Search

Aim: This study was conducted to examine the effect of the public health nursing course given to nursing students on their healthy lifestyle behaviors.Method: A one-group pretest-posttest quasi-experimental design type was used in the study, which was carried out with 80 students studying at the nursing department of a foundation university and volunteering to participate in the study. The data were collected twice before and after the course using the Personal Information Form and the The Health Promoting Lifestyle Profile (HPLP). Descriptive statistics, the paired t-test, and the independent samples t-test were used to evaluate the data.Results: After the public health nursing course, a significant increase was determined in the students’ HPLP total score and the exercise, nutrition, self-realization, health responsibility, stress management, and interpersonal support subscale scores (p

ÖZ Amaç: Bu araştırma koroner arter hastalarında sağlık algısı ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın örneklemini İstanbul’da özel bir hastaneye Mayıs 2016- Ocak 2017 tarihleri arasında koroner arter olay nedeniyle yatmış ≥18 ve

Objective: Infertilityis becoming an important public health problem. The study was conducted and supplemented to determinethe level of loneliness and the factors affecting family support perceived bywomen who were treated in the infertility clinic. Material and Methods: The sample of universe was constituted of 180infertile women who have infertility diagnosis, were under treatment, acceptedto participate to the study as voluntary and answered to questions completelyat special a university hospital IVF center between 1th February2017 and 1th June 2017. Data was collected with “SociodemographicInformation Form” by viewing face-to face, “UCLA Loneliness Scale” and“Perceived Family Support Scale.” One-way variance analysis and Tukey HSD test,Kruskal-Wallis test and Mann Whitney-U test were used in the evaluation of thedata. Results:It is found thataverage age of participants was 32.63±5.78 and 30% of them were (n=54) between26-30 years old. It is determined that their mean scores were 47.24±12.06 forULS and 28.67±8.83 for PFSS. When the relation between ULS and PFSS mean scorewas investigated; it is found that there was a powerful negative and veryadvanced level significant relation between perceived family support andloneliness levels of participants (p, Amaç: İnfertiliteönemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmektedir. Bu çalışma infertilite kliniğinde tedavi gören kadınlarınyalnızlık düzeyini ve algıladıkları aile desteğini etkileyen faktörlerinbelirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Örneklemi 1 Şubat 2017 - 1 Haziran 2017tarihleri arasında özel bir üniversite hastanesinin tüp bebek merkezinde infertilitetanısı bulunan, tedavi sürecine dahil olan, çalışmaya katılmayı gönüllü olarakkabul eden ve sorulara eksiksiz cevap veren 180 infertil kadın oluşturmuştur.Çalışma verileri, infertil kadınlar ile yüz yüze görüşülerek “SosyodemografikBilgi Formu” “UCLA Yalnızlık Ölçeği” ve “Algılanan Aile Desteği Ölçeği”kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde tek yönlü varyansanalizi ve Tukey HSD testi, Kruskal- Wallis Testi ve Mann Whitney-U testikullanılmıştır. Bulgular:Katılımcıların yaş ortalaması 32.63±5.78yıl olup, %30’unun (n=54) 26-30 yaş grubunda olduğu saptanmıştır. UCLA YalnızlıkÖlçeğinden aldıkları puan ortalamasının 47.24±12.06, Algılanan Aile Desteği Ölçeğindenaldıkları puan ortalamasının 28.67±8.83 belirlenmiştir. UCLA Yalnızlık Ölçeğipuan ortalamaları ile Algılanan Aile Desteği Ölçeği puan ortalamalarıarasındaki ilişki incelendiğinde; katılımcıların algıladıkları aile desteğidüzeyleri ile yalnızlık düzeyleri arasında negatif yönde güçlü ve çok ileri düzeydeanlamlı ilişki (p

Giriş: Hemşirelik öğrencilerinin, akademik başarılarının arttırılmasında öğrenim stillerinin yanında kendi kendine öğrenmeye hazır oluşluk düzeylerinin de etkili olduğu düşünülmektedir. Amaç: Çalışma, hemşirelik öğrencilerinin öğrenme stilleri ile kendi kendine öğrenmeye hazır oluşluk düzeyleri arasındaki ilişki ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirildi. Yöntem: Tanımlayıcı-ilişki arayıcı nitelikteki çalışma, İstanbul’da bir üniversitesinin hemşirelik bölümünde öğrenim gören 411 öğrenci ile gerçekleştirildi. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, Kolb Öğrenme Stilleri Envanteri (KÖSE) ve Kendi Kendine Öğrenmeye Hazıroluş Ölçeği(KKÖHO) ile veriler toplandı. Bulgular: Öğrencilerin, ağırlıklı olarak özümseyen (%28.2) ve ayrıştıran (%27.3) öğrenme stiline sahip olduğu belirlenirken, sınıf düzeyleri ile öğrenme stilleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p < 0.05). Öğrencilerin KKÖHÖ’nden aldıkları puan ortalaması 162.52 ± 26.63 olarak saptanırken, yaş grupları ve sınıf düzeyi ile puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptandı (p < 0.05). Öğrencilerin KÖSE ve KKÖHÖ’nden aldıkları sıra ortalamaları arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı (r < 0.25, p > 0.05). Sonuç: Araştırmanın sonuçları, öğrencilerin ağırlıklı olarak özümseyen ve ayrıştıran öğrenme stiline sahip olduğunu ve öğrenme stilleri ile kendi kendine öğrenmeye hazır oluşluk düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmadığını göstermektedir. Bu sonuçlar doğrultusunda, nitelikli hemşireler yetiştirmede öğrencilerin baskın öğrenme stillerine göre yapılandırılacak simülasyon gibi yenilikçi öğrenim yöntemlerinin kullanılmasının önemli bir adım olacağı düşünülmektedir., Relationship Between Learning Styles and Self-Directed Learning Readiness of Nursing Students and Affecting FactorsBackground: In the increasing academic achievement of nursing students are thought being effective of levels self-directed learning readiness well as learning styles. Objectives: From this point of view the study was conducted to determine the affecting factors and relationship between learning styles and self-directed learning readiness. Methods: The descriptive-correlational study was carried out on 411 students studying in a nursing department of a foundation university in Istanbul. A questionnaire form consisted of Personal Information Form, Kolb Learning Style Questionnaire and Self-Directed Learning Readiness Scale was used as data collection tool. Results: While the learning styles of the students were determined to be predominantly assimilator (28.2%) and converger (27.3%) learning styles, it was found significant difference between class levels and learning styles (p < 0.05). While The total average score of the SDRL scale was determined to 162.52 ± 26.63, it was found significant difference between class levels, age groups and SDRL mean scores (p < 0.05). There was no significant relationship between KLSQ and SDRL mean scores (r < 0.25, p > 0.05). Conclusion: The results of the study showed that there was no relationship between learners' learning styles and self-learning outcomes while students showed that learning styles were predominantly assimilator and converger learning styles. In the direction the results, it is thought be an important step of innovative learning methods such as simulation to be structured according to the learning styles of the students for raising qualified nurses

Giriş ve Amaç: Hemşirelik Bölümü program yeterlikleri, öğrencilerin programdan mezun oluncayakadar kazanmaları gereken bilgi, beceri ve davranışları tanımlayan ifadelerdir. Eğitim sürecindedönemsel olarak bu yeterliklerin sağlanma düzeylerinin ve bu yeterlilikleri etkileyen faktörlerinbelirlenmesi önemlidir. Bu nedenle çalışma, hemşirelik bölümü öğrencilerinin program yetelikalgılarının yıl sonu Genel Ağırlıklı Not Ortalaması (GANO) değişkeni açısından incelenmesiamacıyla tanımlayıcı tipte yapılmıştır.Method: Araştırmanın örneklemini 2015-2016 öğretim yılı bahar döneminde İstanbulda bir vakıfüniversitesinde Hemşirelik bölümünde öğrenim gören ve araştırmaya gönüllü olarak katılmayıkabul eden 338 (n=338) öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmanın veri toplama aşamasındaaraştırmacılar tarafından geliştirilen, sosyo-demografik özellikler, GANO ve beşli likert türünde 21maddeden oluşan Hemşirelik bölümü program yeterliliklerinin yer aldığı veri toplama aracıkullanılmıştır.Bulgular ve Tartışma: Araştırmadan elde edilen verilere göre; program yeterlilik algısı puanortalamasının en yüksek 3., en düşük 18 ve 19. maddeleri olduğu görülmüştür. Programyeterliklerinin 4,7,16,18. yeterliklerin algısının birinci sınıftan dördüncü sınıfa doğru anlamlı birşekilde arttığı görülmüştür (p

Girişve Amaç: Bilimsel gelişmelerin ve toplumsaldeğişmelerin insan gereksinimlerini farklılaştırması ve karmaşıklaştırması, temelyeteneği bakım ve odak noktası insan olan hemşirelerin etkili karar vermestratejileri geliştirmelerini zorunlu kılmaktadır. Yarının hemşireliğiniyorumlayacak ve değerlendirecek öğrencilerin karar verme düzeylerinin vestillerinin belirlenmesi, hemşire eğitimcilere yol gösterebilir. Bu sebepleçalışma, hemşirelik öğrencilerinin karar vermede özsaygı düzeylerinin ve kararverme stillerinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirildi. Yöntem:Tanımlayıcı nitelikteki çalışma, bir vakıfüniversitesinin hemşirelik bölümünde 2015-1016 öğretim yılı bahar dönemindeöğrenim gören 345 öğrenci ile yapıldı. Veri toplama aracı olarak Kişisel BilgiFormu ve Melbourne Karar Verme Ölçeği olmak üzere 31 soru ve iki bölümdenoluşan anket formu kullanıldı. Verilerin analizinde tanımlayıcı testler, Mann-WhitneyU testi, Kruskal-Wallis testi ve Spearman korelasyon analizi kullanılmış olupanlamlılık 0,05 düzeyinde kabul edildi.Bulgular: Öğrencilerin karar vermede özsaygıdüzeyi ortalaması 9,4±2,4 olarak bulundu. En yüksek puan ortalamasını dikkatli(9,6±2,3), en düşük puan ortalamasını ise kaçıngan (3,6±2,5) karar vermestilinden aldıkları görüldü. Dördüncü sınıfta öğrenim gören öğrencilerin kararvermede özsaygı düzeyleri diğer sınıf düzeylerinde öğrenim görenlere göreistatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p

Amaç: Bu çalışma, demanslı hastalara bakım veren bireylerde bakım yükünü ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Yöntem: Çalışma, Kasım 2015 ve Nisan 2016 tarihleri arasında, bir üniversite hastanesinde nöroloji polikliniğinde hizmet alan 205 hasta yakınından araştırmaya katılmayı kabul eden 186 demanslı hasta yakınıyla yapılmıştır. Araştırmanın verileri katılımcıların sosyodemografik özelliklerini içeren “Kişisel Bilgi Formu” ve “Zarit Bakım Yükü Ölçeği” ile elde edilmiştir. Bulgular: Çalışma kapsamında, bakım veren aile bireylerinin bakım verme yükü puan ortalaması 31.93 olarak belirlenmiş, ölçekten alınan puanların 7-68 puan arasında değiştiği saptanmıştır. Bu değerlere bakıldığında, çalışmamız sonucunda bakım veren aile bireylerinin bakım yükünün orta derecede olduğu belirlenmiştir. Araştırmaya katılan demanslı hastaya bakım veren bireylerin %49.5’inin 39-56 yaş arasında, %68.8’inin kadın, %50.5’inin evli, %31.7’sinin ilköğretim mezunu, %28.5’inin ev hanımı ve bakım veren bireylerin %52.7’sinin hastaya uzun süredir bakım verdiği belirlenmiştir. Çalışma kapsamında, demanslı hastaya bakım veren bireylerin bakım verme yükü ortalamaları bakım verme süreleri ve demanslı hastaların yaşına göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermektedir (p

Giriş ve Amaç: Kronik inflamatuvar eklem hastalıklarından biri olan Romatoid Artrit, etiyolojisi tam olarak bilinmeyen ve başlıca sinoviyal eklemleri tutan, tüm ırk ve etnik gruplarda görülebilen, ciddi deformite ve sakatlıklara yol açabilen sistemik bir hastalıktır. Bu çalışma, Romatoid Artrit(RA) hastalarında uyku kalitesini değerlendirmek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma, Ağustos 2007- Aralık 2007 tarihleri arasında Konya Meram Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde Romatoloji polikliniğine gelen RA tanısı almış 150 hasta ve sağlıklı 150 kontrol grubu üzerinde uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak, Pittsburg Uyku Kalitesi Ölçeği ve araştırmacı tarafından hazırlanan hasta tanıtım formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, Ki-kare testi, Student t testi, One-way Anova ve Tukey- post hoc analiz yöntemleri uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, uyku sorunu yaşayan RA'li hastaların toplam PUKİ puanı 10.42 + 3.65, kontrol grubunun ise toplam PUKİ puanı 5.28 + 3.43'tür. Buna göre RA hastalarının kontrol grubuna göre uyku kalitelerinin kötü olduğu saptanmıştır. Çalışma kapsamındaki RA'li bireylerin cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyi, meslek, aylık gelir, egzersiz yapma, sigara içme ve eşlik eden hastalık değişkenleri ile uyku kalitesi bileşenleri arasında anlamlı bir ilişki bulunurken(p < 0.05); yaş, alkol kullanma, hastalık yılı, ilaç kullanma, kontrollere gelme ve destek kişilerin varlığı değişkenleriyle uyku kalitesi bileşenleri arasındaki ilişki ise anlamsız bulunmuştur(p>0.05). Sonuç: Romatoid artritli hastaların uyku kalitesinin kötü olduğu ve uyku kalitesini olumsuz etkileyen bazı faktörlerin bulunduğu saptanmış olup, hemşirelerin hastaların uyku düzeni alışkanlıklarını ve uyku sorununa neden olabilecek fiziksel ve psiko sosyal sorunları değerlendirmeleri ve buna yönelik girişimlerde bulunmaları önerilmiştir

