Search

В 2017 году в Ардаханской провинции в районах самого Ардахан, Чылдыр и Гёле были проведены археологические исследования поверхности, а также места в непосредственной близости от этих районов. Соответственно, в Ардазанском районе были проведены исследования в сёлах Ёлчек, Гёлгели, Балыкджылар, Сулакюрт, Бешикташ; в Гёлейском районе в сёлах Чобанкей, Беллитепе, Кузупынав, Дедешен; в Чылдырском районе в сёлах Котанлы, Ескибейрехатун, Доганкайя, и Ийлдырымтепе. В 2017 г. Были выявлены следующие Археологические памятники: северная крепость села Ольчек; юговосточная крепость и место поселения села Гёлгели; крепость, место поселения и курганные гробницы села бешикташ; Чобанкёй курган; крепость и место поселения села Кузупынар; две башни и загон в Беллитепе; место поселения села Беллитепе. Помимо этого изучена керамика, относящаяся к железному веку и средневековью, которая была найдена в Сулакюрте и Доганкая и проведена исследовательские работы на территории замка Шейтан Кале в Чылдыре. Кроме архитектурных памятников бронзового и железного веков, в ходе исследования были выявлены две церкви в Беллитепе и Дедешен и четыре часовни в Балыкджыларе, Ёльчеке, Сулакюрте и Эскибейрехатуне. Часовни, это одно из типичных религиозных сооружений с одним нефом, построенные по принципу заливки стен. С другой стороны, церкви Беллитепе и Дедешен имеют более сложную структуру, чем часовни с их дополнительными пространствами и большими размерами., Field surveys in Ardahan in 2017 were conducted in Çıldır, Göle and the central district of Ardahan. During the survey in 2017, settlements of Ölçek, Gölgeli, Balıkçılar, Sulakyurt and Beşiktaş in the central district; Çobanköy, Bellitepe, Kuzupınarı, Dedeşen in Göle district and finally Kotanlı, Eskibeyrehatun, Doğankaya and Yıldırımtepe in Çıldır were researched. Northern Fortress of Ölçek, Southeastern Fortress of Gölgeli and its settlement, Fortress of Beşiktaş with its settlement and the kurgan cemetery, Fortress of Çobanköy and its settlement, Çobanköy Höyük, Fortress of Kuzupınarı and its settlement, two towers and a sheep pen in Bellitepe and an ancient archaeological site in Kotanlı were detected in the survey. In addition, two sites of ceramic finds from the Iron Age and Medieval Period in Sulakyurt and Doğankaya were discovered and the Devil’s Fortress in Çıldır was researched by our survey team. Besides the architectural ruins from Bronze and Iron Ages, two medieval churches in Bellitepe and Dedeşen and four chapels in Balıkçılar, Ölçek, Sulakyurt and Eskibeyrehatun were identified during the research. The chapels are from the typical single-naved religious buildings built in infill wall technique in Ardahan. Comparing to the chapels, the churches in Bellitepe and Dedeşen are more complex with their additional rooms and larger dimensions., Ardahan İli 2017 arkeolojik yüzey araştırması çalışmaları Ardahan'ın Merkez, Çıldır ve Göle İlçeleri'ne bağlı yerleşim alanlarında ve bu alanların yakın çevresinde gerçekleştirilmiştir. Buna göre, Merkez ilçede Ölçek, Gölgeli, Balıkçılar, Sulakyurt, Beşiktaş; Göle’de Çobanköy, Bellitepe, Kuzupınarı, Dedeşen, Çıldır’da Kotanlı, Eskibeyrehatun, Doğankaya ve Yıldırımtepe köyleri ve bu yerleşimlerin çevresi araştırılmıştır. 2017 yılında tespit edilen arkeolojik alanlar Ölçek-Kuzey Kalesi, Gölgeli Güneydoğu Kalesi ve Yerleşimi, Beşiktaş Kalesi, Yerleşimi ve Kurgan Mezarları, Çobanköy Kalesi ve Yerleşimi, Çobanköy Höyüğü, Kuzupınarı Kalesi ve Yerleşimi, Bellitepe’de iki kule ve bir ağıl ve Kotanlı yerleşimidir. Bunlar dışında Sulakyurt ve Doğankaya’da Demir Çağı ile Ortaçağ dönemlerine ait çanak çömlekler tespit edilmiş ve Çıldır’daki Şeytan Kalesi’nde de çalışılmıştır. Araştırmada Bronz ve Demir Çağ'dan kalma mimari kalıntıların yanı sıra, Bellitepe ve Dedeşen'de iki kilise ve Balıkçılar, Ölçek, Sulakyurt ve Eskibeyrehatun'da dört şapel tespit edilmiştir. Şapeller; dolgu duvar tekniğinde inşa edilmiş tek nefli tipik dini yapılardandır. Bellitepe ve Dedeşen Kiliseleri ise ek mekânları ve daha büyük boyutlarıyla şapellere göre daha karmaşık bir yapıya sahiptirler.

