Search

To mitigate the effects of Radio Frequency Interference (RFI) on the data analysis pipelines of 21 cm interferometric instruments, numerous inpaint techniques have been developed. In this paper, we examine the qualitative and quantitative errors introduced into the visibilities and power spectrum due to inpainting. We perform our analysis on simulated data as well as real data from the Hydrogen Epoch of Reionization Array (HERA) Phase 1 upper limits. We also introduce a convolutional neural network that is capable of inpainting RFI corrupted data. We train our network on simulated data and show that our network is capable of inpainting real data without requiring to be retrained. We find that techniques that incorporate high wavenumbers in delay space in their modelling are best suited for inpainting over narrowband RFI. We show that with our fiducial parameters discrete prolate spheroidal sequences (dpss) and clean provide the best performance for intermittent RFI while Gaussian progress regression (gpr) and least squares spectral analysis (lssa) provide the best performance for larger RFI gaps. However, we caution that these qualitative conclusions are sensitive to the chosen hyperparameters of each inpainting technique. We show that all inpainting techniques reliably reproduce foreground dominated modes in the power spectrum. Since the inpainting techniques should not be capable of reproducing noise realizations, we find that the largest errors occur in the noise dominated delay modes. We show that as the noise level of the data comes down, clean and dpss are most capable of reproducing the fine frequency structure in the visibilities.

We present a Bayesian jackknife test for assessing the probability that a data set contains biased subsets, and, if so, which of the subsets are likely to be biased. The test can be used to assess the presence and likely source of statistical tension between different measurements of the same quantities in an automated manner. Under certain broadly applicable assumptions, the test is analytically tractable. We also provide an open-source code, chiborg, that performs both analytic and numerical computations of the test on general Gaussian-distributed data. After exploring the information theoretical aspects of the test and its performance with an array of simulations, we apply it to data from the Hydrogen Epoch of Reionization Array (HERA) to assess whether different sub-seasons of observing can justifiably be combined to produce a deeper 21 cm power spectrum upper limit. We find that, with a handful of exceptions, the HERA data in question are statistically consistent and this decision is justified. We conclude by pointing out the wide applicability of this test, including to CMB experiments and the H0 tension.

We present a framework for identifying and flagging malfunctioning antennas in large radio interferometers. We outline two distinct categories of metrics designed to detect outliers along known failure modes of large arrays: cross‐correlation metrics, based on all antenna pairs, and auto‐correlation metrics, based solely on individual antennas. We define and motivate the statistical framework for all metrics used, and present tailored visualizations that aid us in clearly identifying new and existing systematics. We implement these techniques using data from 105 antennas in the Hydrogen Epoch of Reionization Array (HERA) as a case study. Finally, we provide a detailed algorithm for implementing these metrics as flagging tools on real data sets.

Precision calibration poses challenges to experiments probing the redshifted 21-cm signal of neutral hydrogen from the Cosmic Dawn and Epoch of Reionization (z ∼ 30–6). In both interferometric and global signal experiments, systematic calibration is the leading source of error. Though many aspects of calibration have been studied, the overlap between the two types of instruments has received less attention. We investigate the sky based calibration of total power measurements with a HERA dish and an EDGES-style antenna to understand the role of autocorrelations in the calibration of an interferometer and the role of sky in calibrating a total power instrument. Using simulations we study various scenarios such as time variable gain, incomplete sky calibration model, and primary beam model. We find that temporal gain drifts, sky model incompleteness, and beam inaccuracies cause biases in the receiver gain amplitude and the receiver temperature estimates. In some cases, these biases mix spectral structure between beam and sky resulting in spectrally variable gain errors. Applying the calibration method to the HERA and EDGES data, we find good agreement with calibration via the more standard methods. Although instrumental gains are consistent with beam and sky errors similar in scale to those simulated, the receiver temperatures show significant deviations from expected values. While we show that it is possible to partially mitigate biases due to model inaccuracies by incorporating a time-dependent gain model in calibration, the resulting errors on calibration products are larger and more correlated. Completely addressing these biases will require more accurate sky and primary beam models.

We analyze data from the Hydrogen Epoch of Reionization Array (HERA). This is the third in a series of papers on the closure phase delay spectrum technique designed to detect the H i 21 cm emission from cosmic reionization. We present the details of the data and models employed in the power spectral analysis and discuss limitations to the process. We compare images and visibility spectra made with HERA data to parallel quantities generated from sky models based on the Galactic and Extra-Galactic All-Sky MWA (GLEAM) survey, incorporating the HERA telescope model. We find reasonable agreement between images made from HERA data with those generated from the models, down to the confusion level. For the visibility spectra, there is broad agreement between model and data across the full band of ∼80 MHz. However, models with only GLEAM sources do not reproduce a roughly sinusoidal spectral structure at the tens of percent level seen in the observed visibility spectra on scales of ∼10 MHz on 29 m baselines. We find that this structure is likely due to diffuse Galactic emission, predominantly the Galactic plane, filling the far sidelobes of the antenna primary beam. We show that our current knowledge of the frequency dependence of the diffuse sky radio emission, and the primary beam at large zenith angles, is inadequate to provide an accurate reproduction of the diffuse structure in the models. We discuss some implications arising due to this missing structure in the models, in terms of calibration, and in the search for the H i 21 cm signal, as well as possible mitigation techniques.

