Search

03325 The tetanus antibody levels in the people living with HIV in a Turkish HIVcare centre10. Immunology & VaccinologyA. Nazli 1, B. Kenanoglu 2, M. Isikgoz Tasbakan 2, H. Pullukcu 2, A. Zeytinoglu 3, D. Gokengin 31Dokuz Eylul University Medical Faculty Infectious Diseases and Clinical MicrobiologyDepartment - Izmir (Turkey), 2Ege University Medical Faculty Infectious Diseases andClinical Microbiology Department - Izmir (Turkey), 3Ege University Medical Faculty MedicalMicrobiology Department - Izmir (Turkey)BackgroundEven in the golden age highly active antiretroviral therapy, the people living with HIVhave risk of complications from vaccine-preventable diseases. In Turkey, adults wereroutinely vaccinated during pregnancy or military service and recommended a rappeldose after 10 years. There is a lack of routine vaccination program for the peopleliving with HIV. We aimed to investigate the levels of tetanus antibody levels and thefactors related in the people living with HIV who attended our centre.MethodsWe included the people living with HIV who attended Ege University Medical FacultyInfectious Disease HIV care outpatient clinic who accepted the informed consent togive blood sample. We used Enzyme-Linked Immuno Sorbent Assay kit to testtetanus antitoxin IgG levels. We recorded age, sex, the vaccination history, CD4 Tcell count during vaccination, the time of HIV diagnosis retrospectively.ResultsWe included 146 people living with HIV in our study. The 86, 3% was male sex. Themean age was 39.5 years (±11.20). The mean CD4 T cell count was 485 ±279.18 (1-1331) / mm3. One hundred and fourteen (78.1%) participants had the protectiveantibody level. The rappel dose recommendations according to antibody levelwere immediate rappel dose to 32 (21.9%), in five years to 37(25.3%), in ten yearsto 69 (47.3%) and after ten years to eight (5.5%) participants. In the multi variateanalysis, the related factors for protective antibody level were CD4 T cell count>218/ mm3 during vaccination (p= 0,043, OR: 4.28; 95 % CI(1,05-17,44) and age ≥43 years (p= 0,0001, OR:30,6 (6,51-144,2). One hundred seven (73.2 %)participants had vaccination history. The duration of vaccination and the antibodylevels were uncorrelated.ConclusionsThe protective antibody levels for tetanus vaccine were low independent of thevaccination time in the people living with HIV. In every five years, testing of tetanusantibody level or rappel dose can protect them for the future infections.

Leishmania spp. are obligate intracellular parasites transmitted to humans by female sand flies (Phlebotomus). There are two main clinical forms: cutaneous leishmaniasis (CL) and visceral leishmaniasis (VL). Both forms of leishmaniasis, one of the tropical diseases neglected by the World Health Organization (WHO), are endemic in our country. However, the latest case numbers in our country are not known. In our clinic located in a non-endemic region, three visceral leishmaniasis and two cutaneous leishmaniasis were diagnosed between January and March 2021. When compared to the number of reported cases, the increasing number of cases drew attention. Some of the cases were examined in an external center and it was seen that they were not examined in terms of leishmaniasis. The purpose of this article; emphasizes that our country is an endemic region in terms of leishmaniasis and the differential diagnosis of leishmaniasis should be considered in cases of unknown fever and long-term lesions., Leishmania spp., dişi tatarcıklar (Phlebotomus) ile insanlara bulaşan zorunlu hücre içi parazitleridir. Kutanöz layşmanyazis (KL) ve visseral layşmanyazis (VL) olmak üzere iki ana klinik formu bulunmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından ihmal edilen tropikal hastalıklardan biri olan layşmanyazisin her iki formu da ülkemizde endemiktir. Ancak ülkemizdeki son vaka sayıları bilinmemektedir. Vakaların sporadik olarak görüldüğü bir bölgede bulunan kliniğimizde Ocak-Mart 2021 tarihleri arasında üç visseral layşmanyazis, iki kutanöz layşmanyazis tanısı konmuştur. Bildirimi yapılan vaka sayıları ile karşılaştırıldığında artan vaka sayıları dikkat çekmiştir. Vakaların bir kısmı dış merkezde tetkik edilmiş olup layşmanyazis açısından tetkik edilmedikleri görülmüştür. Bu yazıda amaç; ülkemizin layşmanyazis açısından endemik bir bölge olduğunu vurgulamak ve nedeni bilinmeyen ateş olgularında ve uzun süreli lezyonlarda layşmanyazis ayırıcı tanısının da düşünülmesi gerektiğini vurgulamaktadır.

