Search

Periferik arter hastalığı (PAH), kronik ve ilerleyici karaktere sahip olması ve gelişmiş ülkelerdeki artan yaşlı nüfusun etkisi ile birlikte gittikçe büyüyen bir problemdir. Günümüzde PAH tanısında altın standart Dijital Subtraksiyon Anjiyografi (DSA) kabul edilmektedir. Ancak DSA'nın invaziv bir özellikte olması tanı için farklı görüntüleme tekniklerinin geliştirilmesini teşvik etmiştir. Geçen on yılda, bilgisayarlı tomografi (BT) teknolojisi, çok kesitli BT'nin (ÇKBT) klinik radyoloji pratiğine girmesiyle eşi görülmemiş bir şekilde gelişmiştir. Bu süreçte bilgisayarlı tomografi anjiyografi (BTA) noninvaziv özellikte olması nedeni ile PAH tanısında alternatif bir tetkik olarak öne sürülmüştür. Çift kesit ÇKBT ile başlayan süreç günümüzde 256 kesit ÇKBT teknolojisine kadar dayanmıştır. Cihazlarda sağlanan bu gelişme PAH tanısına yönelik uygulanan tetkiklerin protokollerinde değişime ve gelişime neden olmuştur. Amaç yüksek duyarlılık ve özgüllüğün yanı sıra daha düşük kontrast madde ve maliyet olmuştur. PAH tanısı ya da ön tanısı ile başvuran otuz hastaya alt ekstremite BTA tetkiki uygulandı. Tetkike başlama kararının verilmesinde uygulanan yöntem .görsel bolus takibi. şeklinde idi. BT cihazımızın imkan verdiği bu yöntem sayesinde kullanılan kontrast madde miktarı 75,6ł9,6 mL olmuştur. Tetkike dahil tüm değerlendirilebilir segmentlerdeki lezyonların genel dağılımı incelendi. Tanısal kalitenin değerlendirilmesi amacı ile de yine tüm değerlendirilebilir segmentlerde lümen içi kontrastlanma hesaplandı. Literatürde kabul gören değer ile karşılaştırıldı. Tüm segmentlerde lümen içi atenüasyon değerinin tanısal kalite için alt değerin üstünde olduğu istatistiksel olarak saptandı. Alt ekstremite BTA.da popliteal fossa düzeyinde uygulanacak görsel bolus takibi sayesinde tanısal kalitede bir kayıp olmadan, uygulanan kontrast madde miktarı azaltılabilir. Anahtar Kelimeler: Alt ekstremite, bilgisayarlı tomografi anjiyografi, görsel bolus takibi, kontrast madde, noninvaziv., Peripheral arterial disease (PAD) is a growing problem in industrial nations. There is a positive correlation between the proportion of symptomatic cases of PAD and advanced age. Today, Digital Subtraction Angiography (DSA) is a gold standart in the diagnosis of PAD. DSA is an invasive radiologic method. Therefore new noninvasive radiologic methods have been promoted. At past ten years, Computed Tomography (CT) technology has been developed unprecedented by Multi Slice CT (MSCT). In this period Computed Tomographic Angiography (CTA) has become alternative method. We can use 256 slice MSCT today. CTA protocols which are used to diagnose of PAD have changed and improved parallel with development of equipments. The aim is high sensitivity and specificity with low contrast medium (CM) and cost. Thirty patient who were referred with diagnosis or prediagnosis of PAD underwent lower extremity CTA. In order to start study, we used .visual bolus tracking. method at the level of popliteal fossa. We used on an average 75,6ł9,6 mL CM. We searched all lesions in arterial system. To evaluate diagnostic quality of CTA, we measured luminal contrast enhancement for all segments. We compared our values with minimum diagnostic value which is accepted by literature. Measured values were found greater than the value of literature statistically in all segments. The amount of CM can be decreased by using of visual bolus tracking at the level of poplitel fossa. There is no loss of diagnostic quality with decreased amount of CM. Keywords: Computed Tomographic Angiography, contrast medium, lowe extremity, non-invasive, visual bolus tracking., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Giriş: Koroner arter bypass greft cerrahisi geçirecek diyabetik hastalarda böbrek hasarının erken tesbiti çok önemlidir. Volatil anestetiklerle oluşturulan önkoşullama miyokard dokusunu perioperatif iskemiye karşı dirençli kılmada ümit vadeden bir terapötik yaklaşımdır. Yakın zamanlarda Sistatin C.nin glomerüler filtrasyon hızını göstermede kreatinin klirense üstün olduğu gösterilmiştir. Bu çalışma kardiyopulmoner bypass kullanılarak yapılan koroner arter bypass cerrahisi geçirecek tip 2 diyabetik hastalarda sistatin C.nin serum kreatinin düzeyi kadar glomerüler filtrasyon hızını yansıtıp yansıtmadığını tespit etmek üzere yapıldı.Metod: Çalışma sevofluran anestezisi altında kardiyopulmoner bypass kullanılarak yapılan koroner arter bypass cerrahisi planlanan 19 tip 2 diyabetik 21 diyabetik olmayan hastada gerçekleştirildi. Miyokardiyal disfonksiyon ve hasar BNP, CKMB ve Troponin T düzeyleri ile renal disfonksiyon ise serum kreatinini, kreatinin klirensi ve sistatin C düzeyleri ile değerlendirildi. Verilerin karşılaştırılmasında t testi, mann whitney U testi ya da fisher exact test kullanıldı. Bulgular: Sevofluran önkoşullaması ile diyabetik olmayan hastalarda miyokardiyal disfonksiyonun spesifik bir göstergesi olan BNP düzeyleri daha düşük tespit edildi. Ayrıca postoperatif sistatin C düzeyleri diyabetik olmayan hastalarda daha düşük bulundu. İki grup arasında ST segment değişikliği, aritmiler, CKMB ve Troponin T düzeyleri bakımından fark gözlenmedi. Sonuç: Sevofluran anestezisi ile diyabetik hastalarda da böbrek fonksiyonları korunmaktadır. Sistatin C düzeyleri böbrek fonksiyonlarının takibinde BUN, kreatinin ve kreatinin klerens düzeyleri gibi önemli bir belirteçtir. Anahtar Kelimeler: Kardiyopulmoner bypass, diyabet, sevofluran, böbrek fonksiyonları, sistatin C., Background: The ability to assess renal function in diabetic patients undergoing CABG rapidly and early is of major importance. Preconditioning by volatile anesthetics is a promising therapeutic strategy to render myocardial tissue resistant to perioperative ischemia. Recently, sistatin C has been shown to represent a potentially superior marker of the glomerular filtration rate compared with creatinine clearance (CrCl). This study was designed to determine whether sistatin C can replace serum creatinine as the screening marker for reduced glomerular filtration rate (GFR) in type 2 diabetes patients during onpump cardiac surgery. Methods: The study was performed on 19 type 2 diabetic patients and 21 nondiabetic patients scheduled for coronary artery bypass graft surgery under cardioplegic arrest and sevoflurane anesthesia. Biochemical markers of myocardial dysfunction and injury (brain natriuretic peptide, creatine kinase.MB activity, and cardiac troponin T), and renal dysfunction (Sistatin C, creatinine (Cr), and CrCl) were determined. These are compared using t-tests or Mann.Whitney U-test for non-normal data and Fisher.s exact tests for categorical data. Results: Sevoflurane preconditioning significantly decreased postoperative release of brain natriuretic peptide, a sensitive biochemical marker of myocardial contractile dysfunction in nondiabetic patients. In addition, postoperative plasma sistatin C concentrations increased significantly less in sevoflurane-preconditioned nondiabetic patients. No differences between groups were found for perioperative ST-segment changes, arrhythmias, or creatine kinase.MB and cardiac troponin T release.Conclusion: Renal functions are preserved in diabetic patients under sevoflurane anesthesia. Cystatin C is a valuable marker as BUN, creatinin and creatinin clerens for renal function monitoring. Keywords: Cardiopulmonary bypass, diabet, sevoflurane, renal functions, cystatin C., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı , 2010., Kaynakça var.

AMAÇ: Multipl sklerozda (MS) konvansiyonel yaklaşımla karsılaştırıldığında MS aktivasyonunu belirlemede difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG), manyetizasyon transfer (MT) görüntüleme ve geciktirilmiş görüntülemenin etkisini değerlendirmek. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya klinik olarak MS tanısı almış veya MS ön tanısı düşünülen ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) için gönderilen 22 hasta alındı. Görüntüleme 0.2 T açık MR da gerçekleştirildi. Tüm olgularda aksial planda prekontrast FSE T2, FLAIR, DAG, non-MT SE T1 ve MT SE T1 görüntüler yanı sıra kontrast verilmesini takiben 5 ve 15 dakika gecikme uygulanarak postkontrast non-MT SE T1 ve MT SE T1 görüntüler elde olundu. Prekontrast görüntüler MS lezyonu belirleme açısından, postkontrast görüntüler ve difüzyon ağırlıklı görüntülemeler de MS lezyonlarının aktivitesini belirleme açısından değerlendirildi. Kontrastlanan plaklar sayı, boyut ve kontrast/gürültü (CIN) oranları açılarından her bir çekim grubunda karsılaştırıldı. BULGULAR: Yirmi iki vakada belirlenen ortalama MS lezyonu sayısı açısından görüntüleme yöntemleri karsılaştırıldı ve en iyi sonuçlar FSE T2 görüntülemede tespit edildi. Sırasıyla FLAIR, MT SE T1 ve non-MT SE T1 görüntüleme FSE T2 görüntülemeyi takip etmekte idi. Ancak FSE T2 ve FLAIR ile MT SE T1 ve non-MT SE T1 görüntüleme arasında belirlenen ortalama lezyon sayısı açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Postkontrast non-MT SE T1 görüntülerde 22 olgunun sadece 3 tanesinde kontrastlanan MS plakları saptandı. Postkontrast MT SE T1 görüntülerde ise bu 3 olguya ek olarak toplam 7 olguda kontrastlanan MS plakları saptandı. Postkontrast non-MT SE T1 görüntülerde erken dönemde 5 adet, geç dönemde 9 adet kontrastlanan MS lezyonu saptandi. Postkontrast MT SE T1 görüntülerde ise erken ve geç dönemde ayrı ayrı 19'ar adet kontrastlanan MS plağı saptandı. Kontrastlanan plakların erken dönemde 14'ü, geç dönemde ise 10'u sadece postkontrast MT SE T1 görüntüler ile gösterildi. Bazı plaklar hem difüzyon sinyali artışı hem de kontrastlanma göstermesine rağmen bazı kontrastlanan plaklar diffüzyon sinyalinde artış göstermedi. Erken ve geç dönemde elde edilen postkontrast MT SE T1 görüntülemede plakların CIN oranında anlamlı artışlar mevcutken, plak boyutunda anlamlı farklılık saptanmadı. SONUÇ: MS plaklarının saptanmasında beynin T2 ağırlıklı SE görüntülemesi standart tanı aracıdır. Bir MS plağındaki difüzyon sinyali artısı hastalığın aktivitesi ile tam olarak korele değildir. MT SE T1 görüntüleme, yüksek doz kontrast madde kullanımına veya geciktirilmiş görüntüleme uygulamasına gerek duyulmadan saptanan kontrastlanan plak sayısında artışa neden olmaktadır. Böylece yüksek doz kontrast madde kullanımının ve geciktirilmiş görüntüleme uygulamasının neden olduğu dezavantajlardan sakınılabilir. Anahtar kelimeler: Difüzyon görüntüleme, kontrastlanma, manyetik rezonans, manyetizasyon trasfer, multipl skleroz., PURPOSE: To evaluate the effects of the diffusion weighted imaging (DWI), magnetization transfer (MT) imaging and delayed imaging when compared to conventional MR imaging in respect of activation of multipl sclerosis (MS). MATERIALS AND METHODS: Twenty-two patients with clinically diagnosed MS or patients thought to have MS and refered for magnetic resonance imaging (MRI) are included in to this study. Imaging was performed in a 0.2 T open MR. In all patients axial precontrast FSE T2, FLAIR, DWI, non-MT SE T1 and MT SE T1 images and non-MT SE T1 and MT SE T1 images 5 and 15 minutes after administration of the contrast material were obtained. Precontrast images were evaluated for the detectian of MS lesion. postcontrast images and diffusion weighted images were evaluated for the detection of the activity of the MS lesions. Plaques that were enhanced with contrast were compared in respect of number, size and contras/noise (CIN) ratios in each of the image sets. RESULTS: In twenty-two patients the imaging modalities were compared in respect of mean detected MS lesions and best results were obtained in FSE T2 imaging. FLAIR, MT SE T1 and non-MT SE T1 imaging followed FSE T2 imaging in this order. But no statistically important difference were detected between FSE T2, FLAIR and MT SE T1, non-MT SE T1 imaging in respect of mean detected number of lesions. In only 3 of the 22 patients, enhanced MS plaques were detected on postcontrast non-MT SE T1 imaging. In postcontrast MT SE T1 imaging including this 3 patients in totally 7 patients, enhanced MS plaques were detected. In early phase postcontrast non-MT SE T1 imaging 5, and in Iate phase postcontrast non-MT SE T1 imaging 9 enhanced MS plaques were seen. In the early and Iate phases of the postcontrast MT SE T1 imaging respectively 19 enhanced MS plaques were seen. 14 of the enhanced plaques in early period, 10 of the enhanced plaques in Iate period were shown in only postcontrast MT SE T1 images. Same of the plaques demonstrate both increase in the diffusion signal and enhancement but same of the enhanced plaques did not demonstrate increase in the diffusion signal. In early and Iate phases of the postcontrast MT SE T1 imaging significant, increase in the CIN ratios were detected, but there is no significant difference in respect of plaque size. CONCLUSION: T2 weighted SE imaging of the brain is the standart diagnostic tool for the detection of the MS plaques. Increase in the diffusion signal in a MS plaque is not fully correlated with the activity of the disease. MT SE T1 imaging increases the number of the detected contrast enhanced plaques without necessitating the use of high dose contrast material ar delayed imaging. By this way disadvantages of the use of high dose contrast material ar delayed imaging can be avoided. Key words: Diffusion imaging, contrast enhancement, magnetic resonance, magnetization transfer, multipl sclerosis., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Meme kanseri ülkemizde ve Dünyada kadın popülasyonunda en sık görülen kanser türüdür. Yapılan çalışmalar tarama mamografilerinin meme kanserinin ölüm oranlarını azalttığını göstermektedir. Bu nedenle meme kanserinde erken tanı önem kazanmaktadır. Meme kanserinde hem tanı hem de tarama amaçlı olarak yapılan ilk ve en etkin görüntüleme yöntemi mamografidir. Bu çalışmada bölümümüzde yapılan tarama ve tanı amaçlı mamografileri BI-RADS değerlendirme kategorisine göre incelemeyi ve elde edilen sonuçları literatür ile kıyaslamayı amaçladık. Çalışmamız Isparta ve çevresindeki popülasyonun mamografik özelliklerini tanımlaması bakımından anlamlıydı. Çalışmaya 59 aylık dönemde bölümümüze başvuran 6012 olgunun mamografi tetkikleri ve ek olarak yapılan diğer görüntüleme yöntemleri dahil edildi. Çalışmaya katılan olgular yaş, menopozal durum, meme kanseri öyküsü ve meme parankim dansitesi gibi meme kanserinde risk oluşturan faktörler yönünden değerlendirildi. Mamografiler BI-RADS değerlendirme kategorilerine göre incelendi. Belirlenen endikasyonlar dahilinde bazı olgulara mamografiden sonra meme US yapıldı. Daha sonra olguya uygun olan öneride bulunuldu. Çalışmamızda tarama amaçlı mamografi yapılan 4993 (% 83.1), tanı amaçlı mamografi yapılan 1019 (% 16.9) olgu mevcuttu. Literatürdeki benzer çalışmalar ile kıyaslandığında, çalışma grubumuzda 50 yaşından küçük olguların yüzdesinin fazla olduğu, düşük meme parankim dansitesine sahip olgu yüzdesinin yüksek , meme kanseri öyküsüne sahip olgu yüzdesinin ise düşük olduğu gözlendi. Sonuçlarımızı değerlendirdiğimizde tüm olgularda % 89.6 sensitivite, % 99 spesifisite, tarama mamografilerinde % 80.7 sensitivite, %99 spesifisite, tanı amaçlı mamografilerde ise % 92.5 sensitivite, % 99 spesifisite oranlarına ulaştık. Çalışmaya dahil edilen olguların % 68.4'üne mamografiye ek olarak meme US'si yapıldı. Belirtilen sensitivite ve spesifisite değerleri mamografi ve meme US tetkiklerinin birlikte değerlendirilmesi sonucunda elde olundu. Sensitivite ve spesifisite değerlerimizin literatürdeki sadece mamografik verilere göre elde edilen değerlerden yüksek, mamografi ve meme US'nin kombine olarak değerlendirildiği çalışmalardaki sonuçlar ile benzer olduğunu gördük. Sonuç olarak, mamografik incelemelerde BI-RADS kullanımı klinisyenler ile daha uyumlu çalışmamızı ve sonuçlarımızı değerlendirebilmemizi sağlamıştır. Anahtar Kelimeler: BI-RADS Değerlendirme Kategorileri, Mamografi, Meme Kanseri, Meme Ultrasonografisi., Breast cancer is the most common malignancy in both our country and in the World. The studies shows that screening mammography decreases the death tall of breast cancer, so early diagnosis is important. Mamography is the first and most effective imaging modality in the diagnosis and screening of breast carcinoma. In this study, our purpose was to examine the screening and diagnostic mammographies in our departmant according to BI-RADS assesment category and to compare the results with literature. Our study was meaningful because it describe the mammographic features in Isparta and nearby. Mammographies of 6012 cases that hed been examined in our departmen in 59 months and other imaging modalities were studied. The cases were examined according to risk factors of breast cancer including age, menapause status, breast cancer family history and breast parenchyma density. Mammographies were examined according to BI-RADS assesment categories. İn same cases breast ultrasound was performed after mammography. The patient was advised after that. In our study there was 4993 cases (% 83.1 ) of screening mammographies, and 1019 (% 16.9) cases of diagnostic mammographies. When we compared our study with in similar studies in the literature, we observed that in our study, the persentage of cases that were younger than so years of age were higher,the persentage of low breast parenchyma density were also higher,the persentage of breast cancer family history were lower. When we examined out results, we reached the rates of 89%,sensitivity, 99% spesificity in all cases. 80% sensitivity, 99% spesifity in screning mammographies, 92% sensitivity, 99% spesifity in diagnostic mammographies. Breast Ultrasound was performed in addition to mammography in 68.4% of the cases in the study. The sensitivity and spesifity ratios mentioned was obtained by examining breast ultrasound and mammography result together. Our sensitivity and spesifity ratios were higher when we compared them with the studies that were performed only by mammography in the literature. Our ratios were similar when we compared them with the studies performed with the combination of mammography and breast ultrasound. As a conclusion usage of BI-RADS categories in examining mammographies lets us build better understanding with clinicians and assesing our result. Keywords: BI-RADS Assessment Categories, Mammography, Breast Cancer, Breast Ultrasound., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Yüzeyel venöz yetmezlik ve varislerin tedavisinde uzun süredir cerrahi yöntemler kullanılmaktadır. Bu yöntemlerin genel anestezi, hastanede kalış süresinin daha fazla olması, artmış komplikasyonlar gibi dezavantajları vardır. Bu dezavantajları ortadan kaldırabilmek için yeni tedavi yöntemlerine ihtiyaç duyulmuştur. Yüzeyel venöz yetmezlik tedavisinde son yıllarda Endovenöz Lazer Ablasyon (EVLA) ve köpük skleroterapi yöntemleri cerrahiye alternatif en güncel tedavi yöntemleridir. Bu çalışmada, alt ekstremite yüzeyel venöz yetmezlik ve buna bağlı gelişen varislerin tedavisinde EVLA ve köpük skleroterapi yöntemlerinin etkinliği araştırıldı. Semptomatik safen ven yetmezliği tespit edilen 55 hasta çalışmaya dahil edildi. 60 alt ekstremitede 73 EVLA ve eş zamanlı köpük skleroterapi uygulandı. İşlem öncesinde venöz hastalığın şiddetini belirlemek amacıyla Venöz Klinik Şiddet Skorlaması (VCSS) ve Vizüel Analog Skala (VAS) kullanıldı. İşlem sonrası hastalar 6 ay süreyle klinik olarak ve Doppler US ile takip edildi. VCSS ve VAS skorları takibin 6. ayında tekrarlandı. Takibin 6. ayında safen venlerde %98.64 (72/73) oranında tam oklüzyon, %1.36 oranında rekanalizasyon saptandı. Perforan venlerde tam oklüzyon oranı %75 (18/24), rekanalizasyon oranı ise %25 (6/24) idi. Majör komplikasyon gözlenmedi. VCSS ve VAS skorları işlemden önce ve 6 ay sonra karşılaştırıldı ve skorlarda anlamlı düşme izlendi. İzole safen ven yetmezliği olan (36/60) ve safen ile birlikte perforan ven reflüsü olan (24/60) hasta grupları karşılaştırıldı. VAS skorları izole safen ven yetmezliği olan grupta daha belirgin olarak düşmüştü. Bu düşüş anlamlıydı. VCSS da bu grupta diğer grupla karşılaştırıldığında daha fazla düşüş olmasına rağmen bu düşüş istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. EVLA ve eş zamanlı köpük skleroterapi, iyi kozmetik ve klinik sonuçlarıyla, düşük komplikasyon oranlarıyla etkin, güvenilir ve minimal invaziv bir tedavi seçeneğidir. Anahtar kelimeler: Varis, venöz yetmezlik, EVLA, köpük skleroterapi, VCSS, Surgical procedures have been used in the treatment of superficial venous insufficiency and varices for a long time. These procedures have some disadvantages such as general anesthesia, longer hospital stay, more complications. New treatment methods are needed to overcome these disadvantages. EVLA and foam sclerotheraphy are most current treatment methods alternative to surgery in the treatment of superficial venous insufficiency. Efficiency of endovenous laser ablation and foam sclerotheraphy methods in the treatment of lower extremity superficial venous insufficiency and varices was studied. Fifty-five patients with symptomatic sapheneous vein insufficiency were included in the study. Seventy-three EVLA and concomitant foam sclerotheraphy were performed for 60 lower extremities. To determine the severity of the venous disease Venous Clinical Severity Score (VCSS) and Visual Analogue Scale (VAS) were administered before the procedures. Patients were followed clinically and with Doppler ultrasonography for 6 months after the procedures. VCSS and VAS scores are repeated at 6th month of the follow-up. At the 6th month of the follow-up for the saphenous veins; the total occlusion rate was 98.64% (72/73), recanalization rate was 1.36%. For the perforating veins , total occlusion rate was 75% (18/24), recanalization rate was 25%. No major complications were detected. VCSS and VAS scores before and 6 months after the procedure were compared and significant decrease was observed. The patients who have isolated sapheneous vein insufficiency (36/60) and those who have saphenous and perforating vein reflux (24/60) were compared. VAS scores were more prominently decreased after the treatment in the isolated sapheneous vein insufficiency group. This decrease was significant. VCSS were also decreased more prominently in this group when compared to the other group but the decrease is not statistically significant. EVLA and concomitant foam sclerotheraphy is an effective, safety, minimally invasive treatment option with good cosmetic and clinical results and lesser complication rates. Keywords: Varices, venous insufficiency, EVLA, foam sclerotheraphy, VCSS, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