Giriş ve Amaç: Kronik inflamatuvar eklem hastalıklarından biri olan Romatoid Artrit, etiyolojisi tam olarak bilinmeyen ve başlıca sinoviyal eklemleri tutan, tüm ırk ve etnik gruplarda görülebilen, ciddi deformite ve sakatlıklara yol açabilen sistemik bir hastalıktır. Bu çalışma, Romatoid Artrit(RA) hastalarında uyku kalitesini değerlendirmek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma, Ağustos 2007- Aralık 2007 tarihleri arasında Konya Meram Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde Romatoloji polikliniğine gelen RA tanısı almış 150 hasta ve sağlıklı 150 kontrol grubu üzerinde uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak, Pittsburg Uyku Kalitesi Ölçeği ve araştırmacı tarafından hazırlanan hasta tanı- tım formu kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, Ki-kare testi, Student t testi, One-way Anova ve Tukey- post hoc analiz yöntemleri uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, uyku sorunu yaşayan RA'li hastaların toplam PUKİ puanı 10.42 + 3.65, kontrol grubunun ise toplam PUKİ puanı 5.28 + 3.43'tür. Buna göre RA hastalarının kontrol grubuna göre uyku kalitelerinin kötü olduğu saptanmıştır. Çalışma kapsamındaki RA'li bireylerin cinsiyet, medeni durum, eğitim düzeyi, meslek, aylık gelir, egzersiz yapma, sigara içme ve eşlik eden hastalık değişkenleri ile uyku kalitesi bileşenleri arasında anlamlı bir ilişki bulunurken(p0.05). Sonuç: Romatoid artritli hastaların uyku kalitesinin kötü olduğu ve uyku kalitesini olumsuz etkileyen bazı faktörlerin bulunduğu saptanmış olup, hemşirelerin hastaların uyku düzeni alışkanlıklarını ve uyku sorununa neden olabilecek fiziksel ve psiko sosyal sorunları değerlendirmeleri ve buna yönelik girişimlerde bulunmaları önerilmiştir. Introduction And Aim: Rheumatoid Arthritis, which is one of the chronic inflammation joint diseases, is a systemic disease leading to serious deformations and disabilities and holding main synovial joints, is not well known, and can be seen in all race and ethnical groups. This study was made descriptive as far sleep quality in RA patients. Tools And Method: This survey was carried out on 150 patients and 150 control groups who visited Rheumatology policlinic in Konya Education and Research Hospital between August 2007- December 2007. Pittsburgh Sleep Quality Scale and Patient Identification Form which were prepared by the researcher were used for data collection. For the statistical analysis of data point, percentage, mean, standart deviation, chi-square(X2) test, İndependent Samples t-test, One-way Anova and Tukeypost hoc analysis were used. Findings: According to the results of the study, the average Pittsburgh Sleep Ouality (PSQI) scores of the patients with Rheumatoid Arthritis was 10.42 ± 3.65 and of control group was 5.28 ± 3.43. As a result, it was found that the sleep quality of RA patients is worse than the control group. In the study population, age, marital status, educational status, jobs, regularly exercising habits, smoking habits, accompanying illnesses of the patients were found to the related to the sleep quality. Sex, BKI, monthly income, medical treatment and regular control of treatment, alcohol abuse, the existence of the people supporting dealed with the illness, the period of suffering from the illness were not related with the sleep quality. Result: İt has been found that the sleep quality of patients with RA is bad and there are some factors which are correlated negatively. We suggest that nurses should evaluate the patients sleeping habits and the physical and physico-social problems that can cause sleeping problems and take precoutions for these.

Objective: This research has been designed as a descriptive study in order to determine the self-care ability of individuals with a permanent stoma.Material and Methods: Individuals with a permanent stoma whose records were fully accessed between September 2015 and January 2016 were evaluated, and the sample of the study consisted of 196 individuals in accordance with the inclusion criteria. The research data were collected using a questionnaire evaluating the personal characteristics and Orem's self-care ability scale.Results: When the self-care ability of the patients was evaluated, it was found to be moderate in 185 94.4% patients. The self-care ability level of men was lower than the self-care ability level of women, and the self-care ability level of those who had a bachelor's degree or higher was higher than the selfcare ability level of those who were literate.Conclusion: Nurses have important roles in providing all the necessary training about the stoma before and after surgery, and planning, implementing and evaluating needs-based training. The process of adapting the development of education programs for living with a stoma will eliminate the difficulties related to self-care, Amaç: Bu araştırma kalıcı stomaya sahip bireylerin özbakım gücünü belirlemek amacıyla, tanımlayıcı olarak tasarlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmada, Eylül 2015-Ocak 2016 tarihlerinde kayıtlarına tam olarak ulaşılan, kalıcı stomaya sahip bireyler değerlendirilmiş, araştırmanın örneklemini, dahil edilme kriterlerine uygun 196 birey oluşturmuştur. Araştırma verileri kişisel özellikleri tanıtıcı anket formu ve Orem’in özbakım gücü ölçeği kullanılarak toplanmıştır.Bulgular: Çalışmada, hastaların özbakım gücü değerlendirildiğinde 185'inin %94,4 özbakım gücü orta seviyede bulunmuştur. Erkeklerin özbakım gücü düzeyi, kadınların özbakım gücü düzeyinden düşük, eğitim durumu lisans ve üstü olanların özbakım gücü düzeyi, okuryazar olanların özbakım gücü düzeyinden yüksek bulunmuştur. Sonuç: Stoma ile ilgili ameliyat öncesi ve sonrası gerekli tüm eğitimlerin verilmesi, ihtiyaca yönelik eğitimlerin planlanması, uygulanması ve değerlendirilmesinde hemşirelere önemli roller düşmektedir. Eğitim programlarının geliştirilmesinin stomalı hayata adaptasyon sürecinde özbakımla ilgili zorlukları ortadan kaldıracaktır

Çalışmamızın amacı, anne-bebek bağlanması ve baba-bebek bağlanması arasındaki ilişkinin belirlenmesini sağlamaktır. Çalışmamız Eylül –Mart 2020 tarihleri arasında Şht. Prof Dr. İlhan Varank Sancaktepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk polikliniklerine başvuran ve 4-6 aylık bebeği olan anne ve babalar ile gerçekleştirildi. Çalışmanın verileri "Sosyo-Demografik Veri Formu", "Maternal Bağlanma Ölçeği" ve "Baba-bebek Bağlanma Ölçeği" kullanılarak toplandı. Çalışmaya 192 anne ve baba dahil edildi. Veriler SPSS 17.0 for Windows programı ile analiz edildi. Verilerin güvenilirlik (Chronbach's Alpha) ve normallik (Kolmogorov-Smirnov) testleri yapıldıktan sonra analize başlandı. Analiz sonucunda MBÖ'nün güvenilirlik kat sayısı 0,877, BBBÖ'nün ise 0,788 bulundu. Verilerin normallik testinde ise normal dağılmadığı görüldü ve bu nedenle parametrik olmayan testler uygulandı. Sosyodemografik özellikler için sayı ve yüzde; ölçekler için min, maks, ortalama ve standart sapma puanları; ölçeklerin sosyodemografik değişkenler ile karşılaştırılmasında ise ikili gruplar için Mann-Whitney U, ikiden fazla gruplar için Krusskal-Wallis ve ölçek puan ortalamaları analizi için Spearman Korelasyon Analizi uygulandı. Analiz sonucunda MBÖ'nün min değerinin 26, maks değerinin 55 ve ort+ss değerinin 30,19±5,51 olduğu; sabır ve hoşgörü alt boyutunun min değerinin 20, maks değerinin 36 ve ort+ss değerinin 32,5±3,22 olduğu; etkileşimde zevk alt boyutunun min değerinin 17, maks değerinin 35 ve ort+ss değerinin 27,53±3,88 olduğu, sevgi ve gurur alt boyutunun min değerinin 9, maks değerinin 15 ve ort+ss değerinin 14,51±1,08 olduğu ve BBBÖ'nün min değerinin 51, maks değerinin 86 ve ort+ss değerinin 74,55±6,53 olduğu saptandı. Katılımcılardan annenin demografik özellikleri ile ölçekler arası aldıkları puanlar karşılaştırıldığında; meslek durumu, aylık gelir ve eşi ile ilişki durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu saptandı. Annelerin sosyo-ekonomik durumlar ile bağlanma arasında ilişki bulunduğunu söylemek mümkündür. Katılımcılardan babanın demografik özellikleri ile ölçekler arası puanlar karşılaştırıldığında; babanın yaşı ile sabır ve hoşgörü alt boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı. Babaların yaşları arttıkça bebeklerine gösterdikleri sabır ve hoşgörü pozitif yönde artmakta ve bağlanma düzeyini etkilemektedir. MBÖ ile Etkileşimde zevk alt boyutu, sevgi ve gurur alt boyutu ve BBBÖ arasında pozitif orta düzeyde anlamlı ilişki saptandı. BBBÖ alt boyutlarından sabır ve hoşgörü ile BBBÖ arasında pozitif yönlü ilişki bulundu. Etkileşimde Zevk alt boyutu ile Sevgi ve Gurur alt boyutu ve BBBÖ arasında pozitif düzeyde anlamlı bir ilişki saptandı. Sevgi ve Gurur alt boyutu ile BBBÖ arasında pozitif yönde bir ilişki saptandı. Anne bağlanma düzeyleri etkisi sonucunda baba-bebek bağlanmanın etkileşimi ve sevgisi olumlu yönde etkilenecektir. Babaların sabırlı ve hoşgörülü anlayışları sonucunda bebeğine karşı olan bağları artacaktır. Baba bebeğin bakımında aktif faaliyet gösterirse bebeğine bağlanması ve bebeğine duyduğu sevgi artacaktır. Özellikle anne-bebek bağlanma konusunda araştırma sayılarımız tüm değişkenler ile ele alındığında yeterince varken; baba-bebek bağlanma arasındaki araştırma sayılarımız çok yetersiz kalmaktadır. Baba-bebek bağlanmasına bu alanda biraz daha önem verilebilir. Anne-bebek ile baba-bebek bağlanma arasındaki ilişki için daha fazla örneklem grubuyla araştırma yapılabilir. The aim of our study is to determine the relationship between mother-infant attachment and father-infant attachment. Our work was carried out with mothers and fathers, having a baby of 4-6 months, who applied to the pediatric outpatient clinics of Martry Professor Doctor İlhan Varank Sancaktepe Training and Research Hospital between September and March 2020. The data of the study were collected using the "Socio-Demographic Data Form", "Mother-infant Attachment Scale" and "Father-infant Attachment Scale". 192 mothers and fathers were included in the study. The data were analyzed with SPSS 17.0 for Windows program. Analysis was started after the reliability (Chronbach's Alpha) and normality (Kolmogorov-Smirnov) tests of the data were performed. As a result of the analysis, the reliability coefficient of MAS (Maternal Attachment Scale) was found to be 0,877, and that of FIAS (Father-Infant Attachment Scale) was 0,788. In the normality test of the data, it was seen that they were not normally distributed and therefore nonparametric tests were applied. Number and percentage for sociodemographic characteristics; min, max, average/mean and standard deviation scores for scales; for comparison of scales with sociodemographic variables, Mann-Whitney U was applied for paired groups, Krusskal-Wallis for more than two groups, and Spearman Correlation Analysis for scale point average. As a result of the analysis, it was found that the minimum value of the MAS was 26, the maximum value was 55 and the mean + sd value was 30,19 ± 5,51; the minimum value of patience and tolerance sub-dimension was 20, the maximum value was 36 and the mean + sd value was 32,5 ± 3,22; the minimum value of sub-dimesion of pleasure in interaction is 17, the maximum value is 35 and the mean + sd value is 27,53 ± 3,88; the minimum value of the love and pride sub-dimension is 9, the maximum value is 15 and the mean + sd value is 14,51 ± 1,08. and the minimum value of FIAS was 51, the maximum value was 86, and the mean + sd value was 74,55 ± 6,53. When the demographic characteristics of the mother and the scores obtained between the scales were compared, it was determined that there is a statistically significant difference between occupational status, monthly income and relationship with spouse. It is possible to say that there is a relationship between the socio-economic status of mothers and attachment. When the demographic characteristics of the father and the scores between the scales were compared, there was a statistically significant difference between the age of the father and the patience and tolerance sub-dimension. As fathers get older, their patience and tolerance towards their babies increases positively and affects the level of attachment. A moderate positive and significant relationship was found between the sub-dimension of pleasure in interaction and MAS (Maternal Attachment scale), the love and pride sub-dimension and FIAS (Father- Infant Attachment Scale). A positive correlation was found between FIAS and patience and tolerance, which are sub-dimensions of FIAS. A positive significant relationship was found between the pleasure in interaction sub-dimension and the love and pride sub-dimension and FIAS. A positive correlation was found between the love and pride sub-dimension and FIAS. As a result of the effect of mother attachment levels, love and the interaction of father-infant attachment will be positively affected. As a result of fathers' patience and tolerance, their bonds with their babies will increase. If the father is active in the care of the baby, his attachment and love for his baby will increase. Especially while the number of our researches on mother-infant attachment is sufficient when considered with all variables, the number of studies on father-infant attachment is very insufficient. A little more importance can be given to father-infant attachment in this area. More researches can be conducted with more sample groups for the relationship between mother-infant and father-infant attachment.

