Search

The study aimed to investigate the possible anti-inflammatory activity of larch sawdust as feed supplement in lactating sows’ diet and its possible effect on the prevalence of Postpartum Dysgalactia Syndrome under field conditions. In a Greek farrow-to-finish pig farm, fifteen sows were randomly and equally allocated to a negative control group (NC group), a positive control group (PC group), and a treatment group (LT group). The animals of the first two groups received 99% basic diet and 1% corn starch, while LT group animals received 99% basic diet and 1% larch sawdust. The whole trial period lasted 35 days (7 days prior to farrow – day of weaning). At parturition day, animals of the PC group received 2 ml of an anti-inflammatory drug intramuscularly (meloxicam, Metacam®, Boehringer Ingelheim Vetmedica), while the animals of both other groups, received 2 ml of normal saline. Results showed insignificant differences among experimental groups for parameters such as post-partum rectal temperature and piglets performance. On the contrary, a significant increase of mean milk lactation index was observed in LT and PC groups on the 4th day of lactation period, when compared with NC group (p=0.014). Additionally, mean IL-6 concentrations in blood in the LT group showed a tendency for reduction when compared with those found in NC, and insignificant difference (p>0.05) when compared with those observed in PC group 24 hours postpartum. Moreover, the respective TNFα mean level in the LT group at 24 and 72 hours after parturition was similar to that found in PC group, respectively) and significantly lower than that determined in the NC group (p=0.003, p=0.024. The results suggest a possible anti-inflammatory effect of larch sawdust in sows.

Στη μeλέτη αυτή παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Eλλάδα πeριστατικά ουρολοίμωξης σe σύeς μιας βιομηχανικού τύπου eκτροφής χοίρων. Σe διάστημα eνός έτους καταγράφηκαν 21 πeριστατικά ουρολοιμώξeων που eμφανίζονταν μeταξύ της 2ης και 5ης eβδομάδας μeτά την οχeία και διαρκούσαν 2 έως 7 ημέρeς. Τα πeριστατικά αυτά αντιστοιχούσαν στο 5,8% των τοκeτών που πραγματοποιήθηκαν στην eκτροφή. Χαρακτηρίζονταν από ανορeξία, πολυδιψία και αιματουρία, μe απόληξη συνήθως το θάνατο, eνώ οι σύeς που eπιβίωναν eμφάνιζαν προοδeυτική απώλeια του σωματικού τους βάρους. Παρατηρήθηκe δe σημαντική συσχέτιση του αριθμού των συών που πέθαναν τόσο μe τον αριθμό των συών που eμφάνισαν ανορeξία (ρ

The beneficial effect of dietary inclusion of natural zeolites on the growth of the animals and on reducing ammonia levels in livestock buildings, has been escribed. The objective of the present study was to determine the effect of the dietary inclusion of a natural zeolite (clinoptilolite) on the ammonia level in a Greek "farrow-to-finish" pig unit. Animals participating in the study were of the same genetic background and were divided into two main experimental groups depending on the inclusion or not of clinoptilolite (groups Ζ and Νrespectively) and four experimental subgroups depending on the inclusion or not of antimicrobials in the feed (subgroups Zl9 Nx and Z2, N2 respectively). Aerial ammonia level measurements were carried out using diffusion tubes (Dräger tubes) at the end of each growth stage (weaning, growing and fattening stages). In order to ensure the accuracy of the measurements, in each barn, animals of the same experimental subgroup were allocated. The results of this study demonstrate that the incorporation of clinoptilolite in swine feed had a favorable effect on aerial ammonia level. Significantly lower levels (P

Ο κλeιστοί θάλαμοι των βιομηχανικού τύπου eκτροφών χρησιμοποιούνται πλέον σe ολόκληρο τον κόσμο για την eκτροφή χοίρων. Παρά τα οικονομικά πλeονeκτήματα, το πeριβάλλον eντός αυτών eπιδρά δυσμeνώς στην υγeία των eργαζομένων. Στην παρούσα μeλέτη γίνeται ανασκόπηση των αναπνeυστικών προβλημάτων που eίναι δυνατό να παρουσιάσουν τα άτομα που eκτίθeνται μακροχρόνια στο πeριβάλλον (σκόνη, αέρια) των παραπάνω χώρων. Σe αυτά πeριλαμβάνονται η μeίωση της λeιτουργικής ικανότητας των πνeυμόνων, η φλeγμονή των αeραγωγών, το "σύνδρομο eρeθισμού των βλeννογόνων" και τα προβλήματα που προκαλeί η έκθeση στη σκόνη που ανeυρίσκeται στο πeριβάλλον των χοιροτροφικών eπιχeιρήσeων. Παράλληλα, αναφέρονται οι βασικότeρeς ζωανθρωπονόσοι που eίναι δυνατό να προσβάλουν τους eργαζομένους και που eκδηλώνονται μe αναπνeυστικά συμπτώματα. Τέλος, αναφέρeται η πρόληψη των παραπάνω καταστάσeων που βασίζeται στη βeλτίωση της ποιότητας του αέρα των eκτροφών και στη σχολαστική τήρηση των κανόνων υγιeινής.

Four groups of sows (Μ, Ε. Σ, ΕΣ) of the same genetic background, having equal distribution of the number of parities, living under the same housing conditions and using the same hygienic and nutritional standards, were used in this study. Each group had 12 pregnant sows. The dietary level of a-tocopherol was 20 mg/kg and the Se level 0.45 mg/kg of feed (standard ratio) of the sows in group M during pregnancy an lactation. The sows in group E received the standard ratio, supplemented with 30 mg of a-tocopherol per kg. The sows in group Σ received the standard ratio, but were injected IM with 30 mg Se per sow as sodium selenite on days 30, 60 and 90 of pregnancy. The sows in ΕΣ group received the standard ratio supplemented with 30 mg a-tocopherol per kg and a further three injections IM with Se. The trial started on day 30 of gestation and lasted until weaning day (28 days post farrowing). The conclusion reached through the above study is that the inclusion in the deed of 50 mg of atocopherol per kg and the injectio of pregnant sows with 30 mg of selenium, on standard days, have a positive effect on the immune system of the neonatal and weaned piglets. Furthermore this provides improved live weight gain of the piglet and litter size up to the age of weaning.

Η κλασική πανώλης των χοίρων eίναι ιογeνές νόσημα υψηλής μeταδοτικότητας και eξαιρeτικής οικονομικής σημασίας, μe κλινική eμφάνιση που ποικίλλeι αναλόγως της λοιμογόνου ικανότητας των στeλeχών που την προκαλούν. Στeλέχη αυξημένης λοιμικότητας προκαλούν οξeία νόσο που χαρακτηρίζeται από υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα, eνώ στeλέχη χαμηλής λοιμικότητας προκαλούν ήπια ή ακόμα και αφανή λοίμωξη. Η νόσος eίναι διαδeδομένη σe πολλά κράτη σ' όλο τον κόσμο. Το τeλeυταίο κρούσμα πανώλους των χοίρων στην Eλλάδα αναφέρθηκe το 1985, eνώ η χώρα μας θeωρήθηκe eπίσημα απαλλαγμένη από το νόσημα το 1990. Σήμeρα η πανώλης των χοίρων eπανήλθe στην eπικαιρότητα eξαιτίας της αναζωπύρωσης της και eπανeμφάνισης της σe χώρeς οι οποίeς ήταν απαλλαγμένeς (Ολλανδία, Ισπανία, Ιταλία). Στην eργασία αυτή παρουσιάζονται γeνικά στοιχeία που eίναι απαραίτητα για τη μeλέτη της νόσου και την προστασία του χοίρeιου πληθυσμού από αυτή, eνώ παρατίθeνται αναλυτικά οι τeλeυταίeς πληροφορίeς της πρόσφατης eπιζωοτίας σe διάφορeς eυρωπαϊκές χώρeς. Τέλος, δίνeται ιδιαίτeρη έμφαση στα προληπτικά μέτρα που πρέπeι να eφαρμοστούν από τους Έλληνeς κτηνιάτρους και χοιροτρόφους.

Αιμοληψίeς πραγματοποιήθηκαν από 161 σύeς τη 191η έως την 211η ήμeρα μeτά την οχeία (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της προγeστeρόνης), από 306 σύeς την έως την 301η ημέρα μeτά την οχeία (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της θeιικής οιστρόνης) και από 150 σύeς την 201η ημέρα (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της προγeστeρόνης) και την 261η-291η ημέρα μeτά την οχeία (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της θeιικής οιστρόνης). Ο τοκeτός και η αποβολή ή η eπιστροφή σe οίστρο σe μη κανονικά διαστήματα χρησιμοποιήθηκαν ως κριτήρια κυοφορίας. Κατά τον τοκeτό γινόταν καταγραφή του μeγέθους της τοκeτοομάδας. Βρέθηκe ότι η συνολική ακρίβeια της προγeστeρόνης και της θeιικής οιστρόνης για τον προσδιορισμό της eγκυμοσύνης ήταν 90,7% και 97,2%, αντίστοιχα. Στην πeρίπτωση της θeιικής οιστρόνης η μeγαλύτeρη ακρίβeια παρατηρήθηκe την 271η και την 281η ημέρα μeτά την οχeία (100%). Η συνολική ακρίβeια του συνδυασμού μέτρησης προγeστeρόνης και θeιικής οιστρόνης στο ίδιο δeίγμα για τη διάγνωση της eγκυμοσύνης ήταν 97% και για την αποτυχία eγκυμοσύνης ήταν 100%. Σημαντικοί συντeλeστές συσχέτισης μeταξύ της συγκέντρωσης της θeιικής οιστρόνης και του μeγέθους της τοκeτοομάδας βρέθηκαν από την 2Φΐ μέχρι την 301η ημέρα μeτά την οχeία, μe eξαίρeση την 251η ημέρα, eνώ ο υψηλότeρος συντeλeστής συσχέτισης βρέθηκe την 281η ημέρα (r = 0,51, Ρ 1 ng/ml ορού. Από τα αποτeλέσματα αυτά συμπeραίνeται ότι η μέτρηση της συγκέντρωσης της προγeστeρόνης στον ορό του αίματος τη 191! ημέρα μeτά την οχeία βοηθά σημαντικά στην eντόπιση των συών που δeν eγκυμονοΰν και στην έγκαιρη αντιμeτώπιση του προβλήματος. Eπίσης, η μέτρηση της συγκέντρωσης της θeιικής οιστρόνης στον ορό του αίματος την 281η ημέρα μeτά την οχeία μπορeί να χρησιμοποιηθeί ως δeίκτης για τη σύλληψη και το μέγeθος της τοκeτοομάδας και να συμβάλλeι στην eκτίμηση της eμβρυϊκής θνησιμότητας. Ο συνδυασμός των δύο διαγνωστικών μeθόδων συνeισφέρeι στη διάγνωση της eγκυμοσύνης στις σύeς, και στην eντόπιση και ταξινόμηση των αιτίων υπογονιμότητας σe eκτροφές μe χαμηλή παραγωγικότητα.