X ışınlarının 1895 yılında Alman Fizik Profesörü Prof. Dr. Wilhelm Conrad Röntgen (1854-1923) tarafından keşfi radyolojinin miladı olmuştur (10). İyonizan radyasyon içeren tanısal radyolojik tetkiklerin temelini X-ışınları oluşturmaktadır (1, 4). X-ışını kullanan tanısal radyolojik işlemler insan eliyle oluşturulan tıbbi radyasyonun en önemli kaynağıdır (4).Radyasyona en fazla maruz kalan kişiler olan radyasyon çalışanlarının, uzunca bir süre içinde aralıklı olarak düşük dozlara maruz kalması yani kronik olarak ışınlanması sonucu meydana gelebilecek etkiler yıllar sonra ortaya çıkabilen çoğu kez ölümcül olan bir dizi hastalık ve etkiyi kapsamaktadır (8).Vücuttaki pek çok yapı X ışınlarını birbirlerine yakın oranda soğurur ve grafi üzerinde ayırt edilmeleri güçtür. İncelenen yapının radyografik olarak görüntülenebilmesi için vücut boşluklarını ışın emilimini değiştiren bir madde ile, kontrast madde ile, doldurmak gerekir (43). Kontrast maddelerin, yüksek atom numaralı maddeler (baryum, iyot) içermesi nedeniyle X-ışını atenüasyonunu azaltabileceğini düşündük.Tetkik ve tedavi amaçlı yapılan işlemler esnasında ellerin X-ışınına maruz kaldığı bilinmektedir. Radyasyon koruyucu eldivenlerin dezavantajları nedeniyle alternatif bir yöntem olarak kontrast maddelerle sıvanmış eldivenlerin X-ışını geçirgenliğini araştırdık. Çalışmamızda 7 grup oluşturuldu. Her grup için 20 eldiven kullanıldı ve eldivenler X-ışınına maruz bırakılarak ölçümler yapıldı. Ölçümler sonucunda kullanılan baryumlu ve iyotlu kontrast maddelerin kontrol grubuna göre anlamlı olduğu görüldü (p=0,00). Bu nedenle metodumuzun ellerin korunmasında kurşun eldivene alternatif bir yöntem olabileceği kanısındayız., The discovery of X-rays in 1895 by German physicist Prof. Dr. Wilhelm Conrad Röntgen (1854-1923) proved to be the milestone for the radiology (10). X-rays constitute the basis of the diagnostic radiological examinations involving the ionizing radiation (1, 4). Diagnostic radiological treatments using X-rays are the most important sources of man-made medical radiation (4).The effects which may result from radiology staff?s being intermittently exposed to radiation during a long period, or chronic irradiation, include a series of diseases and effects which are most often fatal and may appear years after (8).A number of structures absorb X-rays at ratios approximate to each other, and they are difficult to distinguish on the radiography. In order to get the radiographic imaging of the examined structure, one should fill the body cavities with a substance, that is contrast medium, which changes the x-ray absorption (43). We thought that contrast media would cause the attenuation of X-rays since they contain high atomic number elements (barium, iodine).It is known that hands are exposed to X-rays during the activities for examination and treatment. Due to the disadvantages of radiation protective gloves, we have researched into the X-ray permeability of the gloves plastered with contrast media as an alternative method.Our study was made up of 7 groups. Using 20 gloves for each one, all groups were exposed to X-ray, and respective measurements were made.As a result of the measurements, contrast media of barium and iodine were found to be significant, compared with the control group. Thus, we are of the opinion that our method may prove to be an alternative to lead glove concerning the protection of hand., Tez (Uzmanlık)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Radyolojik kontrast ajanlar, doğru teşhis için sıkça kullanılan ve vazgeçilmez olan maddelerdir. Bu maddelerin böbrekte bazı yan etkileri tanımlanmıştır. Radyolojik kontrast ajanların neden oldukları renal hasarlanmaların etyolojisinde serbest radikallerin rolü ile ilgili pek çok çalışma yapılmaktadır. Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) kontrast ajanları diğer radyokontrast ajanlara göre nispeten çok daha az yan etkiye sahiptirler. Ancak bazı çalışmalarda, MRG kontrast ajanlarının çok yüksek kümülatif dozlarda uygulanmasından sonra, değişik derecelerde böbrek hasarlanmaları bildirilmiştir. Fakat bu hasarlanmanın etyopatogenezi henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Biz çalışmamızda, MRG kontrast ajanı olan Gadobutrolün, intraperitomeal (IP) ve intravenöz (IV) kümülatif doz uygulamalarından sonra böbrek dokusundaki yan etkilerini, böbrekte ve kanda oksidatif strese neden olup olmadığını araştırdık. Oksidatif stres göstergesi olarak nitrik oksit (NO), malondialdehit (MDA) ve glutatyon (GSH) değerlerini araştırdık. Çalışmamızda ratlar 3 kontrol ve 3 ilaç grubu olmak üzere 6 gruba ayrıldı. 5 mmol/kg dozda Gadobutrol, gruplardan birine 6 dozda IP, birine 6 dozda IV, diğerine ise 20 dozda IP olarak verildi. 3 kontrol grubuna ise aynı yöntemlerle aynı dozlarda salin uygulandı. Tüm Gadobutrol verilen gruplarda, histopatolojik olarak böbrekte tubuler vakuolizasyon, intratubuler eritrosit birikimi ve tubuler cast oluşumu gibi bazı hasarlanmalar gözlendi. Gadobutrol alan gruplardaki ratların böbrek dokusunda, oksidatif stres göstergelerinde, kontrol grubuna oranla istatistiksel olarak anlamlı düzeye ulaşmayan artış saptandı. Gadobutrol verilen grupların deney sonu plazma MDA değerleri, kontrol grupları ile kıyaslandığında anlamlı düzeyde yüksek saptandı. 6 kez IV Gadobutrol verilen grupta plazmada, deney başlangıcı ile sonu arasında MDA ve NO değerlerinde anlamlı artış, GSH değerlerinde ise anlamlı Hazalma izlendi. 20 doz IP Gadobutrol verilen grupta plazmada, başlangıç değerlerine göre deney sonu MDA değerlerinde anlamlı artış saptandı. 6 doz IP uygulama yapılan grupta ise oksidatif stres göstergelerinde anlamlı düzeylere ulaşmayan artışlar saptandı. 20 doz IP Gadobutrol uygulanan gruptaki plazma MDA değeri, 6 doz IP uygulanan gruba göre anlamlı olarak daha yüksek, GSH değeri ise daha düşük saptandı. Bu sonuçlar, yüksek doz Gadobutrol uygulaması sonrası oksidatif stres göstergelerinde doza bağlı bir artışı desteklemektedir. Sonuç olarak Gadobutrolün çok yüksek kümülatif dozlardaki uygulaması plazmada oksidatif stresi artırmaktadır. Fakat böbrek dokusunda oksidatif stres göstergelerindeki artış istatistiksel olarak anlamlı düzeylere ulaşmamaktadır. Bu durum, böbrek hasarlanmasında başka faktörlerin de rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler: Kontrast ajan, Gadobutrol, kümülatif doz, böbrek hasarlanması, oksidatif stres., Radiologic contrast medias are used frequently for the exact diagnosis and therefore they are indispensable. However, some nephrotoxic side effects of these medias have been reported. Lots of investigations have been done about the role of free radicals as an etiology of renal damage by using contrast media. MRI contrast medias have less side effects than the other radiocontrast medias. But different degrees of renal damage have been reported after administration of MRI contrast medias with high cummulative dosage in some investigations. But pathogenesis of this damage has not been explained yet. In our study, we investigated that renal side effects of Gadobutrol as a MRI contrast agent which was administered via IP and IV routes in various cummulative dosage as well as the presence of oxidative stress in renal tissue and blood. As an indicator of oxidative stress, we measured the levels of NO, MDA and GSH. In our study we divided rats into 6 groups, 3 of 6 as a drug group and the other 3 as a control group. Gadobutrol in 5 mmol/kg dosage was given to one group 6 times via IP, was given the other group 6 times via IV and was given to third group 20 times via IP. We gave salin to other remainig 3 groups with the same method and with same dosages. In Gadobutrol groups, we demonstrated some damages like vacuolation of kidney tubules, intratubular erytrocyte accumulation and tubular cast formation. The oxidative stress was found to be increased in the renal parenchyma of Gadobutrol groups when conpared to the control groups. However, the idfference did not reach statitically significant. At the end of our study, values MDA in the Gadobutrol given groups were high meaningfully when we compared with control group. In the plasma of group which was given 6 times Gadobutrol via IV, end levels of MDA and NO increased significantly when we compared with initial levels. On the other hand, levels of GDA decreased significantly. In the group of 20 doses Gadobutrol given via IP, when we compared with initial levels, there was increased values at the end of experiment. In the group of 6 doses given via IP, we showed that there was increase in the indicators of oxidative stress, but they were not meaningfully. The levels of MDA in the group of 20 doses Gadobutrol given via IP was higher significantly than in the group of 6 doses via IP. But level of GSH was lower. These results support dose dependent increasement of oxidative stress finings after high dose Gadobutrol administration. As a result, administration of Gadobutrol with a high cummulative dosages increases oxidative stress. But, oxidative stress findings of renal parenchyme can not reach statistically significant levels. This condition shows us that some other factors can play a role in the damage of kidney. Keywords: Contrast media, Gadobutrol, cummulative dosage, renal damage, oxidative stress., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2009., Kaynakça var.

Radyolojide sık olarak kullanılan kontrast maddelerin (KM), istenmeyen en önemli etkilerinden birisi de nefrotoksisitedir. Kontrast madde kaynaklı nefrotoksisitede (KMN) iskemi, oksidatif stres, osmolaliteye bağlı sitotoksik etkiler gibi mekanizmalar suçlansa da, altta yatan neden henüz net olarak aydınlatılamamıştır. KMN etyopatogenezinde oksidatif stresin ve antioksidan enzimatik mekanizmaların rolü, histopatolojik değişiklikler, oluşan nefrotoksisitede antioksidan özelliği bilinen bir ajan olan kafeik asit fenetil ester (CAPE)'in olası koruyucu etkisi, deneysel olarak ortaya konmaya çalışıldı. Wistar albino erkek sıçanlar 10'arlı 3 gruba ayrıldı; kontrol grubuna (I) i.p. yoldan salin, KM grubuna (II) i.p. yoldan tek doz 10 ml/kg KM ve CAPE grubuna (III) tek doz 10 ml/kg/gün KM, 10umol/kg/gün dozunda ip yoldan iki gün süreyle CAPE verildi. Antioksidan enzimlerden SOD ve CAT aktivitesi ve lipid peroksidasyonunun göstergesi olan MDA düzeyi ölçüldü, böbrek dokusundaki histopatolojik değişiklikler incelendi. Araştırmamızda; yalnızca KM verdiğimiz sıçanların böbrek dokusunda MDA düzeyleri yüksek iken, KM+CAPE verilen grupta MDA seviyesi düşük bulundu. SOD aktivitesinde KM grubunda, kontrol grubuna göre belirgin artış izlendi. KM+CAPE verilen grupta SOD aktivitesinin, KM grubuna göre düşük olduğu tespit edildi. CAT enzim aktivitesi KM ile birlikte CAPE verilen grupta kontrol grubuna göre yüksek, KM grubuna göre düşük olarak izlendi. Histopatolojik incelemelerde KM grubundaki hasar skorlarının diğer gruplara göre yüksek olduğu gözlenirken, KM ile birlikte verilen CAPE'nin tubulointerstisyel hasarı anlamlı düzeyde engellediği tespit edildi. Sonuç olarak, biyokimyasal ve histolojik veriler ışığında, kontrast maddeye bağlı nefrotoksisitede oksidatif stresin rol oynadığını ve CAPE'nin ortaya çıkan nefrotoksisitede koruyucu role sahip olduğunu gösterdik. Anahtar Kelimeler: Kontrast madde nefrotoksisitesi (KMN), malondialdehit (MDA), katalaz (CAT), süperoksiddismutaz (SOD), kafeik asit fenetil ester (CAPE)., One of the undesired side effects of radiologic contrast media (CM) is nephrotoxicity. Although the underlying mechanisms of contrast-induced nephrotoxicity (CIN) is unclear, some mechanisms are suspected such as ischemic injury, oxidative stres or direct cytotoxicity. The aims of this experimental study were to research the role of antioxidant mechanisms and oxidative stress in CIN and to investigate the possible protective effect of caffeic acid phenethyl ester (CAPE), an antioxidant agent, against CIN. Rats were divided into three groups: Control, CM and CM+CAPE. Saline solution was injected intraperitoneally (i.p.) to the control group rats. CM was administered i.p. with 10 mlkg-1 for single dose to the CM group and CAPE was administered with a dose of 10 umolkg'1 for two days and CM was injected single dose i.p to the CM+CAPE group. The activities of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and levels of malondialdehyde (MDA) and histopathologic alterations were studied in the renal tissue of the rats. The level of MDA increased significantly in the CM group compared with the CM+CAPE group. The SOD activity was significantly increased in CM group compared with the control group. SOD activity was found to be lower in the group which had CM+CAPE than CM group. In CM+CAPE group CAT enzyme activity was higher than the control group but lower than the CM group. The damage scores in CM group was found to be higher than the other groups, histhopathologically. CAPE, which was given with CM, caused a marked reduction in the extent of tubulointerstitial damage. In conclusion, these results showed that oxidative stres plays an important role in CIN and CAPE has a protective effect against CIN on the basis of the biochemical and pathological findings. Keywords: Contrast media-induced nephrotoxicity (CIN), malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), caffeic acid phenethyl ester (CAPE)., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Bu çalışmanın amacı kontrastlı bifazik helikal BT ile kontrastsız ve MnDPDP (mangafodipir) kontrastlı MRG'nin karaciğer tümörlerini saptamadaki duyarlılıklarını karşılaştırmaktır. Histopatolojik olarak tanısı konmuş malign karaciğer tümörlü toplam 19 hasta araştırma kapsamına alındı. Olgular US, bifazik spiral BT kontrastsız ve kontrastlı MRG ile değerlendirildi. Boyutları 8 mm ile 9 cm arasında değişen toplam 63 lezyon saptandı. Lezyonların varlığı US takibi, retrospektif olarak eski filmlerinin değerlendirilmesi ya da histopatolojik değerlendirilmeleri ile doğrulandı. MRG incelemeleri spin-echo (SE) ile gradient eko (GRE) sekanslarda prekontrast, erken postkontrast 40.dakika ve geç postkontrast 24. saatte gerçekleştirildi. Ayrıca FSE sekansında T2A görüntüler de alındı. BT ve tüm MRG sekanslarındaki incelemelerin duyarlılıkları nonparametrik Wilcoxon testi kullanılarak karşılaştırıldı. Erken postkontrast GRE incelemede lezyonların 54/63'ü (% 85), erken postkontrast SE'da 48/63'ü (% 76), prekontrast GRE'da 46/63'ü (% 73), T2A FSE'da 45/63'ü (% 71), geç postkontrast GRE'da 44/63'ü (% 70), bifazik BT'de 42/63'ü (% 67), prekontrast SE'da 38/63'ü (% 60) ve geç postkontrast SE'da 37/63'ü (% 59) saptandı. Duyarlılığı en yüksek inceleme yöntemi GRE erken postkontrast MRG idi. Duyarlılığı en düşük yöntem SE prekontrast MRG idi. Diğer inceleme modalitelerinin duyarlılıkları birbirine yakın olup, aralarında istatistiksel anlamlı farklılık izlenmedi (p> 0.05). MnDPDP'nin İV kontrast madde olarak MRG'de SE ve GRE incelemelerinde kullanımı ile metastatik lezyonların kontrast/gürültü oranının artması sonucunda, GRE ve SE incelemelerde, bifazik BT ve prekontrast MR incelemelerine göre anlamlı oranda daha fazla lezyon saptandı (p, The aim of this study was to compare dual-phase helical computed tomography, unenhanced MRI and MnDPDP enhanced MRI the detection of the hepatic tumors. Nineteen histopatologically.confirmed patients with malignant focal hepatic lesions were examined. These cases underwent evaluation with US, dual-phase spiral CT, precontrast and postcontrast MRI. Sixty three lesions, ranging 0.8-9.1 cm in diameter were detected in all imaging procedures (ultrasound, computed tomography and MR imaging). These lessions were confirmed by follow up sonography, retrospective evaluation of CT and histopatologic examination. The MR examination protocol included SE and GRE T1 weighted images, which were acquired before, 40 minute after and 24 hours after admistiration of 0.5 micromol/kg MnDPDP; and fast T2 weighted SE images, which were obtained solely before contrast injection. All MRI sequences and CT were compared by using nonparametric Wilcoxon test. Early postcontrast GRE MR imaging depicted 54/63 (85%); early postcontrast SE MR imaging, 48/63 (76%); precontrast GRE MR imaging, 46/63 (73%); T2W FSE MR imaging, 45/63 (74%); late postcontrast GRE MR imaging, 44/63 (70%); dual phase spiral CT, 42/63 (67%); precontrast SE MR imaging, 38/63 (60%). The best results were obtained in early postcontrast GRE T1 weighted MR imaging and the worst results were obtained T1 weighted SE precontrast MR imaging 38/63 (60%) for detection of liver lesions. The difference in sensitivity between other MRI modalities and CT was not statistically significant (p>0.05). MnDPDP enhanced GRE and SE MR imaging was superior to dual phase spiral CT in detection of focal hepatic lesions. By using MnDPDP at SE and GRE MR imaging, the liver S/N ratio and the contrast/noise ratio of metastatic lesions was increased. So postcontrast MR imaging detected more lessions (p, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Meme lezyonlarının benign malign ayrımında mamografi yanısıra gri skala ultrasonografi de kullanılmaktadır. Ancak bu yöntemlerin düşük spesifisitesinden kaynaklanan yanlış pozitif değerlendirmeler nedeniyle son yıllarda meme kitlelerinin değerlendirilmesinde Doppler ultrasonografi de gündeme gelmiştir. Bu çalışmada solid meme kitlelerinin değerlendirilmesinde yeni bir yaklaşımla birlikte dupleks ve power Doppler ultrasonografinin etkinliği araştırıldı. Power ve dupleks Doppler ultrasonografi kullanılarak 125 solid meme lezyonu incelendi. Lezyonların sitolojik ve histopatolojik tanıları iğne biyopsileri veya operasyon sonuçlarıyla elde edildi. Yirmidört solid lezyonun da uzun dönem takipleri yapıldı. Lezyonlarda power Doppler ile vaskülaritenin olup olmadığı araştırıldı. Vaskülarite saptandığında ise dupleks Doppler inceleme ile ortalama RI (rezistiv indeksi), PI (pulsatilite indeksi) değerleri ölçüldü. RI ve PI değerleri lezyon içi ve çevre normal parankim için ayrı ayrı ölçülerek birbirlerine göre yüzde artış veya azalış oranları hesaplandı. Ortalama değerler ve yüzde oranları histopatolojik sonuçlarla korele edildi. Power Doppler ultrasonografi ile malign lezyonlarda vaskülarizasyon (27/27, % 100) benign lezyonlardan (65/98, % 66) anlamlı oranda daha fazlaydı. Bu çalışmada vaskülarizasyon saptanan lezyonlarda malignite göstergesi açısından RI ve PI "cut off" değerleri sırasıyla, 0.7 ve 1.3 olarak alındığında sensitivite % 85.2, % 81.5, spesifisite % 93.8, % 89.2, PPD % 85.2, % 75.9 ve NPD % 93.8, % 92.1 olarak bulundu. Malignite açısından çevre normal parankime göre lezyondaki RI ve PI'nin yüzde artış oranları "cut off" değerleri sırasıyla 8.54 ve 10.9 alındığında sensitivite % 81.5, % 81.5, spesifisite % 93.8, % 92.3, PPD % 84.6, % 81.5 ve NPD % 92.4, % 92.3 olarak bulundu. Meme lezyonlarında Doppler ultrasonografi yardımcı teknik olarak uygulanmaktadır. Ancak klasik Doppler ölçümlerinin yanısıra çalışmamızda olduğu gibi lezyon ile çevre parankim arasındaki Doppler indeks değişim oranlarının da değerlendirilmesi ile lezyonların daha iyi karekterize edilebileceği kanısındayız. Anahtar kelimeler: Neovaskülarizasyon, PI, power Doppler ultrasonografi, RI, solid meme lezyonları., Besides mammography, gray-scale ultrasonography is also used to differentiate benign and malignant breast lesions. Because of false positive evaluations due to low specificities of these methods, Doppler ultrasonography is also come into question to asses breast lesions in recent years. In this study, the efficiencies of duplex and power Doppler ultrasonography were investigated with a new approach during assessment of solid breast masses. In this study, 125 breast lesions were examined by using power and duplex Doppler ultrasonography. Cytological and histolopathological diagnosises of lesions were obtained by needle biopsy or surgery results. Twenty-four solid lesions' long term follow up were done. In lesions, the presence of vascularity was searched with power Doppler. When vascularity was found, mean RI (resistive index) and PI (pulsatility index) were calculated with duplex Doppler. After measuring RI and PI values of intra-lesion and normal adjacent parenchyma were measured separately, we calculated the percentages of increase or decrease value between them. Average values and ratios of percentage were correlated with histolopathological results. The ratio of vascularization in malign lesions (27/27, % 100) was significant higher than in benign lesions (65/98, % 66) with power Doppler ultrasonography. In this study, when RI and PI cut off values were accepted as in order 0.7 and 1.3 for indicator of malignancy in a lesion which had a vascularization, sensivitiy was found as % 85.2, % 81.5, specifity was found as % 93.8, % 89.2; PPD was found as % 85.2, % 75.9 and NPD was found as % 93.8, % 92.1. In terms of malignancy, when ratios of increase percentage in RI and PI cut off values according to normal paranchyme was taken as 8.54 and 10.9 respectively; sensitivity was found as % 81.5, % 81.5; specifity was found as % 93.8, % 92.3; PPD was found as % 84.6, % 81.5 and NPD was found as % 92.4, % 92.3. In the assessment of breast lesions, Doppler ultrasonography is performed as extra technique. But, in addition to classical Doppler measurements, we think that by using ratios of Doppler index changes between lesion and its surrounding parenchyma, lesions can be characterized more successfully as we see in our study. Keywords: Neovascularization, PI, power Doppler ultrasonography, RI, solid breast lesions., Tez (Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2008., Kaynakça var.