Bu çalışma lise öğrencilerinde internet bağımlılığı ve etkileyen etmenlerin belirlenmesi amacıyla yapılan tanımlayıcı bir çalışmadır. Araştırmanın evrenini Batman Mevlana Anadolu Lisesi'nde öğrenci olarak öğrenim gören 830 öğrenci oluşturulmaktadır, araştırma örneklemini ise araştırmaya katılmaya gönüllü olan 595 öğrenciden oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında "Sosyo-Demografik Veri Formu" ve "İnternet Bağımlılığı Ölçeği" kullanıldı. İnternet Bağımlılığı Ölçeği yoksunluk, kontrol güçlüğü, işlevsellikte bozulma ve sosyal izolasyon olmak üzere 4 alt boyuttan oluşmaktadır. İnternet Bağımlılığı Ölçeğinden alınabilecek minimum puan 35 maksimum puan ise 163'tür. Araştırmanın verileri SPSS 22.0 paket programı kullanılarak analiz edildi. Araştırmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 15,2 ± 0,8 olarak saptanmakta olup, %44,4'ünün 14 yaş grubunda olduğu saptandı. Araştırmanın örneklemini oluşturan öğrencileri %52,8'inin kadın cinsiyette olduğu ve %55,8'inin ikinci sınıfta öğrenim gördüğü belirlendi. Öğrencilerin %82,2'sinin yeterli arkadaşı bulunduğu, %47,6'sının ise arkadaşları ile çok iyi ilişkileri olduğu saptandı. Öğrencilerin %43,4'ünün günlük problemleri çözerken sorunu analiz ederek çözüm yolları bulduğu saptanırken, %15,1'inin ise sorunu düşünmeyip kendiliğinden geçmesini beklediği saptandı. Öğrencilerin %69,4'ünün günlük internet kullanım süresinin 1-3 saat arasında olduğu saptandı. Araştırmada bulunan erkek öğrencilerin İnternet Bağımlılık Ölçeğinden elde ettikleri puan ortalamaları kadın öğrencilerinden istatiksel olarak anlamlı derece yüksek bulundu. (p

Teknolojinin gelişmesiyle birlikte günümüz de çocukların en önemli eğlence ve oyun aracı bilgisayarlardır. Bilgisayar oyunlarının olumlu olduğu kadar olumsuz yönleri de vardır. Özellikle oyun bağımlılığına dönüşmesiyle ciddi risk faktörü oluşturmaktadır. Bu araştırma da ilköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyun bağımlılığını belirleyen etkenlerin tanımlanarak öğrencilerin bilgisayar oyun bağımlılık düzeylerini belirleyen kesitsel tipte bir çalışmadır. Araştırmamızın örneklemini; Eylül 2019- Mart 2020 tarihleri arasında İstanbul ilindeki 4 farklı ilköğretim okulunun 3. Ve 4. Sınıf öğrencilerinden 926 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri 'Çocuk ve aileye ilişkin bilgi toplama formu' ve 'Çocuk Bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği' anketleri uygulanarak toplanmıştır. Veriler SPSS 22.0 paket programı kullanılarak analiz edildi. Bu ölçeğin toplam puanı min:21, maks:105, puandır iç tutarlılık kat sayısı ise 0.85'dir. Ölçek puanı arttıkça bağımlılık düzeyi de artmaktadır. Kolmogorov-Smirnov testi sonucunda Çocuklar için Oyun bağımlılığı ölçeğinin normal olmayan dağılım (p

Aileler engelli çocuğa sahip olduktan sonraki süreçte evlilik uyumlarında bozulmalar görülmektedir. Yapılan araştırmalar evlilik uyum düzeylerinin düşük boşanma oranlarının ise yüksek olduğu göstermektedir. Tüm süreç içerisinde annelerin stres kaynaklarına karşı geliştirdikleri başa çıkma mekanizmalarına yönelik destekler arasında sosyal destek önem kazanmaktadır. Engelli bir çocuğun varlığını kabullenme ve uyum sağlama süreçlerinde sosyal desteğin ailelerin sorunlarla başa çıkmalarını kolaylaştırıldığı görülmektedir. Bu çalışmada; zihinsel engelli çocuğa sahip annelerin evlilik uyumları ve sosyal destek algıları arasındaki ilişkiyi saptamak amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini; Mayıs 2019- Mayıs 2020 tarih aralığında, özel engelliler okulunda 210 anneden araştırmaya katılmayı kabul eden 159 zihinsel engelli öğrenci annesi oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri "Sosyo-Demografik Veri Formu", "Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği" ve "Evlilik uyum ölçeği" kullanılarak toplanmıştır. Yapılan değerlendirmeler sonucunda mutluluk durumu, evlilik uyumu ve algılanan sosyal desteğin çeşitli demografik değişkenler ile aralarında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Veriler SPSS 17.0 programı ile analiz edilmiştir. Hangi analiz yönteminin uygulanacağını tespit etmek amacıyla normallik testi (Kolmogorov-Smirnov) yapılmıştır. Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği'nden alınabilecek en düşük puan 12 ve en yüksek puan 84 olarak belirlenmiştir. Annelerin ölçeğin toplamında elde ettikleri Ort.+SS puanı 51,64±11,65 olduğu saptanmıştır. Aldıkları puan ortalamanın üzerindedir. Evlilik uyumlarına yönelik kullanılan ölçekten alınabilecek en düşük puan 2 en yüksek puan 158 olarak belirlenmiştir. Katılımcılar Ort.+SS puanı 27,64±8,4 olarak ortalamanın altında saptanmıştır.Katılımcıların demografik özellikleri ile ölçekler arası aldıkları puanlar karşılaştırıldığında; eğitim durumu, evlenme şekilleri, destek alma durumu,ailede yaşayan kişi sayısı,çocuğun bakımını yapan kişiler ve zihinsel engellilik durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu saptanmıştır.Zihinsel engelli çocuğa sahip annelerin algıladıkları sosyal destek ile ebeveynlerin evlilik uyumları arasında ilişki bulunduğunu söylemek mümkündür. Annelerin algıladıkları sosyal destek arttıkça ve evlilik uyumunun da pozitif yönde artış gösterdiği sonucuna varabiliriz. Bu kadar önemli bir konuda destek güçlerini arttırma adına daha geniş kapsamlı çalışmaların yapılmasının uygun olacağı kanaatindeyiz. Deteriorations are observed in the marriage harmony of parents in the process following their having a disabled child. Studies show that the level of their marriage harmony is decreased and their divorce rate is increased. Social support gains importance among the types of support contributing to the coping mechanisms that mothers develop against sources of stress in the entire process. It is observed that social support makes it easier for families to cope with problems in the process of accepting the existence of, and adapting to, a disabled child. The present study is a descriptive one that was conducted in order to determine the relationship between the marriage harmony and social support perception of mothers with mentally challenged children. The sample of the research; Between the dates of May 2019 and May 2020, 159 mothers of mentally handicapped students who agreed to participate in the research from 210 mothers in the private disabled school constitute. Study data were collected using "Socio-Demographic Data Form", "Multidimensional Scale of Perceived Social Support" and "Marriage Harmony Scale". As a result of evaluations of the study data, significant relationships were found between the status of happiness, marriage harmony, perceived social support and several demographic variables. The data was analysed with the SPSS 17.0 software. The Kolmogorov- Smirnov normality test was conducted to determine the analysis method to be applied. The lowest score that can be obtained from the Multidimensional Perceived Social Support Scale is 12 and the highest score is 84. The mean + SD score obtained by the mothers in the total of the scale was found to be 51.64 ± 11.65. Their score is above average. The lowest score that can be obtained from the scale used for marital adjustment is determined as 2 and the highest score is 158. Participants Mean + SD score was 27.64 ± 8.4 below the average. A comparison of the demographic characteristics of the mothers with mentally disabled children and the scores they got from the scales showed a statistically significant differences between the status of education, the type of marriage, the status of having support, the number of family members, persons caring for the child and the status of mental disability. With perceived social support of mothers who have children with mental challengedis possible to say that the relationship between marital adjustment of parents.We can increase social support and marital adjustment of the mothers perceive the results showed an increase in the positive direction. Increase their power to support such an important matter on behalf of the more comprehensive studies, we believe it would be appropriate to make.

Bu çalışma ruh sağlığı bozuk bireylerin dışa vurulan duygulanım düzeyleri ile primer bakım vericilerinin hastalığa yönelik inanç ve tutumları arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Ekim 2019- Mart 2020 tarihlerinde bir devlet hastanesinin toplum ruh sağlığı merkezinde takip edilen ve araştırma kriterlerini karşılayan 90 hasta ve primer bakım vericileriyle gerçekleştirildi. Veriler bilgi formu, dışa vurulan duygulanım düzeyi ölçeği(DVDDÖ), ruhsal hastalıklara yönelik inançlar ölçeği(RHYİÖ) ve ruhsal sorunları olan bireylere yönelik toplum tutumları ölçeği(RSTTÖ) kullanılarak toplandı. Verilerin analizinde SPSS 22 paket programı kullanılarak Kolmogorov Smirnov Testi, Mann Whitney-U Testi, Kruskal Wallis Analizi ve Spearman Korelasyon Analizi uygulandı. Çalışmaya katılan hastaların DVDDÖ puanı 34,78 ± 4,70 olarak belirlenmiştir. Ölçekten alınabilecek en yüksek puan 60'tır. Buna göre toplam puanın orta düzey çıktığı sonucuna ulaşılabilir. Primer bakım vericilerin RHYİÖ puanı 53,96 ± 16,42, RSTTÖ puanı 40,41 ± 6,69 olarak saptandı. Her iki ölçekten alınabilecek en yüksek puanın 105 olması üzerine inançların ve tutumların orta düzey olduğu görülmektedir. Araştırmada hastaların DVDD ile eğitim durumları, bakım vericilerin medeni durumları ile tutumları, eğitim düzeyleri ile de inançları arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Ruh sağlığı bozuk bireylerin DVDDÖ ile RHYİÖ ve RSTTÖ puan ortalamaları arasındaki ilişki incelendiğinde; DVDD puan ortalaması ile RHYİÖ ve RHYİÖ'nin Tehlikelilik ve Çaresizlik ve Kişilerarası İlişkilerde Bozulma alt boyutları arasında pozitif yönlü ilişki bulundu. Bakım verenlerin hastalarını tehlikeli görmesi, kişilerarası ilişkilerinde çaresizlik ve olumsuz inançlarının olması bireylerin dışavurulan duygulanımını arttıracaktır. DVDD'nin yüksek olması olumsuz bir gösterge olduğundan bu yönde pozitif bir ilişki beklenmektedir. DVDD ile inanç ve tutumlar arasında ilişki olduğunu söylemekle beraber daha fazla çalışmalarla ve örneklemlerle araştırmalar yapılmalıdır. This study was conducted in order to determine the relationship between the expressed emotion levels of mentally ill individuals and the beliefs and attitudes of primary caregivers towards the disease. This study was conducted with 90 patients and primary caregivers who were followed up in the community mental health center of a state hospital between October 2019 and March 2020 and these patients also met the research criteria. The data were collected using the information form, the level of expressed emotion scale (LEE), the beliefs towards mental illness scale (BMI), and the attitudes scale towards individuals with mental problems (RSTTÖ). For the analysis of the data, Kolmogorov Smirnov Test, Mann Whitney-U Test, Kruskal Wallis Analysis and Spearman Correlation Analysis were applied using the SPSS 22 package program. The LEE score of the patients participating in the study was determined as 34.78 ± 4.70. The highest score that can be obtained from the scale is 60. According to this calculation, it can be concluded that the total score is at medium-level. The BMI score of primary caregivers was determined as 53.96 ± 16.42 and RSTTÖ score was determined as 40.41 ± 6.69. Taking into consideration that the highest score which can be obtained from both scales is 105, the beliefs and attitudes are considered as medium level. In this study, significant relationships between the LEE and education status of the patients ; the remarital status and attitudes of the caregivers; education levels and beliefs of caregivers were found. When the relationship between point averages of LEE and BMI and RSTTÖ of individuals with mental ill health is examined, a positive correlation has been found between the average LEE score and the Dangerousness and Helplessness and Deterioration in Interpersonal Relations sub-dimensions of BMI and BMI. Caregivers' considering their patients as dangerous, despair and negative beliefs in interpersonal relationships will increase the emotions expressed by individuals. Considering that high LEE is a negative indicator, a positive relationship is expected in this direction. As a result it is stated that there is a relationship between LEE and beliefs and attitudes; however, more studies with more samples should be conducted.