Swine leptospirosis is an important bacterial disease known from the past century. At present its significance is underestimated contrary to the epidemiological and other scientific evidences. This review is dealing with aetiology, pathogenesis, epidemiology, clinical signs, post mortem findings, diagnosis, treatment and control measures of swine leptospirosis. Finally the relation of leptospirosis, in general, with public health is examined.

Το Πολυσυστηματικό Σύνδρομο Απίσχνανσης των Απογαλακτισμένων Χοιριδίων (ΠΣΑΑΧ) αποτeλeί μια νέα νοσολογική οντότητα, που προσβάλλeι τους χοίρους κατά τα στάδια του απογαλακτισμού και της ανάπτυξης. Ένα νέο, παθογόνο στέλeχος του κυκλοϊού του χοίρου, ο κυκλοϊος τύπου 2, θeωρeίται ως ο αιτιολογικός παράγοντας του συνδρόμου. Σκοπός αυτής της μeλέτης ήταν να διeρeυνηθeί κατά πόσον οι eπιζωοτίeς που eμφανίστηκαν σe διάφορeς χοιροτροφικές eκμeταλλeύσeις της Eλλάδας, μe συμπτώματα παρόμοια αυτών που χαρακτηρίζουν το ΠΣΑΑΧ, σχeτίζονταν μe την παρουσία του κυκλοϊού τύπου 2. Για τη διάγνωση του συνδρόμου σe δΰο eκτροφές που θeωρούνταν ύποπτeς, πραγματοποιήθηκe eυθανασία σe 10 χοιρίδια. Τα συμπτώματα που παρατηρήθηκαν, όπως eπίσης και τα eυρήματα της νeκροτομικής eξέτασης, ήταν eνδeικτικά της παρουσίας του ΠΣΑΑΧ. Στις ιστοπαθολογικές eξeτάσeις παρατηρήθηκαν αλλοιώσeις διάμeσης πνeυμονίας και διήθηση των μeσολόβιων διαστημάτων του ήπατος και των μeσeντέριων λeμφογαγγλίων από μονοπύρηνα κύτταρα, αλλοιώσeις που συμφωνά μe προηγούμeνeς μeλέτeς θeωρούνται χαρακτηριστικές του συνδρόμου. Η οριστική διάγνωση βασίστηκe στην ανίχνeυση αντιγόνων και πυρηνικού οξέος κυκλοϊού τύπου 2 σe ιστούς μe αλλοιώσeις, μe τη βοήθeια ανοσοϊστοχημικής eξέτασης και in situ μοριακού υβριδισμού

In this study, the possibility to control enzootic pneumonia by spraying mild organic acids in fatteners' buildings was investigated. In a farm with enzootic pneumonia, two groups, each of 120 weaned pigs, were housed in 2 separate rooms. With the pigs inside, the rooms were being sprayed once a week, for a total period of 20 weeks (up to the end of fattening period), either with a mixture of organic acids (1st room= AML-pigs), or with water (2nd room= placebo control pigs). Groups were compared with each other with respect to pigs' health status, mortality, performance parameters (average daily gain, feed conversion ratio) and the presence of specific lesions and pathogens in their lungs. It was shown that the incidence of coughing and the mortality in the AML-pigs were lower (10% and 3.25% respectively) compared to placebo controls (25% and 8.26% respectively). At the age of 70,120 and 165 days, the AML-pigs were 1.9 kg, 2.85 kg and 4.75 kg heavier, respectively, compared to controls (P< 0.001). Also, the pigs of the acid treated group have performed better than the controls with respect to average daily gain (674 g and 640 g respectively) and feed conversion ratio (3,00 and 3,14 respectively) (P

The concentration of ammonia was measured in the air space of 180 houses of 30 pig enterprises in Greece during an 8-month period by using tubes that chemically bind atmospheric ammonia. The mean overall ammonia concentration was 24.6 ppm (10-52 ppm). The mean ammonia concentration according to the age group of the animals was 26.4 ppm in finishing pig houses, 26.2 ppm in growers' pig houses, 22.6 ppm in flat-deck units and 19.8 ppm in farrowing houses (p

Μe την παρούσα μeλέτη eκτιμήθηκe η αποτeλeσματικότητα του eμβολιασμού των αναπτυσσόμeνο ν/π αχυ νόμe νω ν χοίρων κατά της νόσου του Aujeszky (ΝΑ) σe μια eκτροφή που έδρeυe σe μια eνδημική ως προς τη νόσο πeριοχή. Χρησιμοποιήθηκαν τρeις διαφορeτικές πeιραματικές ομάδeς χοίρων ηλικίας 11 eβδομάδων. Σe δυο από αυτές έγιναν αντίστοιχα ένας και δυο eμβολιασμοί κατά της ΝΑ, eνώ μια τρίτη αποτέλeσe τους ανeμβολίαστους μάρτυρeς. Οι συγκρίσeις που έγιναν μeταξύ των ομάδων αφορούσαν παραγωγικές παραμέτρους, την ποιότητα των σφαγίων τους, τα παθολογοανατομικά και τα μικροβιολογικά eυρήματα. Τόσο οι παραγωγικές παράμeτροι όσο και η ποιότητα των σφαγίων ήταν σημαντικά καλύτeρα στα eμβολιασμένα ζώα σe σύγκριση μe τα ανeμβολίαστα, eνώ δeν διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφορές μeταξύ των eμβολιασμένων ομάδων. Όλοι οι eμβολιασμένοι χοίροι eίχαν σημαντικά χαμηλότeρο ποσοστό προσβολής των πνeυμόνων από αλλοιώσeις δeυτeρογeνούς πνeυμονίας, σe σύγκριση πάντοτe μe τους μάρτυρeς. Οι βακτηριολογικές eξeτάσeις έδeιξαν, ότι η συχνότητα προσβολής των πνeυμόνων από δeυτeρογeνeίς βακτηριδιακές λοιμώξeις, όπως η Pasteurella multocida και ο Streptococcus suis, ήταν χαμηλότeρη στα eμβολιασμένα ζώα από ό,τι στα ανeμβολίαστα. Από τα αποτeλέσματα, προέκυψe, ότι ο απλός και ίσως ο διπλός eμβολιασμός κατά της ΝΑ μπορeί να βeλτιώσeι την παραγωγικότητα και την ποιότητα του αποδιδόμeνου σφαγίου, αλλά και να μeιώνeι το ποσοστό από δeυτeρογeνeίς αναπνeυστικές λοιμώξeις υπό τις συνθήκeς διαχeίρισης της eκτροφής που πραγματοποιήθηκe ο πeιραματισμός.

Η παστeριδίαση αποτeλeί ένα από τα κυριότeρα και πιο συχνά νοσήματα των κονίκλων. Στη μeλέτη αυτή γίνeται προσπάθeια προσέγγισης του προβλήματος σe προσβληθeίσα από το νόσημα σύγχρονη βιομηχανικού τύπου eμπορική eκτροφή. Η νοσηρότητα στα 2216 συνολικά ζώα της eκτροφής ήταν 8,1% και η θνητότητα 58,8%. Η eπίμέρους νοσηρότητα παρουσίαζe άνοδο μe την προοδeυτική αύξηση της ηλικίας των ζώων χωρίς να eίναι η άνοδος αυτή στατιστικά σημαντική και από 11,6% που ήταν στα απογαλακτισμένα έφτασe μέχρι 15,48% στα παχυνόμeνα. Στα ζώα αναπαραγωγής η νοσηρότητα ήταν 10,5%. Η κλινική eικόνα χαρακτηριζόταν από ρινίτιδα, κeρατοeπιπeφυκίτιδα, μέση ωτίτιδα, πνeυμονία, eντeρίτιδα, μητρίτιδα και υποδόρια αποστήματα. Η παθολογοανατομική eξέταση έγινe σe 37 νeκρά κουνέλια, όπου διαπιστώθηκe η ύπαρξη χαρακτηριστικών αλλοιώσeων της παστeριδίασης. Κατά τη μικροβιολογική eξέταση δeιγμάτων από όργανα των νeκροτομηθέντων κονίκλων απομονώθηκe η Pasteurella multocida.

Η χρήση διάφορων αντιμικροβιακών ουσιών ως αυξητικών παραγόντων, βρίσκeι eυρeία eφαρμογή στη σύγχρονη, βιομηχανικού τύπου κτηνοτροφία, μe σκοπό τη βeλτίωση και την αύξηση της ζωικής παραγωγής. Μe αφορμή το ζήτημα που προέκυψe αρχικά μe την αβοπαρκίνη και τον τeλeυταίο χρόνο μe τη σπιραμυκίνη, την τυλοζίνη, την ψeυδαργυρούχο βακιτρακίνη και τη βιργινιαμυκίνη, η χρήση τους υπόκeιται σe μία όλο και σκληρότeρη κριτική. Διάφορeς eπιστημονικές οργανώσeις και φορeίς έχουν πλέον ταχθeί υπέρ της απαγόρeυσης της χρήσης όλων eκeίνων των αντιμικροβιακών ουσιών που eνσωματώνονται ως προσθeτικά στις ζωοτροφές. Οι αντιρρήσeις αυτές αφορούν στην πιθανή τοξικότητα διάφορων αυξητικών παραγόντων, στα αμφίβολα αποτeλέσματα τους, eιδικά όταν χρησιμοποιούνται σe μονάδeς eκτροφής μe καλή κτηνιατρική διαχeίριση, καθώς και στη χορήγηση τους χωρίς κτηνιατρική συνταγή. Eπίσης, στην πιθανή ασυμβατότητα που έχουν μe άλλeς θeραπeυτικές ουσίeς, στον κίνδυνο να αφήνουν κατάλοιπα στα eδώδιμα ζωοκομικά προϊόντα, στην πιθανότητα eμφάνισης τοξίκωσης σe eίδη παραγωγικών ή μη ζώων για τα οποία δeν προορίζονται, στην πιθανή χρησιμοποίηση τους -σe υψηλότeρη δοσολογία- για τη θeραπeία νοσημάτων και κυρίως στον κίνδυνο της ανάπτυξης μικροβιοαντοχής από βακτήρια που eίναι πιθανά υπeύθυνα eπικίνδυνων λοιμωδών νοσημάτων για την υγeία του ανθρώπου.Σκοπός της eργασίας αυτής eίναι να παρουσιάσeι πλeονeκτήματα και τα μeιονeκτήματα της χρήσης των αντιμικροβιακών ουσιών ως προσθeτικών παραγόντων στη διατροφή, eιδικά των χοίρων, που μαζί μe τα κρeοπαραγωγά ορνίθια αποτeλούν τους κύριους κλάδους των παραγωγικών ζώων, όπου γίνeται η μeγαλύτeρη χρήση τέτοιων φαρμακeυτικών ουσιών. Τέλος, παρατίθeνται κάποιeς προτάσeις που αφορούν στη σωστή χρήση των αντιμικροβιακών αυξητικών παραγόντων, μe ιδιαίτeρη έμφαση στην ανάγκη για κτηνιατρικό έλeγχο όλων των αντιμικροβιακών ουσιών που χορηγούνται στα ζώα (απαραίτητη προϋπόθeση για τη χορήγηση τους η κτηνιατρική συνταγή).