Adrenal kitleler abdominal görüntüleme ile uğraşan radyologların sık karsılaştiği problemlerdir. Bezin kendi primer ve metastatik lezyonlari mevcut olup, en sık metastaz saptanan dördüncü organ durumundadır. Adrenal bezde kitle saptandığında hem klinisyen hem de radyolog için problem oluşturmaktadır. Özellikle primer malignitesi olan hastalarda saptanan adrenal lezyonun primerhastalığın tedavisi açısından karakterize edilmesi gerekmektedir. Adrenal kitle karakterizasyonunda önceki yıllarda kontrastsız BT'de kitle dansitesi ölçülerek lezyonlar karakterize edilmeye çalışılmıştır. Adenomlarin yüksek oranda lipit içerdigi ve bu nedenle kontrastsız incelemelerde düşük dansite değerlerine sahip oldugu yıllardır bilinmektedir. Her ne kadar bu bulgu kitle karakterizasyonu açisindan yararli bir bulgu ise de lipitten fakir adenomlarda yanıltıcı olabilir ve ayırıcı tanı açısından invaziv işlemler yapılmasına neden olabilmektedir. Bir de nekrotik alanlara sahip adenom dişi lezyonların da aynı lipitten zengin adenomlar gibi düşük dansite değerlerine sahip olduğu düşünüldüğünde adrenal kitlelerin karekterizasyonunda kontrastsiz BT değerlerine ilave başka parametrelerin gerekliliği ortaya çıkmaktadır. Adrenal kitlelerin karekterizasyonu için bu çalışmada kontrastsiz BT ile birlikte, dinamik kontrastli ve gecikmiş kontrastli incelemeler yapip, lezyonlarin kontrasttan temizlenme özelliklerini ortaya koymaya çalistik. Çalismamiz sonucunda lipitten zengin adenomlarin dansitelerinin kontrastsiz incelemelerde düşük olduğunu, kontrasttan adenom disi lezyonlara oranla daha fazla temizlendiğini saptadık. Lipitten fakir adenomlar her ne kadar adenom dişi lezyonlar gibi yüksek dansite degerlerine sahipse de ayni adenomlar gibi kontrasttan hızlı temizlenme eğiliminde olduğunu gördük. Adenom dişi lezyonlar ise kontrasti yavaş atmakta hatta bazen adenomlarin neredeyse kontrasttan tamamen temizlendikleri vakitte daha da kontrastlanmaktadırlar. Bütün bu bulgularımız istatiksel olarak anlamlı bulundu. Sonuç olarak kontrastsiz incelemelere ilave olarak yapılan kontrastli incelemeler ve kontrasttan yıkanma oranları sürrenal kitlelerin karekterizasyonunda oldukça yararlı bir tekniktir. Anahtar kelimeler: Adrenal gland, computed tomography, contrast enhancement, neoplasm., The role of helical contrast enhanced CT examinations in differentiation of benign- malignant adrenal mass lesions Adrenal masses are frequently encountered problems by radiologists working on abdominal imaging. Gland have primary and metastatic lesions, it is fourth most frequently metastatised organ. Detection of a mass in adrenal gland forms problem for both clinician and radiologist. Especially adrenal lesions, detected in patients who have primary malignancy should be characterized for the treatment of primary disease. In the past years measurement of CT density is used to characterize adrenal mass lesions. İt is known for years that adenomas are rich of lipids and have lower CT density values. Although this is a useful finding in respect of adrenal mass characterization, it may be misleading in lipid-poor adenomas and may lead to unneccessary invasive diagnostic procedures. Furthermore non adenoma lesions having necrotic areas also have lower CT density values like lipid rich adenomas, this shows other parameters are needed for characterization of adrenal masses. In this study for characterization of adrenal masses we performed dynamic and delayed contrast enhanced examinations along with unenhanced CT examinations and we try to demonstrate washout characteristics of adrenal lesions. We detected lipid rich adenomas have lower CT density values and washout from contrast more than non adenoma lesions. We see that although lipid poor adenomas have higher CT density values as non adenomas they have a tendency to washout faster as adenomas. Non adenoma lesions washout slowly from the contrast and sometimes enhanced with contrast during the time in which adenomas are nearly totaly washout from the contrast. All of our findings are statistically important. As a result contrast enhanced examinations and contrast washout ratios along with unenhanced examinations are very usefull techniques for the characterization of adrenal masses., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2003., Kaynakça var.

Obstetrik Doppler ultrasonografi uteroplasental ve fetomaternal dolaşımı değerlendiren non invaziv bir görüntüleme metodudur. Son 40 yıldır uygulanmaktadır. Bazı merkezlerde rutine giren, kimi merkezlerde de vakada herhangi bir patolojik durum varlığında (intrauterin gelişme geriliği vb...) başvurulan bir görüntüleme yöntemidir. Biz çalışmamızda, 2. ve 3. trimestrdeki 40 sağlıklı gebenin Doppler kontrollerini yaparak uterin arter, umblikal arter ve fetal orta serebral arter'in Pİ değerleri ile gebelik haftası ve doğum ağırlının korelasyonunu kontrol ettik. Çalışma grubuzda elde edilen Doppler indeks değerlerinden, gebelik haftasına göre bizim grubumuzun norm eğrilerini oluşturduk. Sonuç olarak, çalışmamızda gebelik haftası ile umblikal arter Pİ değeri arasında, negatif yönde lineer korelasyon saptadık. Diğer vasküler yapıların Doppler indeks değerleri ile gebelik haftası ve doğum ağırlığı arasında ise anlamlı korelasyon bulmadık. Anahtar Kelimeler: Obstetrik Doppler, uterin arter Doppler., Obstetric Doppler ultrasonography was demonstrate uteroplacental and fetomaternal circulation. Being performed for last 40 years. Obstetric Doppler, in some medical centers, is routinely used or it is used when a pathology (such as growth retardation) is suspected. In our study we examined healthy 2nd and 3rd trimester fourty pregnant patients with obstetric Doppler sonography. We calculate the PI and Rİ values of uterine, Pİ values of umblical and fetal middle cerebral arteries. We compare that values with their gestational weeks and birht weight. We recommended normal value curves for that mesurments in our population. In conclusion we have only, demonstrated a negative linear relationship between gestational week and umbilical artery PI value. In other vascular Doppler indices with gestationel weeks and birht weight non correlation demostrated. Keywords: Obstetrics Doppler, uterine artery Doppler., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2004., Kaynakça var.

Baker kisti (BK) 1877'de Baker tarafından açıklanan fakat daha önce 1840'da Adams tarafından tarif edilen bir kisttir. BK'den kaynaklanan en sık hasta şikayetleri arasında aktivite ile artan şişlik, kitle, ağrı, sertlik sayılabilir. Dizin arkasında yürüme esnasında gerginlik hissi, kabarıklık veya müphem bir sızı olabilir. BK.lerin aspirasyonu, eş zamanlı kist içerisine steroid enjeksiyonu, baldır içerisine açılan kistlerin aspirasyonu, BK.lerin eksizyonu ve eğer mevcutsa eklem aralığıyla bağlantısının cerrahi olarak eksizyonu gibi tedavi yöntemleri tanımlanmıştır. Çalışmamızda radyolojik tanı yöntemleri ile BK tanısı almış, diğer klinik servislerden tedavi amaçlı gönderilmiş, semptomatik yakınmaları olan toplam 32 hasta alındı. Bireylerin klinik şikayetlerinin derecesini belirlemek amacıyla vizüel analog skala (VAS) kullanıldı. 32 hastada 32 BK.ya yönelik US eşliğinde aspirasyon ve 1 ml deksametazon enjeksiyon uygulaması yapıldı. Hastalar işlem sonrası 6. ayda klinik olarak ve US ile takip edildi. Hastaların 6. ay takiplerinde VAS skorlaması yenilendi. US ile değerlendirilen işlem öncesi BK hacimleri ile 6 ay sonraki BK hacimleri karşılaştırıldı ve BK hacimlerinde anlamlı düşme gözlendi. İşlemden önceki ve 6 ay sonraki VAS skorları karşılaştırıldığında skorlarda anlamlı düşme izlendi. BK.lerdeki hacim küçülmesi yanında hastaların klinik şikayetlerinde düzelme gözlendi. BK tanı, tedavi ve takibinde US'nin temel görüntüleme yöntemi olduğunu düşünmekteyiz. Popliteal bölgedeki diğer lezyonlarla ayırıcı tanıda, kistin aspirasyonu ve eş zamanlı kortikosteroid enjekte edilmesinde ve tedaviye yanıtın değerlendirilmesinde ucuz, tekrarlanabilir ve kolay ulaşılabilir olması nedeniyle US.nin BK yönetiminde özellikle tedavisinde önemli yer alacağı kanısındayız. Anahtar Kelimeler: Baker kisti, Ultrasonografi, kist aspirasyonu, steroid enjeksiyonu, osteoartrit., A Baker cyst (BC), described by Baker in 1877, has since borne his name even though it had been described previously by Adams in 1840. The usual patient complaints resulting from BC are swelling, a mass, pain or stiffness, often aggravated by activity. There may be a bulge and tightness in the back of the knee on walking or vague posterior knee pain. There are numerous descriptions of aspiration of BC, concomitant steroid injection into the cyst, aspiration of calf dissections, excision of the cyst and its connection to the joint, if present. Thirty two patients with symptomatic BC which is diagnosed by Ultrasonography (US) were included in the study. To determine the grade of the symptoms, Visual Analogue Scale (VAS) was administered. Thirty two US-guided cyst aspirations and concomitant 1 ml dexamethasone injections were performed for thirty two cases. Patients were followed clinically and with US for 6 months after the procedures. VAS scores were repeated at 6th month of the follow-up. Volumes of BK which were evaluated by US before and 6 months after the procedure were compared and a significant decrease was observed. VAS scores before and 6 months after the procedure were compared and a significant decrease was observed. In addition to decreased volumes, clinically improvement was observed. We believe that, US is the basic imaging modality in the diagnosis, treatment and follow-up of BC. We think that US would take an important role in differential diagnosis with other pathologies around the knee, cyst aspiration, concomitant steroid injection and evaluation of respond to the treatment due to its cheapness, easy accessible and reproducible nature. Keywords: Baker.s Cyst, Ultrasonography, cyst aspiration, steroid injection, osteoarthritis., Tez (Doktora)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Batın ultrasonografisi ve direkt batın grafisinde barsak gazları görüntünün kalitesine olumsuz yönde etki eden ve gerisindeki yumuşak dokuların değerlendirilmesini engelleyen istenmeyen bir özelliktir. Çalışmamızda barsak gazlarının tanısal kaliteyi engelleyici etkilerini, alverin sitrat-simetikon kombinasyonundan oluşan gaz giderici bir ilaç (Meteospasmyl) ile gidermenin mümkün olup olamayacağını, bu tip bir ilacın tetkik öncesinde ne sürede kullanılması gerektiğini, ilacın semptomatolojik ve radyolojik yararlılıkları kontrol gruplu bir yöntemle araştırdık. Sonuç olarak çalışmamızda, alverin sitrat-simetikon kombinasyonlu ilacın batın ultrasonografisi ve röntgen tetkiki öncesinde batın gazlarının giderilmesi açısından tüm yaş, cinsiyet, eğitim ve meslek gruplarında, 3, 7 ve 14 gün kullanımının plasebo grubu ile karşılaştırılmalarında gruplar arasında, gaz gölgesi sayısı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulmadık. On dört gün boyunca günde 3 defa alverin sitrat-simetikon kombinasyonlu ilacın kullanımının çeşitli gruplarda şişkinlik şikayetinin giderilmesi açısından yararlı olduğu ve hastaların kendilerini ilaç kullanımı sonrasında iyi hissettikleri sonucuna vardık. Anahtar Kelimeler: Batın ultrasonografisi, direkt batın grafisi, barsak gazları, alverin sitrat-simetikon., Intestinal gas is an unwanted feature that produces a negative effect on the quality of abdominal ultrasonography and plain abdominal radiographs; it prevents evaluation of soft tissues behind itself. In our study, we investigate if it is possible to prevent effects of intestinal gases on the diagnostic quality of abdominal ultrasonography and direct films by using a gas removing agent alverine citrate & simethicone combination (Meteospasmylʼ), the time of usage of such an agent before the examination, symptomatologic and radiologic advantages of the drug with a control group. In conclusion, we found no statistically meaningful difference in preventing intestinal gases in 3, 7, 14 days usage of the drug alverine citrate-simethicone combination before abdominal ultrasonography and plain abdominal radiographs, between the groups according to the number of gas shadows, in all the age, sex, education, occupation groups when we compare with the placebo group. We found that taking of the drug alverine citrate-simethicone combination 3 times a day for 14 days is beneficial in ceasing the flatulance complaint and the patients feel themselves better after taking the drug in various groups. Keywords: Abdominal ultrasonography, plain abdominal radiograph, intestinal gases, alverin citrate-simethicone., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2006., Kaynakça var.

Jinekomasti erkek memesinin en yaygın hastalığıdır. Erkek meme kanseri ise oldukça nadir görülmektedir. Çoğu erkek meme kanseri klinik olarak belirgin olsa da, erken evre meme kanserini jinekomastiden ayırmak ve benzer şekilde ağrısız, sert, palpable asimetrik jinekomasti ile kanser ayrımını yapmak zordur. Yine erkek memesinde görülen diğer benign lezyonlar da kanseri taklit edebilir. Erkek meme kanserinin mamografi ve ultrasonografi kullanılarak erken tanısı ile sağkalım arttırılmakta ve mortalite azalmaktadır. Erkeklerde meme kanserinin az sayıda bulunduğunu dikkate aldığımızda, ultrasonografi gibi ucuz, non-iyonize ve sensitivitesi yüksek olan tanı yöntemi klinik muayenenin tamamlayıcısı olabilir. Bu çalışmada meme semptomları olan erkek hastaların meme görüntüleme sonuçları ve benign-malign lezyonların tanısında ultrasonografi ve mamografinin tanısal performansları araştırıldı. Retrospektif yaptığımız çalışmaya dh́il olan 88 erkek hastanın 58.ine sadece meme ultrasonografisi, 30.una mamografi ve ultrasonografi uygulanmıştı. 23 hastanın histopatolojik veya sitolojik sonuçları ile 65 hastanın uzun dönem takipleri mevcuttu. Ultrasonografi ve mamografi için sensitivite, spesifite, PPD, NPD ve doğruluk oranları hesaplandı. Çalışmamızın ultrasonografi ve mamografi için sensitivitesi (%100) literatürdeki çalışmalara göre aynı veya daha yüksekti. Mamografinin spesifitesi (%93,1) diğer çalışmalara benzerdi fakat ultrasonografinin spesifitesi (%92,9) Patterson ve arkadaşlarının çalışmasına göre yüksek iken Carrasco ve arkadaşlarının çalışmasına göre düşüktü. Meme semptomları olan erkeklerde meme görüntüleme yöntemleri fizik muayene ve yaş grubuna göre belirlenmelidir. Yanlış pozitif biyopsi sayısını azaltan ve yüksek bir sensitiviteye sahip olan ultrasonografi özellikle genç hastalarda tercih edilmelidir. Yaşlı hastalarda ultrasonografiye ek olarak mamografide kullanılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Erkek meme hastalıkları, erkek meme kanseri, jinekomasti, mamografi, ultrasonografi., Gynecomastia is the most common disease of male breast. The male breast cancer is rarely seen. Even most male breast cancer are clinically evident, to distinguish early stage breast cancer from gynecomastia is difficult, and similarly, to distinguish asymmetric gynecomastia which is painless, firm and palpable from cancer is also difficult. Furthermore other benign lesions seen in male breast can imitate the cancer. With early diagnosis of male breast cancer using mammography and ultrasonography, the survival is rising and the mortality is reducing. When we consider that the breast cancer in men is rare, a diagnosing method which is cheap, non-ionized and high sensitivity like ultrasonography may be supplementary of clinical examinations. Diagnostic performances of ultrasonography and mammography in the breast imaging results of male patients have breast symptoms and in diagnosis of benignmalign lesions have been researched in this study. In our retrospective study of 88 male patients, 58 were only underwent ultrasonography, and 30 were underwent both ultrasonography and mammography. 23 of whom had histopathologic or sitologic results and 65 of whom had long term follow-up. Sensitivity, specificity, PPV, NPV and accuracy for both ultrasonography and mammography have been calculated. Sensitivity of ultrasonography and mammography in our study (%100) was the same or higher than the studies in literature. The specificity of mammography (%93,1) was similar with literature but the specificity of ultrasonography (%92,9) was higher than the study of Petterson et al. and lower than the study of Carrasco et al. The imaging methods in men who have breast symptoms has to be determined with respect to physical examination and age groups. Ultrasonography which decreases the number of false positive biopsy and has a high sensitivity has to be preferred especially in young patients. Mammography has to be used as additional to ultrasonography in old patients. Keywords: Male breast cancer, male breast diseases, gynecomastia, mammography, ultrasonography., Tez (Doktora)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Genel populasyon temelli çalışmalar meme arter kalsifikasyonu (MAK) ile hipertansiyon, diabet, ve kardiyovasküler mortalite arasında ilişki olduğunu göstermektedir. Yapılan başka çalışmalar sonucunda karotis intima media kalınlığı (KİMK)’nın aterosklerozun bir belirteci olduğu söylenmektedir. KİMK, kardiyovasküler risk yükünü gösterebilir ve gelecekteki kardiyovasküler olay gelişim potansiyeli ile ilgili kolay, çabuk ölçülebilen, noninvaziv bir ultrasonografik marker olarak fikir verebilir.Biz bu çalışmada MAK ile KİMK arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Çalışmanın diğer bir amacı da hastaların demografik özellikleri ve sistemik hastalıkları gösteren biyokimyasal parametrelerle MAK ve KİMK arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.Çalışmada MAK’ı olan ve olmayan toplam 136 kadın değerlendirmeye alınmıştır.Yaş ve postmenopazal sürenin MAK, ortalama KİMK, plak varlığı ve KİMK grade ile ilişkili olduğu; emzirme süresi ile MAK arasında doğrusal ilişki olduğu; ortalama KİMK ile kan trigliserid değerleri arasında doğrusal ve istatistiksel anlamlı bir ilişki olduğu, menopoz durumu ile MAK, ortalama KİMK, plak varlığı ve KİMK grade’i açısından anlamlı ilişki olduğu sonucuna vardık.Çalışmamızda MG’de saptanan MAK ile OrtKİMK arasında doğrusal anlamlı bir ilişki tespit ettik. MG’de saptanan MAK’ın erken aterosklerozun bir göstergesi olduğu kanaatindeyiz. Bu nedenle bulgunun raporlarda belirtilmesi, asemptomatik kadınlarda olabilecek karotis arter aterosklerozu ile ilgili olarak klinisyeni bilgilendirebilir. Anahtar Kelimeler: Ateroskleroz, meme arter kalsifikasyonu, karotis intima media kalınlığı, mamografi., General population-based studies showed that relationship between breast artery calcification (BAC) with hypertension, diabetes, and cardiovascular mortality.As a result of other studies are said that carotid intima-media thickness(CIMT) is a marker of atherosclerosis. CIMT can show the burden of cardiovascular risk which gives an idea about the potential development of future cardiovascular events, easy, fast measurable, non-invasive marker in ultrasound.In this study we aimed to investigate relationship between BAC and CIMT.Another aim of this study is to asses the relationship CIMT and BAC between the demographic characteristics and biochemical parameters of systemic diseases.In this study, 136 woman were evaluated with and without BAC. We obtained the relatioship between age and postmenopausal period with BAC, mean CIMT and the presence of plaque and its grade; the linear correlation between duration of breastfeeding and BAC; linear and statistically significant relationship between blood triglyceride level and mean CIMT; significant relationship between menopausal status with BAC, average CIMT, presence of plaque and it’s grade.In this study, we detected significant linear correlation between the BAC at MG and mean CIMT. We suggested that BAC is to be an indicator of early atherosclerosis which is detected at MG. For this reason if this finding is identified in the reports, that may be inform the clinician about asymptomatic carotid artery atherosclerosis in women. Keywords: Atherosclerosis, breast arterial calcification, carotid intima media thickness, mammography., Tez (Uzmanlık Tezi)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2013., Kaynakça var.