Bu araştırma halkın sağlığını korumak ve geliştirmek hedefiyle verilen halk sağlığı hizmetlerinin kalitesini değerlendirmek ve Sağlıklı Hayat Merkezi'nden hizmet alan bireylerin sağlık bakım hizmetlerinden memnuniyet düzeyini ölçmek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Lüleburgaz Sağlıklı Hayat Merkezi'nde Haziran 2020 Kasım 2020 tarihleri arasında başvuru yapan 862 hastadan araştırmayı kabul eden 321 hasta oluşturmaktadır. Araştırmanın verilerini sağlık çalışanlarına ait "Görüşme Veri Formu" ve "Halk Sağlığı Hemşiresinden Memnuniyet Ölçeği" kullanılarak toplanmıştır. Katılımcıların bireysel özellikleri, hemşirelik hizmetleri algı ve deneyimleri, hemşirelik hizmetleri ve bakım uygulamalarından memnuniyetleri için kullanılan yöntemler sayı, yüzde ve aritmetik ortalamadır. Elde edilen veriler SPSS 22.0 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Kolmogorov-Smirnov testi sonucunda Halk Sağlığı Hemşiresinden memnuniyet ölçeğinin ve alt boyutlarının normal olmayan dağılım gösterdiği belirlendi (p

Bu çalışma, hemşirelerin işten ayrılma niyetlerini etkileyen faktörlerin belirlenmesiamacıyla tanımlayıcı ve kesitsel olacak şekilde planlandı ve uygulandı. Araştırmaevrenini Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi ile Başkent Üniversitesi İstanbulSağlık ve Araştırma Merkezi Hastanesinde çalışan ve 1 Aralık 2017 ile 1 Mart 2018tarihlerinde çalışmaya gönüllü katılmayı kabul eden ve sorulara eksiksiz cevap veren300 hemşire oluşturdu. Çalışma kapsamında verilerin toplanması amacıylahemşirelere `Sosyodemografik Bilgileri Tanılama Formu`, `Minnesota İş DoyumÖlçeği`, `İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği` ve `Hemşirelik İş İndeksi-Çalışma OrtamınıDeğerlendirme Ölçeği` uygulandı. Ölçeklerden elde edilen veriler, hemşirelerindemografik özellikleri ile ölçek altboyutlarının karşılaştırmaları amacıyla t-test, tekyönlü varyans analizi gibi yöntemlerle değerlendirildi, çalışmaya katılan hemşirelerin19 ile 59 yaşları arasında olduğu, %68'inin bekar, %15,3'ünün yönetici hemşire olarakgörev yaptığı ve %46,3'ünün lisans mezunu olduğu belirlenmiştir. Çalışmaya katılanhemşirelerin %35,3'ünün işten ayrılma niyeti gösterdiği, hemşirelerin içsel doyumseviyelerinin (3,13) dışsal doyum düzeylerine göre daha yüksek olduğu (2,72) veçalışma ortamına yönelik değerlendirmelerinin orta derecede olduğu (2,94) belirlendi.Çalışmada hemşirelerin demografik bazı özelliklerinin işten ayrılma niyetlerinin, işdoyumları ve çalışma ortamına dair algılarını etkilediği, iş doyumu ve çalışmaortamının hemşirelerin işten ayrılma niyetleri üzerinde belirleyici bir etkisi olduğubulundu. Çalışma ayrıca sonuç olarak; hemşirelerin işten ayrılma niyetlerininazaltılması ve önlenmesi amacıyla hemşirelerin iş doyumu düzeylerinin arttırılmasınayönelik çalışmaların düzenlenmesi, hemşirelerin çalışma ortamlarının iyileştirilmesive sağlık kurumlarında hasta bakımı ve memnuniyetinin sağlanmasına yönelik çabave özenin, kurum yöneticileri tarafından hemşirelere de gösterilmesi önerilmektedir.Anahtar kelimeler: İşten ayrılma niyeti, iş doyumu, hemşirelik, çalışma ortam This study was conducted in order to determine the factors that influencing nurses'intention to leave profession, as to be cross-sectional and descriptive. The universe ofthe study constituted of 300 nurses who work in Başkent University Ankara Hospitaland Başkent University İstanbul Health and Research Center Hospital and agreed toparticipate in the study and give answer for questionarre exactly. Study was conductedbetween dates of December 1st, 2017 and March 1st, 2018. In order to collect data forthe study `Sociodemographic Information Form`, `Minnesota Job Satisfaction Scale`,`Intention to Leave Work Scale and `Nursing Work Index-Work-Work EnvironmentAssesment Scale` were used. Obtained data from the scales were analyzed withstatistical methods such as t-test and one way variance analysis test. It is determinedthat the nurses were between 19 and 59 years old, also of them 68 % of the nurses weresingle, 15,3 % work as leader nurse and 46,3 % are university graduates. In the study,it is seen that 35,3% of nurses showed high intention to leave from nursing professionand intristic satisfaction of nurses (3,13) is higher than external satisfaction levels(2,72). Nurses assessed their working environment as moderate (2,94). As a result oftheir perception of working environment, intentions to leave from profession and jobsatisfaction influenced by some demographic factors. After all the results wereevaluated, it is determined that nurses' intention to leave from profession highlyinfluenced by their job satisfaction levels and their working environment. At the endof the study, it is suggested that in order to decrease or prevent nurses' intention toleave from their jobs, studies should be organized to increase job satisfaction, nurses'working environment must be improved, effort and care that supply patient satisfactionand care should be given to nurses by managers.Keywords: Nursing, Job Satisfaction, Intention to Leave From Profession,Working Environment 107

WOS: 000461577100004 PubMed ID: 30467898 Objective(s)This study assessed the health problems of Syrian immigrants living in urban areas using the Omaha System. DesignA descriptive and observational study was conducted in Istanbul. SampleThe sample included 51 Syrian immigrant families and 248 Syrian refugees. MeasuresData were collected using the Omaha System-Problem Classification List and a sociodemographic questionnaire. ResultsThe average household size was 6.36; 71% of those over the age of 18 were not employed. Only 8.5% of children aged 0-15 were vaccinated; 15 nursing problems and 46 signs and symptoms were diagnosed using the Problem Classification List scale. Personal care was the most frequently diagnosed problem, followed by Sanitation, Communication with community resources, Mental health, and Residence. ConclusionsHealth and social problems are common Syrian immigrants living in urban areas. The Omaha System-Problem Classification List can be used as a tool by public health nurses to identify health problems encountered by immigrants.

Bu çalışma, Hemşirelerin hasta güvenliği kültürü algısı ile Örgütsel adaletleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul Medipol Mega Üniversite Hastanesi'nde çalışan 530 hemşire oluşturmaktadır. Örneklemini ise araştırmamıza katılmayı kabul eden 351 hemşire oluşturmuştur. Çalışmanın verileri, Hasta Güvenliği Kültürü Anketi ve Örgütsel Adalet Ölçeği ve araştırmacı tarafından oluşturulan anket formu yolu ile toplanmıştır. Yapılan `anket` çalışmaları doğrultusunda elde edilen veriler SPSS 21 paket programı aracılığı ile analiz edilmiştir. Verilerin normallik testleri Kolmogorov Simirnov testi aracılığı ile analiz edilmiştir. Çalışma verilerinin normal yayılmaması nedeniyle iki gruplu karşılaştırmalarda Mann-Whitney U testi, üç veya daha fazla gruplu çalışmalarda ise Kruskall-Wallis H testi kullanılmıştır. Ölçekler arasındaki ilişkiye ise Spearman korelasyon analizi ile yön verilmiştir. Anlamlılık seviyesi olarak 0,05 kullanılmış olup, p0,05 olması durumunda ise anlamlı farklılığın/ilişkinin olmadığı ifade edilmiştir.Dağıtımsal adalet ve işlemsel adalet puanları arttıkça, hataların raporlanma sıklığı, hastane üniteleri arasında ekip çalışması, hastane müdahaleleri ve değişim, yönetici beklentileri ve güvenlik geliştirme faaliyetleri, organizasyonel öğrenme ve sürekli geliştirme , üniteler içinde ekip çalışması, iletişimin açık tutulması, hatalar hakkında geri bildirim ve iletişim, hataya karşı cezalandırıcı olmayan yanıt, personel sağlama puanlarının arttığı görülmektedir. Etkileşimsel adalet puanı arttıkça güvenliğin kapsamlı algılanması puanları da artmaktadır.(Dağıtımsal Adalet Ortalama Puanı:16,04,İşlemsel Adalet Ortalama Puanı:20,24,Etkileşimsel Adalet Ortalama Puanı: 26,15)Hasta güvenlik kültürü algısı; 1 yıldan az süredir çalışan ve eğitim düzeyi Lisans/Yüksek Lisans düzeyindeki hemşirelerde, anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Örgütsel adalet algısı verilerinin; kadınlara göre erkeklerde ve eğitim düzeyi Lisans/Yüksek Lisans olan hemşirelerde anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. `Organizasyonel öğrenme ve sürekli geliştirme` puanlarının, evli olan hemşirelerde anlamlı derecede yüksek olduğu görülmüştür. Dağıtımsal Adalet ve İşlemsel Adalet puanlarının artmasının; hemşirelerin Hasta güvenliği kültürü algısını arttırdığı ve hemşirelerin hasta güvenlik sorunlarını raporlamadan yana davranmalarına sebep olduğu tespit edilmiştir. Hastanelerde hasta güvenliği kültürü oluşturulurken örgütsel adaletin atlanmaması önemli bir unsurdur. Anahtar Kelimeler: Hemşire, Hasta , Güvenlik, Örgüt ,Adalet. The aim of this study was to determine the relationship between nurses' perception of patient safety culture and organizational justice. The population of the study consisted of 530 nurses working in Istanbul Medipol Mega University Hospital. The sample consisted of 351 nurses who agreed to participate in our study. The data of the study was collected through the Patient Safety Culture Questionnaire and Organizational Justice Scale and the questionnaire form prepared by the researcher. The data obtained from the `survey` studies were analyzed through the SPSS 21 package program. Normality tests of the data were analyzed by Kolmogorov Simirnov test. Mann-Whitney U test was used in two-group comparisons and Kruskall-Wallis H test was used in studies with three or more groups due to the fact that the study data were not spread normally. The relationship between the scales was directed by Spearman correlation analysis. 0.05 was used as the level of significance, and if p 0.05, there was no significant difference / relationship.As distributional and procedural justice scores increase, the frequency of errors reporting, teamwork between hospital units, hospital interventions and change, executive expectations and security development activities, organizational learning and continuous improvement, teamwork within units, keeping communication open, feedback on errors and communication, non-punitive response to error, staffing scores increased. The higher the interactive justice score, the greater the perception of security scores. .(In this study; The average score of distributional justice was :16,04,The average of Transactional justice was:20:24 and The average score of interactional justice was:26,15)Patient safety culture perception; Nurses who have been working for less than 1 year and whose education level is Bachelor / Master level have been found to be significantly higher. Organizational justice perception data; it was found to be significantly higher in males compared to females and in nurses with undergraduate / graduate education level. `Organizational learning and continuous improvement` scores were found to be significantly higher among married nurses. Increase in Distributive Justice and Transactional Justice scores; It was found that nurses increased the perception of patient safety culture and caused nurses to behave in favor of reporting patient safety problems. It is an important element that organizational justice should not be missed while creating a patient safety culture in hospitals.Keywords: Nurse, Patient, Safety, Security, Organization, Justice. 102

Bu çalışma, yönetici olan ve olmayan hemşirelerin motivasyon ve iş doyumunun belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini İstanbul Medipol Mega hastaneler kompleksindeki tüm kliniklerde çalışan ve 1-Ağustos 2017 – 1 Kasım 2017 tarihleri arasında yönetici ve yönetici olmayan aynı zamanda çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden, sorulara eksiksiz cevap veren 437 hemşire oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri hemşirelerle yüzyüze görüşülerek `Sosyodemografik Bilgi Formu`, `Hemşire İş Doyumu Ölçeği` ve `Motivasyon Kaynakları Envanteri` kullanarak elde edilmiştir. Ölçeklerden alınan puan ortalamalarının hemşirelerin demografik özellikleri ile motivasyon ve iş doyumu altboyutlarının karşılaştırılması için bağımsız gruplarda t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Tukey HSD testi uygulanmıştır. Katılımcıların 18-59 yaş aralığında olduğu, meslekteki çalışma süre ortalamalarının 4,4 olarak belirlendiği ve bu hastanede ortalama çalışma sürelerinin 1,51 olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların cinsiyete göre dağılımları incelendiğinde ise % 82,6'sı kadın, % 70,7'sinin bekar ve % 33'ünün lise mezunu olduğu belirlenmiştir.Katılımcıların motivasyon kaynakları envanterinden aldıkları puan ortalamasının en düşük 1 olduğu görülürken en yüksek olarak 7 olduğu, ortalamalarının ise 4,40 olduğu belirlenmiştir. İş doyumu ölçeğinden aldıkları puan ortalaması ise 3,62 olduğu, alınan en düşük puanın 1 en yüksek puanın 4,89 olduğu tespit edilmiştir. Motivasyon kaynakları envanterinden aldıkları puan ile iş doyumu ölçeğinden aldıkları puanla aralarında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (p>0,05). İki ölçek ilişkilendirildiğinde ise alt boyutları arasında belirgin bir benzerliğin ortaya çıktığı tespit edilmiş olup, iş doyumunun motivasyonun bir sonucu olduğu belirlenmiştir. Motivasyonu artan bireylerin iş doyumlarında da artış gözlemlendiği, dolayısıyla iş verimliliğinin de yükseldiği sonucuna varılmış olup, yönetici konumundaki hemşirelerin bu konuda bilgilendirilmesi ve çalışanların motivasyonunun artması için destekleyici davranışların geliştirilmesi, yönetici olmayan hemşirelerin motivasyonlarının arttırılması yönünde çalışmalar yapılması, hastane de hastaların memnuniyetini sağlama konusunda gösterilen çaba ve özenin, hemşirelerin motivasyon ve iş doyumlarını arttırmak için de gösterilmesi önerilmektedir. The aim of this study is to investigate motivation and job satisfaction of executive and working nurses who work in the all clinics of İstanbul Medipol Mega Hospitals. The study was conducted as to be definitive research between August 2017 and November 1st, 2017. Sample of study consists of 437 nurses who agreed to participate in the study voluntarily and answered all the questions completely. Data of research were collected by `Socio-demographic Information Form`, `Nursing Job Satisfaction Scale` and `Motivation Resources Inventory`. In order to compare demographic features of nurses with sub-dimensions of motivation and job satisfaction, t-test, one-way variance analysis, and Tukey SHD test were applied. It was determined that all the participants between 18-59 age group, average working time of the nurses 4,4 years and their average working time in the hospital where the study was conducted, was found as 1,51. 82,6 % of the participants were women and 70,7 % of them were single and 33 % of the nurses were high school graduates. When the score of nurses examined which they obtained from motivation resources inventory, it was seen that the lowest score was 1 and the highest was 7, and the average determined as 4,40. In terms of nursing job satisfaction scale, the lowest score was 1 and the highest was 4,89, and nurses average score was determined as 3,62. There is no significantly meaningful relationship was found between the scores of nurses among motivation resources inventory and nursing job satisfaction scale. When both scales were linked, sub-dimensions of both scales had shown a similarity and it was determined that job satisfaction is a result of motivation. In the end of the study, it was found that individuals whose motivation is increased, has shown an increase also in job satisfaction and as a result, an increase in job efficiency. It is suggested that leader nurses must be informed about motivation and job satisfaction subjects and in order to increase the motivation of workers, supportive behaviors must be developed, studies should be conducted to increase the motivation of working nurses. Effort and care, which is demonstrated to ensure patients' satisfaction, must be shown to nurses, in order to increase their job satisfaction and motivation. 133

