Search

Scimitar sendromu sağ pulmoner venin, vena cava inferior veya sağ atriuma açılmasıyla karakterize nadir görülen bir pulmoner venöz dönüş anomalisidir. Sağ akciğer hipoplazisi, pulmoner sekestrasyon, atriyal septal defekt (ASD) ve kalbin dextropozisyonu eşlik eden diğer anomalilerdir. Olgu: 36 yasında bayan hasta halsizlik ve nefes darlığında 2 aydır artma şikayetiyle göğüs hastalıkları polikliniğimize başvurdu. Hastanın çocukluk çağından beri birkaç kez öksürük ve nefes darlığı ile hastaneye basvurusu olduğu öğrenildi. Hastanın başvurusunda yapılan fizik muayenesinde akciğer ve kalp sesleri normal olarak değerlendirildi. Çekilen akciğer filminde sağ akciğer parakardiyak alanda opasite artışı görüldü. Bilgisayarlı tomografik anjiyografide (BT anjografi) sağ alt ve üst pulmoner venlerin doğrudan hepatik ven- inferior vena cava düzeyine açıldığı görüldü. Olgu radyolojik olarak Scimitar Sendromu olarak tanı aldı. Nadir görülen bir pulmoner venöz dönüş anomalisi olması nedeniyle literatür eşliğinde sunuldu., Scimitar Syndrome is a rare congenital disorder that is characterised by an anomalous connection of the pulmonary vein with the inferior vena cava. The other components of the syndrome include hypoplasia of the right lung, hypoplasia of the right pulmonary artery, pulmonary sequestration, dextrocardia, atrial septal defect (ASD). A 36 years old woman suffering from weakness and shortness of breath was admitted in our clinic. It has been learned that the patient has been referred to the hospital with coughing and shortness of breath several times since childhood. Physical examination was normal. The chest radiograh demonstrated increased opacity along the right paracardiac area. Computed tomography angiography (CT angiography) was evaluated. It was detected that the right pulmonary veins drained in to the inferior vena cava named as Scimitar Syndrome. This case was presented with the review of literature.

Konjenital lober amfizem (KLA) etiyolojisi tam olarak bilinmeyen, alt solunum yollarının hiperiflasyonu ile karakterize gelişimsel bir anomalidir. Genellikle çocukluk çağında tanınan bu nadir patolojiyi, erişkin yaşta ortaya çıkan bir olgu ile sunmayı amaçladık. Sırt ağrısı ve dispne şikayetleriyle başvuran 28 yaşında erkek hasta sol akciğer alt lobda lokalize havalanma artışı izlenmesi üzerine ileri tetkik edildi. Dinamik bilgisayarlı tomografi KLA ve bronşial atrezi ile uyumlu olarak değerlendirildi. Hasta KLA ön tanısı ile göğüs cerrahisine yönlendirildi ve torakaskopik wedge rezeksiyon uygulandı. Nadir görülen bir hastalık olan KLAnın erişkin yaşta tanı alması ise çok daha nadir görülen bir durumdur., Congenital lobar emphysema(CLE) is a congenital abnormality with an unknown ethiology characterized by hyperinflation of lower respiratory tract. It is an unfrequent rare clinical condition, often recognised during early childhood. We aimed to present a rare adulthood presentation. A 28-year-old male patient presented with back pain and dyspnea. Further clinical investigation was undertaken due to localised hyperinflation in left lower lobe. Dynamic computed tomography results were consistent with CLE and bronchial atresia. The patient underwent thoracoscopic wedge resection. CLA is a rare clinical condition, diagnosis during adult ages is even rarer.

