Search

Deze studie onderzocht de relatie tussen persoonlijkheid en externaliserend probleemgedrag bij jongens die verblijven binnen een klinische- en niet klinische setting. De onderzoekspopulatie bestond uit jongens die verbleven binnen Stichting Jeugdzorg Sint Joseph (SJSJ) en thuiswonende jongens die regulier middelbaar onderwijs volgden (controlegroep). De relatie tussen persoonlijkheid en extrenaliserend probleemgedrag bij deze twee groepen werd onderzocht door middel van de Youth Self Report (YSR) en de Hierarchical Personality Inventory for Children (HiPIC), twee zelfrapportage vragenlijsten. Voor het onderzoek werden 46 jongens uit de klinische setting en 46 jongens uit de controlegroep, tussen de 12 en 22 jaar onderzocht. De HiPIC meet vijf persoonlijkheidsdimensies: emotionele stabiliteit, extraversie, welwillendheid, consciëntieusheid en vindingrijkheid. De YSR meet agressief en delinquent gedrag. Dit onderzoek laat verschillen zien in de persoonlijkheidsdimensies consciëntieusheid en extraversie tussen de controlegroep en de SJSJ-groep. De controle groep scoort significant hoger op de persoonlijkheidsdimensie extraversie en de SJSJ-groep scoort significant hoger op consciëntieusheid. Daarnaast laat deze studie ook verschillen zien in externaliserend probleemgedrag tussen de twee groepen, op beide subschalen. Ook is er een verband gevonden tussen de persoonlijkheidsdimensies en externaliserend probleem gedrag, maar alleen voor de SJSJ-groep. In controlegroep werd geen verband gevonden. Het onderzoek toont aan dat er een positief verband is gevonden tussen de persoonlijkheidsdimensie extraversie en externaliserend probleemgedrag en een negatief verband tussen de persoonlijkheidsdimensie welwillendheid en externaliserend probleemgedrag. De resultaten van dit onderzoek benadrukken nogmaals hoe belangrijk deze factoren zijn voor een betere diagnostiek, preventie en behandeling van jongens binnen justitiële jeugdinrichtingen.

Deze studie onderzocht de relatie tussen persoonlijkheid en externaliserend probleemgedrag bij jongens die verblijven binnen een klinische- en niet klinische setting. De onderzoekspopulatie bestond uit jongens die verbleven binnen Stichting Jeugdzorg Sint Joseph (SJSJ) en thuiswonende jongens die regulier middelbaar onderwijs volgden (controlegroep). De relatie tussen persoonlijkheid en extrenaliserend probleemgedrag bij deze twee groepen werd onderzocht door middel van de Youth Self Report (YSR) en de Hierarchical Personality Inventory for Children (HiPIC), twee zelfrapportage vragenlijsten. Voor het onderzoek werden 46 jongens uit de klinische setting en 46 jongens uit de controlegroep, tussen de 12 en 22 jaar onderzocht. De HiPIC meet vijf persoonlijkheidsdimensies: emotionele stabiliteit, extraversie, welwillendheid, consciëntieusheid en vindingrijkheid. De YSR meet agressief en delinquent gedrag. Dit onderzoek laat verschillen zien in de persoonlijkheidsdimensies consciëntieusheid en extraversie tussen de controlegroep en de SJSJ-groep. De controle groep scoort significant hoger op de persoonlijkheidsdimensie extraversie en de SJSJ-groep scoort significant hoger op consciëntieusheid. Daarnaast laat deze studie ook verschillen zien in externaliserend probleemgedrag tussen de twee groepen, op beide subschalen. Ook is er een verband gevonden tussen de persoonlijkheidsdimensies en externaliserend probleem gedrag, maar alleen voor de SJSJ-groep. In controlegroep werd geen verband gevonden. Het onderzoek toont aan dat er een positief verband is gevonden tussen de persoonlijkheidsdimensie extraversie en externaliserend probleemgedrag en een negatief verband tussen de persoonlijkheidsdimensie welwillendheid en externaliserend probleemgedrag. De resultaten van dit onderzoek benadrukken nogmaals hoe belangrijk deze factoren zijn voor een betere diagnostiek, preventie en behandeling van jongens binnen justitiële jeugdinrichtingen.

