Search

Amaç: Bu çalışmada gestasyonel diyabetli olan ve normal gebeliklerde term plasentalarda ERM protein ailesi olarakta bilinen hücre membran proteinlerinden ezrin, radiksin ve moesin'in plasental ekspresyon düzeylerinin immunohistokimyasal ve western blot yöntemleriyle incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine doğum sebebiyle başvuran 20 kontrol, 20 GDM'li hastanın plasentaları kullanılmıştır. Elde edilen plasentalar disseksiyonu takiben rutin histolojik takibe alınmıştır. Ayrıca dissekiye edilen plasenta örneklerinin bir kısmı da western blot analizi için -80°C'de muhafaza edilmiştir. Rutin protokoller sonrası rutin hematoksilen & eozin ile boyanmış ve histopatolojik inceleme yapılmıştır. Ayrıca plasentada ezrin, radixin ve moesin ekspresyon düzey ve lokalizasyonları western blot ve immunohistokimya yöntemleriyle değerlendirilmiştir. Bulgular: Hematoksilen ve eozin boyanan örneklerde kontrol grubunda normal morfoloji izlenmesine karşın GDM'li plasentalarda yoğun patoloji izlendi. Ezrin, radixin ve moesin immunohistokimya analizinde bu proteinlerin başta trofoblastik ve kısmen fetal kapiller endotelleri olmak üzere çeşitli bölgelerde değişen düzeylerde eksprese edildiği görüldü. Hem kontrol hem de GDM'li plasentalarda bu proteinlerin mevcudiyeti western blot analiziyle konfirme edildi. Ancak GDM'li hastalarda her üç protein'in de ekspresyon düzeylerinde azalma olduğu görüldü. Sonuç: Genellikle hücre aktin iskeletiyle ilişkili olan ERM protein ailesi üyelerinin GDM'li hastalarda ekspresyon düzeyi azalmaktadır. Bu durumun GDM'nin fizyopatolojisinde rol alabileceğini düşünmekteyiz. Aim: In this study, we aimed to investigate the placental expression levels of ezrin, radixin and moesin, that are known as members of ERM protein family in gestational diabetes mellitus and normotensive term placenta by immunohistochemical and western blot analyses. Materials and Methods: In this study, placentas of 20 normotensive and 20 GDM mothers whom applied to Dicle University Medical Faculty Hospital due to birth were used. Placentas were dissected and routine histological tissue processing protocol was performed. Also, some tissue samples were kept at -80°C for western blot analysis. Following routine protocols, histological samples stained with H&E and examined under light microscope. In addition, the expression levels and localizations of ezrin, radixin and moesin in the placenta were evaluated by western blot and immunohistochemistry methods. Results: Besides normal histology in kontrol placentas, severe histopathological degenerations and morphological abnormalities were observed in GDM placenta. When we evaluated expression of ezrin, radixin and moesin, we observed immunpositivity of these proteins in various parts of the placenta, mainly at trophoblast cells and endothelial cells of fetal capilleries. Expression of these proteins were confirmed with western blot analyses both in control and GDM placenta. However, it was obvious that expression of ezrin, radixin and moesin was reduced in GDM placenta. Conclusion: The expression level of the members of ERM protein family, that are generally involved to the actin skeleton structure, decreases in GDM placenta. We believe this cellular abnormality may play a key role in pathophysiology of GDM. Dicle Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Komisyonu Başkanlığı (DÜBAP) tarafından TIP.19.003 numaralı proje ile desteklenmiştir.

ÖZETAmaç: Bupilot çalışmada, çoklu foliküler gelişimi olan kontrollü ovarianhiperstimülasyon (KOH) sikluslarında çift intrauterin inseminasyon (IUI)'ninetkinliğini göstermeyi amaçladık. Yöntemler:Tersiyerbir merkezde Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde Mart 2017ile Mart 2018 tarihleri arasında yardımcı üreme teknikleri (YÜT) merkezinde IUIprogramına alınan 20 ile 35 yaş aralığında 38 hastaya hCGyapılmasından sonra 18. ve 36. saatte 2 kez IUI yapılmış ve kontrol grubu olarak 22 ile 35 yaş aralığında 32 hastaya human chorionic gonadotropin (hCG) yapıldıktan sonra 36. saatte 1kez IUI yapılmıştır. Toplam 70 hastanın mevcut kayıtlardan hasta ile ilgilidemografik özellikler; Yaş, kilo, boy, daha önceki gebelik öyküsü (gravide, parite), öyküsündesigara alışkanlığı, hastaların adetin üçüncü gün hormon düzeyleri [ follicle stimulatinghormone (FSH), Luteinizing Hormone (LH), Estradiol (E2)], Prolaktin,Anti-Müllerianhormone (AMH), antral folikül sayısı(AFC), infertilite tipi ve süresi kayıt edildi.Bulgular:Çalışmada,nisan 2017-mayıs 2018 tarihleri arasında toplam 70 infertil hasta dahil edildi. Bunların 32 (%45.7)’sinin 1 kezIUI yapılmış grubunda iken, 38’i (%54.2) 2 kez IUI yapılmış grubunda olduğuizlendi.