Search

Metal hipersensitivitesi, özellikle nikel duyarlılığı, toplumda sık görülen bir tablodur. İmplante metaller biyolojik sıvılarla temas ettiğinde aşınır ve demir, krom, nikel, alüminyum ve molibden gibi metalik iyonlar salınır. Bu metal iyonları lokal veya sistemik etkilerle hipersensitivite reaksiyonlarına neden olabilir. İmplante materyale karşı gelişen cilt lezyonları primer olarak T hücre aracılı tip 4 gecikmiş tip hipersensitivite reaksiyonudur. Yama testi metal duyarlılığını göstermede altın standarttır. Rutin olarak operasyon öncesi yama testi önerilmemekte olup, hastanın öyküsünde kişisel metal duyarlılığı öyküsü var ise yapılmalıdır. Hastaların preoperatif değerlendirmesi sırasında kimin hipersensitivite reaksiyonu geliştireceğini önceden belirleyen bir test yöntemi yoktur. Metal hipersensitivitesi; psödotümör formasyonu, kronik ağrı, eklem efüzyonu ve hatta protez başarısızlığı ve değiştirilmesine neden olabileceğinden ortopedide önemli bir sorundur., Sensitivity to metals is very common, especially to nickel. Implanted metals corrode when in contact with biological fluids and release iron, chromium, nickel, aluminium, molybdenum etc. metallic ions. These metal ions may cause local or systemic effects and induce hypersensitivity reactions. Cutaneous reactions over the implanted device are primarily T-cell mediated type 4 delayed-type reactions. Patch test evaluation is the gold standard for searching metal hypersensitivity. Routine pre-implant patch testing is not recommended; if the patient has a personal metal allergy history, it should be performed before operation. Currently available testing methods cannot predict which patients will develop hypersensitivity reactions following insertion of metalic implants. Metal hypersensitivity is an important problem in orthopedics, because of its potential role in formation of pseudotumors, ,chronic pain, joint effusion and also prosthetic joint failure and revision need.

Eozinofilik özofajit; özofagus mukozasında eozinofilik infiltrasyon ile karakterize kronik, immün aracılı bir tablodur. Erişkinlerde özofageal disfonksiyon semptomları olan disfaji, gıda takılma hissi, regürjitasyon, kusma ve göğüs ağrısı en sık görülen yakınmalardır. Tanı hastanın semptomları eşliğinde endoskopik ve histolojik bulgular ile konur. Bu olguda alerjik riniti ve eozinofilik özofajiti olan bir hasta tanımlanmaktadır, Eosinophilic esophagitis is a chronic, immune-mediated disease that is characterized by eosinophilic infiltration into the esophagus mucosa. In adults, the symptoms of esophageal dysfunction include dysphagia, food bolus impaction, regurgitation, vomiting, and chest pain. The diagnosis of eosinophilic esophagitis should be based on the symptoms, endoscopic appearance of the esophagus mucosa, and histological findings. This case report describes a 23-year-old male with eosinophilic esophagitis and allergic rhinitis.

Hereditary angioedema due to C1-inhibitor deficiency (C1-INH-HAE) is a rare, autosomal dominant disorder. The management of pregnant patients with C1-INH-HAE is a challenge for the physician. Intravenous plasma-derived nanofiltered C1-INH (pdC1INH) is the only recommended option throughout pregnancy, postpartum, and breastfeeding period. In order to increase pregnancy rates, physicians use fertilization therapies increasing endogen levels of estrogens. Therefore, these techniques can provoke an increase in the number and severity of edema attacks in C1-INH-HAE. Our patient is a 32-year-old female, diagnosed with C1-INH-HAE type 1 since 2004. She had been taking danazol 50–200 mg/day for 9 years. Due to her pregnancy plans in 2013, danazol was discontinued. PdC1INH was prescribed regularly for prophylactic purpose. Triplet pregnancy occurred by in vitro fertilization using luteinizing hormone-releasing hormone (LHRH) injections. In our patient, LHRH injections were done four times without causing any severe attack during in vitro fertilization. Angioedema did not worsen during pregnancy and delivery due to the prophylactic use of intravenous pdC1INH in our patient. According to the attack frequency and severity, there was no difference between the three pregnancy trimesters. To our knowledge, this is the first published case of C1-INH-HAE receiving in vitro fertilization therapies without any angioedema attacks during pregnancy and delivery and eventually having healthy triplets with the prophylactic use of intravenous pdC1INH.

Background: Diagnosis of allergic rhinitis is primarily based on history, physical examination and allergy testing. A technique that noninvasively evaluates the soft tissue changes in the nasal mucosa of allergic rhinitis patients has not been defined. Aims: To assess nasal mucosal changes and measure the submucosal fibrosis in allergic rhinitis patients with sonoelastography. Study Design: Case control study. Methods: Eighty-eight turbinates of 44 patients were included in the study. There were 23 prick test positive allergic rhinitis patients. the control group constituted 21 patients. the rhinitis quality of life questionnaire and the visual analogue scale were applied to the allergic rhinitis patients. A higher visual analogue scale score indicated more severe allergic rhinitis symptoms. Sonoelastographic measurements were made from the lateral nasal wall. the propagation speed of sound waves was recorded in m/s. the presence of asthma and the type of allergic rhinitis (seasonal or perennial) was noted. Results: Ten patients had seasonal allergic rhinitis and thirteen patients had perennial allergic rhinitis. Six patients (26.1%) had accompanying asthma along with allergic rhinitis. the median visual analogue scale score was 7 (3-9) in allergic rhinitis patients. the median symptom duration was 7 (1-24) months. the median quality of life questionnaire score was 3.39 (1.68-5.43) points. the median sonoelastography scores of allergic rhinitis patients and healthy subjects were 2.38 m/s (0.9-4.47) and 2.42 m/s (1.62-3.50), respectively. Sonoelastographic measurements of seasonal and perennial allergic rhinitis patients did not differ significantly (p>0.05). the presence of asthma did not have a significant impact on the elastography measurements (p>0.05). However, regression analysis revealed a significant inverse correlation (coefficients: B=0.005, standard error=0.097, beta 0=0.008) between the visual analogue scale and sonoelastography scores (p

