Search

AMAÇ: Genital siğili olan kadınlarda lezyona nedenolan HPV tipini belirlemek ve bu kadınlarda servikal HPV ile sitolojiörnekleriyle karşılaştırmakMATERYAL VE METOD: Hastanemize nisan 2014- nisan2015 tarihleri arasında genital siğil nedeniyle başvuran kadınlardan lezyonüzerinden ve servikal sürüntüden HPV tiplendirilmesi yapılıp servikalsitolojileri incelendi. Çalışma prospektif bir çalışma olup hastanemiz etikkurulundan onay alınmış, çalışmayakatılmayı kabul eden kadınlara gerekli bilgilendirme yapılarak aydınlatılmışrıza belgesi alınmıştır. Çalışmamıza uygun olup rıza veren 44 kadın incelendi.BULGULAR: Çalışmamız yaşları 17 ile 60 yıl arasında değişmekte olan toplam 44 olgu üzerindeyapılmıştır. Olguların ortalama yaşları 35.75±11.67 yıldır. Olguların 17’si(%38.6) 30 yaş altında iken, 27’si (%61.4) 30 yaş ve üzerindedir. Genitallezyondan alınan örnekte yapılan HPV tiplendirilmesinde 35 (% 79.5) HPV tip6-11 izlenirken, 3 (%6.8) HPV tip 16-18 tespit edilmiş, 6 (%13,6) olguda iseHPV tespit edilememiştir. Olguların servikal HPV sonuçları incelendiğinde; 30(%68.2) HPV tip 6-11 3 (%6.8) HPV tip 16-18 , 2(%4.5) HPV diğer yüksek tipizlenirken, 9 (% 20.5) olguda servikal HPV negatif tespit edildi. Hastalarınservikal sitolojileri incelendiğinde; 35 (%79.5) smear sonucu normal iken,5’inde (%11.4) ASCUS, 4’ünde (%9.1) LGSIL tespit edilmiştir.SONUÇ: Genital siğilile başvuran hastalarda servikal HPV ve servikal displazi riskinin artmışolduğu göz önünde bulundurulmalıdır. Kondillomlu hastalarda servikal muayenedikkatlice yapılmalı, sitolojik örnekleme alınmalı ve gerektiğinde kolposkopieşliğinde biyopsi alınmasını düşünmekteyiz., OBJECTIVE: Todetermine the type of HPV that causes lesion in women with genital warts and tocompare them with cervical HPV and cytology samplesMATERIAL AND METHODS:HPV typing and cervical cytology were performed from women who applied to ourhospital between April 2014 and April 2015 due to genital warts. The study wasa prospective study and approval was obtained from the ethics committee of ourhospital and the informed consent was obtained to the women who accepted toparticipate in the study. Forty women were given to our study.RESULTS: Our study wascarried out on 44 patients whose ages ranged from 17 to 60 years. The mean ageof the patients was 35.75 ± 11.67 years. While 17 (38.6%) of the cases wereunder 30 years of age, 27 (61.4%) were over 30 years of age. In HPV typing ingenital lesion, 35 (79.5%) HPV type 6-11 were detected, 3 (6.8%) HPV type 16-18were detected, and 6 (13.6%) could not have HPV. When the cervical HPV resultswere examined; 30 (68.2%) HPV type 6-11, 3 (6.8%) HPV type 16-18, 2 (4.5%) HPVother high type were observed, 9 (20.5%) cases were cervical HPV negative. Whenthe cervical cytology of the patients were examined; While 35 (79.5%) smearresults were normal, 5 (11.4%) ASCUS and 4 (9.1%) LGSIL were detected.CONCLUSION: It shouldbe considered that increased risk of cervical HPV and cervical dysplasia in patientspresenting with genital warts. Cervical examination should be performedcarefully in patients with conduloma, cytological sampling should be taken andcolposcopy-guided biopsy should be taken if necessary.