İki gruptaki kadınların HCG günü dominant Follikül sayısı>15mm değerleri bakımından mediandeğerleri incelendiğinde, çalışma grubundaki 2.0(1-3), kontrol grubundakilerinise 2.0(1.0-3.0) olarak bulundu (P=0.139).İkigruptaki kadınların Klinik gebelik oranı(%) değerleri bakımındandeğerleri incelendiğinde, çalışma grubundaki %21.05, kontrol grubundakilerinise %18.75 olarak bulundu (P=0.812). Sonuç:Buçalışmada KOH ile ovülasyonindüksiyonu sonrası intrauterin inseminasyon yapılan olgularda tek ve çift IUI yapılmasının klinik gebelik oranları arasında anlamlı bir fark olmadığı gözlenmiştir. Dolayısıyla intrauterin inseminasyon yapılan olgulardamaliyet göz önünde tutularak sonuçlarıhastayla paylaşmak gerekir., Objective: In this pilot study, itwas aimed to demonstrate the efficacy of double intrauterine insemination (IUI)in the controlled ovarian hyperstimulation (COH) cycles with multiplefollicular development. Methods: Thirty-eight patients involved in IUI program, aged 20-35 years, underwenthuman chorionic gonadotropin (hCG)procedure in assisted reproductive techniques (ART), between March 2017 andMarch 2018, in the Gynecology and Obstetrics Clinics of a tertiary center.Thereafter, double IUI was performed at 18th and 36thhours; thirty-two patients, aged 22-35 years, received hCG, and a single IUIwas performed at the 36th hour. Demographic characteristics of 70patients were recorded from the hospital records; age, weight, height, previoushistory of pregnancy (gravida, parity), smoking habits, hormonal levels at the3rd day of their menstrual cycle [follicle stimulatinghormone (FSH), Luteinizing Hormone (LH), Estradiol (E2)], prolactin,anti-Mullerian hormone (AMH), antral follicle count (AFC), type and duration ofinfertility. Results: A total of 70 infertilepatients were included in the study between April 2017 and May 2018. Of those,32 (45.7%) were in the single IUI group and 38 (54.2%) were in the double IUIgroup. When the median values of the dominant follicle number> 15 mm on theHCG day of the women in the second group were examined, they were found as 2.0(1-3) and 2.0 (1.0-3.0) in the study and control group, respectively (p =0.139).When the clinical pregnancy rates (%) of thewomen in the two groups were examined, they were found as 21.05% and 18.75% inthe study and control group, respectively (p = 0.812).Conclusion: In the present study,it was observed that there was no significant difference between the clinicalpregnancy rates of single and double IUI procedure during intrauterineinsemination after ovulation induction with COH. Therefore, by considering thetreatment costs, it is necessary to share the results with the patient in thecases of intrauterine insemination.

Objective: Cervical canal and uterine cavity areevulated by office hysteroscopy (H/S) to determine theintrauterine abnormal findings in unexplained primary and secondary infertile women .Material andmethod: This study is a retrospective study that included 102 primaryand secondary infertile patients with unexplained infertility and who had notpreviously had office hysteroscopy , applied to infertility and IVF clinic of Harran University Training andResearch Hospital between December 2016 and October 2017. Patients' age, infertilitytype, duration of infertility, body mass index (BMI), complications andhysteroscopic findings were recorded from patient files. Patients were dividedinto 3 groups of 20-30, 31-35, 36-40 years infertile women. Infertilewomen between 20 and 30 years of age were accepted as younger age group andother ages were accepted as elder groups. Officehysteroscopy was performed by 3 experienced physicians.Results: 81.37% (83/102) of patients were primary infertile and 18.63%(19/102) were secondary infertile. In women with unexplained infertility,abnormal hysteroscopic findings were found in 38.2%. 60.24% (49/82) of the primary infertile patients and 73.68% (14/19) of the secondaryinferitile patients who underwent hysteroscopy did not have any uterine pathological findings. Endometrialpolyp was most common abnormal hysteroscopic finding in both groups (9.8%(10/102)). Uterine septum was the second most common finding (8.8% (9/102)). The incidenceof endothelial polyp and septum were high in advanced age women, and incidence of endometrial polyp and inflammation were high in young agegroup.Conclusion: In unexplained infertile patients who underwent histeroscopy , high proportion ofuterin abnormalitıes were detected.These abnormalities may impair the success of future ınfertility treatmentcycles so diagnosis of these pathologiesıs very important. Office hysteroscopy can be regarded as the idealfirst-line