Table of contents Oral Abstracts O1 Functionally distinct HMGB1 isoforms correlate with physiological processes in drug-induced SJS/TEN Daniel F. Carr, Wen-Hung Chung, Rosalind E. Jenkiins, Mas Chaponda, Gospel Nwikue, Elena M. Cornejo Castro, Daniel J. Antoine, Munir Pirmohamed O2 Hypersensitivity reactions to beta-lactams, does the t cell recognition pattern influence the clinical picture? Natascha Wuillemin, Dolores Dina, Klara K. Eriksson, Daniel Yerly O3 Specific binding characteristics of HLA alleles associated with nevirapine hypersensitivity Rebecca Pavlos, Elizabeth Mckinnin, David Ostrov, Bjoern Peters, Soren Buus, David Koelle, Abha Chopra, Craig Rive, Alec Redwood, Susana Restrepo, Austin Bracey, Jing Yuan, Silvana Gaudieri, Mary Carrington, David Haas, Simon Mallal, Elizabeth Phillips O4 Do we need to measure total ige for the interpretation of analytical results of ImmunoCAP dnd 3gAllergy specific IgE? Douwe De Boer, Paul Menheere, Chris Nieuwhof, Judith Bons O5 Neutrophil activation in systemic anaphylaxis: results from the multicentric NASA study Friederike Jonsson, Luc De Chaisemartin, Vanessa Granger, Caitlin Gillis, Aurelie Gouel, Catherine Neukirch, Fadia Dib, Pascale Roland Nicaise, Dan Longrois, Florence Tubach, Sylvie Martin, Pierre Bruhns, NASA Study Group O6 Purpuric drug eruptions due to epidermal growth factor receptor tyrosine kinase inhibitors (EGFR-TKIs) for non-small-cell lung cancer (NSCLC): a clinic-pathological study of 32 cases Kai-Lung Chen, Shu-Ling Liao, Yi-Shuan Sheen, Yung-Tsu Cho, Che-Wen Yang, Jau-Yu Liau, Chia-Yu Chu Poster presentations: Poster Walk 1—Anaphylaxis (P01–P09) P1 Anaphylactic reactions during anaesthesia and the perioperative period Rita Aguiar, Anabela Lopes, Natália Fernandes, Leonor Viegas, M. A. Pereira-Barbosa P2 Anaphylaxis to chlorhexidine: is there a cross-reactivity to alexidine? Antonia Bünter, Nisha Gupta, Tatjana Pecaric Petkovic, Nicole Wirth, Werner J. Pichler, Oliver Hausmann P3 Cefotaxime-induced severe anaphylaxis in a neonate Mehtap Yazicioglu, Pinar G. Ozdemir, Gokce Ciplak, Ozkan Kaya P4 Clinical features and diagnosis of anaphylaxis resulting from exposure to chlorhexidine Peter John Cooke P5 Drug-induced anaphylaxis: five-year single-center survey Inês Mota, Ângela Gaspar, Filipe Benito-Garcia, Marta Chambel, Mário Morais-Almeida P6 Intraoperative severe anaphylactic reaction due to patent blue v dye Luis Marques, Eva Alcoceba, Silvia Lara P7 Kounis syndrome in the setting of anaphylaxis to diclofenac Leonor Carneiro-Leão, Carmen Botelho, Eunice Dias-Castro, Josefina Cernadas P8 Perioperative anaphylaxis audit: Royal Melbourne Hospital Katherine Nicholls, William Lay, Olivia Smith, Christine Collins, Gary Unglik, Kymble Spriggs, Priscilla Auyeung, Jeremy McComish, Jo A. Douglass P9 Recurrent peri-operative anaphylaxis: a perfect storm Jonny G. Peter, Paul Potter Poster Walk 2: DH regions and patient groups (P10–P19) P10 A rare presentation of amoxicillin allergy in a young child Fabrícia Carolino, Eunice Dias De Castro, Josefina R. Cernadas P11 Adverse drug reactions in children: antibiotics or virus? Ana Sofia Moreira, Carmo Abreu, Eva Gomes P12 Allergic reactions in invasive medical procedures Bárbara Kong Cardoso, Elza Tomaz, Sara Correia, Filipe Inácio P13 Antibiotic allergy in children: room for improvement Annabelle Arnold, Natasha Bear, Kristina Rueter, Grace Gong, Michael O’Sullivan, Saravanan Muthusamy, Valerie Noble, Michaela Lucas P14 Drug hypersensitivity reactions in children and results of diagnostic evaluation Neringa Buterleviciute, Odilija Rudzeviciene P15 Nonimmediate cutaneous drug reactions in children: are skin tests required? Ana Sofia Moreira, Carmo Abreu, Eva Gomes P16 Pediatric patients with a history of penicillin allergy and a positive penicillin skin test may not be at an increased risk for multiple drug allergies Sara May, Thanai Pongdee, Miguel Park P17 Proved hypersensitivity to drugs according data of Vilnius University Hospital Santariskiu Klinikos Linas Griguola, Arturas Vinikovas, Simona Kašinskaite, Violeta Kvedariene P18 Self-reported prevalence of drug hypersensitivity reactions among students in Celal Bayar University, Turkey Ayse Aktas, Suheyla Rahman, Huseyin Elbi, Beyhan Cengiz Ozyurt P19 Severe drug hypersensitivity reactions in pediatric age Ozlem Cavkaytar, Betul Karaatmaca, Pinar Gur Cetinkaya, Saliha Esenboga, Umit M. Sahiner, Bulent E. Sekerel, Ozge Soyer Poster Walk 3: Desensitisation (P20–P28) P20 A protocol for desensitisation to valaciclovir Celia Zubrinich, Bianca Tong, Mittal Patel, Michelle Giles, Robyn O’Hehir, Robert Puy P21 A rare case of desensitization to modafinil Josefina Cernadas, Luís Amaral, Fabrícia Carolino P22 A sixteen-day desensitization protocol in delayed type hypersensitivity reactions to oral drugs Semra Demir, Asli Gelincik, Muge Olgac, Raif Caskun, Derya Unal, Bahauddin Colakoglu, Suna Buyukozturk P23 Desensitization to intravenous etoposide using a 12 and a 13-step protocol. Two cases report Olga Vega Matute, Amalia Bernad, Gabriel Gastaminza, Roselle Madamba, Carlos Lacasa, M. J. Goikoetxea, Carmen D’Amelio, Jose Rifón, Nicolas Martínez, Marta Ferrer P24 Drug desensitisation in oncology: the experience of an immunoallergology department for 5 years Carmelita Ribeiro, Emília Faria, Cristina Frutuoso, Anabela Barros, Rosário Lebre, Alice Pego, Ana Todo Bom P25 Filgrastim anaphylaxis: a successful desensitization protocol Luis Amaral, Josefina Cernadas P26 Galsulfase hypersensitivity and desensitization of a mucopolysaccharidosis VI patient Luis Felipe Ensina, Carolina Aranda, Ines Camelo Nunes, Ana Maria Martins, Dirceu Solé P27 Rapid drug desensitization with biologicals: one-center experience with four biologicals Sevim Bavbek, Resat Kendirlinan, Pamir Çerçi, Seda Tutluer, Sadan Soyyigit, Zeynep Çelebi Sözener, Ömür Aydin, Reyhan Gümüsburun P28 Successful desensitization to a high dose of methotrexate in a delayed type hypersensitivity reaction Josefina Cernadas, Leonor Carneiro-Leão, Fabrícia Carolino, Marta Almeida Poster Walk 4: SJS (P29–P38) P29 Assessment of impact of infection on drug-induced severe cutaneous adverse reactions and rhabdomyolysis using the Japanese adverse drug event report database Kimie Sai, Takuya Imatoh, Ryosuke Nakamura, Chisato Fukazawa, Yasushi Hinomura, Yoshiro Saito P30 Characterization of erythema multiforme and severe cutaneous adverse reactions hospitalizations Bernardo Sousa-Pinto, Cláudia Correia, Lídia Gomes, Sara Gil-Mata, Luís Araújo, Luís Delgado P31 Effects of infection on incidence/severity of SJS/TEN and myopathy in Japanese cases analyzed by voluntary case reports Ryosuke Nakamura, Kimie Sai, Takuya Imatoh, Yoshimi Okamoto-Uchida, Koji Kajinami, Kayoko Matsunaga, Michiko Aihara, Yoshiro Saito P32 Efficacy of tumor necrosis factor—a antagonists in Stevens–Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis: a randomized controlled trial and immunosuppressive effects evaluation Chuang-Wei Wang, Shih-Chi Su, Shuen-Iu Hung, Hsin-Chun Ho, Chih-Hsun Yang, Wen-Hung Chung P33 Evolution of drug causality in Stevens–Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis in Europe: analysis of 10 years RegiSCAR-Study Maren Paulmann, Ariane Dunant, Maja Mockenhaupt, Peggy Sekula, Martin Schumacher, Sylvia Kardaun, Luigi Naldi, Teresa Bellón, Daniel Creamer, Cynthia Haddad, Bruno Sassolas, Bénédicte Lebrun-Vignes, Laurence Valeyrie-Allanore, Jean-Claude Roujeau P34 Long-term sequelae in patients with Stevens–Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis: a 5-year analysis Maren Paulmann, Carmen Kremmler, Peggy Sekula, Laurence Valeyrie-Allanore, Luigi Naldi, Sylvia Kardaun, Maja Mockenhaupt P35 Major emotional complications and decreased health related quality of life among survivors of Stevens–Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis Roni P. Dodiuk-Gad, Cristina Olteanu, Anthony Feinstein, Rena Hashimoto, Raed Alhusayen, Sonia Whyte-Croasdaile, Yaron Finkelstein, Marjorie Burnett, Shachar Sade, Robert Cartotto, Marc Jeschke, Neil H. Shear P36 Retrospective analysis of Stevens–Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis in Japanese patients: treatment and outcome Naoko Takamura, Yumiko Yamane, Setsuko Matsukura, Kazuko Nakamura, Yuko Watanabe, Yukie Yamaguchi, Takeshi Kambara, Zenro Ikezawa, Michiko Aihara P37 Severe physical complications among survivors of Stevens–Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis Roni P. Dodiuk-Gad, Cristina Olteanu, Rena Hashimoto, Hall Chew, Raed Alhusayen, Sonia Whyte-Croasdaile, Yaron Finkelstein, Marjorie Burnett, Shachar Sade, Robert Cartotto, Marc Jeschke, Neil H. Shear P38 Stevens–Johnson syndrome/toxic epidermal necrolysis combined with haemophagocytic lymphohistiocytosis: a case report Brittany Knezevic, Una Nic Ionmhain, Allison Barraclough, Michaela Lucas, Matthew Anstey Poster Walk 5: Other organs/unexpected immune reactions (P39–P47) P39 A case report of patient with anti-tuberculosis drug-related severe liver failure Toru Usui, Xiaoli Meng, John Farrell, Paul Whitaker, John Watson, Neil French, Kevin Park, Dean Naisbitt P40 Acute interstitial nephritis induced by ibuprofen Ana Castro Neves, Susana Cadinha, Ana Moreira, J. P. Moreira Da Silva P41 Cetuximab induced acneiform rash—two case reports Daniela Ledic Drvar, Sandra Jerkovic Gulin, Suzana Ljubojevic Hadzavdic, Romana Ceovic P42 Enteropathy associated with losartan Ana Montoro De Francisco, Talía De Vicente Jiménez, Amelia García Luque, Natalia Rosado David, José Mª Mateos Galván P43 Granuloma annulare after therapy with canakinumab Razvigor Darlenski P44 Hypersensitivity eosinophilic myocarditis or acute coronary syndrome? Case report Dario Gulin, Jozica Sikic, Jasna Cerkez Habek, Sandra Jerkovic Gulin, Edvard Galic P45 Piperacillin-induced immune haemolytic anaemia: a severe and frequent complication of antibiotic treatment in patients with cystic fibrosis Philip Specht, Doris Staab, Beate Mayer, Jobst Roehmel P46 Progesterone triggered pemphigus foliaceus: case report Sandra Jerkovic Gulin, Caius Solovan, Anca Chiriac P47 Ramipril: triggered generalized pustular psoriasis Paola Djurinec, Kresimir Kostovic, Mirna Bradamante, Sandra Jerkovic Gulin, Romana Ceovic Poster Walk 6: NSAIDs (P48–P56) P48 Aspirin desensitization in cardiovascular disease—Portuguese experience Jose Pedro Almeida, Joana Caiado, Elisa Pedro, Pedro Canas Da Silva, Manuel Pereira Barbosa P49 Asthma and/or rhinitis to NSAIDs with good tolerance to ASA Gador Bogas, Natalia Blanca-López, Diana Pérez-Alzate, Inmaculada Doña, José Augusto Agúndez, Elena García-Martín, José Antonio Cornejo-García, Cristobalina Mayorga, María José Torres, Gabriela Canto, Miguel Blanca P50 Clinical characteristics of 196 patients with non-steroidal anti-inflammatory drug (NSAIDs) hypersensitivity Sengül Aksakal, Aytül Zerrin Sin, Zeynep Peker Koç, Fatma Düsünür Günsen, Ömür Ardeniz, Emine Nihal Mete Gökmen, Okan Gülbahar, Ali Kokuludag P51 Development of immediate hypersensitivity to several NSAIDs maintaining good tolerance to ASA Natalia Pérez-Sánchez, Natalia Blanca-López, Diana Pérez-Alzate, Gador Bogas, Inmaculada Doña, María Salas, María José Torres, Miguel Blanca, Gabriela Canto P52 Diagnosis of hypersensitivity reactions to paracetamol in a large series of cases Inmaculada Doña, Maria Salas, Francisca Gomez, Natalia Blanca-Lopez, Diana Perez-Alzate, Gador Bogas, Esther Barrionuevo, Maria Jose Torres, Inmaculada Andreu, Miguel Ángel Miranda, Gabriela Canto, Miguel Blanca P53 Hypersensitivity to paracetamol according to the new classification of hypersensitivity to NSAIDs Gabija Didžiokaite, Olesia Gaidej, Simona Kašinskaite, Violeta Kvedariene P54 Ibuprofen and other aryl propionic derivates can induce immediate selective hypersensitivity responses Diana Perez-Alzate, Natalia Blanca-López, Maria Isabel Garcimartin, Inmaculada Doña, Maria Luisa Somoza, Cristobalina Mayorga, Maria Jose Torres, Gador Bojas, Jose Antonio Cornejo-Garcia, Maria Gabriela Canto, Miguel Blanca P55 Subjects developing immediate responses to several NSAIDs can be selective with good tolerance to ASA Natalia Blanca-Lopez, Diana Pérez-Alzate, Francisco Javier Ruano Perez, Inmaculada Doña, Maria Luisa Somoza, Inmaculada Andreu, Miguel Angel Miranda, Cristobalina Mayorga, Maria Jose Torres, Jose Antonio Cornejo-Garcia, Miguel Blanca, Maria Gabriela Canto P56 Utility of low-dose oral aspirin challenges for diagnosis of aspirin exacerbated respiratory disease Elina Jerschow, Teresa Pelletier, Zhen Ren, Golda Hudes, Marek Sanak, Esperanza Morales, Victor Schuster, Simon D. Spivack, David Rosenstreich Poster Walk 7: NSAID 2 (P57–P65) P57 Alternate regulation of cyclooxygenase-2 (COX-2) MRNA expression may predispose patients to aspirin-induced exacerbations Renato Erzen, Mira Silar, Nissera Bajrovic, Matija Rijavec, Mihaela Zidarn, Peter Korosec P58 Anaphylaxis to diclofenac: what about the underlying mechanism? Leonor Carneiro-Leão, Fabrícia Carolino, Luís Amaral, Carmen Botelho, Eunice Dias-Castro, Josefina Cernadas P59 COX-2 inhibitors: are they always a safe alternative in hypersensitivity to nonsteroidal anti-inflammatory drugs? Luis Amaral, Fabricia Carolino, Eunice Castro, Josefina Cernadas P60 Management of patients with history of NSAIDs reactions prior to coronary angioplasty Mona Al-Ahmad, Tito Rodriguez P61 Oral drug challenge with non-steroidal anti-inflammatory drug under spirometric control: clinical series of 110 patients João Pedro Azevedo, Emília Faria, Beatriz Tavares, Frederico Regateiro, Ana Todo-Bom P62 Prevalence and incidence of analgesic hypersensitivity reactions in Colombia Pablo Andrés Miranda, Bautista De La Cruz Hoyos P63 Recent endoscopic sinus surgery lessens reactions during aspirin challenge in patients with aspirin exacerbated respiratory disease Teresa Pelletier, Waleed Abuzeid, Nadeem Akbar, Marc Gibber, Marvin Fried, Weiguo Han, Taha Keskin, Robert Tamayev, Golda Hudes, Simon D. Spivack, David Rosenstreich, Elina Jerschow P64 Safe use of imidazole salycilate in a case of multiple NSAIDs induced urticaria-angioedema Elisa Boni, Marina Russello, Marina Mauro P65 Selective hypersensitivity reactions to ibuprofen—seven years experience Marta Ferreira Neto Poster Walk 8: Epidemiological methods (P66–P72) P66 Allopurinol hypersensitivity: a 7-year review Lise Brosseron, Daniela Malheiro, Susana Cadinha, Patrícia Barreira, J. P. Moreira Da Silva P67 Antibiotic allergy labelling is associated with increased hospital readmission rates in Australia Brittany Knezevic, Dustin Sprigg, Michelle Trevenen, Jason Seet, Jason Trubiano, William Smith, Yogesh Jeelall, Sandra Vale, Richard Loh, Andrew Mclean-Tooke, Michaela Lucas P68 Experts’ opinions on severe cutaneous adverse drug reactions-report of a survey from the 9th international congress on cutaneous adverse drug reactions 2015 Roni P. Dodiuk-Gad, Cristina Olteanu, Wen-Hung Chung, Neil H. Shear P69 HLA-A*31-positive AGEP with carbamazepine use and other severe cutaneous adverse drug reactions (SCARs) detected by electronic medical records screening Sabine Müller, Ursula Amstutz, Lukas Jörg, Nikhil Yawalkar, Stephan Krähenbühl P70 Patients with suspected drug allergy: a specific psychological profile? Eunice Dias-Castro, Ana Leblanc, Laura Ribeiro, Josefina R. Cernadas P71 Use of an electronic device and a computerized mathematic algorithm to detect the allergic drug reactions through the analysis of heart rate variability Arantza Vega, Raquel Gutierrez Rivas, Ana Alonso, Juan Maria Beitia, Belén Mateo, Remedios Cárdenas, Juan Jesus Garcia-Dominguez P72 Variation in ERAP influences risk for HLA-B*57:01 positive abacavir hypersensitivity Rebecca Pavlos, Kaija Strautins, Ian James, Simon Mallal, Alec Redwood, Elizabeth Phillips Poster Walk 9: DRESS/AGEP (P73–P81) P73 A clinical case of DRESS syndrome in a child after administration of amoxicillin-clavulanic acid Rita Aguiar, Anabela Lopes, Ana Neves, Maria Do Céu Machado, M. A. Pereira-Barbosa P74 Acute generalized exanthematous pustulosis (AGEP) induced by mesalazine, reliable and oftenly used drug to treat inflammatory bowel disease Ceyda Tunakan Dalgiç, Emine Nihal Mete Gökmen, Fatma Düsünür Günsen, Gökten Bulut, Fatma Ömür Ardeniz, Okan Gülbahar, Ali Kokuludag, Aytül Zerrin Sin P75 Changes of blood plasmacytoid dendritic cells, myeloid dendritic cells, and basophils during the acute stage of drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS) and other drug eruptions Shao-Hsuan Hsu, Yung-Tsu Cho, Che-Wen Yang, Kai-Lung Chen, Chia-Yu Chu P76 Characterization of isoniazid/rifampicin-specific t-cell responses in patients with DRESS syndrome Young-Min Ye, Gyu-Young Hur, Hae-Sim Park, Seung-Hyun Kim P77 DRESS syndrome secondary to sulfasalazine with delayed TEN: a case presentation Syed Ali, Michaela Lucas, Peter N. Hollingsworth, Andrew P. C. Mclean-Tooke P78 Drug rash with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS) features according to the culprit drug Zohra Chadly, Nadia Ben Fredj, Karim Aouam, Haifa Ben Romdhane, Naceur A. Boughattas, Amel Chaabane P79 Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms induced by allopurinol: not always easy to diagnose Marina Lluncor Salazar, Beatriz Pola, Ana Fiandor, Teresa Bellón, Elena Ramírez, Javier Domínguez Ortega, Santiago Quirce, Rosario Cabañas P80 Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms syndrome induced by two drugs simultaneously: a case report Krasimira Baynova, Marina Labella, Manuel Prados P81 The drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS) induced by the second-line antituberculosis drugs and Epstein–Barr virus infection Agne Ramonaite, Ieva Bajoriuniene, Brigita Sitkauskiene, Raimundas Sakalauskas Poster Walk 10: Miscellaneous drug hypersensitivity (P82–P91) P82 A case of cycloserine-induced lichenoid drug eruption confirmed with a lymphocatye transformation test Jae-Woo Kwon, Shinyoung Park P83 Allergic reaction to topical eye drops: 5 years’ retrospective study in a drug allergy unit Diana Silva, Leonor Carneiro Leão, Fabricia Carolino, Eunice Castro, Josefina Cernadas P84 Allergy to heparins Diana Perez-Alzate, Natalia Blanca-López, Maria Luisa Somoza Alvarez, Maria Garcimartin, Maria Vazquez De La Torre, Francisco Javier Ruano Pérez, Elisa Haroun, Gabriela Canto Diez P85 Allopurinol-induced adverse drug reactions Katinka Ónodi-Nagy, Ágnes Kinyó, Lajos Kemény, Zsuzsanna Bata-Csörgo P86 Analysis of a population with immediate hypersensitivity to corticosteroids: an 11 year review Joana Sofia Pita, Emília Faria, Rosa Anita Fernandes, Ana Moura, Nuno Sousa, Carmelita Ribeiro, Carlos Loureiro, Ana Todo Bom P87 Anaphylaxis against mivacurium in a 12-months old boy at first-time exposure Wolfgang Pfützner P88 Antihistamine-exacerbated chronic spontaneous urticaria: a paradox? Nadine Marrouche, Clive Grattan P89 Anti-osteoporotic agents-induced cutaneous adverse drug reactions in Asians Yu-En Chen, Chun-Bing Chen, Wen-Hung Chung, Yu-Ping Hsiao, Chia-Yu Chu P90 Diagnosis of allergic reactions to eye drops Maria Vazquez De La Torre, Natalia Blanca-Lopez, Diana Perez-Alzate, Maria Isabel Garcimartin, Francisco Javier Ruano, Maria Luisa Somoza, Elisa Haroun, Gabriela Canto P91 Diagnostic approach in suspected hypersensitivity reactions to corticosteroids Fabrícia Carolino, Eunice Dias De Castro, Josefina R. Cernadas