Er is sterke empirische evidentie voor de relatie tussen persoonlijkheid en internaliserend probleemgedrag. Weinig aandacht is echter besteed aan de rol van de sociale omgeving. In deze longitudinale studie is onderzocht of autoritatief opvoeden de relatie tussen persoonlijkheid en internaliserend gedrag medieert. Daarvoor is gebruik gemaakt van data van de Vlaamse studie over Opvoeding, Persoonlijkheid en Ontwikkeling (N = 399). Moeders beoordeelden de Big Five karaktereigenschappen van hun kind en drie jaar later hun autoritatief opvoeden. Vijf jaar na het beoordelen van de persoonlijkheid rapporteerden adolescenten over hun internaliserend gedrag. Uit deze studie blijkt dat hogere scores op emotionele stabiliteit direct gerelateerd zijn aan lagere scores op internaliserend gedrag bij jongens en meisjes. Hoge scores op extraversie zijn direct gerelateerd aan lagere scores op internaliserend gedrag bij jongens en hogere scores op welwillendheid zorgen voor lagere scores op internaliserend gedrag bij meisjes. De resultaten tonen aan dat de dimensie warmte van autoritatief opvoeden de relatie tussen vindingrijkheid en teruggetrokken/ depressief gedrag medieert. Er is ook een mediatie-effect gevonden voor beredeneren in de associatie van extraversie, emotionele stabiliteit, vindingrijkheid met somatische klachten bij meisjes.

Er is sterke empirische evidentie voor de relatie tussen persoonlijkheid en internaliserend probleemgedrag. Weinig aandacht is echter besteed aan de rol van de sociale omgeving. In deze longitudinale studie is onderzocht of autoritatief opvoeden de relatie tussen persoonlijkheid en internaliserend gedrag medieert. Daarvoor is gebruik gemaakt van data van de Vlaamse studie over Opvoeding, Persoonlijkheid en Ontwikkeling (N = 399). Moeders beoordeelden de Big Five karaktereigenschappen van hun kind en drie jaar later hun autoritatief opvoeden. Vijf jaar na het beoordelen van de persoonlijkheid rapporteerden adolescenten over hun internaliserend gedrag. Uit deze studie blijkt dat hogere scores op emotionele stabiliteit direct gerelateerd zijn aan lagere scores op internaliserend gedrag bij jongens en meisjes. Hoge scores op extraversie zijn direct gerelateerd aan lagere scores op internaliserend gedrag bij jongens en hogere scores op welwillendheid zorgen voor lagere scores op internaliserend gedrag bij meisjes. De resultaten tonen aan dat de dimensie warmte van autoritatief opvoeden de relatie tussen vindingrijkheid en teruggetrokken/ depressief gedrag medieert. Er is ook een mediatie-effect gevonden voor beredeneren in de associatie van extraversie, emotionele stabiliteit, vindingrijkheid met somatische klachten bij meisjes.

Doel: In eerdere onderzoeken is opvoeding in verband gebracht met internaliserend probleemgedrag. Echter, is er relatief weinig aandacht besteed aan de mogelijke invloed van kindpersoonlijkheid op de relatie tussen opvoeding door vaders en internaliserend gedrag. Dit onderzoek bestudeert of er een interactie effect is van kindpersoonlijkheid op de relatie tussen overbeschermend en autoritatief opvoeden van vaders en internaliserend probleemgedrag bij kinderen. Methode: De geproportioneerde gestratificeerde steekproef bestond uit 286 kinderen in de leeftijd van 11 tot 17 jaar en hun vaders. Persoonlijkheid werd gemeten met de Hierarchical Personality Inventory for Children. Overbeschermend opvoeden werd gemeten met de Egna Minnen Beträffende Uppfostran en autoritatatief opvoeden met de Parenting Practices Questionnaire. Internaliserend gedrag werd gemeten met de Youth Self Report. Resultaten: Er werd een negatieve relatie tussen Extraversie en internaliserend gedrag gevonden, maar geen relatie tussen opvoeding en internaliserend gedrag. Verder werd de relatie tussen opvoeden en internaliserend probleemgedrag niet gemodereerd door persoonlijkheid. Conclusies: In tegenstelling tot eerdere onderzoeken, waarbij vooral gefocust werd op moeders, suggereren de resultaten van dit onderzoek dat er geen significante invloed is van opvoeding door vaders voor de ontwikkeling van internaliserend probleemgedrag van kinderen. Meer onderzoek is nodig om te bestuderen wat de exacte rol van persoonlijkheid is en hoe de opvoeding van vaders de ontwikkeling van het gedrag van kinderen beïnvloedt.

