Search

Çeviri süreçlerinde gerçekleştirilen revizyon eylemi, çok yönlü ve karmaşık bir eylem türüdür. Böyle bir durum, revizyon eyleminin tanımlanmasını ve bu eylemin sınırlarının belirlenmesini zorlaştırmaktadır. Erek kitleyle buluşturulacak erek metnin kalitesini arttırmak amacıyla gerçekleştirilen revizyon faaliyetlerini gerçekleştiren revizör pozisyonundaki katılımcının kişisel tasarruf ve tutumlarının göz ardı edilmemesi de gerekmektedir. Ayrıca günümüzdeki teknolojik gelişmelerin neticesinde, örneğin artan bilgisayar destekli çeviri faaliyetleri bağlamında, revizyon eyleminin amacına uygun işlevsel bir biçimde gerçekleştirilmesi ihtiyacı da artmaktadır. Çalışmamız çerçevesinde “Mesleğimiz Yayıncılık Projesi – AB’ye Uyum Sürecinde Avrupa ve Türkiye Yayıncılık Sektörlerinde Meslek Standartları ve Yeterlilikler” ile “TS EN ISO 17100:2015 ‘Çeviri Hizmetleri – Çeviri Hizmetleri İçin Gereklilikler’ Türk Standardı” örnekleri, revizyon eyleminin çeviribilim alanındaki teorik düzlemde ele alındığı biçimiyle irdelenmiştir. Çalışmamız çerçevesinde irdelediğimiz iki örnek, her ne kadar mesleki standart ve yeterliliklerin belirlenmesi amacıyla oluşturulmuş olsalar da çeviri süreçlerinde revizyon faaliyeti görevini üstlenecek revizör katılımcısının kişisel tasarruf ve tutumları göz ardı edilmektedir. Ayrıca irdelediğimiz örnekler, revizyon faaliyetlerini, genel olarak yalnızca erek metin üzerinden gerçekleştirilebilecek bir eylem türü olarak ele almaktadırlar. Böyle bir bakış açısı, revizyon faaliyetinin yüzeysel ve terminolojik bir biçimde uygulanmasına yol açmaktadır. Çalışmamız çerçevesinde tespit edilen bu ve benzeri sorunlar neticesinde, söz konusu örneklerin çeviribilim alanında yönelik çalışmalarda ele alınan revizyon faaliyetlerine tam anlamıyla odaklanmadığını söyleyebiliriz. Bu sebeple her iki örnek içeriğinin, çeviribilim alanındaki revizyon faaliyetine yönelik ortaya konulan literatür çerçevesinde değerlendirilip yeniden ele alınması gerekmektedir. The act of revision in translation processes is a multifaceted and complex type of action. Such a situation makes it difficult to define the revision act and determine its boundaries. It is also necessary not to ignore the personal decisions and attitudes of the participant in the position of the reviser who performs revision activities to improve the quality of the target text to be delivered to the target audience. Moreover, due to today's technological developments, for example, in the context of increasing computer-assisted translation activities, the need for revision to be performed functionally in accordance with its purpose is also increasing. The starting point of this study is to examine the problems and uncertainties in revision activities, which have been theorized in the field of translation studies from a theoretical perspective, through examples that have not been evaluated within the framework of revision before, and thus to put forward the theoretical background on the subject in a practical way. Such a study is intended to contribute to the translation studies literature on the act of revision, which constitutes an important part of the translation process. Within the framework of our study, the examples of “Professions in Publishing” Project - Professional Qualifications for Publishing on the Way to EU Accession” and "TS EN ISO 17100:2015 ‘Translation Services - Requirements for Translation Services’ Turkish Standard” are examined in the way in which the act of revision is dealt with on the theoretical level in the field of translation studies. Although the two examples we analysed in our research framework were created to determine professional standards and competencies, the personal decisions and attitudes of the reviser participant who will undertake the revision activity in translation processes are ignored. Moreover, the examples we have examined generally treat revision as a type of action that can only be performed on the target text. Such a perspective leads to a simple and terminological implementation of the revision activity. As a result of these and similar problems identified in the framework of our study, we can say that these instances do not entirely focus on the revision activities addressed in translation studies. For this reason, the content of both examples needs to be evaluated and reconsidered within the framework of the literature on the revision activity in the field of translation studies.

Bu çalışma Romantik İlişki Değerlendirme Ölçeği'nin (RİDÖ; Kılınçer & Tuzgöl Dost, 2013) revizyonunu içermektedir. Araştırmada veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, RİDÖ ve İlişki Doyumu Ölçeği (İDÖ) kullanılmıştır. RİDÖ’nün üzerinde açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri gerçekleştirilmiştir. Açımlayıcı faktör analizi (AFA) sonucunda 28 madde ve beş alt boyuttan oluşan bir yapı elde edilmiştir. Gerçekleştirilen birinci ve ikinci düzey DFA sonuçları birlikte değerlendirildiğinde; 28 maddeden oluşan beş alt boyutlu yapının araştırmanın çalışma grubu olan yetişkin bireylerde desteklendiği görülmüştür. Ölçeğin geçerliğine kanıt sağlamak amacıyla İDÖ ile ilişkisi incelenmiştir. Sonuçlar RİDÖ revize formu ve İDÖ’nün negatif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı şekilde ilişkili olduğunu ortaya koymuştur. Ayrıca ölçeğin güvenirliği Cronbach Alpha katsayısı ile iç tutarlılık bağlamında incelenmiştir ve boyutlara ait Cronbach Alpha katsayısı değerlerinin .78 ile .92 arasında değiştiği bulunmuştur., The present study includes a revision of the Romantic Relationship Assessment Scale (RRAS; Kılınçer and Tuzgöl Dost, 2013). Personal Information Form, RRAS, and Relationship Satisfaction Scale (RSS) were used as data collection tools. Explanatory and confirmatory factor analyzes were performed on the RRAS. As a result of exploratory factor analysis (EFA), a structure consisting of 28 items and five sub-dimensions was obtained. When the first and second-level CFA results are evaluated together, it was seen that five sub-dimensions consisting of 28 items were supported. In order to provide evidence for the validity of the scale, its relationship with the RSS was examined. The results revealed a negative and statistically significant correlation between the revised form of RRAS and RSS. In addition, the reliability of the scale was examined in terms of internal consistency, and the Cronbach Alpha coefficient values of the dimensions were found to vary between .78 and .92.

Brassicaceae Burnett (Sin.: Cruciferae) familyası tüm dünyada, özellikle Tacikistan ve Türkiye merkez olmak üzere kuzey ılıman ve genellikle kuru yerlerde yayılış gösterir. Farklı koşullarına adapte olmuş familya üyelerinin kendilerine has keskin tat ve kokuları içerdikleri glikosinolatlardan kaynaklanır. Ayrıca folik asit, fenolik bileşikler, karotenoitler, selenyum ve C vitamini içerirler. Kök, taze gövde, yaprak, çiçekli gövde ve tohumları halk arasında ağrı kesici, ateş düşürücü, temizleyici, laksatif, diüretik, febrifuj, yara iyileştirici, tonik, iştah artırıcı gibi tıbbi amaçlar ve sebze olarak kullanılır. Belirtilen özellikleri nedeni ile önemli bir familya olarak bu çalışmada Anadolu Üniversitesi Eczacılık Fakültesi ESSE Herbaryumu'nda 1975-2019 yılları arasında yapılan arazi çalışmaları ile toplanmış Brassicaceae Burnett. familyası örneklerinin revizyonu gerçekleştirilmiştir. Familyaya ait 557 herbaryum örneği incelenmiş ve 57 cins 238 tür ve tür altı takson tespit edilmiştir. Sadece familya seviyesinde kaydı yapılmış 230 herbaryum örneğinin, cins/tür/tür altı seviyesinde tayinleri yapılmıştır. 20 herbaryum örneğinin farklı familyaya ait örnekler olduğu görülmüştür. En çok tür ile temsil edilen cisnler sırası ile Alyssum L. (29 tür), Isatis L. (18 tür), Aethionema R.BR. (15 tür), Erysimum L. (12 tür), Hesperis L. (11 tür), Thlaspi L. (10 tür) ve Sisymbrium L.(7 tür) olarak belirlenmiştir.

Bu çalışma kapsamında, Türkiye’de yayılış gösteren Potentilla L. cinsinin D grubuna ait 16 tür ve 18 takson üzerinde morfolojik ve mikromorfolojik araştırmalar ile birlikte taksonomik açıdan problemli bazı türler üzerinde moleküler ve bir tür üzerinde de fitokimyasal çalışmalar yapılmıştır. Morfolojik çalışmalar kapsamında, farklı herbaryumlarda bulunan yerli ve yabancı botanikçilerce toplanan örnekler ile tez aşaması sırasında tarafımızdan toplanan çok sayıda örnekten yararlanılmıştır. Çalışma sonucunda, Türkiye Florası’nda bu cinse ait türlerin betimlerinde yer verilmeyen ve türler arasında farklılıklar gösteren yeni özellikler tespit edilmiş ve bu özelliklerin de ilave edilmesi ile D grubu Potentilla taksonlarına ait detaylı morfolojik betimler ve daha kullanışlı tür teşhis anahtarı hazırlanmıştır. Bununla beraber türlerin mevcut yayılış alanlarına ek olarak tarafımızca yeni yayılış alanları da eklenmiştir. Mikromorfolojik çalışmalar kapsamında polen, tüy ve meyve mikromorfolojileri çalışılmıştır. D grubu Potentilla taksonlarına ait polen, tüy ve meyve yapıları Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) kullanılmak suretiyle detaylı olarak tanımlanmıştır. Ayrıca tez kapsamında taksonomik açıdan problemli olan ve morfolojik olarak net ayrımı yapılamayan P. libanotica ve P. isaurica türleri üzerinde moleküler çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışma sonucunda P. isaurica türünün ayrı bir tür olamayacağı ve P. libanotica türünün alttürü olduğu sonucuna varılmıştır. Bunların yanı sıra Denizli’ye özgü bir endemik olan P. davisii türünden elde edilen aseton ve metanol ekstraktlarının antioksidan kapasitesi, toplam sekonder metabolitleri ve yüksek performanslı sıvı kromatografisi (HPLC) kullanılmak suretiyle fenolik bileşimleri tespit edilmiştir. In this study, Group D of Potentilla L. genus of which includes 16 species and 18 taxa in Turkey on morphology and micromorphology studies with molecular studies on the some taxonomic problematic species and phytochemical studies on one species were conducted. In the morphological studies, samples collected by local and foreign botanists in different herbariums and many samples collected by us during the thesis phase were used. As a result of this study new features were determined which had previously not existed in the descriptions of Potentilla species in Flora of Turkey. With the addition of these features, detailed morphological descriptions of Potentilla taxa and a more useful species identification key were prepared. However, in addition to the existing distribution areas of the species, new distribution areas have been added by us. In micromorphological studies, pollen, hair and fruit micromorphologies were studied. Pollen, hair and fruit structures of Potentilla taxa of group D were described in detail using Scanning Electron Microscope (SEM). In addition, molecular studies were carried out on P. libanotica and P. isaurica species, which are taxonomically problematic and cannot be clearly distinguished morphologically. As a result of this study, it was concluded that P. isaurica cannot be a separate species and is a subspecies of P. libanotica. Also, antioxidant capacity, total secondary metabolites and phenolic compositions of acetone and methanol extracts obtained from P. davisii which is endemic to Denizli were determined by using high performance liquid chromatography (HPLC). Bu tez çalışması Pamukkale Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından 2016FEBE014 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu araştırmada Dünyada 3 türü bulunan Gonocytisus cinsi revize edilmiş, filogenesi ve filocoğrafyası incelenmiştir. Gonocytisus taksonlarına ait teşhis anahtarı yapılmış, morfolojik özellikleri ortaya konmuş ve betimlemeleri verilmiştir. Gonocytisus cinsinin, Genisteae tribusu içerisindeki yeri ile cins içerisindeki türlerin filogenetik ilişkileri anlamak için, nüklear DNA'nın ITS ve ETS, kloroplast DNA'sının trnL-trnF ve psbA-trnH bölgeleri kullanılmıştır. Gonocytisus cinsi için morfolojik ve filogenetik veriler ışığında bir yeni tür tanımlanmış ve cins için takson sayısı toplamda 4'e çıkmıştır. Gonocytisus cinsini oluşturan türlerin ortak ataya varma zamanı 4.176-2.085 myö olarak hesaplanmış ve bu dönemin Pliyosen Devre'sinin, Piasenziyen Çağ'ı içerisinde kaldığı ortaya konmuştur. Yapılan haplotip analizlerinde genetik çeşitliliğin genel olarak düşük olduğu ve dolayısıyla tür içi popülasyonlar arasında gen akışının devam ettiği anlaşılmıştır. Ekolojik niş modellemeleriyle de türlerin geçmişten günümüze iklimsel parametrelerle yayılış gösterebileceği uygun alanlar tahmin edilmiştir., In this study, the genus Gonocytisus, which has 3 species in the world, has been revised and its phylogeny and phylogeography have been investigated. The diagnostic key of Gonocytisus taxa has been made, its morphological features have been revealed, and its descriptions are given. ITS and ETS of the nuclear DNA, the trnL-trnF and psbA-trnH regions of the chloroplast DNA were used to understand the position of the genus Gonocytisus in the Genisteae tribus and the phylogenetic relationships of the species in the genus. A new species has been defined with the morphological and phylogenetic data for the genus Gonocytisus, and the number of taxa has increased to 4 in total. The time for the species that make up the genus Gonocytisus to reach the common ancestor was calculated as 4.176-2.085 million years ago and it was revealed that the Pliocene Period of this period remained in the Piacenian Age. In haplotype analysis, it has been understood that genetic diversity is generally low and therefore gene flow continues within intra-species populations. Using ecological niche models, suitable areas where species can spread from past to present with climatic parameters have been estimated.