Common variable immunodeficiency disease is characterized by T and B cell dysfunction and low immunoglobulin levels. Disease is usually associated with repeated upper respiratory tract infections or giardia associated diarrhea. We presented a case who was evaluated for anemia. Upper gastrointestinal system endoscopy revealed multiple nodular lesions in the duodenum. Histopathology revealed the presence of lymphoid hyperplasia as well giardia infection in the duodenum. Hematological evaluation confirmed the diagnosis of common variable immunodeficiency with low immunoglobulin levels. Common variable immunodeficiency should be evaluated in patients with giardia infection and associated lymphoid hyperplasia of the duodenum., Yaygın değişken immün yetmezlik T ve B hücre disfonksiyonu ve düşük immunglobulin seviyeleri ile seyreden nadir görülen bir hastalıktır. Olgularda enfeksiyona yatkınlık söz konusu olup tekrarlayan üst solunum yolu enfeksiyonları veya giardia gibi enfeksiyonlara sekonder diyare sık izlenmektedir. Burada anemi nedeni ile tetkik edilen ve yaygın değişken immün yetmezlik tanısı konan bir olgu sunulmuştur. Üst gastrointestinal sistem endoskopisinde duodenumda çok sayıda nodüler lezyon izlenen olgunun histopatolojik incelemesi, duodenumda lenfoid hiperplazi ve giardia enfeksiyonu varlığını göstermiştir. Yaygın değişken immün yetmezlik şüphesi ile yapılan incelemelerde immunglobulinlerde düşüklük saptanmış ve yaygın değişken immün yetmezlik tanısı konmuştur. Giardia enfeksiyonu ve duodenumda lenfoid hiperplazi ile başvuran olgularda yaygın değişken immün yetmezlik tanısı akla gelmelidir.