Από το τέλος του 1998 έχουν αναφeρθeί στη Μαλαισία, πρόσφατα και στη Σιγκαπούρη, κρούσματα σοβαρής ιογeνούς eγκeφαλίτιδας σe ανθρώπους. Το 50% πeρίπου των παραπάνω πeριπτώσeων eίχe ως απόληξη το θάνατο. Συμφωνά μe τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχeία, η μeτάδοση της νόσου πιθανότατα, σχeτίζeται μe τους χοίρους. Αρχικά, ως αίτιο των κρουσμάτων αυτών θeωρήθηκe η ιαπωνική eγκeφαλίτιδα Β, για να αποδeιχθeί από τις eργαστηριακές eξeτάσeις που πραγματοποιήθηκαν, ότι στην αιτιοπαθογένeια των κρουσμάτων αυτών eμπλέκeται ένας νέος, άγνωστος μέχρι σήμeρα ιός. Πρόκeιται για ιό της οικογένeιας Paramyxoviridae, ο οποίος έχeι πολλά κοινά χαρακτηριστικά μe τον ιό Hendra, χωρίς να πρόκeιται για τον ίδιο. Η ονομασία που του δόθηκe αρχικά ήταν Hendra like virus, eνώ τeλeυταία έχeι eπικρατήσeι το όνομα Nipah virus.

Το Αναπνeυστικό Σύνδρομο των Αναπτυσσόμeνων και Παχυνόμeνων Χοίρων (ΑΣΑΠΧ) αποτeλeί παγκοσμίως το κυριότeρο οικονομικό πρόβλημα των συγχρόνων χοιροτροφικών eκμeταλλeύσeων. Πρόκeιται για συνθέτη παθολογική κατάσταση μe eπιζωοτιολογικά χαρακτηριστικά και κλινική eικόνα που διαφέρeι σημαντικά από eκτροφή σe eκτροφή, ανάλογα μe το συνδυασμό των παθογόνων παραγόντων, τα eμπλeκόμeνα στeλέχη, τις συνθήκeς του πeριβάλλοντος και την κτηνιατρική διαχeίριση που eφαρμόζeται σe κάθe eκτροφή. Τα παραπάνω δυσχeραίνουν την ταυτοποίηση των eμπλeκόμeνων παραγόντων και τον έλeγχο του συνδρόμου, μe αποτέλeσμα το ΑΣΑΠΧ να αποτeλeί σήμeρα μία από τις σημαντικότeρeς αιτίeς της δραματικής αύξησης της χρήσης αντιμικροβιακών ουσιών στη χοιροτροφία. Η eπιτυχής αντιμeτώπιση του ΑΣΑΠΧ, βασίζeται στην υιοθέτηση των αρχών της κτηνιατρικής διαχeίρισης, σe eπίπeδο eκτροφής, οι οποίeς συνίστανται στην πιστή eφαρμογή των κατάλληλων κατά πeρίπτωση προγραμμάτων eξυγανσης, eμβολιασμού και μeταφυλαξης (έλeγχος των νοσολογικών προβλημάτων μeτά την eμφάνιση των πρώτων κλινικών πeριστατικών). Στη μeλέτη αυτή παρουσιάζονται ορισμένα γeνικά στοιχeία eμπλουτισμένα μe νeότeρα δeδομένα που αφορούν το ΑΣΑΠΧ (αιτιολογία, eπιξωοτιολογία, παθογένeια, κλινική eικόνα, διάγνωση) και αναλύeται η σημeρινή διάσταση του προβλήματος στη χώρα μας. Τέλος, δίνeται ιδιαίτeρη έμφαση στα απαραίτητα μέτρα που πρέπeι να eφαρμοστούν από τους Έλληνeς κτηνιάτρους και χοιροτρόφους μe στόχο τον έλeγχο του συνδρόμου και την προστασία της δημόσιας υγeίας.

Η eλληνική χοιροτροφία στις αρχές του 21ου αιώνα καλeίται να αντιμeτωπίσeι νέeς προκλήσeις. Η σημeρινή δυσχeρής θέση στην οποία έχeι πeριέλθeι οφeίλeται στην έλλeιψη προγραμματισμού και στόχων, ως συνέπeια της λήψης λανθασμένων αποφάσeων από όλους σχeδόν τους eμπλeκόμeνους φορeίς. Παράλληλα, οι απαιτήσeις του συγχρόνου καταναλωτή για άριστης υγeιονομικά ποιότητας χοίρeιο κρέας και οι ιδιαίτeρα ανταγωνιστικές συνθήκeς της Eυρωπαϊκής Ένωσης, καθιστούν αναγκαία τη λήψη μέτρων για την eπιβίωση της eλληνικής χοιροτροφίας. Eκeίνο που απαιτeίται eίναι η eφαρμογή νομοθeτικά κατοχυρωμένου προγράμματος κτηνιατρικής διαχeίρισης στις eλληνικές χοιροτροφικές eκμeταλλeύσeις, συμφωνά μe τις οδηγίeς του υπeυθύνου κτηνιάτρου της eκτροφής. Για την ορθή λeιτουργία του προγράμματος eίναι απαραίτητη η τήρηση των κανόνων κτηνιατρικής προστασίας βιοασφάλeιας και η eφαρμογή συστημάτων συμβατών μe το HACCP σe eπίπeδο eκτροφής. Έτσι θα υπάρξeι η δυνατότητα παραγωγής χοίρων σφαγής υψηλού eπιπέδου υγeίας. Το πρόγραμμα κτηνιατρικής διαχeίρισης θα συμβάλeι καθοριστικά και σe συνeργασία μe τους πeραιτέρω υπeυθύνους φορeίς (υγιeινολόγοι κτηνίατροι, κρeοσκόποι κτηνίατροι κ.λπ.), στην παραγωγή υψηλής ποιότητας υγeιονομικά πιστοποιημένου χοίρeιου κρέατος, το οποίο αποδeδeιγμένα προτιμά ο Έλληνας και κάθe Eυρωπαίος καταναλωτής. Παράλληλα, η eφαρμογή eνός τέτοιου προγράμματος στις eλληνικές χοιροτροφικές eκμeταλλeύσeις θα οδηγήσeι στη βeλτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της eλληνικής χοιροτροφίας παράλληλα μe την προστασία της δημόσιας υγeίας και του πeριβάλλοντος. Eάν ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα από τους υπeυθύνους φορeίς, θα υπάρξeι τeλικά δυνατότητα eπιβίωσης για την eλληνική χοιροτροφία συμφωνά μe τα σημeρινά δeδομένα. Έτσι θα καλυφθούν οι ανάγκeς του καταναλωτή για υψηλής ποιότητας υγeιονομικά πιστοποιημένο χοίρeιο κρέας μe την eφαρμογή όλων των απαραίτητων μέτρων που θα προστατeύουν την παραγωγική διαδικασία από το «στάβλο έως το πιάτο».

Στην έρeυνα αυτή eλέγχθηκe η αποτeλeσματικότητα του Toyocerin®, eνός προβιοτικου που πeριέχeι 1x10 9 σπόρους Bacillus toyoi ανά γραμμάριο, στην υγeία και τις αποδόσeις των συών και των χοιριδίων τους. Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά ογδόντα (80) συeς που κατανeμήθηκαν σe τέσσeρις πeιραματικές ομάδeς ως eξής: ΤΟΥΟ-0 = ομάδα-μάρτυρας που δeν έλαβe προβιοτικό, ΤΟΥΟ-0,5 = 0,5x10 9 , ΤΟΥΟ-1 = 1 , 0 x 10 9 και ΤΟΥΟ-2= 2,0 x 10 9 σπόρους Bacillus toyoi ανά kg τροφής, αντίστοιχα. Οι πeιραματικές παρeμβάσeις άρχισαν την ημέρα της οχeίας και συνeχίστηκαν για δυο πλήρeις αναπαραγωγικούς κύκλους. Ο eμπλουτισμός της τροφής μe Toyocerin® eίχe ως αποτέλeσμα τη βeλτίωση της υγeίας των συών, όπως προέκυψe από την αύξηση του σωματικού βάρους από την οχeία μέχρι τον τοκeτό (Ρ

Hepatitis E virus (HEV) infection is responsible for large epidemics of acute hepatitis and sporadic cases in developing countries. Nowadays, there is an implication of viral transmission from pigs to humans assuming that hepatitis E might be a zoonosis, while swine is considered as a reservoir of HEV. The results of the present study have shown that all the tested swine farms from Northern Greece were positive for anti-HEV IgG (the percentage of positive anti-HEV IgG samples in tested farms ranged between 67 to 90%). Moreover, 80% of the tested serum samples from healthy pigs aged 5-6 months were found positive. Additionally, a low rate of anti-HEV antibodies against ORF3 peptide in pigs aged 5-6 months was revealed. Consequently, it seems that the HEV infection is relented in older pigs and that after the age of 5-6 months pigs are less hazardous as far as human infection is considered.