Bu çalışmada, Türkiye'deki Epipactis (Orchidaceae) cinsinin revizyonu yapılmıştır. Cinse ait 11 türün tanımlamaları yapılmış, tip örnekleri, eşanlamlılıkları, habitat özellikleri, coğrafi yayılışları verilmiştir. Tür teşhiş anahtarları hazırlanarak, her tür için ayrıntılı fotoğraflar sunulmuştur. Çalışmada, Epipactis cinsinin türleri moleküler olarak ele alınmış, yapılan parsimoni analizleri ile türlerin cins içerisindeki ayrımları belirlenmiştir. MatK, rbcL ve ITS 1-2 DNA gen bölgeleri kullanılarak 90 takson karşılaştırılmıştır. Elde edilen morfolojik ve moleküler veriler ışığında türlerin Epipactis cinsi içerisindeki sistematik durumu yeniden düzenlenmiştir. Çalışma, Epipactis türlerinin filogenetik analizinde ITS ve MatK gen bölgelerinin daha yararlı olabileceğini göstermiştir., A revision of genus Epipactis of Turkey is presented. The 11 species of Epipactis in Turkey are described. Furthermore, type specimens, synonyms, habitat characterstics and geographical distributions are given. Keys to the species are provided, together detailed and morphometric photos of each speices. In the present study were analyzed all the taxa of the orchid genus Epipactis molecularly and determined by parsimony analysis the stuations of the species in the genus. Three genome regions, rbcL, MatK and ITS 1-2 were used and compared for 90 taxa. By combaining morphological and molecular data, identified the systematic status of the species within the genus Epipactis. The study suggests that ITS and MatK regions can be generally useful in systematic analysis of genus Epipactis.

Bu çalışma ile Türkiye'de doğal olarak yetişen Bunium L. (Apiaceae) cinsi taksonları morfolojik, anatomik, mikromorfolojik, karyolojik ve moleküler özellikleri bakımından incelenmiştir. Türlerin kapsamlı betimleri yapılarak tür tayin anahtarı yeniden düzenlenmiştir. Arazi ve herbaryum çalışmaları ile taksonların coğrafi yayılışları ve IUCN tehlike kategorileri değerlendirilmiştir. Meyve anatomileri merikarplar veya şizokarplardan alınan enine kesitlerle detaylı şekilde incelenmiştir. Polenler ve meyve yüzeyleri Taramalı Elektron Mikroskobunda (SEM) incelenmiştir. Ayrıca ışık mikroskobu kullanılarak polenlerin ölçümleri yapılmış ve dijital fotoğrafları çekilmiştir. Çimlendirilen taksonların kök uçları kullanılarak kromozom sayıları belirlenmiş ve kromozom morfolojileri analiz edilmiştir. Morfolojik, anatomik, mikromorfolojik ve karyotaksonomik çalışmalardan elde edilen veriler kullanılarak taksonların fenetik ilişkileri incelenmiştir. Taksonlar arasındaki filogenetik ilişkiler nrDNA-ITS1-5.8S rRNA-ITS2 ve cpDNA trnL-F sekans verileri kullanılarak belirlenmiştir. Bu çalışmada, bir yeni tür (Bunium sivasicum M.Çelik & Y.Bağcı) tanımlanmıştır. Bunium elegans var. latilobum Saya taksonu tür seviyesine yükseltilmiş ve B. kucukodukii M.Çelik & Y.Bağcı olarak yeniden isimlendirilmiştir. B. elegans var. brevipes Freyn & Sint. taksonu tür seviyesine yülseltilmiş ve B. brevipes (Freyn & Sint.) M.Çelik & Y.Bağcı olarak değerlendirilmiştir. B. elegans var. pachypus Saya taksonu, B. verruculosum C.C. Towns. türünün ve B. elegans var. involucratum taksonu, B. simplex (K.Koch) Kljuykov türünün sinonimi yapılmıştır. B. microcarpum subsp. bourgaei (Boiss.) Hedge & Lamond ve B. microcarpum subsp. longiradiatum Hedge & Lamond taksonları B. microcarpum (Boiss.) Freyn & Bornm. ex Freyn türünün sinonimi olarak ele alınmıştır. Böylelikle ülkemizde yaylış gösteren Bunium cinsinin tür sayısı 15 olarak belirlenmiştir. Endemik tür sayısı 7 ve endemizm oranı % 46.6 olarak tespit edilmiştir., With this study, the taxa of the genus Bunium L. (Apiaceae) that grows naturally in Turkey were examined in terms of morphological, anatomical, micromorphological, karyological and molecular properties. The comprehensive descriptions of the species were made and more useful keys of identification were rearranged. Corologies and IUCN categories of taxa were evaluated with the field and herbarium studies. The anatomical structures of the fruits were examined in detail with the cross sections taken from mericarps or schizocarps. Pollen and fruit surfaces were examined by Scanning Electron Microscope (SEM). In addition, pollen measurements were made by using light microscope and digital photographs were taken. Chromosome numbers were determined by using root tips of germinated taxa and chromosome morphologies were analyzed. Phenetic relationships of the taxa were examined using data that are obtained from morphological, anatomical, micromorphological and karyotaxonomical studies. Phylogenetic relationships between taxa were determined using nrDNA-ITS1-5.8S rRNA-ITS2 and cpDNA trnL-F sequence data. In this study, a new species (Bunium sivasicum M.Çelik & Y.Bağcı) was described. Bunium elegans var. latilobum Saya was raised to species level and renamed as B. kucukodukii M.Çelik & Y.Bağcı. Also B. elegans var. brevipes Freyn et Sint. was raised to species level and evaluated as B. brevipes (Freyn et Sint.) M.Çelik & Y.Bağcı. B. elegans var. pachypus Saya was turned to synonym of B. verruculosum C.C. Towns. Also B. elegans var. involucratum was turned to synonym of B. simplex (K.Koch) Kljuykov. The taxa, B. microcarpum subsp. bourgaei (Boiss.) Hedge & Lamond and B. microcarpum subsp. longiradiatum Hedge & Lamond, was evaluated to synonym of B. microcarpum. Thus, the number of species of Bunium growing in our country was determined as 15. The number of endemic species was 7 and the ratio of endemism was 46.6 %.

Çağdaş yazın, peri masalı motiflerine ve yapılarına büyük ilgi göstermektedir. Fay Weldon’ın ünlü romanı, Bir Dişi Şeytanın Hayatı veAşkları, farklı peri masalı motiflerini ve yapılarını inceleyip kullanarak, peri masallarının son dönemde kazandıkları gücü okuyucuya sunar. Bu çalışma birçok peri masalının en önemli paradigmalarından biri olan ve çağdaş görüntü kültüründe yaşayan bireylerin en önemli kaygılarından biri haline gelmiş güzellik ögesine odaklanmaktadır. Yalnızca peri masallarında değil günümüz dünyasında da, baskıcı güzellik normları ve mükemmele ulaşma çabası birçok kadın için büyük bir sorun haline gelmiştir. Weldon romanında, üvey kız kardeşlerin (Külkedisi), üvey annelerin (Pamuk Prenses), rakiplerin (Küçük Deniz Kızı) ve antagonistlerin, (Uyuyan Güzel) kıskançlık, arzu ve ihtirasları gibi birçok popüler peri masalı öğesini kullanarak, güzelliğe yüklenen anlamı sorgulamaya çalışır. Bu araştırma masallarda yer alan baskın güzellik ideolojisini anlatırken, hakim kültürde kadın vücudu ve güzelliğine atfedilen ölçüsüz önemi sorgulamaktadır. Fay Weldon romanında bu tür endişelerin yapaylığını anlatarak, güzelliğin aldatıcı ve bozuk doğasını resmeder ve bireyin kişiliğinde yol açtığı olumsuz etkileri sunar. The contemporary fiction reveals a great interest in the representation of fairy tale motifs and structures. Fay Weldon’s novel, The Life and Loves of a She-Devil, attempts topresent the power of resurgence of fairy tale by depicting and revising several of fairy tale motifs and structures. This article focuses on the motif of beauty, as it is one of the central paradigms of most fairy tales, and emphasises that beauty continues to be one of the most stringent preoccupations of individuals living in the contemporary culture of appearances. Not only in fairy tales but in today’s world as well the oppressive beauty norms and the struggle to achieve perfection become a problematical concern for most women.By employing many popular fairy tale motifs like jealousy, desire and craving of the stepsisters (in Cinderella), stepmothers (in Snow White and Rapunzel), rivals (in Little Mermaid), antagonists (like Maleficent in Sleeping Beauty), the novelist tries to question virtue implied in beauty. This study shows that Fay Weldon’s novel depicts the dominant ideology of beauty which is inserted in the fairy tales, questions the excessive interest in beauty and female body in the mainstream culture, divulges the artificiality of such preoccupations,illustrates the abusive and deluding nature and presents their damaging impact upon individual’s identity.

