bir sorun haline gelmiştir. Türkiye'de kadın hareketinin çabaları sayesinde, kadına yönelik şiddetle mücadele son yirmi yılda herkes tarafından bilinen bir devlet politikası haline gelmiştir.Bu çalışmada şiddetle karşı karşıya kalan kadınların psikolojik dayanıklılık, benlik saygısı ve depresyon düzeyleri araştırılmaktadır. Araştırmada şiddet gören kadınların depresyon, psikolojik dayanıklılık ve benlik saygılarının ölçülmesi için 3 adet ölçek kullanılmaktadır. Araştırmaya 326 kadın katılmıştır. Araştırma sonucunda Beck depresyon ölçeği ile Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği arasında negatif yönlü güçlü bir ilişki, Benlik saygısı ile Beck depresyon ölçeği arasında pozitif yönlü orta bir ilişki; Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği arasında ise negatif yönlü orta bir ilişki olduğu görülmüştür. Ayrıca yaşı, eğitim durumu, çalışma durumu, medeni durumu, aylık geliri, yaşadığı şehir ve kaldığı yer farklı olan gruplar arasında Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmazken; psikiyatrik tanı alma durumu farklı olan gruplar arasında Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunduğu ve psikiyatrik tanı almayanların puan ortalamasının daha büyük olduğu, psikiyatrik rahatsızlığı devam etme durumu farklı olan gruplar arasında Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunduğu ve rahatsızlığı devam etmeyenlerin puan ortalamasının daha büyük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Psikolojik Dayanıklılık, Şiddet, Benlik Saygısı, Depresyon A Research Based on Depression, Psychological Resilience and Self-respect of Women Who are Exposed to Violence Violence is when a person attacks another person using psychological or physical force and forces him to do what he does not want. Violence has a dimension that closely concerns both individuals and social order. For this reason, it is important to consider the causes and consequences of violence in every respect.Violence has been applied differently in all societies and periods, but despite legal regulations, it has not been prevented completely. One of the problems that cannot be prevented and grows more and more is violence against women. Due to the violence they are exposed to, women suffer important physical and mental injuries such as depression, suicide, alcohol and substance abuse, and even lose their lives. For this reason, violence against women has become an important problem that concerns the whole society in the long run. Thanks to the efforts of the women's movement in Turkey, struggle with violence against women has become a government policy known by everyone in the last twenty years.In this study, the psychological endurance and self-esteem levels of women who are faced with violence are investigated. In the research, 3 scales are used to measure the assessments of depression, psychological resilience and self-esteem levels of women against violence. 326 women participated in the study. As a result of the research, a strong negative relationship between Beck depression scale and Psychological Resilience Scale, a medium positive relationship between Self-esteem and Beck depression scale; A moderate negative relationship was observed between the Psychological Resilience Scale. In addition, while there was no statistically significant difference in terms of Psychological Resilience Scale between the groups whose age, education level, employment status, marital status, monthly income, city and place of residence; There is a statistically significant difference between the groups with different psychiatric diagnoses in terms of the Psychological Resilience Scale, and the average score of those who do not have a psychiatric diagnosis is higher, there is a statistically significant difference between the groups with different psychiatric disorders in terms of Psychological Resilience Scale and those who do not continue discomfort It is concluded that the average is larger.Keywords: Psychological Resilience, Violence, Self Esteem, Depression 100