We present a study of internal reflection and cross-coupling systematics in Phase I of the Hydrogen Epoch of Reionization Array (HERA). In a companion paper, we outlined the mathematical formalism for such systematics and presented algorithms for modeling and removing them from the data. In this work, we apply these techniques to data from HERA's first observing season as a method demonstration. The data show evidence for systematics that, without removal, would hinder a detection of the 21 cm power spectrum for the targeted Epoch of Reionization (EoR) line-of-sight modes in the range 0.2 h Mpc < $" SRC="apjab5e8aieqn1.gif"/ < 0.5 h Mpc . In particular, we find evidence for nonnegligible amounts of spectral structure in the raw autocorrelations that overlaps with the EoR window and is suggestive of complex instrumental effects. Through systematic modeling on a single night of data, we find we can recover these modes in the power spectrum down to the integrated noise floor, achieving a dynamic range in the EoR window of 10 in power (mK units) with respect to the bright galactic foreground signal. Future work with deeper integrations will help determine whether these systematics can continue to be mitigated down to EoR levels. For future observing seasons, HERA will have upgraded analog and digital hardware to better control these systematics in the field. -1 -1 -1 -1 6 2

We discuss absolute calibration strategies for Phase I of the Hydrogen Epoch of Reionization Array (HERA), which aims to measure the cosmological 21 cm signal from the Epoch of Reionization. HERA is a drift-scan array with a 10° wide field of view, meaning bright, well-characterized point-source transits are scarce. This, combined with HERA's redundant sampling of the uv plane and the modest angular resolution of the Phase I instrument, make traditional sky-based and self-calibration techniques difficult to implement with high dynamic range. Nonetheless, in this work, we demonstrate calibration for HERA using point-source catalogs and electromagnetic simulations of its primary beam. We show that unmodeled diffuse flux and instrumental contaminants can corrupt the gain solutions and present a gain-smoothing approach for mitigating their impact on the 21 cm power spectrum. We also demonstrate a hybrid sky and redundant calibration scheme and compare it to pure sky-based calibration, showing only a marginal improvement to the gain solutions at intermediate delay scales. Our work suggests that the HERA Phase I system can be well calibrated for a foreground avoidance power spectrum estimator by applying direction-independent gains with a small set of degrees of freedom across the frequency and time axes.

Multatuli’s Max Havelaar is al decennialang onderwerp van discussie in de postkolonialistische literatuurkritiek. Sinds Edward Said in 1994 opmerkt dat de auteur de imperialistische toon die in de negentiende eeuw het debat rondom de Europese koloniën tekende, op zeldzame wijze wist te ontstijgen, heerst de vraag of dit in zijn bekendste roman inderdaad het geval is – of dat er toch nog sporen van imperialistisch denken in de tekst zijn aan te wijzen. In dit eindwerkstuk meng ik me in deze discussie aan de hand van een analyse van het thema metaforiek. Door voor de voornaamste vertellers en personages uit de roman na te gaan hoe ze spreken in én over metaforen, of door andere vertellers/personages met verschillende typen taal in verband worden gebracht, vel ik mijn oordeel over het al dan niet imperialistische karakter van het boek. Hierbij maak ik gebruik van de ideeën over taal en betekenis van de Frans-Algerijnse filosoof Jacques Derrida, welke ik aanwend om de metafooranalyse te interpreteren en in relatie tot de postkolonialistische kwestie te problematiseren. Ik concludeer dat er in de roman aan de hand van het metafoorthema een antikolonialistische kritiek wordt geleverd, maar hetzelfde thema tegelijkertijd vanuit een nog wel degelijk imperialistisch discours vorm krijgt. Mijn standpunt is dat imperialisme en antikolonialisme hierin niet naast elkaar bestaan, maar dat het eerste wezenlijk is in het uitdragen van het laatste. Of dit de hele roman uiteindelijk toch nog een imperialistische aard verschaft, laat ik echter open: de complexe narratieve structuur en het reflexieve karakter van het boek, maken een dergelijk eenduidig oordeel moeilijk hard te maken.

