Search

Anadolu’ya ilk giren Türkler içerisinde çok sayıda sûfi de yer alıyordu. Bunlar arasında oldukça dikkate değer bir topluluk “Abdalân-ı Rûm” adıyla tanınmaktadır. Aynı zamanda ilk Bektaşiler diye nitelenen bu Rum Abdalları’nın büyük bir kısmı, Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluşu esnasında Bursa’ya yerleşmişlerdi. Bursa’da Bektaşiler’e ait olduğu kesin olarak bilinen Ramazan Baba Tekkesi’nin yanı sıra, Rum Abdalları’ndan olan Abdal Musa, Abdal Murad, Geyikli Baba ve Postinpûş Baba gibi zevatın kurdukları tekkeler de zamanla Bektaşiler tarafından sahiplenilmişlerdir. Anatolia. Among these the most noticeable ones are the one group called Abdâlân-ı Rum, which are the first signs of the Bektashi order. Most of the Rum Abdals, who are considered the first Bektashis, were settled during the foundation of the Ottoman Empire, in Bursa. Within this city, even though it is known that the Ramazan Baba Dergahı belongs to the Bektashi order, in addition to this, people like Abdal Musa, Abdal Murad, Geyikli Baba and Postinpûsh Baba have founded different tekke’s and later these were accepted by the Bektashi order.

Bu makalede Bursa kadı defterlerinin sayısı, numaralandırılması, günümüze ulaşması ve defterler üzerinde yapılan çalışmalar ele alınmıştır. Osmanlılara ait en eski tarihli defterin Bursa kadı defterleri arşivinde olması ve yine bu arşivin 1062 adet sicil ile İstanbul’dan sonra en fazla sayıda kadı defterini bulundurması Bursa’yı kadı defterleri açısından önemli kılmaktadır. 19. yüzyıla kadar mahkemelerde veya bizzat kadıların yanında muhafaza edilen kadı defterleri, ilk defa 1834 yılında Şeyh Süleyman Efendi Mektebi’nde bir araya getirilmiştir. 1868 yılında İstanbul’a gönderilen defterler, bir müddet sonra Bursa’ya geri getirilmiş ve sırasıyla Çendik Medresesi, Evkaf Dairesi ve Ulu Cami’de korunmuştur. 1945 yılında Bursa Arkeoloji Müzesi’ne devredilen siciller son olarak 1991 yılında Millî Kütüphaneye gönderilmiştir. Sicillere yönelik çalışmalar defter merkezli ve konu merkezli olmak üzere iki şekilde gerçekleşmiştir. This article investigates on Bursa court records in terms of their number, ordering method, history, and the studies on the records. Court records are the books that record the decisions of the judges in shariah courts and cases. Bursa is regarded as very important in terms of court records because of the fact that the oldest Ottoman court records are located in Bursa archives, and with its 1062 records, Bursa archive contains the most number of records after Istanbul archives. The court records, which had been kept in the courts or under the mandate of the judges until the 19th century, were brought together for the first time in Seyh Suleyman Efendi Mektep (Shaikh Suleyman Efendi School) in 1834. The records which were sent to Istanbul in 1868, were brought back to Bursa after some time, and kept in Cendik Medresesi (Madrasa of Cendik), Evkaf Dairesi (Department for Foundations) and Ulu Cami, respectively. The records were then tranferred to Bursa Museum of Archeology in 1945 and finally sent to Milli Kutuphane (National Library) in Ankara. The studies that examined the records have been conducted in two forms as record-centered or subjectcentered.

Bu makale, Bursa’da Osmanlı döneminde mevcut bulunan mezarlıklar konusunda bir giriş niteliğindedir. Bursa mezarlıklarının dünü veya bugünü üzerinde yapılmış müstakil bir çalışma maalesef yoktur. Vefeyat türü biyografi eserlerinde, Bursa tarihinde ünlenmiş isimlerin hayatları hakkında bilgi verilirken, ölümlerini müteakip nereye defnedildikleriyle ilgili bilgilere çoğu defa rastlanmaktadır. Buradan hareketle Bursa’da tarih boyunca geniş çapta definlerin gerçekleştiği mezarlıklar hakkında bazı değerlendirmelere gidilebilmektedir. Bursa’da küçük mezarlık durumundaki hazirelerin sayısı 150’leri aşmaktadır. Bu çalışma hazırlanırken, hazireler dikkate alınmamış, mezarlıklar üzerinde yoğun bir şekilde durulmaya çalışılmıştır. In this article, we try to put forward Bursa cemeteries in Ottoman region. But the small cemeteries (hazira) are not to be taken consideration.

Bu çalışmada, Yahudi, Hıristiyan ve İslam temel kaynaklarına göre çokeşliliğin tarihi gelişimi ve Osmanlı uygulamaları incelenmiştir. İlk iki din, başlangıçta bu tür evliliklere izin vermekle birlikte daha sonra yasaklama yoluna gitmiştir. İslam, bazı kayıtlarla başlangıçtaki konumunu muhafaza etmiştir. On this article, the historical evolution of polygyny according to Jewish, Christian, and Islamic basic sources, and Ottoman polygyny practisings are studied. Though all religion, at the beginning, allows afterthen, first two of them prohibited it. İslam maintained this cıllovvance with some conditions.