Search

In Europe, urban shrinkage is a widespread phenomenon with future relevance. To date, most academic and policy literature has explored the spatial impacts of this phenomenon, focusing on the infrastructure side (hardware), whereas social aspects of urban shrinkage (software) have been mostly overlooked. This paper indicates the gap regarding the software aspects of urban shrinkage. It examines the link between civic action and urban shrinkage, and finds that the concept of civic action is often promoted as a normative requirement for maintaining an area’s quality of life. In the authors’ view, social capital and civic action in the context of urban shrinkage could be valuable resources, but should not be overrated. In this respect, the authors identify and illustrate three scenarios of civic action in the context of urban shrinkage, namely (1) increased civic action, (2) no change in civic action and (3) reduced civic action. They conclude that a social theory of urban shrinkage is needed to give the debate on urban shrinkage a new impulse.

In this contribution to the book “Human rights and social equality: challenges for social work" Nol Reverda is creating a society in which the quality of life experienced by seniors is improved by asking them to continue contributing their qualities and talents to society. The focus is then no longer on their shortcomings and their needs for care but rather on seniors ’capacities and contribution to society – in short, a grey society without waste.

This book explores the challenges population decline presents for Europe’s urban and rural areas. It features recent demographic data and trends not only for Europe as a whole, but also for selected countries, and compares growth and shrinkage from a historical as well as a theoretical perspective. In addition, the book critically reviews relevant notions from geography, sociology, and public administration. It also identifies good practices across Europe. Throughout, theories are complemented with concrete examples and proposals are made on how to tackle demographic shrinkage in European cities and villages, from attempts to attract new residents to the countryside to innovative ways to guarantee public services. In the end, the authors conclude that solving the challenges caused by population decline require novel ways of thinking and provide answers to such future-oriented questions as: how to ensure the quality of life in an environment that is inhabited by fewer and older people, what investments are needed, and which actors should be involved. Managing Population Decline in Europe’s Urban and Rural Areas offers detailed coverage of an underestimated and complex governance issue that asks for solutions in which citizens have to play an important role. It concludes that shrinkage requires a rethink of the specific tasks and roles of government and presents a way forward based on initiatives currently underway throughout Europe. The book will be a valuable resource for population policy makers as well as students and researchers interested in human geography, urban planning, rural development, European studies, public administration, and other social sciences.

Reflecties van Nol Reverda naar aanleiding van de vijfde Neimed Krimplezing "RaumPioniere - Neue Wege der Daseinsvorsorge", uitgesproken als slotwoord van deze lezing.

In dit artikel wordt eerst beschreven wat het verschil is tussen Evidence Based Practice (EBP) en Practice Based Evidence (PBE). Vervolgens wordt ingegaan op het toepassen van EBP en PBE in de praktijk. Dit gebeurt met behulp van de begrippen normativiteit en contextualiteit. Tot slot worden, in het licht van het voorafgaande, de rollen beschreven die de professional kan innemen ten aanzien van het verbeteren en ontwikkelen van zijn handelen. Aan bod komen de 'reflective practitioner', de 'evidence based practitioner' en de 'scientist practitioner'.

Krimpende en vergrijzende regio’s zijn regio’s in transitie en transformatie, waarin maatschappelijke, economische en bestuurlijke vraagstukken om nieuwe antwoorden vragen. Deze publicatie is een essay over de volgende vragen. Wat betekenen krimp en vergrijzing voor wonen, werken en recreëren? Welke voorzieningen zijn daarbij nodig en welke investeringen vraagt dat? Hoe geven we in een krimpende samenleving vorm aan sociale duurzaamheid en welke rol spelen ouderen als de grootste leeftijdsgroep hierin?

Krimp, het nieuwe denken is bestemd voor iedereen met interesse voor krimp, of het nu gaat om studenten, beleidsmedewerkers of adviseurs. Ook voor wethouders die zich zorgen maken over de demografische toekomst van hun gemeente is het een aanrader. De interesse voor krimp groeit. Steeds meer regio's en gemeenten in ons land worstelen met bevolkingsdaling, ontgroening en vergrijzing. Leek krimp eerst voorbehouden aan Limburg, Groningen en Zeeland, nu hebben ook de Achterhoek, Drenthe en zelfs delen van de Randstad ermee te maken. Welke oorzaken heeft krimp eigenlijk? Wat betekent een dalende en oudere bevolking voor de kwaliteit van een in een gebied? Hoe moet je ermee omgaan? En biedt krimp ook nieuwe mogelijkheden? Op deze vragen – en nog veel meer – gaat Krimp, het nieuwe denken in. In het boek leggen de auteurs duidelijk uit wat krimp behelst en hoe je er tegenaan kunt kijken. Ze behandelen relevante inzichten uit de demografie, sociologie en geografie en presenteren een samenhangend raamwerk dat als ‘checklist’ voor krimpbeleid kan dienen. Naast de theorie komt de praktijk uitvoerig aan bod in de vorm van voorbeelden uit binnen- en buitenland.