Herediter anjiyoödem, fatal larinks ödemine ve gastrointestinal sistem tıkanıklığına benzeyen bulgulara yol açabilen, tekrarlayıcı anjiyoödem ataklarıyla karakterize, nadir görülen, otozomal dominant geçişli bir hastalıktır. Atakları sıklıkla travma, stres, hormonal tedaviler ve ACE inhibitörleri tetikler. Tanı, C4 ve C1 inhibitör düzeylerindeki düşüklüğün ve C1 inhibitör fonksiyonundaki azalmanın gösterilmesiyle konur. Hastalığın profilaktik tedavisinde atenüe androjenler ve traneksamik asit kullanılır. Akut atakların tedavisinde C1 inhibitör konsantresi infüzyonu tercih edilen tedavi yöntemidir. Bu konuda genetik mühendislik yöntemiyle üretilen C1 inhibitör; kallikrein inhibitörü ve bradikinin reseptör antagonistleriyle ilgili çalışmalar devam etmektedir. Hereditary angioedema is a rare autosomal dominant disease characterized by recurrent episodes of angioedema which can cause fatal laryngeal oedema and features mimicking gastrointestinal tract obstruction. Attacks are usually precipitated by trauma, stress, hormonal therapy and ACE inhibitors The diagnosis is confirmed by the presence of a low serum C4 and reduced C1 inhibitor level or function. Attenuated androgens and tranexamic acid are used for the prophylactic treatment of the disease. C1 inhibitor concentrate infusion is the treatment of choice for acute attacks. There are new products in trial, including genetically engineered C1 esterase inhibitor, kallikrein inhibitor and bradykinin B2 receptor antagonist.