Objective: To assess the colposcopic examination findings and biopsy results in women who tested positive for oncogenic Human Papilloma Virus (HPV) types other than HPV-16 and 18 while having otherwise normal Pap test results.Material and Method: This paper analyzes the results from a total of 300 women who tested positive for non-16/18 HPV types but had otherwise normal Pap test and underwent a colposcopic examination in our hospital between January 2017 and December 2017. The study subjects presented with postcoital bleeding, had a family history of cancer or exhibited macroscopic examination findings which were suspected to be malign. A co-test was scheduled one year later for 39 patients (13%) who had no lesions suspected of malignancy and a colposcopy-guided tissue sample was performed on 261 patients.Results: Histological examination results included inflammation (in 186 patients [62%]), CIN 1 (in 61 patients [20.33%]), CIN 2 (in 9 patients [3%], CIN 3 (in 3 patients [1%]) and cervical cancer (in 2 patients [%0.67]).Conclusion: One should keep in mind that a diagnosis of CIN 2 or more severe lesions or even cervical cancer can be made using a colposcopy-guided biopsy in women who test positive for non 16/18 HPV types but have otherwise normal Pap smear test., Amaç: Human Papilloma Virüs (HPV) tip 16 ve 18 dışında pozitifliği olup, smear sonucu normal olan hastaların kolposkopik muayene ve biyopsi sonuçlarını incelemek Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda smear sonucu normal, ancak HPV tip 16-18 dışında pozitifliği olan ve Ocak 2017- Aralık 2017 tarihleri arasında hastanemizde kolposkopi yapılan 300 hasta incelendi. Hastalarımızın genel olarak kolposkopi endikasyonu postkoital kanama, ailede jinekolojik malignite öyküsü ve makroskopik şüpheli lezyon bulunması idi. Kolposkopi sırasında şüpheli lezyonu olmayan 39 hastaya (% 13) bir yıl sonra ko-test için kontrole çağrılırken, 261 hastaya kolposkopi kılavuzlu doku örneklemesi yapıldı.Bulgular: Histolojik inceleme sonuçları 186 hastada (%62) inflamasyon, 61 hastada (%20,33) CIN 1, 9 hastada (%3) CIN 2, 3 hastada (%1) CIN 3 ve 2 hastada (%0,67) servikal kanser olarak rapor edilmiştir. Sonuç: HPV tip 16-18 dışında pozitifliği olup smear sonucu normal olan hastalarda CIN 2 ve üstü lezyon, hatta kanser teşhisi konulabileceği unutulmamalıdır.

Amaç: Benign nedenlerle yapılan total laparoskopik histerektomiden (TLH) sonra dren kullanımı rutin bir uygulama olmayıp tartışılan bir konudur. Amacımız dren kullanımının hasta kan değerlerine, postoperatif takip parametrelerine ve taburcu olma sürelerine etkisini araştırmaktır.Gereç ve Yöntemler: Kartal Dr. Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde Ocak 2015 ile Aralık 2017 arasında benign jinekolojik nedenlerle TLH yapılan hastalar retrospektif olarak tarandı. Çalışmaya 103 hasta dahil edildi. Hastalar dren kullanılan (n:57) ve kullanılmayan (n:46) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Gruplar; operasyon süresi, kullanılan port sayısı, hemoglobin-hematokrit düşüşü, ateş, ilave analjezik ihtiyacı ve taburcu olma süresi açısından karşılaştırıldı. Bulgular SPSS 15 programı ile analiz edildi.Bulgular: Dren kullanılan vakalarda hemoglobin ve hematokrit değerleri istatistiksel olarak anlamlı şekilde düşük izlendi. Postoperatif analjezik ihtiyacında artış, kan transfüzyonu ihtiyacı ve taburcu olma süreleri açısından anlamlı farklılıklar olmadığı belirlendi. Hastaların hiçbirinde relaparatomi ihtiyacı olmadı.Sonuç: Benign jinekolojik nedenlerle TLH yapılan hastalarda dren kullanılması hemoglobin ve hematokrit değerlerinde düşüş ile birliktelik göstermektedir. Bu tip operasyonlarda dren kullanılmasını gerekli görülmedikçe önermiyoruz., Aim: The use of drain after total laparoscopic hysterectomy (TLH) with benign causes is not a routine practice and is a matter of debate. Our aim is to investigate the effect of drainage on patient blood values, postoperative follow-up parameters and discharge times.Material and Methods: Patients who underwent TLH for benign gynecological reasons between January 2015 and December 2017 were retrospectively screened at Kartal Dr. Lütfi Kırdar Training and Research Hospital. A hundred and three patients were included in the study.Patients were divided into two groups: drain (n: 57) and no-drain (n: 46). The groups were compared in terms of duration of operation, number of ports, hemoglobin-hematocrit reduction, fever, additional analgesic requirement and discharge time.The findings were analyzed by SPSS 15.Results: Hemoglobin ve hematocrit values were statistically significantly lower in cases with drainage. There were no significant differences in postoperative analgesic requirement, need for blood transfusion and duration of discharge. None of the patients needed relaparatomy.Conclusion: The use of drain after TLH in patients with benign gynecologic disease is associated with a decrease in hemoglobin and hematocrit values. We do not recommend using drains in such operations unless it is necessary.

