Search

In the present article precise diagnosis of Notoedric mange by use of a noise clear up (pore) strips in a cat was described. A 1.5 years old cat was admitted to the present authors’ clinic with head shaking, pruritus and auricular debris formation. noise clear up (pore) strip was sticked to the auricular cavity following squeezing, followed by cotton swab sampling onto the same localization for comparative diagnosis. Both techniques revealed presence of Notoedric mange, in which 9 versus 6 adult mites were evident, respectively. Eprinomectin was prescribed intraauricularly for a total of 4 application per week, which resulted in parasitological (no live mite) and clinical cure at the beginning on week 1., Bu vaka sunumunda bir kedide notoedrik uyuz kesin tanısında burun temizleme bandının kullanımı tanımlandı. Bir buçuk yaşlı kedi baş sallama, kaşıntı ve kulak kanalında kirli akıntı şikayetleri ile kliniğimize getirildi. Kulak kanalından koton svap uygulaması ile örnek alındıktan sonra karşılaştırma amacıyla burun temizleme bandı kulak kanalı iki parmak arasında sıkıştırılarak yapıştırıldı. Her iki tanı tekniğinde de koton svap ile 6 burun bant ile 9 yetişkin akar tespit edilerek notoedrik uyuz tanısı konuldu. Haftada bir kez olmak üzere toplamda 4 kez intraaurikular eprinomektin uygulaması reçete edildi ve 1. hafta eprinomektin uygulamasıyla beraber gerçekleştirilen parazitolojik muayenede canlı akar görülmemesi ve klinik iyileşme başladığı görüldü.

Süt verimine yönelik yetiştirilen ineklerde dışkının karakteri ile kıvamı, sindirim sağlığı ve beslenme programlarının etkinliğinin değerlendirilmesinin yanı sıra hastalıkların takibinde kullanılabilmektedir. Sütçü işletmelerde yem değişiklikleri yapılırken dışkıda meydana gelen değişimleri rehber olarak kullanmaktadır. Taze ve işlem görmeyen dışkı kümeleri beslenme ile ilişkili değerli ipuçları vermektedir. Bu çalışmada İzmir Tire ilçesi Damızlık Birliğine ait özel 50 başlık bir Fleckvieh çiftliğinde bulunan laktasyonun farklı dönemlerindeki ineklerde dışkı skorlarına ait veriler değerlendirildi. Bu amaçla önceden tanımlanmış 1 ile 5 puan arası dışkı skorlama (değerlendirme) skalası kullanıldı. Dışkı skorlamaları aynı araştırmacı tarafından gerçekleştirildi. İşletmede bulunan hayvanlar laktasyon dönemlerine göre 4 farklı gruba ayrılarak belirtilen karşılaştırmalar yapıldı. Farklı laktasyon dönemindeki Fleckvieh popülasyonunda dışkı skorlarının dağılımı irdelendiğinde erken ve geç laktasyon dönemleri arasında (P, Dairy cattle fecal characteristics and consistency has been used for evaluating of digestive health and feeding programs along with following of disease. Livestock managers use the changes in the stool as a guide when making feed changes. Fresh and untreated stool clumps give clues related to nutrition. In the present study, fecal score results of cattle at different lactation periods, Fleckvieh farms included 50 cattle located in İzmir, Tire Province were surveyed. For this purpose, 1 to 5 points pre-defined fecal scoring scales were used. Fecal scores were detected by the same researcher. The animals in the farm were divided into 4 different groups according to the lactation periods and comparisons were made. Fecal scores distribution of the Fleckvieh cattle between the early and late lactation periods (P

Amaç: Bu saha çalışması giardiasisli kuzularda oral yolla uygulanan klinoptilolitin etkinliğininbelirlenmesi amacıyla gerçekleştirildi.Yöntemler: Aydın ili sınırlarında yer alan özel bir işletmede ishal mevcut ve G. duodenalis iledoğal enfekte her iki cinsiyetten ve 23-56 günlük yaştaki 14 kuzu değerlendirildi. Tanı amacıylaELISA prensibi ile çalışan hızlı tanısal test kitleri yapıldı. Giardiazisli kuzular her grupta n=7olarak rastgele I. gruba [1 g/kg dozda 10 gün oral yolla klinoptilolit uygulanırken] ya da II. gruba[ilaç uygulaması yapılmaksızın kontrol grubu] ayırıldı. Klinoptilolitin sağaltım etkinliği 0. ve 10.günlerde rektal yolla elde edilen dışkı örneklerinin mikroskobik muayenesiyle değerlendirildi.Bulgular: Kontrol ve sağaltım grupları arasında karşılaştırmalarda 10. günde klinoptilolit ilesağaltılan grupta kist atılımında % 97,2’lik azalma belirgindi (p 0˂0,05).Sonuç: Giardiazisli kuzularda oral yolla 10 gün uygulanan klinoptilolitin kist atılımını etkinşekilde azalttığı ve antiparaziter etkinlik sağladığı görüldü., Objective The aim of this field study was to detect the therapeutic efficacy of oral clinoptilolitein lambs with giardiasis.Methods: A total of fourteen lambs naturally infected with G. duodenalis at the age of 23 to 56days, of both sexes were enrolled into the study from a lamb farm located in Aydin province.Diagnosis was based on rapid diagnositc test kits with ELISA principle. Lambs with giardiasiswere randomly assigned into two groups (n=7), group I [1 g/kg clinoptilolite for 10 days or groupII [were left as control without receiving any drug]. Therapeutic efficacy of clinoptilolite wasdetermined by microscopical examination of faecal samples collected rectally on days 0 and 10.Results: Comparison of control and treatment intragroups revealed 97,2% reduction (p 0˂0,05)for cyst excretion in clinoptilolite treated group.Conclusion: In conclusion, it may be safey suggested that oral clinoptilolite administration for10 days effectively reduct cyst excretion with antiparasitic efficacy among lambs with giardiasis.

Bu çalışmada veteriner hekimlikte sıklıkla kullanılan hücre sayımı temel prensipli ve amperometrik yöntem ile ölçüm yapan iki farklı hematokrit ölçüm tekniğinin karşılaştırılması amaçlandı. Farklı etiyolojileri bulunan her iki cinsiyetten toplam 84 neonatal ishalli buzağı çalışmaya dahil edildi. Hematokrit ölçümleri için buzağılardan lityum heparin içeren kan gazı enjektörlerine ve tüplere kan örnekleri, toplamda 4 ml olacak şekilde alındı. Hematokrit ölçümleri için Abacus Junior Vet 5 kan sayım cihazı ve Irma Truepoint kan gazı analiz cihazından yararlanıldı. Linear regresyon analizi ve pearson korelasyonu sonuçlarına göre hematokrit ölçümlerinden elde edilen verilerin her iki ölçüm tekniği arasında r=0.90 (p

Adnan Menderes Üniversitesi, Veteriner Fakültesi, Büyük Hayvan Kliniğine 2013-2017 tarihlerinde getirilen ya da saha koşullarındaki (araştırmacıların gözetiminde, sahadaki veteriner hekimler tarafından sunulan) sol abomazum deplasmanlı (LDA) 5 ve sağ abomazum deplasmanlı (RDA) 2 inekte 1 g/kg dozda oral klinoptilolit (%93) ile sağaltım gerçekleştirildi. Uygulanma öncesinde klinoptilolit kullanılabilirliğinin uygun olduğu belirlenen ineklerde inspeksiyon, adspeksiyon, kan gazı analizlerini içeren klinik ve laboratuvar muayene gerçekleştirildi. Çalışma sonunda tüm olgularda iyileşme sağlandı ve sürüden uzaklaştırılması gereken hayvan olmadı. Hasta sahiplerinden alınan bilgilere göre klinoptilolit uygulamasından 8 hafta sonrasında 7 inekten 6’ sının gebe kaldığı öğrenildi., Five Holstein cows with left displacement of the abomasum (LDA) and 2 other with right displacement of the abomasum (RDA) were submitted to the hospital facility at Adnan Menderes University, Faculty of Veterinary, Large Animal Unit or were detected at field conditions (by the referring veterinarians under the supervision of the study researchers) from 2013 to 2017 were treated with 1 gr/kg peroral clinoptilolite (93%). Prior to clinoptilolite administration and deciding the probabilityof its usage in cows, inspection, adspection, through clinical and laboratory evaluation (involving blood-gas analysis) were deemed available. There was no culling at the end of trial, with complete survival rate accompanied by all returned to good production post-treatment. As informed by the owners 6 out of 7 were pregnant six to 8 months after clinoptilolite administration.