Bu çalışma, Aşağı Fırat Havzası'ında bulunan Alburnus mossulensis populasyonuna ait bazı popülasyon dinamiği parametrelerinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Örnekleme çalışmaları 2008 ve 2015 tarihlerinde yaz döneminde gerçekleştirilmiş olup toplam 345 birey incelenmiştir. İncelenen bireylerin yaşlarının 0-IV'üncü yaş grupları arasında değişiklik gösterdiği belirlenmiştir. Örneklenen bireyler içerisinde I. yaş grubunun en baskın (%33,6) olduğu bunu sırasıyla II. ve 0. yaş gruplarının izlediği görülmüştür. İncelenen bireylerin boy değerlerinin 3,3-16,5 cm ve ağırlık değerlerinin ise 0,22-47,96 g arasında değişim gösterdiği belirlenmiş ve ortalama boy ve ağırlık değerleri sırasıyla 10,73±2,65 cm ve 12,34±7,65 g olarak hesaplanmıştır. Boy-ağırlık ilişkisi ise W=0,0078L3,0323 olarak belirlenmiştir. Populasyon parametreleri akarsular için L∞=19,27 cm, k=0,31 yıl-1, t0=-1,63, Φꞌ: 2,06 ve K: 0,81 olarak hesaplanmıştır. Ölüm oranları ve stoktan yararlanma düzeyi ise Z: 0,61, M: 0, 41, F: 0,22 ve E: 0,35 olarak tahmin edilmiştir. Tahmin edilen bu değerler ışığında popülasyon üzerinde aşırı avcılık baskısının bulunmadığı söylenebilir. The aim of this study was to determine population parameters of Alburnus mossulensis in the Lower Euphrates River Basin. A total of 345 specimens were analyzed that were collected during summer months of 2008 to 2015. Age of the specimens ranged from = to IV. age groups and dominant age group was found I (33.6%) followed by II. and 0. age groups. Total length and total lenght varied from 3.3-16.5 cm and 0.22-47.96 g with the mean of 10.73±2.65 cm and 12.34±7.65 g. Length-weight relationship were estimated W=0.0078L3.0323. Estimated population parameters were calculated as L∞=19.27 cm, k=0.31 yıl-1, t0=-1.63, Φꞌ: 2.24 and K: 0.91 for the population. Mortality and exploitation rates estimated as ise Z: 0.61, M: 0.41, F: 0,22 and E: 0.35, respectively. According to these values it has been expected that there were no over fishing pressure on the population.

Bu çalışmada Türkiye'de doğal olarak yayılış gösteren Haplophyllum A.Juss. ve Ruta L. cinslerinin morfolojik, palinolojik, anatomik ve moleküler çalışmaları yapılarak taksonlar arasındaki benzerlik ve farklılıklar ortaya çıkarılmıştır. Taksonomik çalışmalar kapsamında Haplophyllum ve Ruta cinsleri taksonlarının tür tayin anahtarları verilmiştir. Araştırılan taksonların polen yüzey ornamentasyonu ve şekil özellikleri SEM ve ışık mikroskobunda incelenmiştir. Taksonların polen şekilleri suboblat, oblat-sferoidal, prolat-sferoidal ve sub-prolat olup apertür tipi trikolporat ve trizonokolporattır. Polen yüzey ornamentasyonu sitriat, sitriat-perforat, sitriat-mikroretikulat, rugulat ve rugulat-perforat olarak tespit edilmiştir. Anatomik çalışmalar için gövde ve yapraklardan enine kesitler alınmıştır. Gövde anatomik yapısı bazı türlerin ayrımında önemli olduğu ortaya çıkmıştır. Moleküler çalışmalar kapsamında, Türkiye Haplophyllum ve Ruta cinslerinin yanında Rutaceae familyası ile ilişkili diğer cinsler ve dış grup Spathelia cinsleri kullanılmış ve elde edilen bulgular değerlendirilerek grupların filogenetik ilişkileri ortaya çıkarılmıştır. Aynı türün farklı populasyonları arasındaki varyasyon ve filogenetik ilişkileri ortaya çıkarmak amacıyla Kloroplast DNA'sında yer alan matK, rpl16 ve trnL-F bölgelerinin sekans analizleri gerçekleştirilmiştir. Moleküler çalışmalarda DNA'nın izolasyonu için QIAGEN DNA kiti kullanılmıştır. Moleküler analizler için PAUP ve MrBayes software programları kullanılmıştır. Yapılan arazi ve herbaryum çalışmalarıyla türlerin korolojileri belirlenmiş, Türkiye dağılımı harita üzerinde gösterilmiştir. Türkiye Florası'nda Haplophyllum suaveolens var. cilicicum olan taksonun statü değişikliği yapılarak tür seviyesine çıkarılmış ve H. cilicicum olarak adlandırılmıştır. Ayrıca Haplophyllum suaveolens var. glabrum taksonuda H. hatayensis olarak tür seviyesine çıkarılmıştır. Türkiye Florası'nda sinonim olan Haplophyllum bourgaei ve H. villosulum taksonları canlandırılmıştır. Bunların dışında Haplophyllum ermenekensis Ulukus & Tugay ve Haplophyllum megalanthum Bornm. subsp. manisaensis Ulukus & Tugay yeni taksonlar olarak bilim dünyasına kazandırılmıştır. Yapılan revizyon çalışması sonucunda, Haplophyllum cinsi, şu anda 20 taksonla temsil edilmekte olup bu taksonların 11 tanesi endemik ve endemizm oranı % 55'tir. Ülkemizde Ruta cinsi ise R. montana ve R. chalepensis olmak üzere 2 taksonla temsil edilmektedir., In this study, taxonomic and systematics studies among Haplophyllum A.Juss. and Ruta L. taxa which are naturally occur in Turkey were done based on morphological, palynological, anatomical and molecular studies. In this regard, a new identification key for the studied taxa was given. Pollen size and surface sculpturing pattern were studied with using Scanning Electron Microscopy (SEM) and Light Microscopes (LM). Pollen shapes of the taxa were found as suboblate, oblate- spheroidal, prolate- spheroidal and sub-prolate and, their aperture types are tricolporate and trizonolcolporate. Pollen surface sculpturing patterns were determined as striate, striate-perforate, striate-microreticulate, rugulate and rugulate-perforate. For anatomic studies, cross sections from stem and leaves were taken. Stem anatomy was provided some diagnostic features for distinguishing some species. Within the scope of the molecular researches, all Haplophyllum and Ruta species from Turkey and additional taxa from the other genera in the Rutaceae family and Spathelia species were used as out group to construct phylogenetic tree and to show taxonomic relationships among the taxa. On the purpose of morphological variations and phylogenetic relationships among different populations of the same species, sequence analysis of the chloroplast regions, i.e. matK, rpl16 and trnL-F were used. QIAGEN DNA extraction kit was used for DNA isolation in molecular studies. For constructing phylogenetic tree, PAUP and MrBayes softwares were utilized. Chorologies of the species were determined based on the field and herbarium studies, and their distribution maps were given. In this study, Haplophyllum suaveolens var. cilicicum and Haplophyllum suaveolens var. glabrum which were treated as a variety level in the Flora of Turkey have been raised and treated as a species level, as H. cilicicum and H. hatayensis, respectively. Haplophyllum bourgaei and H. villosulum, which were treated as synonymous in Flora of Turkey, have been resurrected. In addition, Haplophyllum ermenekensis Ulukus & Tugay and Haplophyllum megalanthum Bornm. subsp. manisaensis Ulukus & Tugay have been described as new taxa in this study. In consequence of this revision, the genus Haplophyllum is represented with 20 taxa in Turkey, 11 of which are endemic and their endemism ratio is 55 %. As for the genus Ruta, it is represented with 2 taxa as R.. montana and R.. chalepensis in Turkey., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi, BAP Koordinatörlüğü tarafından 13201023 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışma ile Türkiye'de doğal olarak yetişen Heptaptera Marg. & Reut. cinsine ait taksonlar morfolojik, palinolojik, anatomik (meyve) ve moleküler filogenisi bakımından incelendi. Heptaptera taksonlarının daha kapsamlı betimi yapılarak tür tayin anahtarı yeniden düzenlendi. Arazi ve herbaryum çalışmaları ile taksonların güncel korolojileri, habitat özellikleri ve IUCN kategorileri değerlendirildi. Heptaptera türlerinin polenleri ve meyve yüzeyleri taramalı elektron mikroskobunda (SEM) ve ışık mikroskobunda incelendi. Taksonların filogenetik ilişkilerini belirlemek için Heptaptera cinsine ait türler ile birlikte Prangos Lindl., Bilacunaria Pimenov & V.N.Tikhom., Cachrys L., Diplotaenia Boiss., Smyrniopsis Boiss., Petroedmondia Tamamsch., Lecokia DC., Hohenackeria Fisch. & C.A.Mey. ve Ekimia H.Duman & M.F.Watson cinslerine ait taksonlar dış grup olarak kullanıldı. Tür içi ve türler arasında varyasyon sınırları ile filogenetik ilişki düzeylerini belirlemek için farklı lokalitelerden toplanan örnekler üzerinde ISSR, AFLP ve ITS moleküler çalışmaları yapıldı. Ayrıca taksonların nümerik sınıflandırılmasında morfolojik, anatomik ve palinolojik veriler kullanıldı. Moleküler ve nümerik analizler için NTSYSpc 2.1., PAUP 4b-10 (Phylogenetic Analysis Using Parsimony) ve Minitab paket programları kullanıldı. Türkiye Florasındaki Smyrniopsis cachroides Boiss. türü, İran Florasına Petroedmondia syriaca (Boiss.) Tamamsch. olarak transfer edilmiştir. Bu çalışmada Petroedmondia Tamamsch. syn. nov. cinsi, Heptaptera Margot & Reuter cinsinin sinonimi yapılmıştır. Yine Petroedmondia syriaca (Boiss.) Tamamsch. syn. nov. ismi sinonim yapılmış ve bitki örnekleri Heptaptera syriaca (Boiss.) Gürbüz & A.Duran comb. nov. olarak düzenlenmiştir. Yapılan bu taksonomik değişiklikle Heptaptera cinsi Türkiye'de beş türle temsil edilmektedir. Ayrıca Filistin Florasındaki Heptaptera crenata (Fenzl) Tutin var. crenata syn. nov. taksonu, Heptaptera anisoptera türüne sinonim yapılmıştır. İlave olarak yine Filistin Florasındaki Heptaptera crenata (Fenzl) Tutin var. subalata (Zohary) Zohary & Fertig, syn. nov. taksonu, Heptaptera anatolica türüne sinonim yapılmıştır., In this study taxa of the genus Heptaptera Marg. & Reut. (Apiaceae), which naturally growing in Turkey, were studied by means of morphological, palynological, anatomical (fruit) and molecular phylogeny. The comprehensive descriptions of the genus Heptaptera were made and more useful keys of identification were rearranged. As a result of the field and herbarium studies the corologies, habitat characteristics and IUCN threat categories of the species were evaluated. Pollen and fruit coat surface features of the studied taxa were examined with detailed scanning electron microscopy (SEM) and light microscope (LM). Taxa of the genus Heptaptera and the out-group taxa belonging to the most close genera Prangos Lindl., Bilacunaria Pimenov & V.N.Tikhom., Cachrys L., Diplotaenia Boiss., Smyrniopsis Boiss., Petroedmondia Tamamsch., Lecokia DC., Hohenackeria Fisch. & C.A.Mey. and Ekimia H.Duman & M.F.Watson were used in molecular studies in order to retrieve their phylogenetic relationships. The phylogenetic relationships between species and populations of the same species growing in different locations and their variations were determined with the molecular methods of ISSR, AFLP and ITS. Morphological, palynological and anatomical data of the taxa, was also conducted numerical classification. Molecular and numerical analyses were conducted with the software NTSYSpc 2.1. PAUP 4b-10 (Phylogenetic Analysis Using Parsimony) and Minitab. Smyrniopsis cachroides Boiss. in Flora of Turkey transferred into Petroedmondia syriaca (Boiss.) Tamamsch. in Flora Iranica. The genus Petroedmondia Tamamsch. syn. nov. was made synonymous of the genus Heptaptera Margot & Reuter. Also the species of Petroedmondia syriaca Boiss. was made and rearranged labels as Heptaptera syriaca (Boiss.) Gürbüz & A.Duran comb. nov. As a result of this taxonomic revision the genus Heptaptera represented with five species in Turkey. On the other hand Heptaptera crenata (Fenzl) Tutin var. crenata syn. nov. was made synonymous of the Heptaptera anisoptera. In addition to these changes Heptaptera crenata (Fenzl) Tutin var. subalata (Zohary) Zohary & Fertig, syn. nov. in Flora of Palaestina was made synonymous of the Heptaptera anatolica., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi BAP tarafından 14201010 nolu proje ile desteklenmiştir.