diagnostic procedure in these patients due to easy tolerating of thepatient and minimal risk for the patient., Amaç: Açıklanamayan primer ve sekonder infertil olan kadınlarda servikal kanal ve uterin kaviteyi ofis histereskopi (H/S) iledeğerlendirerek bu hastalardakiintrauterin anormal bulgu sıklığınıbelirlemektir.Gereç veyöntem: Bu çalışma HarranÜnüversitesi Üremeye Yardımcı Tedavi Merkezimize Aralık 2016 ve Ekim 2017 tarihleri arasında başvuran açıklanamayan infertilitesi olan ve daha önceofis histeroskopyi yapılmamış toplam102 primer ve sekonder infertil hastanındahil edildiği retrospektif bir çalışmadır. Hastaların yaş,infertilite tipi, infertilitesüresi ,vücut kitle indexi (VKİ) komplikasyon ve histereskopik bulguları hastadosyalarından kaydedildi. Hastalar 20-30, 31-35, 36-40 yaş infertilkadınlar şeklinde 3 gruba ayrıldı. 20 -30yaş grubu genç yaş, diğer yaş gruplarını ileri yaş grubu olarak kabul edildi.İnfertilite türüne ve yaşa göre en sık anormal histereskopik bulgular saptandı. Ofis histereskopi işlemideneyimli 3 hekim tarafından gerçekleştirildi.Bulgular: Ofis histereskopi yapılan hastaların 81.37% (83/102) primer infertil, 18.63%(19/102) ü sekonder infertil idi. Açıklanamayan infertilitesi olan kadınlarda 38.2% anormalhistereskopik bulgu saptandı. H/Syapılan primer inferil hastaların 60.24% ü(49/82) sekonder inferil hastaların ise 73.68% inde (14/19)herhangi bir histereskopik patolojik bulguya rastlanmadı. Endometrial polip heriki grupta ensık (9.8%( 10/102)) izlenenanormal histereskopik bulgu idi. Uterin septum ise ikinci sıklıkta (8.8%(9/102)) görülen anormal bulgu idi. İleri yaş kadınlarda endometrial polıp ve septum, gençyaş grupta endometrial polip ve inflamasyon ağırlıklı olarak izlendi. Sonuç: Nedeni bilinmeyen infertilite endikasyonuile histereskopi yapılan hastalarda, yüksek oranda uterin anormallik olduğu tespit edildi. Buuterin patolojiler uygulanacakinfertilite tedavilerinin başarısını düşürebileceğinden bu patolojilerin tanısıönemlidir. Ofis histereskopi hastanınkolay tolere etmesi ve hasta için minimal risk taşımasından dolayı buhastalarda ideal ilk basamak tanı işlemi olarak kabul edilebilir.

Objective: We aimed to determine the advantages and disadvantages of both techniques by comparing maternal and fetal outcomes in patients who underwent elective cesarean section with general anesthesia or spinal anesthesia.Methods: 100 pregnant women who underwent elective cesarean operation due to recurrence history of cesarean section count between 1 and 3 were included. Cases with pregestational or gestational morbidity were excluded. The pregnancies were randomly divided into two equal groups. General anesthesia was performed in cases group I and spinal anesthesia was performed in cases group II. Demographic datas of pregnants, fetal delivery time, duration of operation, preoperative (preop) and postoperative (postop) hemoglobin (hb) and hematocrit (htc) levels, operative blood loss, APGAR (Activity, Pulse, Grimace, Appearance, Respiration) score and umblical artery pH test, which are used in the evaluation of asphyxia and fetal well-being were compared in two groups.Results: The age, gravida, parity, birth week and the birth weight of newborns were similar in general anesthesia and spinal anesthesia cases (p> 0.05). There was no statistically significant difference between preop and postop hb and htc in groupI and grupII. When the groups were compared in terms of operative blood loss (Preoperative hb- Postoperative hb, Preoperative htc- Postoperative htc), the difference was not significant while the general anesthesia group had more blood loss (p = 013, p = 0.10 respectively). In both groups, the 1st and 5th minute apgar scores and umbilical artery pH values ​​were similar (p=0.88, p=0.43, p=0.11 respectively). However, when 1st and 5th minute apgar scores were evaluated in both groups 5th minute apgar scores were significantly higher than 1st minute apgar (P, Özet:Amaç: Çalışmamızda genel anestezi veya spinal anestezi ile elektif sezaryenaalınan olgularda maternal ve fetal sonuçları karşılaştırarak her iki tekniğinavantajlarını ve dezavantajlarını belirlemeyi hedefledik.Materyal metod: Çalışmamıza 1 ile 3 arası sayıda tekrarlayan sezaryen öyküsü olan ve bunedenle elektif sezaryen operasyonu yapılan 100 gebe dahil edildi. Tekrarlayansezaryen öyküsü dışında pregestasyonel veya gestasyonel morbiditesi olanvakalar çalışma dışı bırakıldı. Gebeler randomize olarak iki eşit grubaayrıldı. Grup I gebelere genel anestezi, grup II gebelere ise spinal anestezi uygulandı. Her iki anestezi tekniğiuygulanan gebelerin demografik verileri, fetüs çıkış süresi, operasyonsüresi, preoperatif (preop) vepostoperatif (postop) hemoglobin (hb) ve hematokrit (htc) düzeyleri, operatif kan kaybı ve yenidoğanın fetal iyilik hali ve asfiksiyi değerlendirmede kullanılan APGAR(Activity, Pulse, Grimace, Appearance, Respiration) skoru ve umblikal arter pH testi karşılaştırıldı.Bulgular: Genel anestezi ve spinal anestezi uygulanan olguların yaş, gravide, parite,doğum haftası ve yenidoğanların doğum tartısı benzerdi (p>0.05). GrupI ve grupII de preop ve postop hb ve htcarasında istatistiksel anlamlı bir fark bulunamadı. Operative kan kaybı (Preoperative hb- Postoperative hb,Preoperative htc- Postoperative htc) açısından gruplar karşılaştırıldığında genel anestezi alan gruptakan kaybı daha fazla olsada aradaki farkanlamlı bulunmadı (p=013, p=0.10sırasıyla). Her iki grup yenidoğanlarınn 1.dakika, 5.dakika apgar skorları ve umblikal arter pHları birbirine benzer saptandı (p=0.88, p=0.43, p=0.11 sırasıyla). Ancak grup içi 1.dakika ve 5.dakika apgar skorlarıdeğerlendirildiğinde iki grupta da 5.dakika APGAR skorları 1.dakika APGARskorlarına göre anlamlı yüksek bulundu (p

Objective:In this study, we aimed to evulate obstetric neonatal outcomes of adolescentand old age pregnants who gave birth inour center.Materialand Methods: A total of 126 pregnant women whichwere consist of adolascent (14-18), reproductive(19-38) and advanced(39-50) maternal age pregnancies and gave birth inHarran University of Medicine Faculty of Obstetric and Gynecology Departmentwere compared retrospectively. Maternal demographic datas, obstetric complications(pretermdelivery, abnormalities of presantation, intrauterin growth restriction (IUGR),preeclampsia, gestational diabetes mellitus (GDM), abnormalities of placentia, duration of hospitalization,oligohidramnios, type of delivery, fetal outcomes(birth weights of infants, apgarscores, macrosomia, congenital malformations, ıumf) were evulated.Results:Although the rates of birth weight infant, preterm labour, IUGR, amnion fluidabnormalities, GDM ,macrosomia and preeclampsia were found similiar in adolescents of whom majority arenulliparous and reproductıve,advanced maternal age women, the ratesof gestational week at birth were found to be lower and frequency of congenitalanomalies and abnormalities of presantation was found to be higher than the other both groups. The rate of sectio, placentaprevia totalis and percreata, duration of hospitalization were higher significantly in advanced age maternal women.The normal spontaneous vaginal deliveries rate was significantly higher inreproductive group than the other groups. Conclusion:This study has shown that the adolescent and advanced maternal age womenhave some kind of charecteristıc highrisks in respect to their age groups. Forhaving the best maternal and neonataloutcumes in both groups,these women should be informed about maternal and fetalrisks and provided regular perinatal follow ups and treatment. Also socialsupport is needed, Amaç:Tersiyer bir merkezde doğum yapan adolesan,reprodüktif ve ileri yaş gebelerde obstetrik ve neonatal sonuçlarınkarşılaştırılması Gereçve Yöntemler: HarranÜniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Doğum Bölümünde 01.08.2015 -01.08.2016 yılları arasında doğum yapmış olan adolesan yaş(14-18), reprodüktifyaş(19-38) ve ileri yaş(39-50) gebelerden toplam 126 hastanın dosyası retrospektif olarak incelendi. Maternaldemografik veriler , gebelik komplikasyonları (Preterm doğum, prezentasyonanomalisi, intrauterin büyüme kısıtlılığı(IUGR), preeklampsi, GDM(gestasyoneldiabet), plesantal anomali, hospitalizasyon süresi, oligohidramnios, doğumşekli ve fetal sonuçlar (doğum ağırlığı, apgar skorları, makrozomi konjenitalmalformasyonlar, IUMF(inutero mort fetüs) değerlendirildi. Bulgular:Büyük çoğunluğu nulliparlardan oluşan adolasanlarda preterm eylem ,doğumağırlığı, IUGR ,amniyon sıvı anomalisi(oligo), gestasyonel diabet vepreeklampsi oranı reprodüktif ve ileri yaş gebelerle benzer çıkarken doğumdaki gestasyonel haftaanlamlı olarak küçük, fetal anomali sıklığı anlamlı olarak yüksek bulundu. İleriyaş gebelerde ise sezaryen oranları ,plasenta previa totalis ve plesantapercreata görülme sıklığı vehospitalizasyon süresi anlamlı yüksek saptandı. Reprodüktif grupta ise normalspontan doğum oranları her iki gruba göre anlamlı yüksek bulundu.Sonuç:Bu çalışmada adolesan ve ileri yaş annelerin kendi yaş grublarına özgün çesitli risklerin bulunduğu gösterilmiştir. Buyaş grubu gebelerde maternal ve neonatal olası en iyi sonuca varabilmek içinöncelikle bu gebelerin maternal ve fetal riskler ile ilgili bilgilendirilmesi,düzenli prenatal takip ve tedaviolmalarının sağlanması ve sosyal destek gerekmektedir.