Pleidooi om bewoners en ondernemers veel actiever te betreffen bij het krimpvraagstuk, en dit niet alleen aan de politici over te laten. Op die manier creëer je volgens de schrijver draagvlak voor een succesvol krimpbeleid.

In deze studie wordt krimp vanuit een demografische en een sociologische invalshoek benaderd. Wat doet krimp met het sociale leven in de regio? En hoe kun je krimp als breekijzer voor het moderniseren van de samenleving gebruiken? Het gaat niet alleen om de getallen, maar ook om de impact van krimp op de kernfuncties en instituties van onze samenleving: zijn er voldoende zorgvoorzieningen, kunnen de basisschool en het buurtcentrum nog blijven bestaan? Bevat enkele figuren en een literatuurlijst.

Chapter of a report that presents a case study of the City of Heerlen, Netherlands, a shrinking city that identifies cultural policy as an important factor in vitalising the city. Heerlen has made significant investments into culture and is experiencing a “cultural spring”. This promotes a positive climate in the city, despite the shrinking and ageing population. This chapter identifies examples of good practice for the revitalisation of the city, in particular how culture and the development of social networks are contributing. It explores: Zachte G Network for Creative Economy: a community of creative individuals in the region of Heerlen, connecting cultural and creative entrepreneurship; and Design for Emptiness-Challenge: a project in which entrepreneurs, artists and project developers build concepts for empty buildings in the town centre. The project mobilises citizens to participate actively in the discussion on shrinking cities. Finally, the chapter ends with conclusions, in which the importance of investing in people’s climate in general and cultural policies in particular, in a shrinking city is emphasised.

A definition of the concepts ‘multidisciplinairy and transdisciplinary work’ and the different types of reaction of social work towards the emergence of multidisciplinary and transdisciplinary approaches.

Staat, markt en burgermaatschappij als samenstellende delen van de conceptuele driehoek.

This chapter explores the current discussions and policies towards social exclusion and cohesion in Europe. In a first section will briefly be identified how the wording in the social work discourse changed from originally the thinking in terms of poverty to the ideas of social cohesion nowadays. The section will conclude in the existence of two different perspectives on social cohesion: a socio-economic and a socio-cultural perspective. Next section will discuss the socio-economic approach as mainstream thinking in the European Union. Furthermore, the socio-cultural debate on social cohesion will be discussed in the third section. Finally, some of the consequences of these discussions for social work practice will be explored.

Dit boekje is het verslag van een expertmeeting over Bevolkingsdaling en Regionale Economie in Limburg, gehouden in november 2009. De bijeenkomst was georganiseerd door de Provincie Limburg en het expertisecentrum Quality of Life van Hogeschool Zuyd. Uitgenodigd waren vertegenwoordigers van grote werkgevers uit Limburg, actief op het gebied van industrie, chemie, bouw, zakelijke en maatschappelijke dienstverlening.