Bu çalışmada, ülkemizde doğal olarak yayılış gösteren Glycyrrhiza L. (Fabaceae) cinsi taksonları morfolojik, sitotaksonomik, palinolojik, moleküler ve nümerik çalışmalara dayalı veriler kullanılarak revizyonu gerçekleştirildi. Tüm taksonların daha kullanışlı teşhis anahtarları ve kapsamlı betimleri yapıldı. Ayrıca habitat özellikleri, yayılış haritaları ve fotoğrafları verildi. Hayat formu ve IUCN kategorileri değerlendirildi. Glycyrrhiza taksonlarının kromozom sayıları belirlendi. G. asymetrica türünün somatik kromozom sayısı 2n=14, Glycyrrhiza glabra, G. echinata subsp. echinata, G. echinata subsp. macedonica, G. flavescens subsp. flavescens, G. flavescens subsp. antalyensis, G. asymmetrica taksonlarının somatik kromozom sayısı ise 2n=16'dır. Görüntü Analiz Sistemi (Bs200ProP) aracılığı ile karyotip analizleri yapıldı. Tohum yüzey ornemantasyonu taramalı elektron mikroskobu ile incelendi. Ayrıca polenler ışık ve elektron mikroskobu ile incelendi. Farklı lokalitelerden toplanan örneklerinden DNA izolasyonları yapıldı. ISSR verileri, ITS ve trnL-F bölgelerine ait sekans dizileri kullanılarak filogenetik analizleri yapıldı ve dendrogramları oluşturuldu. Glycyrrhiza cinsinin nümerik sınıflandırılmasında ise morfolojik çalışmalardan sağlanan veriler NTSYS programında analiz edilerek fenogramları oluşturuldu. Morfolojik, mikromorfolojik ve moleküler çalışmalardan sağlanan veriler Glycyrrhiza cinsinin üç alt cins (subgen. Glycyrrhiza, subgen. Liquiritia, subgen. nov. Glycyrrhizopsis) olarak ayrılmasını destekledi. Glycyrrhiza echinata subsp. macedonica taksonu Türkiye Florası için yeni kayıt olarak eklendi. Glycyrrhiza iconica hibrit bir bitki olarak tespit edildi. Beta amyrin-11 oxidase geninin intron ve ekzon bölgelerini belirlemek için Glycyrrhiza glabra ve Glycyrrhiza echinata subsp. echinata türleri kullanıldı. RNA izolasyonları yapıldıktan sonra cDNA sentezlendi. cDNA ve genomik DNA örnekleri Beta amyrin oxidase geni için sentezlenmiş primerler ile çoğaltıldı ve sekans analizi yapıldı. Yine Glycyrrhiza taksonlarında türler arasındaki polimorfizmi belirlemek amacıyla da intron ve ekzon karışımı bir bölge seçilerek PCR çalışmaları yapılmıştır. Bu bölge değerlendirilerek filogenetik bir ağaç oluşturulmuştur. Beta amyrin oxidase gen dizisi ile oluşturulan filogenetik ağaç ISSR, ITS ve trnL-F verileri ile oluşturulan ağaçlar ile korelasyon göstermektedir., In this study, a revision of Glycyrrhiza L. (Fabaceae) taxa naturally distributed in Turkey was conducted with respect to morphology, sitotaxonomy, pollenology, molecular biology and numerical taxonomy. More practical diagnosis keys and comprehensive descriptions were also accomplished along with habitat properties, distribution maps and photographs. Life forms and IUCN categories were reviewed and revised. The number of chromosomes of Glycyrrhiza L. species was determined as G. asymetrica had 2n = 14 while the , Glycyrrhiza glabra, G. echinata subsp. echinata, G. echinata subsp. macedonica, G. flavescens subsp. flavescens, G. flavescens subsp. antalyensis, G. asymmetrica displayed 2n = 16. Karyotype and idiogram analyses were conducted through Image Analysis System (Bs200Pro). Seed surface ornamentations and pollens were investigated via electron microscope while the pollens were also studied under light microscope. ISSR results and ITS and trnL-F sequences of the taxa were used to construct phylogenetic trees. For numerical taxonomy, morphological features were scored and converted to phenograms using NTSYS program. The data obtained from morphology, micromorphology and molecular analyses suggested Glycyrrhiza organize in three sub genera as subgen. Glycyrrhiza, subgen. Liquiritia, subgen. nov. Glycyrrhizopsis. Glycyrrhiza echinata subsp. macedonica was added new record for flora of Turkey. Glycyrrhiza iconica was determined as a hybrid plant. Glycyrrhiza glabra and Glycyrrhiza echinata were used to determine the intron size of Beta-amyrin-11 oxydase. For this, cDNA synthesis following total RNA isolation were conducted. Beta amyrin-11 oxydase fragments from genomic DNA and cDNA samples were amplified via nested primers desinged for this purpose. The amplified fragments were sequenced using the same primers used for amplification. To determine the polymorphism of beta amynrin oxydase among Glycrrhiza species, a region of the gene including introns and exons was amplified from all the species and sequenced. The sequences were utilized to construct a phylogenetic tree which were in accordance with the trees generated using ISSR and ITS data., Bu tez çalışması Selçuk Üniversitesi tarafından 11101013 nolu proje ile ve TÜBİTAK 110T949 nolu proje tarafından desteklenmiştir.

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyoloji Ana Bilim Dalı, Ülkemizde yayılış gösteren Teucrium türleri 9 seksiyon içinde sınıflandırılmaktadır. Bu çalışma ile morfolojik ve moleküler filogenetik açıdan bu taksonlar ilk kez bu kadar detaylı şekilde incelenmiştir. Morfolojik incelemelerde gövde, yaprak, çiçek düzenleri, brakte, kaliks, korolla, stamen, stilus ve fındıkçık yapıları detaylı şekilde ortaya konularak betimleri genişletilmiştir. Bu çalışma ile Teucrium cinsine ait taksonların ilk kez moleküler sistematik analizi yapılmıştır. Bunun için de çekirdek ribozomal DNA (nrDNA)'sının ITS bölgesi ve kloroplast DNA'sının trnL5'-F bölgesi incelenmiştir. Bu çalışmada, Teucrium cinsi ayrıntılı bir şekilde incelenmiş ve moleküler filogenetik verilerle beraber yorumlanmıştır. Tür ayırımında önemli karakterlerin çizimleri yapılmış, türlerin habitatında çekilmiş fotoğrafları ve tip örneklerinin fotoğrafları konulmuştur. Türkiye türleri için seksiyon anahtarı yapılmış ve yeni tanımlanan türleri de içine alan yeni bir tür ayırım anahtarı düzenlenmiştir. Bu çalışmada, 6 lektotip (T. sandrasicum O.Schwarz, T. orientale L. var. glabrescens Hausskn. ex Bornm., T. pruinosum Boiss., T. chamaedrys L. subsp. lydium O.Schwarz, T. leucophyllum Montb. & Aucher ex Benth., T. melissoides Boiss. & Hausskn. ex Boiss.), biri yeni kayıt alttür olmak üzere 2 yeni kombinasyon (T. heliotropiifolium Barbey subsp. pamphylicum (P.H.Davis) Özcan & Dirmenci ve T. heliotropiifolium Barbey subsp. libanoticum Özcan & Dirmenci (yeni kayıt) ve yine bu çalışma süresince 2 adet de yeni tür (T. aladagense Vural & H.Duman ve T. sirnakense Özcan & Dirmenci) belirlenmiştir. T. ozturkii A.P.Khokhr., T. chamaedrys subsp. syspirense (K.Koch) Rech.f.'nin sinonimi yapılmıştır ve ülkemiz için yeni bir kayıt olarak verilen T. krymense Juz.'ye ait örneğin aslında T. chamaedrys subsp. trapezunticum Rech.f.'un bir varyasyonu olduğu belirlenmiştir. Böylelikle son yapılan değişikliklerle tür sayısı 35 ve takson sayısı 47 olmuştur. 15 taksonun ise ülkemize endemik olduğu tespit edilmiştir., The Teucrium members growing in Turkey are classified into 9 sections. By this study, this is the first time that these taxa have been examined much in detail in terms of morphology and molecular phylogeny of this genus. Stem, leaf, inflorescence, bract, calyx, corolla, stamen, style, and the nutlet structures have been put forward in detail for the morphological investigations and the descriptions were developed. Molecular systematic analysis of the taxa belonging to the genus Teucrium has been done for the first time by this study. For this purpose, ITS region of the nuclear ribosomal DNA (nrDNA) and trnL5'-F region of chloroplast DNA have been investigated. In this study, the genus Teucrium has been investigated in detail and interpreted via molecular phylogenetic data. The distinguishing important characters for the species have been drawn, the photos of the species have been taken from the habitats and the photos of the type specimens have been included. A revised sectional identification key for the Turkhish species has been done and a a new species determination key has been constructed. In this study, 6 lectotype (T. sandrasicum O. Schwarz, T. orientale L. var. glabrescens Hausskn. ex Bornm., T. pruinosum Boiss., T. chamaedrys L. subsp. lydium O. Schwarz, T. leucophyllum Montb. & Aucher ex Benth., T. melissoides Boiss. & Hausskn. ex Boiss.), 2 new combinations (T. heliotropiifolium Barbey subsp. pamphylicum (P.H.Davis) Özcan & Dirmenci and T. heliotropiifolium Barbey subsp. libanoticum Özcan & Dirmenci, (a new subspecies record), and 2 new species (T. aladagense Vural & H. Duman and T. sirnakense Özcan & Dirmenci) were identified during this study. T. ozturkii A.P.Khokhr. was turned to a synonym of T. chamaedrys subsp. syspirense Rech.f. and the species collected as T. krymense Juz. from our country was identified as a variation of T. chamaedrys subsp. trapezunticum Rech.f. Thus the species number has become 35 and the total taxa number has become 47 with the last changes of this study. 15 taxa have been determined as endemic to Turkey as well., Bu tez çalışması Balıkesir Üniversitesi Rektörlüğü Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından 2012/18 nolu proje ile ve TÜBİTAK 2211- Yurtiçi Doktora Burs Programı ile desteklenmiştir.