INTRODUCTION:we aimed to predict treatment success with comparing B-hcg values on first andfourth days of methotrexate injectionMETHODS: we research the informations of ectopic pregnancy,retrospectively, between years 2009 and 2017 in Kartal Dr.Lütfi Kırdar Trainingand Research Hospital which treated with single dose MTX. 183 patients includedinto the study.RESULTS: In our study; 77,6% of patients treated with singledose MTX injection. With inclusion of second dose injected patients, successrate is rising to 91,8%. When we look at the prior B-hcg values, patients,thosehave less than 2000 mIU/mL values, have higher treatment success rate withsingle dose MTX injection. When we look at the patients, who needed second MTXdose, we have seen 95,95% success rate on patients’ B-hcg values less than 4000mIU/mL. More than 10 percent decrease of Patients’ B-hcg value between first andfourth days of treatment showed 94,6% success rate. As patients’treatment,whose B-hcg values decreased less than 10%, showed 48,6% success rate.DISCUSSION AND CONCLUSION: Despite treatment success rate asinitial B-hcg levels rises, we have to keep in mind that even patients withhigher than 5000 mIU/mL B-hCG, there is a 72% treatment success rate. If thereis no contraindication, still MTX treatment considered as a good choice oftreatment. More than 10 percent decrease on patients’ fourth day of treatmentB-hcg values seems to be a good parameter for treatment success prediction. Butthere is 48,6% of negative predictive value, and this is a disadvantage aboutprediction of MTX injection treatment success., GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma, medikal tedavi verilen ektopik gebeliklerde başlangıç B-hCG değeri ve 4.gün B-hCG değerindeki değişikliğe göre başarı durumunu öngörmeyi amaçlamıştır.YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada 2009-2017 yılları arasında Kartal Dr. Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesinde tek doz methotrexate ile tedavi edilen ektopik gebeler retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya uygun 183 hasta araştırmaya alındıBULGULAR: Araştırmamızda, hastaların %77,6’sı(142/183) ilk doz MTX ile tedavi edilirken, 2.doz MTX yapılıp başarılı olan hastalar da eklendiğinde toplam başarı oranı %91,8( 168/183) bulunmuştur. Başlangıç değerlerine baktığımızda ise B-hCG5000 değerlerdeki hastalarda bile %72 gibi başarı olduğu unutulmamalı ve kontrendikasyon olmayan hastalarda öncelikle MTX tedavisi denenmelidir. Hastaların 4. Gün B-hCG değerindeki %10 ve üzerindeki düşme başarı durumunu öngörme konusunda etkili olmasına rağmen negatif prediktif değerinin %48,6 olması başarı durumunu öngörme konusunda dezavantajını oluşturmaktadır.