In this study, it was aimed to investigate the effects of flunixin meglumine and meloxicam application on coagulationprofile in healthy sheep. Animals with physical examination findings and hemogram and biochemical data within physiologicallimits were included in the study and randomly distributed among the groups. Healthy sheep were divided into two groups,Group 1 (n=7) and Group 2 (n=7). In this study, groups 1 and 2 were given intramuscular injections of flunixin meglumin at adose of 2.2 mg/kg/day and subcutaneous injections of 0.5 mg/kg/day of meloxicam for the first 3 days. 0 hours, 3 hours, 6hours, 12 hours, 24 hours from vena jugularis to determine the platelet count [prothrombin time (PT), activatedthromboplastin time (APTT), fibrinogen (FIB) concentration] and platelet (PLT) count of coagulation profiles of animals in bothgroups on day 1, day 2, day 3, day 6, day 12 and day 24 blood samples were taken with sodium citrate and 2 μl ofethylenediamine tetraacetic acid (EDTA). NSAIDs were found to have a significant decreases in FIB concentrations and PLTcounts, prolonged PT levels in sheep treated with flunixine and meloxicam. There was no statistically significant difference inhemostatic changes between the groups. In conclusion, it was concluded from the NSAIDs that flunixin meglumin andmeloxicam treated sheep were carefully followed by conventional routine hemostatic changes of PLT, PT, FIB levels., Bu çalışmada, sağlıklı koyunlarda fluniksin meglumine ve meloksikam uygulamasının koagulasyon profili üzerineetkilerinin araştırılması amaçlandı. Fiziksel muayene bulgularıyla birlikte hemogram ve biyokimyasal verileri fizyolojik sınırlariçerisinde olan hayvanlar çalışma kapsamına alınıp gruplar içerisine rastgele dağıtıldı. Bu çalışmada, sağlıklı koyunlar Grup 1(n=7) ve Grup 2 (n=7) olmak üzere iki guruba ayrıldı. Grup 1’ deki koyunlara fluniksin meglumin 2.2 mg/kg/gün dozundaintramusküler, Grup 2’ deki hayvanlara da meloksikam 0.5 mg/kg/gün dozunda subkutan olarak ilk 3 gün boyunca uygulandı.Her iki gruptaki hayvanların koagulasyon profillerinin [protrombin zamanı (PT), aktive edilmiş tromboplastin zamanı (APTT),fibrinojen (FIB) konsantrasyonu] ve trombosit (PLT) sayımının belirlenebilmesi için vena jugularis’den 0. saat, 3. saat, 6. saat,12. saat, 24. saat, 2. gün, 3. gün, 6. gün, 12. gün ve 24. günde kan örnekleri sodyum sitratlı ve etilendiamin tetraasetikasit(EDTA)’ lı tüplere 2’ şer ml alındı. Non-steroid antienflamatuar ilaçlardan fluniksin meglumin ve meloksikam ile tedavi edilenkoyunlarda zamana bağlı olarak FIB ve PLT konsantrasyonlarında azalma, PT seviyelerinde ise uzamanın olduğu ve budeğişikliklerin istatistiksel açıdan önemli olduğu belirlendi. Gruplar arasında hemostatik değişiklikler açısından istatistikselolarak belirgin bir farkın olmadığı belirlendi. Sonuç olarak NSAİİ’ lerden fluniksin meglumin ve meloksikam ile tedavi edilenkoyunlarda konvansiyonel rutin hemostatik değişikliklerden FIB, PLT, PT, düzeylerinin dikkatle takibi alınması kanısına varıldı.

Inthis study, it was aimed to compare two different hematocrit measurement techniqueswhich are commonly used in veterinary medicine by cell count, and amperometricmethod. A total of 84 neonataldiarrheic calves from both sexes with different etiologies were included in thestudy. For hematocrit measurements, blood samples (4 ml) were taken to bloodgas injectors and tubes containing lithium heparin from calves. The AbacusJunior Vet 5 whole blood cell counter and Irma True Point blood gas analyzerwere used for hematocrit measurements. Accordingto the results of linear regression analysis and Pearson correlation, it wasdetermined that the data obtained from the hematocrit measurements had positivecorrelations between r = 0.90 (p, Bu çalışmada veteriner hekimlikte sıklıkla kullanılanhücre sayımı temel prensipli ve amperometrik yöntem ile ölçüm yapan iki farklıhematokrit ölçüm tekniğinin karşılaştırılması amaçlandı. Farklı etiyolojileribulunan her iki cinsiyetten toplam 84 neonatal ishalli buzağı çalışmaya dahiledildi. Hematokrit ölçümleri için buzağılardan lityum heparin içeren kan gazıenjektörlerine ve tüplere kan örnekleri, toplamda 4 ml olacak şekilde alındı.Hematokrit ölçümleri için Abacus Junior Vet 5 kan sayım cihazı ve IrmaTruepoint kan gazı analiz cihazından yararlanıldı. Linear regresyon analizi ve pearson korelasyonu sonuçlarına görehematokrit ölçümlerinden elde edilen verilerin her iki ölçüm tekniği arasındar=0.90 (p

Five Holstein cows with left displacement of the abomasum (LDA) and 2other with right displacement of the abomasum (RDA) were submitted to thehospital facility at Adnan Menderes University, Faculty of Veterinary, LargeAnimal Unit or were detected at field conditions (by the referringveterinarians under the supervision of the study researchers) from 2013 to 2017were treated with 1 gr/kg peroral clinoptilolite (93%). Prior to clinoptiloliteadministration and deciding the probability of its usage in cows, inspection,adspection, through clinical and laboratory evaluation (involving blood-gasanalysis) were deemed available. There was no culling at the end of trial, withcomplete survival rate accompanied by all returned to good productionpost-treatment. As informed by the owners 6 out of 7 were pregnant six to 8months after clinoptilolite administration., AdnanMenderes Üniversitesi, Veteriner Fakültesi, Büyük Hayvan Kliniğine 2013-2017tarihlerinde getirilen ya da saha koşullarındaki (araştırmacıların gözetiminde,sahadaki veteriner hekimler tarafından sunulan) sol abomazum deplasmanlı (LDA)5 ve sağ abomazum deplasmanlı (RDA) 2 inekte 1 g/kg dozda oral klinoptilolit(%93) ile sağaltım gerçekleştirildi. Uygulanma öncesinde klinoptilolitkullanılabilirliğinin uygun olduğu belirlenen ineklerde inspeksiyon,adspeksiyon, kan gazı analizlerini içeren klinik ve laboratuvar muayenegerçekleştirildi. Çalışma sonunda tüm olgularda iyileşme sağlandı ve sürüdenuzaklaştırılması gereken hayvan olmadı. Hasta sahiplerinden alınan bilgileregöre klinoptilolit uygulamasından 8 hafta sonrasında 7 inekten 6’ sının gebekaldığı öğrenildi.