Bu çalışmada Giresun İli ve çevresinde yayılış gösteren Campanula L. cinsine ait taksonların taksonomik problemlerin çözümüne yönelik olarak türlerinin genel morfolojik özellikleri ve polen morfolojileri belirlenmiştir. Arazi çalışmaları ile toplanan örneklerin ve herbaryum materyallerinin Stero-mikroskop yardımıyla incelenmesiyle türlerin genel morfolojik özellikleri belirlenmeye çalışılmıştır. Palinolojik çalışmalarda seksiyona ait polenler hem ışık hem de skanning elektron mikroskobunda (SEM) incelenmiştir. İncelenen taksonların polenlerinin şekli oblat-sferoidtir. Apertür yapılarına bakıldığında ise C. glomerata hazırlanan preparatların çoğunda apertür sayısı bakımından %60 tetraporat %40 triporat özellik göstermekte diğer taksonların hepsinin triporat olduğu tespit edilmiştir. In this study morphological and palynological features of taxa belonging to Campanula L. genus which is located in Giresun. The general morphological features of the samples collected from field studies and herbarium material were investigated using stero microscope. Palynological study, pollen grains were examined using light microsope (LM) and scanning electron microscope (SEM ). The pollen shape of examined taxa is oblate ? spheroidal. Looking at the structures aperture, C. glomerata show that %60 tetraporate and %40 triporate feature. The pollen of other taxa is triporate. 49

A study has been made about the revision of Ranunculaceae family between 2009-2011 years. Turkiye's important and major herbariums (especially Hb. GUL) have been visited and related family patterns were revised. In end of the study; it is determined that 55 taxa as new records for 78 geographical squares in Flora of Türkiye. In this study, the taxa of Ranunculaceae that have new records and spreading in an interesting way are declared., 2009-2011 yılları arasında Ranunculaceae familyasının revizyonu amaçlı bir çalışma yapılmıştır. Çalışmada, GUL Herbaryumu başta olmak üzere Türkiye'nin önemli ve büyük herbaryumları ziyaret edilip ilgili familya örnekleri yeniden incelenmiştir. Çalışmaların sonucunda; Türkiye Florası'ndaki 78 coğrafi kare için 55 taksonun yeni kayıt olduğu belirlenmiştir. Bu makalede, yeni kare kaydı olan ve yayılışı ilginç bulunan Ranunculaceae taksonlarına yer verilmektedir.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2012, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2012, Özellikle 19.yy başlarından itibaren gelişen teknoloji, artan rekabet ortamı, bilgi düzeyi ve uygulama olanakları insan hayatına tesir etmiştir. Bu tesir sonucu meslek dalları kendi içinde bazı uzmanlık alanları ve alt dallar türetmiştir. Günümüzde gelişen teknolojiyle birlikte artan rekabet ortamı diğer meslek dallarında da olduğu gibi inşaat mühendisliğini etkilemiştir. Bu nedenle inşaat mühendisliği genel bir meslek grubu olmaktan çıkıp bünyesi içinde hidrolik, yapı, geoteknik, malzeme, mekanik ve yapı işletmesi gibi dalları türetmiştir. Bu tez çalışmasında diğerlerine nazaran daha az teknik konu içeren yapı işletmesi dalının eğitim beklentileri doğrultusunda bir analizi yapılmıştır. Yapı işletmesi yukarıda da bahsedildiği üzere inşaat mühendisliğinin bir alt dalı olup gelişmeye oldukça açık bir bölümdür. Bu çalışmada yapı işletmesi yüksek lisans eğitimi kapsamında bir prototip eğitim programı oluşturulmaya çalışılmıştır. Ayrıca Türkiye’de eğitim veren İTÜ Yapı İşletmesi Yüksek Lisans Programı bu prototip model ile karşılaştırılarak, programa dair bazı revizyon önerilerinde bulunulmuştur. Tez çalışması kapsamında araştırma yöntemi olarak genelde iki teknik kullanılmıştır. Bu araştırma ve veri toplama teknikleri tarama yöntemi ve anket yöntemi olarak belirlenmiştir. Uluslararası yapı işletmesi eğitim programları ile ilgili bilgilere tarama yöntemi kullanılarak ulaşılmış olup, şu anda öğrenim gören öğrencilerin istek ve beklentilerine ise anket yöntemi kullanılarak ulaşılmıştır. Çalışmanın genel iskeleti bu tekniklerin kullanılması doğrultusunda oluşturulmuştur. Bu tez çalışmasının genel amacı uluslararası yapı işletmesi yüksek lisans programlarını inceleyerek, tanıtarak ve aralarında karşılaştırma yaparak, mevcut İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü İnşaat Mühendisliği Anabilim Dalı Yapı İşletmesi yüksek lisans programının geliştirilmesini sağlamaktır. Bu gaye doğrultusunda bir prototip eğitim programı oluşturulmuştur. Ayrıca prototip yüksek lisans programı oluşturulurken, toplumsal kültürün eğitim programlarında yarattığı etki de göz önünde bulundurulmuştur. Tez çalışmasının ilk bölümünde inşaat mühendisliği ve yapı işletmesi dalları hakkında bilgilere yer verilmiş olup, çalışma süresince gerçekleştirilecek araştırma ve yorumlamalarla ilgili bilgiler verilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde uluslararası alanda etkin ve öğrenim veren 40 adet yapı işletmesi yüksek lisans programı mercek altına alınmıştır. Yüksek lisans programları incelenmiş, programlar arası karşılaştırmalar yapılmış ve tanıtılmıştır. Programlar arası karşılaştırmalar ve detaylı analizler sonucu ortalama ve ağırlıklı değerler yardımıyla bir standart yakalanmaya çalışılmıştır. Çıkan bu eğitim programı standardı oluşturulacak olan yapı işletmesi yüksek lisans eğitim programı prototipi önerisi için kaynak teşkil edecektir. Programlar arası karşılaştırmalar yapılırken, program isimleri, bulundukları ülkeler, amaçları, öğrenci kabul koşulları, işleyişleri, eğitim süresince yer alan ders alanları ve adları, kredi, not ve ders işleyiş sistemleri, eğitim süreleri, bitirme çalışması tipleri, görevli akademisyen sayıları ve yerel-uluslararası akreditasyonları ve destekleri göz önünde bulundurulmuştur. Tez çalışmasının üçüncü bölümünde programlar arası gerçekleştirilen mukayese sonucunda elde edilen veriler ışığında yapı işletmesi eğitimi ile ilgili bir prototip program oluşturulmuştur. Bu prototip program tasarlanırken karşılaştırma sonucu bulunan sonuçların aritmetik ortalamaları ve ağırlıklı ortalamaları bulunarak programa entegre edilmiştir. Ancak tasarlanan prototipin Türkiye şartlarına uygunluğunun denetlenmesi için takip eden bölümde anket tekniği kullanılarak bir alan araştırması yapılmıştır. Çalışmanın dördüncü bölümünde İTÜ İnşaat Mühendisliği Lisans Programı, İTÜ Yapı İşletmesi Yüksek Lisans Programı ve yurtdışında yüksek lisans eğitimi gören öğrencilerin tasarlanan prototip program ile ilgili görüşlerine yer verilmiştir. Öğrenci görüşleri ve beklentileri tasarlanan prototip için önemli olduğundan dolayı gerekli revizyon için kaynak olarak kullanılacaktır. Bu amaç doğrultusunda bir anket hazırlanmış olup belirtilen dallarda öğrenim gören öğrencilere sunulmuştur. Bu bölümde anketin nasıl oluşturulduğu, ne amaçla oluşturulduğu ve çıkan cevaplar ele alınmıştır. Çıkan anket sonuçları doğrultusunda prototip program üzerinde revizyon gerçekleştirilmiştir. Tez çalışmasının beşinci bölümünde önceden tasarlanan prototip program üzerinde revizyon yapılmıştır. Düzenlemeler anket sonuçları göz önüne alınarak yapılmıştır. Anket sonuçlarına göre ders alanları ve sayısı, bitirme çalışması tipi ve zorunluluğu konusunda bazı değişikliler yapılmıştır. Bir sonraki bölümde bu değişiklikler sonucu oluşan prototip program hali hazırda eğitim veren İTÜ Yapı İşletmesi Yüksek Lisans Programı ile mukayese edilmiştir. Çalışmanın altıncı bölümünde İTÜ Yapı İşletmesi Yüksek Lisans Programı, hem ilk tasarlanan hem de revize olan prototip yapı işletmesi eğitim programları ile karşılaştırılmıştır. Yapılan karşılaştırmanın amacı İTÜ programı üzerinde bir revizyona gerek olup olmadığını ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda gerekli düzenlemeler revize olmuş prototipe göre elde edilmiştir. Eğitim dili, kredi sistemi, ders alanları ve işleyişleri, bitirme çalışması tipi, eğitim süresi, akademisyen sayısı ve akreditasyon konularıyla ilgili İTÜ programının revize edilmesi gerektiği bu bölümde vurgulanıştır. Yedinci bölümde eğitim programlarının tasarımı aşamasında etkileşim içinde bulundukları toplumsal kültür ve ülke coğrafyaları gibi sosyal konular üzerine bir inceleme gerçekleştirilmiştir. Bu bölümde özellikle Sanayi Devrimi’nden sonra toplumsal kültürün gelişimi, eğitim programlarının bu gelişim ile etkileşimi ve ülke coğrafyalarının eğitim programlarına etkisi konuları detaylı analiz edilmiştir. Tasarlanan prototip yüksek lisans programı ile bu sosyal faktörlerin etkileşimi de çalışmanın bu bölümünde incelenmiştir. Tez çalışmasının son ve sekizinci bölümünde araştırma sonucu elde edilen sonuçlara ve önerilere yer verilmiştir. Çıkan sonuçların İTÜ Yapı İşletmesi Yüksek Lisans Programı üzerine etki edeceği anlaşılmıştır. Ayrıca bu sonuçların ilerleyen yıllarda gerçekleştirilecek olan ilgili çalışmalara kaynak teşkil edeceğine inanılmaktadır. Sonuç olarak Türkiye’de yapı işletmesi yüksek lisans programları için bir prototip eğitim programı oluşturulmuştur. İTÜ programının yukarıda da bahsedildiği üzere eğitim dili, ders sayısı ve alanları, akademisyen sayısı, bitirme çalışması tipi değişikliği, eğitim süresi ve akreditasyon konularında revize edilmesi gerekmektedir. Özellikle akreditasyon konusunun Türkiye’de oldukça zayıf olduğu ve bu konunun ivedi bir şekilde geliştirilmesi gerektiği anlaşılmıştır. Kısaca bu çalışma mevcut İTÜ Yapı İşletmesi Yüksek Lisans Programı’nın gelişen ve devinim içinde bulanan dünya ölçütlerine uygun bir şekilde revize edilmesi gerektiğini göstermektedir., Technological developments, competition, level of knowledge and their execution opportunities affected the human life, especially since the beginning of the nineteenth century. As a result of this, further sub professions and branches of the same expertise derived from the main profession. This is also true for Civil Engineering. This competition resulted in the branching out of Civil Engineering into hydraulics, structure, geotechnics, materials, mechanics and construction management. Besides, eshtetetic requirements were developed wtih civil engineering discipline. So, the curriculum about construction management was shaped according to that conditions. This master s thesis analyzes Construction Management in a scope of educational expectations which includes less technicalities compared to the other branches. Construction Management is open to improvement. A prototype curriculum for Construction Management was created within the scope of the Postgraduate programme. Comparing Istanbul Technical University s current curriculum with my theoretical model and I suggested some improvements. Two research methods were used during this thesis. These are the scanning method and the survey method. Scanning method was to collect information on the international construction management programmes, and the survey method was used to gain data about what the current students seek from such a programme. The overall outline was based on these two techniques. The purpose of this research is to improve the current programme at the Istanbul Technical University by analyzing and introducing the international programmes and comparing them with the one at ITU. In accordance with this goal, a prototypical education model is created keeping in my mind the cultural impacts on such programmes. Education can be counted as a social concept. Also it is in a relationship with social and cultural factors. So these concepts should be considered while designation of a contemporary construction management prototype education system. The first part of this work includes infromation about Civil Engineering and Construction Management and it previews some more information on the comments and on how the research is done. These informations were written according to professional scope of actual constrction engineeering conditions. The second part focuses on forty efficient postgraduate construction management programmes. These programmes are analyzed, introduced and the inter programme comparisons are made. In the end, with the help of the overall and weighted values, a standard was determined. This standard will serve as a source for the new education model. While comparing the programmes, programme names, their countries, their purposes, their admitting of students, their courses, course credits, grade and course systems, periods of study, types of graduation studies, number of faculty members and academicians and lastly their local and international accreditation were bore in mind. This part of the thesis study generated the foundation for the prototype construction management educational system. The third part includes a prototypical programme that is created with the help of the data collected by comparing the programmes mentioned above. The arithmetic and weighted mean(s) that are found as a result of those comparisons are integrated into the programme. In order to determine how it would fit in our country, a field research was done using the survey technique. In this study, while determination of the suitablity of the prototype program to Turkey, some social conditions were considered. In the next parts of this thesis study, this subject would be analyzed in details. The fourth part includes student comments on this prototype. Students were chosen in the different educational levels which are bachelor od science and master of science. The different levels would reflect the expectations and opinions of student seperately. For the revision of the prototype construction management education programme bachelor of science students would be main source. Master of science students’ expectations, opinions and comments would shape the prototype for the revision. Because the bachelor of science students opinions and expectations are very essential in the making of this prototype, they will serve as a source to revise it. In another words, master of science students’s opinions and comments would be used like a checklist about the prototype’s revision. For providing this aim, a survey was created and then presented to targeted students. This part of the thesis deals with the answers. It also presents how and why the survey was created. And in the end, the revision was made in line with the collected answers. The fifth part presents the revision that is made on the prototype with the collected data. The answers to the survey questions shape the changes to the field of study and the number of courses, type(s) of theses and its obligation status. As mentioned above, the revision of the given subjects of the prototype, was made according to bachelor of science civil engineering students. But the master od science level students’ comments and ideas are also considered. In fact first created prototype and revised prototype are similar. Some little revisions made the revised prototype contemporary. Because this prototype answers the requirements of the construction management sector in the scope of the educational system. After these, current ITU program should be compared with revised one. So, in this thesis studt the next part compares the current programme at ITU to the new prototype. The sixth part presents a comparison of the current Construction Management programme at ITU with both the original prototype and the revised version of it. The reason for this comparison is to lay out if the current programme at ITU needs revision. In order to reach that goal, necessary adjustments are collected with regard to the revised prototype. How the objectives like course language, the credit system, filed of study and how it is operated, type(s) of theses, period of study, number of faculty and the accreditation at ITU should be revised is emphasized in this part. As mentioned above one of the main goal of this thesis study is developing the ITU Construction Management Program. So some revisions should be made about the given properties of the education programme. The seventh part analyzes the interaction between the educational programmes and the cultural and social aspects of the human life. This part elaborates the social development after the Industrial Revolution, the interaction between education and this revolution, and also the overall influence of geography on education. Industrial Revolution caused lots of effects in human life in general. After Industrial Revolution factories were founded. So the importance of manpower incresed within the improved technological conditions. Also in every branch, number of technical people requirement incresed. Besides, the education level of the people were inadequate. So it can be said that Industrial Revolution affected the educational systems by that way. Growth of insufficiency of education level, mankind thought to make an improvement about education system. After that some changes are made according to needs of human life. That events affected all professions especially civil engineering. As mentioned in the upper parts of this thesis study, civil engineering integrated some sub branches. In this thesis study construction management education ,which is a sub branch of civil engineering education, is revised according to current students’ expectations. Edcation is a social concept also. So the education systems are affected by social factors. This part represents the relationship between the designed education model and these social factors are also examined in this part. The eight and last part of this research proposal exhibits the results of the research and presents some suggestions. These results are come out to affect the current programme at ITU. Current ITU programme is insufficient about some educational concepts. These concepts should be revised and the drawbacks of the programme should be removed. Additionally, it is clear that the outcomes of this research will act like a source for further work of research. In conclusion, a new educational prototype is created. The current programme at ITU should be revised when it comes to the objectives that are mentioned above. Especially, the matter of accreditation is found to be very insufficient in Turkey. The programme at ITU is not accredited, and it needs to be improved in an urgent manner. Accreditation problem can be solved with collaborations. Several agreements should be signed with foreign accreditation corporations about construction management education. Briefly, this work shows that the current post-graduate Construction Management Programme at ITU needs to be revised in order to match the universal criteria., Yüksek Lisans, M.Sc.