Amaç: İmmünsupresif tedavi altındaki yüksek riskli hastalarda hepatit B reaktivasyonu antiviral profilaksi ile önlenebilir. Antiviral seçiminde entekavir (ETC) veya tenofovir disoproksil fumarat (TDF) uzun zamandır kullanılabilmekteyken yakın zamanda kullanıma giren tenofovir alafenamid (TAF) güvenli yan etki profili ile iyi bir alternatif olmuştur. Bu çok merkezli geniş hasta sayılı çalışmada immünsüpresif hasta grubunda tenofovir alafenamidin (TAF) etkinliği ve güvenliği araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Altı eğitim ve araştırma hastanesinin 1 Ocak 2019- 30 Eylül 2021 arasındaki kayıtları retrospektif olarak incelenerek immünsüpresif tedavi altında iken hepatit B için antiviral profilaksi başlanan ve en az 6 ay süre ile takip edilen hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Aldıkları immünsüpresif tedavi veya kemoterapiye ayrıca hepatit B serolojilerine göre risk grupları belirlenmiş, hepatit B reaktivasyon varlığı ve yan etkileri yönünden incelenmiştir. Bulgular: Yaş ortalaması 62.5±29 yıl olan 148 hastanın 85’i (%57.4) TAF, 63’ü (%42.6) tenofovir disoproksil fumarate (TDF) veya entekavir (ETC) ile profilaksi almaktaydı. %83.1’i HBsAg (-) antiHBc (+) %16.9’u HBsAg (+) olarak bulundu; kronik HBV’li hastaların %36 sının HBV DNA’sı saptanabilir düzeyin üzerindeydi. Çoğu (%69.6) hematolojik bir malinite nedeni ile immünsüpresif alırken %89.2’sinin aldığı tedavi yüksek riskli ilaç grubunda idi. Riskler açısından TAF ve diğer tedavileri alanlar arasında farklılık yoktu. Tedavi gruplarının hiçbirinde reaktivasyon ya da yan etkiye rastlanmadı.Sonuç: Kronik HBV tedavisinde olduğu gibi immünsüpresif tedavi alan bireylerde HBV reaktivasyonunun önlenmesinde de TAF en az TDF ve ETC kadar etkindir. TDF nin böbrek ve kemik yan etkilerinin TAF da görülmemesinin etkin ve güvenli bu tedavi seçeneğini immünsüpresif hastalarda öne çıkaracağını düşünmekteyiz., Purpose: Reactivation of hepatitis B may be prevented by antiviral therapy in immunosuppressed high risk patients. Entecavir (ETC) and tenofovir disoproksil fumarat (TDF) have been used for a long time and recently introduced tenofovir alafenamid (TAF) seems to be a good alternative with rare side effects. This multicentered study with a large patient population aimed to investigate the effectiveness of tenofovir alafenamid (TAF) in immunsuppressed subjects. Materials and Methods: The records of six training and research hospitals between January 1, 2019 and September 30, 2021 were retrospectively reviewed, and patients who were started antiviral prophylaxis for hepatitis B and followed up for at least 6 months while under immunosuppressive therapy were included in the study. Risk groups were determined according to the immunosuppressive treatment or chemotherapy they received, as well as hepatitis B serology, and were examined in terms of the presence of hepatitis B reactivation and its side effects.Results: The mean age of patients was found as 62.5±29. Out of 148 patients, 85 (57.4%) received TAF, 63 (42.6%) received either Entecavir (ETC) or tenofovir disoproksil fumarat (TDF). The majority (83.1%) was found as HBsAg (-) antiHBc (+) and 16.9% was HBsAg (+). HBV DNA was traced in 36% of chronic HBV patients. Most of the patients (69.6%) were receiving immunospuppressives for treatment of a haematologic malignancy and 89.2% was in the high risk treatment group. There was no difference between TAF and the other drugs in terms of risks. Reactivation was not seen in any of the treatment groups. Conclusion: TAF is as effective as TDF and ETC when used for prophylaxis in immunosuppressed HBV patients. Side effects on kidney and bone are not seen in TAF treatment groups which will probably play a role in preferring this new drug.

Background/aim: Remdesivir, which was first developed for the treatment of Ebola disease but failed to meet expectations, has become hope in the fight against the COVID-19 pandemic. This study aimed to evaluate risk factors for mortality and prognosis of adult moderate/severe COVID-19 patients treated with remdesivir, and safety and tolerability of 5 days of remdesivir treatment. Materials and methods: This multicenter prospective observational study was conducted in 14 centers in Turkey. Pregnancy or breastfeeding, multiorgan failure, or usage of vasopressors for septic shock, ALT>5 x the upper limit of the normal range, or eGRF, Health Institutes of Turkey [COVID-19-PMSRMD], Health Institutes of Turkey (Project ID: COVID-19-PMSRMD).