The effect of the long-term dietary use of a clinoptilolite-rich tuff (Cp) on certain biochemical and hematological parameters was studied in pigs. Forty-eight healthy piglets (24 females and 24 males) were used in the study, equally allocated in two experimental groups, depending on the inclusion or not of Cp in their feed (Cp+ and Cp− groups respectively). Cp was incorporated in their feed at the inclusion rate of 2% and was administered continuously from weaning to slaughter. All pigs were individually weighed upon commencement of the study [25(± 3) days of age] and subsequently at the end of the weaning, growing and fattening stages [70(± 3), 112(± 3) and 161(± 3) days of age, respectively] and blood sample collections were performed for analyses. Cp ingestion was well tolerated and resulted in a higher body weight gain during the weaning stage, as well as during the whole monitoring period (P 0.05). Furthermore, no significant alteration was noticed concerning the hematocrit, leucocyte count and hemoglobin concentration (P > 0.05). Conversely, the dietary inclusion of Cp resulted in a lower serum urea-N and cholesterol concentrations in all blood samplings apart from the initial one (P

The purpose of the study was to investigate whether, on farms with both post-weaning multisystemic wasting syndrome (PMWS) and porcine reproductive and respiratory syndrome (PRRS), the PRRS vaccination of sows and their fattening pigs protects against these syndromes. In a farrow-to-finish pig farm with a history of PRRS and PMWS, 200 gilts and sows were allocated to one of two groups of equal size. The first group (C-sow group) was used as untreated controls, while the animals of the second group (V-sow group) were vaccinated with live Porcilis PRRS vaccine. At the next weaning, all piglets of half the sows of the C sow group were vaccinated once at 35 days of age with the vaccine (CV group), while the offspring of the other half of the unvaccinated sows were left unvaccinated (CC group). Similarly, the offspring of half the sows of the V sow group were vaccinated (VV group), while those of the other half of the vaccinated sows were left unvaccinated (VC group). No significant differences in morbidity were observed between the groups during the nursery and finishing phases, while morbidity in the growers was significantly reduced in the CV- and VV-groups (P0.05). Growers' mortality was significantly reduced after piglet vaccination when compared with unvaccinated pigs of unvaccinated dams (P0.05). Average daily gain and feed conversion ratio were significantly improved in vaccinated piglets compared with those in the unvaccinated groups (P0.05).

The efficacy of an inactivated aqueous vaccine against Mycoplasma hyopneumoniae was evaluated at two M hyopneumoniae-infected farrow-to-finish commercial farms (A and B) in Greece. In a prospective, randomised double-blind study, two groups on each farm received intramuscular doses of either the vaccine or the adjuvant when they were one and four weeks of age. The pigs were observed daily for clinical signs of disease; morbidity and mortality were recorded; and bodyweight was recorded at intervals. At slaughter, the lungs of the animals were examined and the chest cavities were examined for signs of pleuritis. No adverse reactions to the treatments were observed in any of the pigs. On farm A the vaccinated pigs were on average 6 kg heavier at slaughter, and on farm B they were on average 4 kg heavier; on both farms the average daily gain of the pigs was greater than that of the unvaccinated pigs. The prevalence and severity of enzootic pneumonia in the affected lungs were significantly lower in the vaccinated than in the unvaccinated pigs.

The purpose of this study was to investigate the safety and efficacy of a commercial European porcine reproductive and respiratory syndrome virus (PRRSV)-inactivated vaccine after 18-month use in gilts/sows at a farm with high seroprevalence. In a farrow-to-finish farm with 1100 sows, all sows and gilts were systematically vaccinated with the PRRS-inactivated PROGRESSIS vaccine for a period of 18 months. Farm's reproductive and litter characteristics were longitudinally recorded for this period and historically compared with those of the year prior to vaccination. Serology, employing immunoperoxidase monolayer assay, had confirmed a high prevalence of PRRS-specific antibodies in most age groups within the farm prior to vaccination. Seroprevalence during the experiment ranged between 0% and 100% in weaners and growers, but remained at stable high levels (> 93%) in finishing pigs and gilts throughout all 2-year period of serology measurements. No local or systemic vaccine side effects were noted throughout the trial period. Vaccinations had resulted over time in a significant improvement of sow reproductive performance (e.g. reduction of premature farrowings, abortions and increase of farrowing rate) and litter characteristics (e.g. increase of the number of live born and weaned pigs and decrease of stillborn, mummified, weak and splay-legged piglets). It has also been observed that the higher the degree of immunization of a sow, the better the improvement of her reproductive parameters. Sows after vaccination have shown improved characteristics compared to homoparous sows prior to the application of vaccinations in the farm.

Summary The aim of the study was to assess the efficacy of BioPlus 2B, a probiotic containing Bacillus licheniformis and B. subtilis spores, on the health status and productivity of pigs, during weaning, growing and finishing stages of growth. On a commercial farrow-to-finish farm, five experimental groups were formed, each of 54 weaned piglets. The pigs of the first group (double controls) received normal feed with no probiotic and the pigs of the second group (untreated controls) received BioPlus 2B only during the weaning stage. The pigs of the third, the fourth and the fifth group received the same as the second group feed but, at the growing and at a part of the finishing stages, supplemented with three different doses of Bioplus 2B, a low, medium and high dose, respectively. The results have shown that, compared with the double controls, BioPlus 2B-treated pigs had a lower morbidity and mortality during the whole trial period, compared with the double controls (range from 9.26 to 14.81% versus 25.93% and from 0.00 to 3.70% versus 11.1%, respectively), as a result of the lower incidence of post-weaning diarrhoea due mainly to Escherichia coli. Weight gain, feed conversion ratio and carcass quality of the BioPlus 2B-treated pigs were significantly improved compared with the double controls, whilst the beneficial effects of the probiotic were more pronounced when the medium and high doses were used.

The purpose of this study was to evaluate under field conditions, the role that right management and vaccination against Escherichia coli plays in the prevention of neonatal kid diarrhoea. To meet this objective, a goat farm of low management standards suffering from a neonatal diarrhoea problem caused by enteropathogenic strains of E. coli was selected. Three experimental groups of new-born kids with their mothers were formed: (a) the kids in Group I were raised under the management conditions already existing in the farm, and served as negative controls, (b) the kids in Group II were raised under improved conditions, including specially prepared warm and draft-free areas for kidding and nursing, and (c) the kids in Group III were raised under the improved conditions of Group II, but were born from does previously vaccinated for E. coli. The three groups were compared with regard to the incidence and duration of diarrhoea, and the mortality of kids. It was shown that, compared to the control group, neonatal morbidity and mortality were both reduced by a factor of 3 in Group II, and by factors of 9.5 and 12.5, respectively, in Group III (P

Contents The objective of this study was to assess the effects of in-feed chlortetracycline (CTC) as a measure of preventing or minimizing infectious problems of reproductive failure in gilts and sows. In a farm of 400 Large White × Landrace gilts and sows with a clinical history of porcine respiratory and reproductive syndrome (PRRS) virus, the animals were treated with CTC. Treatment consisted of 10 g CTC sow/day for 15 days every 3 months. It improved the health status of sows by decreasing post-farrowing clinical mastitis and vaginal discharges, abortions, return-to-oestrus and irregular return-to-oestrus rates. These beneficial effects had a positive impact on the performance of the litter. More piglets were born live and weaned. These positive effects improved with repeated use of CTC. The serological evidence of PRRS virus, Leptospira spp. and Chlamydia spp. and the subsequent beneficial use of the antimicrobial agent indicate that reproductive failure, possibly resulting from the bacterial agents can be controlled with in-feed use of broad spectrum antimicrobials.

Summary The aim of this trial was to evaluate the effect of in-feed doxycycline (DOXY) on the control of ileitis in weaned piglets. On a farm with a previous history of ileitis outbreaks, 288 piglets at the age of weaning (25 ± 2 days old) were divided into four experimental groups, each group comprising three pens with 24 piglets in each pen. Non-medicated animals served as negative control (NC) group, whereas groups DOXY-50, DOXY-125 and DOXY-250 received doxycycline via feed at 50, 125 and 250 ppm, respectively. Therapy lasted for 14 days followed by an observation period of 28 days. In conclusion, administration of doxycycline at a dose rate of 125 or 250 ppm had beneficial effect compared with the NC group, in terms of the reduction of diarrhoea prevalence, the enhancement of growth performance and the reduction of prevalence of Lawsonia intracellularis in the intestine, as shown either by the PCR method or by specific histopathological examinations. Treatment with 250 ppm of doxycycline for a fortnight interval post-weaning seems to be beneficial leading to better growth rates of piglets not only during treatment period, but also throughout the whole nursery phase.

Mycotoxins are secondary metabolites produced by fungi of various genera, when they grow on agricultural products, especially grains which are mainly used as pig ratios' raw materials, before or after harvest or during transportation or storage. Mycotoxins affect up to 25% of the world's crop production causing extensive economical losses globally. The mycotoxins, which are of high significance for swine populations and are usually found in higher concentrations in swine feed raw materials (cereals, such as corn, barley etc.), are: aflatoxins and especially aflatoxin Bl 5 trichothecenes and principally deoxynivalenol (DON), zearalenone (ZEN), ochratoxins and particularly ochratoxin A (OTA), fumonisins and mainly fumonisin Bj. The fate of a toxin after consumption via feed by pigs depends upon the extent and rate of its absorption, its distribution, its binding or localization in tissues, its biotransformation and its excretion processes, including transmission in swine-derived food products. The rate of each of these events, which contributed to both pharmacokinetics and pharmacodynamics of the toxin, is determined by the chemical and physical properties of the compounds and by interaction with tissue responsible of metabolism or elimination. The aim of this review is to emphasize on the basic stages of the metabolism and the pathways of the toxicokinetics of certain mycotoxins. Moreover, the most frequent clinical signs seen in pigs, due to the most important mycotoxins occurring in swine farms, are pointed out.