Gen merkezi Anadolu olan Cicer L. (Fabaceae) cinsinin, zengin yabani nohut (Cicer) çeşitliliğinden yararlanılması amacıyla morfolojik, palinolojik, sitolojik, moleküler filogeni, tohum ve toprak element analizleri yapılarak taksonlar arasındaki genetik çeşitlilik ve filogenetik ilişkiler belirlenmiştir. Moleküler çalışmalar kapsamında Türkiye Cicer cinsi taksonları ile birlikte Phaseoleae, Vicieae ve Ononideae tribuslarında yer alan Phaseolus, Vicia, Lens, Pisum ve Ononis cinslerine ait taksonlar dış grup olarak kullanılmış ve elde edilen bulgular değerlendirilerek filogenetik ilişkileri belirlenmiştir. Ayrıca Cicer taksonlarının kapsamlı betimleri yapılarak, cins tayin anahtarı yeniden düzenlenmiştir. Cicer türlerinin doğal habitatlarından toplanan tohumları, laboratuvar ortamında çimlendirilmiş ve somatik kromozom sayıları 2n= 14, 16, 32 olarak belirlenmiştir. Araştırılan taksonların polen ve tohum yüzeyi özellikleri taramalı elektron mikroskobunda (SEM) incelenmiştir. Türler arasındaki filogenetik ilişkilerin ve aynı türün farklı lokasyonlarda yetişen populasyonları arasındaki varyasyonların belirlenmesi amacıyla moleküler yöntemlerden ITS bölgelerinin sekans analizi yapılmıştır. Ayrıca bu çalışma ile birlikte diğer araştırmaların ITS verileri birlikte kullanılarak, Cicer cinsinin, diğer yakın cinslerle arasındaki filogenetik ilişkilerin doğrusallığı değerlendirilmiştir. Moleküler ve morfolojik analizler için NTSYSpc 2.1 programı ve PAUP (Phylogenetic Analysis Using Parsimony) (Swofford, 2003) programları kullanılmıştır. Türlerin aktüel populasyonları dikkate alınarak daha önceden değerlendirilen endemik türlerle birlikte diğer türlerin de IUCN tehlike kategorileri yeniden değerlendirilmiştir. Tohum ve toprak örnekleri üzerinde yapılan ICP analizleri, Cicer türlerinin ekolojik istekleri, yetişme koşulları ve habitatları hakkında daha detaylı veriler sağlamıştır. Yapılan arazi ve herbaryum çalışmalarıyla türlerin korolojileri tam olarak belirlenmiş ve haritalar üzerinde gösterilmiştir. Özgün bir araştırma niteliğindeki Cicer cinsinin revizyonu çerçevesinde, daha önceden yeterince toplanamamış veya çoğaltılamamış taksonların daralan gen havuzunun genişletilmesine ve bitki ıslahı için yeni ve farklı genotipler tespit edilmesine katkıda bulunulmuştur. Ayrıca bu tez çalışmaları kapsamında; daha önceden yayınlanmış olmasına rağmen floramızda yer almayan Cicer heterophyllum türünün yeniden keşfedilmesi, Cicer floribundum var. amanicola, Cicer heterophyllum var. kasanii ve Cicer incisum subsp. serpentinica'nın bilim dünyasına yeni taksonlar olarak tanıtılması ilk kez yapılmıştır., Genetic diversity between taxa and phylogenetic relationships have been identified in Cicer L. (Fabaceae) genus, known to be originated from Anatolia, to make use of rich wild Cicer variability by means of morphological, palynological, cytological and molecular phylogeny, seed and soil analysis. Taxa of the genus Cicer and the out-group taxa belonging to the most close genera Phaseolus, Vicia, Lens, Pisum and Ononis, which are placed in Phaseoleae, Vicieae and Ononideae tribe respectively, were used in molecular studies in order to retrieve their phylogenetic relationships. The comprehensive descriptions of the genus Cicer were made and more useful keys of identification were rearranged. Seeds of the Cicer species collected from natural habitats were germinated in laboratory conditions and the somatic chromosome numbers were determined, as 2n=14, 16, 32, from their root ends. Pollen and seed coat surface features of the studied taxa were examined with detailed scanning electron microscopy (SEM). Phylogenetic relationships between species and populations of the same species growing in different locations and their variations were determined with the molecular methods performed in the regions of the ITS sequences. The data obtained from the ITS analysis and the other methods, were compared and Cicer species were studied in the presence of phylogenetically closely related genera. Molecular and morphological analyses were conducted with the softwares NTSYSpc 2.1 and PAUP. Considering the current status of the taxa in line with their current populations, besides previously considered endemic species, the IUCN categories of threat of the taxa that were previously undetermined were also evaluated. In this original study, recent molecular methods were used and the study was carried out under the revision of the genus Cicer in Turkey. ICP analysis conducted on seed and soil samples has provided detailed data on the ecological requirements of the Cicer species, including the growing conditions and their habitats. As a result of the field and herbarium studies, the corologies of the species were completely determined and they were shown on the maps. Due to unavailability of enough collected and/or propagated genetic material, the gene pool of the Cicer is currently highly narrowed. This original study has contributed to the expansion of the gene pool via the provision of new and different genotypes, and has provided new genetic material for plant breeding. During this research process C. heterophyllum, which has published and not placed in our flora, was rediscovered, and descriptions of Cicer floribundum var. amanicola, Cicer heterophyllum var. kasanii and Cicer incisum subsp. serpentinica were made for the first time.

Bu çalışmada ülkemizde doğal olarak yayılış gösteren Eminium (Blume) Schott cinsine ait taksonların morfolojik, anatomik, palinolojik, karyolojik ve moleküler özellikleri araştırılmıştır. Ayrıca tür teşhis anahtarı ve betimleri yapılarak habitat özellikleri, IUCN kategorileri ve coğrafik yayılışları verilmiştir. Türkiye Eminium cinsine ait taksonların polenleri ışık ve taramalı elektron mikroskobunda (SEM) incelenmiştir. Sitogenetik çalışmalar sonucunda Eminium cinsine ait 5 taksonun kromozom sayısı 2n=28 olarak tespit edilmiştir. Moleküler çalışmalar kapsamında Eminium cinsine ait taksonların DNA'ları 2XCTAB metodunun modifiye edilmesiyle ve Qiagen izolasyon kiti kullanılarak izole edilmiştir. Eminium cinsinin nümerik sınıflandırmasında ise morfolojik çalışmalardan elde edilen verilerin NTSYS-pc programında değerlendirilerek taksonlar arasındaki yakınlık ilişkileri belirlenmiştir. Eminium cinsi Türkiye Florasına göre ülkemizde 4 türle temsil edilmektedir. Bu cinse 1991 yılında Eminium koenenianum Lobin & P.Boyce yeni tür olarak bilim dünyasına tanıtılmıştır. Bu çalışma sonucuna göre Eminium cinsi ülkemizde 5 türle temsil edilmektedir., In this study, naturally occuring Eminium (Blume) Schott species of Turkey were evaluated by means of morphological, anatomical, palynological, karyological, and molecular features. Habitat features, IUCN categories and geographical distributions of the species were also given with species identification keys and descriptions. Pollens of the taxa belonging to the genus Eminium in Turkey were examined with light and scanning electron microscopes (SEM). Cytogenetic studies revealed that, the chromosome number of the 5 taxa studied were all found as 2n=28. Related to the molecular studies, DNAs were isolated according to 2XCTAB procedure, with minor modifications and Qiagen DNA Isolation Kit. Numerical classification of the genus Eminium, based on morphological data, were also conducted and genetic relationships of the species were determined via NTSYS-pc programme. According to Flora of Turkey the genus Eminium is represented with 4 species. The species Eminium koenenianum Lobin & P.Boyce was added as a new to science in 1991. According to this study, the genus Eminium is represented with 5 species in our country.