Bu çalışma Ortopedi ve Travmatoloji polikliniğine gelen yaşlı gonartrozlu hastalarda total diz protezinin yaşam kalitesi üzerine etkisini belirlemek amacıyla tanımlayıcı çalışma olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini İstanbul Avcılar Murat Kölük Devlet Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji polikliniğine 15 Ağustos 2016 / 15 Şubat 2017 tarihleri arasında gelen, 65 yaş ve üzeri gonartroz tanısı almış, çalışmaya gönüllü olarak katılmayı kabul eden ve veri toplama araçlarındaki soruları eksiksiz olarak tamamlayabilen 63 hasta(kadın-erkek) oluşturmuştur. Çalışma verileri 65 yaş ve üzeri gonartroz tanısı bulunan hastalar ile ilk yatışında (preop) ve ameliyattan bir ay sonra (post-op) yüz yüze veri görüşülerek 'Sosyodemografik Bilgi Formu' ve 'SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği' doldurulmasıyla elde edilmiştir. Ameliyat öncesi ve sonrası SF-36'dan ve şikayet derecelerinden aldıkları puanların karşılaştırılması için Wilcoxon işaret testi uygulanmıştır. Ameliyat öncesi ve sonrası SF-36'dan aldıkları puanlar ile tanıtıcı ve hastalık özelliklerinin karşılaştırılması için Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis Testi kullanılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması ortalaması 72,92 ± 4,63 olup, %42,9'unun 70-74 yaş grubunda (n=27) olduğu saptanmıştır. %79,4'ünün kadın (n=50), %82,5'inin evli, çoğunluğunun okuryazar (%42,9) ve ev hanımı (%61,9) olduğu görülmüştür. Katılımcıların ameliyat öncesi ve sonrasında SF-36'nın alt boyutlarından aldıkları puan ortalamalarının karşılaştırılmasında; ameliyat öncesi ve sonrasında fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, emosyonel rol güçlüğü, enerji/canlılık/vitalite, ruhsal sağlık, sosyal işlevsellik, ağrı ve genel sağlık algısı alt boyutlarından aldıkları puan ortalamaları arasında çok ileri düzeyde anlamlı farklılık bulunmuştur (p

Bu çalışma, yönetici olan ve olmayan hemşirelerin motivasyon ve iş doyumunun belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini İstanbul Medipol Mega hastaneler kompleksindeki tüm kliniklerde çalışan ve 1-Ağustos 2017 – 1 Kasım 2017 tarihleri arasında yönetici ve yönetici olmayan aynı zamanda çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden, sorulara eksiksiz cevap veren 437 hemşire oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri hemşirelerle yüzyüze görüşülerek "Sosyodemografik Bilgi Formu", "Hemşire İş Doyumu Ölçeği" ve "Motivasyon Kaynakları Envanteri" kullanarak elde edilmiştir. Ölçeklerden alınan puan ortalamalarının hemşirelerin demografik özellikleri ile motivasyon ve iş doyumu altboyutlarının karşılaştırılması için bağımsız gruplarda t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Tukey HSD testi uygulanmıştır. Katılımcıların 18-59 yaş aralığında olduğu, meslekteki çalışma süre ortalamalarının 4,4 olarak belirlendiği ve bu hastanede ortalama çalışma sürelerinin 1,51 olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların cinsiyete göre dağılımları incelendiğinde ise % 82,6'sı kadın, % 70,7'sinin bekar ve % 33'ünün lise mezunu olduğu belirlenmiştir.Katılımcıların motivasyon kaynakları envanterinden aldıkları puan ortalamasının en düşük 1 olduğu görülürken en yüksek olarak 7 olduğu, ortalamalarının ise 4,40 olduğu belirlenmiştir. İş doyumu ölçeğinden aldıkları puan ortalaması ise 3,62 olduğu, alınan en düşük puanın 1 en yüksek puanın 4,89 olduğu tespit edilmiştir. Motivasyon kaynakları envanterinden aldıkları puan ile iş doyumu ölçeğinden aldıkları puanla aralarında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır (p>0,05). İki ölçek ilişkilendirildiğinde ise alt boyutları arasında belirgin bir benzerliğin ortaya çıktığı tespit edilmiş olup, iş doyumunun motivasyonun bir sonucu olduğu belirlenmiştir. Motivasyonu artan bireylerin iş doyumlarında da artış gözlemlendiği, dolayısıyla iş verimliliğinin de yükseldiği sonucuna varılmış olup, yönetici konumundaki hemşirelerin bu konuda bilgilendirilmesi ve çalışanların motivasyonunun artması için destekleyici davranışların geliştirilmesi, yönetici olmayan hemşirelerin motivasyonlarının arttırılması yönünde çalışmalar yapılması, hastane de hastaların memnuniyetini sağlama konusunda gösterilen çaba ve özenin, hemşirelerin motivasyon ve iş doyumlarını arttırmak için de gösterilmesi önerilmektedir. The aim of this study is to investigate motivation and job satisfaction of executive and working nurses who work in the all clinics of İstanbul Medipol Mega Hospitals. The study was conducted as to be definitive research between August 2017 and November 1st, 2017. Sample of study consists of 437 nurses who agreed to participate in the study voluntarily and answered all the questions completely. Data of research were collected by "Socio-demographic Information Form", "Nursing Job Satisfaction Scale" and "Motivation Resources Inventory". In order to compare demographic features of nurses with sub-dimensions of motivation and job satisfaction, t-test, one-way variance analysis, and Tukey SHD test were applied. It was determined that all the participants between 18-59 age group, average working time of the nurses 4,4 years and their average working time in the hospital where the study was conducted, was found as 1,51. 82,6 % of the participants were women and 70,7 % of them were single and 33 % of the nurses were high school graduates. When the score of nurses examined which they obtained from motivation resources inventory, it was seen that the lowest score was 1 and the highest was 7, and the average determined as 4,40. In terms of nursing job satisfaction scale, the lowest score was 1 and the highest was 4,89, and nurses average score was determined as 3,62. There is no significantly meaningful relationship was found between the scores of nurses among motivation resources inventory and nursing job satisfaction scale. When both scales were linked, sub-dimensions of both scales had shown a similarity and it was determined that job satisfaction is a result of motivation. In the end of the study, it was found that individuals whose motivation is increased, has shown an increase also in job satisfaction and as a result, an increase in job efficiency. It is suggested that leader nurses must be informed about motivation and job satisfaction subjects and in order to increase the motivation of workers, supportive behaviors must be developed, studies should be conducted to increase the motivation of working nurses. Effort and care, which is demonstrated to ensure patients' satisfaction, must be shown to nurses, in order to increase their job satisfaction and motivation.

Evde bakım hizmetleri temel sağlık hizmetlerinin evde devamlılığını sağlayan önemli bir modeldir. Yataklı tedavi kurumlarında bakım için hastaya hastanede harcanan yüksek maliyetler, hastane yatak sayılarındaki yetersizlikler, hastanın evinde kendini daha huzurlu hissetmesi, hastane sonrası bakımın yerini evinde bakıma bırakmaktadır. Bu çalışma, evde yatağa tam bağımlı hastalara bakım verenlerin bakım yükünü değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla 2015 yılı Mart ayında İstanbul Bayrampaşa Devlet Hastanesi Evde Bakım Biriminden yaralanan bakım vericilerle görüşme yapılarak gerçekleştirildi. Örneklemimizi, en az bir aydır tam bağımlı olan 70 (yetmiş) hastaya bakım verenlerden oluşturdu. Çalışmamızda üç ayrı veri formu kullanılmıştır. Örneklem tüm evreni kapsamaktadır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 18 kullanılmıştır. Bakım verenlerin sosyal ve demografik verileri incelendiğinde, %78,6'sı kadın, %48,6'sı 38-54 yaşında olup, %78,6'sı evli olduğu, %48,6'sının ilköğretim mezunu olduğu, %67,2'sinin ev hanımı olduğu tespit edilmiştir. Bakım verenlerin aile yapılarının %60,0 lık kısmı `çekirdek aile` olarak tanımlarken çocuk sayılarının ise %61,4 ile `1-5 arasında`, şeklinde olduğunu, %98,6'sının hasta ile akrabalık derecesi bulunduğunu; bakılanların %37,1'inin bakanın annesi olduğu belirtilmiştir. Katılımcıların güçlük yaşama durumlarına ilişkin frekans dağılımları incelendiğinde %85,7'si aile içinde güçlükler yaşandığını bu güçlüklerin `bakımda zorluklar`, `psikolojik sıkıntılar` ve `maddi zorluklar` olduğu bildirmişlerdir. Çalışmamızda bakım veren bireylerinin bakım verme yükü puan ortalaması 38,94 minumum: 15, maxsimum: 71 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlar doğrultusunda; yatağa tam bağımlı bireylere bakım verenlerin bakım yükleri ve bunları etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi, bakımdan sorumlu olan evde bakım hemşireleri ile çalışma sonuçlarının paylaşılması; hemşirelerinin eğitim, danışmanlık ve hasta bakımı rollerinin planlanmasında rehber olacaktır.Anahtar Kelimeler: yatağa tam bağımlı, bakım verici, bakım verme, bakım verici yükü Home care services is an important model that supplies persistence for basic health services in homes. Because of high costs in hospitals for care, inefficacies of number of beds in hospitals, patient's feeling more comfortable in their homes, home care comes after care in hospitals. This study was conducted to determine burden care and affective factors in caregivers of bed bound patients. Caregivers who attended to İstanbul Bayrampaşa Government Hospital Home Care Unit were taken to the study in March of 2015. Sample consisted of caregivers of 70 patients who were bed bound for one month at least. Three different data form were used. Sample was involved all universe. For data analysis, SPSS 18 was used. İn the study; of the participants; 78.6% were women, 48.6% were between 38-54 years old, 78,6% were married, 48,6% were graduated from primary school and 67.2% were house wife. Also, 60.0% of their families were nuclear family and 61,4% of them had 1-5 children. Besides, 98.6% of them were relatives of patients and 37.1% of them were their mothers. It is determined that 85.7% of caregivers lived some difficulties as 'difficulties in care', 'economical difficulties'. Their burden care mean was 38,94 as minumum: 15, maximum: 71. According to these results; evaluation of burden care and affective factors of caregivers, sharing study results with home care nurses could be guide for planning of education, consultancy andpatient care roles of nurses.Key Words: bed bound, caregiver, giving care, burden care 121

