I pored postojanja studija koje ukazuju da nanočestice oksida gvožđa ne izazivaju značajne morfološke promene u jetri, i dalje je nepoznato da li i u kojoj meri ove čestice utiču na strukturu i distribuciju jedarnog hromatina hepatocita. Danas je ovakve promene moguće indirektno detektovati i kvantifikovati korišćenjem savremenih kompjuterskih metoda zasnovanih na algoritmima fraktalne i teksturalne analize. Cilj ove disertacije je bio da se utvrdi da li nakon izlaganja nanočesticama gvožđe (II, III) oksida u hepatocitima dolazi do ovakvih diskretnih promena koje do sada nisu bile uočljive upotrebom konvencionalne mikroskopije, kao i da se utvrdi da li su promene praćene pojavom oksidativnog stresa u jetri. Istraživanje je urađeno na ukupno 90 miševa soja C57BL/6 koji su bili izloženi nanočesticama u različitim dozama. Digitalni mikrografi tkiva jetre su analizirani korišćenjem savremenih softverskih platformi pri čemu su za više od 2000 hromatinskih struktura hepatocita kvantifikovane vrednosti fraktalne dimenzije, lakunarnosti, angularnog drugog momenta, inverznog momenta razlike, teksturalnog kontrasta, teksturalne korelacije, teksturalne varijanse i još četiri parametra Harove diskretne vejvlet transformacije. Za svaku životinju su takođe određeni konvencionalni parametri oksidativnog stresa i antioksidativne zaštite jetre. Rezultati istraživanja ukazuju da je savremeni i inovativni metod teksturalne analize zasnovan na matriksu simultanog pojavljivanja sivih vrednosti rezolucionih jedinica u mogućnosti da detektuje diskretne strukturne promene hromatina hepatocita uzrokovane nanočesticama gvožđe (II, III) oksida. Izlaganje nanočesticama gvožđe (II, III) oksida dovodi do značajnih promena u teksturalnoj homogenosti i uniformnosti hromatina što je praćeno promenama u oksidativnom statusu jetre. Ovi nalazi predstavljaju osnovu za dalja istraživanja potencijalnih toksičnih efekata gvozdenih nanomaterijala kao i morfoloških promena u jetri koje nastaju kao posledica akutne i hronične izloženosti nanočesticama oksida gvožđa. Despite the existence of studies indicating that iron oxide nanoparticles do not cause significant morphological changes in the liver, it is still unknown whether and to what extent these particles affect the structure and distribution of hepatocyte nuclear chromatin. Today, such changes can be indirectly detected and quantified using modern computational methods based on fractal and textural analysis algorithms. The aim of this dissertation was to determine whether after exposure to iron (II, III) oxide nanoparticles in hepatocytes, such discrete changes, previously not visible using conventional microscopy, can occur, as well as to determine whether the changes are accompanied by liver oxidative stress. The study was performed on a total of 90 C57BL/6 mice that were exposed to nanoparticles at different doses. Digital micrographs of liver tissue were analyzed using contemporary software platforms, and for more than 2000 chromatin structures of hepatocytes we quantified values of fractal dimension, lacunarity, angular second moment, inverse difference moment, textural contrast, textural correlation, textural variance and four other parameters of Harr discrete wavelet transformation. Conventional parameters of oxidative stress and antioxidant protection in liver were also determined for each animal. The results indicate that the modern and innovative method of textural analysis based on the gray level co-occurence matrix of resolution units is able to detect discrete structural changes of hepatocyte chromatin caused by iron (II, III) oxide nanoparticles. Exposure to iron (II, III) oxide nanoparticles leads to significant changes in the textural homogeneity and uniformity of chromatin, which is accompanied by changes in the oxidative status of the liver tissue. These findings are the basis for further research into the potential toxic effects of iron nanomaterials as well as morphological changes in the liver resulting from acute and chronic exposure to iron oxide nanoparticles.