Deze studie onderzocht het verschil tussen de persoonlijkheidsdimensies van kinderen met ADHD en ODD en het mediërende effect van opvoeding op de relatie tussen persoonlijkheidsdimensies en externaliserend probleemgedrag. De data (n = 50) omvatten scores van de Dimensional Personality Symptom Itempool (DIPSI), de Parenting Scale (PS), de Parental Practices Questionnaire (PPQ) en de Child Behavior CheckList (CBCL), die afgenomen zijn bij moeders en vaders. De DIPSI meet in dit onderzoek vier persoonlijkheidsdimensies: onwelwillendheid, emotionele instabiliteit, introversie en compulsiviteit en de CBCL meet agressief en delinquent gedrag. De PPQ meet warmte en betrokkenheid, de PS meet overreactiviteit en laksheid. Dit onderzoek toont geen verschillen tussen persoonlijkheidsdimensies van kinderen met ADHD of ODD. Er is een indirect verband, via overreactiviteit in de opvoeding, gevonden tussen de persoonlijkheidsdimensies onwelwillendheid en emotionele instabiliteit voor agressief gedrag. De andere twee opvoedvariabelen zijn veel minder gerelateerd aan deze persoonlijkheidsdimensies. Tevens is er een direct verband gevonden tussen deze persoonlijkheidsdimensies en agressief gedrag. De resultaten van dit onderzoek laten zien dat externaliserend probleemgedrag gerelateerd is aan persoonlijkheidsdimensies en overreactiviteit in de opvoeding. Door dit gevonden resultaat kan meer nadruk worden gelegd op deze factoren binnen de diagnostiek, behandeling en preventie van agressief gedrag.

In deze longitudinale studie zijn comorbiditeit en mogelijke verklaringen hiervan bestudeerd binnen een niet-klinische populatie van Vlaamse jongeren in de leeftijd van 9 tot 15. De onderzoekers stelden op basis van eerder onderzoek de longitudinale relatie tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag (heterotypische continuïteit) als hoofdverklaring voor comorbiditeit tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag. De aanwezige comorbiditeit in de populatie werd onderzocht middels Pearson product moment correlaties. Deze toonden een robuuste aanwezigheid van comorbiditeit tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag (.58), gemeten met de CBCL. De ‘heterotypische continuïteits hypothesen’ werden getoetst middels hiërarchische regressie analyses en er werd nagegaan of sekse, leeftijd en opvoedgedrag invloed hadden op deze relatie. De ‘heterotypische continuïteits hypothese’ kon niet worden aangenomen als verklaring voor comorbiditeit. Twee van de interactie effecten; leeftijd en opvoeding met externaliserend probleemgedrag waren significant, welke het belang van leeftijd en opvoeding weergeven in het mogelijke ontstaan van internaliserende problemen bij kinderen met al aanwezige externaliserende problemen. De onderzoekers concluderen echter dat een heterotypische relatie tussen de externaliserend en internaliserend probleemgedrag onvoldoende comorbiditeit tussen de beiden kan verklaren. De onderzoekers argumenteren dat de verklaring van comorbiditeit in de constructie van de huidige classificatiesystemen moet worden gezocht, die classificeren op basis van gedragskenmerken en etiologie hier niet of nauwelijks in betrekken

Dit onderzoek wil inzicht geven in de relatie tussen de persoonlijkheid van het kind en het opvoedgedrag van ouders. Daarvoor zijn data van de lopende longitudinale Vlaamse Studie naar Opvoeden, Persoonlijkheid en Probleemgedrag (Prinzie et al., 2003) gebruikt in een mediatie analyse (N= 443). Ouders hebben vragenlijsten ingevuld waarmee de mate van opvoedingscompetentie is gemeten en de persoonlijkheid (Big Five) van hun kind. Warmte en overreactiviteit zijn drie jaar later gemeten. Bootstrap analyses laten zien dat opvoedingscompetentie een mediërende rol heeft in de longitudinale relatie tussen de persoonlijkheid van het kind en opvoedgedrag van ouders. Een sterke mediërende rol bij zowel moeders als vaders is gevonden in de relatie tussen welwillendheid en overreactiviteit en tussen emotionele stabiliteit en warmte. De resultaten bieden een inhoudelijke bijdrage aan programma’s voor opvoedingsondersteuning.