Behçet hastaları, süreğen hastalıklarda sıklıkla görülen depresyon, anksiyete, düşük yaşam kalitesi ve cinsel problemlerle karşılaşmaktadırlar. Behçet hastalığının hastalar üzerinde etkilerinin ne olduğu tam olarak bilinmemekle birlikte, psikiyatrik açıdan hastaların iyilik düzeylerine ilişkin yeterli bilimsel çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada Behçet hastalarının depresyon ve anksiyete düzeyleri ile cinsel işlev düzeyleri sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılarak incelenmiştir.50 hasta ve 50 kontrol olmak üzere toplam 100 kişilik bir örneklem grubuna kesitsel anket araştırma yöntemi uygulanarak katılımcıların depresyon, kaygı düzeyleri ve cinsel işlev bozuklukları saptanmıştır. Veri toplamak için akademik olarak kabul edilmiş ölçme araçları kullanılmıştır. Sosyodemografik veri formu, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği, Kadın Cinsel İşlev Ölçeği, Uluslararası Erektil İşlev Formu ve Arizona Cinsel Yaşantılar Ölçeği. Toplanan veriler IBM SPSS 22 programı kullanılarak betimsel ve çıkarımsal değerler analiz edilmiştir.Sonuçlar depresyon ve cinsel işlev bozukluklarının Behçet hastalığı ile bağlantılı olduğunu göstermiştir. Cinsel işlev bozuklukları açısından değerlendirildiğinde Behçet hastalığı olan tüm kadınların cinsel işlevlerde sorun yaşadığı bulunmuştur. Ayrıca, Behçet hastalığı olan kişiler kontrol grubuyla karşılaştırıldığında daha depresif oldukları görülmüştür. Sonuç olarak Behçet hastalığının depresyon ve cinsel işlev bozuklukları için risk etmeni olduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler: Behçet hastalığı, cinsel işlev, depresyon. Psychiatric Symptoms and Sexual Dysfunction in Behcet's DiseasePeople with Behcet's Disease often face stressors proper of chronic illness such as depression, anxiety, poor quality of life and sexual problems. The impact of Behçet's Disease on patients is not well known as there is a dearth of scientific data addressing their wellbeing from a psychiatric perspective. This research study examined level of depression, anxiety and sexual dysfunctions of people who have Behçet's Disease compared to healthy control group.Cross-sectional survey research design with a purposive sampling of 50 patient and 50 healthy volunteers were used to analyze level of depression, anxiety and sexual dysfunctions. The following psychometrically sound instruments were utilized to gather data: Sociodemographic form, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory, Female Sexual Function Index, International Index of Erectile Function and Arizona Sexual Experiences Scale. The collected data were analyzed using IBM SPSS 22 for descriptive and inferential values.The results indicated that Behçet's Disease was associated with sexual dysfunction and depression. In terms of the sexual dysfuntion, all females experience sexual dysfunction. Additionally, it was found that people with Behçet's Disease are more depressed than control group. In conclusion, depression and sexual dysfunction were found to be related to the Behçet's Disease.Key words: Behçet's disease, sexual function, depression 76

Meme kanseri, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde, kadınlarda en sık görülen kanser türü olup, kadınlarda kansere bağlı ölümlerin en sık nedenidir. Meme kanseri hastalarında hastalık sürecinde çeşitli duygusal, ruhsal ve davranışsal sorunlar gelişmektedir. Meme kanseri tanı ve tedavisi sırasında hastaların eşlerinden ve ailelerinden aldıkları sosyal destek ortaya çıkabilecek ruhsal sorunları büyük ölçüde azaltmaktadır. Bu çalışmada meme kanserli hastalarda eşler arasındaki uyum ve algılanan sosyal desteğin depresyon, anksiyete, benlik saygısı ve cinsellik üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakultesi Ruh Sağlığı Anabilim Dalı ve Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı Polikliniklerine başvuran 50 meme kanseri hastası çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya alınan tüm hastalar, Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği, Golombok-Rust Cinsel Doyum Ölçeği-Kadın Formu, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve Çiftler Uyum Ölçeği ile değerlendirilmiştir. Hastaların eşler arası uyum ve sosyal destek düzeyleri arttıkça Beck Depresyon, Beck Anksiyete ve Golombok-Rust Cinsel Doyum Ölçeği puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu izlendi. Eşler arası uyum düzeyi ve sosyal destek düzeyi ile benlik saygısı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamadı. Sosyodemografik özellikler ve hastalıkla ilgili değişkenler ile bakılan ölçek puanları arasında anlamlı ilişki bulunamadı. Meme kanseri tanısı bulunan hastaların hastalıkla başetmelerinde ve psikososyal açıdan uyum sağlamalarında eşlerden ve aileden gelen sosoyal destek önemli bir etmendir. Hastaların yaşadığı ruhsal sorunların azaltılmasında eşlerin ve ailelerin de katıldığı psikoeğitim ve psikososyal destek programlarının faydalı olabileceği düşünülmektedir Breast cancer is the most common type of cancer in women in developed and developing countries and it is the most common cause of cancer related deaths in women. In breast cancer patients, it has developed various emotional, psychological and behavioral problems in the disease process. Socıal support from patient's partners and their families during breast cancer treatment and diagnosis has greatly reduced psychiatric problems. In this examination, we aimed to investigate the effects of marital adjustment and perceived social support on depression, anxiety, self-esteem and sexuality in patients with breast cancer. 50 breast cancer patients who applied to Uludag University Medical Faculty Mental Health Department and Department of Radiation Oncology were included to the study. The Beck Depression Scale, the Beck Anxiety Scale, the Golombok-Rust Sexual Satisfaction Scale-Woman Form, the Rosenberg Self-Esteem Scale, the Multidimensional Perceived Social Support Scale was assessed with the Couple Adjustment Scale. As the level of couple adjustment and social support of patients increased, it was observed that there was a statistically significant decrease in Beck Depression, Beck Anxiety and Golombok-Rust Sexual Satisfaction Scale scores. No statistically significant correlation was found between ..the levels of couple adjustment and social support with self-esteem. No significant relationship was found between sociodemographic characteristics and disease-related variables and scale scores. Social support from partnes and family members is an important factor in patients with breast cancer diagnoses and psychosocial disorders. It is thought that psychoeducation and psychosocial support programs that spouses and their families participate in reducing psychiatric problems experienced by patients can be beneficial. 53