In deze scriptie onderzoek ik recente Nederlandse toekomstliteratuur waarin datatechnologische ontwikkelingen en de maatschappelijke gevolgen daarvan een hoofdrol spelen. Ik onderzoek hoe discursieve patronen omtrent dataficering in deze literatuur (in de twee romans "Slaap zacht Johnny Idaho" (2015) van Auke Hulst, en "Klont" (2017) van Maxim Februari en in de twee essaybundels "Het digitale proletariaat" (2015) van Hans Schnitzler en "Je hebt wél iets te verbergen" (2016) van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis) en de receptie daarvan functioneren. De focus ligt daarbij op de taal en betekenissen daarachter in de toekomstliteratuur en receptie. Het spreken over de politieke dimensie, de technologische dimensie en toekomstige dimensie van dataficering analyseer ik uitvoerig. Middels drie hoofdargumenten stel ik dat er een getroubleerd publiek Nederlands dataficeringsdebat bestaat. Ten eerste vanwege het patroon van de aan elkaar gekoppelde Nederlandse behoefte aan feiten en afkeer van visie, die resulteert in een dominante focus op een bemiddelaarsrol. Die rol zorgt voor een blokkade van de visionaire en politieke benadering van de gevolgen van dataficering. Ten tweede resulteert het patroon van de aan elkaar gekoppelde Nederlandse behoefte aan technologische innovatie en afkeer van technologiekritiek in een historistische neiging die in recent verschenen Nederlandse toekomstliteratuur en de receptie daarvan voor een blokkade van de technologiekritische benadering van de gevolgen van dataficering zorgt. In het diepgewortelde techno-optimistische vooruitgangsgeloof blijkt weinig plek voor kritiek, en is een focus op de voordelen van technologie discursief. Bovendien laat de analyse zien dat er in de toekomstliteratuur \'en de receptie daarvan een blinde vlek bestaat voor de specifiek Nederlandse ontvankelijkheid voor dataficeringstechnologie. Als laatste zorgt een patroon van de aan elkaar gekoppelde Nederlandse behoefte aan realisme en afkeer van toekomstscenario’

Een leger van geluidenjagers, liefhebbers en professionals, bouwt samen aan de grootste openbare vogelgeluidencollectie ter wereld: Xeno-canto. Deze rijke bron voor biodiversiteitsonderzoek is nu met hulp van de Netherlands Biodiversity Information Facility (NLBIF) en Naturalis Biodiversity Center voor iedereen toegankelijk gemaakt via de Global Biodiversity Information Facility (GBIF).

Samenvatting De brievenbundel Door duisternis tot licht (1911) van Raden Adjeng Kartini en het dagboek van Joop in de Joop ter Heul-serie (1919) van Cissy van Marxveldt zijn werken die zo op het eerste oog zeer verschillend zijn. Het gaat immers om non fictioneel proza en een fictionele roman. Maar iets overeenkomstigs in toon en stijl van de werken nodigde uit om ze in deze scriptie met elkaar te vergelijken. De verwachting is dat zo’n vergelijking meer verschillen dan overeenkomsten oplevert maar de werken hebben veel gemeenschappelijks. Het gaat om twee jonge vrouwen die een ontwikkelingsproces naar volwassenheid, een Bildung, doormaken. In beide gevallen is dat proces dat zich kenmerkt door een bewegen tussen enerzijds verzet tegen het traditionele en anderzijds de aanpassing daaraan, opgetekend. De tekstvormen waarin dat gedaan is – de brief en het fictieve dagboek – geven een suggestie van authenticiteit. Maar uit onderzoek naar beide tekstvormen blijkt dat het in beide gevallen juist niet gaat om authentieke uitingen maar om tekstuele constructies. Door tekstanalyse wordt blootgelegd hoe in beide bronnen die constructies in elkaar zitten en waar eventueel ruimte is voor authenticiteit. Een andere overeenkomstigheid is het feit dat beide personages zich konden ontwikkelen dankzij emancipatie. In de tijd van Kartini leefden er nieuwe ideeën over vrouwenemancipatie en het fenomeen van de New Woman, daarnaast kwam het antikolonialisme op met de daaruit voortkomende ethische politiek die ontwikkeling en zelfstandigheid van de inheemse bevolking in de koloniën voorstond. Kartini had als grote uitzondering onderwijs genoten en sprak zowel Nederlands als Maleisisch. Zij zag in dat de emancipatie in Nederlands-Indië tweeledig moest zijn: verbetering van de positie van vrouwen en ontwikkeling van de hele bevolking. Onderwijs was in beide gevallen de sleutel om dat te bereiken. In de tijd van Joop zijn de eerdergenoemde emancipatoire ideeën meer naar de achtergrond vers

Contains fulltext : 166572.pdf (publisher's version ) (Closed access)

In dit rapport is een soortenlijst opgesteld voor de Nederlandse Noordzee in opdracht van het ministerie van Economische Zaken. Er is behoefte aan een concrete lijst van inheemse en niet-inheemse Noordzeesoorten omdat het rijk direct en indirect werkt aan behoud en duurzaam gebruik van de van nature voorkomende biodiversiteit van het Nederlandse deel van de Noordzee, aan beleid over “Bouwen met Noordzeenatuur” en aan het volgen van niet-inheemse soorten (exoten) in de Noordzee.