Op 30 september 2009 vond in Maastricht de slotconferentie plaats van het tweejarige onderzoeksproject “Procivi”. De slotconferentie van het Procivi project was georganiseerd teneinde de doelen van RAAK te dissemineren. Procivi is een RAAK project, dat zich richt op de professionalisering van het welzijnswerk. In dit project heeft lectoraat CESRT, Hogeschool Zuyd, samengewerkt met de welzijnsorganisaties Trajekt en Wel.Kom om een aantal doelen te bereiken. Dit zijn het gezamenlijk expliciteren en ontwikkelen van werkpraktijken op het gebied van maatschappelijke ondersteuning, het gezamenlijk ontwikkelen van een methodiekboek om de ervaringen van de social workers systematisch te beschrijven en documenteren, het verspreiden van de inzichten en resultaten onder social workers, onderwijsprofessionals en andere betrokkenen, en als laatste het verankeren en implementeren van inzichten en resultaten in de beroepspraktijk evenals in de opleidingen. Hogescholen en werkvelden werken de laatste jaren intensief samen. Professionalisering en vernieuwing zijn daarbij de belangrijkste thema’s. Die professionalisering was en is hard nodig. De bijdrage van de welzijnssector in vergelijking met de andere sectoren van wonen en zorg, leek nogal onzichtbaar. Hierdoor leek het moeilijk de eigen bijdrage aan de verbetering van maatschappelijke problematiek aan te tonen. Ook vroegen de politiek, overheid en de financierder meer en meer aan het welzijnswerk om zich duidelijker te profileren en te legitimeren. Uit deze context zijn de bovengenoemde projectdoelen naar voor gekomen, waarbij de slotconferentie ingaat op de hieruit bereikte resultaten en producten. Bijgevoegd zijn welkomstwoord, lezingen en presentaties.

Twee welzijnsinstellingen in Limburg, te weten Trajekt in het zuidelijk deel en Wel.Kom in het noordelijk deel van de provincie, zijn samen met de onderzoeksgroep CESRT van Hogeschool Zuyd in 2007 op basis van een landelijke RAAK subsidie, gestart met een tweejarig actieonderzoek. Doel was om de ‘tacit knowledge’ van de welzijnsprofessionals expliciet te maken en daardoor welzijnsstrategieën van activering en dienstverlening voor het voetlicht te brengen. De uitdaging in het Procivi project lag in het expliciet naar buiten brengen van de ervaringen en ontwikkelde kennis van professionals. Met andere woorden ‘hoe breng je de eigen methodische aanpak onder woorden zodat anderen weet hebben van jouw kennis en inzicht in de gebruikte werkwijzen’. Procivi beoogde om een ontwikkeling in gang te zetten van ‘tacit knowledge’ naar ’reflective knowledge’ (Schön, 1983). Binnen Procivi is daarbij gaandeweg een methodiek ontwikkeld voor de professionalisering van het welzijnswerk in de praktijk. Oftewel voor de ontwikkeling van welzijnswerkers tot reflectieve professionals. In dit rapport wordt deze methodiek uiteengezet. Procivi vertoonde vele kenmerken van een actieonderzoek waarbij de coproductie van onderzoekers en professionals samen centraal stond. De onderzoekers brachten hun kennis van onderzoekstechnieken gekoppeld aan een nieuwsgierige houding ten opzichte van ‘het fenomeen welzijnswerk’ in, terwijl de professionals de kennis en ervaring van welzijnswerk in de praktijk bijdroegen. Het Procivi project heeft meerdere stappen en fases doorlopen die in het eindrapport van Procivi uitgebreid beschreven zijn. De hoofdlijnen bestonden uit het zoeken naar een manier om de kern en het wezen van het welzijnswerk te beschrijven en te duiden en het ontwikkelen van een methode om van binnenuit het welzijnswerk te onderzoeken en te bevragen. Gebruikte methodieken binnen Procivi bestonden uit interviews, focusgroep bijeenkomsten, intervisie bijeenkomsten, expert meetings, spiegel bijeenkomsten en het gezamenlijk ontwikkelen van een reflectie instrument. In dit methodiekboek wordt een beschrijving gegeven van hoe een professionaliseringsproces dat gericht is op reflectie in de welzijnspraktijk vorm gegeven kan worden. Uit de ervaringen die in Procivi zijn opgedaan en alle lessen die daar geleerd zijn, is een methodiek ‘gedestilleerd’ die ook voor andere organisaties in het welzijnswerk van nut kan zijn. Aangezien elke organisatie zijn eigen achtergrond, ervaringen en doelstellingen heeft, is er voor gekozen deze methodiek niet in veel vastliggende details te beschrijven, maar daarentegen in hoofdlijnen. Procivi was een samenwerking van onderzoekers en professionals, een combinatie die belangrijke voordelen bleek te hebben, maar ook enkele nadelen met zich meebracht (zie hiervoor het eindrapport).

This document offers basic information about the European Union and the Council of Europe.