Bu çalışmada, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıf öğrencilerinde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), depresyon ve anksiyete belirtilerinin prevalansının saptanması amaçlanmıştır. Araştırmaya 2014-2015 öğretim yılında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi son sınıf öğrencisi 226 kişi dahil edilmiş, örneklem seçilmemiştir. Öğrencilerin %72.22’sine (n=163) ulaşılmıştır. Veri araştırmacılar tarafından geliştirilen anket formu, Beck Anksiyete Ölçeği(BAÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Kendi Bildirim Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Öğrencilerin %17.2’sinin (n=28) DEHB yönünden risk altında olduğu saptanmıştır. Katılımcıların BAÖ puanlarının ortancası 7’dir ve %6.7’sinde (n=11) ciddi anksiyete saptanmıştır. Katılımcıların BDÖ puanlarının ortancası 7’dir ve %15.3’ü (n=25) depresyon açısından risk altındadır. Elde ettiğimiz anksiyete, depresyon ve DEHB bulguları gözden geçirildiğinde tıp fakültesi öğrencilerine etkin psikolojik danışmanlık verilmesinin koruyucu ruh sağlığı açısından önemli olacağı düşünülmektedir. In this study we aim to determine the prevalence of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), depression and anxiety symptoms among senior medical students. All of the 226 senior medical students from 2014-2015 academic year were included, there has been no sampling. We reached 72.2% of the students. Data were collected via Beck Anxiety Score (BAS), Beck Depression Score (BDS), Adult ADHD Self-Report Scale and a questionnaire form which was prepared by researchers. Of all participants 17.2% (n=28) of the students were under the risk of ADHD. The median of BAS scores was 7 and 6.7% (n=11) of students had severe anxiety. The median of BDS scores was 7 and 15.3% (n=25) of the students were under the risk of depression. When we consider the results of ADHD and anxiety symptoms, we think it would be important to provide psychological consultation to medical students for preventive mental health.

Bu çalışmanın amacı, obez olan ve obez olmayan kişilerde cinsel işlev bozukluğu sıklığını karşılaştırmak, bu kişilerde beden kitle indeksi (BKİ) ile Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği (RBSÖ) ve Golombok Rust Cinsel Doyum Ölçeği (GR) arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.Çalışmaya 60 obez ve 60 obez olmayan gönüllü dahil edilmiştir. Kalp-damar hastalığı, diyabetes mellitus, regüle olmayan hipertansiyon, tedavi altında olmayan tiroid hastalığı, anksiyete ve depresyon bozukluğu tanısı olan olgular çalışmaya dahil edilmemiştir. Olguların sosyodemografik bilgileri alınmış, DSM–5'e göre cinsel işlev bozukluğu değerlendirmesi yapılmış, Beck Depresyon Envanteri (BDE), Beck Anksiyete Envanteri (BAE), RBSÖ ve GR uygulanmıştır.Bu çalışmada obez kişilerde, obez olmayanlara göre cinsel işlev bozukluğunun daha sık görüldüğü, obezitenin kadında orgazm bozukluğu ile ilişkili olabileceği, RBSÖ puanlarının obez kişilerde daha düşük olduğu, aynı grupta RBSÖ ile GR toplam puanı arasında negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı korelasyon bulunduğu saptanmıştır.Sonuç olarak, obezitenin cinsel işlev bozukluğu ve kadında orgazm bozukluğu ile ilişkili olabileceği düşünülmüştür.Anahtar Kelimeler: obezite, cinsel işlev bozukluğu, benlik saygısı The aim of this study is to compare frequency of sexual dysfunction and investigate the relationship between body mass index (BMI) and Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES) and Golombok Rust Sexual Satisfaction Scale (GRS) in obese and non-obese subjects. Sixty obese and 60 non-obese subjects were enrolled in the study. Volunteers who had known cardiovascular disorder, diabetes mellitus, uncontrolled hypertension, untreated thyroid disease, anxiety or depression disorders were not included into the study. After recording sociodemographic variables sexual dysfunction examination was investigated according to DSM-V criteria and Beck Depression Inventery (BDI), Beck Anxiety Inventery (BAI), RSES and GRS were applied to all subjects who were enrolled in the study.It has been found that sexual dysfunction was more common in obese group and obesity was associated with female orgasmic disorder, RSES points were lower in the obese group than those of the non-obese group and There was a significant negative correlation between RSES and GR total points in obese group.We conclude that obesity might be associated with sexual dysfunction and female orgasmic disorder.Keywords: obesity, sexual dysfunction, self esteem 82