Natural rubber latex has become an important health problem particularly among hospital employees. In recent years the increase of latex glove use in health care workers for protection against life threatening infections has become the major reason of being sensitized. The investigators advocate that atopy is an important risk factor for latex sensitization. Based on these data we planned to determine latex prick reactivity frequency and it's relation to clinical symptoms in atopic or non-atopic hospital personnel working in departments in which latex glove use frequency is very high. We also enrolled the atopic and non-glove use patients being fallowed by our allergy department to investigate the effect of atopy on latex prick reactivity. We didn' t find significant difference between these groups related to latex sensitization but our latex sensitization ratios were higher than those reported for general population. This study shows that persistent contact with latex products is an important risk factor as being atopic in terms of developing latex sensitization., Doğal lateks duyarlılığı, önemi giderek artan ve özellikle sağlık sektöründe çalışanlarda belirgin morbidite nedeni olan bir sağlık sorunudur. Son yıllarda enfeksiyonla mücadelede lateks eldivenlerin kullanımının özendirilmesi, latekse duyarlanmada artışın temel nedenidir. Ayrıca atopik yapıya sahip olmanın da sensitivite geliştirme riskini arttırdığına yönelik veriler mevcuttur. Bu bilgiden yola çıkarak atopik ve non-atopik, sık eldiven kullanılan bölümlerde görev yapan hastanemiz personelinde, latekse deri testi reaktivitesi oranını ve bunun kliniğe yansımasını belirlemeyi hedefledik. Hastane personeli olmayan ve alerji nedeniyle kliniğimizce takip edilen olguları da çalışmaya dahil ederek, atopinin lateks duyarlanması üzerine etkilerini araştırdık. Çalışmaya dahi edilen üç grup arasında lateks duyarlılığ geliştirme açısından anlamlı fark saptamadık. Ancak tüm gruplarda lateks duyarlılık oranlarını genel populasyon verilerinin üzerinde bulduk. Bu çalışma sonuçlarına göre lateksle sürekli temas edilmesi, lateks duyarlılığ geliştirmede atopiden bağımsız bir risk faktörü olarak görülmektedir.

The etiology of chronic urticaria cannot be identified in more than 75% of the patients even after an exhaustive search. However, recent studies indicate that autoimmune mechanisms may be involved in the etiology in patients with chronic idiopathic urticaria (CIU). In this study, 60 patients who presented to the allergy clinic with urticaria were studied to determine the positivity of the autologous serum test in CIU. Twenty-eight patients were diagnosed with CIU. Patients were injected with 50µl autologous serum in the forearm intradermally. Histamine and normal saline were also injected as a positive and negative control, respectively. An area of skin redness that is at least 1.5 mm larger in diameter than that observed with saline was considered positive. The autologous serum test was positive in 82.1% of the patients with CIU. The urticaria symptoms were more severe and unresponsive to antihistaminic therapy in patients with a positive autologous serum test. Therefore, immunomodulatory therapies may be indicated in the CIU patients with a positive autologus serum test. In conclusion, the autologous serum test appears to be useful tool in CIU especially in identification of the patients who are unlikely to respond to the conventional antihistaminic therapy., Kronik ürtiker hastalarının % 75 inden fazlasında yoğun araştırmalara rağmen etiyoloji saptanamaz. Kronik idiopatik ürtiker (KİÜ) tanısı konulan bu hastalarda otoimmun mekanizmaların ürtiker oluşumundan sorumlu olduğuna dair bulgular gün geçtikçe artmaktadır. KİÜ hastalarında otolog serum test pozitifliğini belirlemek amacı ile alerji polikliniğine ürtiker şikayeti ile başvuran 60 hasta çalışmaya alınmıştır, 28 hastaya KİÜ tanısı konulmuştur. Hastalardan elde edilen serumlar ön kol fleksor bölümüne 50 µL volümünde intradermal enjekte edilmiştir. Deri reaktivitesini belirlemek amacı ile pozitif kontrol (histamin) ve negatif kontrol (serum fizyolojik) kullanılmıştır. Otolog serumun enjeksiyon yerinde serum fizyolojiğin oluşturduğundan 1,5 mm veya daha fazla kızarıklığın eşlik ettiği kabarıklık oluşması pozitif test reaksiyonu olarak yorumlanmıştır. Bu çalışmada KİÜ hastalarının %82.1'inde otolog serum testi pozitif bulunmuştur. Yapılan çalışmalarda otolog serum testi pozitif hastalarda semptomların daha şiddetli olduğu ve klasik antihistaminik tedavisine yanıt vermedikleri saptanmıştır. Bu nedenle otolog serum testi pozitif hastalarda immunomodülatör tedavilerin kullanılması gerekebilir. Sonuç olarak otolog serum testi, rutinde uygulanması gereken verilecek tedaviyi belirleyici test olarak önem kazanmaktadır.