Doel: In eerdere onderzoeken is opvoeding in verband gebracht met internaliserend probleemgedrag. Echter, is er relatief weinig aandacht besteed aan de mogelijke invloed van kindpersoonlijkheid op de relatie tussen opvoeding door vaders en internaliserend gedrag. Dit onderzoek bestudeert of er een interactie effect is van kindpersoonlijkheid op de relatie tussen overbeschermend en autoritatief opvoeden van vaders en internaliserend probleemgedrag bij kinderen. Methode: De geproportioneerde gestratificeerde steekproef bestond uit 286 kinderen in de leeftijd van 11 tot 17 jaar en hun vaders. Persoonlijkheid werd gemeten met de Hierarchical Personality Inventory for Children. Overbeschermend opvoeden werd gemeten met de Egna Minnen Beträffende Uppfostran en autoritatatief opvoeden met de Parenting Practices Questionnaire. Internaliserend gedrag werd gemeten met de Youth Self Report. Resultaten: Er werd een negatieve relatie tussen Extraversie en internaliserend gedrag gevonden, maar geen relatie tussen opvoeding en internaliserend gedrag. Verder werd de relatie tussen opvoeden en internaliserend probleemgedrag niet gemodereerd door persoonlijkheid. Conclusies: In tegenstelling tot eerdere onderzoeken, waarbij vooral gefocust werd op moeders, suggereren de resultaten van dit onderzoek dat er geen significante invloed is van opvoeding door vaders voor de ontwikkeling van internaliserend probleemgedrag van kinderen. Meer onderzoek is nodig om te bestuderen wat de exacte rol van persoonlijkheid is en hoe de opvoeding van vaders de ontwikkeling van het gedrag van kinderen beïnvloedt.

Deze studie onderzocht het verschil tussen de persoonlijkheidsdimensies van kinderen met ADHD en ODD en het mediërende effect van opvoeding op de relatie tussen persoonlijkheidsdimensies en externaliserend probleemgedrag. De data (n = 50) omvatten scores van de Dimensional Personality Symptom Itempool (DIPSI), de Parenting Scale (PS), de Parental Practices Questionnaire (PPQ) en de Child Behavior CheckList (CBCL), die afgenomen zijn bij moeders en vaders. De DIPSI meet in dit onderzoek vier persoonlijkheidsdimensies: onwelwillendheid, emotionele instabiliteit, introversie en compulsiviteit en de CBCL meet agressief en delinquent gedrag. De PPQ meet warmte en betrokkenheid, de PS meet overreactiviteit en laksheid. Dit onderzoek toont geen verschillen tussen persoonlijkheidsdimensies van kinderen met ADHD of ODD. Er is een indirect verband, via overreactiviteit in de opvoeding, gevonden tussen de persoonlijkheidsdimensies onwelwillendheid en emotionele instabiliteit voor agressief gedrag. De andere twee opvoedvariabelen zijn veel minder gerelateerd aan deze persoonlijkheidsdimensies. Tevens is er een direct verband gevonden tussen deze persoonlijkheidsdimensies en agressief gedrag. De resultaten van dit onderzoek laten zien dat externaliserend probleemgedrag gerelateerd is aan persoonlijkheidsdimensies en overreactiviteit in de opvoeding. Door dit gevonden resultaat kan meer nadruk worden gelegd op deze factoren binnen de diagnostiek, behandeling en preventie van agressief gedrag.