Objective To report the outcomes of a retrospective database analysis to compare the effectiveness of atypical and typical antipsychotic drugs. Methods Medical records of patients admitted to the psychiatry outpatient clinic between January 1998 and October 2005 were retrospectively reviewed. Data obtained from patient records were noted on a special form assessing four aspects of the treatment history: socio-demographic features, disease characteristics, initial treatment at the time of admission, and course of treatment. Patient groups (typical/atypical and Risperidone/Haloperidol/Olanzapine) were compared for time to all-cause medication discontinuation and rate of discontinuation. Results There was no statistically significant difference in the duration of treatment between patients using atypical (n = 150) and typical (n = 124) antipsychotics. The duration of treatment was significantly longer in patients on Haloperidol (n = 91) compared with those on Risperidone (n = 63). Rates of discontinuation over 18 months were 59.3% for patients on atypical antipsychotics and 57.3% for those on typical antipsychotics, and 68.3% for patients on Risperidone, 51.6% for patients on Haloperidol and 54.3% for patients on Olanzapine. Conclusion Despite our hypothesis patients with chronic schizophrenia discontinued their atypical and typical antipsychotics, at a high rate with no significant difference indicating substantial limitations in the effectiveness of these drugs. Copyright © 2007 John Wiley & Sons, Ltd.

AimsIn the present study, our aim was to investigate the oxidative-antioxidative systems in unmedicated first-episode psychosis (FEP) patients at the beginning and after short-term treatment. MethodsThis study consisted of 29 patients who experienced an FEP and 25 control subjects. In order to investigate the oxidative status, we determined plasma malondialdehyde (MDA) levels, oxidizability of red blood cells, oxidation and oxidizability of apolipoprotein B-containing lipoproteins (apo B-basal MDA and apo B-MDA). In order to evaluate the antioxidative defense, we measured serum total antioxidative capacity, uric acid, albumin, total bilirubin and vitamin E levels and serum paraoxonase/arylesterase, whole blood glutathione peroxidase (GPx) and red blood cell superoxide dismutase activities before and after 6 weeks of treatment in patients with FEP. ResultsPlasma MDA and apo B-basal MDA levels and red blood cell superoxide dismutase activity were significantly higher and serum arylesterase and whole blood-GPx activities were lower in the FEP group than those of the healthy control group. There were not any significant changes in the oxidative and antioxidative system parameters (except increased vitamin E levels) after treatment. ConclusionsThe results of this study suggest that FEP is accompanied by oxidative stress. However, further studies are needed to clarify the role of oxidative stress in the physiopathologic mechanisms of FEP, so that oxidative and antioxidative system parameters can be used in the management of these patients. In accordance with psychiatric evaluation, for a better management, patients with FEP may require a multidisciplinary approach, including oxidative and antioxidative system parameters.

This is a case report of reboxetine induced erectile dysfunction, seminal emission and ejaculation during defecation and micturition. A 44 year old male who had been suffering from depression without any sexual dysfunction was put on venlafaxine XR treatment. Due to delayed ejaculation and occasional episodes of absence of ejaculation he was switched to reboxetine. At the second week of treatment he reported erectile dysfunction and premature ejaculation, and seminal emission and ejaculation during defecation and micturition occurred later at 8th week of treatment. After he was switched to sertraline 50 mg/day, his erectile dysfunction, premature and spontaneous ejaculation symptoms subsided in 2 weeks. Although reboxetine is reported to be free of sexual side effects, individual vulnerabilities to such unwanted effects should be considered, and sexual dysfunction should be assessed thoroughly during the treatment.