Thromboembolism is one of the important problems affecting mortality levels in diseases with bleeding disorders. It is known that deep venous thrombosis and thromboembolism are formed in diseases such as Ehrlichiosis which may cause hemorrhagic disorder but advanced diagnostic techniques are needed for a precise diagnosis. In this study, the aim was to determine D-dimer / fibrinogen ratios by D-dimer test in monoinfected dogs with Ehrlichiosis. For this purpose, dogs presenting high fever, lymphadenopathy and anorexia to those of mono-infected with Ehrlichiosis as detected by point of care rapid ELISA test Snap 4dx along within healthy ones (n=10) as determined within clinical and laboratory evaluation. Enrolled dogs in the present study were subjected to withdrawal of a total of 5 ml EDTA and citrated blood samples from V.cephalica antebrachi in an attempt to calculate D-dimer / Fibrinogen ratio by use of D-dimer and Fibrinogen levels as detected by commercial test kits. D-dimer (3059.01074.4 ng/ml) and Fibrinogen (371.062.0 mg/dl) levels and D-dimer / Fibrinogen ratios (12.25.9) of monoinfected dogs with Ehrlichiosis were found significantly elevated (P=0.011) in contrast to healthy dogs. In conclusion, it was suggested that the ratio of D-dimer/Fibrinogen in dogs with Ehrlichiosis monoinfection even combined with advanced diagnostic techniques, might become a biomarker that can shed light on the diagnostic significance of veterinary field thromboembolisms., Tromboemboliler kanama bozuklukları ile seyreden hastalıklarda mortalite düzeylerini etkileyen önemli sorunlardan biridir. Ehrlichiosis gibi kanama bozukluğuna neden olabilen hastalıklarda derin ven trombozları ve tromboembolilerin şekillendiği bilinmekte ancak tanının konulabilmesi için ileri diyagnostik tekniklere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmada, Ehrlichiosis ile monoenfeksiyonlu köpeklerde D-dimer testi ile D-dimer/Fibrinojen oranlarının belirlenmesi amaçlandı. Bu amaçla yüksek ateş lenfadenopati ve iştahsızlık gibi klinik bulgular gösteren ve hasta başı hızlı ELİSA testi Snap 4dx sonuçlarına göre Ehrlichiosis ile monoenfeksiyonlu köpekler (n=10) ile klinik ve laboratuvar değerlendirmeleri sonucunda sağlıklı olduğu belirlenen (n=10) köpekler çalışmaya alındı. Çalışma gruplarında bulunan köpeklerden EDTA ve sitratlı kan örnekleri V.cephalica antebrachi üzerinden toplamda 5 ml olacak şekilde alınarak D-dimer ve Fibrinojen seviyeleri ticari test kitleri yardımı ile D-dimer/Fibrinojen oranı ise hesaplanarak elde edildi. Ehrlichiosis ile monoenfeksiyonlu köpeklerin D-dimer (3059.01074.4 ng/ml) ve Fibrinojen (371.062.0 mg/dl) seviyelerinin ve D-dimer/Fibrinojen oranlarının (12.25.9) sağlıklı köpeklere göre istatistiksel olarak (P=0.011) yüksek bulundu. Sonuç olarak Ehrlichiosis ile monoenfeksiyonlu köpeklerde D-dimer/Fibrinojen oranının ileri diyagnostik teknikler ile birleştirilerek Veteriner sahada tromboembolilerin tanısal anlamda yaklaşımına ışık tutabilecek biyobelirteçler arasına girebileceği düşünüldü.

The aim of this study was to determine the prevalence of Leishmania infantum and Dirofilaria immitis infection in dogs housed outdoors in Ayd›n province and Selçuk in western Turkey. Anti-Leishmania antibodies were evaluated in sera samples by IFA and ELISA techniques. The presence of D. immitis microfilariae was determined in blood samples by use of the modified Knott’s test. Using the IFA and ELISA on 158 dogs surveyed, 5 (3.2%) were positive for anti-Leishmania antibodies while 22 (13.9%) were found infected with D. immitis. Only 2 out of 5 seropositive dogs exhibited major signs of canine visceral leishmaniosis, and amastigotes were detected in parasitological examinations of popliteal lymph node aspirates. It was noted that there were dogs infected with Leishmania in dog shelters in the towns of Kufladas› and Selçuk, and the infection rate of dogs for D. immitis was high in 3 villages near the city of Ayd›n., Bu çal›flmada Ayd›n’›n baz› yerleflim alanlar› ile ‹zmir/Selçuk ilçesindeki köpeklerde Leishmania infantum ve Dirofilaria immitis enfeksiyonlar›n›n prevalans›n›n belirlenmesi amaçlanm›flt›r. Leishmaniosis prevalans› serum örneklerinde IFA ve ELISA yöntemleri ile anti-Leishmania antikorlar› araflt›r›larak, D. immitis prevalans› ise kan örneklerinde Modifiye Knott Testi ile mikrofilerlerin görülmesiyle belirlenmifltir. ‹ncelenen toplam 158 köpekten 5 (% 3,2)’nin Leishmania ile, 22 (% 13,9)’sinin de D. immitis ile enfekte oldu¤u saptanm›flt›r. Leishmaniosisin seropozitif bulundu¤u 5 köpekten 2’sinde canine visseral leishmaniosisin önemli klinik bulgular› gözlenmifl ve popliteal lenf bezi aspiratlar›ndan haz›rlanan yayma preparatlar›nda amastigotlar görülmüfltür. Kufladas› ve Selçuk ilçesi hayvan bar›naklar›nda Leishmania ile enfekte köpeklerin bulundu¤u, D. immitis enfeksiyon oran›n›n Ayd›n’a ba¤l› üç köydeki köpeklerde yüksek oldu¤u dikkati çekmifltir.

Clinical and laboratory findings recorded in 10 dogs naturally infected with Hepatozoon canis in the Aegean region of Turkey were reported. The diagnosis was made by finding H. canis gamonts within leucocytes in Giemsa-stained blood smears. H. canis parasitaemia level was calculated manually by counting 500 neutrophils in blood smears. Parasitaemia varied from 1% to 23% of the circulating neutrophils. Anorexia, fever, depression, weight loss, and lymphadenopathy are the main clinical signs in infected dogs. All dogs had microcytic normochromic anaemia; however, 7 of the dogs had neutrophilia, 1 had lymphopenia, 2 had monocytosis, 1 had eosinophilia, and 9 had thrombocytopenia. Abnormal serum biochemical values were hyperproteinaemia (7 of 10 dogs), hypoalbuminaemia (9 of 10 dogs), hyperglobulinaemia (7 of 10 dogs), increased serum alkaline phosphatase activity (2 of 10 dogs), and increased serum creatinine kinase activity (8 of 10 dogs). Concurrent infections such as Ehrlichia canis, Anaplasma phagocytophilum, and Anaplasma platys were detected with a polymerase chain reaction test and 8 dogs had 2 or 3 of these concurrent infections.

Clinico-pathological alterations before and after treatment in cattle infected with A. marginale were determined. Anorexia inappetence, anaemia, icterus, nasal discharge, increase in rectal temperature, heart and respiration rates, and enlargement of the prescapular lymph nodes were noticed. Significant increase in Hb and PCV levels, the relative number of band neutrophils, albumin and glucose concentration and significant decrease in ESR were observed after treatment. Clinical recovery was gained in all cattle within a period of ten days.

The aim of the present study was to investigate the effects of Toxoplasma gondii infection on the content of essential elements of zinc (Zn), copper (Cu), and magnesium (Mg) in sheep. Serum Zn, Cu, and Mg levels as well as wool Zn and Cu concentrations were measured in twenty sheep whose anti-T gondii antibodies were positive and in seventeen sero-negative healthy sheep. The average Zn concentration in serums from sero-positive sheep was significantly (P0.05) in sero-positive sheep than in their controls. On the other hand, the Zn and Cu concentrations of wool from diseased animals showed no significant elevations. Bu çalışmanın amacı Toxoplazma gondii enfeksiyonunun koyunlarda çinko (Zn), bakır (Cu) ve magnezyum (Mg) düzeyleri üzerindeki etkisini araştırmaktır. 20 adet enfekte ve 17 sağlıklı koyunun serumlarındaki Zn, Cu ve Mg konsantrasyonları ile yünlerindeki Zn ve Cu düzeyleri ölçüldü. Serumlarında anti-T gondii antikorlarını taşıyan sero-pozitif hayvanların serum Zn düzeylerinde kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistik olarak anlamlı bir düşüş (P0.05) tespit edildi. Yün Zn ve Cu konsantrasyonlarında ise anlamlı bir farklılığın olmadığı saptandı.

This study was undertaken to determine the seroprevalence of listeriosis and Brucellosis in sheep in Aydın provinces. A totally 100 serum samples taken from sheep were examined for the Listeria monocytogenes "O" antibody bythe Osebold Method. Bruceila antibodies were investigated by Rose BengaZ Plate test (RBPT) and SerumAgglutination Test (SAT). For Listeriosis, the agglutination titer 11100 and over were accepted as a positive result.Out of 100 sera, 35 (%35) were positive for L. monocytogenes antibody at different titers as follows: 27 (27%) witha 1/100 titeı·; 8 (8%) 1/200 titer. 2 (%2) of 100 serum samples were Jound seropositive for Bruceila antibodies., Bu Çalışma, Aydın yöresinde koyunlarda Listeriosis ve Brucellosis seroprevalansını saptamak amacıyla yapılmıştır.100 Serum örneği, Listeria monocytogenes "O" antikorlarınının saptanması amacıyla Osebold yöntemiyleincelenmiştir. Osebold yönteminde, 11100 ve üzerindeki titrasyon basamaklarındaki aglütinasyon varlığı pozitifolarak kabul edilmiştir. 100 örneğin 35'inde (%35) çe}itli dilusyanlarda Listeria monocytogenes antikorları saptanmıştır.Serapozitif olguların 27'sinde (%27) 11100 titre, sekizinde (%8) 11200 titre de aglütinasyon gözlenmiştir.Brucella antikorları, Rose Bengal lam aglütinasyonu (RBPT) ve Serum Aglütinasyon Testi (SAT) ile araştırılmıştır.İki örnekte (%2) Bruceila antikorfarz pozitif bulunmuştur.