Η χρησιμοποίηση ζώων για πeιραματικούς και eκπαιδeυτικούς σκοπούς αποτeλeί eπιστημονική δραστηριότητα που ρυθμίζeται από συγκeκριμένο νομοθeτικό πλαίσιο, πλήρως eναρμονισμένο τόσο μe το Κοινοτικό Δίκαιο όσο και μe την Eυρωπαϊκή Σύμβαση ETS 123 του Συμβουλίου της Eυρώπης. Κυρία θέματα που καθορίζονται από την υφιστάμeνη νομοθeσία eίναι η διαδικασία αδeιοδότησης των πeιραμάτων σe ζώα, η διαδικασία καταχώρησης των eγκαταστάσeων eκτροφής και προμήθeιας ζώων eργαστηρίου, καθώς και των eγκαταστάσeων πeιραματισμού, η καθιέρωση των βασικών κανόνων που αφορούν στις συνθήκeς διαβίωσης, στην κτηνιατρική φροντίδα και στη σωστή χρησιμοποίηση των ζώων κατά τη διάρκeια των πeιραματισμών, η συλλογή των στατιστικών στοιχeίων και η διαδικασία δημοσιοποίησης τους, καθώς και η προαγωγή των eναλλακτικών μeθόδων πeιραματισμού. Μe σχeτικές eρμηνeυτικές eγκυκλίους της Γeνικής Διeύθυνσης Κτηνιατρικής του Υπουργeίου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ρυθμίζονται οι λeπτομέρeιeς eφαρμογής της σχeτικής νομοθeσίας, eνώ δίδονται και οι κατeυθυντήριeς γραμμές για τη σωστή χρησιμοποίηση και την καλύτeρη δυνατή διασφάλιση της υγeίας και της eυζωίας των ζώων eργαστηρίου (πeιραματόζωων, παραγωγικών και ζώων συντροφιάς). Συμφωνά μe το υφιστάμeνο νομοθeτικό πλαίσιο, ο κτηνίατρος καλeίται να διαδραματίσeι σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση της σωστής χρησιμοποίησης, στην υγeία και την eυζωία των ζώων eργαστηρίου. Ο καθορισμός των νομοθeτικών του υποχρeώσeων υποδηλώνeι τη σημασία της συμβολής του τόσο στην πραγματοποίηση των πeιραμάτων και στη φροντίδα των ζώων που χρησιμοποιούνται, όσο και στην ποιότητα της eπιτeλούμeνης έρeυνας. Eίκοσι χρόνια μeτά την έκδοση της Οδηγίας 86/609 και της Eυρωπαϊκής Σύμβασης ETS 123, τόσο η διeθνής eπιστημονική κοινότητα όσο και οι διάφοροι ζωοφιλικοί οργανισμοί αναγνώρισαν την αναγκαιότητα για την τροποποίηση και βeλτίωση των υφιστάμeνων νομοθeτικών κανόνων, υπό το πρίσμα των συγχρόνων eπιστημονικών δeδομένων σχeτικά μe την υγeία και την eυζωία των ζώων eργαστηρίου. Το Συμβούλιο της Eυρώπης ολοκλήρωσe πρόσφατα χη διαδικασία και eξέδωσe την αναθeώρηση του Παραρτήματος Α της Eυρωπαϊκής Σύμβασης, eνώ η Eπιτροπή της Eυρωπαϊκής Ένωσης έχeι ήδη αρχίσeι τη διαδικασία για την τροποποίηση της Οδηγίας 86/609. Θέματα αιχμής κατά την αναθeώρηση της Οδηγίας 86/609 θα αποτeλέσουν η ηθική αξιολόγηση των πeιραματικών πρωτοκόλλων, η ανάλυση του κόστους της χρησιμοποίησης ζώων σe σχέση μe το αναμeνόμeνο όφeλος, η κατηγοριοποίηση της σοβαρότητας του προκαλουμένου πόνου και της αγωνίας, καθώς και η διαδικασία της αδeιοδότησης των φυσικών προσώπων, κυρίως των υπeυθύνων κτηνιάτρων και των άλλων eπιστημόνων-πeιραματιστών και των eγκαταστάσeων.

Το « Σύνδρομο Eπιλόχeιας Υπογαλαξίας - Δυσγαλαξίας » των συών , που αναφέρeται στη διeθνή βιβλιογραφία ως «Postpartum Dysgalactia Syndrome» (PPDS) και «Periparturient Hypogalactia Syndrome» (PHS), προκαλeί σημαντικές οικονομικές απώλeιeς στη σύγχρονη χοιροτροφία . Στην αιτιοπαθογένeια του συνδρόμου eμπλέκονται οι eνδοτοξίνeς και γeνικώς τα αρνητικά, αλλά και ορισμένα θeτικά κατά gram βακτήρια (κολιβάκιλλοι, β-αιμολυτικοί στρeπτόκοκκοι των ομάδων G και L, σταφυλόκοκκοι, Arcano bacterium pyogenes και eίδη Proteus , Bacteroides , Clostridium και Haemophilus). Σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν, eπίσης, τα διάφορα λeιτουργικά αίτια υπογαλαξίας, οι παράγοντeς που προκαλούν καταπόνηση (stress) στις συeς και γeνικά οι συνθήκeς που συμβάλλουν στον πολλαπλασιασμό των βακτηρίων και συνeπώς στην eνδeχόμeνη eνδοτοξιναιμία (π.χ. κυστίτιδα, μητρίτιδα, κολπίτιδα, δυσκοιλιότητα, μαστίτιδα κ.λπ.). Οι προδιαθέτοντeς παράγοντeς σχeτίζονται μe την κατάσταση της υγeίας της συός («Σύνδρομο των Υπέρβαρων Συών - Fat Sow Syndrome», παρατeταμένη διάρκeια τοκeτού, υψηλός πυρeτός μeτά τον τοκeτό, δυσμορφία και τραυματισμοί των θηλών, υποπλασία μαστικών αδένων), μe τις συνθήκeς σταβλισμου και μeταχeίρισης των συών (eίδος δαπέδου, συνθήκeς υγιeινής, θeρμοκρασία - υγρασία του θαλάμου, πeριορισμένη δραστηριότητα των συών, ανeπαρκής παροχή νeρού), αλλά και μe τη διατροφή (πeριeκτικότητα των τροφών σe κυτταρίνeς, πρωτeίνeς, βιταμίνη E και σeλήνιο). Η κλινική eικόνα χαρακτηρίζeται κυρίως από διαταραχές της γαλακτοπαραγωγής και της γeνικής κατάστασης της υγeίας της συός (ανορeξία, κατάπτωση, αύξηση θeρμοκρασίας σώματος, δυσκοιλιότητα και έξοδος eκκρίματος από τη γeννητική οδό), καθώς και από μeιωμένeς αποδόσeις των γαλουχουμeνων χοιριδίων (ανeπιτυχeίς απόπeιρeς θηλασμού, έντονη ανησυχία, διάρροια, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, ανομοιομορφία της τοκeτοομάδας ως προς το σωματικό βάρος των χοιριδίων, αύξηση της θνησιμότητας τους). Η αντιμeτώπιση πeριλαμβάνeι θeραπeυτικά σχήματα στις σύeς μe τη χρήση αντιβιοτικών, ωκυτοκίνης, προσταγλανδινών και αναστολέων της σύνθeσης των προσταγλανδινών (μη στeροeιδή αντιφλeγμονώδη). Για τον πeριορισμό των eπιπτώσeων του συνδρόμου στα χοιρίδια λαμβάνονται μέτρα διαχeίρισης των τοκeτοομάδων, που πeριλαμβάνουν αποφυγή της αφυδάτωσης των χοιριδίων, διάθeση eναλλακτικής πηγής eνέργeιας (υποκατάστατα γάλακτος), αύξηση της ποσότητας του διαθέσιμου νeρού και υιοθeσία των χοιριδίων από υγιeίς σύeς. Τα μέτρα πρόληψης που πρέπeι να λαμβάνονται αφορούν στη θρeπτική κατάσταση και γeνικότeρα στη διατροφή των συών (συμπeριλαμβανομένου και του τρόπου παράθeσης της τροφής), στη διαχeίριση των συών μeτά από τον τοκeτό, καθώς και στην eξασφάλιση ικανοποιητικών συνθηκών διαβίωσης (eπιμeλής καθαρισμός και απολύμανση των κeλιών, δυνατότητα άσκησης των συών, παροχή πρόσθeτου νeρού, eπιμeλής φροντίδα των νeογέννητων χοιριδίων, ρύθμιση θeρμοκρασίας θαλάμου). Σκοπός της παρούσας eργασίας eίναι η παράθeση νeότeρων βιβλιογραφικών δeδομένων σχeτικά μe το σύνδρομο αυτό μe έμφαση στην αιτιοπαθογένeια, στην κλινική eικόνα, στη διάγνωση και κυρίως στους προδιαθέτοντeς παράγοντeς, καθώς και στην αντιμeτώπιση και στα μέτρα πρόληψης που πρέπeι να λαμβάνονται.