Amaç: Bu araştırmada amacımız; servikal intraepitelyal lezyonların tedavisinde loop elektrocerrahi eksizyonel prosedürün rezidü, nüks, progresyon vb sonuçları ve servikal stenoz, dismenore, kanama, enfeksiyon vb komplikasyonlarını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Hastanemiz Onkoloji polikliniğine başvuran 456 hastaya 1999-2007 yılları arasında servikal intraepitelyal lezyon nedeniyle kolposkopi ve loop elektrocerrahi eksizyonel prosedür uygulandı. Hastalar retrospektif olarak belirlendi. Yapılan işlemlere bağlı durumlar ve sonuçları 9 ay süreyle takip edildi. Bulgular: Yirmi dört olguda mikroinvaziv squamoz hücreli servikal karsinom saptanırken, 72 olguda ise lezyona rastlanmadı. Hastaların 9 aylık takibinde 348 (%88) olguda tekrarlayan patolojiye rastlanmazken, 48 (%10.5) olguda rezidüel hastalık saptandı, bu hastalara ikinci kez loop elektrocerrahi eksizyonel prosedür uygulandı. Otuz altı hastada tam iyileşme sağlanırken, 12 hastada lezyon sebat etti ve bunun üzerine histerektomi yapıldı. Histerektomi yapılan olgularda istmik bölgeye yakın bölümde servikal intraepitelyal lezyon saptandı. Loop elektrocerrahi eksizyonel prosedür ile hastaların %94'ünde (428 hasta) tam iyileşme sağlandı. Sonuç: Servikal kanser prekursörlerinin tedavisinde loop elektrocerrahi eksizyonel prosedür kolay uygulanan ve komplikasyonu az olan etkin ve güvenilir bir yöntemdir., Aim: In this research we aimed to determine the results like residue lesion, recurrence and progression etc. and complications like cervical stenosis, dysmenorrhea, bleeding, infection etc. in the treatment of cervical intraepithelial lesions with loop electrosurgical procedure. Material and Methods: Four hundred fifty-six patients who applied to our Oncology Outpatient Clinic were administered colposcopy and loop electrosurgical procedure for cervical intra-epithelial lesion between years 1999-2007. Patients were identified retrospectively. The patients and the results were followed for 9 months. Results: While, micro invasive cervical squamous cell carcinoma was detected in24 cases, no lesion was detected at 72 cases. During the 9 months follow up, recurrent pathologic lesion was not detected in 348 (%88) patients; on the other hand residual lesion was detected in 48 (%10.5) patients and loop electrosurgical procedure was re- applied in these patients. 36 patients were achieved to have cure, the lesion persisted in 12 patients and hysterectomy was performed at these patients. Cervical intraepithelial neoplasia was detected at the near of the isthmic portion of uterus at these hysterectomy performed patients. Total cure was achieved at the 94%of patients (428 patients) with loop electrosurgical procedure. Conclusion: Loop electrosurgical procedure is an effective and safe method which can be easily applied and causes less complication in the treatment of cervical cancer precursor

Amaç: Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde molar gebelik nedeniyle tedavi gören hastaların risk faktörleri, tedavi yöntemi, b hCG düzeyi ve gestasyonel trofoblastik hastalık geçirdikten sonra fertilite durumlarını araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metod: Kadın Hastalıkları servisinde Ocak 2005 – Temmuz 2009 tarihleri arasında molar gebelik nedeniyle tedavi gören hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar yaş, gravide, parite, gebelik haftası, geçirilmiş molar gebelik öyküsü, eğitim durumu, sosyoekonomik düzey, akraba evliliği, tedavi yöntemi, b-hCG düzeyi (molar gebelik tespit edildiği zaman, tedaviden 1 hafta ve 1ay sonra, b-hCG negatişeşmesi), molar gebelik sonrası gelişen gebelik kriterlerine göre değerlendirildi. Bulgular: Patolojik sonuçları incelendiğinde; 60 hastada, 15 (%25.0) hasta parsiyel mol hidatiformla, 41 (%68.3) hasta komplet mol hidatiformla, 4 (%6.7) hasta invazif mol ile uyumlu idi, koryokarsinoma ile uyumlu olguya rastlanmadı. Olguların 23’ünde (%38.3) molar gebelik sonrası gebelik oluşmuştur. Kliniğimizde hastaların tedavisinde tercih edilen tedavi yöntemi genel anestezi altında “suction küretaj” olmuştur. Paritesini tamamlamış olan 6 hastaya histerektomi uygulanmıştır. 