AMAÇ: Uzun süreli antiepileptik kullanan epilepsi hastalarında oluşabilecek serebellar atrofi bulgusuna yönelik beyincik/beyin hacim oranlarının Cavalieri prensibi ile hesaplanması ve kullanılan tekniğin planimetrik, volumetrik MRG gibi diğer zaman alıcı ve operatör konsolunu meşgul edici yöntemler yerine kullanılmasının uygunluğunun değerlendirilmesi. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya klinik olarak epilepsi tanısı almış, uzun süreli fenitoin ve karbamazepin tedavisi alan hastalar dahil edildi. Görüntüleme 0.2 T açık MR da gerçekleştirildi. MR görüntülerinde öncelikli proçesin progresif atrofiye sebep olma riskinden dolayı serebrovasküler hastalığı olduğuna dair kanıtlar bulunan bireyler, kafa travmasına maruz kalan, alkol tüketimi, steroid kullanımı ve beyni etkileyebilecek herhangi bir önemli medikal veya psikiyatrik rahatsızlık geçmişleri olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Aranan özelliklere sahip 15 fenitoin, 15 karbamazepin tedavisi alan hasta ve aynı özelliklere sahip 15 kontrol olgusu çalışmaya alındı. Hacim ölçümleri ve hacim oranları Cavalieri prensibine dayanan noktalı alan ölçüm yöntemi kullanılarak gerçekleştirildi. Elde olunan T1 ağırlıklı sagital beyin kesitleri üzerine şeffaf bir asetat üzerine basılan noktalı alan ölçüm cetveli rastgele olarak atıldı. Her bir kesitte ilgili yapıların kesit yüzey alanı ile çakışan nokta sayısı hesaplandı. Kesit yüzeyine denk gelen noktaların sayımı sonrası ilgili formüller yardımı ile hata katsayıları, hacim değerleri ve oranları her hasta için hesaplandı. BULGULAR: Cavalieri prensibi ile nokta sayım tekniği kullanılarak fenitoin, karbamazepin kullanan epilepsi hastalarında ve normal grupta beyin, beyincik hacim değerleri ve beyincik/beyin hacim oranları ile hastaların gruplara göre hesaplanan ortalama beyincik ve toplam beyin hacimleri ile bunların birbirine oranları ve standart sapmaları hesaplandı. Tüm gruplar birbirleriyle karşılaştırıldığında istatiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı. Ancak fenitoin kullanan grupta 1 olguda hacim oranının düşük değerde olduğu görüldü. Bu hastanın beyincik kesitleri görsel inspeksiyon ile incelendiğinde görünümün serebellar atrofi ile uyumlu olduğu izlendi. Hesaplamalar her hasta için 25dk -1/2 saat arasında süre aldı. SONUÇ: Fenitoin kullanan 15, karbamazepin kullanan 15 hastanın ve 15 olgudan oluşan kontrol grubunun hesaplanan hacim değerleri ve hacim oranları arasında istatiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır. Kullanılan yöntem rutin çekimler sonrası elde edilen filmler üzerinde uygulanabilen, MR konsolunun ve operatörün meşgul edilmediği, günlük yoğun çalışma temposu içerisinde, kısa bir zaman diliminde sonuca ulaşabilme ve takip hacim değişikliği değerlerinin gerek organ morfometrik ölçümlerinin gerekse de tedaviye bağlı kitle boyut farklılıklarının objektif değerlerle belirlenmesi yeteneğine sahip bir hacim ölçüm tekniği olarak karşımıza çıkmaktadır. Anahtar kelimeler: Serebellar atrofi, epilepsi, fenitoin, stereoloji, Cavalieri prensibi., PURPOSE: To calculate the cerebral-cerebellar volume ratios for cerebellar atrophy which can be seen in epileptic patients that use long term antiepileptics by Cavalieri principle and to evaluate the method's usefulness by comparing with the other methods that occupies the operator like planimetric, volumetric MRI. MATERIALS and METHODS: Clinically diagnosed epileptic patients who recieved long term phenytoin and carbamazepine included to our study. Imaging was performed in 0.2 T open MR. Individuals with evidence of cerebrovasculer disease on MR imaging, in whom the underlying process could result in progressive atrophy, who had head injuries, alcohol consumption, steroid use, any significant medical or psychiatric history that can effect the brain were excluded from the study. Fifteen patients that use phenytoin, 15 patients that use carbamazepine and 15 control patients who meet the criteria included in the study. The measurements of the volume and volume ratios made by the Cavalieri principle by using the point-counting methods. The point counting grid, which has some point sets at distinct densities on a transparent sheet randomly positioned to the T1 weighted sagittal brain sections. In every section the number of points that collide with the section surface field counted. The coefficient of error, volume measurements and ratios calculated for each of the patients with the related formulas of the count of the points that suit with the section plane. RESULTS: By using the point-counting methods with Cavalieri principle cerebral-cerebellar volume measurements and cerebellar/cerebral volume ratios, mean cerebral and cerebellar brain volumes calculated according to the patient groups and their ratios and standard deviations in the epileptic and normal groups. There were no significant difference between the groups. But in phenytoin group one patient has low volume ratio. The cerebellum sections of this patient is examined with visual inspection and the aspect is well-adjusted with cerebellar atrophy. The measurement last for 25 min-1/2 hour for every patient. CONCLUSION: There were no significant difference in the estimated volume values and volume ratios between the three groups. The method which we use can be applied on the films that are get after the rutine draws, doesn't preoccupied the MR console and the operator with in the daily working rutine, results in a short time period, and determined the pursuing volume change values both organ morphometric measurements and also the difference of mass dimension due to the treatment with the objective values. Key words: Cerebellar atrophy, epilepsy, phenytoin, stereology, Cavalieri principle., Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2005., Kaynakça var.

Larinks patolojili hastaların tanısında sıklıkla endoskopi kullanılır. Bununla birlikte invazivdir ve endoskopinin değeri cerrahın deneyimine bağlıdır. Sanal laringoskopi (SL) larinksin intraluminal yüzeylerinin görüntülenmesine izin veren yeni bir görüntüleme yöntemidir. Özellikle klinik muayeneyi tolere edemeyen hastalarda, enfeksiyon, neoplazi ya da gelişimsel defektler eşlik ettiğinde lümen ve subglottik alanın incelenmesi için kullanılır. Son yıllarda çok kesitli bilgisayarlı tomografi sayesinde iki boyutlu görüntülerin rekonstrüksiyonu ile yüksek görüntü kalitesinde sanal endoskopi görüntülerinin oluşturulması mümkün hale gelmiştir. Elde edilen görüntüler, patolojik oluşumların üç boyutlu olarak daha kolay değerlendirilmesine imkan vermekte, ameliyat öncesi veya ameliyat sonrası kontrollerde cerraha ve radyoloğa ek bilgi sağlamaktadır. Çalışmamızda larinks patolojisi düşünülen 40 hastada SL'nin etkinliği, video laringoskopi bulguları, hastaların ameliyat notları ve histopatoloji sonuçları ile beraber değerlendirildi. SL'nin larinks patolojilerini değerlendirmede duyarlılığı %90, özgüllüğü %55, pozitif tahmin değeri %87,5, negatif tahmin değeri %62,5 ve doğruluğu %82,5 olarak bulundu. SL özgüllüğünün düşük olması ve biyopsi olanağı bulunmaması nedeniyle video laringoskopinin yerini alamaz. Ancak video laringoskopinin yetersiz kaldığı durumlarda tamamlayıcı olarak kullanılmalıdır. SL'nin avantajları noninvaziv olması, farklı açılardan görüntülemeye olanak sağlaması ve darlıkların değerlendirilmesinde ideal bir teknik olmasıdır. Lezyonun transmural uzanımı ve çevre yapılar gösterilebilir. İki tekniğin beraber değerlendirilmesi mükemmel bir üç boyutlu yorumlama sağlar. Anahtar Kelimeler: Bilgisayarlı tomografi, larinks, sanal laringoskopi, üç boyutlu görüntüleme, video laringoskopi, Endoscopy used frequently in the patients who has larynx pathology. However, it is an invasive procedure and its. worth is related to the surgeons. experience. Virtual laryngoscopy (VL) is a new imaging technic which allows to provide imaging of the intraluminal surface. İt is used especially to evaluate the lumen and subglottic area, in the patients which can not tolerate the clinical examination or when there is an infection, neoplasm and developmental defects. In the last years, it became possible to constitute high resolution virtual endoscopy images by reconstruction of two dimensional images with the multislice computed tomography. The images achieved, allows three dimensional evaluation of the pathological constitutions, provides additional data to the surgeon and radiologist before and after the operation. In our study, efficiency of VL, findings of video laryngoscopy, patients surgery and pathology reports are evaluated together in the 40 patients who are thought to have larynx pathology. Sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value and accuracy of VL to evaluate the larynx pathologies were % 90, % 55, % 87,5, % 62,5 and % 82,5 respectively. Because of low specificity and no ability to take biopsy VL can not replace video laryngoscopy. However, when the video laryngoscopy is inadequate it will be complementary. Being a noninvaziv technic and ideal method for stenosis, evaluation from the different angles the advantages of the VL. Demonstration of propagation of the lesions and adjecent tissues is possible. Estimation of two technics together will provide excellent three dimensional interpretation. Keywords: Computed tomography, larynx, three dimensional imaging, video laryngoscopy, virtual laryngoscopy, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

Pontikulus postikus olarak da bilinen Kimmerle anomalisi birinci servikal vertebranın(atlas) yaygın bir varyasyonudur. Vertebral arter ve C-1 spinal sinirin arka dalını içeren sulkus arteriovertebralis üzerinden geçen posterior atlanto-oksipital membranın kısmi veya tam kemikleşme ürünüdür. Bu varyasyon vertebro-baziler yetmezlik belirtileri, çeşitli tiplerde baş ağrısı ve akut işitme kaybı ile ilişkilidir. Biz çalışmamızda sulkus veretbralis ile ilgili varyasyonların Türk toplumunda araştırılmasını amaçladık. Baş ve boyun ağrısı, baş dönmesi, kulak çınlaması, işitme kaybı gibi hasta şikayetleri; yaş ve cinsiyet ile parsiyel ve total foramen varlığı arasındaki ilişkiyi değerlendirdik. Hastanemize Mayıs 2010-Ekim 2010 tarihleri arasında çeşitli nedenlerle başvuran 18-99 yaş aralığında 719 hastanın MDBT görüntüleri retrospektif olarak incelendi. Arkuat foramen varlığı ve tipi açısından görüntüler değerlendirildi. Komplet tip atlasın süperior artiküler parçası ile posterior arkı arasındaki kemik köprücük olarak tanımlandı. Süperior artiküler fasetten dorsal arkusa doğru uzanan aşikar kemik spikül ise parsiyel tipi olarak kabul edildi. Total foramen toplamda 106 vakada tespit edildi. Total foramen varlığı oranı % 14,74 olarak hesaplandı. Vakaların 48'inde (%6,67) bilateral total foramen tespit edildi. 21 vakada (%2,92) sağda tek taraflı, 37 vakada (%5,14) solda tek taraflı total foramen varlığı görüldü. Bilateral total forameni olan 30 hasta, tek taraflı total forameni olan 30 hasta ve total foramen görülmeyen 30 hastadan oluşan üç grup oluşturuldu. Gruplar arasında baş ağrısı, baş dönmesi, boyun ağrısı, kulak çınlaması gibi semptomlar açısından karşılaştırma yapıldı. Gruplar arasında semptomlar açısından istatistiki olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Anahtar kelimeler: Sulkus arteria vertebralis, arkuat foramen, pontikulus postikus., Kimmerle's anomaly also known as ponticulus posticus is a common anatomical variation of the atlas, the first cervical vertebra. It is the product of the complete or incomplete ossification of the posterior atlanto-occipital membrane over the vertebral artery groove resulting in the formation of a foramen (arcuate foramen) containing the vertebral artery and the posterior branch of the C-1 spinal nerve. This variation has been associated with vertebro-basilar insufficiency symptoms, various types of headaches, and acute hearing loss. We aimed to search the variations related to the sulcus arteriae vertebralis which is on the first cervical vertebrae in Turkish population. Age, gender and complaints of the patients, headache, neck pain, vertigo, tinnitus, hearing loss in relation to the presence of bony complete or incomplete, Tez (Doktora)- Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiagnostik Anabilim Dalı, 2011., Kaynakça var.

Meme kanseri kadınlar arasında en sık görülen kanser tipidir. Her 8 kadından biri hayatının herhangi bir döneminde meme kanserine yakalanmaktadır. Erken tanı ile sağ kalım arttırılmakta ve mortalite azalmaktadır. Meme kanseri tanısı bazen sadece mikrokalsifikasyonlar ile konur. Mamografi mikrokalsifikasyonların tanısını koymakta en kabul edilebilir modalitedir. Nevar ki meme kanserini saptamada mamografinin spesifisitesi düşüktür. Radyologlar arasında izole mikrokalsifikasyonları benign . malign ayırımı her zaman kolay olmamaktadır. Bu nedenle noninvaziv başka tanı yöntemlerine ihtiyaç duyulmaktadır. Sintimamografi, primer olarak kardiyolojik tetkiklerden adapte olan, meme kanseri tanısında kullanılan tekniktir. Bu tetkikin biyolojik esası, radyofarmasotiklerin malign hücrelerden geçişinin normal hücrelere göre daha fazla olmasına dayanır. Son yıllarda meme kanseri şüphesi olan hastalarda sintimamografinin yararını gösteren çok sayıda çalışma mevcuttur. Ancak sadece Marini ve arkadaşlarının çalışması çalışmamıza benzerdi. Ellidört hastaya sintimamografi tetkiki uygulandı (dört hastanın her iki memesinde de izole mikrokalsifiksyon kümesi bulunmaktaydı). Onbeş hastanın histopatolojik sonuçları da mevcuttu. Sensitivite, spesifisite, pozitif prediktiv değer, negatif prediktiv değer ve doğruluk oranları hesaplandı. Çalışmamızın sensitivitesi (% 47) Marini ve arkadaşlarının yaptığı çalışmaya göre düşük olarak bulundu. Düşük ihtimalle malign potansiyel taşıyan izole mikrokalsfikasyon kümelerinde sintimamografi tetkiki gereksiz biyopsileri önleyebilmektedir. Fakat orta derecede kuşkulu izole mikrokalsifikasyonlarda yüksek yanlış pozitif oranlar nedeni ile gereksiz biyopsilere neden olabilmektedir. Yüksek oranda malign izole mikrokalsifikasyonlarda ise sintimamografi tetkiki olası multifokal ya da bilateral kanseri saptayabilir. Anahtar Kelimeler: Meme kanseri, mamografi, sintimamografi, mikrokalsifikasyon, Noninvaziv., Breast cancer is the most common cancer among women. One of 8 women will develop breast cancer some time during her life. Early diagnosis is very important, can improve survival time and reduce mortality. The presence of microcalcifications is sometimes the only indication of the presence of breast cancer. Mammography is the accepted diagnostic technique to detect microcalcifications. But mammography has low specificity in the diagnosis of breast cancer. The radiologist can not agree always to distinguish between benign and malignant isolated clustered of breast microcalcifications. Therof radiologist needed noninvazive technique. Scintimammography is a diagnostic technique that has been adapted primarly from cardiology to the eveluation of breast lesions. İn the last years several studies have investigated the usefulness of scintimammography with suspected breast cancer. But only one (Marini et. al.) study like our study. Scintimammography was performed fiftyfour women (4 women has bilateraly isoleted cluster of microcalcifications) with isoleted microcalcifications. Fifteen women had final histopathologic diagnoses. The sensitivity, specificity, predictive positive value, predictive negative value and diagnostic accurracy were calculated. In our study the sensitivity (% 47) of scintimammography was lower than the studies of Marini et. al. İn microcalcification with a low mammographic suspicion of malignancy scintimammography could be inhibited of unnecessary biopsies. But microcalcification with intermediate suspicion of malignancy scintimammography had high false positive fraction. Unnecessary biopsies can be performed. İn microcalcification with a high mammographic suspicion of malignancy scintimammography could be use to detect the possible presence of multifocal or bilateral cancer. Keywords: Breast cancer, mammography, scintimammography, microcalcific, Tez (Tıpta Uzmanlık) - Süleyman Demirel Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyodiognastik Anabilim Dalı, 2010., Kaynakça var.

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin (MRG) meme kitlelerinde benign ve malign ayrımındaki yerinin araştırılmasıdır.GEREÇ VE YÖNTEM: Herhangi bir nedenle meme MRG çekilmiş 66 (26 benign, 40 malign) hasta çalışmaya dahil edildi. 66 lezyona yönelik rutin kontrastlı dinamik MRG ve difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) uygulandı. Lezyonların kontrastlı MRG ve DAG özellikleri her bir lezyon için retrospektif olarak değerlendirildi. Lezyonların kontrastlanma paterni, kinetik eğrileri BIRADS sınıflamasına göre değerlendirildi. Apparent diffusion coefficient (ADC) ölçümleri iş istasyonunda DAG'lerden sayısal olarak elde edildi. Her hastanın karşı memesindeki normal fibroglandüler dokudan da (NFD) ADC değerleri ölçüldü. Benign, malign lezyonların ve NFD'nun ADC değerleri karşılaştırıldı. BULGULAR: Benign, malign lezyonların ve benign-malign olgularda NFD'nun ortalama ADC değerleri sırasıyla: 1,535 x 10-3 mm²/sn, 1,169 x 10-3 mm²/sn, 1,879 x10-3mm²/sn, 1,852 x10-3mm²/sn idi. NFD'nun ortalama ADC değerleri benign ve malign lezyonlarınkinden istatistiksel anlamlı olarak yüksekti. Malign lezyonların ortalama ADC değeri, benign lezyonların ortalama ADC değerinden istatistiksel olarak anlamlı düşüktü (p < 0,001).SONUÇ: Benign ve malign meme lezyonlarının ayırt edilmesinde ADC değeri, lezyonların dinamik kontrastlanma eğrileri ve morfolojik kriterler ile birlikte kullanılabilecek yardımcı bir parametredir. DAG'nin meme MRG'sinde rutin olarak kullanılmasını önermekteyiz.ANAHTAR SÖZCÜKLER: Manyetik rezonans görüntüleme, difüzyon, meme, malign, benign PURPOSE: The aim of this study is to research the seperation benign and malign breast masses with diffusion-weighted magnetic resonance imaging (MRI). MATERIAL AND METHODS: 66 patients (26 benign, 40 malign) who have taken MRG for any purpose have been incorporated to the research. Rutin contrast enhancement dinamic MRI and diffusion weighted imaging (DWI) applied on 66 lesions. Contrast enhancement MRI and DWI charecteristics of lesions have been evaluated as retrospective for each lesion. Kinetic curves of contrast enhancement pattern of lesions have been evaluated in accordance with BIRADS classifications. Apparent diffusion coefficient (ADC) measurements have been obtained numerical from DWI's at work stations. Also, ADC values of normal fibrogranduler tissue (NFT) at opposite breast of each patient have been measured. ADC values of NFT, benign and malign lesions have been compared.RESULTS: Avarage ADC values of benign and malign lesions, NFT in benign and malign patients, were respectively: 1,535 x10-3 mm²/sn, 1,169 x10-3 mm²/sn, 1,879 x10-3 mm²/sn, 1,852 x10-3mm²/sn. Avarage ADC values of NFT were statistically significant higher than values of bening and malign lesions. Avarage ADC values of malign lesions were statistically significant lower than ADC rates of bening lesions (p < 0.001).CONCLUSION: Distinguish between bening and malign breast lesions with ADC values is an auxiliary paremeter which can be used together with dinamic contrast enhancement curves of lesions and morphological criterias. We suggest routinely usage of DWI during breast MRI.KEYWORDS: Magnetic resonance imaging, diffusion, breast, malign, benign 73

ÖZETBu çalışmada Ocak 2009- Aralık 2015 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalı'nda 251 BT eşliğinde perkütan transtorasik biyopsi uygulaması, sonuçları ve komplikasyonları değerlendirilmiştir.Çalışmada 4-94 yas aralığında 243 hastaya 251 kez girişim uygulanmıştır. Alınan patoloji sonuçlarına göre lezyonlardan 40'ı (%15,9) benign, 160'ı (%63,7) malign olup 24 (%9,6) hastada histopatolojik tanı elde edilememiştir.İslem esnası ve sonrasında hastalarda komplikasyon olarak 63 (%25,1) hastada pnömotoraks, 93 (%37,3) hastada parankimal hemoraji izlenmistir. Pnömotoraks gelişen 63 hastadan 6 sında tedavi olarak toraks tüpü uygulandı. Diğer komplikasyonlar spontan geriledi.Pnömotoraks sayısı ile lezyon derinliği arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. Ayrıca parankimal hemoraji sayısı ile lezyon derinliği ve lezyon boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. İncelenen diğer etkenler ile komplikasyonlar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır.Sonuç olarak; yarı otomatik biyopsi iğnesi ile BT rehberliğinde uygulanan perkütan transtorasik biyopsilerin en yaygın komplikasyonları pnömotoraks ve parankimal hemorajidir. Lezyon boyutu ve biyopsi traktında geçilen parankim mesafesi komplikasyon gelişimini etkileyen en önemli faktörlerdir. Akciger kitlelerinin tanısında yarı otomatik iğne ile yapılan BT eşliğinde perkütan transtorasik biyopsinin uygulaması kolay, tanı koyma oranı yüksek, komplikasyon oranı düsük bir yöntemdir.Anahtar Kelimeler: Transtorasik, Kitle, Biyopsi, iğne, BT ABSTRACTIn this study, we evaluated the results and complications of 251 transthoracic CT-guided percutaneous biopsy procedures that were performed between January 2009- December 2015 at Dicle University Faculty of Medicine Department of Radiology.251 procedures were performed in 243 patients with an age range of 4 to 94. Histopathological examination of lesions was benign in 40 (15.9%) cases, malignant in 160( 63.7 %) cases and a final diagnosis could not be established in 24 (9.6%) cases.63 (25.1%) cases developed pneumothorax and 93 (37.3%) cases suffered parenchymal hemorrhage as a complication during or after the procedure. 6 cases out of 63 incidences of pneumothorax underwent chest tube intervention . Other complications regressed spontaneously.Statistically significant association found between lesion depth and the number of pneumothorax incidents. Additionaly, statistically significant association was found between lesion depth and the number of parenchymal hemorrhage and lesion size. There was no statistically significant association between complications and other factors investigated.In conclusion, the most common complications of percutaneous transthoracic biopsy performed with a semi-automatic biopsy needle under CT guidance are parenchymal hemorrhage and pneumothorax. The size of the lesion and the depth of lesion within the parenchyma were the most important determinants of complication rates. percutaneous transthoracic biopsy with a semi-automatic biopsy needle under CT guidance is easy to perform, has high diagnosis rates and has low complication rates in diagnosis of lung masses.Keywords: Transthoracic, Mass, Biopsy, Needle, CT 66

Bu çalışmanın amacı çok kesitli Bilgisayarlı Tomografi (ÇKBT) ile sinoatriyal ve atriyoventriküler nodun arteriyel beslenmesini sağlayan sinoatriyal nodal arter (SNA) ve atriyoventriküler nodal arterin (ANA) anatomik karakterizasyonu ve tanımlanmasıdır. Çalışmaya, radyoloji kliniğine koroner BT anjiyografi amacıyla başvuran 400 hasta dahil edildi. 350 hastada çift tüplü çok kesitli BT ile çekim yapılırken, 50 hastada ise 64-dedektörlü çok kesitli BT kullanıldı. Çift tüplü çok kesitli BT çekimlerinde 0.6 mm, 64 dedektörlü çok kesitli BT çekimlerinde 0.8 mm kalınlığında kesitler alındı. Hastalarda SNA ve ANA sayısındaki varyasyonlar, köken aldıkları koroner arter, köken aldıkları lokalizasyon ile arter orijini arasındaki uzaklık, orijin düzeyinde her iki arterin çapı, şekil varyasyonları ve seyir özellikleri değerlendirildi. Hastaların 383’ünde (% 95.7) bir adet SNA, 17’sinde (% 4.2) iki adet SNA saptandı. 233 (%58.2) hastada tek sinoatriyal nodal arter RCA’dan, 149 (%37.2) hastada tek sinoatriyal nodal arter LCX arterden, bir hastada ise tek sinoatriyal nodal arter aortadan köken almaktaydı. Atriyoventriküler nodal arter 351 hastada (tüm hastaların %87.7’si) distal RCA kaynaklı iken, 49 hastada (tüm hastaların % 12.3’ü) distal LCX kaynaklı idi. Anahtar sözcükler: Sinoatriyal nodal arter (SNA), atriyoventriküler nodal arter (ANA), çok kesitli Bilgisayarlı Tomografi (ÇKBT). The aim of this study is description and characterisation of sinoatrial nodal artery (SNA) and atrioventricular nodal artery (ANA) that supplies sinoatrial and atrioventricular nodes with multidedector computed tomography. In our study, 400 patients, who have been refered to our department for coronary CT angiography were evaluated. We evaluated 350 patients by using dual source multidedector CT and 50 patients by using 64-section multidedector CT. Transverse sections with a thickness of 0.6 mm were used in dual source multidedector CT studies and 0.8 mm were used in 64-section multidedector CT studies for the evaluation of coronary vessels and conduction system branches. Anatomic origin, localization of the origin, diameter, number, course, and variants of the arteries to the SAN and AVN were examined with coronary multidetector CT in the patients. There was one SNA in 383 (%95.7) patients, two SNAs in 17 (%4.2) patients. In 233 (%58.2) patients one SNA originated from RCA, in 149 (%37.2) patients one SNA originated from LCX artery, and in one patient one SNA originated from aorta. Atrioventricular nodal artery originated from distal RCA in 351 patients (%87.7 of all patients), and from distal LCX artery in 49 patients (%12.3 of all patients). Keywords: Sinoatrial nodal artery (SNA), atrioventricular nodal artery (ANA), multidedector computed tomography (MDCT).