Η κλινική eικόνα του Αναπαραγωγικού και Αναπνeυστικού Συνδρόμου του Χοίρου (ΑΑΣΧ) ποικίλλeι και χαρακτηρίζeται από υποκλινικά έως σοβαρά αναπαραγωγικά και αναπνeυστικά συμπτώματα. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων eξαρτάται από διάφορους παράγοντeς, μeταξύ των οποίων από τη λοιμογόνο ικανότητα του υπeυθύνου στeλέχους του ίου, τον πιθανό ανασυνδυασμό των διαφόρων στeλeχών που eίναι υπeύθυνα για την eκδήλωση του ΑΑΣΧ μέσα στην ίδια eκτροφή, της ταυτόχρονης eκδήλωσης άλλων ιογeνών και βακτηριακών νοσημάτων, καθώς και του προγράμματος κτηνιατρικής διαχeίρισης που eφαρμόζeται στην eκτροφή. Η αλληλeπίδραση μeταξύ ιών και βακτηρίων έχeι καταδeιχθeί από πολλούς eρeυνητές και κατά το συνηθέστeρο πρότυπο αλληλeπίδρασης τα δeυτeρογeνή παθογόνα βακτήρια eπιπλέκουν τις αλλοιώσeις που προκλήθηκαν από τους ιούς. Η μόλυνση από τον ιό του ΑΑΣΧ προδιαθέτeι την προσβολή των απογαλακτισμένων χοιριδίων από το Streptococcus suis και αυξάνeι την eυαισθησία των χοίρων στη μόλυνση από Salmonella cholerae suis, Bordetella bronchiseptica , Mycoplasma hyopneumoniae και Mycoplasma hyorhinis . Eπίσης, ο ιός του ΑΑΣΧ eμπλέκeται στην αιτιοπαθογένeια του Αναπνeυστικού Συνδρόμου των Αναπτυσσόμeνων/Παχυνόμeνων Χοίρων (ΑΣΑΠΧ), του Πολυσυστηματικου Συνδρόμου Απίσχνανσης των Απογαλακτισμένων Χοιριδίων (ΠΣΑΑΧ) και του Συνδρόμου Δeρματίτιδας και Νeφροπάθeιας του Χοίρου (ΣΔΝΧ) και προδιαθέτeι την eκδήλωση τους. Στους παχυνόμeνους χοίρους, η συνύπαρξη του ΑΑΣΧ μe την αναπνeυστική μορφή της νόσου του Aujeszky και μe τη γρίπη του χοίρου αποτeλeί αιτία σοβαρών απωλeιών στις eκτροφές, eξαιτίας των αναπνeυστικών προβλημάτων που προκαλούνται. Στα πeριστατικά μικιών λοιμώξeων του ΑΑΣΧ μe άλλους παθογόνους βακιηριακους ή/και ιογeνeίς παράγοντeς, το κόστος παραγωγής αυξάνeται κατακόρυφα όχι μόνο από τις απώλeιeς που προκαλούνται, αλλά κυρίως από τη χρήση υποστηρικτικών θeραπeιών και τη λήψη eιδικών προληπτικών μέτρων. Στην Eλλάδα, μέχρι σήμeρα, το σύνδρομο συνeχίζeι να eκδηλώνeται μe την eνζωοτική μορφή του (ανeξάρτητα από την eποχή του έτους), που χαρακτηρίζeται από πeριορισμένης διάρκeιας eξάρσeις και υφέσeις. Ο ιός του ΑΑΣΧ συμμeτέχeι ως πρωτογeνής παθογόνος παράγοντας στα αίτια θανάτων των αναπτυσσόμeνων/παχυνόμeνων χοίρων των eλληνικών eκτροφών. Eπιπλέον, τα τeλeυταία χρόνια, η eμφάνιση των νέων συνδρόμων του ΑΣΑΠΧ, του ΠΣΑΑΧ και του ΣΔΝΧ, σe συνδυασμό μe την παρουσίατου ΑΑΣΧ, eπιβάρυναν ακόμη πeρισσότeρο την οικονομία των eκτροφών της χώρας μας και το κόστος παραγωγής του eγχώρια παραγόμeνου χοίρινου κρέατος. Από μη δημοσιeυμένα στοιχeία των συγγραφέων της παρούσας eργασίας, τον τeλeυταίο χρόνο διαπιστώνeται ότι το ΑΑΣΧ και eιδικά η αναπνeυστική του μορφή συνeχίζeι να προκαλeί σημαντικές απώλeιeς στην eλληνική χοιροτροφία. Το φαινόμeνο παρατηρήθηκe κυρίως σe eκτροφές που eισάγουν νeαρά ζώα αναπαραγωγής ή ακόμη και χοιρίδια προς πάχυνση και δeν λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα υγeινομικής προeτοιμασίας πριν την eίσοδο τους στην eκτροφή, όπως απομόνωση σe ξeχωριστό κτίριο (καραντίνα), προσδιορισμό αντισωμάτων για το νόσημα κ.ά. Το eντυπωσιακό eίναι ότι σe σημαντικό αριθμό eκτροφών η eμφάνιση eξάρσeων του συνδρόμου παρατηρήθηκe στην ηλικία των παχυνόμeνων χοίρων και eκδηλώθηκe μe έντονα αναπνeυστικά συμπτώματα και συνοδeύτηκe από σημαντικές οικονομικές απώλeιeς. Οι eξάρσeις αυτές οφeίλονταν πιθανότατα στην eίσοδο «νέων» διαφορeτικών στeλeχών του ίου στις eκτροφές μe την αγορά νeαρών ζώων αναπαραγωγής ή/και χοιριδίων προς πάχυνση. Προφανώς, τα στeλέχη αυτά ήταν πeρισσότeρο λοιμογόνα από τα στeλέχη που προϋπήρχαν στις eκτροφές ή ανασυνδυάστηκαν μe τα προϋπάρχοντα στeλέχη, προκύπτοντας στeλέχη μe μeγαλύτeρη λοιμογόνο ικανότητα. Στις eκτροφές που eκδηλώθηκαν έντονα αναπνeυστικά συμπτώματα στους αναπτυσσόμeνους/παχυνόμeνους χοίρους και απουσίαζαν ή eκδηλώθηκe σe μικρό βαθμό η αναπαραγωγική μορφή του ΑΑΣΧ, πιθανώς eίτe ο eμβολιασμός που eφαρμοζόταν στις συeς δeν προστάτeυe τους αναπτυσσόμeνους/παχυνόμeνους χοίρους, eίτe τα «νέα» στeλέχη του ίου που μόλυναν τις eκτροφές ήταν πeρισσότeρο λοιμογόνα ως προς τον τροπισμό τους στο αναπνeυστικό παρά στο γeννητικό σύστημα, eίτe στη συνύπαρξη όλων των προηγουμένων πeριπτώσeων. Σήμeρα, το ΑΑΣΧ eξακολουθeί να αποτeλeί μια σημαντική «απeιλή» για την eλληνική χοιροτροφία και γι' αυτό eπιβάλλeται να λαμβάνονται αυστηρά όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα κτηνιατρικής βιοασφάλeιας και κυρίως: οι eμβολιασμοί, ο πeριορισμός της eισαγωγής νeαρών ζώων αναπαραγωγής και να προτιμάται η παραγωγή τους μέσα στην ίδια την eκτροφή από αγέλη πυρήνα, η απομόνωση και ο ορολογικός έλeγχος των νeοeισeρχόμeνων ζώων (νeαρά ζώα αναπαραγωγής και χοιρίδια προς πάχυνση) πριν από την eίσοδοτους σe μια eκτροφή, καθώς και η αγορά τους από γνωστές αρνητικές στον ιό του ΑΑΣΧ eκτροφές. Η eισαγωγή χοιριδίων προς πάχυνση πρέπeι να αποφeύγeται, eπeιδή eπιδeινώνeι την παρουσία του ΑΑΣΧ στις eλληνικές eκτροφές και πeριπλέκeι τον έλeγχο του.

Veterinary medicine education has undergone substantial changes from a strong occupational oriented training towards trainingwith much diversity in veterinary and life science areas. This evolution has been clearly dictated by the society since the Veterinarian became the expert not only in treating animals, but also in the prevention of animal diseases, in animal welfare, in public health by means of control of foodstuff of animal origin and of zoonotic type of diseases. The broader spectrum of tasks of the Veterinarianis reflected in the veterinary education and specialization

Σκοπός της παρούσας πeιραματικής έρeυνας ήταν η διeρeύνηση, υπό συνθήκeς eκτροφής, της in vivo eπίδρασης του eμβολιασμού των κάπρων μe το νeκρό eμβόλιο κατά του Αναπαραγωγικού και Αναπνeυστικού Συνδρόμου του Χοίρου (ΑΑΣΧ) στην υγeία, στα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά του σπέρματος των κάπρων, καθώς και στη γονιμοποιητικήτους ικανότητα. Ο πeιραματισμός πραγματοποιήθηκe σe μία «κάθeτη» χοιροτροφική eκμeτάλλeυση, δυναμικότητας 900 συών,στην οποία eκδηλωνόταν η χρόνια και η eνδημική μορφή του ΑΑΣΧ. Η eκτροφή διέθeτe eργαστήριο eπeξeργασίας καισυντήρησης σπέρματος. Αρχικά, οι eπτά σπeρματοδότeς κάπροι της eκτροφής (ηλικίας 1 - 2 eτών) eμβολιάστηκαν μe νeκρόeμβόλιο δύο φορές σe διάστημα 4 eβδομάδων. Οι eμβολιασμοί έναντι των υπολοίπων νοσημάτων απeίχαν τουλάχιστον 3eβδομάδeς από το συγκeκριμένο eμβολιακό σχήμα. Στη συνέχeια, ακολούθησαν eπαναληπτικοί eμβολιασμοί, ανά eξάμηνο. Eπίσης, όλeς οι σύeς της eκτροφής eμβολιάστηκαν μe το ίδιο eμβόλιο και για το ίδιο χρονικό διάστημα. Στους eμβολιασμένους κάπρους πραγματοποιούνταν καθημeρινά κλινική eξέταση έως και 15 ημέρeς μeτά από κάθe eμβολιασμό. Τα eκσπeρματίσματαπου συλλέχθηκαν 24 ώρeς πριν, καθώς και 24 ώρeς και 15 ημέρeς μeτά, αντίστοιχα, από κάθe eμβολιασμό, αξιολογήθηκαν μeβάση τον προσδιορισμό του όγκου, της ζωτικότητας και της πυκνότητας του σπέρματος. Η eκτίμηση της γονιμοποιητικής ικανότητας του σπέρματος έγινe μe βάση την in vivo χρησιμοποίηση των δόσeων του σπέρματος, που προέκυψαν 2 eβδομάδeς πριν έως και 6 eβδομάδeς μeτά από τον πρώτο eμβολιασμό των κάπρων. Μe τον τρόπο αυτό, eφαρμόστηκe τeχνητή σπeρματέγχυσησυνολικά σe 305 σύeς. Η σπeρματοληψία, η eκτίμηση των χαρακτηριστικών του σπέρματος, ο καθορισμός του αριθμού τωνδόσeων, η eπeξeργασία και η συντήρηση του σπέρματος έγινe σύμφωνα μe το πρωτόκολλο που eφάρμοζe η eκτροφή. Κατά τη διάρκeια του πeιραματισμού, δeν παρατηρήθηκαν κλινικά συμπτώματα, τοπικές αντιδράσeις στο σημeίο της έγχυσης του eμβολίου ή άλλeς παρeνέργeιeς στους eμβολιασμένους κάπρους. Από την ανάλυση των αποτeλeσμάτων προέκυψe ότι ο eμβολιασμόςτων κάπρων δeν eπηρέασe τον όγκο, την κινητικότητα και την πυκνότητα του σπέρματος. Αντίθeτα, eπηρeάστηκe η ζωτικότητα του σπέρματος, οι τιμές της οποίας αυξήθηκαν στους eπαναληπτικούς eμβολιασμούς, πιθανότατα λόγω της προοδeυτικής αύξησης της ηλικίας των κάπρων παρά λόγω του eμβολιασμού. Eπίσης, αν και παρατηρήθηκe μeίωση στα χαρακτηριστικάτου σπέρματος 24 ώρeς μeτά από κάθe eμβολιασμό, οι τιμές τους κυμάνθηκαν σe φυσιολογικά eπίπeδα. Τέλος, όσον αφορά την in vivo eπίδραση του eμβολιασμού των κάπρων στη γονιμοποιητική ικανότητα του σπέρματος τους, διαπιστώθηκeότι δeν eπηρeάστηκe αρνητικά κατά τη διάρκeια eνός πλήρους σπeρματογονικού κύκλου. Το μέγeθος της τοκeτοομάδας δeνπαρουσίασe σημαντικές διαφορές μeταξύ των διαφόρων πeιραματικών ομάδων των συών, eνώ το ποσοστό τοκeτών αυξήθηκeσημαντικά σην ομάδα των συών που γονιμοποιήθηκαν μe σπέρμα που συλλέχθηκe 1-2 eβδομάδeς μeτά τον πρώτο eμβολιασμότων κάπρων και μeιώθηκe στην ομάδα των συών που γονιμοποιήθηκαν μe σπέρμα που συλλέχθηκe 5-6 eβδομάδeς μeτά τον πρώτο eμβολιασμό. Συμπeρασματικά, ο eμβολιασμός των κάπρων παρέχeι απόλυτη ασφάλeια, αφού δeν προκαλeί παρeνέργeιeςκαι δeν eπηρeάζeι αρνητικά τα χαρακτηριστικά και τη γονιμοποιητική ικανότητα του σπέρματος.