Hippomarathrum Link cinsinin sistematiği ile ilgili olarak yapılan son değisikliklere göre, bu cinsin Güneybatı Asya ve Kafkasya bölgesinde yetisen Hippomarathrum microcarpum, H. scabrum ve H. boissieri türleri Bilacunaria M. Pimen. & V. Tichomirov cinsine, Akdeniz bölgesinde yetisen H. crassilobum ve H. cristatum türleri ise Cachrys L. cinsine aktarıldı. Antalya ve Muğla illerinden toplanan iki ayrı örneğin, Bilacunaria cinsinden bilim dünyası için yeni türler olduklarına (B. aksekiense sp. nov. ve B. anatolica sp. nov.) karar verildi. Bu çalısmada, ülkemizde doğal olarak yetisen Bilacunaria ve Cachrys cinslerine ait taksonlar morfolojik, karyolojik, palinolojik, moleküler ve meyve anatomisi özellikleri bakımından incelendi. Bilacunaria ve Cachrys cinslerinin daha kapsamlı betimleri yapılarak, cins tayin anahtarı düzenlendi. Yeni türlerin de dâhil edildiği bu cinslerin tür tayin anahtarları düzenlendi; habitat özellikleri, coğrafi yayılısları ve IUCN kategorileri değerlendirildi. Taksonlara ait polenler ısık ve taramalı elektron mikroskobunda ? (SEM) incelendi. Polenler perprolat ve subprolat tipte, striat-rugulat ornamentasyonlu ve trikolpattır. Sitogenetik çalısmalar sonucunda Türkiye Florasında Hippomarathrum cinsi altında verilen bes taksondan dördünün (B. microcarpum, B. scabrum, C. crassilobum, C. cristatum,) kromozom sayısı 2n=22 olarak tespit edildi. Türkiye Florasında Hippomarathrum cinsi altında verilen türlerin DNA'ları 2XCTAB metodunun ve Qiagen izolasyon kitinin kullanılmasıyla izole edilerek ISSR ve RAPD primerleri ile PCR yapılmıstır. Elde edilen veriler ısığında taksonların moleküler filogenetik analizleri gerçeklestirilmistir. Ayrıca morfolojik, palinolojik ve anatomik çalısmalardan elde edilen veriler, moleküler verilerde olduğu gibi NTSYS-pc programında değerlendirilerek, taksonların nümerik sınıflandırmaya göre de filogenetik iliskilerini yansıtan fenogramları olusturulmustur., According to the most recent modifications in the taxonomy of the genus Hippomarathrum, taxa that grow in Southwest Asia and Caucasus, namely Hippomarathrum microcarpum, H. scabrum and H. boissieri were evaluated in the genus Bilacunaria M. Pimen. & V. Tichomirov while the taxa that grow in the Mediterranean province, namely H. crassilobum and H. cristatum, were evaluated in the genus Cachrys L. It was concluded that the two different specimens collected from Antalya-Akseki and Muğla-Seki are new species (Bilacunaria aksekiense sp. nov. and Bilacunaria anatolica sp. nov.) belonging to the genus Bilacunaria. In this study, naturally growing Hippomarathrum Link taxa of Turkey were investigated ? from the point of view of morphological, karyological, palynological and anatomy of fruit features. Identification keys to genera Bilacunaria and Cachrys were arranged with the more extensive descriptions of the taxa. Identification keys to these species, including the new ones were constructed; habitat features, geographical distributions and IUCN categories of the species were evaluated. Pollens of the genera Bilacunaria and Cachrys were examined with light and scanning electron microscopes (SEM). Pollens were found to be the type perprolate and subprolate, tricolpate and their ornamentations were striate-rugulate. Cytogenetic studies revealed that, the chromosome number of the four taxa of the genus Hippomarathrum in Flora of Turkey (H. microcarpum, H. crassilobum, H. cristatum, H. scabrum) were found as 2n=22. Related to molecular studies, DNAs of the taxa were isolated according to 2XCTAB procedure and Qiagen DNA Isolation Kit, and PCRs were conducted in the presence of selected ISSR and RAPD primers. Phylogenetic analysis of the taxa was performed in the light of the data obtained. Numerical classification of the taxa, based on morphological, palynological and anatomical data, was also conducted. According to numerical taxonomy, genetic relationships of the taxa were also determined via NTSYS-pc programme.

Bu çalışmada ülkemizde doğal olarak yayılış gösteren Jurinea Cass. cinsine ait türlerin morfolojik, karyolojik, palinolojik, ve moleküler özellikleri araştırılmıştır. Ayrıca tür teşhis anahtarı ve betimleri yapılarak habitat özellikleri, IUCN kategorileri ve coğrafik yayılışları verilmiştir. Türkiye Jurinea cinsine ait taksonların polenleri ışık ve taramalı elektron mikroskobunda incelenmiştir. Polenler prolat ve prolat spheroidal tipte, trikolporat ve ornemantasyonu perforattır. Sitogenetik çalışmalar sonucunda Jurinea cinsine ait 14 taksonun kromozom sayısı 2n=34 olarak tespit edilmiştir. Moleküler çalışmalar kapsamında Jurinea cinsine ait taksonların DNA'ları 2XCTAB metodunun modifiye edilmesiyle izole edilmiş ve ITS primerleriyle PCR yapılmıştır. Taksonların ITS bölgelerine ait kısmi sekans dizileri kullanılarak filogenetik analizleri gerçekleştirilmiştir. Jurinea cinsinin nümerik sınıflandırmasında ise morfolojik ve palinolojik çalışmalardan elde edilen verilerin NTSYS-pc programında değerlendirilmesiyle türler arasındaki genetik ilişkiler belirlenmiştir. Jurinea cinsi Türkiye Florasına göre ülkemizde 17 türle temsil edilmektedir. Bu cinse 1999 yılından sonra Jurinea stoechadifolia ve J. cypria türleri yeni kayıt olarak ilave edilmiştir. Yine bu çalışma kapsamında bilim dünyası için yeni olan J. turcica ve J. tortumensis türleri betimlenmiştir. Türkiye Florasına göre ülkemizde yetiştiği kabul edilen J. eriobasis, J. mesopotamica ve J. multiflora türlerinin arazi çalışmaları süresince örnekleri toplanamamıştır ve bu üç türün ülkemizde yetişmediği düşünülmektedir. Ayrıca, ülkemiz için endemik olarak kabul edilen J. ancyrensis'in İran'da da yayılış gösterdiği tespit edilmiştir. Bu revizyon çalışmasının sonucuna göre Jurinea cinsi ülkemizde 18 türle temsil edilmektedir., In this study, naturally occuring Jurinea Cass. species of Turkey were evaluated by means of morphological, karyological, palynological and molecular features. Habitat features, IUCN categories and geographical distributions of the species were also given with species identification keys and descriptions. Pollens of the taxa belonging to the genus Jurinea in Turkey were examined with light and scanning electron microscopes. Pollens were found to be of the type prolate and prolate spheroidal, tricolporate and their ornamentation were perforate. Cytogenetic studies revealed that, the chromosome number of the 14 taxa studied were all found as 2n=34. Related to the molecular studies, DNAs were isolated according to 2XCTAB procedure, with minor modifications, and PCRs were conducted in the presence of ITS primers. Phylogenetic analyses were performed based on partially sequenced ITS regions. Numerical classification of the genus Jurinea, based on morphological and palynological data, were also conducted and genetic relationships of the species were determined via NTSYS-pc programme. According to Flora of Turkey the genus Jurinea is represented with 17 species. The species Jurinea stoechadifolia and J. cypria were added as new records in 1999. Also, in the present study, J. turcica and J. tortumensis were introduced to the scientific world as new species. During our field trials, it was not possible to collect any samples from the species J. eriobasis, J. mesopotamica and J. multiflora, while these species were given as natural inhabitants in the Flora of Turkey. Hence, it was concluded that these plants are not grown in Turkey. Furthermore, J. ancyrensis, accepted as an endemic species in our country, was determined to be also present in Iran. According to this revision study, the genus Jurinea is represented with 18 species in our country.