Üriner sistem enfeksiyonlarında dirençli mikroorganizmalarla kolonizasyon ve enfeksiyonların sıklığı gün geçtikçe artmaktadır. Karbapeneme dirençli Gram negatif bakterilere bağlı enfeksiyonlarda tedavide zorluklarla karşılaşılmaktadır. Bu enfeksiyonlarda nefrotoksik ve nörotoksik yan etkilerine rağmen kolistin tek seçenek olarak kalabilmektedir. Myroides spp. Gram negatif ve nonfermentatif bir basil olup Flavobacteriaceae ailesindendir. İnsanlarda nadiren enfeksiyona neden olabilen fırsatçı bir patojendir. Bu etken çok sayıda antibiyotik grubuna direnç gösterebilir, bu nedenle tedavisi zor olabilmektedir. Eski bir antibiyotik olan kolistin, dirençli Gram negatif etkenlerle olan enfeksiyonlarda parenteral tedavi yanında menenjit tedavisinde intratekal ve pnömoni tedavisinde ise inhaler yolla da kullanılmaktadır. İntravezikal uygulaması ile ilgili de olgu düzeyinde bildiriler mevcuttur. Bu çalışmada, idrar kültüründe Myroides spp. üremesi görülen asemptomatik bakteriürisi olan ve üriner girişim planı olan bir olguda başarı ile sonuçlanan bir intravezikal kolistin tedavi uygulaması sunulmuştur.

Amaç: Cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlar, toplum sağlığı açısından önemli, sık görülen enfeksiyonlardır. Cinsel yolla bulaşan enfeksiyonların önlenmesi, erken tanı konulması ve tedavi edilmesi, “Human immunodeficiency virus” (HIV) bulaşının kontrol altına alınmasında önemli bir yere sahiptir. Bu çalışmada, herhangi bir semptomu olmayan HIV pozitif kişilerdeki cinsel yolla bulaşan diğer enfeksiyon etkenlerini taramak ve etkenlerin HIV pozitif kişilerdeki sıklığını araştırmak amaçlanmıştır. Yöntem: Eylül 2015 ile Nisan 2016 tarihleri arasında, 14’ü kadın (%15.6), 76’sı erkek (%84.4) olmak üzere cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlar açısından asemptomatik olan 90 HIV pozitif kişiden vajinal ve üretral sürüntü örnekleri toplandı. Kişiler örneklerini kendileri aldı. Araştırmaya katılan olgular 20-69 yaş aralığındaydı (Medyan=36, SD=10.48). Örneklerden Neisseria gonorrhoeae, Chlamydia trachomatis, Trichomonas vaginalis, Mycoplasma genitalium, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum, Herpes simpleks virüs tip 1 ve 2, Human papillomavirüs gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu (Real-time PCR) yöntemi ile araştırıldı. Bulgular: HIV pozitif kişilerin 49’unda (%54.4) en az bir cinsel yolla bulaşan etken pozitif bulundu. Örneklerin 31’inde (%34.4) Human papillomavirüs, 20’sinde (%22.2) Ureaplasma urealyticum, 15’inde (%16.6) Ureaplasma parvum, 8’inde (%8.8) Mycoplasma genitalium, 8’inde (%8.8) Mycoplasma hominis, 5’inde (%5.5) Neisseria gonorrhoeae, 2’sinde (%2.2) Chlamydia trachomatis, saptandı. Trichomonas vaginalis, Herpes virüs tip 1 ve 2 klinik örneklerin hiçbirinde saptanmadı. Sonuç: HIV pozitif kişilerin yaklaşık %55’inde bir veya birden fazla cinsel yolla bulaşan patojenler pozitif bulunmuş ve en sık etken olarak Human papillomavirus saptanmıştır. Bu durum, asemptomatik bireylerde bile etkene yönelik tarama yapılması gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu konuda ülkemizdeki farkındalığın artırılmasına yönelik çalışmalara gereksinim vardır.