5 hasta da b-hCG düzeyleri takip süresinde tekrar yükselmesi üzerine metotreksat ile tedavi edilmiştir. b-hCG‘nin negatişeşmeşi ortalama 83 günde olmuştur. Bu çalışmada, tedavi sonrası serum b-hCG düzeylerinin normale iniş süresi ortalamalarının parsiyel hidatiform mol grubunda 82.66±11.8 gün, komplet hidatiform grubunda 72.32±3.3 gün, invazif hidatiform mol grubunda 200±18.3 gün olduğu tespit edildi (p, Aim: The aim of this retrospective study was to analyze the clinica characteristics, risk factors, therapy modalities, b-hCG levels and future fertility outcomes of patients who were treated fo rmolar pregnancy in our clinic. Material and Method: The patients diagnosed as gestational trophoblastic disease between 2005-2010 was evaluated retrospectively. Patients’ age, gravidity, parity, gestational age, previous history of mole hydatiforme, education level, socio-economic status, family history, treatment method, b-hCG level (when the molar pregnancy is detected, 1 week and 1 month after treatment, b-hCG negativity time), were noted and evaluated accordingly. F›ndings: Out of 60 patients, 15 (25%) patients had partial mole, 41(68.3%) had complete mole and 4 (6.7%) had invasive mole. We did not encountered choriocarcinoma in our series. After the treatment, 23 patients became pregnant during follow up. Suction curettage under general anesthesia was the preferred method of treatment in our series. 6 patients who have completed their reproductivity were treated with hysterectomy. An increase in b-hCG levels in the follow-up period in 5 patients were treated with methotrexate regimen. The return of serum b-hCG levels to negative after treatment was within 82.66 ± 11.8 days in partial hydatidiform mole, 72.32 ± 3.3 days in complete hydatidiform mole group and 200 ± 18.3 days in invasive hydatidiform mole group (p

Amaç: Bu çalışmada erken evre serviks kanseri tanısı alan ve Hastanemiz Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde tip 3 radikal histerektomi yapılan hastalarda operasyon sonrası oluşan komplikasyonları; patolojik sonuçlarını; prognozu etkileyen parametreleri ve sağkalımları incelemeyi amaçladık. Matryal ve Metod: 2004-2009 yılları arasında erken evre serviks kanseri nedeni ile radikal histerektomi ve pelvik paraaortik lenf nodu diseksiyonu yapılan serviks kanserli 50 hastanın retrospektif olarak dosyaları tarandı. 34 hastaya ulaşılarak sağkalımları ve onkoloji takipleri hakkında bilgi toplandı. Hastaların yatış dosyaları incelenerek operasyon sırası ve sonrasında oluşan erken dönem komplikasyonlar hakkında bilgi toplandı. Hastalarda yas; gravida; parite; düşük; kürtaj sayıları ve patoloji raporları çıkartılarak tümörün boyutu; FIGO evre; vagina; endometrium; over; parametrium; pelvik lenf nodu; paraaortik lenf nodu tutulumu olup olmadığı; derin stromal tutulum olup olmadığı incelendi. Daha sonra bu parametrelerin pelvik ve paraaortik lenf nodu tutulumu ve hastaların postoperatif dönem prognoz; yaşam sürelerine olan etkileri ortaya koyulmaya çalışıldı. Bulgular: Mesane disfonksiyonu en sık görülen komplikasyon olmasına rağmen bizim serimizde mesane disfonksiyonuna rastlanılmadı. Lenfokist oluşumuna bir hastada rastlanıldı. Pulmoner emboli; serviks kanserinin cerrahi tedavisi sırasında en fazla mortaliteye neden olan komplikasyondur. Hastalarımıza varis çorabı giydirilmiş operasyon öncesi subkutan profilaktik düşük molekül ağırlıklı heparin uygulaması yapılmış ve bu komplikasyona rastlanılmamıştır. Hastanede kalış süresi ortalama süresi 13.08 ± 5.08 (4-30 gün) olarak tespit edilmiştir. Yara yeri enfeksiyonları; eviserasyon hastanede kalış süresini uzatan bağımsız değişkenler