Antipsychotic medications are commonLy associated with adverse cutaneous reactions (ACRs) in approximately 5% of patients. Angio-oedema accompanying urticaria is one of the most serious ACRs. The 36-year-old female patient who was diagnosed with `Paranoid schizophrenia' 6 years ago, was commenced on ziprasidone 120 mg/day. On day 30 of the treatment, the patient presented urticarial papules and plaques all over the body and angio-oedema in the face. The patient was diagnosed as `Urticaria + Angio-oedema'. The development of ACRs after the initation of ziprasidone monotherapy, disappearance of lesions after the discontinuation of this antipsychotic, and positive intradermal skin test all suggests a possible causal relationship between ACRs and ziprasidone. To our knowledge, this is the first reported case of urticaria and angio-oedema due to ziprasidone monotherapy. Ziprasidone is a valid and effective choice amongst antipsychotic medications, but this case calls for caution regarding ACRs at the time of prescribing.

Bu çalışmanın amacı iki uçlu mizaç bozukluğu-I (İUMB) hastası bakım veren yük düzeyinin, şizofreni hastası bakım veren yük düzeyi ile karşılaştırarak sosyodemografik değişkenler ve hastalık özellikleriyle ilişkisini ortaya çıkarmaktır.Bu çalışmaya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları polikliniğine başvuran 62 şizofreni, 62 İUMB-I hastası ve bakım verenleri alınmıştır. Şizofreni hastalarına Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS) İUMB-I hastalarına Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D), Young Mani Derecelendirme Ölçeği (YMDÖ), her iki hasta grubuna sosyodemografik ve Klinik Özellikler Veri formu, İşlevselliğin Genel Değerlendirmesi Ölçeği (İGD) uygulanmıştır. Bakım verenlere HAM-D ve Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği (HAM-A), Zarit Bakım Veren Yük Ölçeği (ZBYÖ), Sosyodemografik Özellikler Veri Formu uygulanmıştır.Şizofreni hastası bakım verenlerinin ZBYÖ puanları, İUMB-I hastası bakım verenlerinin ZBYÖ puanlarından anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Her iki grupta bakım verenlerin aldığı HAM-D ve HAM-A puanlarıyla, ZBYÖ puanları arasında kuvvetli pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak şizofreni hastası bakım verenlerinin hastalık sürecinden daha fazla etkilendiği ve bakım verenlerin ruhsal desteğe ihtiyacı olduğu görülmüştür.Anahtar kelimeler: Şizofreni, iki uçlu mizaç bozukluğu, bakım veren, yük ölçeği This study aimed to compare the burden of caregivers of patient with bipolar affective disorder-I and those of schizophrenia, and to analyze the relationship between the socio-demographic variability and clinical characteristics of the caregiver burden.This study included 62 schizophrenia and 62 bipolar affective disorder-I patients with their caregivers who consult Uludağ University Medical Faculty Mental Diseases Policlinic. Patients with schizophrenia were assessed on Positive and Negative Syndrome Scale, patients with bipolar affective disorder-I were assessed on Hamilton Depression Rating Scale and on Young Mania Rat¬ing Scale. Both group of patients were assessed on Global Assessment of Functioning scale, Socio-demographic and Clinical Characteristics Data Form. Caregivers of the patients were assessed on Hamilton Depression and Anxiety Rating Scale, on Zarit Caregiver Burden Scale, and on Socio-demographic Characteristics Data Form.It is observed that the scores of schizophrenia patients' caregivers on Zarit Caregiver Burden Scale were significantly higher than the scores of bipolar affective disorder patients' caregivers. In both group of caregivers, positively correlated and statistically meaningful linkages are found between the scores of Hamilton Depression Rating Scale, Hamilton Anxiety Rating Scale, and Zarit Caregiver Burden Scale.In conclusion caregivers of schizophrenia patients are more affected negatively than those of bipolar affective disorder patients, and need psychological support.Key Words: Schizophrenia, bipolar affective disorder, caregiver, burden scale 72

Objective: We aimed to investigate the effects of art therapy on symptoms, personal and social skills of schizophrenic patients. Methods: Group was consisted of nine patients and seven patients' relatives. Except for two patients, all patients' relatives were also included. Group setting was ended after 17 sessions. Before and after the study all patients were applied Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), Calgary Depression Scale for Schizophrenia (CDSS), Personal and Social Performance Scale (PSPS); whereas all patients' relatives were applied, Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI), Zarit Burden Interview (ZBI). Results: Decreases in the scores of PANSS negative and general, CDSS, and decreases in the scores of BDI, BAI, ZBI in the patient's relatives group were observed at the end of sessions compared to the beginning of the sessions. The scores of PSPS were increased in the patient group after the sessions. Conclusion: This study demonstrates that art therapy can ameliorate negative symptoms, particularly social functioning and depressive symptoms of schizophrenic patients in which antipsychotics are not helpful.