Cannabinoids natural cannabinoids, endogenous cannabinoids and synthetic cannabinoids (SK) to be divided into three. Synthetic cannabinoids produced in the laboratory to simulate the effects of natural cannabinoids possess potent than natural cannabis. The synthetic cannabinoids (SK) bonzai- are in the group of new generation psychoactive substances and their utilization and prevalence are increasing rapidly. Altough toxic effects of SK to other systems and organs are reported in a large number, toxicity of SK to the lungs are rarely reported. Synthetic cannabinoids (SK) are effective via the cannabinoid receptors 1 and 2 (CR-1 and CR- 2). They can affect the central nervous system and respiratory center via CR-1 and lead to a decrease in respiratory rate, hypoxia, hypercapnia and respiratory acidosis. In this manuscript, two cases with pulmonary toxicity after using SK were presented with the discussion of literature.

Giriş: Endobronşiyal ultrasonografinin (EBUS) küçük hücreli akciğer kanserinin (KHAK) tanısındaki rolünü değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Aralık 2008 - Ekim 2014 tarihleri arasında EBUS yapılan olguların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Final tanısı KHAK olan olguların demografik özellikleri, radyolojik görünümleri, EBUS ile örneklenen lenf bezlerinin kısa aksları kayıt edildi. Bulgular: Final tanısı EBUS ile konulan, yaş ortalaması 60,2±8,7 yıl olan 12(%21.1)si kadın, 45(%78.9)i erkek 57 hastada KHAK tanısı mevcuttu ve bu olgular çalışma kapsamına alındı. EBUS öncesi fiberoptik bronkoskopi yapılan 25 olgunun 24 (%96)ünde endobronşiyal lezyon saptanmamış, 1 olguda ise endobronşiyal kitleden alınan biyopsi tanısal olmamıştı. Yedi olguda transtorasik iğne aspirasyon biyopsisi yapılmıştı ve bunların hiçbiri tanısal değildi. 57 olguda 67 hiler ve mediastinal LAM, 19 peribronşiyal kitleden EBUS TBNA yapıldı. Ortalama lenf bezi kısa aksı 2,38±1,08 cm idi. EBUS-TBNA yapılan 67 LN dan 54(%80.6)ünde küçük hücreli akciğer kanseri tanısı elde edildi. 19 olguda ise peribronşiyal kitleden TBNA yapıldı ve bu olguların hepsinde (%100) kitleden yapılan TBNA tanısal idi. Bu olgularda primer kitlenin ortalama boyutu 4,04 (2- 7) cm idi. Olgu bazında ele alındığında EBUS ile 57 olgunun 55ine KHAK tanısı konuldu (sensitivite %96,5). EBUS ile tanı konulamayan 2 olguda mediastinoskopi ile KHAK tanısı elde edildi. Sonuç: Konvansiyonel yöntemlerle tanı konulamayan KHAK olgularında EBUS yüksek sensitivitesi nedeniyle alternatif bir tanı yöntemi olarak düşünülmelidir., Aim: To assess the utility of endobronchial ultrasound (EBUS) guided transbronchial needle aspiration in the diagnosis of small cell lung cancer (SCLC). Material and Methods: The files of subjects who had undergone EBUS between December 2008- October 2014 were retrospectively evaluated. The demographic data, radiological findings and the short diameter measurements of the sampled lymph nodes of subjects finally diagnosed as SCLC were recorded. Results: Fifty-seven subjects were diagnosed as SCLC with EBUS. The mean age of 12 (21.1%) female and 45 (78.9%) male subjects was 60,2±8,7. Fiberoptic bronchoscopy was applied to 25 subjects prior to EBUS; 24 had no endobronchial lesion and biopsy was nondiagnostic in one case with endobronchial lesion. Seven cases had transthoracic needle aspiration biopsy, but none was diagnostic. We sampled 67 lymph nodes and 19 peribronchial mass lesions by EBUS-TBNA. The mean lymph node short diameter length was 2.38±1.08 cm. Of 67 lymph nodes, 54 (80.6%) demonstrated SCLC. Of 19 peribronchial mass lesions, all (100%) were diagnostic for SCLC. Mean length of primary mass lesions was 4.04 (2- 7) cm. Overall, 55 of 57 subjects were diagnosed as SCLC with EBUS (sensitivity 96.5%). Two cases with nondiagnostic samples underwent mediastinoscopy and got diagnosis of SCLC. Discussion: EBUS is an alternative diagnostic tool with high sensitivity for SCLC when conventional methods remain nondiagnostic.