In het welzijnswerk speelt legitimatie van het eigen handelen een steeds belangrijkere rol. Welke rol speelt de welzijnswerker bij het uitvoeren van projecten en hoe ondersteunt hij de burger? Hoe bereikt hij zijn doelen en wat zijn die dan? Vragen die geleid hebben tot het Raak project, waarvan het Procivi reflectie-instrument één van de eindproducten vormt. Het Provici reflectie-instrument is een hulpmiddel voor de professional en de lerende organisatie om op systematische wijze te reflecteren op de eigen werkpraktijk en handelswijze. Een verkorte versie van dit instrument is de Procivi Quick scan. In dit document vindt U het Provici reflectie-instrument en de bijbehorende verantwoording. De verkorte versie van het instrument wordt gepresenteerd in het rapport ‘Professionalisering van de welzijnswerker : zelfreflectie als instrument. De verkorte versie : de Procivi Quick scan”(Lamers et al. 2009)

Van september 2007 tot september 2009 zijn welzijnswerkers, onderzoekers en studenten uit verschillende instellingen samen bezig geweest om de doelen te realiseren van het Regionaal Innovatieprogramma Maatschappelijke Ondersteuning. Dit is een RAAK-publiek project dat bij de projectaanvang “Procivi” genoemd is. Doelen van het project zijn het gezamenlijk expliciteren en ontwikkelen van werkpraktijken o.g.v. maatschappelijke ondersteuning; het gezamenlijk ontwikkelen van een methodiekboek om de ervaringen van de social workers systematisch te beschrijven en documenteren; het verspreiden van de inzichten en resultaten onder social workers, onderwijsprofessionals en andere betrokkenen; en het verankeren en implementeren van inzichten en resultaten in de beroepspraktijk alsmede in opleidingen. Nadat in het rapport deze aanleiding en doelen uiteengezet zijn, komt het onderzoekskader aan bod en het werkproces waaronder de bijeenkomsten en samenwerking tussen welzijnswerkers en onderzoekers. De producten van het Procivi project – Procivi Reflectie-instrument, Procivi Quick scan, Diamant Reflectie en Methodiekboek - worden daarna besproken, aangevuld met de overige belangrijke resultaten zoals de disseminatie van de projectgegevens. Het geheel sluit af met enkele belangrijke conclusies.

De diamant reflectie als reflectie-instrument is voor het onderzoeksproject Procivi ontwikkeld door en voor studenten. Lectoraat CESRT van Hogeschool Zuyd en de welzijnsorganisaties Trajekt en Wel.Kom zijn partners in dit project. In Procivi staan professionaliteit, professionalisering en (reflectie op) werkpraktijken in het welzijnswerk centraal (Sniekers, Dinjens, Lamers, Potting, en Reverda, 2009). Dit is ook het geval bij studenten die binnen de opleiding Social Work opgeleid worden. Zes studenten1 CMV, SPH en MWD van Hogeschool Zuyd hebben in opdracht van CESRT de diamantfiguur ontwikkeld en de vragen opgesteld, die als basis dienen voor dit reflectiedocument. CESRT heeft de studenten gevraagd om een reflectie-instrument te ontwikkelen omdat gedurende het project Procivi is gebleken dat reflectie essentieel is voor een professional in het welzijnswerk. Onderzoekers hebben in samenwerking met welzijnsprofessionals reflectie-instrumenten voor professionals ontwikkeld (Lamers, van Engelen, Dinjens, Potting, Sniekers, en Reverda, 2009; Lamers, Dinjens, Potting, Sniekers, van Engelen, en Reverda, 2009). Deze Diamant reflectie hebben de studenten in samenwerking met de onderzoekers ontwikkeld. Studenten starten bij aanvang van hun opleiding ook met reflectie, op zowel hun studieloopbaan als op praktijkleren. De bedoeling van het ontwerpen van dit reflectie-instrument is dat het door studenten zelf ontwikkeld wordt, vanuit een praktijkperspectief. De studenten kennen zelf het beste hun eigen ervaringen vanuit werkveld en opleiding. Om die reden zijn vierdejaars studenten gevraagd, want zij hebben de meeste werkervaring kunnen opdoen, zijn bekend met het werkveld en met wat de opleiding van hen vraagt ten aanzien van reflectie. De keuze voor studenten van zowel de MWD, SPH en CMV opleiding is bewust gemaakt, omdat de volgende generaties studenten in Social Work worden opgeleid; een brede bachelor in het welzijnsdomein. Dit diamantmodel en bijbehorende vragen zijn dus door studenten voor studenten opgesteld. Het doel is om studenten Social Work te ondersteunen met reflecteren op de werkpraktijk tijdens hun praktijkleren in het derde studiejaar.