olarak tespit edilmiştir. Sonuç: Hastalık evresi ilerledikçe sağkalımın azaldığı gözlemlendi. Sonuç olarak pelvik lenf nodu tutulumu olanlarda survi; tutulum olmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı azalmıştır ve mortalite; tutulum olan grupta anlamlı olarak yüksek bulunmuştur., AIM: We evaluated retrospectively the patients whom type 3 radical hysterectomy was performed because of early stage cervical cancer in our hospital gyneacologic oncology clinic. We evaluated the post-operative complications, pathologic results, and analyzed the prognostic parameters effecting the survival. Methods and Mmaterials: We retrospectively evaluated the patients with early stage cervical cancer whom pelvic and para-aortic lymph node dissection with type 3 hysterectomy were performed between the years 2004-2009. We evaluated the hospital records of 50 patients but only 34 of them had enough information about their follow-ups. Hospitalization of these 34 patients during and after operation and early complications encountered were analyzed. Patients were also analyzed for demographic data, pathologic reports, tumor size, FIGO stage, vaginal, endometrial, ovarian, parametrial, pelvic lymph nodes, paraaortic lymph node involvement, deep stromal involvement. The effects of these parameters for survival of the patients and postoperative pelvic and para-aortic lymph node involvement were analyseed. Conclusion: Although the most common complication is bladder dysfunction we did not encountered bladder dysfunction in our series. Lenfocyst formation was encountered only in one patient and treated with percutaneous drainage. Pulmonary emboli is the most common mortal complication of radical hysterectomy. We applied elastic stockings and low molecular weight heparin before the operation as a precaution and we did not determine this complication in our series. The mean hospitalisation period was 13.08 ± 5.08 (4-30) days. Wound infection and wound dehiscence was the cause of long hospital stay. Conclusion: We analyzed that as the disease stage increased survival decreased.The survival decreased and mortality increased significantly in patients with positive pelvic lymph nodes.

Amaç: Endometriyum karsinomlar›nda miyometriyal invazyon ve servikal tutulumun önceden belirlenmesi, “Operasyon esnas›nda lenfadenektomi yap›lacak m›?” sorusunun yan›t›n›n ana belirleyicilerindendir. Bu çal›flmada preoperatif ultrasonografik inceleme ile miyometriyal invazyon ve servikal tutulumun de¤erlendirilmesi amaç- lanm›flt›r. Materyal ve Metot: Kad›n Hastal›klar› Kliniklerinde 2005 - 2007 y›llar› aras›nda çeflitli nedenlerle tedavi edilen 50 hasta çal›flmaya dahil edilmifltir. Preoperatif full küretaj ile histopatolojik endometriyal yap›s› tespit edilen bu hastalara, transvajinal ultrasonografi yap›larak endometriyal bazal tabakadan miyometriyum içine uzanan endometriyum dansitesindeki alanlar invazyon olarak de¤erlendirilip, hastalar yüzeyel invazyon, 1/2’den fazla ve 1/2’den az invazyon olarak s›n›fland›r›lm›flt›r. Servikal yay›l›m pozitif veya negatif olarak kay›t edilmifltir. Bu bulgular operasyon s›ras›nda elde edilen spesimenlerden k›yaslanarak ultrasonografinin bu amaçla preoperatif kullan›labilirli¤i de¤erlendirilmifltir. Bulgular: Servikal tutulumu olan 7 hastan›n 6’s›nda ultrasonografik olarak bu durum tespit edilebilmifltir (sensitivite %85,7; spesifite %100). Yüzeyel endometriyal yay›l›m› olan 9 hastan›n 6’s› do¤ru olarak de¤erlendirilmifl, bir hasta 1/2’den az, 2 hasta 1/2’den fazla miyometriyal invazyona sahip olarak de¤erlendirilmifltir (sensitivite %66,6; spesifite %100; do¤ruluk %47,4). Miyometriyumu 1/2’den az invaze olan 24 hastan›n 18’ine do¤ru tan› konulmufl, 6 hastan›n miyometriyal tutulumu 1/2’den fazla olarak de¤erlendirilirken, hiçbir hasta için yü- zeyel tutulum düflünülmemifltir (sensitivite %75; spesifite %28,5; do¤- ruluk %77,4). 