Search

İbn Meymūn, Fransa’nın Montpellier şehrinden kendisine gönderilen bir dizi soruya cevap olarak astroloji konusundaki görüşlerini kaleme aldığı bir mektup yazmıştır. İbn Meymūn, bu mektubunda astrolojinin boş ve yalanlardan ibaret bir meşgale olduğunu ve ondan kesinlikle uzak durulması gerektiğini belirtmektedir. Ona göre astroloji, insanları putperestliğe götüren tehlikeli bir uğraştır. İbn Meymūn, gök cisimlerine kudret atfetmenin Tanrı düşüncesine zarar vereceğini vurgulamaktadır. O, benzer şekilde bu düşüncenin özgür irade fikrine aykırı olduğunu belirtmektedir. İbn Meymūn’a göre astroloji, Yahudi inancına aykırı bir çaba olup astrolojiyle meşgul olmak ve ona göre planlar yapmak bir sapkınlıktır. Bu çalışmada İbn Meymūn’un astroloji mektubuna dair kısa bilgilendirme yapılarak mektubun Türkçe tercümesi sunulacaktır. Böylelikle Orta Çağ’da farklı din mensupları arasında hararetli tartışmalara sebep olan astroloji konusu, Orta Çağ’ın en büyük Yahudi alimi İbn Meymūn’un kendi metninden takip edilebilecektir., Maimonides wrote down his views on astrology in response to a series of questions sent to him from Montpellier, France. In this letter, Maimonides states that astrology is an empty and false occupation and should be avoided. According to him, astrology is a dangerous occupation that leads people to idolatry. Maimonides emphasizes that attributing power to celestial bodies will harm the idea of God. Similarly, he states that this idea is contrary to the idea that human beings have the right to choose with their free will. According to Maimonides, astrology is an effort contrary to the Jewish belief, and it is an act of heresy to engage in astrology and make plans accordingly. In this study, brief information about Maimonides’ astrology letter will be given and the Turkish translation of the letter will be presented. Thus, the subject of astrology, which caused heated debates among members of different religions in the Middle Ages, can be followed from the own text of Maimonides, the greatest Jewish scholar of the Middle Ages.

Kelâm ve Mezhepler Tarihi (heresiografi) literatüründe görüşleri tartışılan fırkalardan biri de Berâhime’dir. Kaynaklar tarafından genellikle Hindistan kökenli olarak tanıtılan fırkaya, müellifler tarafından atfedilen temel düşünce, nübüvvetin reddidir. Ancak nübüvvetin muarızları olarak resmedilen bu Berâhime portresinin gerçeği yansıtıp yansıtmadığı hakkında bir takım şüpheler bulunmaktadır. Bunlardan ilkine göre, nübüvvet karşıtı fikirlerin Berâhime’yle bir ilgisi olmayıp, bu fikirler Berâhime’yi kendi şahsi görüşlerinin kalkanı olarak kullanan İbnü’r-Râvendî’ye aittir. Bir diğer itiraz ise nübüvvetin muarızları olarak resmedilen Berâhime’nin aslında Hint Brahmanlar’ı olmayıp, başka bir dinî yapıya işaret ettiğidir. Bu çalışmada Berâhime’nin kökeni ve gerçekliği tartışılmaktadır. Bunun için Berâhime’yi Kelâm ve Mezhepler Tarihi literatüründe sunulduğu gibi tanıtacak, ardından bu bilgileri diğer İslâmî kaynaklarda (başta tarih, coğrafya vs.) verilen bilgilerle kıyaslayacağız. Ayrıca Berâhime’nin kökeni hakkında ileri sürülen alternatif açıklamalara da yer vererek bir sonuca ulaşmaya çalışacağız. One of the religio-cultural sects whose views were discussed widely in Islamic theology and heresiography literature was Barāhima. Almost all related literature agree on the origin of this sect to be of Indian origin. Among several extreme views of Barāhima, the rejection of the prophecy was considerable to be the most notable one by the scholars of theology and heresiography. However, it is questionable whether this picture portrayed, especially, by the Muslim theologians and heresiographers reflects the reality. First of all, it is argued that this view does not really belong to Barāhima. Rather, the issue of the rejection of the prophecy belongs to Ibn al-Rāwandī who used Barāhima to disguise his own views on the subject. Secondly, some scholars asserted that Barāhima sect did not have any connection with the Indian Brahmans at all. In fact, according to these scholars Barāhima refers to a totally different religio-cultural structure. This article, then, attempts to discuss the origin of Barāhima and the validity of the claims found in the literature concerned. To this end, we will, first, to introduce Barāhima as presented in theology and heresiography literture. Second, we will compare these data with some of the other wellknown Islamic sources (mainly, history, geography and so on). Finally, we will end our discussion by presenting some of the alternative views on the origin of Barāhima.