57 ÖZET Bu çalışma yaşları 1-30 günlük, değişik ırk ve cinsiyette 20 solunum güçlüğü çeken buzağı ile 10 sağlıklı kontrol olmak üzere toplam 30 buzağıda yürütüldü. Solunum güçlüğünün neden olduğu değişiklikleri ve oksijen uygulamasının etkilerini belirlemek amacıyla beden ısısı, nabız ve solunum sayıları ile kan pH, pC02, p02, HC03, Sat 02, BD, laktik asit ve malondialdehid gibi parametreler belirlendi. Nazofarengial tüp ile solunum güçlüğü çeken buzağılara oksijen 3 İt / dk akım hızıyla 45 dakika süreyle verildi. Çalışmada kontrol grubu buzağıların ortalama beden ısıları (38,65 ± 0,15) solunum güçlüğü çeken hayvanlara göre önemli (37,74 ± 1,08) (p

Dermatological diseases in dogs are one of the most common problems observed among small animal veterinary practice. Recent clinical research has led to marked advances in understanding, including the recognition that a wide spectrum of clinical severity exists and that utility and comments of skin lesions are significantly more complex than originally thought. The present article addresses some of the most common clinical questions relevant to canine dermatology cases and scenarios surrounding it, with the hope to convey the improved understanding and the condition’s wide spectrum of complexity learned from cases observed within the last 10 years cared. The medical records and clinical, dermatological and microbiological signs along with accompanying available laboratory findings of 86 dogs diagnosed with various infectious dermatoses with primary and/or secondary skin lesions were reviewed in an attempt to elucidate the etiology. Available retrospective records were evaluated for information on dermatological lesion appearence, and if possible clinical analyte abnormalities. A methodological series of diagnostic tests included physical and dermatological examinations, deep skin scraping, fecal analysis, microbiological and mycological cultures and IFAT, available. Diagnosis included sarcoptic mange n=18, group I , dermatophytosis n=14, group II , malassezia dermatitis n=14, group III , leishmaniasis n=12, group IV , demodicosis n=20, group V , hookworm dermatitis n=4 , pelodera dermatitis n=2 , and cutaneous Neosporosis n=2 . Median alopecia, hyperpgimentation and lichenification scores showed no significant changes among the infectious dermatoses groups, whereas median crusting, scaling and comedo scores presented a statistically significant difference among groups at the level of p, Dermatolojik hastalıklar küçük hayvan veteriner hekimliğinde pratikte en sık gözlemlenen problemlerden birisidir. Son yıllardaki klinik araştırmalarla, geniş spekturumda farklı derecelerde klinik bulguların şekillendiğinin anlaşılmasıyla deri lezyonlarının özellikleri ve yorumlanmasının aslında düşünülenden daha da kompleks olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırma makalesinde köpeklerde sıklıkla karşılaşılan dermatolojik problemlere ve bu çerçevede oluşan olgu akışına işaret edilirken, son 10 yılda karşılaşılan vakaların karmaşıklığı ve klinik bulguların geniş yelpazede seyrinin daha iyi anlaşılabilmesine katkı sağlanabileceği düşünülmüştür. Primer ve/veya sekonder deri lezyonu gösteren, çeşitli infeksiyöz dermatolojik bozukluğa sahip 86 köpekte mümkün olan medikal kayıt, klinik, dermatolojik ve mikrobiyolojik bulgular etiyolojik değerlendirilme amacıyla derlendi. Eldeki retrospektif kayıtlar doğrultusunda dermatolojik lezyonun görünümü, ve mümkünse klinik analiz sonuçları değerlendirildi. Metodolojik olarak uygulanan diyagnostik testler; fiziksel ve dermatolojik muayene bulguları, derin deri kazıntısı, dışkı tahlili, mikrobiyolojik ve mikolojik kültür ve olası IFAT sonuçlarıydı. Sarkoptik uyuz n=18, I. grup , dermatofitozis n=14, II. grup , malassezia dermatitis n=14, III. grup , leishmaniazis n=12, IV. grup , demodikozis n=20, V. grup , kancalı kurt dermatitis n=4 , pelodera dermatitis n=2 ve kutanöz neosporozis n=2 tanısı konulan olgular çalışmaya dahil edildi. Gruplar arasında ortanca alopesi, hiperpigmentasyon ve likhenifikasyon skorları istatiksel açıdan farklılık göstermezken, ortanca kabuklanma, kepeklenme ve komedon skorlarının gruplar arasında p

Backround/Aim: In this present report, a giant nun-functional ovarian granulosa cell tumour GCT was described with its clinical, laboratory and histopathological findings in a dog. Material and Method: A 5-year-old Golden Retriever female dog was referred to our clinic for a progressive abdominal distension, lethargia and dysuria. A large abdominal mass and ascites were visualised in transabdominal ultrasonography. Results and Conclusion: Exploratory laparatomy revealed an ovarian mass, which was removed by ovariohysterectomy. Histopathology confirmed GCT., Özbilgi/Amaç: Sunulan raporda bir köpekteki dev boyutlu non-fonksiyonel ovaryan granulosa hücre tümörünün GCT klinik, laboratuar ve histopatolojik bulguları tanımlanmıştır. Materyal ve Metot: Ä°lerleyen abdominal ÅŸiÅŸkinlik, letharji ve disuri problemi bulunan 5 yaÅŸlı, Golden-Retriver cinsi diÅŸi kopek kliniÄŸimize sevkedildi. Transabdominal ultrasonografide abdomende büyük bir kitle ve ascites olduÄŸu görüldü. Bulgular ve Sonuç: Yapılan laparotomide görülen ovaryan kitle ovaryohisterektomi operasyonu ile uzaklaÅŸtırıldı. Histopatolojik araÅŸtırmada GCT olduÄŸu bildirildi. Abdominal ÅŸiÅŸkinlik, Granulosa hücre tümörü, Köpek.

Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından zoonotik, sağaltılamadığında şiddetli ve ölümcül seyreden önemli hastalıklar arasında gösterilen ehrlichiosis günümüzde gerek insanlarda gerekse köpeklerde oluşturduğu benzer hastalık tablosuyla öne çıkmaktadır. Köpeklerde ehrlichiosis, birçok doku ve organları etkileyerek çoklu organ yetmezliklerine neden olan sistemik bir hastalıktır. Bilinen klinik bulguların ve patogenezisinin yanında ehrlichia’nın son yüzyılda önemi giderek artan Yaygın Damar İçi Pıhtılaşma Bozukluğu (YDPB) ve miyokardiyal hasar yönünden ne derece etkili olduğu tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada ehrlichiosisli anemik köpeklerde aneminin şiddeti ile miyokardiyal hasarın varlığı ve olası tromboembolik durumlar değerlendirilerek veteriner hekimliğin yanı sıra insan hekimliği için de yararlı olabilecek bulgulara ulaşılabilmesi hedeflenmiştir. Araştırmanın hayvan materyalini farklı ırk, yaş ve her iki cinsiyetten daha öncede kalp rahatsızlığı bulunmayan ehrlichiosis ile mono (n=24) enfekte, ko-enfekte (n=9) ve sağlıklı kontrol grubu (n=10) hayvanlar oluşturdu. Ayrıca enfekte olan hayvanlar serolojik ve moleküler analiz sonuçlarına göre aktif enfekte, enfekte, akut ve klinik hasta olarak değerlendirildi. Oluşturulan gruplarda kardiak hasarın tespiti amacı ile cTnI, CK-MB ve Miyoglobin seviyeleri ile birlikte, YDPB yönünden D-Dimer seviyeleri belirlendi. Yapılan ölçümler sonucunda aneminin şiddeti ile birlikte YDPB belirteci olan D-Dimer konsantrasyonlarında anlamlı artış tespit edildi. Aynı zamanda miyokardiyal hasar belirteçlerinde CK-MB ve Miyoglobin oranlarına göre daha spesifik olan cTnI seviyelerinde de anlamlı istatistiksel fark gözlemlendi. Diğer parametrelerde herhangi bir değişikliğe rastlanmadı. Sonuç olarak; ehrlichiosisli anemik köpeklerde aneminin şiddeti ile orantılı bir şekilde gelişen iskemi durumunun uzun vadede kalpte miyokardiyumda hasar meydana getirdiği ve YDPB’na sebebiyet verdiği gözlemlendi. Gerek insan hekimliği gerekse veteriner hekimlikte ehrlichia ile enfekte olan canlılarda oluşan pıhtılaşma bozukluğunun tespit edilmesinde ve miyokardiyal durumun gözlemlenmesinde bu biyobelirteçlerden yararlanabilineceği, aynı zamanda gelecekte yapılacak olan çalışmalarda referans olarak kullanılabileceği kanısına varıldı. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından zoonotik, sağaltılamadığında şiddetli ve ölümcül seyreden önemli hastalıklar arasında gösterilen ehrlichiosis günümüzde gerek insanlarda gerekse köpeklerde oluşturduğu benzer hastalık tablosuyla öne çıkmaktadır. Köpeklerde ehrlichiosis, birçok doku ve organları etkileyerek çoklu organ yetmezliklerine neden olan sistemik bir hastalıktır. Bilinen klinik bulguların ve patogenezisinin yanında ehrlichia’nın son yüzyılda önemi giderek artan Yaygın Damar İçi Pıhtılaşma Bozukluğu (YDPB) ve miyokardiyal hasar yönünden ne derece etkili olduğu tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada ehrlichiosisli anemik köpeklerde aneminin şiddeti ile miyokardiyal hasarın varlığı ve olası tromboembolik durumlar değerlendirilerek veteriner hekimliğin yanı sıra insan hekimliği için de yararlı olabilecek bulgulara ulaşılabilmesi hedeflenmiştir. Araştırmanın hayvan materyalini farklı ırk, yaş ve her iki cinsiyetten daha öncede kalp rahatsızlığı bulunmayan ehrlichiosis ile mono (n=24) enfekte, ko-enfekte (n=9) ve sağlıklı kontrol grubu (n=10) hayvanlar oluşturdu. Ayrıca enfekte olan hayvanlar serolojik ve moleküler analiz sonuçlarına göre aktif enfekte, enfekte, akut ve klinik hasta olarak değerlendirildi. Oluşturulan gruplarda kardiak hasarın tespiti amacı ile cTnI, CK-MB ve Miyoglobin seviyeleri ile birlikte, YDPB yönünden D-Dimer seviyeleri belirlendi. Yapılan ölçümler sonucunda aneminin şiddeti ile birlikte YDPB belirteci olan D-Dimer konsantrasyonlarında anlamlı artış tespit edildi. Aynı zamanda miyokardiyal hasar belirteçlerinde CK-MB ve Miyoglobin oranlarına göre daha spesifik olan cTnI seviyelerinde de anlamlı istatistiksel fark gözlemlendi. Diğer parametrelerde herhangi bir değişikliğe rastlanmadı. Sonuç olarak; ehrlichiosisli anemik köpeklerde aneminin şiddeti ile orantılı bir şekilde gelişen iskemi durumunun uzun vadede kalpte miyokardiyumda hasar meydana getirdiği ve YDPB’na sebebiyet verdiği gözlemlendi. Gerek insan hekimliği gerekse veteriner hekimlikte ehrlichia ile enfekte olan canlılarda oluşan pıhtılaşma bozukluğunun tespit edilmesinde ve miyokardiyal durumun gözlemlenmesinde bu biyobelirteçlerden yararlanabilineceği, aynı zamanda gelecekte yapılacak olan çalışmalarda referans olarak kullanılabileceği kanısına varıldı. KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii İÇİNDEKİLER iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ v KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii İÇİNDEKİLER iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ v ŞEKİLLER DİZİNİ vii RESİMLER DİZİNİ viii TABLOLAR DİZİNİ ix ÖZET x ABSTRACT xi 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1. Taksonomi 4 2.2. Etiyoloji 6 2.3. Epidemiyoloji 9 2.4. Patogenez 11 2.5. Klinik Semptomlar 13 2.6. Laboratuvar Bulguları 17 2.7. D-Dimer ve YDPB (Yaygın Damar İçi Pıhtılaşma Bozukluğu) 20 2.8. Kardiyak Belirteçler 22 2.8.1. Kardiyak Troponin (cTnI) 24 2.8.2. Kreatin Kinaz Muscle Brain (CK-MB) 26 2.8.3. Miyoglobin 28 2.9. Anemi 28 3. GEREÇ VE YÖNTEM 32 3.1. Gereç 32 3.1.1. Hayvan materyali 32 3.1.2. Klinik Muayene Protokolü 32 3.2. Yöntem 33 3.2.1. Çalışma Grupları 33 3.2.2. Laboratuvar Muayeneleri 36 3.2.2.1. Örneklerin Toplanması 36 3.2.2.2. Hematolojik Analizler (Tam Kan Sayımı) 37 3.2.2.3. Kardiyak Panel Ölçümü (cTnI, CK-MB, Miyoglobin) 38 3.2.2.4. D-Dimer Ölçümü 39 3.2.2.5. PZR Uygulaması 40 3.2.2.5.1. DNA ekstraksiyonu 40 3.2.2.5.2. Testin uygulanması 41 3.2.3. Diagnostik Uygulamalar 42 3.2.4. İstatistiksel Değerlendirme 45 4. BULGULAR 46 4.1. Kontrol Grubu 46 4.2. Klinik Bulgular 47 4.3. Hematolojik Bulgular 50 4.4. D-Dimer Bulguları 56 4.5. Kardiyak Panel Bulguları 58 4.6. Korelasyon ve Regresyon Analizleri 62 5. TARTIŞMA 70 6. SONUÇLAR VE ÖNERİLER 80 KAYNAKLAR 81 ÖZGEÇMİŞ 104 KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii İÇİNDEKİLER iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ v KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii İÇİNDEKİLER iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ v ŞEKİLLER DİZİNİ vii RESİMLER DİZİNİ viii TABLOLAR DİZİNİ ix ÖZET x ABSTRACT xi 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 3 2.1. Taksonomi 4 2.2. Etiyoloji 6 2.3. Epidemiyoloji 9 2.4. Patogenez 11 2.5. Klinik Semptomlar 13 2.6. Laboratuvar Bulguları 17 2.7. D-Dimer ve YDPB (Yaygın Damar İçi Pıhtılaşma Bozukluğu) 20 2.8. Kardiyak Belirteçler 22 2.8.1. Kardiyak Troponin (cTnI) 24 2.8.2. Kreatin Kinaz Muscle Brain (CK-MB) 26 2.8.3. Miyoglobin 28 2.9. Anemi 28 3. GEREÇ VE YÖNTEM 32 3.1. Gereç 32 3.1.1. Hayvan materyali 32 3.1.2. Klinik Muayene Protokolü 32 3.2. Yöntem 33 3.2.1. Çalışma Grupları 33 3.2.2. Laboratuvar Muayeneleri 36 3.2.2.1. Örneklerin Toplanması 36 3.2.2.2. Hematolojik Analizler (Tam Kan Sayımı) 37 3.2.2.3. Kardiyak Panel Ölçümü (cTnI, CK-MB, Miyoglobin) 38 3.2.2.4. D-Dimer Ölçümü 39 3.2.2.5. PZR Uygulaması 40 3.2.2.5.1. DNA ekstraksiyonu 40 3.2.2.5.2. Testin uygulanması 41 3.2.3. Diagnostik Uygulamalar 42 3.2.4. İstatistiksel Değerlendirme 45 4. BULGULAR 46 4.1. Kontrol Grubu 46 4.2. Klinik Bulgular 47 4.3. Hematolojik Bulgular 50 4.4. D-Dimer Bulguları 56 4.5. Kardiyak Panel Bulguları 58 4.6. Korelasyon ve Regresyon Analizleri 62 5. TARTIŞMA 70 6. SONUÇLAR VE ÖNERİLER 80 KAYNAKLAR 81 ÖZGEÇMİŞ 104