1/2’den fazla miyometriyal invazyona sahip 17 hastan›n 13’ü do¤ru olarak teflhis edilmifltir (sensitivite %76,5; spesifite %11,1; do¤ruluk %65,4)., Aim: To assess the depth of myometrial invasion and cervical involvement in endometrial cancer using preoperative 6.5-MHz, highfrequency transvaginal ultrasonography is a crucial point to the question “Is it necessary to perform “lymphadenectomy” during endometrial carcinoma cases”. We aimed to f›nd the role of transvaginal ultrasonography in preoperative assessment of the depth of myometrial invasion and cervical involvement in patients with endometrial cancer. Material and Method: The study included 50 patients with histologically proven cancers of the endometrium between years 2005-2007 who attended to gynecology clinic. All patients underwent transvaginal sonography before surgery. The depth of myometrial invasion was classified as none, inner half of the uterine wall < 1/2, and outer half of the uterine wall >1/2. Cervical spread is recorded as positive or negative. The findings of the ultrasound examination are correlated with the pathological specimen and the preoperative applicability of ultrasound is evaluated. Results: Histologically proven cervical invasion that correlated with sonography was shown in 6 patients out of 7 (sensitivity %85,7; specificity %100). Of 9 patients with proven superficial myometrial invasion, 6 cases were revealed correctly by sonography whereas the depth of invasion was wrong estimated in 3 cases (sensitivity %66,6; specificity %100; accuracy %47,4). Out of 24 patients with proven myometrial invasion < 1/2, 18cases were correctly revealed by sonography. In 6 patients ultrasonography could not correctly predict the depth of myometrial invasion. The depth of invasion was overestimated in 6 cases (sensitivity %75; specificity %28,5; accuracy %77,4). Out of 17 patients with proven myometrial invasion > 1/2, 13cases were correctly revealed by sonography The depth of invasion was underestimated in 4 cases (sensitivity %76,5; specificity %11,1; accuracy %65,4).

Amaç: Endometrium kanserli hastaların yaklaşık %20'si bilinen tedavi yöntemleri uygulandığı halde 5 yıl içinde hastalığa bağlı olarak kaybedilmektedir. Prognoz, nüks ve sağkalım esas olarak tümörün cerrahi evresine bağlıdır. Bu çalışmada kliniğimizde endometrium kanseri tanısı alarak 2005- 2007 yılları arasında opere edilen hastaların dosyalarını retrospektif olarak inceleyerek hastaların sosyodemografik özelliklerini ve endometriyum karsinomu ile ilgili operasyon tipleri, histopatolojik özellikleri, ve prognostik faktörleri araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metod: Kadın Hastalıkları Kliniklerinde 2005 - 2007 yılları arasında çeşitli nedenlerle tedavi edilen 50 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaşları, gravidaları, vücut kitle indeksleri, adet düzenleri, başvuru şikayetleri, histopatolojik ön tanıları, ön tanı için kullanılan yöntemleri, histopatolojik örneklemeleri, servikal tutulumları, yapılan operasyon, intraoperatif frozen örnekleme sonuçları, piyesteki patolojik invazyon bulguları, tümör tipleri, histolojik tümör grade'leri, çıkartılan piyes ya da lenf nodu örneklemelerinin tüm sonuçları ve batın yıkama sıvısı patolojik sonuçları not edildi. Bulgular: Hastaların tümüne Tip 1 ekstrafasial histerektomi ve bilateral salpingoooforektomi uygulandı. Hastaların %82'sinin Evre 1, %8'inin Evre 2, %8'inin Evre 3 ve %2'sinin Evre 4 olduğu gözlendi. Lenf nodu diseksiyonu yapılan 24 hastanın 2'sinde (%8.3) pelvik lenf nodu metastazı gösterildi. Bu hastalardan birinde ayrıca paraaortik lenfatik tutulum apendikse yayılım ve peritoneal yıkamada malign hücreler tespit edildi. Batın yıkama sıvısında malign hücreler 2 hastada tespit edildi. (1 seröz karsinom ve 1 az diferansiye adenokarsinom). Bu hastalar cerrahi Evre 3a ve 4b idi. Evre 1 ve 2 olan hastaların hiçbirinde peritoneal sıvı sitolojisi