Pulmoner tromboembolizm tanısal yöntemlerdeki gelişmelere paralel olarak tanı konulma sıklığı giderek artan ve uygun tedavi edilmediği takdirde ölümcül seyredebilen bir hastalıktır.Akut pulmoner embolizmde; sağ kalp yetmezliği tromboembolik hastalığın şiddetini ve trombolitik tedavi seçeneğini belirleyen ve mortaliteyi arttıran önemli bir parametredir. Ekokardiografi sağ kalp yetmezliğini belirlemede en sık başvurulan inceleme yöntemidir. Akut emboli tanısında yaygın olarak ÇKBT kullanılmaktadır. ÇKBT ile aynı zamanda sağ kalp yetmezliğini destekleyen bulguların saptanması nedeniyle ÇKBT etkinliğini ekokardiyografi ile karşılaştırıp akut emboli tanısı ile birlikte sağ kalp yetmezliği bulgularını da eş zamanlı olarak klinisyene rapor ederek zaman ve ekonomik açıdan faydalı olup olunamayacağını araştırmayı amaçladık.Aralık 2006 ile Ağustos 2009 tarihleri arasında pulmoner emboli ön tanısı ile Dicle Üniversitesi Tıp fakültesi Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalına pulmoner BTA tetkiki isteği ile gönderilen ve BTPA değerlendirmesi sonucu pulmoner emboli tanısı alan 91 (36 erkek,55 kadın) hasta dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen 91 hastanın yaş ortalaması 53.69 (15-88 yaş) idi. Kadınların yaş ortalaması 57, erkeklerin yaş ortalaması 54.4 idi. Tüm incelemeler ÇKBTA protokolü ile çekim yapılan hastalarda retrospektif olarak yapılmıştır.Hastalarda ÇKBT ile sağ kalp yetmezliğini destekleyen bulgular ile (midventriküler iç çap oranının 1'in üzerinde olması ve interventriküler septumda sola deviasyon) ekokardiografik bulgular arasında istatistiksel olarak korelasyon varlığı araştırılmış ve sonuç anlamlı bulunmuştur. BTPA incelemede sağ kalp disfonksiyonu açısından pozitif hastalar ile negatif hastaların pulmoner ven çaplarının ortalamaları arasında farklılık olup olmadığına bakılmış ve farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır.(p>0,05)Benzer şekilde BTPA inceleme ile ekokardiografik incelemede sağ kalp disfonksiyonu negatif hastalar ile pozitif hastaların pulmoner ven çap ortalamalarının istatistiksel olarak anlamlı olmadığı tespit edilmiştir. (p>0.05)Anahtar kelimeler: pulmoner tromboembolizm, çok kesitli bilgisayarlı tomografi, ekokardiografi Pulmonary thromboembolism (PTE) is a sickness that diagnosing rate is getting increase in parallel with developments of diagnosing methods and if it is not proper cured that can cause death.Right heart failure is an important parameter that determine to the violence of thromboembolitic sickness, thrombolic curing method and increasing mortality in acute PTE.Echocardiography is most frequently applied examination procedure of diagnosing for right heart failure. Multi-slice computer tomography (MSCT) is widely used for diagnosing acute embolism. In this research, after comparing of MSCT effectiveness together with echocardiography because of the detection of signs supporting the right heart failure with MSCT, and also together with the diagnosis of acute embolism and signs of right heart failure is reported to clinicians on the same time, we aimed to investigation of whether the time and economically beneficial of those comparisons.Between December 2006 and August 2009, patients with the suspicion of PE were subjected to CTA with preliminary PE diagnosis at Dicle University Medical Faculty Hospital, Department of Radiology, Diyarbakır. After Computed Tomography Pulmonary Angiography (CTPA) examination and evaluation of the request sent from the field as a result of the diagnosis of pulmonary embolism in 91 patients (36 male, 55 female) were included. The mean age of 91 patients were found as 53.69 (min. 15 ? max. 88 years old) in the study. Also, mean ages for female and male patients were found as 57 and 54.4 years, respectively.All examinations were evaluated retrospectively in patients undergoing shooting with Multi-Slice Computer Tomography Angiography (MSCTA) protocol. In patients, the presence of statistical correlation between signs that support the right heart failure with MSCT (midventriküler inner diameter ratio is above 1, and to the left deviation at the interventricular septum) and echocardiographic findings were investigated and the result was found statistically significant. During CTPA examination, differences between the mean diameters of the pulmonary vein of positive and negative patients in terms of right heart dysfunction were evaluated and differences were not found statistically significant (p>0,05).Similarly, during CTPA and echocardiographic examination, differences between the mean diameters of the pulmonary vein of positive and negative patients in terms of right heart dysfunction were evaluated and differences were not found statistically significant (p>0,05).Keywords : Pulmonary thromboembolism (PE), Multi-slice computer tomography (MSCT), echocardiography 58

Amaç: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji bölümünde mide kanseri öntanısı ile endoskopi eşliğinde biyopsi yapılan hastaların, patoloji sonuçları ile çekilen çok kesitli bilgisayarlı tomografi (ÇKBT) bulgularını retrospektif olarak değerlendirerek, ÇKBT'nin mide kanseri tanısına katkısını araştırmak istedik.Materyal ve metod: Bu çalışmaya Eylül 2008- Aralık 2014 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Gastroenteroloji Endoskopi Ünitesine başvurup endoskopi yapılan ve biyopsi alınan hastalar dahil edildi. Aynı hastaların batın pelvik ÇKBT çekimleri değerlendiridi. Çekimler 64 dedektörlü Philips Brillance ve 16 dedektörlü Toshiba Activion cihazlarıyla; ksifoid proçesten başlayarak simfisiz pubise kadar inguinal kanal orifislerini de içine alacak şekilde nefes tutturularak yapıldı. Radyolojik bulgular, patoloji verileri altın standart kabul edilip istatistiksel veriler ile karşılaştırıldı.Bulgular: Patoloji sonucu malign bulunan 129 hastanın 125 'inde (%96) BT bulguları malign bulgular lehine yorumlandı. Patoloji sonucu benign bulunan 22 hastanın 7 'sinde (%30) BT bulguları benign bulgular lehine yorumlandı. BT ' nin mide kanseri saptama sensitivitesi %96 olarak bulundu. BT ' nin spesifite değeri %30 olarak bulundu. Opere edilen 28 hastanın 22 ' sinde (%78) perigastrik bölge lenf nodu metastazı mevcuttu. Lenf nodu metastazı mevcut hastaların ÇKBT 'de perigastrik bölgedeki ölçülen LAP 'ların kısa çapları en düşük 6 mm en yüksek 22 mm olarak bulundu .Sonuç: Mide kanseri ön tanısı ile başvuran hastaların endoskopik biyopsi sonuçları ile % 96 oranında ÇKBT bulguları arasında korelasyon bulunmaktadır. Mide kanserini saptama duyarlılığı yüksek olmasına rağmen lenf nodu metastazlarında aynı başarı mevcut değildir. ÇKBT ' nin yüksek değerlere varan mide kanseri saptama oranları, özellikle endoskopi gibi bazı hastalarca travmatik bulunan işlemler yerine kullanılabilinmesinin önünü açmaktadır. Anahtar kelimeler : ÇKBT, mide kanseri, patoloji Aim: To retrospectively assess multidetector computed tomography (MDCT ) findings of the subjects admitted to Dicle University Faculty of Medicine and underwent endoscopic investigation at Department of Gastroenterology with preliminary diagnosis of gastric cancer, and thus to determine the role of MDCT in diagnosing gastric cancer.Material-Methods: Subjects that underwent gastric endoscopy and biopsy procedure at department of Gastroenterology between September 2008 and December 2014 were included In this study. All abdominopelvic MDCT studies were done at. All CT studies were carried out at CT suits (Brilliance 64 detector and Toshiba Activion 16 detector multidetector CT systems ) in our Department of Radiology. Cases were scanned from xiphoid process through symphisis pubis including inguinal orifice with inspiratory breath holding technique. Pathological results were taken as gold standart and were statistically compared with radiological findings.Findings: CT findings of 125 (96%) cases out 129 subjects with pathologically proved malignant pathology were interpreted in favor of malignant findings. sensitivity of CT in detection of gastric cancer was 96% . CT findings of 7 (30%) cases out of 22 subjects with pathologically proved benign lesions were interpreted in favor of benign findings. CT's specificity value was found to be 30%. Perigastric lymph node metastases were present in 22 (78%) cases out of 28 subjects who underwent surgical operation. On MDCT studies of those with lymph node metastases, perigastric LAP' s short diameter was ranged between 6 - 22 mm.Results: The correlation between endoscopic biopsy and MDCT findings of patients admitted with preliminary diagnosis of gastric cancer was 96%. Despite the high sensitivity in detection of gastric cancer the same success rate was not reached in detecting the lymph node metastases. In some cases, MDCT can replace endoscopical investigation which found to be traumatic by some individuals. Keywords : MDCT , gastric cancer, pathology 58

Amaç: Herhangi bir sebeple, ileri teknoloji ürünü olan 64 dedektörlü bilgisayarlı tomografi cihazıyla beyin BT anjiyo incelemesi yapılan hastalar- da serebral vasküler varyasyonları incelemek, bu varyasyonların sıklık oranlarını saptamaktır.Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Ünitesinde Nisan 2008 ? Mart 2010 tarihleri arasında çekilen 500 hasta (253 kadın,247 erkek) çalışmaya dahil edilmiştir. Beyin BT anjiyo protoko- lü ile çekilen hastalar, iş istasyonu üzerinden multiplanar, MİP ve VR görüntüler yardımıyla değerlendirilmiştir.Bulgular: Serebral vasküler varyasyonlar açısından 500 hasta incelendi. Bu hastaların 253' ü (% 50.6) kadın, 247' si (% 49.4) erkekti. 500 hasta- nın 73' ünde (% 14.6) herhangi bir varyasyona rastlanmadı. 500 hastada toplam 773 varyasyon saptandı. Varyasyonlar Willis poligonundaki varyas- yonlar, fenestrasyonlar ve diğer varyasyonlar şeklinde sınıflandırıldı. Willis poligonunda sık varyasyon görülmekte olup, en sık rastlanan varyasyon PCOA hipoplazisi olarak izlendi.Sonuç: Serebral vasküler varyasyonlar sıkça karşılaştığımız, herhangi bir hastalık nedeniyle çekilen beyin BT anjiyografi incelemeleri sırasında tesadüfen saptadığımız olgulardır. Bu anomalilerin bilgisayarlı tomografi görünümlerinin bilinmesi doğru tanımlanmasını sağlar. Doğru tanımlama ayırıcı tanı açısından önemlidir, ayrıca cerrahi sırasında varyasyonların bilinmesi majör komplikasyonların önlenmesi için de gereklidir. Objective: The objective of this study is to investigate cerebral vascular variations in patients observed with BT angio for any reason using computed tomography with 64 detectors which is a high tech product.Material and Methodology: 500 patients (253 women, 247 men) had CT scan in the period of April 2008- March 2010 at Dicle University Medicine Faculty Hospital Radiology Unit were surveyed in this study. Patients had CT scan with brain BT angio protocol were evaluated using multiplanar, MİP and VR images in work station.Findings: 500 patients were surveyed in terms of cerebral vascular variations. 253 of them were women (50,6%) and 247 of them were men (49,4%). Any variation could not detected among 73 (14,6%) of 500 patients. 773 variations were totally detected among 500 patients. Variations were categorized as Willis polygon, fenestration and other variations. Frequent variations were detected at Willis polygon and PCOA hypoplasia was detected as prevalent variation.Result: Cerebral vascular variations are phenomenon frequently met and detected during cerebral BT angiography screening scanned for any illness. Analyze of computed tomography images of these anomalies lets correct definition of these anomalies. Correct definition is important in the sense of differential diagnosis, and detection of variations during surgery is necessary for preventing major complications 61

Amaç: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine çeşitli nörolojik ön tanılarla başvuran, 64 ve 16 dedektörlü ÇKBT, 3T ve 1.5T MRG cihazları ile çekim yapılmış ve PRES tanısı almış olguların radyolojik görüntülerini retrospektif incelemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Ünitesine Ocak 2009 ? Mayıs 2011 tarihleri arasında, çeşitli nörolojik ön tanılarla başvuran 31 olgunun, ÇKBT ve MRG ile elde edilen görüntüleri retrospektif değerlendirildi. Bütün hastaların klinik dosyaları etyolojik faktörler açısından incelendi. Tüm hastalarda ÇKBT ve MRG'de, lezyonların anatomik lokalizasyonu değerlendirildi. 21 hastada DAMR görüntüleri incelendi, ADC haritalarında lezyonların ve komşu sağlam parankimin difüzyon değerleri ölçülerek ortalama değerler, istatistiksel olarak karşılaştırıldı.Bulgular: Olguların 29'u kadın (%93.5), 2'si erkek (%6.5)'ti. En küçüğü 2, en büyüğü 41 yaşında olan hastaların yaş ortalaması 22.6 yıl idi. Etyolojide rol oynayan faktörlere bakıldığında; en sık görülen etyolojik faktör, 18 hastada saptanan gebelik ve eklampsi(%58.0) olarak saptanmış olup, diğer etyolojik faktörler; 3 hastada postpartum görme kaybı (%9.6), 2 hastada konvulsiyon (%6.4), 1 hastada eklampsi ve HELLP sendromu (%3.2), 1 hastada postpartum HELLP sendromu(%3.2),1 hastada KBY(%3.2), 1 hastada missed abortus(%3.2), 1 hastada AML(%3.2),1 hastada ALL(%3.2), 1 hastada in utero mort de fetüs ve eklampsi(%3.2) ve 1 hastada post-op kanama ve DIC sendromu(%3.2) olarak saptandı. Lezyonların yerleşim yerleri araştırıldığında; 31 hastada toplam 112 lokalizasyon tespit edilmiş olup, en sık lokalizasyonlar; paryetal lob(%26.7), oksipital lob(%26.7) ve frontal lob(%19.6) olarak bulunmuştur. Lezyonların ADC değerleri; 1,068x10¬³ mm²/sn ile 1,512x10¬³ mm²/sn arasında olup, ortalama ADC değeri 1,290x10¬³ mm²/sn olarak saptandı. Lezyonlara komşu, patolojik sinyal değişikliği izlenmeyen parankimin ADC değerleri 0,725x10 -³ mm²/sn ile 0,786x10-¬³ mm²/sn arasında olup, ortalama ADC değeri 0,755x10 -³ mm²/sn olarak saptandı.Sonuç: Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlara göre PRES'te en sık etyolojik neden gebelik ve eklampsi olarak saptanmıştır. Lezyonların ortalama ADC değerleri 1,068x10¬³ mm²/sn ile 1,512x10¬³ mm²/sn arasında(ortalama 1,290x10¬³ mm²/sn) saptanmıştır. ADC değerlerine bakıldığında lezyonlardan ölçülen değerler tüm lokalizasyonlarda normal parankime oranla oldukça yüksek saptanmıştır (p < 0.001). Lezyonların en sık izlendiği lokalizasyonlar olan paryetal, oksipital ve frontal lokalizasyonların ortalama ADC değerleri karşılaştırıldığında istatiksel anlamlı farklılık saptanmamıştır. AimThe aim of this study is to retrospectively asses the patients referred to University of Dicle Medicine Faculty for various neurological diagnosis and have a final diagnosis of PRES after 16 and 64 MDCT, 1.5 Tesla and 3 Tesla MR interpretetion.Materials and MethodsThe MRI and CT imaging studies of 31 patients who had PRES diagnosis in our center between january 2009 and may 2011 have been retrospectively assesed. All patients have undergone a careful evaluate of recorded clinical informations for etiological investigation. The anatomical localisations and imaging properties of lesions have been assesed. Additionally, the diffusion weighted MRI properties and diffusion values in ADC maps have been assesed for 21 patients.FindingsThe study group contains 29 female and 2 male patients. The youngest individual was 2, the oldest was 41 years old and the mean age of group was 22,6 years. The most common etiological factor was pregnancy induced eclampsia(%58) the other reasons contain postpartum loss of sight, convulsion, HELLP syndrome, chronic renal failure, missed abortus, AML, ALL, intrauterin exitus and DIC syndrome respectively. Of 31 patients, totally 112 lesion localisation have been detected. The most common localisations were parietal, occipital, and frontal lobes respectively. Normal parancim ADC values are between 0,725x10 -³ mm²/sn and 0,786x10-¬³ mm²/sn, mean ADC value was 0,755x10 -³ mm²/sn.ConclusionThe most common etiological factor for PRES was pregnancy induced eclampsia in our study. The mean ADC value of lesions was between 1,068x10-¬³ mm²/sn and 1,512x10-¬³ mm²/sn. There is no statistically significant difference between the ADC values of most common localisations which include frontal, parietal and occipital lobe. Looking at all the locations on the values of the measured values of ADC lesions is quite high compared to the normal parenchyma (p

Serebral sinüs ven trombozu beynin arteryel tıkayıcı hastalıklarına oranla daha nadir görülen bir durumdur. Bu konuda yapılmış epidemiyolojik çalışmalar olmadığından insidansı konusunda yeterli bilgi yoktur. Serebral ven trombozu, ilk tanımlandığı dönemlerde ölümcül ve nadir bir hastalık olarak bilinirken, günümüzdeki tanı araçları sayesinde hafif veya ağır seyredebilen çok çeşitli klinik tablolarla karşımıza çıkabilir ve sanıldığından daha sık görülür. Konvansiyonel serebral anjiyografi, BT, dijital subtraksiyon anjiyografi, MR görüntüleme ve MR venografi tanıya yardımcı olan görüntüleme modaliteleridir.Biz çalışmamızda kliniğimize sinüs ven trombozu yada başka bir serebral patoloji ön tanısıyla gönderilen hastaların çok kesitli bilgisayarlı tomografi ile yapılan BT venografi (ÇKBT venografi) ile elde edilen serebral sinüs ven trombozu bulgularını saptamayı amaçladık. Çalışmamızda 14 kadın, 9 erkek toplam 23 hasta sinüs ven trombozu bulguları açısından değerlendirildi.ÇKBTA ile serebral venöz sistemde saptanan morfolojik değişiklikler, trombüs, rekanalizasyon, parankimal anormallikler, perfüzyon değişiklikleri, derin ven tıkanıklıkları, izole kortikal venöz tromboz gibi olası patolojilerdi. Çalışmaya aldığımız 23 hastada toplam 50 sinüste tromboz saptanırken, yirmiüç olgunun 17'sinde (%73.9) birden fazla sinüste tromboz saptandı. Beyinde en sık olarak etkilenen venöz yapı %32'lik oranla sigmoid sinüs idi. Beş hastada juguler vende de tromboz izlendi. Serebral venöz yapılardaki etkilenme ile birlikte parankim tutulumlarıda göz önüne alındığında, sinüs trombozu saptanan olguların 10'unda (%43.4) SVT'na parankimal değişiklikler eşlik ediyordu.Sonuç olarak, ÇKBTA intrakraniyal venöz dolaşımın detaylı görüntülerini sürekli olarak yüksek kalitede sunan hızlı ve faydalı bir metottur. Dural sinüs trombozu şüphesi olan, acil tedavi gerektirebilecek akut ve klinik tablosu ağır olan hastalar için BT venografiyi, sağladığı hızlı ve güvenilir tanı özelliğinden dolayı tercih edilmesini öneriyoruz.Anahtar sözcükler: Çok kesitli bilgisayarlı tomografi anjiografi, sinüs ven trombozu Cerebral venous thrombosis (CVT) is less seen than oclussive diseases of the cranium. There is not enough epidomiologic studies about it, therefore we dont have enough objective knowledge about it. CVT was known as mortal and rare disease initially, but today we know that it is seen more than aspected with wide clinical entities such simple disease to mortal one. İmaging tecniques of CVT are; convansionel cerebral anjiography, computed tomography(CT), digital substracted anjiography, megnetic resonance imaging and magnetic resonance venography.The aim of the study was to evaluate the CVT findings with multidetector computed tomography venography ( MDCTV) in the referred patients with CVT or other cranial pathologic differantial diagnosis. The study contained 14 female and 9 male patients ( totally 23 patients).Venous sinus morphologic abnormalities showed in MDCTV were; thrombosis, recanalization, parenchimal abnormalities, perfusion changings, deep venous thrombosis, and isolated cortical venous thrombosis. Venous sinus thrombosis were seen in 50 sinuses in 23 patients. 17 patient (%73.9) were had sinus thrombosis more than one sinus. Sigmoid sinus was the most affected cranial sinus with %32. jugulşar venous thrombosis were diagnosed in 5 patients. Parenchimal abnormalities were seen in10 patients( %43.4) with venous sinus thrombosis.As conclusion, MDCTV provides detailed imaging with high quality in the intracranial venous circulation. Because of this we advised to use MDCTV in the patients with aspected dural sinus thrombosis, nededing of emergency treatment.Key Words: Multidetector Computed Tomography Venography , Sinus Venous Thrombosis. 77