Amaç: Bu çalışmada, çeşitli nedenlere bağlı ishal gelişen köpeklerde gastrointestinal biyobelirteçler arasında yer alan zonulin ve laktat düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya etiyolojik olarak sınıflandırılmayan 30 ishalli köpek ile 15 sağlıklı köpek dahil edildi. Her bir köpeğin Vena cephalica antebrachii’sinden tekniğine uygun olarak kan örnekleri alındı. Antikoagulantsız tüplere alınan kan örneklerinden ELISA prensibine dayalı ticari test kiti (Canine Zonulin ELISA Kit, Cat No. MBS2605074) kullanılarak serum zonulin düzeyleri ölçüldü. Heparinli tüplere alınan kan örneklerinden ise el analizatörü (Lactate Pro 2, Arkray, Hollanda) kullanılarak plazma laktat seviyeleri ölçüldü. Bulgular: Serum zonulin konsantrasyonlarının ishalli köpeklerde 9,80 ± 6,7 ng/ml seviyesinde bulunmasına karşın sağlıklı köpeklerde serum zonulin konsantrasyonlarının 1,94 ± 1,4 ng/ml düzeyinde olduğu tespit edildi. İshalli köpeklerin plazma laktat seviyelerinin ise 9,02 ± 4,7 mmol/L seviyesinde olduğu buna karşın sağlıklı köpeklerin plazma laktat konsantrasyonlarının 1,21 ± 1,4 mmol/L düzeyinde bulunduğu tespit edildi. Yapılan istatistiksel değerlendirmede hem zonulin hem de laktat konsantrasyonlarının ishalli köpekler için yüksek düzeyde (p< 0,000) anlamlı olduğu tespit edildi. Sonuç: Sonuç olarak ishalli köpeklerde gastrointestinal biyobelirteçlerden zonulin ve laktat düzeylerinin kandaki konsantrasyonlarının arttığı ve ishale bağlı olarak bağırsaklarda meydana gelebilecek hasarın tespitinde zonulin ve laktatın dikkate alınabileceği, bu belirteçlerin ishalin prognozu ve sağaltımının takibinde kullanılabileceği kanısına varıldı. KABUL VE ONAY …………..………………………..………………….…………. i TEŞEKKÜR …………………………………………………………….……………. ii İÇİNDEKİLER ..…………………………………………….………...………….….. iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ …..…………………….…………….…. v ŞEKİLLER DİZİNİ ….………….…………………………...………………………. vi RESİMLER DİZİNİ ….………….…………………………...……………………… vii TABLOLAR DİZİNİ ….………….…………………………...……………………... viii ÖZET ………………………………………………………………………………… ix ABSTRACT …………………………………………………………………………. x 1. GİRİŞ …………………….…………………...……………………………….…... 1 2. GENEL BİLGİLER ……………………..…………………………………...……. 3 2.1. Köpeklerde İshal ………………………………………………………..……….. 3 2.1.1. Etiyoloji .……….….…….………………………….………………….……… 3 2.1.1.1. Akut ve Kronik İshal ………….………….……….……………………..….. 5 2.1.2. Prevalans ve İnsidans .….………….....……………………………………….. 5 2.1.3. Patofizyoloji …………………………….…………………………………….. 6 2.2. Bağırsak Geçirgenliği ve Sızıntılı Bağırsak ……………………………………. 9 2.2.1. Patojen Kaynaklı Bariyer Disfonksiyonu …………..………………………… 11 2.2.2. Stres Kaynaklı Bariyer Disfonksiyonu ……………………………………….. 11 2.2.3. Mikrobiyota Kaynaklı Bariyer Disfonksiyonu ………………………….…… 12 2.3. Köpeklerde Gastrointestinal Biyobelirteçler …………………………………… 13 2.3.1. Zonulin …………………………………………………………....…..………. 14 2.3.1.1. Artmış Bağırsak Geçirgenliği ve Zonulin ………………………………….. 14 2.3.1.2. Spesifik Hastalıklarda Zonulinin Rolü …………………..……….………… 17 2.3.1.2.1. Çölyak Hastalığı …………..……………………….………….…………... 17 2.3.1.2.2. Tip l Diyabetes Mellitus …………………………………………………... 18 2.3.1.2.3. Yangısal Bağırsak Hastalığı ………………………………………………. 19 2.3.1.2.4. Multiple Skleroz ………...…………...……………..…………..…………. 19 2.3.1.2.5. Obezite …………………………………………...….…………………….. 19 2.3.1.2.6. Akut Akciğer Hasarı ……….……………………………………………… 19 iv 2.3.1.2.7. Astım ……………………………………………….…………………….... 20 2.3.1.2.8. Nörolojik Hastalıklar ……………….………………………………….….. 20 2.3.1.2.9. Septisemi ………………………………………………….….….………… 20 2.3.2. Laktat ……………...…………………………………………...……………… 21 2.3.2.1. Laktat Metabolizması ……………………………………….…….………… 21 2.3.2.2. L- ve D-Laktat …………...……….…………………...……...….………….. 23 2.3.2.3. Gastrointestinal Biyobelirteç Olarak D-laktat …………………………….… 23 2.3.2.4. Acil Hastalarda Plazma Laktat Konsantrasyonu ……….…………………… 24 3. GEREÇ VE YÖNTEM .…………………………………………………….…..…. 26 3.1. Gereç ……………..……………………...………………………………………. 26 3.1.1. Hayvan Materyali …………………………………………...………………… 26 3.2. Yöntem …………..……………………...………………………………………. 26 3.2.1. Örneklerin Toplanması ………………...……………………………………… 3.2.2. Laboratuar Değerlendirme …………………………………...………………... 3.2.2.1. Zonulin Analizi ……………………...………………………………………. 3.2.2.2. Laktat Analizi ..……………………...………………………………………. 3.2.3. İstatistiksel Değerlendirme …………...………………………………………. 4. BULGULAR ……..……………………...………………………………………… 4.1. Demografik Bulgular ………………...………………………………………….. 4.2. Laktat ve Zonulin Seviyeleri ………...………………………………………….. 5. TARTIŞMA ……..……………………...…………………………………………. 6. SONUÇ VE ÖNERİLER ………………...………………………………………... KAYNAKLAR ……..……………………...………………………………………… EKLER ……………..………….…………...…..……………………………..……… Ek-1 (ADÜ-HADYEK) ……….…………...…..……………………………..……… BİLİMSEL ETİK BEYANI ………………………………………………………….. ÖZ GEÇMİŞ …………..……………………......……………………………………. 26 26 26 30 30 31 31 31 33 37 39 52 52 53 54