ÖZET Doğal kauçuk maddesi olan lateks, içeriğinde bulunan protein yapısı nedeni ile alerjik reaksiyonlara yol açar. Lateks maddesi barındıran maddelerle temas etme, kontakt dermatit, kontakt alerji ve alerjik rinokonjonktivit, alerjik astım ve hatta anaflaksiye yol açabilmektedir. Lateks içeren maddelerle ortaya çıkan bu reaksiyonlar özellikle 1980 den sonra rapor edilmeye başlanmıştır. Özellikle bu yıllarda ortaya çıkan AİDS hastalığı nedeni ile, sağlık personelinin lateks içeren eldiven kullanımının artması ve hastalığın bulaşmasını engellemek için kondom kullanımının artması bu durumun ortaya çıkmasına neden olmuştur. Latekse bağlı gelişen alerjik reaksiyonlar sık sık maruz kalmaları nedeni ile önce sağlık personelinde ortaya çıkmıştır. Daha sonra ise sık operasyon geçiren hasta gruplarında bildirilmiştir. Ciddi alerjik reaksiyonlara yol açması hatta anaflaksi yapması nedeni ile konu bir çok açıdan incelenmiştir. Lateks duyarlılığını ortaya koymada ayrıntılı öykü alma, deri testi, RAST ve lateks ile uyarı testi yapma kullanılmıştır. Ancak uyarı testlerini yapma her yerde mümkün olmadığı ve standart olmadığı için öykü almak ve immünolojik testleri en uygun metodlar olarak kabul edilmiştir. Takip eden yıllarda, ciddi reaksiyonların ortaya çıktığı bu klinik duruma yatkınlık yaratan risk faktörleri araştırılmıştır. Sık aralıklarla karşılaşma, mukozal veya parenteral yolla karşılaşma, sık operasyon geçirme risk faktörleridir. Bunların yanı sıra en önemli risk faktörü atopik yapıya sahip olma, alerjik hastalıklara sahip olma veya deri testlerinde en az bir inhalen alerjene karlı duyarlılık saptanmasıdır. Dolayısı ile alerjik hastalarımız bu açıdan risk altındadır. 29Lateks maddesi, yaklaşık 40.000 tıbbi ve günlük kullanım ürünü içinde bulunmaktadır. Bu liste oldukça uzundur ve sık kullanımda olan maddeleri içermektedir. Liste içinde en dikkat çeken enjeksiyon yolu ile kullanılan ilaçları barındıran vial kapaklarıdır, iğne ile delmeler veya şişe içeriğinin kapak ile temas etmesi, bu tıpadan şişe içine lateks maddesinin inoküle olmasını sağlamaktadır. Bu şekildeki şişe içeriklerinin lateks içerdiği hem test yöntemi ile hem de insûlin kullanan diyabetik olgularda gösterilmiştir. Alerjik hastalar açısından önemli olması, bu kişilerin hem taşıdıkları atopik yapılan nedeni ile hem de parenteral yolla düzenli aralıklarla maruziyetlerinden dolayı risk grubunda olmalarıdır. Gerçekten de devam eden çalışmamızın ön verileri bize, ilk 6 aylık süre sonrası alerjik hastalıkları nedeni ile immünoterapi alan hastalarımızda duyarlılık oranının %25'e çıktığını göstermiştir. Klinik olarak lateks alerjisi tanımlamasaiar da deri testi veya RAST ile yeni pozitiflik geliştiği saptanmıştır. İmmünoterapi uygulamalarının devam etmesi ve olgu sayısının artması ile bu oran artabilir. Bu duyarlılığının klinik olarak önemini henüz bilmiyoruz. Ancak semptomatik olması durumunda ciddi sonuçlar doğurabilir. Hastalar hem immünolojik duyarlılık hem de semptomlar açısından izlenmelidir. Olanaklar el vermediği immünoterapi uygulanan şişe içeriklerinde, çoklu delmeler sonrası lateks alerjeni kontaminasyonu olup olmadığını ölçemedik. Literatürde de buna ait herhangi bir veriye rastlamadık. Pratikte klinik uygulama açısından, immöünoterapi alan hasta gruplarının lateks duyarlılığı ve semptomatik lateks alerjisi açısından izlenmesi uygun olacaktır soncuna vardık. 30 34

ÖZET SLE'da klinik aktivitenin saptanması, aktivasyonun derecesine göre tedavide kullanılacak ilaçların seçimi ve tedaviye verilen yanıtın değerlendirilmesi çok önemlidir. Halen bu amaçla rutin olarak anti-dsDNA ve kompleman düzeyleri kullanılmaktadır. Ancak bu göstergeler herzaman klinik ile uyumlu olmamaktadır. Bu nedenle klinik aktivasyon immün inflamatuvar reaksiyonlarda rol oynayan bazı mediyatörlerle ilişkilendirilmeye çalışılmaktadır. İnflamatuvar sitokinler bu mediyatörler içinde önemli bir yer tutar. Bu çalışmaya, hastalıklarının aktif döneminde olan 38 SLE ve 13 RA'li hasta alınmıştır. SLE'lu hastaların hastalık aktiviteleri SLEDAI indeksine göre belirlenmiştir. Seçilen hastaların serumlarındaki CRP düzeyleri nefelometrik olarak, proinflamatuvar sitokinlerden IL-6 ve TNF-a ile TNF-a solubl reseptör ( TNF-sR55 ve TNF-sR75) düzeyleri sandwich ELISA yöntemi ile ölçülmüştür. Bu parametrelerin her iki hasta grubu arasındaki karşılaştırmaları ve SLEDAI indeksi ile korelasyonuna bakılmıştır. TNF-a dışındaki tüm parametreler her iki hasta grubunda normalden yüksek bulunmuştur. TNF-a düzeyleri, gruplar arasında anlamlı farklılık göstermemiştir. CRP ve IL-6 düzeyleri RA'li hastalarda SLE'lu hastalardan anlamlı yüksek bulunmuştur. TNF-sR55 ve TNF-sR75 düzeyleri SLE'lu hastalarda daha yüksek saptanmasına karşın, sadece TNF-sR75 düzeyleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. SLE'un klinik aktivite skoru olan SLEDAI ile CRP, IL-6, TNF-a, TNF-sR55 ve TNF-sR75 düzeyleri arasında ayrı ayrı anlamlı korelasyon bulunduğu gösterilmiştir. Bu bulgular, SLE ile RA'li hastaların AFP yanıtları arasındaki farkı açıklamaktadır. CRP sentezinin başlıca sorumlusu olan IL-6, RA'de daha yüksektir. 42SLE'lu hastalarda da IL-6, normalden daha yüksek düzeylerdedir. Ancak beklenen ölçüde yükselmemesinden, literatürdeki diğer yayınlarda belirtildiği gibi, IL-6'ya karşı oluşan Ab' ların sorumlu olabileceği düşünülmüştür. TNF-a düzeylerinin yüksek saptanmaması, anti sitokin Ab'larına, hastaların kullanmakta olduğu sitostatik ilaçlara veya en önemlisi kendi antagonisti olan solubl reseptörlerinin düzeylerinin yükselmesine bağlı olabilir. Çünkü TNF-a düzeyleri hem aktivite indeksi ile hem de TNF-sR55 ve TNF-sR75 düzeyleri ile korelasyon göstermiştir. TNP-sR^erinin aktif immün yetenekli hücrelerdeki ekspresyonları, TNF-a ile birlikte, SLE'da ön planda olan Th2 tip sitokinler tarafından uyarılmaktadır. Moleküler yapı olarak daha stabildirler ve beklemiş serumlarda bile güvenle ölçülebilirler. Bu nedenle SLE'daki immün inflamatuvar yanıtın izlenmesinde, TNF-sR düzeyleri önemlidir. Elde ettiğimiz veriler, hastalık aktivitesi ile çalışılan tüm parametrelerin korelasyon gösterdiğini ortaya koymuştur. Ancak literatürdeki diğer çalışmalardan elde edilen sonuçlar da göz önüne alındığında, TNF-sRlerinin özellikle TNF-sR75'in serum düzeylerinin hastalık alevlenmelerinde objektif bir gösterge olarak kullanılmaya aday olduğu ileri sürülebilir. 43 51