Öz:Amaç: Bu çalışmanın amacı tekrarlayan gebelik kaybı (TGK) olan hastalarda etiyolojik nedenlerin değerlendirilmesidir. Gereç ve yöntemler: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi kadın hastalıkları ve doğum kliniğine, 2008'den 2011 tarihine kadar başvuran hastaların verileri incelendi. Tanıya yönelik tüm testleri hastanemizde yapılmış olan 114 hasta çalışmaya alındı. Etiyolojiye yönelik ebeveyn kromozom analizi, annede antifosfolipid antikor pozitişiği, kongenital uterin anomaliler için histerosalfingografi, trombofilik bozukluklar (faktör V leiden mutasyonu, protrombin gen mutasyonu) ve endokrinolojik (diabetes mellitus, tiroit endokrinopatisi) yönden tetkikleri değerlendirildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı ve abortus sayıları sırasıyla 29.7±6.6, 3.2±1.3 idi. Elli (%43.9) hastada en az bir etiyolojik neden saptanırken, 64(%56.1) hasta idiopatik olarak değerlendirildi. Majör kromozom anomalisi olarak; dört ebeveynde dokuzuncu kromozomda inversiyon saptandı. Diğer patolojilerin oranı; kongenital uterus anomalisi:14 (%12.3), faktör V Leiden mutasyonu:7 (%6.1), protrombin gen mutasyonu: 6 (%5.3) ve 10 (%8.8) hastada antifosfolipid antikor pozitişiği idi. Ebeveynlerin %34,2'sinde karyotip analizinde 9qh+ izlendi. Sonuç: Major kromozomal anomali, kongenital uterus anomalileri, trombofilik bozukluklar ve çalışmada değerlendirilen diğer patolojik durumlarının oranı daha önce yayınlanmış veriler ile benzer olduğu saptandı. Ebeveynlerin 39'unda (%34,2) 9. kromozomda qh+ (sentromer bölgesinde heterokromazi) polimorfizmi izlendi. Bu sonucun çalışılan toplumun genetik polimorfizmimi? yoksa TGK ile ilişkilimi? olduğunu anlamak için daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Abstract:Objective: The aim of the present study is to evaluate etiologic factors in patients with recurrent pregnancy loss (RPL). Material and methods: The records of patients admitted to Obstetrics& Gynecology Clinic of Dicle University Medical Faculty Hospital, from 2008 to 2011 were evaluated. Of the 114 patients who all tests were applied for diagnosis in our hospital were enrolled to study. For etiologic evaluation; Parental chromosome analysis, maternal antiphospholipid antibodies, hysterosalpingography for mullerian anomalies, thrombophilic disorders (factor V leiden mutation, prothrombin gene mutation) and endocrine (diabetes mellitus, thyroid hormone disorder) tests applied to patients. Results: The mean age and mean number of abortus were 29.7±6.6, 3.2±1.3 respectively. Fifty (43.9%) patients had at least one etiologic factor where as 64 (56.1%) were idiopathic. Major chromosomal aberrations were detected in four (%3.5) couples as inversion of the ninth chromosome. The frequency for other pathologies; mullerian anomaly:14 (%12.3), factor V leiden mutation:7 (%6.1), prothrombin gene mutation:6 (%5.3) and antiphospholipid antibodies in 10 (%8.8) patients. Conclusion: The prevalance for major chromosomal aberrations, mullerian anomalies, thrombopylic disorders and other pathologic conditions which evaluated in the study were found similar to reported previously. Polymorphism of 9qh+ (heterochromatic centromeric regions) was seen in 39 (%34.2) parents. Further studies are needed to understand that, if this result related to the genetic polymorpisym of the study population? or the pathology associated with RPL?.

Tubo-ovaryan abse (TOA), tuba, over ve çevre dokuları içine alan ciddi bir inflamatuar hastalıktır. Bu çalışmada TOAli olguların risk faktörleri, klinik bulguları ve tedavi yaklaşımlarını sunmayı amaçladık. Ocak 2007 Haziran 2012 tarihleri arasında TOA tanısı ile takip edilen 31 hastaya ait dosyalar retrospektif olarak incelendi. Hastalara ait risk faktörleri, klinik ve laboratuar sonuçları, uygulanan tedavi yöntemleri ve gelişen komplikasyonlar kaydedildi. Medikal tedavi alan hastalar, başarılı ve başarısız tedavi grubu olarak iki gruba bölündü. Gruplar, demografik veriler, risk faktörleri ve kitle özelliklerine göre karşılaştırıldı. Hastaların ortalama yaşı 33.12±10.43 idi. Yirmisekizi (%90.3) evli ve 27si (%87) multipardı. Kontraseptif yöntem olarak evli olan 28 hastanın 11inde rahim içi araç (RİA) (%35.5) kullanımı mevcuttu. Son 6 ay içinde geçirilmiş intrauterin veya intraabdominal girişim veya operasyon 9 (%29) ve pelvik inflamatuar hastalık (PİH) 15 hastada (%48.4) mevcuttu. Hastaların başvuru sırasında, tümünde pelvik ağrı (%100), 24ünde vajinal akıntı (%77.4), 17sinde ateş (%54.8), 14ünde düzensiz menstrüel kanama (%45.2) mevcut idi. TOAlı hastalarda klinik bulgular olarak; %54.8 ateş, %61.3 lökositoz, %71 yüksek sedimentasyon hızı, %71 C-reaktif protein yüksekliği tespit edildi. Olguların hospitalize edildiklerindeki ilk tanıları; 14ünde (%45.2) TOA, 5inde rüptüre TOA, 7sinde RİA translokasyonu ve TOA, 1inde perfore apandisit komplikasyonu şüphesi, 4ünde pelvik kitle (teratom, myom dejenerasyonu, over kanseri, endometrioma) idi. Medikal tedavinin 13 hastaya uygulandığı ve başarı oranının %46.2 olduğu bulundu. Başarılı ve başarısız tedavi grupları arasında, demografik veriler, risk faktörleri ve kitle özellikleri açısından anlamlı fark saptanmadı. Yapılan cerrahi girişimler; %22.6 laparoskopik abse drenajı, %32.3 laparotomi ile abse drenajı, %12.9 unilateral salpingoooferektomi ve %12.9 total abdominal histerektomi-bilateral salpingooferektomi idi. Postoperatif komplikasyon olarak %6.5 barsak hasarı ve sepsis, %6.5 dehisens ve %3.25 yara yeri enfeksiyonu geliştiği izlendi. TOAde, PİH ve RİA kullanımı yanında pelvik kitleler de risk faktörü olabilir. TOA, klasik enfeksiyon semptomları olmaksızın pelvik kitle ve ağrı ile başvurabilir. Bu nedenle, pelvik kitle ayırıcı tanısında akla getirilmelidir. Tanısı TOA olan hastalarda ilk tedavi tercihi medikal; şüpheli olgularda ve rüptüre abselerde cerrahi olmalıdır. Tubo-ovarian abscess (TOA) is a serious inflammatory disease of the female reproductive system including the ovary, fallopian tube, and the surrounding tissues. In this study, we aimed to present risk factors, clinical features and treatment