Bu araştırma, İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin, çevreden kaynaklanan sorunlara ve çevrenin kirlenmesine yol açacak risklere karşı bilgi düzeylerinin ve duyarlılıkları ölçülmesi amacıyla yapıldı. Bu çalışma; İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi'nde, 1586 gönüllü öğrenciye, 21 maddelik `Çevresel Tutum Ölçeği` ve 23 maddelik `Çevresel Risk Algısı Ölçeği` ile `Öğrenci Bireysel Özellikleri Bilgi Formu` sorularından oluşan anketler uygulandı.Araştırma sonucunda ulaşılan bilgilerin istatistiksel analizleri, elektronik bilişim ortamında SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) for Windows 21.0 paket programı kullanılarak gerçekleştirildi. Çalışmada; ÇRAÖ puan ortalaması (Max.7), 5,45 ±1,05 toplam puan ortalaması ile iyi olduğu tespit ediliştir. Ölçeğin alt maddelerinden `Radyasyon; nükleer enerji üretiminden ortaya çıkan radyoaktif maddelerin etrafa yayılması` 5,892 puan ortlaması ile en yüksek puan ortalamasını almıştır. ÇTÖ puan ortalaması (Max.5) 3,71±0,55 toplam puan ortalaması ile orta düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Ölçeğin alt maddelerinden `Ozon tabakasındaki incelme tüm insanları tehdit etmektedir.` 4,24 puan ortalaması ile en yüksek puan ortlamasını almıştır.Öğrencilerin okumakta olduğu sınıf, yaş grupları, aile tipi ailenin yaşadığı bölge arasında anlamlı bir ilişki bulundu. Çevre sağlığına ilgisini çektiğini belirten öğrencilerin, çevresel risk algılarının anlamlı derecede ve çevresel tutumları da anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu görüldü. Üniversitede çevre ile ilgili dersi gerekli gören, öğrencilerin çevresel risk algısı ve çevresel tutumlarının anlamlı derecede daha yüksek olduğu belirlendi (p

Bu araştırma koroner arter hastalarında sağlık algısı ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini İstanbul Medipol Mega Hastaneler Kompleksi KYBÜ'ndeMayıs 2016 - Ocak 2017 tarihleri arasındaKAH tanısı almış, PKG uygulanmış, çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden ve sorulara eksiksiz cevap veren 305 hasta oluşturmuştur. Çalışma verileri hastalarla yüz yüze görüşülerek 'Sosyodemografik Bilgi Formu' 'Sağlık Algısı Ölçeği' ve 'Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği' kullanılarak elde edilmiştir. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, Cronbach alfa katsayısı, Kolmogorov-Smirnov, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis testi kullanılmıştır.Katılımcıların yaş ortalaması 58,63 ± 11,08 olup, %32,5'inin 55-64 yaş grubunda (n=99) olduğu saptanmıştır. Ayrıca %63,3'ünün erkek (n=193), %84,6'sının (n=258) evli, %48,5'inin ilköğretim mezunu (n=148) olduğu görülmüştür. Katılımcıların SAÖ'den aldıkları puan ortalamasının 47,37±5,77, SYBDÖ'den aldıkları puan ortalamasının 131,36±26,71 olduğu belirlenmiştir.SAÖ ile SYBDÖ ve alt boyutlarının puan ortalamaları arasındaki ilişki Spearman korelasyon analizi ile incelendiğinde; SAÖ ile SYBDÖ'den alınan puan ortalamaları arasında zayıf derecede pozitif ilişki saptanmıştır (r=-0,403; p=0,000). Çalışmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda; KAH'sı olmak hastaların çoğunu yaşam tarzını değiştirmeye itse de bunun ağırlıklı olarak doktor kontrolüne düzenli gitmek ve ilaçlarını düzenli kullanmak yönünde hastaları motive ettiği, diyet, egzersiz gb gerçek yaşam tarzı değişiklikleri sorgulandığın da ise bu yöndeki çabalarının yetersiz olduğu görüldü. SYBDÖ skorlarının hem sosyodemografik parametreler hem yaşam tarzı değişiklikleri hem de alışkanlıklar ile daha körele olduğu saptandı. Dolayısıyla bu ölçeğe göre daha düşük puanlar alan bireylere daha çok zaman ayrılarak sağlıklı yaşamın tüm boyutlarının hayata geçirilmesi konusunda gerekli eğitim ve danışmanlığın verilmesi gerekmektedir. The purpose of our descriptive study is to determine the perception of health and healthy lifestyle behaviors in patients with coronary artery disease (CAD). The study sample consisted of 305 patients treated in the coronary care unit of the Istanbul Medipol Mega Hospital Complex between May 2016–January 2017, who were diagnosed as having coronary artery disease, treated with percutaneous coronary intervention, willing to participate in the study, and able to completely answer the study questionnaires. Study data was obtained by using the `Sociodemographic Information Form`, `Perception of Health Scale (PHS)`, and `Healthy Lifestyle Behaviour Scale (HLBS)` by direct communication with the participants. The statistical methods included number, percentage, mean, Cronbach alfa coefficient, Kolmogorov-Smirnov, Mann Whitney U, and Kruskal Wallis tests. The participants had a mean age of 58.63 ± 11.08 with a male dominance of 63.3% (n=193). Ninety-nine patients (32.5%) appeared to be between ages of 55 – 64. The marriage percentage of the population was %84.6 and a total of 148 patients (48.5%) had an education level of elementary school. The mean score of the PHS was 47.37 ± 5.77 and the mean score of HLBS was 131,36 ± 26,71. Spearman correlation was used to analyze the relation between mean scores of the PHS and the HLBS. There was a relatively weak association between the mean PHS and the HLBS scores (r=-0,403; p=0,001). The results of the study showed that having CAD seemed to motivate the patients to change their lifestyle, mostly by regular doctor visits and adherence to treatment. However, real lifestyle changes such as dietary modification and exercise were seemed to appear inadequate among the participants. HLBS scores were more likely to be correlated with both sociodemographic parameters, lifestyle changes and behaviors. The results of our study showed that patients with low HLBS scores should be more closely followed for appropriate education and counseling to improve health outcomes. 95

Uyku ve obezite insan sağlığını her yönü ile etkileyen iki önemli etkendir. Aşırıyemek yeme, kalorilerin yakılamaması obeziteye neden olmakta iken, düzensiz bir uyku da enerji yakımını engelleyerek obeziteyi tetiklemektedir. Araştırma uyku laboratuvarına başvuran obez hastalarda yaşam kalitesi ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Çalışmada hastaların sigara –alkol kullanımı, kilo verme deneyimi, gündüz uyku isteği, horlama, cinsel isteksizlik, konsantrasyon, profesyonel yardım gibi yaşam kalitesini etkileyen olası risk faktörleri ele alınmıştır. Çalışma, 150 obez hasta üzerinde sosyodemografik özellikler anket formu ve SF 36 yaşam kalitesi ölçeği kullanılarak yapılmış olup, veriler 01.12.2016 / 30.04.2017 tarihleri arasında toplanmıştır. Veriler, çalışmayı kabul eden hastalarla yüz yüze görüşmeler yoluyla elde edilmiştir.Verilerinanalizinde Kolmogorov-Simirnov, Manny Whitney U testi ve Kruskal Wallis testi kullanılmıştır.Çalışmaya katılan katılımcıların %59,3'ünün erkek, %80'inin evli, %38'inin beden kitle indeksine göre birinci derece obez olduğu, %63,3'ünün mevcut tanısının yanı sıra ek bir hastalığının bulunduğu ve ek hastalıklar içerisinde en yüksek oranda %40 hipertansiyon yer aldığı görülmektedir. %34'ünün daha önce kilo vermeyi denemediği, %53,3'ünün kilo vermek için profesyonel yardım almadığı, %84,7'si kilonun uyku kalitesini etkilediğini belirtmiştir. SF-36'nın alt boyutları arasında en yüksek üç puan ortalamasını aldıkları alt boyutların; sosyal işlevsellik (65,25±29,39), fiziksel fonksiyon (63,73±23,56) ve ruhsal sağlık (61,76±20,90) olduğu tespit edilmiştir. Obezitenin birçok metabolik olumsuzuğu tetiklemesi, belli bir yaş grubunda daha fazla görülmesi gibi çok yönlü konumundan dolayı toplumsal olarak bu konu üzerine yoğunlaşılarak sağlıklı yaşam standartları oluşturulmalıdır. Sleep and obesity are two important influences that affect human health in every way.Excessive eating, calories not burning causes obesity, while an irregular sleep also prevents the burning of energy and triggers obesity.The study was conducted as a descriptive study to determine the quality of life and the influencing factors in obese patients who applied to the sleep laboratory.In the study, possible risk factors affecting quality of life such as smoking, alcohol use, weight loss, daytime sleeping, snoring, sexual aversion, concentration and Professional help were discussed. The study was carried out on sociodemographic characteristics questionnaire and SF 36 quality of life scale on 150 obese patients and data were collected between 01.12.2016 / 30.04.2017.The data were obtained through face-to-face interviews with patients who agreed to work.In the analysis of the data, Kolmogorov-Smirnov, Mann Whitney U test and Kruskal Wallis test were used.Of the participants participating in the study, 59.3% were married, 80% were married, 38% were obese first by body mass index, 63.3% had an additional diagnosis as well as an additional disease and the highest It is seen that 40% hypertension is present.34% of them did not try to lose weight before, 53.3% of them did not get professional help to lose weight, 84.7% of them said that weight affected sleep quality. Among the subscales of SF-36, the subscales with the highest three points average were; For social functioning (65,25 ± 29,39), for physical function (63,73 ± 23,56) and for mental health (61,76 ± 20,90).Since obesity is triggered by many metabolic negative events, such as being seen more in a certain age group, it is necessary to focus on this subject socially and establish healthy living standards. 96

Hemoroidler insan vücudunun normal anatomik elemanları olan anal kanala dizilmiĢönemli vasküler yastıkçıklardır. Bu araĢtırma hemoroidektomi uygulanan hastalardayaĢam kalitesinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak gerçekleĢtirildi.AraĢtırmanın evrenini 01.05.2013 ile 30.07.2014 tarihleri arasında Özel NisaHastanesi‟nde hemoroidektomi uygulanan hastalar oluĢturdu. AraĢtırma kapsamınaalınan 88 hastadan, 6 hasta görüĢmeyi kabul etmediği için, 2 hasta da araĢtırmakriterlerine uymadığı için araĢtırmaya katılmadı. Bu nedenle örneklem sayısı 80olarak belirlendi. AraĢtırmanın verileri, araĢtırmacı tarafından literatür desteğindehazırlanan soru formu ve SF 36 YaĢam Kalitesi Ölçeği ile toplandı. Verilerindeğerlendirilmesi SPSS 18.0 versiyonu ile bilgisayar ortamında gerçekleĢtirildi.Ġstatistiksel yöntem olarak; sayı, yüzde, aritmetik ortalamaları, standart sapma,minimum ve maksimum değerler incelendi. Verilerin normal dağılım gösteripgöstermediğine Shapiro-Wilk normallik testi ile bakıldı. Verilerin normal dağılımgöstermemesi nedeni ile Kruskal Wallis H ve Mann Whitney U testleri kullanıldı.Elde edilen bulgulara göre hastaların, 20-80 yaĢ aralığında (ortalama 44,38), kadın(%57,5), evli (%87,5), ilköğretim mezunu (%37,5), kronik hastalığa (%70) ve 4.Derece Hemoroid tanısına ( %81,3) sahip olduğu bulundu. Ameliyat öncesi SF 36puanları ile hasta özellikleri karĢılaĢtırıldığında, erkek olguların, sağlıkçalıĢanlarının, 3. derece hemoroid olguların ve kanama/kaĢıntı nedeniyle ameliyatolan olguların ameliyat öncesi fiziksel fonksiyon puanları daha yüksek bulundu(p

Araştırma hemşirelerin etik duyarlılıklarını belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Araştırmanın evrenini 15 Ağustos-10 Aralık 2016 tarihleri arasında İstanbul İli Avrupa bölgesinde yer alan bir üniversite hastanesinde çalışan 750 hemşire oluşturmuştur. Örneklem grubuna araştırmaya katılmaya gönüllü olan 253 hemşire alınmıştır. Veriler; Yapılandırılmış Bireysel Bilgi formu ve Ahlaki Duyarlılık Anketi (ADA) ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde; ortalama, yüzdelik dağılım, standart sapma, max-min, medyan, frekans, Kolmogorov-Smirnov test, Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U testi ve Cronbach's Alpha teknikleri kullanılmıştır. Çalışmada; hemşirelerin %41,9'unun 25-34 yaş arasında, %89,3' ünün kadın, %58,9'unun lisans mezunu ve çalışma süreleri ortalamasının 12,2±8,8 olduğu belirlenmiştir. Hemşirelerin Ahlaki Duyarlılık Anketinden aldıkları toplam puan ortalamalarının 74,5±20,3 olduğu bulunmuştur. Hemşirelerin yaş gruplarına göre; 'bütüncül yaklaşım' ve 'uygulama' alt boyutları, mesleki derneğe üye olma durumuna göre; 'bütüncül yaklaşım', 'otonomi', 'uygulama' ve 'oryantasyon' alt boyutları ve sivil toplum derneği' ne üye olma durumuna göre 'yarar sağlama' ve 'uygulama' alt boyutları ile genel olarak etik duyarlılık düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p

Bu çalışma infertilite kliniğinde tedavi gören kadınların yalnızlık düzeyi ve algıladıkları aile desteğinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini İstanbul Medipol Mega Hastaneler Kompleksi Tüp Bebek Merkezi'nde 1 Şubat 2017 - 1 Haziran 2017 tarihleri arasında primer / sekonder infertilite tanısı bulunan, tedavi sürecine dahil olan, çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden ve sorulara eksiksiz cevap veren 180 infertil kadın oluşturmuştur. Çalışma verileri infertil kadınlar ile yüz yüze görüşülerek 'Sosyodemografik Bilgi Formu' 'Yalnızlık Ölçeği' ve 'Algılanan Aile Desteği Ölçeği' kullanılarak elde edilmiştir. Ucla Yalnızlık Ölçeği'nden alınan puan ortalamalarının tanıtıcı ve infertilite özellikleri ile karşılaştırılması için, tek yönlü varyans analizi ve Tukey HSD testi uygulanmıştır. Algılanan Aile Desteği Ölçeği'nden aldıkları puan ortalamalarının tanıtıcı ve infertilite özellikleri ile karşılaştırılması için Kruskal- Wallis Testi ve Mann Whitney-U testi kullanılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 32,63 ± 5,78 olup, %30'unun (n=54) 26-30 yaş grubunda olduğu saptanmıştır. İnfertil katılımcıların UYÖ'den aldıkları puan ortalamasının 47,24±12,06, AADÖ'den aldıkları puan ortalamasının 28,67±8,83 olduğu belirlenmiştir. İnfertilite tedavisini önceden deneyimleyenlerin kadınların UYÖ'den aldıkları puan ortalaması; infertilite tedavisini önceden deneyimlemeyenlerin kadınların AADÖ'den aldıkları puan ortalaması çok ileri düzeyde anlamlı olarak yüksek bulunmuştur(p