In deze longitudinale studie zijn comorbiditeit en mogelijke verklaringen hiervan bestudeerd binnen een niet-klinische populatie van Vlaamse jongeren in de leeftijd van 9 tot 15. De onderzoekers stelden op basis van eerder onderzoek de longitudinale relatie tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag (heterotypische continuïteit) als hoofdverklaring voor comorbiditeit tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag. De aanwezige comorbiditeit in de populatie werd onderzocht middels Pearson product moment correlaties. Deze toonden een robuuste aanwezigheid van comorbiditeit tussen externaliserend en internaliserend probleemgedrag (.58), gemeten met de CBCL. De ‘heterotypische continuïteits hypothesen’ werden getoetst middels hiërarchische regressie analyses en er werd nagegaan of sekse, leeftijd en opvoedgedrag invloed hadden op deze relatie. De ‘heterotypische continuïteits hypothese’ kon niet worden aangenomen als verklaring voor comorbiditeit. Twee van de interactie effecten; leeftijd en opvoeding met externaliserend probleemgedrag waren significant, welke het belang van leeftijd en opvoeding weergeven in het mogelijke ontstaan van internaliserende problemen bij kinderen met al aanwezige externaliserende problemen. De onderzoekers concluderen echter dat een heterotypische relatie tussen de externaliserend en internaliserend probleemgedrag onvoldoende comorbiditeit tussen de beiden kan verklaren. De onderzoekers argumenteren dat de verklaring van comorbiditeit in de constructie van de huidige classificatiesystemen moet worden gezocht, die classificeren op basis van gedragskenmerken en etiologie hier niet of nauwelijks in betrekken

Dit onderzoek wil inzicht geven in de relatie tussen de persoonlijkheid van het kind en het opvoedgedrag van ouders. Daarvoor zijn data van de lopende longitudinale Vlaamse Studie naar Opvoeden, Persoonlijkheid en Probleemgedrag (Prinzie et al., 2003) gebruikt in een mediatie analyse (N= 443). Ouders hebben vragenlijsten ingevuld waarmee de mate van opvoedingscompetentie is gemeten en de persoonlijkheid (Big Five) van hun kind. Warmte en overreactiviteit zijn drie jaar later gemeten. Bootstrap analyses laten zien dat opvoedingscompetentie een mediërende rol heeft in de longitudinale relatie tussen de persoonlijkheid van het kind en opvoedgedrag van ouders. Een sterke mediërende rol bij zowel moeders als vaders is gevonden in de relatie tussen welwillendheid en overreactiviteit en tussen emotionele stabiliteit en warmte. De resultaten bieden een inhoudelijke bijdrage aan programma’s voor opvoedingsondersteuning.

Doel: In eerdere onderzoeken is opvoeding in verband gebracht met internaliserend probleemgedrag. Echter, is er relatief weinig aandacht besteed aan de mogelijke invloed van kindpersoonlijkheid op de relatie tussen opvoeding door vaders en internaliserend gedrag. Dit onderzoek bestudeert of er een interactie effect is van kindpersoonlijkheid op de relatie tussen overbeschermend en autoritatief opvoeden van vaders en internaliserend probleemgedrag bij kinderen. Methode: De geproportioneerde gestratificeerde steekproef bestond uit 286 kinderen in de leeftijd van 11 tot 17 jaar en hun vaders. Persoonlijkheid werd gemeten met de Hierarchical Personality Inventory for Children. Overbeschermend opvoeden werd gemeten met de Egna Minnen Beträffende Uppfostran en autoritatatief opvoeden met de Parenting Practices Questionnaire. Internaliserend gedrag werd gemeten met de Youth Self Report. Resultaten: Er werd een negatieve relatie tussen Extraversie en internaliserend gedrag gevonden, maar geen relatie tussen opvoeding en internaliserend gedrag. Verder werd de relatie tussen opvoeden en internaliserend probleemgedrag niet gemodereerd door persoonlijkheid. Conclusies: In tegenstelling tot eerdere onderzoeken, waarbij vooral gefocust werd op moeders, suggereren de resultaten van dit onderzoek dat er geen significante invloed is van opvoeding door vaders voor de ontwikkeling van internaliserend probleemgedrag van kinderen. Meer onderzoek is nodig om te bestuderen wat de exacte rol van persoonlijkheid is en hoe de opvoeding van vaders de ontwikkeling van het gedrag van kinderen beïnvloedt.