approaches in TOA. The files of 31 patients with a diagnosis of TOA were analyzed retrospectively from January 2007 to June 2012. The patients risk factors, clinical details, treatment modalities, laboratory results, and complications were recorded. The medically treated patients were divided into two groups: successful and unsuccessful treatment groups. Groups were compared according to the demographic data, risk factors, and mass characteristics. The mean age of patients was 33.12±10.43. Twenty-eight patients (90.3%) were married and 27 of them (87%) were multiparous. Intrauterine device (IUD) were used as contraceptive method in 11 of married patients (35.5%). Nine patients (29%) had history of prior intrauterine or intraabdominal intervention within 6 months. Pelvic inflammatory disease (PID) were in 15 patients (48.4%). At admission, pelvic pain in 31 (100%), vaginal discharge in 24 (77.4%), fever in 17 (54.8%), irregular menstrual bleeding in 14 (45.2%) of patients were recorded. Laboratory findings were elevated erythrocyte sedimentation rate (71%), and increased C-reactive protein level (71%), leukocytosis (61.3%) respectively. The initial diagnosis of hospitalized patients were observed TOA in 14 (45.2%), ruptured TOA in 5, IUD translocation and TOA in 7, the suspicion of a complication of perforated appendicitis in 1 and pelvic mass (teratoma, fibroid degeneration, ovarian cancer, endometrioma) in 4 of patients, respectively. Medical treatment was applied in 13 patients and reached 46.2% success rate. There was no significant difference in between successful and unsuccessful treatment groups with respect of demographic data, risk factors, and the mass characteristics. Surgical procedures were laparoscopic abscess drainage (22.6%), laparotomy and drainage of abscess (32.3%), unilateral salpingooopherectomy (12.9%), and total abdominal hysterectomy and bilateral salpingo-ooferectomy (12.9%), respectively. The bowel injury and sepsis (6.5%), dehiscence (6.5%), and wound infection (3.25%) were observed as postoperative complications. The pelvic masses may be a risk factor in addition to PID and the use of IUD for TOA. The patients with TOA may present with the pelvic mass and pelvic pain without the classic symptoms of infection. Therefore, TOA should be considered in the differential diagnosis of pelvic masses. Although the medical treatment should be the first choice in patients with TOA, suspected cases and ruptured abscesses should be treated by surgery.

Bu çalısmada uterin leiomiyomu olan ve olmayan kadınlarda klinik ve laboratuar bulgularının karsılastırılması amaçlandı. Leiomiyoma\'lı 82 hasta çalısma grubunu, leiomiyoması olmayan 42 saglıklı kadın kontrol grubunu olusturdu. Olguların yas, gravida, parite, kan grupları, menstrüel siklus düzeni, basvuru yakınmaları, fertilite durumları, ultrasonografi k bulguları, yapılan cerrahi operasyonlar ve tiroid fonksiyon testleri incelendi. Hasta grubu ile kontrol grubu arasında kan grupları dagılımı, parite ve tiroid hormon test sonuçları bakımından istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (P>0.05). Hasta ve kontrol grubu arasında klinige basvuru sikayetleri bakımından ise istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p, The aim of this study was to compare clinical and laboratory fi ndings of women with or without uterine leiomyoma.Study group consisted of 82 women with uterine leiomyoma and the control group comprised 42 healthy women. Women\'s age, gravity, parity, blood groups, pattern of menstrual cycles, complaints at presentation, fertility, ultrasonographical fi ndings, surgical operations and thyroid function tests were evaluated. There were no signifi cant differences in blood group distribution, gravity, parity and thyroid function test results between the patients and the control subjects (P>0.05). A signifi cant difference was found in the complaints at presentation between two groups (P

Bu çalışmanın amacı gebe ratlara düşük dozlarda subakut uygulanan Malathion (ML)’un fetüs böbrek dokusu üzerine teratojenik etkisini araştırmaktır. Toplam 28 Sprague-Dawley gebe rat randomize olarak her grupta 7 adet gebe rat olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. ML’un dozuna bağlı olarak, gruplar; kontrol, ML 2.5 (2.5 mg/kg/gün dozunda oral yoldan (p.o) ML uygulandı), ML 5 (5 mg/kg/gün, p.o) ve ML 10 (10 mg/kg/gün, p.o) olmak üzere 4 gruba ayrıldı. ML uygulamsı erkekler ve dişilerin aynı ortama konulmasından itibaren başladı (çiftleşmeden itibaren). Günlük ML uygulamasına doğuma kadar devam edildi. ML’un, dozuna paralel bir şekilde gebe ratlarda böbrek dokusu ve serum enzimleri (asetilkolinesteraz (AChE), lipaz, amilaz) üzerine toksik etkiler oluşturduğu, ayrıca yavru rat böbreklerinde ise ML’un dozuna bağlı olmayarak, tüm dozlarda teratojenik etkiye neden olduğu belirlendi. Histopatolojik veriler biyokimyasal verileri doğruladı. ML’un düşük dozlarının bile hem anne hem de yavru böbrekleri üzerine toksik ve teratojenik böbrek hasarına neden olduğu sonucuna varıldı., The aim of this study was to investigate the teratogenic effects of Malathion (ML) induced by different doses on fetal kidney tissues in pregnant rats. A total of 28 Sprague-Dawley pregnant rats were randomly divided into 4 groups of 7 rats each. Depending on ML dose, four groups were formed, including (I) control, (II) ML 2.5 (ML 2.5 mg/kg/day, orally), (III) ML 5 (5 mg/kg/day, orally), and (IV) ML 10 (10 mg/kg/day, orally). ML application started when the male and female were put together (when mating started). Daily ML application was continued until birth. It was determined that in parallel with dose of ML, ML resulted in toxic effects on serum enzymes (acetyl-cholinesterase (AChE), amylase and lipase) and kidney tissues of pregnant rats, and also -regardless of ML dose in fetal kidneys- it led to teratogenic effects in all the doses. Biochemical data wasconfirmed by histopathologic data. We concluded that ML leads to kidney damage in both pregnant and fetal rats as a result of its teratogenic and toxic effects.