Çalışmamızda KOAH hastalarında ortaya çıkan kardiyovasküler değişiklikleri ekokardiyografik olarak değerlendirmeyi ve bu değişiklikler ile hastalığın ağırlığı ve hastaların fonksiyonel durumu arasındaki ilişkiyi ortaya koymayı amaçladık. Bu veriler ışığında KOAH hastalarının büyük bir kısmında daha önce bilinmeyen kardiyak bozukluk olduğu söylenebilir. Bu durum gerek ortak risk faktörlerine gerekse sebep-sonuç ilişkisine bağlı olarak açıklanabilir. Eşlik eden kardiyak patolojinin varlığı hastalığın seyrini etkilemede, atakları ağırlaştırmada ve tedaviye cevabı azaltmada rol oynayabilir. Bu nedenle KOAHta kalp patolojilerinin de eşlik edebileceği göz önünde bulundurulmalıdır. Tüm hastalara difüzyon kapasitesini de içeren solunum fonksiyon testleri altı dakika yürüme testi, arter kan gazı analizi ve ekokardiyografi uygulandı. Çalışmaya yaş ortalaması 58.53±10.61 olan 59 hasta dahil edildi. Hastalarımızın % 59.3ünde PH;%3.4'ünde ağır PH saptandı. PH sıklığı evre 1 hastalıkta %72.7, evre 2 hastalıkta %51.7, evre 3 ve 4 hastalıkta %63.2 olarak bulundu. Hastalarımızın %98.3ünde triküspid kapakta, %62.7sinde mitral kapakta yetersizlik tespit edildi. Sağ ventrikül dilatasyonu %47.45, diyastolik disfonksiyon %67.2 oranında saptandı. Sol kalp yetmezliği sıklığı %5.1 olarak bulundu. Bu veriler ışığında KOAH hastalarının büyük bir kısmında daha önce bilinmeyen kardiyak bozukluk olduğu söylenebilir. Bu durum gerek ortak risk faktörlerine gerekse sebep-sonuç ilişkisine bağlı olarak açıklanabilir. Eşlik eden kardiyak patolojinin varlığı hastalığın seyrini etkilemede, atakları ağırlaştırmada ve tedaviye cevabı azaltmada rol oynayabilir. Bu nedenle KOAHta kalp patolojilerinin de eşlik edebileceği göz önünde bulundurulmalıdır., We aimed to investigate cardiovascular pathologies accompanying COPD by using echocardiography and establish their relationship with the stage of the disease and the functional status. All the cases underwent pulmonary function tests, including diffusion capacity, six-minute walking tests, arterial blood gas analysis end echocardiography. The study population included 59 cases with a mean age of 58.53±10.61. Of our cases 59.3% had PH; 3.4% being severe PH.The frequency of PH was 72.7% in stage 1, 51.7% in stage 2, and 63.2% in stage 3 and 4. Tricuspid regurgitation was seen in 98.3% of the cases and mitral regurgitation was detected in 62.7%. The frequency of right ventricular dilatation was 47.45%, and diastolic dysfunction 67.2%. 5.1% had left heart failure. As a conclusion, vast majority of the cases had previously undetected cardiac pathologies. Accompanying cardiac pathology effects the prognosis of the disease, deteriorates the attacks and makes treatment more difficult. It must be kept in mind that cardiac diseases may accompany COPD.