Kızamık, aşıyla önlenebilen daha çok çocukluk döneminde görülen bulaşıcı bir hastalıktır. Bu enfeksiyonda hücresel yanıt ve antikor yanıtı önemlidir. Hücresel immün yetmez- lik durumunda hastalık ciddi seyredebilmektedir. Anti-kızamık IgM genellikle döküntü ortaya çıktıktan üç gün sonra belirlenebilir. Bu makalede immün sistemi sağlam bir bireyde yeterli antikor yanıtının enfeksiyonun başlamasından haftalar sonra oluştuğu bir kızamık olgusı sunulmuştur. Dört gün önce başlayan ateş yüksekliği, burun akıntısı, döküntü ve baş ağrısı nedeniyle başvuran 21 yaşında erkek, asker hasta kızamık ön tanısı ile yatırıldı. Serolojik tetkiklerinde anti-kızamık IgG pozitif, anti-kızamık IgM sınır değere yakın negatif olarak saptandı. Bir hafta arayla bakılan IgG indeks değerlerinde de ani bir yükseklik gözlendi. İki hafta sonra kızamık IgM değeri pozitifleşen olgunun IgG değerindeki yükseklik yol gösterici oldu. IgM yanıtının pozitifleşmediği olgularda, IgG indeks değerlerindeki belirgin artış ve özellikle üst solunum yolu örnekleri ve idrar- da kızamık RNA gibi doğrudan tanı testlerinin yapılması yararlı olacaktır., Measles is a contagious disease that can be prevented by vaccination. In this infection, cellular response and antibody response are important. In case of cellular immunodeficiency the disease can lead a severe course. In this paper, we presented a case of measles in which an adequate antibody response occurred weeks after the onset of infection in an individual with a healthy immune system. A 21-year-old male soldier who was admitted to hospital with high fever, coryza, rash and headache that started four days ago was hospitalized with an initial diagnosis of measles, and serological tests for measles were IgG positive and IgM negative (just below the borderline value). A sudden elevation was observed in IgG index values after one-week later. Measles IgM became positive after two weeks and the elevation in IgG values were helpful with the diagnosis. In cases where IgM response is not positive in expected period, marked elevation in IgG index values and direct diagnostic tests such as measles RNA in the upper respiratory tract samples and urine will be useful.

Amaç: Kesici delici alet yaralanmaları yanında kan ve diğer potansiyel enfekte vücut sıvılarıyla her türlü mesleki maruziyet sağlık çalışanları için kan yoluyla bulaşan enfeksiyonlar açısından önemli bir risk teşkil etmektedir. Bu çalışmada sağlık çalışanlarının bilgi düzeyleri ve mesleki maruziyet riski nedeniyle Hepatit A, Hepatit B, Hepatit C ve HIV enfeksiyonu yönünden serolojik değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları polikliniğine başvuran 89 sağlık çalışanının 10 soruluk bir anket ile mesleki yaralanma, bilgi düzeyleri ve tutumları ile birlikte Hepatit A, Hepatit B, Hepatit C ve HIV enfeksiyonu yönünden durumları serolojik testle değerlendirildi. Bulgular: Çalışanların 66’sı (%74) kadın, 23’ü (%26) erkek olup, yaş ortalaması 39.94± 12.54 yıl (minmaks;24-66) idi. Mesleki yaralanma tanımlayan 41 kişi (%46) 56 yaralanma öyküsü tanımlandı. Bunların 19’u (%34) iğne batması, 22’si (%39) kesici delici alet yaralanması, 15’i (%27) göze kan/ hasta çıkartısı sıçraması şeklindeydi. Bu yaralanmalar sonucu hepatit B, hepatit C ve HIV bulaşı olmadığı test sonuçları ile görüldü. Sonuç: Kan ya da vücut sıvılarıyla mukozal temas ihtimali olması nedeniyle hepatit B, hepatit C ve HIV bulaşı açısından sağlık çalışanlarının bilgilendirilmesi ve bu yaralanmaları azaltmaya yönelik uygulamalarla farkındalık yaratılmasının önemli olduğunu düşünmekteyiz., Aim: Occupational exposure to blood and other potentially infectious body fluids, and sharp injuries, poses a significant risk to blood-borne infections for healthcare workers. The aim of this study is to evaluate the serology of Hepatitis A, Hepatitis B, Hepatitis C and HIV infection and determine the knowledge level of healthcare workers about the risk of occupational exposure. Materials and Methods: 89 healthcare workers who applied to Ege University Medical Faculty Hospital Infectious Diseases outpatient clinic were evaluated with a questionnaire about knowledge levels of occupational injury and attitudes though screening their status by serological test along with Hepatitis A, Hepatitis B, Hepatitis C and HIV infection. Results: 66 of the participants (74%) were female and 23 (26%) were male. The mean age was 39.94 ± 12.54 years (min-max; 24-66 years). 41 people (46%) who defined occupational injuries were identified with a history of 56 injuries. Of these, 19 (34%) had needlestick injury, 22 (39%) had penetrating stab wounds, and 15 (27%) had blood/patient excretion on the eye. As a result of injuries, hepatitis B, hepatitis C and HIV transmission were not observed. Conclusion: Due to the possibility of mucosal contact with blood or body fluids, we think that it is important to inform healthcare workers in terms of hepatitis B, hepatitis C and HIV transmission and raise awareness through practices aimed at reducing these injuries.