Amaç: Hastanemizde izlenen jinekolojik kanserlerinin epidemiyolojik özellikleri hakkında fikir vermek amacıyla bu çalışmamızı planladık. Gereç ve yöntem: Çalışmamızda Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde Ocak 2001 ile Kasım 2011 tarihleri arasında jinekolojik kanser ön tanısı ile ameliyat edilen 231 hasta geçmişe yönelik incelendi. Bulgular: 2001-2006 yılı ilk yarısı arası dönemi kapsa- yan ilk grup jinekolojik kanserler arasında en sık tanı ko- nan over kanserleridir. 2006 yılı ikinci yarısından 2011 yılı sonuna kadar olan dönemi kapsayan ikinci grupta ise en sık jinekolojik kanser yine over kanserleridir. Ancak en- dometrium kanseri oranında artış olduğu bulundu. Over kanserli hastaların büyük bölümünü ileri evreli olgular oluştururken, endometrium kanserli olguların büyük bö- lümünün ise evre 1 olgulardan oluştuğu bulundu. Ağrı şikâyeti ile başvuran Endemetrium kanserli 6 olgunun 4’ ünde hastalık ileri evrede tanınmıştır. Tüm dünyada ve özellikle de sosyoekonomik düzeyi düşük toplumlarda en sık jinekolojik kanser olan serviks kanseri bölgemizde sık- lık bakımından endometrium kanserinden sonra 3. sırada yer almıştır. Sonuç: Sonuç olarak, bölgemizde son yıllarda en sık ar- tış gösteren jinekolojik kanser endometrium kanseridir. Kötü beslenme, sosyoekonomik düzeyin yükselmesi gibi nedenlerle artan obezite sıklığı ile endometirum kanseri sıklığı artışı ilişkili olabilir. Özellikle over kanserli olguların erken evre de tanı konulabilmesi için sağlık çalışanları ve halk bilgilendirilmelidir. Objectives: We planned this study with the aim of obtaining knowledge about epidemiological characteristics of gyne- cological malignancies followed up in our hospital. Materials and methods: In our study we analyzed 231 patients that were operated with the appraisal diagnosis of gynecological cancer in Gynecology and Obstetrics Depart- ment of Dicle University Medical Faculty between the dates of 2001, January and 2011, November. Results: The mostly diagnosed gynecological malignancy was ovarian cancers among the gynecological cancers seen in the first group compassing the period between the year 2001 and the first half-term of the year 2006. In the second group compassing the period from the second half- term of the year 2006 to the end of the year 2011, ovarian cancers were again the most frequently seen gynecological cancers. On the other hand it was found that there was an increase in the percentage of endometrial cancers. While cases with advanced staged constituting the major part of the patients with ovarian cancer, it was seen that the major- ity of the patients with endometrium cancer were consisting of stage 1 cases. In the 4 of 6 cases having endometrium cancer and applying with the complaint of pain, the disease was noticed in the advanced stage. Being the most fre- quently seen gynecological cancer all over the world and especially in the societies with lower socio-economic sta- tus, the cervix cancer was taking place in the 3rd order after endometrium cancer in terms of frequency in our region. Conclusion: Consequently, in the recent years the gyne- cological cancer showing the most frequent increase was endometrium cancer in our region. The increase in the fre- quency of obesity, relating with the reasons like the improper nutrition behavior, the increase in the socio-economic sta- tus, may be associated with the increase in the frequency of endometrium cancer. The healthcare personals and the public body must be instructed to diagnose the gynecologi- cal cancer cases especially the ones having ovarian cancer in the early stage.