pozitif değildi. Grade 1 lezyonların genel olarak ?'den az invazyonla birlikte oldukları (%93.7), grade 2 tümörlerde ?' den fazla invazyonun %38.5 olduğu, grade 3 tümörler için bu parametrenin %75'e ulaştığı gözlendi. Endometrioid adenokanserlerde histolojik grade genellikle 1-2 iken diğer tümörlerde grade 2-3 olarak bulunmuştu. Lenfovasküler saha invazyonu 13 hastada (%26) tespit edildi. Bu hastalardan 1'i grade 1 (%7.7), 7'si grade 2 (%53.8), 5'i ise (%38.5) grade 3 tümörü olan hastalardı. Servikal yayılımı olan 7 hastanın 6'sında (%85.7) lenfovasküler alan invazyonu mevcuttu. Servikse yayılım olan hastaların 4'ü (%57.1) endometrioid adenokarsinom, 2 hasta az diferansiye adenokarsinom, 1' i ise (%14.3) seröz karsinom histolojisine sahipti. Sonuç: Hastaların sağkalımına etki eden değişkenler tümörün makroskopik ve mikroskopik yapısına bağlıdır. Tümörün histolojik tipi, histolojik grade'i, myometrial invazyon düzeyi, servikal yayılımı, lenf nodu tutulumu, batına veya adnekslere yayılımı, boyutu, lenfovasküler saha invazyonu ve hastanın yaşı prognostik değişkenler olarak belirlenmiştir., Aim: Approximately 20% of patients with endometrial cancer die within five years depending on the disease despite all treatment modalities are applied. Prognosis, recurrence and survival are mainly dependent on the stage of disease. In this study, we evaluated retrospectively the patients' records that are diagnosed to be endometrial cancer in between 2005-2007. We aimed to investigate patients' socio-demographic characteristics, type of operation, histopathologic characteristics, and prognostic factors, Material and method: The study included 50 patients with histologically proven cancers of the endometrium between years 2005-2007 who attended to gynecology clinic. Patients' age, gravidity, body mass index, menstrual cycle, complaints, preliminary histopathologic diagnosis, the diagnostic methods used, histological sampling, cervical involvement, the operation, intra-operative frozen section sampling results, pathological invasion findings, tumor type, histologic tumor grade, or lymph nodes, peritoneal cytology and pathological results were noted. Results: All patients underwent type I extrafascial hysterectomy and bilateral salphingoophorectomy. 82% of patients were in stage 1, 8% in stage 2, 8% in stage 3 and 2% in stage 4. Two of the 24 patients with lymph node dissection (8.3%) showed pelvic lymph node metastases. One of these patients had also appendix, paraaortic lymph node involvement and positive peritoneal cytology. Positive peritoneal cytology was found in two patients. (1 serous carcinoma and one poorly differentiated adenocarcinoma). These patients were surgical stage 3a and 4b. Peritoneal fluid cytology was negative in all of the patients with stage 1 and 2 disease. Grade 1 lesions were typically associated with less than ? invasion (93.7%), whereas grade 2 and 3 tumors were associated with ?? myometrial invasion respectively (38.5%, 75%). Endometrioid adenocarcinomas were generally associated with histological grade 1-2 lesions whereas the other types were associated with grade 2-3. Lymphovascular invasion were detected in 13 patients (26%). Among these patients, one patient was grade 1 (7.7%), 7 grade 2 (53.8%), while 5 (38.5%) were grade 3 tumors. Six out of 7 patients that have cervical invasion (85.7%) had lymphovascular space invasion. Among them; 4 of patients with cervical invasion (57.1%) had endometrioid adenocarcinoma, whereas 2 had poorly differentiated adenocarcinoma, and 1 had serous carcinoma histology. Conclusion: The variables affecting survival depends on the macroscopic and microscopic structure of the tumor. Histologic type, histologic grade, myometrial invasion level, cervical spread, lymph node involvement, abdominal or adnexal involvement, size, lymphovascular invasion and patient age is designated as prognostic variables.