Search

Deliryumile İlgili Seçili Kanıt Rehberlerinin İncelenmesiÖzet Giriş-amaçDeliryum, hastanede kalış süresini ve mortaliteyiarttıran hızlı başlangıçlı ve geri dönüşümüolabilen bilişsel bozukluk olarak tanımlanmıştır(APA 2013). Sağlık çalışanlarının risk altındaki hastaları belirlemesive hastanede yatan hastalarda deliryumu önlemesi ve yönetmesi önemlidir (RivosecchiRM 2015). Bu çalışmanın amacı; deliryum ile ilgili güncel kanıt rehberlerininincelenmesi ve sonuçlarının paylaşılmasıdır. BulgularDeliryumile ilgili çok sayıda rehberler bulunmaktadır. Bunlar arasında; güncel olanlarkronolojik sıraya göre YaşlılardaDeliryum Demans Depresyon Önleme ve Bakım (RNAO 2016),AğrıAjitasyon Deliryum İmmobilizasyon ve Uyku Rehberi (PADİS 2018), Deliryumriskinin azaltılması ve yönetimi (SIGN 2019), Deliryum: Önleme, Tanı ve Yönetim KlinikRehber(NICE 2019), Avustralya Komisyonu Sağlık Hizmetlerinde Güvenlik veKalite/ Deliryum Klinik Bakım Standartları 2021 (ACSQHC 2021),bulunmaktadır. Bu rehberler özetle deliryum tanılama ve risk değerlendirme, önlemeve yönetme gibi konularda öneriler vermektedir. Deliryumkanıt rehberlerinin önerileri şu başlıklar altında toplanmıştır.*Deliryumtanılama ve risk değerlendirme: Kritik olarak hastayetişkinler, geçerli bir tanılama aracı kullanılarak deliryum açısından düzenliolarak değerlendirilmelidir. İlk görüşmede ve kişinin durumunda bir değişiklikvarsa deliryum risk faktörleri yönünden yaşlı bireyleri değerlendirin (RNAO2016, PADİS 2018) *Deliryumuönlemek için girişimler: Değerlendirmelerindedeliryumu işaret eden bireyler için klinik değerlendirmeleri kullanarak alttayatan nedenleri ve katkıda bulunan faktörleri belirleyin. Kritikhasta yetişkinlerde deliryum için değiştirilebilir risk faktörlerini azaltmaya,bilişi iyileştirmeye ve uyku, hareketlilik, işitme ve görmeyi optimize etmeyeodaklanan çok bileşenli, farmakolojik olmayan bir müdahale kullanınız (RNAO2016, PADİS 2018). Deliryum riski taşıyan bir hastaya, deliryumu önlemek içindavranış, biliş ve fiziksel durumundaki değişiklikler için düzenli olarakizlenir. Uygun müdahaleler, planlı bir kabulden önce veya hastaneye kabulsırasında, hasta ve ailesi veya bakıcısıyla görüşülerek belirlenir (SIGN 2019, ACSQHC2021).*Deliryumunyönetimi: Deliryum teşhisi konan kişilerde, olası altta yatannedeni veya nedenlerin kombinasyonunu tanımlayın ve yönetin (NICE 2019).SonuçSonuçolarak Deliryum ile ilgili rehberlerin ulaşılabilir olması ve sağlıkçalışanları tarafından kullanılması deliryumun önlenmesi ve yönetilmesiaçısından önemlidir.AnahtarKelimeler: deliryum, kanıta dayalı uygulama, hemşire.&nbsp