Samenvatting. Doel: Het doel van deze studie was het onderzoeken van de sociale status van de door het Dominiek Savio Instituut ondersteunde leerlingen met een fysieke beperking (GON- leerlingen) uit het lager- (9-12 jaar) en het secundair onderwijs (12-20 jaar), op drie niveaus van sociale complexiteit (in individuen, in groepen en in relaties). Dit doel werd opgesplitst in drie onderzoeksvragen: 1. Het verschil in sociometrische status van GON- leerlingen en hun peers, 2. Het effect van competentiebeleving en persoonlijkheid op sociometrische status en 3. Het effect van eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en probleemgedrag op sociometrische status. Methode: Er is gebruik gemaakt van een aselecte steekproef. De sociometrische status is onderzocht en er is getest of er een effect bestaat van competentiebeleving, persoonlijkheid, eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en probleemgedrag op sociometrische status. Resultaten: GON- leerlingen hebben een significant lagere sociometrische status dan hun peers. Er bestaat een significante relatie tussen competentiebeleving en sociometrische status. Hoe competenter de GON- leerling zichzelf beoordeelt, hoe hoger zijn/ haar sociometrische status in de klas is. Daarnaast is er een positief significante relatie van extraversie op sociometrische status. Eenzaamheid/ sociaal ongenoegen correleert negatief met sociometrische status. Hoe groter het gevoel van eenzaamheid/ sociaal ongenoegen, hoe lager de sociometrische status in de klas. Als laatste correleren sociale problemen en denkproblemen positief met sociometrische status. De genoemde correlaties zijn gebaseerd op tweezijdige toetsing. Tot slot zijn er effecten gevonden van competentiebeleving, persoonlijkheid, eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en probleemgedrag op sociometrische status. De sterkste voorspellers uit de analyses zijn: fysieke verschijning, extraversie, eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en delinquent gedrag. Conclusie: GON- leerlingen integreren niet optimaal in het gewoon o

Dit onderzoek heeft zich gericht op relaties tussen opvoedingshandelen en opvoedingsstress bij gezinnen met een kind met een motorische beperking. Daarnaast is er nagegaan of er verschillen waren in opvoedingshandelen, opvoedingsstress en persoonlijkheid tussen vader en moeder. Ten tweede is er gekeken naar de relatie tussen de ernst van de problematiek en de ervaren opvoedingsstress van ouders. Tevens is er nagegaan of er een significante relatie bestond tussen de persoonlijkheid van de ouder en opvoedingshandelen, of er sprake was van een significante relatie tussen persoonlijkheid van de ouder en opvoedingsstress en of er een significante relatie bestond tussen opvoedingsstress en opvoedingshandelen. Vervolgens is er nagegaan of deze relatie gemedieerd werd door opvoedingstress. Tevens is in dit onderzoek nagegaan of de scores op opvoedingstress van de ouders afweken van de Nederlandse niet-klinische en klinische normgroep. In dit onderzoek zijn er relaties gevonden tussen persoonlijkheid van de ouder en pvoedingshandelen, persoonlijkheid van de ouder en opvoedingsstress en tussen opvoedingsstress en opvoedingshandelen. Daarnaast blijkt uit dit onderzoek dat ouders van een kind met een motorische beperking meer opvoedingsstress ervaren dan ouders van een kind zonder problemen. Daarnaast is gebleken dat ouders meer gezondheidsproblemen ervaren en de opvoeding van hun kind meer als een nperking zien op hun vrijheid dan ouders van een kind met opvoedings en/of gedragsproblemen.

Background: A lot of research is done about the relationships between negative parenting behavior and externalizing behavior problems of adolescents and between parental stress and externalizing behavior problems. Aim: To examine whether negative parenting is a mediating factor in the relationship between paternal stress and externalizing behavior problems and the differences between boys and girls using a proportional stratified sample of 468 nonclinical school-aged children. Research includes only fathers due to little empirical research that includes fathers. Results: Results of analyses for mediated moderation shows that that negative parenting mediates the relationship between parental stress and externalizing problem behavior. This is a partially mediation because direct effects are also significant. Moreover, the associations appear to be similar for boys and girls. Conclusion: This research gives a clearer insight on de question why children of stressed parents show more externalizing problem behavior. Parental stress and negative parenting must be attended to in the approach of and treatment of externalizing behavior.