Karotis ve vertebrobaziler sisteme bağlı serebrovasküler olaylar tüm gelişmiş ülkelerde ölüm nedenleri arasında ilk sıralarda yer almaktadır. Ağır maddi yük ve işgücü kaybına neden olmasından dolayı, karotis ve vertebral vasküler patolojilerin doğru olarak tespiti gerekmektedir.Ateroskleroz serebral tromboembolik olayların %90'ında altta yatan sebep olup, inmelerin 2/3 ü karotis ve vertebral arterlerde gelişmiş plakların komplikasyonu olarak karşımıza çıkmaktadır.Aterosklerotik stenoz en sık vertebral arter başlangıcında gelişir. Tüm damarlarda olduğu gibi VBS'de de birçok patoloji, anomali ve varyasyon gözlenir. Klinisyenler teşhis ve tedavilerinde muhtemel vertebrobaziler sistem varyasyonlarını ve patolojilerini vertebrobaziler yetmezlik açısından göz önünde bulundurmalıdırlar. Vertebral arter sistemleri dışında karotis arter sistemlerinin boyun parçalarında oluşan arterioskleroz ve buradan kopan emboliler beyin infarktının ve çeşitli klinik bulguların en sık nedenleri arasındadır. Vertebrobaziler yetmezlik, kulak burun boğaz ve nöroloji hekimlerinin sık karşılaştıkları, semptomları hasta açısından çok rahatsız edici ve korkutucu olabilen bir sendromdur ayrıca zengin semptomalojisi ve değişik klinik tablolarla seyretmesi teşhis ve tedavide kısmi zorluklar meydana getirmektedir. Bu konuda çeşitli direkt ve indirekt yöntemler radyoloğa ve klinisyene yardımcı olmaktadır.Bu çalışmada vertebrobaziler yetmezlik klinik ön tanısı ile kliniğimize başvuran, KBB ve nörolojik muayene sonrası herhangi bir başka sistemle ilgili etyoloji düşünülmeyen fakat semptomları açıklanamayan ve etyoloji araştırması amacıyla BTA çekilen hastalarda retrospektif olarak RDUS ile karotis ve vertebral arter sistemleri değerlendirmeye alınmıştır. Hastalarda konjenital varyasyonlar, morfolojik değişiklikler, intimal düzensizlik ve duvar kalınlığı, plak sayısı ve darlık sayısı eşleştirilmiş t testi ile karşılaştırılmıştır. Ayrıca çalışmanın 2. aşamasında BTA ve US'da anlamlı darlık saptanmayan hastaların (56 olgu) a.carotis communis (CCA), a.carotis externa (ECA), a.carotis interna ICA) ve a. Vertebralis (VA)'leri boynun her iki yanında olmak üzere RDUS ile değerlendirildi ve hemodinamik özellikleri tanımlayan veriler incelendi. Bunun nedeni ise belli yaş gruplarına ve cinsiyete göre hemodinamik özellikleri tanımlayan normal değerler ile patolojik durumların tanısının daha sağlıklı yapılabilmesini ve normal kabul edilen veri aralıklarının belirlenmesini sağlamaktadır.Sonuç olarak, morfolojik değişikliklerin ve konjenital varyasyonların tanımlanmasında, vertebral arterde hipoplazik tarafın doğru değerlendirilmesinde, plak ve darlıkların belirlenmesinde BTA yüksek sensivite ve spesifitede bulunurken intimal patolojilerin ve özellikle duvarda sınırda kalınlık değişikliklerinin saptanmasında RDUS daha duyarlı bulunmuştur. Cerebrovasculer events caused by carotis and vertebrobasilar systems are the leading cause of death in most the developed countries. Because of they give rise to heavy corporeal and work load, carotis and vertebral vascular system pathology must be determined. Two-thirds of strokes and %90 of the cerebral thromboembolic events are the complication of atherosclerotic plaques at carotis and vertebral arteries. Atherosclerotic stenosis is the most seen at the beginning of the vertebral arteries. There are many pathology, variation, and anomalies in the vertebrobasilar system, as in the other vascularies. The clinicians must consider the vertebrobasilar system variatians and pathologies for the diagnosis and treatment of the vertebrobasilar insufficiency. Atherosclerosis seen at the part of servical portion of carotis system without vertebral artery system, and embolies originated from carotid system are the most reason of infarcts and different clinical symptoms. Vertebrobasilar insufficiency is a sendrome with disturbing and scary symptoms for the patients and seen mostly in otorhinolaryngy and neurology clinics. The most difficulty in diagnosis of vertebrobasilar insufficiency is due to the different symptomatology and due to the different clinic presentations. At this point many direct and indirect imaging modalities help both to radiologist and clinicians.The aim of this study was to evaluate the patients with suspect of clinic vertebrobasilar insufficiency sendrome. These groups have no any other systemic problem especially about in otolaryngology and neurology. BTA have been taken for the investigation of etiology then we examined them with RDUS about carotis and vertebrobasilar systems retrospectively. We compare the congenital variatians, morfologic variety, intimal disorders, wall thickness, the numbers of plaques, and the number of stenosis with compared t test.Otherwise, at the second stage of the study, we examine the a. carotis communis (CCA), a.carotis externa (ECA), a. carotis interna (İCA), and a. vertebralis bilaterally with RDUS. Datas about the hemodynamic characteristics of main vascular systems due to the age and sexuality are determined.The aim of this study is to determine the hemodynamic characteristics changing according to age and sexuality and by this way the pathologic conditions can be more easily diagnosed and data intervals can be more truely defined.In conclusion for the detection of morfologic variety, congenital variatians, hypoplasia in vertebral arteries, and to determine most truely the plaques and stenosis; it seems that BTA is the more spesific and the more sensitive from RDUS. On the other hand RDUS is more sensitive than BTA in detection of wall thickness and intimal disorders. 113

ÖZET Ocak. 2004-Eylül 2005 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalına bilinen yada sakroiliiti olan 35 hastanın konvansiyonel radyografi, BT ve MRG' leri değerlendirildi. Direkt grafide sakroiliit şüphesi olan 35 hastanın incelenen 70 sakroiliak ekleminden 22 eklem normal. 6 eklem şüpheli, 42 eklem sakroiliit olarak değerlendirildi. BT 'de sakroiliit şüphesi olan 35 hastanın incelenen 7 sakroiliak ekleminden 20 eklem normal, 50 eklem sakroiliit olarak değerlendirildi. MRCTde 26 eklem normal, 44 eklem sakroiliit olarak değerlendirildi. Konvansiyonel radyografide, sakroiliak eklemin kompleks anatomisi ve iliumun sakrum üzerine olan süperpozisyonu nedeniyle ile kemik değişikliklerinin henüz oluşmadığı erken dönemde tanı kapasitesi sınırlıdır. Kesitsel bir inceleme yöntemi olan bilgisayarlı tomografi (BT) ile sakroiiiak eklemlerin karmaşık anatomisi detaylı bir şekilde irdelenebilmektedir. BT erken kemik değişikliklerinin saptanmasında oldukça etkin bir yöntemdir, Erozyon ve ankiloz gibi kemik değişikliklerinin saptanmasında BT, MR görüntülemeye göre daha üstün olabilmektedir. Sakroiliite MRG'nin BT'ye en önemli üstünlüğü inflamatuar aktivitasyoııu değerlendirerek akut hastalığı kronik hastalıktan ayırtedilebilmesidir. Klinik ve laboratuar olarak sakroiliit düşünülen, direkt grafi bulguları Grade 0-1 olan olgular öncelikle BT ile değerlendirilmelidir. Aktif sakroiliit düşünülen hastalarda MRG protokole dahil edilmelidir. ABSTRACT The conventional radiography, CT andMRI of known ör of 35 patients having had sacroiliit were evaluated in University of Dicle, Faculty of Medicine, Department of Radiodiagnostic betwen January 2004 and September 2005. 22 joints of 70 examined sacroiliac joints of 35 patients who were in doubt of having direct graphy sacroiliit were evaluated as normal, six of them as doııbtful and 42 joints as sacroiliit. in CT, 20 joints of 70 examined sacroiliac joints of 35 patients in Ihe doubt of having sacroiliit. in MRI 26 of joints vvere svalunted as normal and 44 of them as sacroiliit. in conventional radiography, the capacity, of diagnosis is restricted in the earlier phase that the changings in the bones haven't already been occured because of the complex anatomy of sacroiliac joint and the superposition of ilium on sacrum. The complex anatomy of sacroiliac joints can be studied in details by means of CT a method of sectional examining. CT is a very effective method in lîndings out the arlier changing m bones. CT can be more reliable than MRI in visulising the cangings of bones such as erosian and ancylosis. The majör superior of sacroiliit MRI to CT is that MRI can evaluate the inflamatuar activity and distinguish the acute disease from chronical disease. The X-Ray findings which are considered to be sacroiliit in clinic and labaratory and with the result of grade 0-1 must be essentially evaluated by CT. 55

ÖZET Amaç: Anal fistüllerin ameliyat öncesi değerlendirilmesinde, prospektif olarak vücut sargılı manyetik rezonans görüntülemenin doğruluğunu cerrahi sonuçlarla karşılaştırarak değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Klinik olarak anal fistül şüphesi olan 31 hastayı dinamik kontrastlı MRG ile inceledik. MRG bulgularını ameliyat bulguları ile karşılaştırdık. Bulgular: Klinik olarak anal fistül ön tanısı olan 3 1 hasta MRG ile incelendi. On iki hastada anal fistül, 7 hastada perianal sinüs, 5 hastada perianal-perirektal abse, 3 hastada önceki cerrahi girişime bağlı fıbrozis saptandı. Beş hasta ise normal bulundu. Hastaların 20'si cerrahi yöntemle tedavi edildi. Bunların 11'inde fistül, 5'inde perianal-perirektal abse ve 2'sinde ise sinüs olduğu cerrahi olarak doğrulandı. Sonuç: MRG cerrahi anatomiyi doğru bir şekilde gösteren noninvaziv bir görüntüleme modalitesi olup, anal fistüllerin saptanması ve sınıflandırılmasında yüksek doğruluk oranına sahip değerli bir tanı yöntemidir. 45 ABSTRACT Purpose: To prospectively evaluate the accuracy of body array magnetic resonance imaging for preoperative assesment of fistula in ano by comparison to surgical results. Materials and Methods: Thirty one patients with clinically suspected fistula-in-ano underwent preoperative dynamic contrast-enhanced magnetic resonance imaging before surgical exploration. The scans of the patients were compared with surgical findings. Results: Thirty one patients with cliniical diagnosis of fistula-in-ano were examined by MR imaging. MRI revealed 12 fistulas, 7 perianal sinuses, 5 perianal -perirectal abscesses and three fibrosis due to previously surgical process. Five patients were normal. Twenty patients were treated surgically. Eleven anal fistulas, 5 perianal-perirectal abscesses and 2 sinuses confirmed surgically. Conclusion: MR imaging is non-invasive imaging modality which is accurately reveals surgical anatomy and is valuable diagnostic tool which is highly accurate in detection and classification of the anal fistulas. 46 50

[Özet Yok]

ÖZET Bu çalışmada amaç: Travmatik intrakranial kanamaların saptanmasında BT ve MRG'nin tam değerini belirtmek ve birbirlerine karşı olan üstün ve zayıf yönlerini ortaya koymaktır. Bu amaçla Dicle Üniversitesi Radyodiagnostik Anabilim Dalında hem BT hem MRG île kranial inceleme yapılan tanısı kesinleşmiş 21 intrakranial kanamalı olgu retrospektif olarak incelenmiştir. Hemorajik lezyonlar kafa travmalı hastalarda sıklıkla rastlanılan bir bulgu olup genelde BT ile çalışılır. Akut travmada bir çok nedenden dolayı BT, MRG'ye tercih edilir: Hastanın daha hızlı değerlendirilmesi, multipl travmalı hastada ek yaralanmaların incelenmesi, kafatası fraktürlerinin daha rahat saptanması, hiperakut serebral hemorajide büyük sensitivite, daha rahat bulunabilmesi. MRG'nin uygulanabileceği durumlar: Kritik klinik durumu olan hastalarda ve normal BT'si olanlarda diğer anomalileri saptamada. BT'de hemorajik lezyonlan olan hastalan, daha iyi değerlendirme veya diğer lezyonları saptamada. Nörolojik durumu eldeki BT ile açıklanamayan hastalarda. Beyaz cevheri, beyin sapım ve kortikal yaralanmaları daha iyi görüntülediğinden ve hemorajik lezyonlann zamanım relativ olarak değerlendirebildiğinden tercih edilir. Ayrıca MRG diffuz aksonal zedelenmede, beyin sapı yaralanmasında, kortikal yaralanmalarda ve küçük ekstraaksiyel sıvı koleksiyonlarında lezyonu kesinleştirmede kullanılır. 53 SUMMARY Aim of this study is to evaluate and compare the diagnostic copabilities of CT and MRI in the travma intracranial hemorrhoges. Twenty one cases of performed, in the Dicle University Department of Diagnostik Radiology were assessed retrospectively. Hemorrhagic lesions are a common finding in patients with head trauma, and are usually studied with CT. CT is favored over MRI m acute tauma for several reasons: Faster assessment of the injured patient, more accurate evaluation of additional injuries in patients with multiple trauma improved visualization of skull fractures, greater sensitivity for hyperacute cerebral hemorrhage^ greater availability. MRI can be performed in: Patients with critic clinical status and normal CT studies to find subtle abnormalities. Patients with hemorrhagic lesions at CT, to better define them, or to find other lesions. Patients without a previous CT scan. Patients who's neurological status or hospital course cannot be explained on the basis of the CT findings. Superior visualization of white matter, brainstem and cortical injuries and its ability to determine the relative age of hemorrhagic lesions. Also MRI is more sensitive than CT to certain injuries, including diffuse axonal injury, brainstem injury, small extraaxial fluid collections, and cortical contusions. 54 59

ÖZET: MR görüntüleme, intrakranial patolojilerin değerlendirilmesinde, son derece yararlı ve noninvazif bir tanı yöntemidir. Öte yandan MR görüntüleme ile intraserebral kanama ve tumoral hadiselerle karışabilecek infarkt olgularının başarılı bir şekilde ayırıcı tanısı yapılabilmektedir. Bu amaçla, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Ana Bilim Dalında 58 hastaya MR görüntüleme tetkiki uygulandı. Serebral-serebellar infarktlar, belirli bir yöntem çerçevesinde; lokalizasyon, ödem ve kitle etkisi, tutulan arteriyel sistem infarktın evresi, beraberinde bulunan periventriküler hiperintensiteler, hemorajik değişiklikler ve ilave bulgularla birlikte MR görüntülemedeki sinyal özellikleri açısından incelendi. Serebral-serebellar infarktlarda, zamana bağlı olarak oluşan değişikliklerin MRG sinyal intensitelerini doğrudan etkilediği ve böylece infarktların evrelendirilmesinin mümkün olduğu görüldü. Bu şekilde serebral-serebellar infarktların akut, subakut ve kronik olarak evrelendirilmesinin yapılabileceği gösterildi. Literatür bilgileri ile karşılaştırıldığında bu bulguların ve tutulan arteriyel sistemlerin dağılımının önemli ölçüde uyumluluk sağladığı belirlendi. Sonuç olarak, serebral-serebellar infarktların tanı ve takibinde BT'nin yanısıra noninvazif bir yöntem olan MR görüntülemenin, vazgeçilmez bir diagnostik yöntem olduğu kanaatine varıldı. 88 SUMMARY: MR appearance at the evaluation of intracranial pathology is extremely useful and a non-invasive method of diagnosis on the other hand, the differential diagnosis of infarct phenomenons is successfully done which is faced with MR appearance, intracerebral bleeding and tumour incidents. For this reason, the examination of MR appearance, has been carried out to 58 patients at Radiodiagnostic Section of Medical Faculty, Dicle University. Cerebral - cerebellar infarcts in a systematic frame, location, oedema and the effect of mass, the stage of arterial system which is kept, with periventricular hiperintesities, the hemorrhagic changes and with additional diagnosis, the special features of the signal of MR appearance have examined. It has been found that at cerebral - cerebellar infarcts the changes happening depending on the time directly affect MR signal intensities and so it is possible to stage the infarcts. It has been shown that it is possible to stage the cerebral - cerebellar infarcts as acute, subacute and chronic. It is also examined that the findings and the distribution of the arteriel systems are easily adapted when it is compared with literature knowledge. As a result, it has been convinced that for the diagnosis and following of the cerebral - cerebellar infarcts beside CT, MR appearance which is non-invasive method is a diagnostic method. 89 96

ÖZET AMAÇ: Fokal karaciğer lezyonlarının MR ile değerlendirilmesinde yeni bir kontrast madde olan, retiküloendoteliyal sistem hücrelerine spesifik (kupfer hücreleri) kontrast ajan süperparamanyetik demiroksit partiküllerinin tanıdaki etkinliğini araştırmaktır. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2002 - Ekim 2002 tarihleri arasında karaciğerinde kitle nedeniyle kliniğimize gönderilen 23 hastaya 1 Tesla MR cihazında body array vücut sarmalı kullanılarak süperparmanyetik demiroksit partikülleri ile karaciğer MR incelemeleri yapıldı. Biyopsi yada operasyon sonrasında elde edilen spesimenden patolojik tanıya gidildi. BULGULAR: Yirmiüç hastanın 8 tanesi hepatosellüler karsinom, 7 tanesi metastatik lezyon, 5 tanesi hemanjiom ve 3 tanesi kolanjiokarsinom tanısı aldı. Hepatosellüler karsinom, metastaz ve kolanjiokarsinom tanısı alan olgularda süperparamanyetik demiroksit kontrastlı görüntülerin lezyon sayısını ve sınırlarını saptamada üstün olduğunu saptadık. Hemanjiom tanısı alan olgularda ise süperparamanyetik demiroksit kontrastlı görüntülerin yeterince bilgi vermediği görüldü. SONUÇ: Fokal karaciğer lezyonu olan hastalarda lezyon sayısını ve sınırlarını saptamada süperparamanyetik demiroksit kontrastlı MR incelemeler özellikle malign olduğu düşünülen patolojilerde oldukça değerli bilgiler vermektedir. Ayrıca küçük boyutlu lezyonların saptanmasına da olanak sağlamaktadır. 51 56

Lisansüstü tezlerin elektronik ortamda toplanması, düzenlenmesi ve erişime açılması konusuna ilişkin yök'ün 18.06.2018 tarihli yönergesine istinaden artık bu tarihten sonra gizlilik şartı aranmayan bütün tezler erişime açılacaktır. [Özet Yok]

ÖZET Eylül 2001 - 2002 tarihleri arasında çeşitli jinekolojik semptomlar nedeniyle kliniğimize refere edilen 25 vakaya pelvik MR incelemesi yapıldı. 25 hastaların 14'ünde jinekolojik onkolojik patolojiler, 5 tanesinde konjenital anomaliler, 1 tanesinde pelvik abse, 2 tanesinde fonksiyonel overkistîeri, 1 'inde rest plasenta ve 2 tanesinde de myoma uteri saptandı. Vakalarımızın 12 tanesinde patolojik tanıya ulaşıldı. Çalışmalarımızda MR incelemeleri sonografi ile korole edildi. Sonuç olarak jinekolojide rutinde kullanımı oldukça yeni olan MR'in pelvik patolojilerde tanısal etkinliği araştırıldı. Özellikle onkolojide multiplanar görüntü alabilmesi ve yeni sekanslar ile yapılan incelemeler sayesinde oldukça umut vaat etmektedir. 94

ÖZET Amaç: Endoskopik incelemeyle Üst GIS tümörü saptanan hastalarda cerrahi yönlendirme için en doğru evrelemeyi yapabilmek amacıyla Endoskopik ultrasonografi ve Bilgisayarlı Tomografi incelemeleri yapıldı. Gereç ve yöntem: Endoskopik incelemeyle özefagus ya da mide de tümör saptanan toplam 26 hasta alındı (18' i erkek 8' i kadın: yaş ortalaması 51). Endos kopik Ultrasonografi Toshiba SSH-140 A ultrasonografi cihazı ve Toshiba PEF 703 FA fıberoptik endoskop kombinasyonuyla gerçekleştirildi.Bilgisayarlı Tomografi incelemeleri ise Xvision Spiral BT cihazı ile yapıldı. Endoskopik Ultrasonografi ve BT bulguları değerlendirilerek 1987 TNM klasifıkasyonuna göre evreleme yapıldı. Bulgular: Olgularımızın 7'sinde özefagus kanseri, 14'ünde mide kanseri,3'ünde primer non-hodgkin mide lenfoması saptanmış olup sadece biri lipom tanısı aldı. Malign tümörlü olgularda EUS ile evrelemede tümörün duvar yapılarındaki yay ılımı histopatolojik sonuçlarla karşıştırıldığmda özefagus kanserlerinde %100, mide kanserlerinde %93 doğruluk oram vermiştir.Nodal tutulum açısından ise Nl nodlarmda özefagus kanserlilerde %66, mide kanserlilerde ise %50 doğruluk oranı vermiştir. Ancak uzak organ metastazlarını ve uzak lenf nodlarını saptamada EUS yetersiz kaldığından BT bizim için tamamlayıcı bir teknik oldu. Sonuç Histopatolojik evrelemeyle karşılaştırıldığında,Üst gastrointestinal sistem tümörlerinde evreleme için EUS ve BT limitasy onları göz önünde bulunduruldu ğunda en doğru yaklaşım bu iki tekniğin kombine değerlendirilmesiyle elde edilir. 63 68

ÖZET Amaç: Bu çalışmamızda; akciğer tüberkülozu olan çocuklarda PA akciğer grafısi, kontrastlı toraks BT ve YRBT bulgularının değerlendirilmesi ve hastalığın tanısına olan katkıları tartışıldı. Materyal ve metod: Şubat 2000, Mayıs 2001 tarihleri arasında tüberküloz tanısı konulanl 5 yaş altı (yaş ortalaması: 4±3) 51'i erkek (%66,2), 26' sı kadm (%33,8) 77 çocuk hastada, radyolojik incelemeler yapıldı. İlk inceleme olarak hastaların AC grafîleri elde edildi. Bunu takiben toraks BT'leri ve milier tüberküloz düşünülen hastalarda da ek olarak YRBT incelemeleri yapıldı. BT inceleme Toshiba X vision spiral tomografi aleti ile yapıldı. Standart çekim parametreleri olan 120 kVP, 100 mA, 200 mAs ve 256x256 matriks kullanıldı. Bulgular: Toraks BT incelemesinde; mediastinel ve hiler lenf nodu tutkunu 71 (%92), konsolidasyon 37 (%48), kaviter lezyonlar 12 (%15), tüberkülom 11 (%14), atelektazi 11 (%14), endobronşial yayılım 3 (%4), milier yayılıma bağlı nodüler dansiteler 19 (%25),. hava hapsi görünümleri 9 (%12), buzlu cam görünümleri 6 (%8), plevral sıvı 3 (%4), bronşiektazi 5 hastada (%6) tesbit edildi. Beş hastada (%6) yüksek PPD değerlerine rağmen PA göğüs gratîlerinde ve toraks BT incelemelerinde hiçbir lezyon saptanmadı. 62Sonuç: Akciğer grafisi tüberküloz hastalarında radyolojik değerlendirmenin temelidir. Ancak kesitsel anatomiyi ayrıntılı olarak ortaya koyabilen BT ve HRCT çok daha üstün görüntüleme yöntemleridir. Özellikle küçük çaplı LAP'lerin ve süperpozisyon nedeniyle gözden kaçabilen parankimal lezy onların demonstre edilmesinde BT tercih edilecek modalitedir. 63 69