Yoğun Bakımda Deliryumda Olan Hastalara Bakım Veren HemşirelerininTükenmişlik Düzeylerinin BelirlenmesiGiriş-AmaçYoğun bakım hemşireleri hastalarlasürekli temas halinde olmasından dolayı tükenmişliğe eğilimlidirler (Basar2016). Bununla birlikte, hemşireler, deliryumlu hastalara bakım verirkensıklıkla stres ve kaygı yaşarlar (Thomas N 2021). Bu çalışmanın amacı, bir üniversite hastanesinincerrahi ve dahiliye yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin tüken­mişlikdüzeylerini ve ilişkili bazı faktörleri belirlemektir. YöntemBukesitsel araştırma bir hastanenin yoğun bakım ünitesinde çalışan 120 hemşireile Nisan- Aralık 2021’de gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri,katılımcıların sosyodemografik özelliklerini belirleyen sorulardan, deliryumeğitim alma durumu, deliryumda olan hasta bakma sıklığı ve Maslach TükenmişlikÖlçeği’nden (MTÖ) oluşan bir anket formuyla toplanmıştır. Veriler SPSS 22.0paket programında değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcıistatistikler, Mann-Whitney U testi ve Kruskal Wallis testi kullanılmıştır. BulgularBuçalışmada yer alan hemşirelerin %75,8’i kadın, %60’ı 23-29 yaş aralığında, %77,5deliryumla ilgili eğitim almış, %73,3’ünü yoğun bakımda deliryumda olan hastaile sık karşılaştığı bulunmuştur. Araştırmaya katılan yoğun bakımhemşirelerinin Maslach Tükenmişlik Ölçeği Alt Grupları Puan Ortalamasıincelendiğinde; duyarsızlaşma puan ortalaması 7,8917 orta düzey,duygusal tükenme puan ortalaması 17,2333 orta düzey, kişisel başarıpuanı 21,7167 yüksek olarak bulunmuştur.Eğitimdurumu ile tükenmişlik alt boyutları puanlarıincelendiğinde, duygusal tükenme puanında istatistiksel olarak anlamlıfark bulunmuştur. Deliryum ile ilgili eğitim alma durumu ile tükenmişlikalt boyutları puanları incelendiğinde, duygusal tükenme puanındaistatistiksel olarak fark bulunmuştur. Yoğun bakımda deliryumda olan hastaile karşılaşma durumu ile tükenmişlik alt boyutları puanlarıincelendiğinde, duygusal tükenme puanında istatistiksel olarak farkbulunmuştur (pSonuçYoğunbakım ünitelerinde çalışan hemşireler tükenmişlik sendromu açısından en riskliçalışan gruplarından birisidir. Bu nedenle hemşirelerin belli aralıklarladeğerlendirilip, elde edilen sonuçlara göre çalışma koşullarınıniyileştirilmesi ve tükenmişlik sendromuyla baş etme yöntemleri konusunda eğitimverilmesi önerilebilir.AnahtarKelimeler: Yoğun bakım, tükenmişlik, deliryum Determinationof Burnout Levels of Nurses Caring for Patients with Delirium in Intensive CareUnitIntroduction-PurposeIntensivecare nurses are prone to burnout because they are in constant contact withpatients (Basar 2016). However, nurses often experience stress and anxiety whencaring for patients with delirium (Thomas N 2021). The aim of this study is todetermine the burnout levels of nurses working in the surgical and internalmedicine intensive care units of a university hospital and some relatedfactors.MethodThiscross-sectional study was conducted in April-December 2021 with 120 nursesworking in the intensive care unit of a hospital. The data of the study werecollected with a questionnaire form consisting of the questions determining thesociodemographic characteristics of the participants, the level of education indelirium, the frequency of seeing patients in delirium, and the Maslach BurnoutScale (MBI). The data were evaluated in the SPSS 22.0 package program.Descriptive statistics, Mann-Whitney U test and Kruskal Wallis test were usedto evaluate data.ResultsItwas found that 75.8% of the nurses in this study were women, 60% were betweenthe ages of 23-29, 77.5% had received training on delirium, and 73.3% were inintensive care with delirium patients. When the Maslach Burnout Scale SubgroupScores of the intensive care nurses participating in the research wereexamined; The mean depersonalization score was 7.8917 moderate, the emotionalexhaustion mean score was 17.2333 moderate, and the personal achievement scorewas 21.7167 high. When the educational status and burnout sub-dimensions scoreswere examined, a statistically significant difference was found in theemotional exhaustion score. When the educational status about delirium and thescores of the burnout sub-dimensions were examined, a statistical differencewas found in the emotional exhaustion score. When the situation of encounteringa patient with delirium in the intensive care unit and the scores of theburnout sub-dimensions were examined, a statistical difference was found in theemotional exhaustion score (pConclusionNursesworking in intensive care units are one of the most risky working groups interms of burnout syndrome. For this reason, it may be recommended to evaluatenurses at regular intervals, to improve working conditions according to theresults obtained and to provide training on methods of coping with burnoutsyndrome.Keywords:Intensive care, burnout, delirium

ABS TRACT Objective: To assess the conditions based on Early Language Development Test (TEDIL-3) scores after rehabilitation in children with hearing loss who continue special education in a single centre in Mardin, a city in southeast Türkiye. Material and Methods: Demography, auditory findings, depression status of 53 (53% male, 47% female, aged 3-7 years) children, given a special education, in July and October 2021, were evaluated by TEDIL-3 test. Group P consisted of patients with scores above average and F group consist of children having scores below average on the TEDIL-3 test. Scores in different characteristics and between groups were compared with analysis of correlations and factor analysis. Results: As a result of the study, 30 (57%) children have been found to be in Group P, 23 (43%) of them in Group F. Statistical significance and higher scores were seen in children with families with monolanguage than bilanguage (p0.05). Conclusion: Bilingualism and the higher age of diagnosis in hearing loss are major negative factors that we encounter in the auditory rehabilitation by TEDIL scores in Mardin. Correct and compulsory implementation in NHS and raising awaireness on both issues will contribute to auditory rehabilitaion in children in Mardin, ÖZET Amaç: Türkiye’nin güneydoğusunda bir şehir olan Mardin’de, tek merkezde özel eğitime devam eden işitme kayıplı çocuklarda rehabilitasyon sonrası Erken Dil Gelişim Testi [Early Language Development Test (TEDIL-3)] skorları üzerinden durum değerlendirmesi yapmaktır. Gereç ve Yöntemler: Temmuz ve Ekim 2021 tarihleri arasında özel eğitim verilen 53 (%53 erkek, %47 kadın, 3-7 yaş arası) çocuğun demografi, işitsel bulgular, depresyon durumu TEDIL-3 testi üzerinden etkisi araştırıldı. Grup P, TEDIL-3 testinde ortalamanın üzerinde puan alan hastalardan, F grubu ise ortalamanın altında puan alan çocuklardan oluşturuldu. Farklı özelliklerde ve gruplar arası skorlar korelasyon ve faktör analizi ile karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma sonucunda, 30 (%57) çocuk P grubunda, 23 (%43) çocuk F grubunda bulundu. Tek dilli ailelerin çocuklarında 2 dilli ailelere göre istatistiksel anlamlı derecede skorlar daha yüksek görüldü (p0,05). Koklear implant yaşı, tanı yaşı ile korele idi (p=0,013, n=35, r=0,64). Yenidoğan işitme taramasının (YIT) prognostik önemi olmasına rağmen YIT’de çocukların %41,5’i yanlış pozitifti ve %7,5’inin YIT’ye başvurusu yoktu (p>0,05). Sonuç: İki dillilik ve ileri tanı yaşı, Mardin’de TEDIL skorları üzerinden işitsel rehabilitasyonda karşımıza çıkan olumsuz faktörlerdendir. YIT’de doğru ve zorunlu uygulanması ve her iki konuda bilinçlendirme, çocuklarda işitsel rehabilitasyona katkı sağlayacaktır.