ÖZETGiriş ve Amaç: Alerjen spesifik immünoterapi mevsimsel ya da yıl boyu süren alerjik rinit (AR) ve duyarlı olunan alerjenle tetiklenen astıma sahip olgularda kullanılan bir tedavi yöntemidir. Bu tedavi yöntemi ile temel prensip olarak immünglobulin (Ig) E aracılı aşırı duyarlılık reaksiyonu klinik ve laboratuvar olarak doğrulanmış hastalarda alerjenin giderek artan subklinik dozlarda verilerek immün cevabın değiştirilmesi, dolayısıyla alerjene bağlı semptomların ve ilaç kullanımının azaltılması ya da tamamen ortadan kaldırılması hedeflenir. Kliniğimizde standardize alerjenlerle SIT uygulanmaktadır; ancak kendi SIT uygulamalarımızın etkinlik sonuçları bilinmemektedir. Bu çalışmanın temel amacı 18-65 yaş arası, en az bir yıldır, kliniğimizde alerjen SIT almakta olan erişkin hastalarda SIT'in alerji semptomları ve yaşam kalitesi üzerine etkisinin değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamız alerjik rinit ve/veya astım tanısı konmuş ve alerjen SİT alan hastaların SİT öncesinde ve sonrasında tedavi etkinliğini ve yaşam kalitesini incelemek amacıyla planlanan prospektif bir anket çalışmasıdır. Çalışmaya Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı, İmmünoloji ?Alerji Bilim Dalı polikliniğinde en az bir yıldır alerjen SİT almakta olan, Şubat 2011-Ağustos 2011 tarihleri arasında immünoterapi almak üzere başvurdukları günde, çalışmaya katılmayı kabul edip bilgilendirilmiş onam formunu imzaladıktan sonra anket formunu ve yaşam kalite ölçeklerini dolduran toplam 145 hasta katılmıştır. Çalışmada kullanılan anket formunda demografik veriler, tanı bilgileri, uygulanan immünoterapi ve medikal tedavi bilgilerinin yanı sıra etkinlik değerlendirme soruları yer almaktadır. Klinik etkinlik değerlendirme parametreleri astım semptom skoru, rinit semptom skoru, konjonktivit semptom skoru ve ilaç kullanım skorudur. Yaşam kalite ölçeği olarak valide edilmiş RQLQ (Rinokonjonktivit yaşam kalite ölçeği) ve AQLQ (Astım yaşam kalite ölçeği) kullanılmıştır.Bulgular: Çalışmaya katılan 145 hastanın 56`sı kadın (%38.6), 89`u erkekti (%61.4). Yaş ortalamasının 36.5 ? 10.3 yıl olduğu görüldü. Tanı özelliğine göre gruplandırıldığında 44 (%30.3) hastanın mevsimsel, 20 (%13.8) hastanın yıl boyu, 81 (%55.9) hastanın ise mevsimsel artış göstermekle birlikte yıl boyu süren yakınmaları vardı. Aile öyküsü alınabilen 142 hastadan 71'inde (%50.0) aile öyküsü pozitifti. SİT uygulanma süresi ortalama 3,2 ? 1.25 yıl olarak saptandı. Toplam reaksiyon sayılarına bakıldığında enjeksiyon sonrası 81 hastada (%55.9) reaksiyon görülürken, 64 hastada (%44.1) lokal ya da sistemik reaksiyon görülmedi.Tedavi etkinliğinin değerlendirilmesinde; SİT öncesi döneme göre SİT sonrası dönemde astım, rinit ve konjonktivit semptom skorlarında ve ilaç kullanım skorlarında azalma gözlendi. Bazı gruplarda semptom skorlarında rakamsal olarak belirgin düzelme olmasına rağmen hasta sayısının az olması nedeniyle bu azalma istatistiksel olarak anlamlı bir değere ulaşmadı. Hekim tarafından belirlenen VAS değerleri ile hasta tarafından belirlenen subjektif düzelme değerleri arasında olumlu yönde, güçlü bir korelasyon mevcuttu (r: 0,50-0,74). Yaşam kalitesinin değerlendirilmesinde kullanılan toplam RQLQ ve AQLQ skorunda SİT uygulaması öncesine göre SİT uygulaması sonrası belirgin düzelme saptandı. Bu düzelme tüm alt başlıklarda istatistiksel olarak anlamlıydı (p< 0,05).Sonuç: Subkutan alerjen spesifik immünoterapi, alerjik rinit ve astım tedavisinde doğru endikasyonda ve uygun şekilde kullanıldığında güvenilir ve etkin bir tedavi yöntemidir. Yaşam kalitesi ölçümlerinin yapılması SİT'in sekonder kazanımlarını değerlendirmek açısından önemlidir.Anahtar sözcükler: Alerjik rinit, astım, alerjen spesifik immünoterapi, etkinlik, yaşam kalitesi ABSTRACTObjective: Allergen spesific immunotherapy is a treatment modality used for seasonal and perennial allergic rhinitis and asthma. Gradually increasing quantities of an allergen extract is administered to patients with a spesific IgE-mediated sensitization , to improve the symptoms associated with exposure to the causative allergen and reduce the medication use. It is currently the only treatment that alters the abnormal immune response underlying allergic disease. We aimed to analyse the data of our experience of SİT and its effects on quality of life.Materials and Methods: We prospectively collected data from 145 patients who received SIT for at least one year, between February-August 2011. They were asked to complete a questionnaire including questions of symptom severities, need for medical treatment and levels of recovery before and after SIT. The validated RQLQ and AQLQ was used to evaluate the improvement of quality of life scores.Results: A total of 145 patient (56 women and 89 men) with a mean age of 36.5±10.3 years were enrolled in the study. Among the study group %70.3 of patients had rhinitis and %28.3 of them had both rhinitis and asthma. 71 patients had a positive family history. Of all the study group, 81 patients had adverse reactions, 12 of them had both local and systemic, 69 patients had local, and 24 patients had systemic reactions after injections. The decreases in the symptom scores, medication scores and VAS scores were found statistically significant in most of the groups (p< 0,05). Quality of life assessment showed a significant improvement in all patients after SIT compared to pretreatment values.Conclusions: Allergen spesific immunotherapy is a safe end efficient treatment modality in allergic rhinitis and asthma if used properly and with a correct indication. Quality of life measures is an important way to assess the secondary outcomes of SIT.Key words: Allergic rhinitis, asthma, allergen spesific immunotherapy, efficacy, quality of life 84

100

ÖZET: Grass polenine bağlı mevsimsel alerjik rinokonjonktivitli hastalarda hem konvansiyonel immunoterapi hem de presezonal immunoterapi oldukça etkili tedavi metodudur. Her iki immunoterapi programıda gereken hastalarda güvenle kullanılabilir. 53 59