Bu çalışma, demanslı hastalara bakım veren bireylerde bakım yükünü ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla Kasım 2015 ve Nisan 2016 tarihleri arasında tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Özel bir üniversite hastanesinde nöroloji polikliniğinde hizmet alan 205 hasta yakınından araştırmaya katılmayı kabul eden 186 demanslı hasta yakını araştırmamızın örneklemini oluşturmuştur (N=186). Araştırmanın verileri katılımcıların sosyo demografik özelliklerini içeren `Kişisel Bilgi Formu` ve Zarit bakım yükü ölçeği ile elde edilmiştir. Araştırmada, ankete katılan bireylerin ve hastaların kişisel özellikleri frekans ve yüzde dağılımı ile sunulmuştur. Bununla birlikte katılımcıların bakım verme yükü ölçeğine ilişkin görüşlerini betimlemek amacı ile yüzde dağılımının yanı sıra aritmetik ortalama ve standart sapma değerleri kullanılmıştır. Araştırmada anket uygulaması ile elde edilen veriler SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 18.0 programı ile analiz edilmiştir.Çalışma kapsamında, demanslı hastaların %53,8'inin kadın olduğu ve hastaların %79,6'sının `60-79 yaş` aralığında olduğu saptanmaktadır. Çalışma kapsamında, bakım veren aile bireylerinin bakım verme yükü puan ortalaması 31,93 olarak belirlenmiş, ölçekten alınan puanlar min. 7 max. 68 puan arasında değiştiği saptanmıştır. Bu değerlere bakıldığında çalışmamız sonucunda bakım veren aile bireylerinin bakım yükünün orta derecede olduğu belirlenmiştir.Araştırmaya katılan demanslı hastaya bakım veren bireylerin %49,5'inin 39-56 yaş arasında, %68,8'inin kadın, 50,5%'inin evli, %31,7'sinin ilköğretim mezunu, %28,5'inin ev hanımı ve bakım veren bireylerin %52,7'sinin hastaya uzun süredir bakım verdiği belirlenmiştir.Çalışma kapsamında, katılımcıların bakım verme yükü ortalamaları cinsiyetlerine, yaşlarına, eğitim durumlarına ve ekonomik durumlarına göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir (p>0,05). Bakım vericilerin bakım verme yükü ortalamaları demanslı hastaların yaşlarına göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermektedir (p0,05). Mean of burden of care of them had significant difference according to age of patient with dementia, as statistically (p

Bu çalışmanın amacı stomalı bireylerin özbakım gücü düzeyinin incelenmesidir. Araştırmamızda evreni İstanbul Anadolu yakasında bulunan stomalı hastalara malzeme temin eden firmalara kayıtlı 400 hasta oluşturmaktadır. İstatistik tahminlerinin yapılabilmesi için uygun örneklem büyüklüğü 196,2 olarak hesaplanmıştır. Araştırma verileri Eylül 2015/Şubat 2015 tarihleri arasında toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak kişisel özellikleri tanıtıcı anket formu ve Oremin Türkçeye uyarlanmış olan 35 sorudan oluşan özbakım gücü ölçeği yüzyüze görüşme yöntemiyle uygulanmıştır. Çalışmamızda, istatistiksel analizler için SPSS 21.0 istatistik paket programı kullanıldı. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotların yanı sıra normal dağılımın incelenmesi için Kolmogorov-Smirnov dağılım testi kullanıldı. Parametrelerin gruplar arası karşılaştırmalarında Kruskal Wallis testi ve Mann Whitney U test kullanıldı. Araştırmaya katılan stomalı bireylerin öz-bakım gücü puan ortalamaları 103,60 ± 7,24 (74-127) olarak saptanmıştır. Araştırmaya katılan hastaların %51' i 40-65 yaş arasında, %60,7'si bayan, %39,3'ü erkek, %43,4'ü ortaöğretim mezunu, %20,4'ü lisans mezunu, %44,9'u emeklidir. Hastaların öz-bakım gücü puan ortalamalarının cinsiyet değişkenine göre bayanların öz-bakım gücü erkeklere oranla yüksek bulunmuştur. Kolostomi bakımını kendisi yapan hastaların öz-bakım gücü puan ortalamaları kolostomi bakımını ailesinden biri ile yapan hastaların özbakım gücü puan ortalamalarından yüksek bulunmuştur(p

Bu çalışma, üniversite öğrencilerinde kişisel güvenlik, şiddet, intihar, sigara, alkol, uyuşturucu madde kullanımı, cinsel yaşam, beslenme ve fiziksel aktiviteye ilişkin bazı riskli sağlık davranışlarını belirlemeye yönelik tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, İstanbul Medipol Üniversitesi'ne bağlı Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, Meslek Yüksekokulu, Adalet Meslek Yüksekokulu ve Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu'nda öğrenim gören 1. sınıf toplam 351 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmanın verileri, Sosyo Demografik Özellikler Anketi ve gençlerde riskli davranışlarını belirlemek ve izlemek amacıyla 1990 yılında geliştirilen "Youth Risk Behaviour Surveillance System" formundan yararlanılarak oluşturulan "Riskli Sağlık Davranışları Anketi" kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 18.0 programı kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda; öğrencilerin %63,5'ini kadınlar, %36,5'ini erkekler oluşturmaktadır. Öğrencilerin %75,8'ini 18-20 yaşlar arasındaki gençler oluşturmaktadır. Öğrencilerin %61,3'ünün harçlık miktarı 0-499 TL arasındadır ve %50,4'ü burs almaktadır. Öğrencilerin %70,4'ünün annesi hiç çalışmamışken, %72,6'sının babası halen çalışmaktadır. Öğrencilerin %44,4'ü son 12 ay içerisinde bisiklet ya da motosiklet kullanmış olup, %17,4'ü bisiklet ya da motosiklet kullanırken hiç kask takmamaktadır. Kız öğrencilerin hiç kask kullanmama oranı %60,7 iken erkeklerde bu oran %39,3 olarak belirlenmiştir. Başka birinin kullandığı bir arabada öğrencilerin %17,7'si nadiren emniyet kemeri takmakta, %11,1'i hiç emniyet kemeri takmamaktadır. Öğrencilerin %14,2'si son 30 gün içinde en az bir gün ve daha fazla gün yüksekokul ya da yüksekokula giden yolda güvenli hissetmediği için okula gitmemiştir. Öğrencilerin %10,0'sı son 12 ay içinde 1 kez ya da daha fazla kez yüksekokul ya da çevresinde fiziksel kavgaya karışmışlardır. Öğrencilerin %63,8'si son 12 ayda kendisini 2 ya da daha fazla kez günlük işlerini yapamayacak kadar kötü ve umutsuz hissettiğini belirtmişlerdir. Öğrencilerin %7,4'ü son 12 ayda intihar etmeyi düşündüğünü, %5,7'si son 12 ayda, intihar etmek için plan yaptığını, %2,9'u ise son 12 ayda en az bir defa intihar girişiminde bulunduğunu ifade etmişlerdir. Öğrencilerin %34,5'i sigara içtiğini belirtmişlerdir ve kız öğrencilerin sigara içme oranı %27,5 iken erkeklerde bu oran %46,9 olarak belirlenmiştir. Öğrencilerin %15,1'i hayatları boyunca 1-2 gün en az bir kadeh ya da daha fazla alkol aldığını ve %3,8'i hayatları boyunca en az bir defa bağımlılık yapıcı madde (sigara/alkol hariç) kullandığını belirtmişlerdir. Öğrencilerin %13,1'inin cinsel birleşmeyle sonuçlanan cinsel ilişki deneyimi vardır ve bu oran kız öğrencilerde %7, erkek öğrencilerin ise %15,2'dir. Öğrencilerin %36,9'u son cinsel ilişkilerinde hiçbir koruyucu yöntem kullanmadıklarını belirtmişlerdir. Öğrencilerin %31,1'i kilo vermeye çalıştığını belirtmişler ve %27,6'sı kilosunu biraz şişman olarak tanımlamışlardır. Öğrencilerin %75,5'i son 7 gün içinde hiç en az 60 dakika süren fiziksel aktivite yapmamışlardır. Çalışmadan elde edilen bulguların gençlerin sağlığını tehdit eden riskleri azaltmak için üniversite yönetimi ile paylaşılması, riskli sağlık davranışları ile ilgili seçmeli derslerin ders müfredatına eklenmesi ve eğer varsa ders içeriklerinin güncellenmesi önerilmektedir. This study is performed to determine the risky health behaviors such as behaviors that contribute to unintentional injuries and violence, inclination to suicide, tobacco use, alcohol and other drug use, sexual behaviors, unhealthy dietary behaviors, inadequate physical activity among university students. The samples has collected for this research study which consists 341 students from Vocational School of Social Health Services, Vocational School of Justice and Vocational School of Social Sciences of Istanbul Medipol University. The survey to collect data for this study has been created using "Socio-Demographic Characteristics Survey" and "Youth Risk Behaviour Surveillance System" that determines and observes the risky health behaviors among adolesence which has been proposed in 1990, in the USA. In order to process and evaluate the data, SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 18.0 has been used. %63,5 of the students are male, %36,5 are female and %75,8 of the persons are adolescents between the ages of 18-20. %61,3 of them get money from their relatives between the amount of 0-499 TL and %50,4 get grant. %70,4 of the students' mothers had never worked and %72,6 of their fathers still work. %44,4 of the students had rode bike or motorbike in the last 12 months, %17,4 of them did not use helmet. %60,7 of female students used helmet while %39,9 of male students used helmet. %17,7 of the students rarely wore a seat belt when riding in a car driven by someone else, %11,1 of them never wore a seat belt. %14,2 of the students did not go to the school at least one day during the 30 days before the survey because they did not feel safe in the school or on their way to school. %10,0 of the students had been in a physical fight on school property one or more times during the 12 months before the survey. %63,8 of the students told that they felt as sad and hopeless as to do their daily work at least two times during the 12 months before the survey. %7,4 of the students thought to suicide, %5,7 of them planned to suicide and %2,9 of them attempted suicide at least one time in the last 12 months. %34,5 of the students smoke, %27,5 of the female students and %46,9 of the male students smoke. %15,1 of the students drank at least one glass of alcohol for one day or two days throughout their lifetime and %3,8 of the students used addictive substances (excluding tobacco and alcohol) for one time or more times during their life. %13,1 of the students had ever had sexual intercourse and the prevalence of having ever had sexual intercourse was higher among male (%15,2) than female (%7) students. %36,9 of the students reported that either they or their partner hadn't used any birth control methods during last sexual intercourse. %31,1 of the students reported that they tried to lose weight and %27,6 of the students described themselves as overweight. %75,5 of the students had not participated in at least 60 minutes of any kind of physical activity that increased their heart rate and made them breathe hard some of the time on at least 1 day during the 7 days before the survey (i.e., did not participate in at least 60 minutes of physical activity on at least 1 day). The following issues are suggested as the results of this study; the results has to be shared with the administrative board of the university in order to reduce the risks that threaten the health of the students, adding elective courses related to risky health behaviors to the curriculum and if it exists updating the content of the courses.