Bu çalışmada ekokardiyografik muayene sonucu sol ventriküler disfonksiyonu bulunan köpeklerde protrombotik durumun değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışma aşamasında toplamda 35 köpekten 25’i hasta grubunu oluştururken, 10’u sağlıklı kontrol grubunu oluşturdu. Ekokardiyografik muayene sonucunda sağ parasternal pozisyonda B Mod ve M mod kullanılarak uzun eksen, kısa eksen ve apikal eksende görüntüler elde edilerek ejeksiyon fraksiyonu, fraksiyonel kısalma, diyastol ve sistol anındaki; interventriküler septum, sol ventrikülün iç çapı, sol ventrikülün dış duvarının ölçümleri alındı. Mitral kapaklar düzeyinde Mitral regürgitasyon varlığı değerlendirildi. Ekokardiyografik muayene sonucunda sol ventriküler disfonksiyonu bulunan hasta grubu köpekler ile sağlıklı kontrol grubu köpeklerde D-dimer, NT-proBNP, CK-MB, cTnI ve Myo gibi kardiyak biyobelirteçler ile APTT, FİB ve PT koagülasyon profilleri değerlendirildi. M-mod ekokardiyografik ölçüm sonuçlarının istatistiksel olarak değerlendirilmesi sonucu hasta gruptaki köpeklerde LA çapında artış (p=0,028), AO/LA oranında ise azalma (p=0,012) saptandı. Hasta ve kontrol grubu köpekler arasında PT zamanı açısından (p=0,001), D-dimer konsantrasyonu ölçümünde (p=0,000), CK-MB enzim aktivitesinde (p=0,023) miyoglobin konsantrasyonu ölçümünde (p=0,000) hasta ve kontrol grubu köpekler arasında istatistiksel açıdan önemli bir fark görüldü. Sonuç olarak sol ventriküler disfonksiyonu bulunan köpeklerde protrombotik durumun değerlendirilmesine yönelik olarak PT zamanı, D-dimer konsantrasyonu, CK-MB enzim aktivitesi ile miyoglobin konsantrasyonun ölçülmesinin önem arz ettiği vurgulanabilir. KABUL VE ONAY SAYFASI ................................................................................................... i TEŞEKKÜR ............................................................................................................................... ii İÇİNDEKİLER .......................................................................................................................... iii SİMGELER VE KISALTMALAR DİZİNİ .............................................................................. vi ŞEKİLLER DİZİNİ .................................................................................................................... x RESİMLER DİZİNİ ................................................................................................................. xii TABLOLAR DİZİNİ ............................................................................................................... xiv ÖZET ........................................................................................................................................ xv ABSTRACT ............................................................................................................................ xvi 1.GİRİŞ ....................................................................................................................................... 1 2. GENEL BİLGİLER ................................................................................................................ 2 2.1. Kalbin Anatomisi ................................................................................................................. 2 2.2. Ekokardiyografi ................................................................................................................... 3 2.3. Ekokardiyografik Muayeneye Hazırlık ............................................................................... 4 2.3.1. Hastanın Hazırlanması ...................................................................................................... 4 2.3.2. Prob (Transdücer) Seçimi ................................................................................................. 5 2.4. İki Boyutlu B Mod Ekokardiyografik Muayene .................................................................. 6 2.4.1. Ekokardiyografi Muayenesinde Kullanılan Pencereler .................................................... 7 2.4.1.1. Sağ parasternal görüntüleme ......................................................................................... 7 2.4.1.1.1. Kalbin sağ parasternal uzun eksen görüntülenmesi .................................................... 7 2.4.1.1.1.1. Sol ventrikül çıkışının görüntülenmesi .................................................................... 8 2.4.1.1.1.2. Dört odacığın görüntüsü ........................................................................................ 10 2.4.1.1.2. Kalbin sağ parasternal kısa eksen görüntülenmesi .................................................. 12 2.4.1.1.2.1. Sol ventrikül, papiller kasların ve korda tendinea’nın görüntüsü .......................... 14 2.4.1.1.2.2. Mitral kapakçığın görüntülenmesi ......................................................................... 15 2.4.1.1.2.3. Kalbin bazali ve aortun görüntüsü ........................................................................ 16 2.4.1.1.2.4. Kalbin bazali ve pulmoner arterin görüntüsü ........................................................ 17 2.4.1.1.2.5. Sol ventrikül ve pulmoner arterin görüntüsü ......................................................... 18 2.4.1.2. Kalbin sol parasternal görüntülenmesi ........................................................................ 19 2.4.1.2.1. Kalbin sol parasternal apikal görüntülenmesi .......................................................... 19 2.4.1.2.1.1. Beş odacığın görüntüsü ......................................................................................... 20 2.4.1.2.1.2. Dört odacığın görüntüsü ........................................................................................ 22 2.4.1.2.2. Kalbin sol parasternal uzun eksen görüntülenmesi .................................................. 23 2.4.1.2.2.1. Sol ventrikül çıkışının görüntülenmesi .................................................................. 24 2.4.1.2.2.2. Sağ atrium görüntüsü ............................................................................................. 25 2.4.1.2.2.3. Sağ ventrikül çıkışının görüntüsü .......................................................................... 26 2.4.1.2.3. Kalbin sol parasternal kısa eksen görüntülenmesi ................................................... 27 2.4.1.2.3.1. Aort, sağ atrium ve pulmoner arter görüntüsü ....................................................... 27 2.4.1.2.3.2. Sol ventrikül görüntüsü ........................................................................................ 27 2.4.1.3. Kalbin subkostal görüntülenmesi ................................................................................ 27 2.5. Kalbin M Modda Görüntülenmesi (Time Motion Mod , M Mod) .................................... 27 2.6. Doppler Ekokardiyografi .................................................................................................. 28 2.7. Konjestif Kalp Yetmezliği ................................................................................................. 30 2.8. Sistolik ve Diyastolik Disfonksiyonların Değerlendirilmesi ............................................. 32 2.8.1. Sistolik Fonksiyonun Değerlendirilmesi ........................................................................ 32 2.8.1.1. Fraksiyonel kısalma ..................................................................................................... 32 2.8.1.2. Ejeksiyon fraksiyonu ................................................................................................... 33 2.8.1.3. Duvar stresi .................................................................................................................. 34 2.8.1.4. Septal ayrışma (E noktası) ........................................................................................... 34 2.8.1.5. Kardiyak output ........................................................................................................... 34 2.8.1.6. Miyokardiyal performans indeksi (TEİ indeksi) ......................................................... 34 2.8.1.7. Sol ventriküler kitle ..................................................................................................... 35 2.8.2. Diyastolik fonksiyonun değerlendirilmesi ...................................................................... 35 2.9. Protrombotik Durumun Değerlendirilmesi ........................................................................ 37 2.9.1 Protrombin Zamanı .......................................................................................................... 37 2.9.2. Aktive Edilmiş Parsiyel Tromboplastin Zamanı ........................................................... 37 2.9.3. Fibrinojen ........................................................................................................................ 38 2.9.4. Trombin Zamanı ............................................................................................................. 38 2.10. Köpeklerde Kardiyak Biyobelirteçler .............................................................................. 38 2.10.1. Troponin ....................................................................................................................... 38 2.10.2. Beyin Natriüretik Peptid ............................................................................................... 39 2.10.3. D-Dimer ........................................................................................................................ 41 2.10.4. Miyoglobin ................................................................................................................... 41 3. GEREÇ VE YÖNTEM ......................................................................................................... 42 3.1. Gereç .................................................................................................................................. 42 3.1.1. Hayvan Materyali ........................................................................................................... 42 3.1.2. Hayvan Muayenesi ve Gruplandırma Protokolü ............................................................ 42 3.1.3. Kan Örneklerinin Toplanması ........................................................................................ 42 3.2. Yöntem .............................................................................................................................. 43 3.2.1. Laboratuvar Örneklerinin İşlenmesi ve Analizleri ......................................................... 43 3.2.1.1. Kardiyak muayene ....................................................................................................... 43 3.2.1.1.1. cTnI, CK-MB, miyoglobin ....................................................................................... 43 3.2.1.1.2. D-dimer ..................................................................................................................... 44 3.2.1.1.3. NT-proBNP .............................................................................................................. 45 3.2.1.1.4. Finecare Flöresan İmmunoassay (FIA) Meter Analiz Prensibi ................................ 45 3.2.1.2. Ekokardiyografik değerlendirme ................................................................................. 47 3.2.1.3. Koagülasyon profilinin değerlendirilmesi ................................................................... 48 3.2.1.3.1.Protrombin zamanı (PT) ............................................................................................ 49 3.2.1.3.2. Aktive edilmiş parsiyel tromboplastin zamanı (APTT) .......................................... 49 3.2.1.3.3. Fibrinojen (FIB) ........................................................................................................ 50 3.2.2. İstatistiksel Değerlendirme ............................................................................................. 50 4. BULGULAR ......................................................................................................................... 52 4.1. Olgulara Ait Demografik Bulgular .................................................................................... 52 4.2. Olgulara Ait Klinik Bulgular ............................................................................................. 54 4.3. Olgulara Ait Protrombotik Durumun Değerlendirilmesi .................................................. 57 4.4. Olgulara Ait Kardiyak Biyobelirteçlerin Değerlendirilmesi ............................................. 61 4.5. Ekokardiyografik Muayene Verileri .................................................................................. 66 5. TARTIŞMA .......................................................................................................................... 74 6. SONUÇ VE ÖNERİLER ...................................................................................................... 80 KAYNAKLAR ......................................................................................................................... 81 EK-1 .......................................................................................................................................... 90 ÖZGEÇMİŞ .............................................................................................................................. 91