VII. ÖZET Alerjik rinit, nazal mukozanın IgE aracılığıyla gelişen enflamatuvar bir hastalığıdır. Başlıca semptomları; burun akıntısı, burun tıkanıklığı, hapşırma ve burunda kaşıntıdır. Alerjik rinit tüm dünyada oldukça yaygın görülen bir hastalıktır. Hayatı tehdit eden bir hastalık olmamakla birlikte yaşam kalitesini bozması, okul ve iş devamını olumsuz etkilemesi açısından önem taşımaktadır. Son yıllarda alerjik enflamasyonun tek bir hedef organı değil, tüm solunum sistemini içine alan bir klinik tablo şeklinde seyrettiği görüşü giderek yaygınlık kazanmakta ve ` birleşik hava yolları` kavramı kabul görmektedir. Alerjik rinitin en klasik sınıflaması; mevsimsel, yıl boyu ve mesleksel rinit olarak bilinmektedir. Mevsimsel ve yıl boyu ayırımı alerjene maruz kalınan zaman dilimi esas alınarak yapılan bir sınıflandırmadır. MAR, polenler ve mantar sporları gibi dış ortam alerjenlerinin, yıl boyu alerjik rinite ise ev tozu akarları, hamamböceği, küf mantar sporları ve ev hayvanlarından kaynaklanan alerjenler gibi iç ortam alerjenlerinin neden olduğu kabul edilmektedir. Polenlerin alerjiye neden olabilmesi için çevrede yaygın olarak bulunmalı, konsantrasyonu çok olmalı, çapları 35 mikrondan küçük, kuru, ve yuvarlak biçimde olmalı, rüzgarlarla uzak mesafelere taşınabilmeli, antijenik gücünün fazla.olması gereklidir. Genetik faktörler, hava kirliliği, sigara, ve viral enfeksiyonlar gibi birçok ekstrensek faktör bu alerjenlerin immun sistem tarafından tanınmasına katkıda bulunur. Hava kirliliğinin giderek artması, sigara içilmesi, ozon, sülfür ve azot oksitlerin solunum yolu epitelinde yaptığı hasarlar daha çok alerjenin immün sistemle karşılaşmasına neden olmaktadır. Alerjik rinit tanısından deri prick testi büyük önem taşımaktadır. Fakat kesin tanı koymada tek başına yeterli değildir, özellikle çok sayıda alerjene karşı cilt testi pozitifliği gösteren kişinin hastalığında hangi alerjenin rol alıp almadığı göstermek için o polenin ekstratı ile NPT yapılması uygun olur. Akdeniz havzasında yaygın olarak bulunan Cupresseceae türü ağaçların polenlerine karşı oluşan kışın görülen alerjik rinit nedenleri arasında selvi polen alerjisi son yıllarda özellikle güney avrupa ülkelerinde hızlı bir artış gösterdiği birçok yayında gösterilmiştir. Ege bölgesinde yer alan İzmir'in doğal bitki florası içinde özellikle park ve bahçelerde yaygın olarak cupressus sempervirens türü ağaçlar 39-bulunmaktadır. İzmir'de Kasım 1998 ve Ekim 1999 tarihleri arasındaki yapılan ölçümlerde cupressaceae/ Taxaceae türünün atmosferde yüksek konsantrasyonda bulunduğu fakat polen alerjik derecesinin düşük olduğu gösterilmiştir(39). Havadaki toplam polen miktarını oluşturan ağaçlar arasında 4' üncü sırada yer almaktadır. Selvigiller bütün yıl polenisazyon yapmalarına rağmen cup arizonica avrupada ekim ayından itibaren polenisazyonu başlar ve giderek artar şubat veya mart ayında polenisazyonu biter. Cup sempervirens ise avrupada ocakta polenisazyona başlar nisanda polenisazyonu biter. Izmirde Kasım 1998 ve Ekim 1999 tarihleri arasındaki yapılan ölçümlerde cupressaceae/ Taxaceae türünün polenisazyonunun ocak ayında düşük seviyelerde olduğu şubat ayından itibaren arttığı ve mart ayında yükselerek nisan mayıs aylarında en yüksek seviyelere ulaştığı ağustosa kadar azalarak devam ettiği görülmüştür. Avrupada yapılan yayınlarda selvi polen alerjisinin ülkelere ve bölgelere göre değişmesine rağmen % 10 - 20 arasında değişmektedir. Avrupa'nın bazı bölgelerinde % 30 kadar çıkmaktadır. Epidemiyolojik bilgiler selvi polen duyarlılığının yıllar içinde artacağını göstermektedir. Yaptığımız çalışmada alerjik rinit ve/veya astım şikayetleri ile kliniğimizi başvuran 455 hastada, cup sempervirens ekstresi ile yapılan deri prick testin sonuçlarına göre % 12.5 selvi (cup sempervirens ) polen duyarlılığı saptanmıştır. Bu hastalarda sadece bir tanesi selvi polenine karşı monosensitif olarak saptandı. Hastaların geriye kalanında selvi poleni duyarlılığı yanında ağaç polenleri, ot polenleri, yabani ot polenlerine karşı duyarlı olduğu saptandı. Cup sempervirens poleni duyarlığı avrupadaki ülkelerde görülenlere benzer bulunmuştur fakat hastaların çoğu polisensitize olduğu için alerjik rinit veya astım semptomlarından cup sempervirens poleni sorumlu olduğu söylenemez. Özellikle cup sempervirens polen ekstratı ile yapılan nasal provakasyon testinde hastalarda hiçbir semptom ve rinometrik değişiklik oluşmamıştır. Bu polisensitize olan hastaların duyarlı oldukları zeytin veya ot polen karışımları ile yapılan nazal provakasyon testi sonuçlarına bakıldığında selvi ve/veya ardıç deri prick testi pozitif ve zeytin poleni deri prick pozitif 6 hastanın 5' inde zeytin poleni ekstratı ile yapılan nazal provakasyon testi pozitif saptandı, selvi ve/veya ardıç deri prick pozitif ve ot polen deri prick pozitif 1 1 hastanın T sinde ot polen karışımı ekstratı ile yapılan nazal provakasyon pozitif saptandı. Bizim çalışmamızda selvi 40-polen duyarlılığı olan hastalarda semptomların selvi poleninden çok diğer polenlerle ilişkili olabileceğini desteklemektedir. Sonuç olarak deri prick ve rast sonuçlarına göre cupressus sempervirens duyarlılığı olan hastalara cupressus sempervirens ekstratı ile yapılan nazal provakasyon testleri negatif bulunduğu için izmir bölgesinde cupressus sempervirens polenleri mevsimsel alerjik rinit semptomları oluşturmamaktadır. Fakat bu konuda kesin bir yargıya varmak için her yıl İzmir bölgesinin polen haritasının düzenlenmesi ve daha fazla kişiyle yapılmış çalışmalara gerek vardır. -41 46

ÖZET Eozinofilik özofajit özofagusa eozinofil infiltrasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Primer olabileceği gibi sekonder olarak da gelişebilir. Sekonder sebepler arasında tıbbın en yaygın hastalıklarından birisi olan gastroözofagealreflü hastalığı, yine özellikle ülkemizde sıkça görülen paraziter hastalıkların yanı sıra ilaç etkileri, infeksiyon hastalıkları, kollajen bağ dokusu hastalıkları sayılabilir. Primer eozinofilik özofajit ise sıklıkla epizodik disfaji, bulantı gibi şikayetlere yol açar ve sıklıkla yapılan üst gastrointestinal sistem endoskopilerinde normal mukoza görünümüne yol açtığı için atlanabilir. Ancak biopsi alınırsa tam konulabilir. Gerek hekimlerin bu hastalığı sık görmedikleri için hatırlamamaları, gerekse hastaların değişik bulguları olmaları nedeniyle hekim hekim dolaşmaları sebebiyle geç ve yanlış tanı almaları nadir değildir. Son yıllarda özellikle çocukluklarda bu hastalığın giderek daha sık görüldüğü bildirilmektedir. Çocuklarda yapılan araştırmaların çoğu gıda alerj enleri iledir. Bu güne kadar erişkinlerde aeroalerj enlerin rolü ile ilgili bir vaka takdimi ve bir deneysel çalışma dışında literatürde başka çalışma bizim bilgilerimize göre yoktur. Alerjik hastalıkların giderek arttığı göz önüne alınırsa ileride bu hastalığın erişkinlerde de daha sık gözlenmesi olasıdır. Bizim amacımız solunum yolu alerjisi olan bireylerde polen mevsiminde eozinofil infiltrasyonu olup olmadığını tespit etmekti. Bu amaçla yaş ortalamaları 38,39±10,28/yıl olan 38 alerjik hasta ve yaş ortalamaları 40,83±12,18/yıl GÖRH olan 24 hasta ve yaş ortalaması 40,76+10,72 olan 13 kontrol hastası çalışmaya alınmıştır. Eozinofile rastlanma yüzdesi alerjisi olan bireylerde % 19,0; GÖRH' da % 20,8, hem alerjisi hem de GÖRH olan bireylerde %35,3 idi ve aralarındaki fark önemsizdi. (p=0,323; p>0,05). Alerjik bireylerde kan eozinofil sayılan hem daha yüksekti, hem de diğer gruplardan farklı olarak kandaki eozinofil sayısı ile özofagusda eozinofil görülmesi açısından arada pozitif korelasyon mevcuttu. Üst özofagusda ortalama eozinofil sayılan alerjisi olan bireylerde 5,5±9,7; GÖRH' da 1,4±1,5; hem alerjisi hem de GÖRH olanlarda 1,6±2,3 saptandı. Alt özofagusda ortalama eozinofil sayılan, alerjisi olan bireylerde 2,2±2,5; GÖRH'da 4,6+5,8; hem alerjisi hem de GÖRH olanlarda 3,3±4,4 saptandı. Her ne kadar aradaki farklar istatiski açıdan önemsiz olsa da alerjisi olan hastalarda üst özofagusda, GÖRH olan hastalarda ise alt özofagusda eozinofil sayılarının daha yüksek olması aeroalerj enlerin daha çok üst özofagusu, GÖRH'nın ise daha çok alt özofagusu etkilediği ve aeroalerj enlerin etyopatogenezde önemli olabilecekleri sonucuna ulaşıldı. 51