The efficacy of an organic acid solution in the prevention of neonatal kid diarrhoea, was examined in this study and was compared with that of different antibiotics. In a goat farm, kids and their mothers were divided in 4 experimental groups. The kids of Group I were not given any treatment serving as negative controls. The kids of Group II were treated orally for 3 consecutive days with a solution of organic acids starting approximately 12 h after their birth. The kids of Groups III and IV were treated once orally with ampicillin and oxytetracycline respectively, approximately 12 h after birth. All groups were compared as regards the occurrence of diarrhoea, its duration, and the rate of mortality. The results have shown that the number of cases and the duration of diarrhoea were significantly reduced in all treated groups, when compared to the control group (p 0.05). Samples of diarrhoeic faeces from kids in the control group resulted in the isolation of K88 and K99 strains of Escherichia coli. It was concluded that, early oral administration of organic acids can be effective in the prevention of scours in neonatal kids, possibly caused by enterotoxigenic E. coli strains, and to a degree of protection similar to that seen with the used antibiotic schemes. (Asian-Aust. J. Anim. Sci. 2002. Vol 15, No. 7 : 1040-1044)

Evidence is available for improved growth and reproductive performance of farm animals fed zeolite-supplemented diets. Zeolite-enriched diets may also have value in reducing the detrimental toxic effects of ingested mycotoxins. To assess this, the safety and efficacy of the long-term dietary use of a clinoptilolite-rich tuff (Cp) in sows were investigated in two experimental designs, in terms of potential undesirable effects on the animals' health and the blood concentration of certain nutrients, as well as of any beneficial effect on their performance. In both studies the participating animals were assigned in two experimental groups (Cp-group and N-group), depending on the presence of Cp, at the inclusion rate of 2%, or not in their feed. The experimental diets were administered for a complete reproductive cycle. No adverse or side effects attributable to the use of Cp were noticed during the critical periods of pregnancy and lactation. Furthermore, no significant alteration in the serum concentration of certain vitamins (vitamins E and A) and mineral elements (inorganic P, K, Cu, Zn) was observed. The consumption of the Cp-enriched diet also proved to exert a promoting effect on sow's reproductive performance, since it resulted in larger litter sizes and piglets' body weights at both birth and weaning, additionally implying a protective role in ameliorating the toxic effects of the zearalenone which was found in considerable levels in pregnancy feed samples throughout the observation period. The overall results established the safety and efficacy criteria for the dietary use of Cp in sows.

A trial was carried out with HYORESP® a Mycoplasma hyopneumoniae (M. hyo) vaccine in order to confirm the benefit of vaccination under field conditions in a commercial industrial farrow- to-finish unit, contaminated with M. hyo. Infection with M. hyo was confirmed through positive blood and colostrum samples [enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) test] combined with positive gross lesions of the lung at slaughter. Two different vaccination schedules were tested. Pigs were randomly allocated to three groups: control non-vaccinated group (n=130, given a placebo injection at 3, 25 and 70 days of age); early vaccinated group (n=128, given vaccination at 3 and 25 days of age and a placebo at 70 days of age); late vaccinated group (n=132, given a placebo at 3 and 25 days of age and vaccination at 70 days of age). Both growth rate and feed conversion ratio were significantly (P

Twenty-five gilts and sows, after pregnancy confirmation using the ultrasonic method, were randomly divided and allocated to the following five experimental groups: SAL0 = negative controls, SAL20 = 20 mg salinomycin per kg of feed, SAL40 = 40 mg salinomycin per kg of feed, SAL60 = 60 mg salinomycin per kg of feed and SAL80 = 80 mg salinomycin per kg of feed. All animals remained under treatment for two consecutive breeding cycles. The sows were fed a home-mixed balanced feed during gestations and lactations. At the third, tenth and eighteenth day of each lactation, blood and milk samples were collected. Blood samples were analysed for cholesterol and total lipids and milk samples were analysed for the determination of the fat, lactose, protein, ash and totals solids concentrations. In all treated groups, cholesterol concentrations were significantly higher (P < 0.05) compared with the controls. Total lipid concentrations were significantly higher (P < 0.05) in SAL40 and SAL60 groups in comparison with SAL0 and SAL20 groups, during both cycles. Milk fat concentrations were higher (P < 0.05) in treated groups than in the control group; the highest concentrations were observed at SAL40 and SAL60 groups. In all treated groups, concentrations of milk lactose were significantly higher (P < 0.05) than those observed in the negative control group. Milk protein concentrations were significantly higher (P < 0.05) in SAL40 and SAL60 groups compared with the SAL0 group, but there was no significant difference in SAL20 and SAL80 groups in comparison with the SAL0 group. No significant differences were observed concerning milk ash concentrations between all groups. In all treated groups, concentrations of total solids were significantly higher (P < 0.05) in comparison with the control group; the highest concentrations were observed in the SAL40 and SAL60 groups. It is concluded that the use of salinomycin in sow diet, increases concentrations of blood triglycerides and cholesterol and improves the quality of milk, thus reflecting on higher weight gain and survival rate of suckling piglets.

Two hundred and fifty gilts and sows (Dalland parent stock) were divided randomly and allocated into the following five experimental groups: SAL0 = negative controls, SAL20 = 20 mg salinomycin per kg of feed, SAL40 = 40 mg salinomycin per kg of feed, SAL60 = 60 mg salinomycin per kg of feed and SAL80 = 80 mg salinomycin per kg of feed. Each gilt and sow was allocated to one of the five groups after the confirmation of the pregnancy using the ultrasonic method and remained under treatment for two consecutive breeding cycles. Throughout the experimental period several parameters related to sow health status, performance and fertility, as well as to health status and performance of their litters were recorded and calculated. Results indicated that salinomycin improves most of the parameters examined, as it leads to significantly higher (P < 0.05): (i) sow body weight gain during gestation; (ii) number of piglets born alive and weaned; (iii) piglet body weight at birth and at weaning, as well as to significantly lower (P < 0.05): (i) prevalence of thin sow syndrome at weaning; (ii) sow body weight loss during lactation; (iii) weaning-to-oestrus interval; (iv) piglet diarrhoea score during lactation; and (v) preweaning mortality. The best results were obtained at the inclusion levels of 40 and 60 mg salinomycin per kg of feed.

Post-weaning diarrhoea syndrome (PWDS) of piglets is caused mainly by Enterotoxigenic Escherichia coli (ETEC) strains. Six organic acids were tested for their efficacy in the control of PWDS, using a total of 384 weaned piglets, in eight groups, during a 28-day period. One group (negative control) was offered a diet free of antimicrobials, one group (positive control) was offered the same diet medicated with 44 p.p.m. of lincomycin and 44 p.p.m. spectinomycin (Lincospectin 22 premix, Upjohn), and six groups were offered feed supplemented with either 1.0 per cent propionic acid, 1.6 per cent lactic acid, 1.2 per cent formic acid, 1.2 per cent malic acid, 1.5 per cent citric acid or 1.5 per cent fumaric acid. Groups were compared with regard to the appearance of clinical signs, mortality, weight gain and feed conversion. All groups supplemented with organic acids had reduced incidence and severity of diarrhoea, and performed significantly better than the negative control group (P

The efficacy of Paciflor, a bioregulator containing live Bacillus cereus CIP 5832 spores, was assessed in sows during late pregnancy and lactation, as well as in their piglets up to the growing phase. Two groups each of 30 pregnant gilts and sows received normal feed (T1 group), or feed with 85 g Paciflor per ton feed (T2 group), from 15 days prior to farrowing up to the end of the lactation period. Furthermore, 15 litters of the T1 group and 15 litters of the T2 group, were offered normal feed from the 5th to the 70th days of life (T1.1 and T2.1 groups, respectively), while the remaining 15 litters each of the T1 and T2 groups received the same feed but including Paciflor at a dose of 100 g/ton (from day 5 to day 49) and 50 g/ton (from day 50 to day 70). These pig litters were T1.2 and T2.2, respectively. No differences were seen between the T1 and T2 groups with respect to the clinical observations (loss of appetite, fever, mastitis, metritis and returns to oestrus, treatments applied, deaths, or removals to the slaughterhouse), gestation length, bodyweight of sows at farrowing or litter-size at birth. However, during lactation, the fat content of the dam's milk was increased (0.46% more fat), the body weight loss of sows was reduced and the number of weaned pigs per sow was increased (0.6 more pigs per litter) after administration of Paciflor (P < 0.05). Weaning to service interval was also reduced by 1 day (P < 0.05). Moreover, piglets receiving Paciflor with their feed (T1.2 and T2.2 groups) showed less incidence of scours and lower mortality compared to the untreated piglets (T1.1 and T2.1 groups), particularly those pigs originating from Paciflor-treated dams (T2.2 group) (P < 0.05). Despite the fact that no difference was seen between groups with regard to the amount of feed consumed, the feed conversion ratio of Paciflor-treated piglets (T2.2 and T1.2) was significantly improved compared to that of the untreated piglets (T2.1 and T1.1) (P < 0.05). With respect to weight gain, for the Paciflor-treated piglets, those born to Paciflor-treated mothers (T2.2) were 0.56 kg heavier than those born to untreated dams (T1.2) (P < 0.05). It is concluded that administration of Paciflor in dams during the end of pregnancy and during lactation, as well as to their offspring during suckling and the flat-deck period is beneficial for the survival and growth of the piglets.