Nekrotizan fasiit cilt, ciltaltı yumuşak doku ve fasyasının, ilerleyeci nekrozu ile karakterize invaziv bir enfeksiyonudur. Yetmiş yaşında diyabeti olan hasta, vulvar bölgede gelişen şişlik ve ağrı nedeniyle kliniğimize başvurdu. Fizik muayenede sağ vulvar kısımda şişlik, kızarıklık, hemorajik bül formasyonu ve nekroz izlendi. Klinik olarak nekrotizan fasiit tanısı konulan hastada acil agresif cerrahi debritman ve geniş spektrumlu antibiyotik tedavisi uygulandı. Yatışından 6 hafta sonra şifa ile taburcu edildi. Bu makalede erken tanı ve acil cerrahi müdahale ile düzelen vulvar nekrotizan fasiit olgusunu sunmayı amaçladık. Necrotizing fasciitis is an invaziv infection characterized by progressive necrosis of the skin, subcutaneous tissue and fascia. Seventy year-old diabetic patient was evaluated for swelling and pain on the vulvar region. Physical examination revealed swelling, erythema, hemorrhagic bullae formation and necrosis in the right vulva. The patient was diagnosed as necrotising fasciitis, with emergent extensive debridement the necrotic tissues removed and broadspectrum antibiotic treatment was initiated. She was discharged 6 weeks after admission. İn this article we aimed to present vulvar necrotising fasciitis which is improved by early diagnoses and emergent surgical treatment.

Cerebral venous sinus thrombosis (CVST) is a rarely encountered condition during pregnancy. A 21-year-old pregnant woman with labour pains was hospitalized in our clinic. Diagnosis of severe preeclampsia was made based on her clinical and laboratory findings. She suffered from convulsive episodes during postpartum period which lead to initiation of treatment for eclampsia. However neurological and radiological examinations were performed after emergence of additional neurological symptoms disclosed the diagnosis of CVST. In this paper, we aimed to present a case with CVST which diagnosis was confused with eclampsia and resulting in maternal mortality.

Gebelikte tedavi edilmemiş aneminin yenidoğanda komplikasyonlar ile ilişkili olabileceği bildirilmektedir. Çalışmamızın amacı gebelikte maternal anemi tespit edilen hastalardaki perinatal sonuçları değerlendirmektir. Çalışmaya ikinci trimesterde hemoglobin (Hb) düzeyi 8 g/dl’nin altında olan 29 anemik gebe kadın (Grup 1) ile Hb düzeyi 10 g/dl’nin üzerinde olan 30 gebe kadın (Grup 2) dahil edildi. Her iki grup için preterm doğum, intrauterin gelişme geriliği (IUGG) ve yeni doğan ünitesine sevkedilme oranları incelendi. Grup 1 de ortalama Hb konsantrasyonu 7.2±0.4 gr/dl, Grup 2 de 12.1±0.9 olarak saptandı (P0.05), yeni doğan ünitesine sevk oranı anemik grupta anlamlı yüksek bulundu (sırasıyla %44.8 ve %166, P=0.019). Gebelik anemisinin antenatal takipler sırasında belirlenmesi ve tedavisi perinatal komplikasyonların azaltılması bakımından önemlidir. Maternal aneminin perinatal sonuçlara etkileri açısından daha ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. Untreated anemia during pregnancy is reported to be associated with fetal complications. The aim of present study was to investigate perinatal outcomes associated with maternal anemia during pregnancy. Twenty-nine pregnant women with second trimester hemoglobin (Hb) levels under 8 g/dL (Group 1) and 30 over 10 g/dL (Group 2) were included. The ratios of preterm birth, intrauterine growth restriction (IUGR) and admission to neonatal intensive care unit (NICU) were recorded. Preterm birth ratio was 34,4% in Group 1 and 13.3% in Group 2 (P=0.05). There was no significant difference in IUGR between two groups (P>0.05). Neonatal care unit admissions were significantly higher in Group 1 compared with Group 2 (44.8% vs. 16.6%, respectively, P=0.019). Diagnosis and treatment of maternal anemia during pregnancy is important to minimize the perinatal complications. Further studies are necessary to evaluate the association of maternal anemia and perinatal outcomes more clearly.

Ultrasonografi nin (USG) yaygın olarak kullanımını takiben, adneksiyel kitleler gebelerde daha sık saptanır hale gelmiştir. Bu çalışmada, antenatal takip sırasında saptanan adneksiyel kitlenin takip ve tedavi protokolü literatür bulgularıyla birlikte değerlendirildi. Gebelikte tespit edilen adneksiyel kitlelerin yönetimi; gebelik haftası, semptomatolojisi, ultrasonografi ve muayene bulguları doğrultusunda düşünülen ön tanıya göre, ailenin de görüşü alınarak şekillendirilir. Gebelik esnasında cerrahi girişimin komplikasyonları da göz önüne alınarak, gebelerde adneksiyel kitleye yaklaşım için uygun tedavi protokoller oluşturulması gerekliliği açıktır. Sonuç olarak, obstetrik USG’de adneksler mutlaka değerlendirilmeli, gebelerde abdominal cerrahi endikasyonu konurken çok dikkatli olunmalıdır Adnexal masses have been more frequently detected after common use of ultrasonography (USG). In this study follow-up and management protocol of an adnexal mass during pregnancy was reviewed in the light literature fi ndings. Adnexial masses during pregnancy are managed according to preliminary diagnosis, pregnancy weeks, symptamotology, USG and examination fi ndings and family’s preference. Due to complication risk of surgical operation in pregnancy, appropriate treatment protocols should be prepared in order to fi nd best approaches. In conclusion, adnexes should be carefully examined with obstetrical USG and indication for surgical operation should be made more carefully.