Bu çalışmada, köpeklerde vektörlerle bulaşan ehrlichiosis hastalığının SIRS kriterleri açısından insidansının değerlendirilmesi ve SIRS’ nun kriterlerine uygunluk göstermesi durumunda güncel tedavi yaklaşımına ek seçeneklerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın hayvan materyalini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi İç Hastalıkları Kliniğine ve İzmir illerindeki özel veteriner kliniklerine çeşitli şikayetler ile getirilen farklı ırk, yaş ve her iki cinsiyetten önceden herhangi bir sağaltım uygulaması yapılmamış ehrlichosisli 40 köpek oluşturdu. Ehrlichiosis tanısı konulan köpekler, hastalıkla ile uyumlu klinik bulgulardan (yüksek ateş, generalize lenfadenopati, iştahsızlık, splenomegali, kas zafiyeti, peteşi, epistaksis, dispne, poliartritis veya deride ekimoz) bir ya da birkaçını gösteren olgulardan seçildi. Klinik olarak ehrlichiosis şüpheli tanısı konulan köpeklerin laboratuvar muayenesi serolojik ve hematolojik değerlendirmeler kapsamında gerçekleştirildi. Herbir hayvanda ehrlichiosis ve ko-enfeksiyonların tanısı ve lökosit sayımı için Vena cephalica antebrachii’den EDTA’lı tüplere 2,5 ml kan alındı. Ehrlichiosis ve koenfeksiyonların tanısı ELISA prensibiyle çalışan ticari hızlı test kiti (Snap 4DX plus, Idexx, USA) araştırıldı. EDTA’lı tüplere alınan kan örneklerinde lökosit (WBC) sayıları otomatik tam kan sayım cihazı ile saptandı. Ehrlichiosis tanısı konulan bütün köpekler SIRS için tanımlanan tam kan ve klinik bulgulardan en az iki veya daha fazla bulguyu gösterenler SIRS için pozitif kabul edildi. Bu çalışmada kullanılan SIRS kriterleri Silverstein (2015) tarafından önerilen kriterler temelinde belirlendi. Her bir hayvan belirtilen hastalıklar yönünden klinik muayene ve laboratuvar testleri aracılığıyla muayene edildikten sonra 40 ehrlichiosisli köpeğin 34’ünde monoenfeksiyon belirlenirken 7’sinde ise koenfeksiyon tespit edildi. Bu çalışmada, SIRS’unun kriterleri yönünden değerlendirilen ehrlichiosisli 40 köpeğin 29 (%73)’unun SIRS pozitif olduğu belirlendi. Sonuç olarak; ehrlichiosisli köpeklerde SIRS pozitif tespit edilen hayvanlarda muhtemelen miyokardial hasarın olabileceği diüşünülerek gelecekte hastalıkla ilişkili evrelendirme yapılarak miyokardiyal hasarın belirteçlerinin de araştırılabileceği ve ehrlichosisli köpeklerein SIRS’ nun kriterlerine göre değerlendirilip güncel sağaltım yaklaşımına ek seçeneklerin belirlenmesinin uygun olabileceği düşünüldü. KABUL VE ONAY SAYFASI i TEŞEKKÜR ii İÇİNDEKİLER iii SİMGELER ve KISALTMALAR DİZİNİ v ŞEKİLLER DİZİNİ vi RESİMLER DİZİNİ vii TABLOLAR DİZİNİ viii ÖZET ix ABSTRACT xi 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 4 2.1. Kanin Ehrlichiosis 4 2.1.1. Etiyoloji 6 2.1.2. Klinik ve Hemato-Biyokimyasal Bulgular 19 2.1.3. Tanı 27 2.2. Sistemik Enflamatuvar Yanıt Sendromu 30 2.2.1. Etiyoloji 32 2.2.2. Patofizyoloji 34 2.2.3. Klinik ve Laboratuvar Bulguları 37 2.2.4. Tanı 40 3. GEREÇ ve YÖNTEM 45 3.1. Gereç 45 3.1.1. Hayvan Materyali 45 3.1.2. Hayvan muayenesi 45 3.2. Yöntem 46 3.2.1. Laboratuvar Muayeneleri 46 3.2.2. İstatiksel değerlendirme 47 4. BULGULAR 48 5. TARTIŞMA 55 6. SONUÇ VE ÖNERİLER 59 KAYNAKLAR 60 EKLER 83 Ek 1: ADÜ-HADYEK raporu. 83 ÖZGEÇMİŞ 84

Bu çalışmada, köpeklerde vektörlerle bulaşan ehrlichiosis hastalığının SIRS kriterleri açısından insidansının değerlendirilmesi ve SIRS' nun kriterlerine uygunluk göstermesi durumunda güncel tedavi yaklaşımına ek seçeneklerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın hayvan materyalini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi İç Hastalıkları Kliniğine ve İzmir illerindeki özel veteriner kliniklerine çeşitli şikayetler ile getirilen farklı ırk, yaş ve her iki cinsiyetten önceden herhangi bir sağaltım uygulaması yapılmamış ehrlichosisli 40 köpek oluşturdu. Ehrlichiosis tanısı konulan köpekler, hastalıkla ile uyumlu klinik bulgulardan (yüksek ateş, generalize lenfadenopati, iştahsızlık, splenomegali, kas zafiyeti, peteşi, epistaksis, dispne, poliartritis veya deride ekimoz) bir ya da birkaçını gösteren olgulardan seçildi. Klinik olarak ehrlichiosis şüpheli tanısı konulan köpeklerin laboratuvar muayenesi serolojik ve hematolojik değerlendirmeler kapsamında gerçekleştirildi. Herbir hayvanda ehrlichiosis ve ko-enfeksiyonların tanısı ve lökosit sayımı için Vena cephalica antebrachii'den EDTA'lı tüplere 2,5 ml kan alındı. Ehrlichiosis ve koenfeksiyonların tanısı ELISA prensibiyle çalışan ticari hızlı test kiti (Snap 4DX plus, Idexx, USA) araştırıldı. EDTA'lı tüplere alınan kan örneklerinde lökosit (WBC) sayıları otomatik tam kan sayım cihazı ile saptandı. Ehrlichiosis tanısı konulan bütün köpekler SIRS için tanımlanan tam kan ve klinik bulgulardan en az iki veya daha fazla bulguyu gösterenler SIRS için pozitif kabul edildi. Bu çalışmada kullanılan SIRS kriterleri Silverstein (2015) tarafından önerilen kriterler temelinde belirlendi. Her bir hayvan belirtilen hastalıklar yönünden klinik muayene ve laboratuvar testleri aracılığıyla muayene edildikten sonra 40 ehrlichiosisli köpeğin 34'ünde monoenfeksiyon belirlenirken 7'sinde ise koenfeksiyon tespit edildi. Bu çalışmada, SIRS'unun kriterleri yönünden değerlendirilen ehrlichiosisli 40 köpeğin 29 (%73)'unun SIRS pozitif olduğu belirlendi. Sonuç olarak; ehrlichiosisli köpeklerde SIRS pozitif tespit edilen hayvanlarda muhtemelen miyokardial hasarın olabileceği diüşünülerek gelecekte hastalıkla ilişkili evrelendirme yapılarak miyokardiyal hasarın belirteçlerinin de araştırılabileceği ve ehrlichosisli köpeklerein SIRS' nun kriterlerine göre değerlendirilip güncel sağaltım yaklaşımına ek seçeneklerin belirlenmesinin uygun olabileceği düşünüldü. The aim of this study was to evaluate the incidence of ehrlichiosis disease transmitted by vectors in dogs in terms of SIRS criteria and to determine additional options to the current treatment approach in the case of compliance with SIRS criteria. The animal material of the study consisted of 40 dogs with different breed, age and of both sexes with ehrlichosis which had not received any treatment presented by various complaints to the Internal Diseases Clinic of Adnan Menderes University Veterinary Faculty and the private veterinary clinics in İzmir provinces. Dogs diagnosed with Ehrlichiosis were selected from one of the clinical findings (high fever, generalized lymphadenopathy, loss of appetite, splenomegaly, epistaxis, dyspnea, polyarthritis) consistent with the disease. The diagnosis of ehrlichiosis and co-infections was made by commercial rapid test kits (Snap 4DX plus, Idexx, USA) working with the ELISA principle. Leukocyte (WBC) counts were determined by automatic blood cell counter in blood samples taken to EDTA tubes. All dogs diagnosed with Ehrlichiosis were found to be positive for SIRS, indicating at least two or more findings of hematology and clinical signs for SIRS. The SIRS criteria used in this study were determined based on the criteria proposed by Silverstein (2015). After each animal was evaluated for the indicated diseases with clinical examination and laboratory tests, ehrlichiosis monoinfection was determined in 33 and coinfection was detected in 7 of of 40 dogs. In the present study, 29 of 40 dogs (73%) with ehrlichiosis were SIRS positive. As a result; it was thought that myocardial damage may be present in dogs with SIRS positivity and that the markers of myocardial damage may be investigated in the future by disease-related staging. It would also be appropriate to determine the additional options for the current treatment approach according to SIRS criteria. 96