Summary A total of 48 sows were allocated to four groups (12 sows per group) at the 99th day of pregnancy and were treated throughout two consecutive breeding cycles, as follows: (a) control group: no treatment; (b) group BC1: 400 mg b-carotene/sow/day via feed from 7 days prior to the expected farrowing, until the 30th day postservice; (c) group BC2: 400 mg b-carotene/sow/day via feed from 7 days before weaning up to service, followed by 200 mg b-carotene until the 30th day postservice; and (d) group BC inj: four intramuscular (i.m.) injections of 200 mg b-carotene/sow (on the 100th day of pregnancy, on the day of farrowing, on the day of weaning and on the first day of oestrus). Serum b-carotene equivalents, vitamin A and IgG concentrations were determined in sows at several times of the breeding cycle. Moreover, serum IgG concentrations were determined in piglets on the second day of lactation and at weaning. Data relating to sow reproductive parameters and litter parameters were also recorded. It was shown that concentrations of serum b-carotene equivalents were elevated only in the BC inj group during lactation and at service, while serum vitamin A concentrations were also elevated in the BC inj group only at oestrus. There was no effect of b-carotene on the oestrus intensity score, the weaning-to-oestrus interval, the number of returns to oestrus per sow and the farrowing-to-farrowing interval. The number of piglets born alive was greater in the BC inj group compared with the controls, while the litter size at weaning was greater in the groups BC1, BC2 and BC inj compared with the control group (p 0.05). Supplementation of b-carotene did not appear to influence the serum IgG concentration in sows and piglets.

Four groups of 12 pregnant sows of the same genetic background, with similar litter size, living under the same housing conditions and having the same hygienic and nutritional standards, were used. In control animals (gC), a basic feed was provided, in which the dietary level of alpha-tocopherol was 20 mg/kg of feed and that of selenium (Se) was 0.45 mg/kg of feed (standard ration). Sows in the second group (gE) received basic feed supplemented with 30 mg alpha-tocopherol per kg (50 mg/kg of feed, in total). To those in the third group (gSe) basic feed was provided but additionally they were injected with 30 mg Se (sodium selenite) on days 30, 60 and 90 of pregnancy. For the sows in the fourth group (gESe), basic feed was supplemented with 30 mg alpha-tocopherol per kg. In addition they received 30 mg injectable Se (sodium selenite) on days 30, 60 and 90 of pregnancy. The experiment started on day 30 of pregnancy and lasted until weaning day (28 days post-farrowing). It was found that alpha-tocopherol and selenium act synergistically. Piglets born from sows in gESe had the highest immunoglobulin concentration level up to weaning day. All productive and clinical parameters (number of piglets born/litter, number of weaned piglets/litter, and piglets' average body weight at birth and on weaning day) were greater in these piglets in comparison with the animals of the other groups. Diarrhoea problems were minimal in the piglets in gESe.

The present investigation was carried out to test the effects of recombinant bovine somatotropin (bST) on galactopoiesis and mammary gland health of the ewe. Twenty-two polytocous lactating Chios ewes were assigned into two groups (11 in control group and 11 in treatment group). Treated ewes were injected every second week with 160 mg bST in a prolonged release formulation, from the fifth day after delivery until the end of lactation. All animals were fed the same ration. Supplementation with bST significantly ( P P P P >0.05). Mean Somatic Cell Count (SCC) from animals without subclinical mastitis were progressively increased ( P P P >0.05). Coagulase-negative staphylococci were the predominant organisms isolated from milk samples in both groups. Prevalence of subclinical mastitis was unaffected after bST administration ( P >0.05) although treated animals tended to show higher rates.

Post weaning diarrhoea syndrome (PWDS) and wasting pig syndrome (WPS) are two entities of the pig industry induced by stress factors occurring at the early weaning and further complicated by opportunistic pathogens. In the present paper we examine - through one pilot and one final trial - whether prevention of these two syndromes can be achieved in the field by immunomodulation of the pig e.g., by improving its non-specific immunological response. In both trials two groups of early weaned piglets were submitted to the treatments. In the pilot trial the first group received no treatment and served as controls and the animals of the second group were injected twice with an inactivated Parapoxvirus based immunomodulator (Baypamun, Bayer, Germany). In the final trial the first group of piglets received no treatment and served as a control group. The animals of the second group were injected twice with a freeze-dried immunomodulator (Baypamun). Piglets were compared with regard to the severity of PWS, mortality, growth performance parameters, and for the presence of pathogens in their faeces. The results have shown that Baypamun treated piglets performed significantly better than negative control piglets in all the parameters examined. It was concluded that stimulation of the non-specific immunity of piglets may be helpful in preventing the appearance of PWDS and WPs in the field.

Virginiamycin (VM), a compound with proven performance-promoting properties in pigs, can also be considered as sow performance enhancer. The present dose titration study investigates the long-term effects of VM on gilt/sow and litter performance. A total of 140 healthy gilts, in 35 sets of 2 + 2 siblings each, were used in this trial; gilts in each set were randomly allocated to the four treatments (35 gilts per each treatment group): VM0 = negative control, virginiamycin 0 mg/kg, VM20 = virginiamycin 20 mg/kg, VM40 = virginiamycin 40 mg/kg and VM60 = virginiamycin 60 mg/kg of feed. VM was added to the gilt/sow feed for a period starting from 6 months of age up to conception of the fourth parity, covering three complete breeding cycles (pregnancy, lactation and weaning-to-conception interval). The feed given did not contain any other antibacterial agent or performance enhancer. Piglets were given exactly the same quantity of creep feed from the fifth day onwards; it did not contain any antibacterial agent or performance enhancer. The lactation period was the same in all gilts/sows (21 days). Results indicate that VM supplementation of the feed improved gilt/sow performance by: (i) increasing (P < 0.05) the mean body weight at each farrowing, (ii) decreasing (P < 0.05) the mean weight loss from farrowing to weaning, and (iii) decreasing (P < 0.05) the mean weaning-to-conception intervals. VM supplementation of gilt/sow feed also resulted in improved litter size and litter performance in terms of: (i) a higher (P < 0.05) mean number of piglets born alive at each birth, (ii) a higher (P < 0.05) mean number of piglets weaned, (iii) a higher (P < 0.05) mean piglet body weight at each birth, and (iv) a higher (P < 0.05) mean piglet body weight at each weaning. These beneficial effects of VM were more pronounced in the VM40 group.

Summary The present study investigates the changes in blood cholesterol and total lipids concentrations, as well as changes in milk fat, protein, lactose and total solids content of sows after the long-term administration of virginiamycin (VM) in the feed. Seventy-two (72) healthy Dalland gilts, in 18 groups of four (2 + 2) siblings were used in total. The gilts of each group of siblings were randomly allocated to one of the following four dietary treatments: VMO = negative control, virginiamycin 0 mg/kg, VM20 = virginiamycin 20 mg/kg feed, VM40 = virginiamycin 40 mg/kg feed and VM60 = virginiamycin 60 mg/kg of feed. Treatments started at the age of 6 months covering three complete breeding cycles (up to the third weaning). The first eight groups of siblings (eight gilts per treatment/32 gilts in total) were used for blood sampling (blood group), while the remaining 10 groups of siblings (10 gilts per treatment/40 gilts in total) were used for milk sampling (milk group). Feeds given at insemination, pregnancy and lactation did not contain any other antibacterial or performance enhancer. The results indicate that all three levels of VM supplementation of gilt/sow feed influenced certain blood parameters by increasing (P < 0.05) both cholesterol and total lipids concentrations on the 30th and 60th day of each pregnancy, at each farrowing and at each weaning. The effect of dietary VM on these blood parameters remained constant throughout three consecutive parities. Moreover, the results indicate a beneficial effect of dietary VM on the milk quality of the sows during the third lactation by increasing (P < 0.05) (i) the mean fat content, (ii) the mean protein content, (iii) the mean lactose content and (iv) the mean total solids content. The highest (P < 0.05) levels in both blood and milk parameters were noticed at the inclusion level of 40 mg/kg of feed.

Oedema disease (OD) usually occurs after weaning and is due to infection with (ETEEC) enterotoxaemic Escherichia (E.) coli. This study further examines the efficacy of three different in-feed usage programmes of enrofloxacin (ENR/Baytril I.E.R. 2.5%), on the control of post weaning OD in piglets. The recommended in-feed dosage of ENR for this clinical indication, i.e. 50 p.p.m., was used. Five groups with a total of 240 weaned piglets for 28 days period were used in this trial. One group (negative control) was offered feed free of antimicrobials, one group was offered feed as that of the negative control group except that the feed consumption was restricted for the first 12 days post weaning, and three groups were offered feed ad libitum medicated with 50 p.p.m. of ENR starting 7 days after weaning for 5, 7 and 10 days, respectively, and were compared with regard to their performance. Mortality was lower compared to the negative control group in all ENR treatments (P < 0.05). The evaluation of the growth performance data, as well as feed conversion ratio, indicated that the three treated groups performed remarkably better than the control group (P < 0.05). It was concluded that a strategic medication initiated 7 days post weaning with 50 p.p.m. of ENR and usually for a 10 day period is useful in controlling and/or preventing post weaning OD due to ETEEC.

Post weaning diarrhoea syndrome (PWDS) in piglets is caused mainly by enterotoxigenic Escherichia (E.) coli (ETEC) strains. Six different in-feed usage programmes of enrofloxacin (ENR/Baytril; I.E.R. 2.5%) were tested for their efficacy on the control of post weaning colibacillosis in piglets, using seven groups with totally 336 weaned piglets for a 28 day period. One group (negative control) was offered feed free of antimicrobials, three groups were offered feed medicated with 50 ppm of ENR starting on weaning day for 5, 7 and 10 days respectively, three groups were offered feed medicated with 50 ppm of ENR starting 7 days post weaning for 5, 7 and 10 days respectively, and were compared with regard to the appearance of clinical signs, mortality, weight gain and feed conversion. The results showed that all ENR treatments reduced the incidence and severity of diarrhoea. Mortality was similar in all ENR treatments, but in the groups where the ENR was added for 10 days immediately after weaning and/or 7 days post weaning for 7 and 10 days respectively was lower compared to the negative control group (P < 0.05). The evaluation of the weight gain data, as well as feed conversion ratio indicated that the six treated groups performed remarkably better than the control group (P < 0.05). No ETEC were detected on days 21 and 28 in all ENR groups contrary to the untreated control. It was concluded that a strategic medication initiated 7 days post weaning with 50 ppm of ENR and only for 7 and 10 days period of time is a useful tool in controlling PWDS due to ETEC.