İncebarsak hastalıklarının değerlendirilmesinde fizik muayene, baryumlu ince barsak grafileri ilk yapılan işlemlerdir. Ayrıca lezyon saptanan hastalarda BT de yapılarak daha doğru sonuca varılabilmektedir. MR de BT den sonra ince barsak değerlendirilmesinde yeni bir yöntem olarak yerini almıştır. Her hastaya uygulanabilmesi, incelemenin gerekli görülen tüm planlarda yapılabilmesi, iyonizan radyasyon içermemesi, kontrast madde ImUanılmaması tanısal kullanımda bir yan etkisinin bulunmaması, Haste MR ile nefes tutma sırasında çekim yapılabilmesi bu tetkikin önde gelen özellikleridir. Büyümüş lenf bezleri ve kalın duvarlı barsak anslarını net bir şekilde göstermektedir. Çalışmamızda Eylül 1998- Haziran 2000 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalında, üniversite genel cerrahi, acil servis, gastroenteroloji, hematoloji servislerinde yatan hastalardan ince barsak hastalığı olduğu düşünülen 20 hasta Haste MR ile değerlendirildi. Bunların 18'ine ince barsak grafisi, 2' sine ilaveten enteroklizis yapılarak değerlendirmeye katkıları araştırıldı. İnce barsak grafisi ve enteroklizis ile kalın duvark barsaklann lümenleri izlenir iken HASTE MR ile ek olarak tüm duvar kalınlığı ve komşu yapılarla irtibatı gösterildi. Sonuç olarak; Haste MR yöntemi ince barsak patolojileri açısından noninvziv olması, lezyonun multiplanar istenilen planda, yüksek kontrast rezolüsyonunda ve anatomik olarak diğer tetkiklere nazaran daha ayrıntılı bir şekilde değerlendirme yapılabilmesi bakımından yararlı bir tetkik olduğunu düşünmekteyiz. Gelişen teknoloji ile bu tetkikin daha da geliştirilebileceğine ve daha yararlı sonuçlar alınabileceğine inanmaktayız. 81

ÖZET Diz patolojilerinin değerlendirilmesinde fizik muayene ve iki yönlü direkt diz grafileri rutin kullanılmakta olan standart yöntemler olarak geçerliliklerini korumakla birlikte, açıklanamayan ve ileri tetkik gerektiren patolojilerde invaziv olmayan, tanı değeri yüksek görüntüleme yöntemlerinin rolü ön plana çıkmıştır. Klinik uygulamalarda ve görüntüleme yöntemleri arasında 15 yıllık bir geçmişi olan MRG yöntemi, 1985 yılından beri diz görüntülemesinde başarıyla kullanılmaktadır. Dize yönelik MRG incelemelerinin en sık endikasyonu menisk ve ligament patolojileridir. Her hastaya uygulanabilmesi, incelemenin gerekli görülen bütün planlarda `Multiplanar` yapılabilmesi,, ionizan radyasyon içermemesi, tanısal kullanımda bir yan etkisinin bulunmaması, dize ait bütün yapıları ayrıntılı bir şekilde değerlendirebilmesi MRG yönteminin önde gelen özellikleridir. Intrasubstans menisküs ve bazı ligament rüptürleri, mikrofraktürler gibi diğer tanı yöntemleriyle saptanamayan bazı diz eklemi patolojilerini ortaya çıkarması MRG yönteminin üstünlüğünü tartışmasız kılmaktadır. Çalışmamızda Aralık 1994 - Mayıs 1996 tarihleri arasında Giessen Justus- Liebig Üniversitesi Tıp Fakültesi (Almanya) Radyodiagnostik Anabilim Dalı'nda Üniversite Ortopedi, Kaza Cerrahisi polikliniğinde ve Üniversite dışından ortopedistler veya spor hekimleri tarafından muayeneden geçirilen ve ileri tetkik için MRG istemiyle Üniversite Radyoloji kliniğine gönderilen 403 hastada, 416 diz bütün diz patolojileri açısından MRG yöntemiyle, birçok puis sekanslarını kapsayan tekniklerle geniş bir spektrumda incelendi. İlk olarak en sık görülen diz patolojileri olması nedeniyle menisküs patolojileri incelendi. Meniskler intrameniskal sinyalin karakteri ve artiküler yüzeye uzanımına göre, Grade 1-3 arasında sınıflandırmaya uyan patolojilere göre değerlendirildi. Grade 1-2 sinyal dejeneratif değişikliklerin aşamaları, Grade 3 sinyal yırtık olarak yorumlandı. Yine 2.sıklıkla karşımıza çıkan diz eklemi patolojilerinden çapraz bağlar (ACL.PCL), dizin yan bağları `kollateral ligamentler` komplet ve parsiyel rüptürleri açısından MRG kriterlerine göre değerlendirildi.Diğer dize ait bir patoloji ve öncelikle medial femur kondilinde olmak üzere her iki femur kondilinde osteokondral bir lezyon olan osteokondritis disekans lezyonlan Grade 1-4 arasında karşı geldikleri patolojilere göre değerlendirildi. Diz patolojileri içerisinde büyük grubu oluşturan bu patolojiler dışında osteoartroz, kondromalazi patella, Osgood-Schlatter, popliteal kistler ve pekçok travmatik kemik ve kıkırdak patolojileri, dejeneratif, iltihabi ve tumoral, diz kapsamına giren birçok patoloji MRG yöntemiyle incelenip değerlendirildi. 75 olguda MRG incelemesi sonrası çeşitli zamanlarda diagnostik ve terapötetik amaçlı artroskopi uygulandı. Artroskopi sonuçları yukarıda belirttiğimiz major diz patolojileri açısından MRG sonuçlarıyla karşılaştırıldı. Bu patolojilerde MRG'nin doğruluk değeri çeşitli literatürlerde belirtilen değerlere uygun yüzdelerde saptandı. Değerlendirilen diğer diz patolojileri konusunda istatistiksel bir sonuca varmadan, bulgular ayrı ayrı değerlendirilip literatür bilgileri ile karşılaştırıldı. Sonuç olarak, MRG yöntemi diz patolojileri açısından non-invaziv olması, lezyonun `multiplanar` istenilen planda, yüksek kontrast rezolüsyonunda ve anatomik olarak ayrıntılı bir şekilde değerlendirebilme şansı vermesi ve yüksek doğruluk değerlerine ulaşması bakımından ulaşılabildiği takdirde en uygun görüntüleme yöntemi olarak tercih edilmesi gerektiği kanısındayız. 107

ÖZET Laringeal hastalıkların değerlendirilmesinde laringoskopi ile mukozal yüzey, vokal kord fonksiyonları değerlendirilirken, derin laringeal dokuların, laringeal kartilajların ve eşlik eden lenfatik zincirin değerlendirilmesi için kesitsel görüntüleme yöntemlerine başvurulmaktadır. Çalışmamızda, klinik ve laringoskopik olarak laringeal patoloji düşünülen hastalara BT inceleme yapılarak, bu hastalarda BTnin tanıya katkısı araştırıldı. Şubat 1995 - Ocak 1996 dönemi içinde 26 olguya 30 larinks BT incelemesi yapıldı. Bu olguların son tanıları 1'i laringosel (tedavi öncesi ve sonrası inceleme yapıldı), 1'i Tbc+laringosel, 15'i larinks Ca, 3'ü hipofarinks Ca'nın larinks tutulumu, 4'ü post-op metastaz, 1'i post-op enflamasyon, 4'ü normaldi. Yüzeyel lezyonlu 1 olgu BT ile tesbit edilemedi. Endoskopik evrelemede derin yayılım BTye göre daha az oranda belirlenebildi. Laringeal hastalıklarda endoskopik muayeneye ek olarak BTnin kullanımı endoskopi ile tesbit edilemeyen alanların değerlendirilmesini sağlar. Biopsi alınacak alanın tesbitine imkan verir. Büyümüş lenf bezlerini klinik muayeneden daha yüksek oranda tesbit eder. 81

Giriş ve Amaç: Bu çalışmada, yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografi ile değerlendirilen hasta popülasyonunda, Infinit-pacs sistemi kullanılarak, hasta görüntülerine restrospektif olarak ulaşıldı. Her hastada trakea, her iki ana bronş ve diğer tüm lob bronşları aksiyal, koronal ve sagittal planda incelendi. Trakeal divertikül, trakeal bronş ve kardiyak bronşun sıklığı, yerleşimi ve tipleri belirtilerek, bunların cinsiyete göre görülme sıklıkları incelendi. Sağ üst lob, sağ orta lob, sağ alt lob bazal, sol üst lob, sol üst lob lingula ve sol alt lob bazal bronşunun segmental dallanma paternleri incelenerek, görülme insidansları bulundu. Ayrıca subsuperior bronş, bronş hipoplazileri gibi anomali ve varyasyonlar da incelendi. Sonuçlar, daha önce yapılmış çalışmalar ile karşılaştırıldı. Bulgular literatüre kazandırılıp, trakeobronşiyal sistemle ilgilenen hekimlere tanı, tedavi ve invaziv işlemler öncesi, yol gösterici olması ve öngürü kazandırılması amaçlandı.Bulgular: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Bölümünde, 2018 yılı içerisinde çeşitli ön tanılar nedeniyle toraksa yönelik YÇBT'si çekilen 1289 hastayı, trakoebronşiyal anomaliler varyasyonlar ve bronşların segmental dallanma paternleri açısından retospektif olarak inceledik. Hastalarımızın 687'si (%53,3) kadın, 602'si (%46,7) erkek olup, yaş ortalaması yaklaşık 48,6 idi. Çalışmamızda trakeal divertikül sıklığı %2,5 olup, erkeklerde daha sık gözlenmiştir. Trakeal divertiküllerin tamamı literatür ile benzer olarak, sağ üst paratrakeal alanda ve trakea sağ posteolateral duvardan kaynaklıdır. Trakeal bronş sıklığı %1,08 bulunmuş olup, erkek ve kadın cinsiyet arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır. Trakeal bronşun en sık orjin aldığı yerler sağ ana bronş ve trakea olup, en sık görüldüğü tip, displaced tip olmuştur. Aksesuar kardiyak bronş tespit ettiğimiz olgu sayımız 11 (%0,85) olmuştur. En sık orjin aldığı yer intermediate bronştur. Künt sonlanan ve bir akciğer segmentini ventile eden tip olmak üzere 2 tip tanımladık. Subsuperior bronş görülme sıklığı %21,8 idi. Sağ üst lob bronşunun en sık gösterdiği segmental dallanma paterni %87,9 ile trifurkasyon (B1,B2,B3) olurken, %10,6 bifurkasyon ve %1,5 quadrifikasyon paterni olmuştur. Sağ orta lob bronşu %94,6 horizontal tip bifurkasyon (lateral ve medial segment) şeklinde segmental dallanma gösterirken, %3,9 trifurkasyon ve %1,5 olguda ise süperior-inferior tip bifurkasyon izlenmiştir. Sağ alt lob bazal bronşta; %77 trifurkasyon, %19,3 quadrifikasyon (B7,B8,B9,B10) ve %3,3 bifurkasyon izlenmiştir. Dört çeşit trifurkasyon paterni, 5 çeşit bifurkasyon paterni saptandı. Trifurkasyon paternleri içerisinde en sık izlenen %74,2 trifurkasyon (B7,B8,B9+B10) paterni olmuştur. Bifurkasyon tipleri içerisinde en sık izlenen, medial segmentin izlenmediği lateral ve posterior bazal segmentlerin ise beraber çıktığı bifurkasyon(B8,B9+B10) tipi olmuştur. Sağ alt lob bazal bronşta; 7 olguda görülen, medial segmentin izlenmediği tirfurkasyon (B8,B9,B10) tipi sadece kadınlarda saptanmıştır. Sol üst lob bronşunda en sık görülen patern, %97,8 ile bifurkasyon (B1+B2,B3) olmuştur. Sol üst lob lingulada; %99 ile süperior ve inferior segment şeklinde görülen, bifurkasyon tipi görülmüştür. Sol alt lob bazal bronşta; %52,8 bifurkasyon, %43 trifurkasyon ve %4,3 oranında da quadrifikasyon saptandı. Erkek olgularımızda trifurkasyon paterni daha sık, kadınlarda ise bifurkasyon paterni daha sık izlendi. Toplam dört bifurkasyon ve beş trifurkasyon patern çeşidine rastladık. Bifurkasyon tipleri içerisinde en sık (B7+B8,B9+B10), trifurkasyon paternleri içerisinde en sık görülen (B7+B8,B9,B10) olmuştur.Sonuç: Çalışmamız, trakeal divertikül, trakeal bronş ve aksesuar kardiyak bronşun sıklığının literatürde yapılan çoğu çalışmadan daha sık olduğunu göstermektedir. Trakeal divertiküllerin hepsi, trakea sağ posteolateral duvardan kaynaklı ve anlamlı olarak erkeklerde daha sık olduğunu tespit ettik. Çoğu trakeal bronş sağ üst lob apikal segmentiyle ilişkili bulundu. Ayrıca lob bronşlarının, özellikle alt lob bazal bronşlarda segmental düzeyde dallanma paternleri açısından çok sayıda çeşit tespit edip, tanımladık. En az varyasyonun izlendiği lob bronşları lingula ve sol üst lob bronşu olduğunu tespit ettik. Sonuç olarak trakeobronşiyal anomaliler ve varyasyonlar geniş bir yelpaze göstermekte olduğundan, treakobronşiyal hastalıklarda tanı koymada, semptomların etyolojisini araştırmada ve her türlü cerrrahi ve girişimsel işlem öncesi bu anomali ve varyasyonları bilinmesi önem taşımaktadır. Introduction and Objective: In this study, patient images were restrospectively accessed using the Infinit-pacs system in the patient population evaluated by high resolution computed tomography. In each patient, trachea, both main bronchi and all other lobe bronchi were examined in the axial, coronal and sagittal plane. The frequency, location and types of tracheal diverticulum, tracheal bronchus and cardiac bronchus were determined, and their incidence according to gender was examined. Segmental branching patterns of the right upper lobe, right middle lobe, right lower lobe basal, left upper lobe, left upper lobe lingula, and left lower lobe basal bronchi were examined, and incidence was seen. In addition, anomalies and variations such as subsuperior bronchus, bronchial hypoplasias were also examined. The results were compared with previous studies. The findings were aimed to be brought to the literature and to provide guidance and foresight to physicians interested in the tracheobronchial system before diagnosis, treatment and invasive procedures. Results: We retrospectively reviewed 1289 patients who underwent HRCT for thoracic in the Department of Radiology at Dicle University Medical School in 2018 for trachoebronchial anomalies variations and bronchial segmental branching patterns. 687 (53,3%) of the patients were female and 602 (46,7%) were male. The mean age was 48,6 years. In our study, the incidence of tracheal diverticulum was 2,5% and it was observed more frequently in males. Similar to literature, 100% of tracheal diverticula originate in the right upper paratracheal area and right posteolateral wall of the trachea. The incidence of tracheal bronchus was found to be 1.08% and there was no significant difference between male and female gender. The most common origin of tracheal bronchus is the right main bronchus and trachea, and the most common type is displaced. 11 (0.85%) cases with accessory cardiac bronchus were detected. The most common origin is intermediate bronchus. We have identified two types as blunt terminated and ventilated lung segment. We found the incidence of subuperior bronchus as 21,8%. The most common segmental branching pattern of right upper lobe bronchus was trifurcation (B1, B2, B3) with 87,9%, while bifurcation was 10,6% and quadrification pattern was 1,5%. The right middle lobe bronchus showed segmental branching in 94,6% of horizontal bifurcation (lateral and medial segments), trifurcation in 3,9% and superior-inferior bifurcation in 1,5%. In the right lower lobe basal bronchus; 77% trifurcation, 19,3% quadrification (B7, B8, B9, B10) and 3,3% bifurcation were observed. Four types of trifurcation patterns and five types of bifurcation patterns were detected. Trifurcation patterns were the most commonly observed trifurcation pattern (B7, B8, B9 + B10). Among the bifurcation types, bifurcation (B8, B9 + B10) was the most common type of lateral and posterior basal segments without medial segment. In the right lower lobe basal bronchus; The type of tirfurcation (B8, B9, B10) in 7 cases with no medial segment was detected only in women. The most common pattern in the left upper lobe bronchus was bifurcation (B1 + B2, B3) with 97,8%. In the left upper lobe lingula; Bifurcation type was seen in the form of superior and inferior segments with 99%. In the left lower lobe basal bronchus; 52,8% bifurcation, 43% trifurcation and 4,3% quadrification were detected. Trifurcation pattern was more frequent in male patients and bifurcation pattern was more frequent in women. We found a total of four bifurcation and five trifurcation patterns. Bifurcation types were the most common (B7 + B8, B9 + B10), and trifurcation patterns were the most common (B7 + B8, B9, B10)Conclusion: Our study shows that the frequency of tracheal diverticulum, tracheal bronchus and accessory cardiac bronchus is more frequent than most studies in the literature. We found that all tracheal diverticula originate from the right posteolateral wall of the trachea and are significantly more common in males. Most tracheal bronchi were associated with apical segment of right upper lobe. We found numerous branching patterns at the segmental level, especially in the lower lobe basal bronchi. We observed that the bronchial lingula and the left upper lobe bronchus were the least variation. In conclusion, since tracheobronchial anomalies and variations show a wide spectrum, it is important to know these anomalies and variations prior to any kind of surgery and interventional procedure in diagnosing tracheobronchial diseases, investigating the etiology of symptoms. 68

Çalışmamızın amacı, mikrokalsifikasyonların değerlendirilmesinde sentetik mamografinin (SM) tanısal etkinliğini dijital mamografi (DM) ile karşılaştırarak araştırmaktır. Çalışmamızda 2018 ile 2019 yılları arasında ünitemize başvuran, yapılan dijital mamografi ve dijital meme tomosentezde (DMT) mikrokalsifikasyonu bulunan, 28 malign, 48 benign olmak üzere toplam 76 olgu retrospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Olgular farklı dijital mamografi tecrübesine sahip 3 radyolog tarafından, BI-RADS kategorisi ve görünürlük açısından bağımsız olarak değerlendirildi. SM+DMT ve DM gruplarında ROC analizi yapılarak, duyarlılık, özgüllük ve eğri altında kalan alan değerleri hesaplandı. Radyologlar arası BI-RADS kategori ve görünürlük uyumu sınıf içi korelasyon katsayısı ile hesaplandı.BI-RADS kategorizasyonunda çalışmacılar arası uyum her iki görüntüleme yönteminde `çok iyi` düzeyde bulundu (DM ICC değeri:0.93; SM ICC değeri:0.94). Malign kalsifikasyonlar için tüm çalışmacıların ortalama eğri altında kalan alan değerleri DM'de 0.80 ( 95% CI: 0.75-0.85) SM'de 0.85 (95% CI:0.80-0.89) olarak bulunmuş olup, iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (p=0.0603). Dens grup analizinde, tüm çalışmacıların ortalama eğri altında kalan alan değerleri DM'de 0.87 ( 95% CI: 0.75-0.94), SM'de 0.93 (95% CI:0.83-0.98) olarak bulunmuş olup, iki grup arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (p=0.0571).Sentetik mamografi, mikrokalsifikasyonların değerlendirilmesinde dijital mamografi ile karşılaştırıldığında benzer tanısal performans göstermektedir. The aim of this study is to investigate the diagnostic performance of synthetic mammography in the detection of microcalcifications by comparing with digital mammography.In this retrospective study, 76 mammograms (28 malignant calcifications and 48 benign calcifications) with microcalcifications from patients who underwent FFDM and DBT between 2018 and 2019 were included. All cases were rewieved independently by 3 radiologists blinded to histology with different experience. Readers interpreted each image, first DM then SM and their BI-RADS and visibility scores were tabulated. Readers' AUC values were calculated with ROC analysis in SM + DMT and DM groups. The interobserver agreement was calculated with intraclass correlation coefficient (ICC).The interobserver agreement was excellent for BI-RADS categorization (DM ICC= 0.93; SM ICC = 0.94). The mean AUC values for malignant calcifications were 0.80 (95% CI: 0.75-0.85) and 0.85 in SM (95% CI: 0.80-0.89), and no significant difference was found between the two groups (p = 0.0603). In the dens group analysis, mean AUC values of all the cases were found to be 0.87 (95% CI: 0.75-0.94) for DM, 0.93 (95% CI: 0.83-0.98) for SM, and no significant difference was found between the two groups (p = 0.0571).Synthetic mammography had similar diagnostic performance in the evaluation of microcalcifications compared to digital mammography 81

AMAÇ: Menenjiomlar, santral sinir sisteminin en sık görülen primer intrakraniyelbeyin tümörleridir. Menenjiomlar en sık rastlanan ekstraaksiyal tümörler olmaklabirlikte tüm intrakraniyal tümörlerin yaklaşık %13-26' sını oluşturmaktadır. Butümörler Dünya Sağlık Örgütü sınıflamasına göre grade I, grade II ve grade III olaraksınıflandırılmaktadır. Menenjiomların çoğu grade I(%90), geri kalanları ise gradeII(%4.7-7) ve grade III(%1-2.8) tümörlerdir. Grade II ve grade III meningiomlarıntedavisi, rekürrens oranları ve uzun dönem prognozu grade I olanlardan belirginfarklılık göstermektedir. Bu nedenle preoperatif olarak menenjiomların histolojikderecesinin ve bazı patolojik özelliklerinin bilinmesi tedavi yaklaşımını belirlemede,rekürrens oranlarını ve uzun dönem prognozu öngörmede önemlidir. Literatürdefarklı görüntüleme yöntemlerinin tümör derecesi ve tümörün bazı patolojiközellikleri ile ilişkisini araştıran çok sayıda araştırma mevcuttur. Bu çalışmada amaçDifüzyon Ağırlıklı Manyetik Rezonans Görüntülemenin preoperatif olarakmeningiomların histolojik derecesini tahmin etmede etkinliğini ve ADC değeri iletümör grade arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.GEREÇ VE YÖNTEM: 2010-2018 yılları arasında Dicle Üniversitesi Beyin CerrahiAnabilim dalında opere edilen, histopatolojik sonucu menenjiom olan, preoperatifkonvansiyonel manyetik rezonans görüntüleme ve difüzyon ağırlıklı görüntülemeyapılmış 86 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Tümör çapının en geniş olduğutek aksiyel kesitte tümörün tamamını kapsayacak şekilde ROI yerleştirilerek ADCdeğeri ölçüldü.BULGULAR: Düşük dereceli tümörler için ortalama ADC değerleri 883,8±146,78mm2/s; yüksek dereceli tümörler için ortalama ADC değerleri 820,62±126,32 mm2/solarak hesaplandı. Grade I tümörü olan hastaların ADC değerleri ile grade II ve IIIolan hastaların ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkbulunmamıştır.SONUÇ: Çalışmamıza göre yüksek ve düşük dereceli menenjomların ADC değerleriarasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. DAG ve ADC ölçümleri bu çalışmaya göremenenjiom gradelemesinde güvenilir değildir. Bu teknikler cerrahi ve tedaviplanlamasında yönlendirici olmamalıdır. AIM: Meningiomas are the most common intracranial tumors of the central nervoussystem. Besides being the most common extraaxial tumor of the intracranium, theycomprise about 13-26% of all intracranial tumors. These tumors are classified asgrade 1, grade 2 and grade 3 by World Health Organisation. Most of themeningiomas are grade 1 (90%) and the rest are grade 2 (4.7-7%) and grade 3 (1-2.8%) tumors. The treatment, recurrence and long-term prognosis of grade 2 and 3tumors show a significant difference from grade 1 tumors. Therefore, determiningthe histologic grade of the tumor and some pathologic features preoperatively arevery important to decide treatment modality, predict the recurrence rates and longterm prognosis. There is numerous research about the use of different techniques inevaluating tumor grade and some pathological features. The aim of this study is toevaluate the effectiveness of using Diffusion-Based Magnetic Resonance Imaging toestimate histological grade of the meningiomas and to explore the relation ofApparent Diffusion Coefficient (ADC) value and tumor grade.Materials and methods: 86 patients with histopathologically-diagnosed meningiomawho pre-operatively scanned with conventional Magnetic Resonance Imaging andDiffusion-Based Magnetic Resonance Imaging and went into surgery between 2010-2018 in Dicle University Neurosurgery Department have been evaluated inretrospective approach. ROI has placed in the largest diameter of the tumor toencompass tumor that axial section and ADC value has measured.Results: Mean ADC values for the low-grade tumors calculated as883,8±146,78mm2/s and for high-grade tumors calculated as 820,62±126,32 mm2/s.There weren't a statisticaly difference between the ADC values of patients with grade1 tumor and grade 2 and 3 tumors.Conclusion: We haven't detected a significant difference in the ADC values betweenlow and high-grade meningiomas. We didn't find DAG and ADC measurementsreliable for detecting the grade in meningiomas. These techniques shouldn't be usedto determine surgery and treatment strategies. 46