Posture-analyse van Anna Enquist.

Dit onderzoek behelst een tekstgerichte analyse van twee zeer uiteenlopende adolescentenromans: Amel van Zohra Zarouali en Gebr. van Ted van Lieshout. Amel is het verhaal van een Marokkaans meisje dat immigreert naar Nederland en daar haar plek probeert te vinden tussen twee verschillende culturen. Gebr. vertelt over Luuk, het verlies van zijn broertje en het omgaan met zijn homoseksualiteit. Er is bewust gekozen voor twee romans die op het eerste oog beide een uiterste positie in het spectrum van de adolescentenliteratuur innemen. Van Lieshout maakt gebruik van complexe literaire technieken, terwijl Amel een rechttoe-rechtaan geschreven relaas is. Tussen deze romans bestaat echter een grote overeenkomst: beide hoofdpersonages zitten in een proces van identiteitsvorming en volwassenwording, iets wat kenmerkend is voor de adolescente levensfase. In die levensfase speelt internalisering een grote rol: welke representaties en verwachtingen die van buitenaf worden aangereikt, word afgewezen danwel juist eigen gemaakt (geïnternaliseerd)? Naar aanleiding van dit soort vragen, kwam ik op de volgende onderzoeksvraag: hoe wordt de omgang met sociale verwachtingen gerepresenteerd en welke rol speelt internalisering in de adolescentenromans Gebr. en Amel? Door middel van close-reading, aan de hand van Maaike Meijers In tekst gevat, besteed ik aandacht aan de vertelsituatie en focalisatie. Voor het analyseren van de verteltechniek maak ik gebruik van de begrippen uit Literair mechaniek en Het leven van teksten. In beide romans speelt focalisatie een grote rol. In Amel is er maar sprake van één focalisator, Amel zelf. In Gebr. daarentegen zijn de twee broers verteller én focalisator. Dit brengt consequenties met zich mee ten aanzien van representaties en het proces van internalisering. In deze scriptie richt ik me dus op de roman als een tekst waarin identiteitsvorming wordt gerepresenteerd. Maar ik kijk op een tweede manier naar representatie. Romans kunnen namelijk tonen hoe r

We present an interactive key that is available online through any web browser without the need to install any additional software, making it an easily accessible tool for the larger public. The key can be found at http://identify.naturalis.nl/lithocolletinae. The key includes all 86 North-West European Lithocolletinae, a subfamily of smaller moths (“micro-moths”) that is commonly not treated in field guides. The user can input data on several external morphological character systems in addition to distribution, host plant and even characteristics of the larval feeding traces to reach an identification. We expect that this will enable more people to contribute with reliable observation data on this group of moths and alleviate the work-load of taxonomic specialists, allowing them to focus on other new keys or taxonomic work.

Like many other cities in Europe, Wroc?aw in Poland aims to improve the livability of children by implementing sustainable urban mobility measures, but fails to be successful. Due to an ongoing outflow of families from the city to the periphery and region, a vicious circle of an ongoing increase in car use has occured which increasingly threatens the livability of children. Because the travelling distances have increased, many children are not able to overcome their distance constraints anymore, which forces them to travel by car. That is why in this project the need for children to travel by car to school has been measured and reduced, to create a situation in which future measures to improve the livability of children can be effective. The analysis shows that from the 75767 children in the age between 3 and 15 years old that were living in Wroc?aw at the end of 2005, 12573 ( 16,6%) were reliant on the car to travel to school. This means that in case every car trip would carry 1,5 child, 16.000 daily car trips need to be made, which explains the high demand on space for cars in the city. By the implementation of strategic interventions, the amount of daily car trips that need to be made between the homes of children and schools can be reduced with 7.000. This means that many future sustainable urban mobility measures can be implemented effectively. However, to relocate schools and to provide new schools, the precondition needs to be met that housing will be developed in areas where the exploitation of schools is not (yet) profitable. Unfortunately, Wroc?aw’s planned housing development areas are not similar to the areas where development is preffered. The consequence is that many interventions in the spreading of schools, which are mainly responsible for the reduction in daily car trips, in practice cannot be realized. This means that not only the current reliance on the car is likely to remain in tact, but even more important that the future reliance on car use is, Complex Cities, Urbanism, Architecture and The Built Environment