Bu çalışma, üniversite öğrencilerinde kişisel güvenlik, şiddet, intihar, sigara, alkol, uyuşturucu madde kullanımı, cinsel yaşam, beslenme ve fiziksel aktiviteye ilişkin bazı riskli sağlık davranışlarını belirlemeye yönelik tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, İstanbul Medipol Üniversitesi'ne bağlı Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, Meslek Yüksekokulu, Adalet Meslek Yüksekokulu ve Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu'nda öğrenim gören 1. sınıf toplam 351 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmanın verileri, Sosyo Demografik Özellikler Anketi ve gençlerde riskli davranışlarını belirlemek ve izlemek amacıyla 1990 yılında geliştirilen `Youth Risk Behaviour Surveillance System` formundan yararlanılarak oluşturulan `Riskli Sağlık Davranışları Anketi` kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 18.0 programı kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda; öğrencilerin %63,5'ini kadınlar, %36,5'ini erkekler oluşturmaktadır. Öğrencilerin %75,8'ini 18-20 yaşlar arasındaki gençler oluşturmaktadır. Öğrencilerin %61,3'ünün harçlık miktarı 0-499 TL arasındadır ve %50,4'ü burs almaktadır. Öğrencilerin %70,4'ünün annesi hiç çalışmamışken, %72,6'sının babası halen çalışmaktadır. Öğrencilerin %44,4'ü son 12 ay içerisinde bisiklet ya da motosiklet kullanmış olup, %17,4'ü bisiklet ya da motosiklet kullanırken hiç kask takmamaktadır. Kız öğrencilerin hiç kask kullanmama oranı %60,7 iken erkeklerde bu oran %39,3 olarak belirlenmiştir. Başka birinin kullandığı bir arabada öğrencilerin %17,7'si nadiren emniyet kemeri takmakta, %11,1'i hiç emniyet kemeri takmamaktadır. Öğrencilerin %14,2'si son 30 gün içinde en az bir gün ve daha fazla gün yüksekokul ya da yüksekokula giden yolda güvenli hissetmediği için okula gitmemiştir. Öğrencilerin %10,0'sı son 12 ay içinde 1 kez ya da daha fazla kez yüksekokul ya da çevresinde fiziksel kavgaya karışmışlardır. Öğrencilerin %63,8'si son 12 ayda kendisini 2 ya da daha fazla kez günlük işlerini yapamayacak kadar kötü ve umutsuz hissettiğini belirtmişlerdir. Öğrencilerin %7,4'ü son 12 ayda intihar etmeyi düşündüğünü, %5,7'si son 12 ayda, intihar etmek için plan yaptığını, %2,9'u ise son 12 ayda en az bir defa intihargirişiminde bulunduğunu ifade etmişlerdir. Öğrencilerin %34,5'i sigara içtiğini belirtmişlerdir ve kız öğrencilerin sigara içme oranı %27,5 iken erkeklerde bu oran %46,9 olarak belirlenmiştir. Öğrencilerin %15,1'i hayatları boyunca 1-2 gün en az bir kadeh ya da daha fazla alkol aldığını ve %3,8'i hayatları boyunca en az bir defa bağımlılık yapıcı madde (sigara/alkol hariç) kullandığını belirtmişlerdir. Öğrencilerin %13,1'inin cinsel birleşmeyle sonuçlanan cinsel ilişki deneyimi vardır ve bu oran kız öğrencilerde %7, erkek öğrencilerin ise %15,2'dir. Öğrencilerin %36,9'u son cinsel ilişkilerinde hiçbir koruyucu yöntem kullanmadıklarını belirtmişlerdir. Öğrencilerin %31,1'i kilo vermeye çalıştığını belirtmişler ve %27,6'sı kilosunu biraz şişman olarak tanımlamışlardır. Öğrencilerin %75,5'i son 7 gün içinde hiç en az 60 dakika süren fiziksel aktivite yapmamışlardır. Çalışmadan elde edilen bulguların gençlerin sağlığını tehdit eden riskleri azaltmak için üniversite yönetimi ile paylaşılması, riskli sağlık davranışları ile ilgili seçmeli derslerin ders müfredatına eklenmesi ve eğer varsa ders içeriklerinin güncellenmesi önerilmektedir. This study is performed to determine the risky health behaviors such as behaviors that contribute to unintentional injuries and violence, inclination to suicide, tobacco use, alcohol and other drug use, sexual behaviors, unhealthy dietary behaviors, inadequate physical activity among university students. The samples has collected for this research study which consists 341 students from Vocational School of Social Health Services, Vocational School of Justice and Vocational School of Social Sciences of Istanbul Medipol University. The survey to collect data for this study has been created using `Socio-Demographic Characteristics Survey` and `Youth Risk Behaviour Surveillance System` that determines and observes the risky health behaviors among adolesence which has been proposed in 1990, in the USA. In order to process and evaluate the data, SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 18.0 has been used. %63,5 of the students are male, %36,5 are female and %75,8 of the persons are adolescents between the ages of 18-20. %61,3 of them get money from their relatives between the amount of 0-499 TL and %50,4 get grant. %70,4 of the students' mothers had never worked and %72,6 of their fathers still work. %44,4 of the students had rode bike or motorbike in the last 12 months, %17,4 of them did not use helmet. %60,7 of female students used helmet while %39,9 of male students used helmet. %17,7 of the students rarely wore a seat belt when riding in a car driven by someone else, %11,1 of them never wore a seat belt. %14,2 of the students did not go to the school at least one day during the 30 days before the survey because they did not feel safe in the school or on their way to school. %10,0 of the students had been in a physical fight on school property one or more times during the 12 months before the survey. %63,8 of the students told that they felt as sad and hopeless as to do their daily work at least two times during the 12 months before the survey. %7,4 of the students thought to suicide, %5,7 of them planned to suicide and %2,9 of them attempted suicide at least one time in the last 12 months. %34,5 of the students smoke, %27,5 of the female students and %46,9 of the male students smoke. %15,1 of the students drank at least one glass ofalcohol for one day or two days throughout their lifetime and %3,8 of the students used addictive substances (excluding tobacco and alcohol) for one time or more times during their life. %13,1 of the students had ever had sexual intercourse and the prevalence of having ever had sexual intercourse was higher among male (%15,2) than female (%7) students. %36,9 of the students reported that either they or their partner hadn't used any birth control methods during last sexual intercourse. %31,1 of the students reported that they tried to lose weight and %27,6 of the students described themselves as overweight. %75,5 of the students had not participated in at least 60 minutes of any kind of physical activity that increased their heart rate and made them breathe hard some of the time on at least 1 day during the 7 days before the survey (i.e., did not participate in at least 60 minutes of physical activity on at least 1 day). The following issues are suggested as the results of this study; the results has to be shared with the administrative board of the university in order to reduce the risks that threaten the health of the students, adding elective courses related to risky health behaviors to the curriculum and if it exists updating the content of the courses. 166

Bu araştırma, yoğun bakım ünitelerinde görevli hemşirelerin profesyonelliğe ilişkin davranışlarının belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Araştırmanın evreni İstanbul ili Avrupa bölgesinde yer alan toplam 470 yataklı, 133 yataklı yoğun bakım ünitelerine sahip bir üniversite hastanesinin yoğun bakım ünitelerinde görev yapan hemşirelerden oluşturuldu (N=138). Araştırmada örneklem yöntemi kullanılmadan, evrenin tümüne ulaşılması hedeflenmiştir. Araştırmanın verileri araştırmaya katılmayı kabul eden 138 kişiden elde edildi (N=138). Veriler, 01/10/2014-01/12/2014 tarihleri arasında toplanmıştır. Veri toplama aracı olarak, `Hemşirelikte Profesyonelliğe İlişkin Davranışsal Envanter` kullanılmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde IBM SPSS Statistics 20 istatistik paket programından yararlanılmıştır. Verilerin tanımlayıcı istatistikleri olarak yüzde değerler, aritmetik ortalama, standart sapma, minimum ve maksimum değerleri verilmiştir. Verileri yorumlamak için Shapiro-Wilk, Kruskal Wallis H, Mann Whitney U testleri kullanılmıştır. Araştırmaya katılan hemşirelerin %80.4' ünün 18-25 yaş arasında, %58.0' ının sağlık meslek lisesi mezunu, %79.0' ının 1-5 yıl arasında deneyim sahibi olduğu görülmüştür. Hemşirelerin toplam profesyonellik puan ortalaması (5.97±3.83) olup, toplam 27 puan üzerinde en düşük 0.00, en yüksek 16.50 puan aldıkları görülmüştür. Araştırma sonuçları incelendiğinde yaş ve çalışma süresi arttıkça profesyonelliğin arttığı görülmüştür. Kadın hemşirelerin daha profesyonel davrandıkları belirtilmiştir. Uzun Süre kapalı alan (yoğun bakım ve ameliyathane) deneyimi olan hemşirelerin çalışma şartlarının olumsuz olması, çok fazla iş yükünün olması ve hasta bakımında primer sorumlu olunması motivasyonu olumsuz etkilemesinden kaynaklı profesyonelliği de olumsuz etkilediği gözlemlenmiştir. Bu çalışmada en çok dikkat çeken sonuç eğitim kısmında olmuştur. Lisans ve yüksek lisans eğitimi almış hemşirelerin daha çok profesyonel davrandığı saptanmıştır. Okunan makale sayısı da profesyonellik puanını doğru orantılı etkilemiştir. Elde edilen bu bilgiler doğrultusunda hemşirelikte profesyonellik davranışlarına ilişkin önerilerde bulunulmuştur. This study planned to determined behavior for the professionalism of nurses in intensive care units. Consisted of nurses working in the intensive care unit of an university hospital which has 133 beds and totally 470 servis beds in Europen region of İstanbul (N=138). We didn't use satellite method but we aimed to reach all of the university. Data were taken from 138 nurses accepted to joın the study between 1/10/2014-1/12/2014 (N=138). We used `A Behavioral Inventory for Professionalism in Nursing` method in collecting data. We used IBM SPSS statistics 20 methods in evalvating research data. Descriptive statistics of data are given in percent valve, mean valve, standart deviotion minimum and maximum valves. Shapiro-Wilk, Kruskal Wallis H, Mann Whitney U tests are used to interpret results of the study.In addition, joined to this survey who nurses 80.4 % percent between 18-25 years old, 58.0 % of the health profession gradvated, 79.0 % percent has been shown to have experience about nurses. The total mean score of nurses (5.97±3.83) about professionalism. What is more, a total of above 27 points is the most lower point is 0.00 and it has been shomn to get highest point of 16.50. We saw that professionalism were increased with working time period and pemole nurses behove more professionally with exprience. Working in closed are a such as intensive care unit and operating room, negative working conditions, hingwork loud, having primary respensibilities of patients were the negative factors affecting professionilty of nurses. The most important result of this study werw in aducational status of the workers. It is observed that license education increases Professional behaviour. Of the nurses abo it is seen that Professional point is increased with articles read. Finally, obtain of this information through these suggestions were made regarding the behavior of professionalism in nursing. 177

Bu çalışma, cerrahi hemşirelerinde yaşam kalitesi ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak planlanmıştır. Özel bir üniversite hastanesinde görev yapan 210 cerrahi hemşire araştırmamızın örneklemini oluşturulmuştur (N=210). Araştırmanın verileri katılımcıların sosyo demografik özelliklerini içeren `Kişisel Bilgi Formu` ve Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği- Kısa Formu Türkçe Versiyonu ile elde edilmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde ikili grup karşılaştırmalarında Mann-Whitney U testi, üç ve daha fazla grup karşılaştırmalarında ise Kruskal-Wallis H testi kullanıldı. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde IBM SPSS Statistics 20 istatistik paket programından yararlanıldı. Verilerin tanımlayıcı istatistikleri olarak yüzde değerler, aritmetik ortalama, standart sapma, ortanca, minimum ve maksimum değerleri verilmiştir. Araştırmaya katılan cerrahi hemşireleri yaşam kalitesi ölçeği alt boyutlarından en yüksek puanı `Fiziksel Fonksiyon` boyutundan (85.91±15.11) alırken; en düşük puanı (46.90±39.46) `Fiziksel Rol` düzeyi alt boyutundan almışlardır. Araştırma sonuçları incelendiğinde hemşirelerin yaşam kalite düzeyini yaş grubunun etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmaya katılan 34 yaş ve üzeri cerrahi hemşirelerinde diğer yaş gruplarına göre fiziksel rol ve genel sağlık kategorisinde; 26-29 yaş grubunda ise sosyal fonksiyon ve mental sağlık kategorisinde daha yüksek puan ortalamasına sahip oldukları sonucuna ulaşılmıştır.Cerrahi hemşirelerinin yaşam kalite düzeyini etkileyen diğer bir alt boyutta şuan çalıştıkları hastanedeki görev süreleridir. Çalıştığı hastanedeki görev süresi 6 ay ve daha az olan hemşirelerin puan ortalamalarının daha yüksek ve aralarındaki farkın istatistiksel olarak önemli olduğu bulunmuştur. Fiziksel egzersiz yapan cerrahi hemşirelerinin yaşam kalitesinin alt boyutları anlamlı olarak artış göstermiştir. Elde edilen veriler doğrultusunda hemşirelerin yaşam kalitesini artırmaya yönelik öneriler de bulunulmuştur.Anahtar Kelimeler: Cerrahi Hemşireliği, Yaşam Kalitesi, Yaşam Kalitesini Etkileyen Değişkenler This study has been designed as a descriptive study to identify the factors that affect life quality in surgical nurses. The sample of the study consists of 210 surgical nurses working in a private hospital (N=210). The data of the study was gathered using a `Personal Information Form` that includes the socio-demographic characteristics of the participants and the Turkish version of the World Health Organization Quality of Life Assessment - Short Form. The Mann-Whitney U test was used for double group analyzes and the Kruskal-Wallis H test was used in the comparison of groups of three or more. The IBM SPSS Statistics 20 package program was used to analyze the data. The descriptive statistics of the data are given as percentage values, arithmetic mean, standard deviation, median, minimum and maximum values. Among the surgical nurses that participated in the study the highest scores of the quality of life assessment were obtained in the sub-dimension `Physical Function` (85.91±15.11) and the lowest scores (46.90±39.46) were in the `Physical Role` level sub-dimension. When the results of the study were reviewed it was concluded that the quality of life levels of the nurses was affected by the age group. It was concluded that surgical nurses 34 years of age and older had higher scores in the physical role and general health categories and the social function and mental health category scores were higher in the 26-29 age group. Another sub-dimension that affects the quality of life of surgical nurses is the time they have worked at their current hospital. The mean scores of the nurses that had been working in their current hospital for 6 months or less were higher and the difference was statistically significant. The quality of life sub-dimensions increased significantly in surgical nurses that did physical exercises. Recommendations to increase the life quality of life of nurses have also been given in accordance with the data obtained. Keywords: Surgical Nursing, Quality of Life, Variables Affecting Quality of Life. 106