Amaç: Beyin BT incelemelerinde görüntü oluşturulması için kullanılan FiltreliGeri Yönlendirme yöntemi (FBP; Filtered Back Projection) yanında, daha düşükışınlama parametreleri kullanarak, oluşan resimdeki gürültüyü azaltan ve bu yollagörüntü kalitesini artıran iteratif rekonstrüksiyon (IR) yöntemleri de kullanılmayabaşlamıştır. Bu yöntemde, en uygun görüntü kalitesi ve rekonstrüksiyon oranınıbulmak, optimizasyon süreci için gereklidir. Beyin BT işleminde, üretici firma dahildeğişik kaynaklarca önerilen protokoller kullanılırken en uygun görüntü kalitesinisağlayacak ışınlama parametreleri ve en düşük radyasyon değerlerinin bulunmasıamaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: İteratif rekonstrüksiyon destekli BT tarayıcısında, FBP vedeğişik oranda IR uygulanan protokollerde oluşturulan fantom görüntü kesitlerinikalitatif ve kantitatif testlerle değerlendirdik. American College of Radiology (ACR)akreditasyon fantomu ile, BT üretici firması tarafından beyin BT incelemesi içinönerilen parametrelerde (320 mA) ve diğer parametreler sabit tutularak 50, 100, 150,200, 250 ve 300 mA sabit tüp akımlarında, ayrıca AAPM beyin BT protokolünde (140mA) fantom görüntüleri oluşturuldu. Görüntüler sırasıyla %30, %50, %70 oranlarındaiterasyon uygulayarak daha düşük gürültü içerikli resimler de elde edildi. Bu resimlerACR akreditasyon değerlendirme yazılımı ile test edildi. Resimler görüntü kalitesiparametrelerini temsil eden, BT sayısı (HU) doğruluğu, homojenite, kesit kalınlığı,uzaklık ölçüm doğruluğu, düşük kontrast çözünürlüğü ve yüksek kontrast çözünürlükiçin incelendi. Her protokol için Kontrast Gürültü Oranı da (CNR; contrast to noiseratio) hesaplandı. Bu görüntülerin hastaya verebileceği radyasyonu anlamak içinprotokollerin uygulanması sırasındaki BT tüp çıkış değerleri de ayrıca incelendi.Değerlendirmeler ayrıca ACR akreditasyon kriterlerine göre yorumlandı.Bulgular: BT sayısı (HU) doğruluğunda kemik dansite için, bazı protokollerdeminör uyumsuzluk belirlendi. Homojenlik testinde tüm protokoller yeterli bulundu.Düşük kontrast çözünürlüğü için, 50 mA ve 100 mA da görüntü kalitesi yetersizbulundu. Güncel uygulanan protokolün AAPM protokolünden daha düşük kontrastçözünürlüğü oluşturduğu görüldü. Yazılım yüksek kontrast çözünürlüğü ve CNRivdeğerlerini tüm protokollerde yeterli buldu. En yüksek çözünürlük güncel uygulananprotokol ile sağlandı. Kesitlerde artefakt görülmedi. Standart protokol, AAPM, 50,100, 150, 200, 250 ve 300mA protokollerinde CTDIvol değerleri sırasıyla 59.04,52.01, 8.83, 17.66, 26.48, 35.31, 46.13 ve 55.35 mGy olarak belirlendi.Tartışma: Tüm protokollerde tüp çıkışı değerlerinin doz referans düzeyleri veAAPM tarafından önerilen doz değerlerinin altında kaldığı görüldü. Uygulananprotokolün beklenenden daha aşağı düşük kontrast değeri verdiği belirlendi. AAPMtarafından önerilen protokolün bazı IR uygulanan resimlerin bundan yüksek ve yeterlidüşük kontrast değeri verdiği uygulanan protokolün ise en iyi yüksek kontrastçözünürlüğü sağladığı anlaşıldı. Bu bilgiler ile mevcut ve firma tarafından önerilenBeyin BT protokolünün yeniden değerlendirilmeli düşünülmelidir. Bu çalışma ileBeyin BT incelemelerinde tüp çıkışlarının hasta dozunu düşürecek ışınlamaparametrelerinin uygulanılandan daha da düşük olabileceği şekilde azaltabileceğisonucuna varıldı. Objective: In addition to the Filtered Back Projection (FBP), which is used forimage generation in brain CT examinations, iterative reconstruction (IR) methods,which reduce the noise in the picture by using lower irradiation parameters andimprove the image quality, have been introduced. In this method, finding the optimalimage quality and reconstruction ratio is necessary for the optimization process. In thebrain CT procedure, it is aimed to find the irradiation parameters and the lowestradiation values that will provide the most appropriate image quality when using theprotocols recommended by different sources including the manufacturer.Materials and methods: We evaluated qualitative and quantitative tests ofphantom image sections generated on the iterative reconstruction-assisted CT scannerusing FBP and various IR protocols. With the American College of Radiology (ACR)accreditation phantom, the parameters recommended by the CT manufacturer for brainCT examination (320 mA) and other parameters are kept constant at 50, 100, 150, 200,250 and 300 mA constant tube currents, as well as AAPM brain CT protocol (140 mA)phantom images were generated. The images were obtained by applying iteration at30%, 50% and 70% respectively. The images obtained were tested with ACRaccreditation evaluation software. Images were analyzed for CT number (HU)accuracy, homogeneity, section thickness, measurement accuracy, low contrastresolution, homogeneity, and high contrast resolution, representing image qualityparameters. Contrast to noise ratio (CNR) was calculated for each protocol. CT tubeoutput values during the application of protocols to understand the radiation that theseimages can give to the patient were also examined. The evaluations were alsointerpreted according to the ACR accreditation criteria.Findings: Minor mismatch was detected in some protocols for bone densitywith accuracy of CT count (HU). All protocols were found sufficient for homogeneitytest. For low contrast resolution, image quality at 50 mA and 100 mA was found to beinsufficient. The current protocol was found to produce lower contrast resolution thanthe AAPM protocol. The software found high contrast resolution and CNR valuessufficient in all protocols. Current CT protocol revealed the highest spatial resolutionvibetween all examined possible protocols. No artifact was seen in the sections. CTDIvolvalues were determined as 59.04, 52.01, 8.83, 17.66, 26.48, 35.31, 46.13 and 55.35mGy in standard protocol, AAPM, 50, 100, 150, 200, 250 and 300 mA protocols,respectivelyDiscussion: In all protocols, the tube output values were below the dosereference levels and the dose values recommended by AAPM. Current protocol gavelower than expected level of low contrast but AAPM and some others achieved thelimits and showed good enough high contrsat resolution levels. In conclusion thisstudy told us thatcurrent exposure parameters for head CT protocols mighth bedecreased without causing significant image quality loss. 54

Amaç: 0-18 yaş arası batın kitlesi olan hastalarda benign-malign ayrımında difüzyon ağırlıklı MR görüntülemenin ayırıcı tanıya katkısının araştırılması.Materyal ve metod: Ocak 2013 – Şubat 2018 tarihleri arasında hastanemiz Çocuk Radyolojisi Bilim Dalı MR Ünitesinde 95 olguya rutin üst batın ve alt batın MR incelemesi yapıldı. Rutin batın MR incelemede T1A, T2A, in-out faz T1A ve dinamik T1A (0,1 mmol/kg gadolinyum) aksiyal ve koronal görüntülere ek olarak kontrast madde verilmeden önce aksiyel planda, single-shot ekoplanar sekansda farklı b değerlerinde (b0, b800 s/mm2) difüzyon duyarlı gradiyentler uygulanarak DAG görüntüler elde edildi. ADC (Apparent Diffusion Coefficient) haritaları cihaz tarafından otomatik olarak oluşturuldu. Histopatolojik tanısı olan 83 olgunun ve takipler sonucunda tanı alan 6 olgunun toplam 89 olgunun ortalama ADC değerleri hesaplandı.Bulgular: Seksen dokuz kitlenin 37'si benign, 52'si maligndi. Malign kitlelerin 22'si nöroblastom, 11'i Wilms tümörü, 6'sı hepatoblastom, 2'si adrenokartikal tümör, 2'si disgerminom ve 1'er rabdomiyosarkom, desmoid tümör, renal hücreli karsinom, Ewing sarkom, hepatoselüler karsinom, akut löseminin renal tutulumu, küçük mavi hücreli tümör, PNET (Primitif Nöroektodermal Tümör), miks germ hücreli tümör, rabdoid tümörden oluşmaktaydı. Benign kitlelerin 9'u kist, 9'u ganglionöroma, 4'ü matür kistik teratom, 3'ü hemanjioendotelyoma, 3'ü solid psödopapiller tümör, 1'er hemanjiom, konjenital mezoblastik nefroma, müsinöz kistadenom, lenfatik malformasyon, FNH (Fokal Nodüler Hiperplazi), NET (Nöroendokrin Tümör) , metanefrik adenom, hamartom, anjiomiyolipomdan oluşmaktaydı. Malign kitlelerin ortalama ADC değerleri 0,67x10-3 mm2/s, benign solid kitlelerin ortalama ADC değerleri 1,66x10-3 mm2/s olarak bulunmuştur ve malign ve benign kitleler arasındaki ADC değerleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (p

AMAÇ: Bu çalışmamızda, difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DWI) ve görünür difüzyon katsayısı (ADC) ölçümlerini kullanarak, sadece revize Dandy kriterlerini karşılayan ''İdiopatik İntrakranial Hipertansiyon (İİH)'' tanısı almış hastaların patogenezinde yaygın serebral ödemin rolünü değerlendirmek istedik.GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamıza 01.01.2016 - 01.01.2019 tarihleri arasında Dicle Üniversite Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda beyin MRG tetkiki için birimimize yönlendirilen `Revize Dandy kriterlerini karşılayan` intrakranial hipertansiyon tanısı almış olgular dahil edildi. PACS (Picture archiving communication systems) sistemine bağlı dijital arşiv retrospektif olarak tarandı. Difüzyon ağırlıklı MRG'si bulunan İİH tanılı tüm olgularda sağ ve sol serebral hemisferde 24 farklı noktadan (bilateral frontal ve paryetal korteks, insula, singulat gyrus, hipokampus, frontal ve oksipitoparyetal periventriküler ak madde, kaudat nukleus, putamen, talamus, serebellar hemisferler, pons, ve mezensefalon) ADC ölçümleri yapıldı. Çalışmada İİH hastalarının ve kontrol gruplarının beyin parankiminin farklı kısımlarından elde edilen ortalama ADC değerlerini istatiksel olarak karşılaştırmak için SPSS18.0 kullanıldı. ''p'' değerinin 0.05'ten düşük olduğu değerler istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. BULGULAR: Çalışmamızdaki hasta ve sağlıklı kontrol grubunun her biri 39 kadın ve 6 erkek olmak üzere toplam 90 olgudan oluşturuldu. Ortalama yaş dağılımı hasta grubunda 38.07 ± 6.4 ve sağlıklı kontrol grubunda 38,32±6,4'tü. İstatistiksel olarak İİH'li hastalar ve kontrol grubu arasında yaş veya cinsiyet dağılımı açısından anlamlı fark yoktu (sırasıyla p = 0.73 ; p = 1.000). Kontrol grubu ve İİH tanılı hastalarda konvansiyonel MRG ve DWI sekansları değerlendirildiğinde parankimal anormallik bulunmadı. Çalışmamızdaki 45 sağlıklı kontrol grubu ile 45 hasta arasındaki beynin 24 farklı bölgelerinin ortalama ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p> 0.05).SONUÇ: Çalışmamızda İİH hastalarının beyninin belirli bölgelerinden elde edilen ortalama ADC değerleri ile normal sağlıklı kontrol grubundan elde edilen ortalama ADC değerleri arasında anlamlı fark bulunmadı. Bu bilgilerle beyin ödeminin, İİH patogenezinde katkısının olmadığını düşünmekteyiz. Anahtar kelimeler: idiopatik intrakranial hipertansiyon, psödotümör serebri, diffüz beyin ödemi, difüzyon ağırlıklı görüntüleme, manyetik rezonans. AIM: In this study, we sought to evaluate the relationship between diffuse swelling of the brain in the pathogenesis of patients with idiopathic intracranial hypertension (IIH), which corresponded to the revised criteria Dandy, using measurements of the diffusion-weighted imaging (DWI) and apparent diffusion coefficient (ADC).MATERIALS AND METHODS: Patients with a diagnosis of intracranial hypertension who met the revised Dandy criteria for brain MRI at Dicle University Medical Faculty Radiology Department between 01.01.2016 and 01.01.2019 were included in the study. The digital archive linked to the PACS (picture archiving communication systems) system was retrospectively scanned.ADC measurements were performed at 24 different points (bilateral frontal and parietal cortex, insula, cingulate gyrus, hippocampus, frontal and occipitoparietal periventricular white matter, caudate nucleus, putamen, thalamus, cerebellar hemispheres, pons, and mesencephalon) in the right and left cerebral hemispheres in all patients with a diagnosis of IHD with diffusion-weighted MRI. In this study, SPSS18.0 was used to compare the mean ADC values obtained from different parts of the brain parenchyma of IHD patients and control groups. Values with a p value less than 0.05 were considered statistically significant.RESULTS: In our study, the patient group and the healthy control group consisted of a total of 90 patients (39 women and 6 men in each group).The mean age distribution was 38.07 ± 6.4 in the patient group and 38.32 ± 6.4 in the healthy control group. Statistically, there was no significant difference in age or sex distribution between the patients with IIH and the control group (p = 0.73; p = 1,000, respectively).There was no parenchymal abnormality when conventional MRI and DWI sequences were evaluated in the control and IIH patients.There was no statistically significant difference between the mean ADC values of 24 different regions of the brain between 45 healthy control groups and 45 patients (p> 0.05).CONCLUSİON: In our study, no significant difference was found between the mean ADC values obtained from certain regions of the brain and the values obtained from normal healthy controls. We think that brain edema does not contribute to the pathogenesis of IIH.Keywords: idiopathic intracranial hypertension, pseudotumor cerebri, diffuse brain edema, diffusion - weighted imaging, magnetic resonance. 60

Giriş ve Amaç: Bu araştırmanın amacı geniş bir hasta popülasyonundaMDCT Anjiografi ile; renal arter orjinleri, renal arter ve ven varyasyonlarının ayrıayrı ve birlikte görülme sıklığı, multipl renal arter ve ven varyasyonununkategorizasyonu, cinsiyetle ilişkileri gibi detaylı araştırma yapılıp literatüre katkısağlamaktır.Bulgular: Renal arter orjinleri; her iki ana renal arter orjinleri en sık L1vertebra korpusu üst kenarı seviyesinde olmak üzere, her iki ana renal arter büyükoranda L1 vertebra korpusu üst kenarı ile L2 vertebra korpusu alt kenarı arasındaorjin almaktadır (sağ ana reanl arterde % 88.9, sol ana renal arterde ise % 92.4).Renal arter varyasyonlarının oranları; renal arterde tek taraflı erken dallanma % 13.8(sağda % 9.1, solda % 5.5), çift taraflı erken dallanma % 0.5, tek taraflı multipl renalarter % 21.4 (sağda % 19.4, solda % 20.6 ), çift taraflı multipl renal arter % 7 olaraksaptandı. Multipl renal arterler sayılarına göre kategorize edildiğinde double renalarter sıklığı sağda % 19.2, solda % 19.3 ; triple renal arter sıklığı sağda % 1.8, solda% 2; quadruple renal arter sıklığı solda % 0.3'dir. Çift taraflı double renal artersıklığı % 4.2 ve en sık bilateral double hiler arter varyasyonu saptanmıştır. Multiplrenal arterler hiler, superior polar ve inferior polar olarak sınıflandırıldığında ise hileraksesuar arter sıklığı sağda % 16.8, solda % 16.8; süperior polar arter sıklığı sağda% 3.7, solda % 4.7; inferior polar arter sıklığı sağda % 1.5, solda % 0.9 'dur. Renalven varyasyonlarının oranları; tek taraflı multipl renal ven % 29.3 (sağda % 28.9,solda % 1.2 ), çift taraflı multipl renal ven % 0.2; tek taraflı geç venöz konfluens %20.4 (sağda % 9.2, solda % 12.7), çift taraflı geç konfluens % 1.3; sirkumaortik solrenal ven % 3.4, retroaortik sol renal ven % 5.8 olarak bulduk. Multiple renal venlersınıflandırıldığında double renal ven sıklığı sağda % 26.8, solda %1.1; triple renalven sıklığı sağda % 2.0, solda 0.1 ; quadruple renal ven sıklığı sağda % 0.1 vebilateral double renal ven sıklığını % 0.5 olarak tespit ettik. Renal arter ve venvaryasyonunun birlikteliği % 22.9 ve en sık sol hiler arter ve sağda double renal venbirlikteliğini saptadık.Sonuç: Ana renal arterde erken dallanma, ana renal venlerde geç konflüensgibi varyasyonların, renal arter ve ven varyasyonlarının birlikte görülme sıklığınınınliteratürde belirtilen oranlardan daha fazla oranda olabileceğini tespit ettik. Budurumun girişimsel ve cerrahi işlemlerde göz önünde bulundurulması önem taşımaktadır. Introduction and Objective: The purpose of this study is to contribute to theliterature with detailed research such as the prevalence of renal artery origin levels,renal artery (RA) and renal vein (RV) variations separately and together,categorization of multiple renal artery and vein variations, the distribution of thesevariations with respect to gender on multi-detector computed tomographic (MDCT)angiography in a wide patient population.Results: Renal artery origins; both main renal arteries most commonly at theupper edge of the L1 vertebrae corpus and both main renal arteries originatingmainly between the upper edge of the L1 vertebrae and the lower edge of the L2vertebrae (right main renal artery 88.9% and left main renal artery 92.4%). Ratios ofrenal artery variations; the frequency of uni- or bilateral early branching of mainrenal artery were found to be 13.8% (right 9.1%, left 5.5%) and 0.5% whereas uni- orbilateral multiple renal arteries were found to be 21.4% (right % 19.4, left % 20.6)and 7% respectively. When the multiple renal arteries were categorized according totheir numbers, the frequency of double renal artery was 19.2% on the right and19.3% on the left; the frequency of triple renal artery was 1.8% on the right and 2%on the left; The frequency of quadruple renal artery was 0.3% on the left. Bilateraldouble renal artery incidence was 4.2% and bilateral double hilar artery variation wasthe most common. When multiple renal arteries were classified as hilar, superiorpolar and inferior polar, the frequency of hilar accessory artery was 16.8% on theright and 16.8% on the left; superior polar artery frequency was 3.7% on the rightand 4.7% on the left; inferior polar artery frequency was 1.5% on the right and 0.9%on the left. Ratios of renal vein variations; unilateral multiple renal vein 29.3% (right28.9%, left 1.2%), bilateral renal vein 0.2%; unilateral late venous confluence 20.4%(right 9.2%, left 12.7%), bilateral late venous confluence 1.3%; circumaortic leftrenal vein was 3.4%, retroaortic left renal vein was found to be 5.8%. When multiplerenal veins were classified, the frequency of double renal vein was 26.8% on theright and 1.1% on the left; the frequency of the triple renal vein was 2.0% on theright and 0.1 on the left; the frequency of quadruple renal vein was 0.1% in the rightand the frequency of bilateral double renal vein was 0.5%.The frequency of coexistence of renal artery and vein variations were foundto be 22.9% and the most frequent coexistent variation were found to be presence ofleft hilar artery and double renal vein on the right side.Conclusion: We found that the prevalance of early branching of the mainrenal artery, variations of late venous confluens in the main renal veins, coexistent ofrenal artery and vein variations may be higher than the rates reported in theliterature.It is important to consider this situation in interventional and surgical procedures. 74

Amaç: Bu çalışmanın amacı,patolojik olarak meme kanseri tanı almış meme kitlelerinde nadir bir meme kanseri tipi olan papiller meme karsinom ile sık bir meme kanseri tipi olan olan invaziv duktal karsinomun ultrasonografik ve mamografik bulgularının araştırılması ve bu iki kanser tipinin karşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem:Ocak 2010-Mart 2019 tarihleri arasında patolojik olarak meme kanseri tanısı almış hastalar çalışmaya dahil edildi.Bu çalışmada toplam 88 meme lezyonu (44 papiller kanser, 44 invaziv duktal kanser) araştırıldı.Hastalara ait farklı düzlemlerdeki ultrasonografi görüntüleri ile MLO-KK ve tomosentez görüntüleri PACS sisteminde tarandı.Radyolojik bulgular patoloji verileri altın standart kabul edilerek istatiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular;Histopatololojik olarak tanı almış 44 papiller karsinom hastası ve 44 invaziv duktal karsinom lezyonunun mamografi ve ultrasonografide kontur,şekil,iç yapı,kalsifik-kistik komponent,ekojenite,arka akustik değişklik,cilde göre oryantasyonu,çevre ekojenik halo gibi kriterlere göre gruplara ayrıldı. Gruplar arasında mamografi kontur, USG kontur, USG şekil, USG arka akustik ve USG içyapı bakımından istatistiksel olarak önemli fark elde edildi. Bu değişkenlerden hangisinin gerçekten etkili faktör olduğunu tespit etmek için ileriye dönük seçimli olarak gerçekleştirilen lojistik regresyon analizi yapıldı. Lojistik regresyon analizi USG içyapıda homojen görünüm varlığı (p