Çalışmamızda süperior sulkus tümörlerinde, ultrasonografi rehberliğinde yapılan transtorasik iğne aspirasyonunun (TTİA) tanı koymadaki başarı oranını saptamayı amaçladık. Ocak 2009 - Mart 2012 tarihleri arasında hastanemiz Göğüs Hastalıkları Kliniği'nde tetkik edilen, akciğer grafisi veya bilgisayarlı toraks tomografisine göre süperior sulkus tümörü ön tanısı olan ve transtorasik ultrasonografi rehberliğinde TTİA yapılan olgular çalışmaya alındı. Çalışmaya 17 (%89.5)'si erkek, 2 (%10.5)'si kadın; yaş ortalamaları 56.4±8.0 (min:38; max:71) yıl olan toplam 19 olgu dahil edildi. Tümörlerin 6 (%31.6)'sı sol, 13 (%68.4)'ü ise sağ hemitoraksta yer alıyordu. Ultrasonografi rehberliğinde TTİA 10 (%52.6) olguda sırttan apikal yaklaşımla, 9 (%47.4) olguda ise supraklavikular yaklaşımla yapıldı. On altı olguda işlem tanısal olurken, 2 olguda tanı konulamadı. Bir olgu ise nöroendokrin tümör tanısı aldı. Ancak nöroendokrin tümörler çok heterojen bir tümör grubu olduğu ve doku incelemesi gerektirdiği için bu olgu işlemin tanısal olmadığı gruba alındı. Ultrasonografi rehberliğinde TTİA ile tanı konulamayan 2 olguya ise bilgisayarlı toraks tomografisi rehberliğinde tru-cut biyopsi ile doku örneği alınarak küçük hücreli dışı akciğer kanseri tanısı konuldu. Süperior sulkus tümörlerine ultrasonografi rehberliğinde TTİA ile tanı koyma oranımız %84.2 olarak hesaplandı. Ultrasonografi hasta başında kolay uygulanabilen, radyasyon maruziyeti olmayan, ucuz, tekrarlanabilir ve güvenli bir görüntüleme yöntemidir. Süperior sulkus tümörlerinde ultrasonografi rehberliğinde tanı koyma oranı yüksektir. Bu nedenle, bilgisayarlı tomografi rehberliğinde alınan biyopsiye alternatif olarak uygulanabilir., The aim of this study was to determine the success rate of ultrasound-guided transthoracic needle aspiration (TTNA) in the diagnosis of superior sulcus tumors. The patients examined between January 2009- March 2012 at the Department of Pulmonary Diseases, with the pre-diagnosis of superior sulcus tumors based on chest radiography or computed tomography and whose transthoracic ultrasonography guided TTNA was performed, were included in the study. Seventeen (89.5%) male, 2 (10.5%) female totally 19 cases with the mean age of 56.4 ± 8.0 (min: 38, max: 71) years were included. Six (31.6%) of the superior sulcus tumors were at the left hemithorax, 13 (68.4%) of them were at the right hemithorax. Ultrasound guided TTNA was performed by the apical approach from the backside in 10 (52.6%) cases and by supraclavicular approach in 9 (47.4%) cases. While the procedure was diagnostic in 16 cases, it was nondiagnostic in 2 cases. One case is diagnosed as neuroendocrine tumor. However, neuroendocrine tumors are a very heterogeneous group of tumors and tissue analysis is required, this case was included in nondiagnostic group. Two cases whose the ultrasound guided TTNA was nondiagnostic, were diagnosed as non-small cell lung cancer by taking a sample of tissue with trucut biopsy guided by computed tomography. The diagnostic rate of with ultrasound guided TTNA in superior sulcus tumors was calculated as 84.2%. Ultrasonography is a safe, cheap and repeatable imaging method without radiation exposure which can be performed easily at the bedside. The rate of diagnosis is high by tissue sampling with the guidance of ultrasound in superior sulcus tumors. Therefore, it can be applied as an alternative to biopsy guided by computed tomography.

Background: the aim of this study is to evaluate the efficacy of positron emission tomography-computed tomography (PET-CT) in the diagnosis of, NA