Background: A lot of research is done about the relationships between negative parenting behavior and externalizing behavior problems of adolescents and between parental stress and externalizing behavior problems. Aim: To examine whether negative parenting is a mediating factor in the relationship between paternal stress and externalizing behavior problems and the differences between boys and girls using a proportional stratified sample of 468 nonclinical school-aged children. Research includes only fathers due to little empirical research that includes fathers. Results: Results of analyses for mediated moderation shows that that negative parenting mediates the relationship between parental stress and externalizing problem behavior. This is a partially mediation because direct effects are also significant. Moreover, the associations appear to be similar for boys and girls. Conclusion: This research gives a clearer insight on de question why children of stressed parents show more externalizing problem behavior. Parental stress and negative parenting must be attended to in the approach of and treatment of externalizing behavior.

Samenvatting. Doel: Het doel van deze studie was het onderzoeken van de sociale status van de door het Dominiek Savio Instituut ondersteunde leerlingen met een fysieke beperking (GON- leerlingen) uit het lager- (9-12 jaar) en het secundair onderwijs (12-20 jaar), op drie niveaus van sociale complexiteit (in individuen, in groepen en in relaties). Dit doel werd opgesplitst in drie onderzoeksvragen: 1. Het verschil in sociometrische status van GON- leerlingen en hun peers, 2. Het effect van competentiebeleving en persoonlijkheid op sociometrische status en 3. Het effect van eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en probleemgedrag op sociometrische status. Methode: Er is gebruik gemaakt van een aselecte steekproef. De sociometrische status is onderzocht en er is getest of er een effect bestaat van competentiebeleving, persoonlijkheid, eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en probleemgedrag op sociometrische status. Resultaten: GON- leerlingen hebben een significant lagere sociometrische status dan hun peers. Er bestaat een significante relatie tussen competentiebeleving en sociometrische status. Hoe competenter de GON- leerling zichzelf beoordeelt, hoe hoger zijn/ haar sociometrische status in de klas is. Daarnaast is er een positief significante relatie van extraversie op sociometrische status. Eenzaamheid/ sociaal ongenoegen correleert negatief met sociometrische status. Hoe groter het gevoel van eenzaamheid/ sociaal ongenoegen, hoe lager de sociometrische status in de klas. Als laatste correleren sociale problemen en denkproblemen positief met sociometrische status. De genoemde correlaties zijn gebaseerd op tweezijdige toetsing. Tot slot zijn er effecten gevonden van competentiebeleving, persoonlijkheid, eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en probleemgedrag op sociometrische status. De sterkste voorspellers uit de analyses zijn: fysieke verschijning, extraversie, eenzaamheid/ sociaal ongenoegen en delinquent gedrag. Conclusie: GON- leerlingen integreren niet optimaal in het gewoon o

Dit onderzoek heeft zich gericht op relaties tussen opvoedingshandelen en opvoedingsstress bij gezinnen met een kind met een motorische beperking. Daarnaast is er nagegaan of er verschillen waren in opvoedingshandelen, opvoedingsstress en persoonlijkheid tussen vader en moeder. Ten tweede is er gekeken naar de relatie tussen de ernst van de problematiek en de ervaren opvoedingsstress van ouders. Tevens is er nagegaan of er een significante relatie bestond tussen de persoonlijkheid van de ouder en opvoedingshandelen, of er sprake was van een significante relatie tussen persoonlijkheid van de ouder en opvoedingsstress en of er een significante relatie bestond tussen opvoedingsstress en opvoedingshandelen. Vervolgens is er nagegaan of deze relatie gemedieerd werd door opvoedingstress. Tevens is in dit onderzoek nagegaan of de scores op opvoedingstress van de ouders afweken van de Nederlandse niet-klinische en klinische normgroep. In dit onderzoek zijn er relaties gevonden tussen persoonlijkheid van de ouder en pvoedingshandelen, persoonlijkheid van de ouder en opvoedingsstress en tussen opvoedingsstress en opvoedingshandelen. Daarnaast blijkt uit dit onderzoek dat ouders van een kind met een motorische beperking meer opvoedingsstress ervaren dan ouders van een kind zonder problemen. Daarnaast is gebleken dat ouders meer gezondheidsproblemen ervaren en de opvoeding van hun kind meer als een nperking zien op hun vrijheid dan ouders van een kind met opvoedings en/of gedragsproblemen.