Araştırma materyalini 2002-2005 yılları arasında ülkemizin farklı bölgelerinden toplanan örnekler ve çalışılan taksonlara ait tip örnekleri oluşturmuştur. Cheirolepis L. seksiyonunda yer alan taksonların örnekleri üzerinde morfolojik, karyolojik (kromozom sayımları) ve moleküler (DNA dizi analizleri) çalışmalar yapılmıştır. Morfolojik çalışmalar sonucunda taksonların benzerlik ve farklılıkları ortaya çıkarılmıştır. Kromozom sayımları sonucunda seksiyonun temel kromozom sayısı x=9 olarak belirlenmiştir. Çalışılan taksonlardan Centaurea drabifolia Sm. subsp. drabifolia, C. drabifolia subsp. austro-occidentalis Wagenitz, C. drabifolia subsp. cappadocica (DC.) Wagenitz, C. isaurica Hub.-Mor., C. derderiifolia Wagenitz, C. nivea Wagenitz, C. paphlagonica (Bornm.) Wagenitz, C. cankiriense A.Duran & H. Duman, C. odyssei Wagenitz türlerinin kromozom sayıları 2n=18 olarak tespit edilmiştir. C. drabifolia subsp. detonsa Wagenitz, C. drabifolia subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul, C. kotschyi (Boiss. & Heldr.) Hayek var. kotschyi, C. kotschyi var. persica (Boiss.) Wagenitz, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul, C. sericea Wagenitz türlerinin kromozom sayısı 2n=36 olarak tespit edilmiştir. Sadece C. deflexa Wagenitz türünün kromozom sayısı 2n=54 olarak tespit IV edilmiştir. Kromozomal sonuçlarımız Cheirolepis seksiyonunda poliploidi olduğunu göstermektedir. Dizi analizleri sonucunda Cheirolepis ve yakın ilişkili seksiyonların birlikte (Pteracantha Wagenitz, Plumosipappus (Czerep.) Wagenitz) monofiletik bir grup olduğu tespit edilmiştir ve bu monofiletik gruba ait genetik kod ortaya çıkarılmıştır. Gerçekleştirilen bu araştırmalar sonucunda yakın seksiyonlardan Pteracantha Wagenitz ve Plumosipappus (Czerep.) Wagenitz seksiyonları sinonim yapılmıştır ve Cheirolepis seksiyonunun sınırları genişletilmiştir. Her taksonun geçerli adı, ilk yayınlandığı literatür, tip örnekleri, önceki revizyonları, geniş betimleri, yetişme ortamı ve yüksekliği, Türkiye ve varsa komşu ülkelerdeki yayılışı, ve tehlike kategorileri verilmiştir. Araştırma sonucunda büyük çoğunluğu endemik olan bu seksiyon hakkında elde edilen veriler doğrultusunda bazı taksonların sistematik durumları yeniden belirlenmiş, bilim dünyasına C. drabifolia Sm. subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. paphlagonica (Bornm.) Wagenitz subsp. turkeliensis Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul stat. nova sunulmuştur. Yapılan morfolojik ayrımlar aynı zamanda kromozom sayı ve DNA sekans çalışmalarıyla desteklenmiştir., The research material was composed between years of 2002-2005 with specimens collected from different regions of Turkey and type specimens belong to the studied taxa. The morphological, caryological (counts of chromosome) and molecular (analysis of DNA sequence) studies were made on specimens concerning with taxa of the section Cheirolepis L. It was occured that the similarity and dissimilarity of taxa by the result of morphological studies. At the result of the chromosome counts, the chromosome number of section was determined as x=9. The chromosome numbers of C. drabifolia Sm. subsp. drabifolia, C. drabifolia subsp. austro-occidentalis Wagenitz, C. drabifolia subsp. cappadocica (DC.) Wagenitz, C. isaurica Hub.-Mor., C. derderiifolia Wagenitz, C. nivea Wagenitz, C. paphlagonica (Bornm.) Wagenitz, C. cankiriense A. Duran & H. Duman, Centaurea odyssei Wagenitz were determined as 2n=18. The chromosome number of these species, C. drabifolia subsp. detonsa Wagenitz, C. drabifolia subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul, C. kotschyi (Boiss. & Heldr.) Hayek var. kotschyi, C. kotschyi var. persica (Boiss.) Wagenitz, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul, C. sericea Wagenitz were determined as 2n=36. Only, the chromosome number of Centaurea deflexa VI Wagenitz species was determined as 2n=54. Our chromosomal results showed the occurance of poliploidy at Cheirolepis section. At the result of the sequence analysis, Cheirolepis and together with close relation of sections were determined as a monophyletic group and genetic code of this monophyletic group was occured. As a result, the sections of Pterecantha Wagenitz and Plumosipappus (Czerep.) Wagenitz which are close sections were made synonym and borders of Cheirolepis section was made larger. The valid name of every taxon, the first published literature name, type samples, previous revisions, large description, the growing habitat and altitute, distribution in Turkey and neighbour countries if there are and danger catagories were given. At the result of the research, the systematic position of some taxons were determined again with obtained datasets pertaining to the sections included most of endemic species. C. drabifolia subsp. glabrousa Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. paphlagonica subsp. turkeliensis Uysal & Ertuğrul sp. nova, C. decumbens (Wagenitz) Uysal & Ertuğrul stat. nova were presented to the science. At the same time, morphological distinctions which were made, were supported by chromosome number and DNA sequence studies.

Ukrayna asıllı olarak bilinen Rutenler, büyük bir kısmı, I. Dünya Savaşı öncesinde Avusturya-Macaristan İmparatorluğu sınırları içinde yaşayan bir azınlıktı. Savaş sonrası Macaristan, topraklarının çoğunu yitirince revizyonist bir politika izlemeye başladı. Ruten meselesi de Macaristan revizyonizminin bir parçası haline geldi. Bu çalışmada Macaristan revizyonizmi ve Ruten politikası arasındaki bağlantı incelenmektedir. Ruthenes, generally known in Ukranian originate, were minority group living within Austria-Hungarian Empire before the First World War. Having lost most of its territories, after the war, Hungary began to follow a revisionist policy. The question of Ruthene became a part of the revisionist policy of Hungary. In this study the correlation between the revisionist policy of Hungary and the policy of Ruthenes has been examined.

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyoloji Eğitimi Ana Bilim Dalı, Bu çalışma, Nepeta L. cinsinin {Lamiaceae) Türkiye'de yetişen türlerinin revizyonunu içermektedir. Araştırmaya başlandığında konu ile ilgili kaynaklar bir araya getirilmiştir. Kaynakların incelenmesi ile cinsin Dünya'daki tür sayısı ve yayılışı belirlenmiştir. Literatüre ek olarak Türkiye'deki herbaryumlarda bulunan örnekler incelenmiş ve Nepeta türlerinin Türkiye'deki yayılışı tespit edilmiştir. Araştırma materyali olarak incelenen örnek sayısı 2000 civarındadır. Bu örneklerin yaklaşık 1500'ü tarafımızdan, 1999-2002 yılları arasında toplanmıştır. Aynı zamanda türlerin habitatların renkli resimleri ve slaytları çekilmiştir. Diğer örnekler Türk ve yabancı botanikçilerin topladığı ve üniversitelerin herbaryumlarıa bulunan örneklerdir. Örneklerin karşılaştırılması ile tür içi, türler arası varyasyonlar saptanmış ve tür ayırımında kullanılabilecek en iyi karakterler belirlenmiş ve 55 karakterli bir tablo oluşturulmuştur. Türlerin ayırım anahtarı ve betimleri hazırlanırken bu tablodan yararlanılmıştır. Türlerin çiçek ayrıntıları ve genel görünüşleri çizilmiştir. Bazı türlerin tip örnekleri ya da tip örneklerinin fotoğrafları G, K, E, B, W herbaryumlarıan getirtilmiştir. Araştırmaya başlandığında Türkiye'de 18'i endemik olan 34 tür (40 takson) biliniyordu. Araştırma sonucunda 2 yeni tür ve iki yeni alttür tanımlanmıştır. Bu türler ve alt türler şunlardır, Nepeta tumeniana B.Yıldız & T. Dirmenci (Sect. Pycnonepeta) ve İV. ahlatensis T. Dirmenci (Sect. Schizocalyx), N aristata Boiss. & Kotschy ex Boiss subsp. binboghaensis T. Dirmenci & B. Yıldız ve İV. glomerata Montbret & Aucher ex Bentham subsp. atroviridis B. Yıldız & T. Dirmenci'dir Daha önce N glomerata' ma sinonimi yapılan N. leptentha Boiss. & Hauskn. yeniden ayrı bir tür olarak N. glomerata' dan ayrılmıştır. Ayrıca, N. italica L. subsp. rigidula A.L. Budantsev alttürü N.flavida Hub.-Mor.'a aktarılarak sinonim yapılmışta. Bu çalışmanın sonucunda Nepeta cinsinin Türkiye'deki toplam tür sayısı 37'ye (44 takson), endemik takson sayısı da 22'e (% 50) yükselmiştir. Tür sayısı belirlendikten sonra ayırım anahtarı yeniden hazırlanmıştır: Yapılan ayrıntılı analizler sonunda Türkiye Florası'ndaki mevcut türlerin 1 1 seksiyonda yer alması gerektiği sonucuna varılmıştır., This study comprises revision of the Nepeta L. {Lamiaceae) species grown in Turkey. At the beginning of research related literature were obtained. According to this references species number and areal of Nepeta on the World has been provided. In addition to the knowledges in the literature, the specimens found in the herbaria were examined and distribution of Nepeta species grown in Turkey were established. Sum 2000 specimens has been examined as the research materials. Of these 1500 specimens were collected between the years of 1999-2002 by us. During the field studies color photos and slides of species were taken in the habitats. Other examined samples has been found in the Universities herbaria which collected by foreign and Turkish botanists previously. The intraspecific and interspecific variation were established. As a result 55 stable chracters used to descriptions and separation of species were determined. The morphological illustrations and flowers details were drawn by hand. The type specimens or photographs of some species were obtained from G, K,E,B,W herbaria. When te beginning of the research, 34 species of which is 18 endemic (40 taxa) were known in Turkey. At the and of the study two new species and two new subspecies were described, namely Nepeta tumeniana B.Yıldız & T. Dirmenci (Sect. Pycnonepeta) and N. ahlatensis T. Dirmenci (Sect. Schizocalyx), N. aristata Boiss. & Kotschy ex Boiss subsp. binboghaensis T. Dirmenci & B. Yıldız and N, glomerata Montbret & Aucher ex Bentham subsp. atroviridis B. Yıldız & T. Dirmenci. N. leptentha Boiss. & Hauskn. was treated as synonim of N. glomerata Montbret & Aucher ex Bentham by Hedge previosly. The detailed morphological investigation showed that N. leptentha should be separated species. Recently described N. italica L. subsp. rigidula A.L. Budantsev was transfered to N.flavida Hub.-Mor. At the and of the study, 37 Nepeta species (44 taxa) grown in Turkey have been established. Of these 22 taxa (50%) are endemic to Turkey. After the species number were established a key prepared. Detailed studies carried out on the species showed that 37 Nepeta species grown in Turkey have been included 1 1 sections.

Bu araştırma 1996 ve 1997 yılları arasında Ekicek Dağı ve Çevresinin Florasını tespit etmek için yapılmıştır. Araştırma alanı Aksaray vilayeti sınırları içerisinde ve grid sistemine göre B4 ve B5 karelerine dahildir. Araştırma alanından 69 familya ve 281 cinse ait 497 takson tespit edilmiştir. Toplanan örneklerden 68 tanesi (%13.68) Türkiye için endemiktir. Belirlenen taksonların fıtocoğrafık bölgelere göre dağılımı % 26.5 Iran-Turan, % 8.24'ü Akdeniz, % 6.84'ü Avrupa-Sibirya şeklindedir. Araştırma alanındaki en fazla taksona sahip olan familyalar; Compositae (62), Leguminosae (52), Poaceae (42), Labiatae (40), Crııciferae (35), Caryophyllaceae (31) şeklinde sıralanır. Araştırma alanındaki en fazla türe sahip olan cinsler; Astragalus (10), Centaıtrea (9) Salvia (8), Alyssıım (7), Lathyrus (7), Bromııs (7), Ranunculus (7), Trigonella (6). Hayat formlarına göre, Hemikriptofitler % 48.3 oranıyla ilk sırada gelir. Daha sonra % 31.99 oranıyla Terofıtler, % 12.27 oranıyla Geofitler, % 3.62 oranıyla Kamefitler, % 3.21 oranıyla Fanerofitler ve % 0.6 oranıyla Vasküler Parazitler gelir., This investigation was carried out between 1996 and 1997 in order to determine the Flora of Ekicek Mountain and its surroundings. Research area is situated in province of Aksaray and within B4 and B5 of grid system. 497 taxa belonging to 69 families and 281 genera were determined in the investigation area. Of all the collected specimens, 68 (%13.68) taxa are endemic for Turkey. The distribution of the species according to the floristic regions, Irano-Turanien elements with the rate of % 26.5, Mediterranean elements with the rate of 8.24, Euro-Siberian elements with the rate of % 6.84 has been found. The families which have the most taxa in research area are ; Compositae (62), Legnminosae (52), Poaceae (42), Labiatae (40), Cruciferae (35), Caryophyllaceae (31). Concerning the number of species the major genera in this region are as follows; Astragalus (10), Centaur ea (9) Salvia (8), Alyssum (7), Lathyrus (7), Bromus (7), Ranunculus (7), Trigonella (6). According to the life forms; Hemicryptophytes come first with the rate of % 48.3 in the distribution of the plants spread in the region. Then in turn Therophytes %31.99, Geophytes %12.27, Chamaephytes %3.62, Phanerophytes %3.21 and Vascular Parasites are % 0.6.