Tez kapsamında pirit-Fenton prosesi ile iki farklı çok klorlu klorofenol bileşiği (2,4,6-triklorofenol ve 2,3,4,6-tetraklorofenol) ile bazı ağrı kesicilerin temel bileşenini oluşturan diklofenakın kesikli ve sürekli akımlı reaktörlerde arıtılabilirliği incelenmiştir. Tez kapsamında yapılan kesikli deneyler bu maddelerin pirit-Fenton prosesi ile arıtımının bazı ortam koşullarına bağlı olarak farklılık gösterdiğine işaret etmektedir. Özellikle azalan çözelti pH değeri ve artan katı/sıvı oranına bağlı olarak Fenton proses verimi artarken çözeltiye ilave edilen sitrik asit arıtım verimini olumsuz etkilemektedir. Artan hidrojen peroksit konsantrasyonuna bağlı olarak diklofenak arıtım verimi artarken klorofenol bileşikleri için Fenton verimi ile hidrojen peroksit konsantrasyonu arasında benzer bir ilişki saptanmamıştır. Benzer şekilde tez kapsamında yapılan kolon deneyleri pirit-Fenton arıtım yönteminin sürekli akımlı reaktör koşullarında da etkin bir şekilde uygulanabileceğini göstermektedir.Kesikli deneylerinden elde edilen veriler birinci dereceden bir reaksiyon kinetiğine bağlı olarak başarılı bir şekilde modellenmiştir. Tez kapsamında yürütülen yüzey analizleri (XPS, SEM-EDS, XRD) Fenton sonucu pirit yüzeyinde mevcut ≡Fe(II) ve ≡S2 yüzey fonksiyonel grupların oksitlenerek sırasıyla ≡Fe(III) ve ≡SO4'e dönüştüğünü göstermektedir. Kesikli deneylere ilaveten tezde yapılan bu yüzey ölçümleri klorofenol/diklofenak arıtımında çözelti fazında oksidasyona ilaveten pirit yüzeyine adsorpsiyon ve yüzeyde oksidasyonunda etkili olduğunu kanıtlamaktadır. Özellikle 2,3,4,6-tetraklorofenol gibi hidrofobik klorlu organik bileşiklerin sudan uzaklaştırılmasında pirit yüzeyine adsorpsiyonun önemi büyüktür.Çözelti fazında yapılan kromatografik analizler (GC-MS, HPLC) diklofenak ve klorofenollerin oksitlenerek bazı kararsız ara ürünlere dönüştüklerini göstermektedir. Bu ara ürünler daha sonra kısmen mineralize olarak CO2'e kadar oksitlenmektedir. Anahtar sözcükler: Diklofenak, Triklorofenol, Tetraklorofenol, Pirit, Fenton, Kinetik Modelleme This thesis ingestigates the removal of two different multi chlorophenolic compounds (2,4,6-trichlorophenol and 2,3,4,6-tetrachlorophenol) and diclofenac (a compound found in pain medications) from wastewater using pyrite-Fenton process in batch and continueous flow reactors. Batch experiments show that pyrite Fenton process is highly dependent on some environmental conditions. While Fenton process efficiency increases with decreasing solution pH and increasing liquid/solid ratio, the addition of citric acid has an adverse effect on process efficiency. In addition, while diclofenac removal increases with increasing hydrogen peroxide concentration, no such correlation is observed between CP removal and hydrogen peroxide concentration in pyrite-Fenton process. Column experiments provide evidence that the pyrite-Fenton process is highly applicable under continueous flow systems.The data from batch kinetic experiments are modeled based on first order rate law. Surface analysis performed with XPS, XRD and SEM-EDS shows that, upon Fenton reaction, the surface ≡Fe(II) ve ≡S2 functional groups are oxidized to ≡Fe(III) ve ≡SO4 reactive groups on the surface. In addition to the results from batch experiments, the surface measurements provide further evidence that both adsorption and oxidation contribute to chlorophenol/diclofenac removal. Especially, the adsorptive processes play an important role in the removal of hydrophobic organic compounds such as 2,3,4,6-tetrachlorophenol. Chromatographic measurements (GC-MS and HPLC) show that diclofenac and chlorophenels are oxidized to some unstable reaction intermediates with Fenton. The reaction intermediates are partially mineralized to CO2. Keywords: Diclofenac, Trichlorophenol, Tetrachlorophenol, Pyrite, Fenton, Kinetic Modeling 84

Hydroxyapatite (HA), obtained from bovine bones, was successfully reinforced with hexagonal boron nitrite (h-BN). h-BN/HA composites, with BN content up to 1.5 wt%, were sintered at various temperatures between 1000 and 1300 oC, in air. Well-sintered samples were obtained after sintering at 1200 and 1300 oC. The presence of h-BN contributed to dense, fine, and well-crystallized microstructure. The results of X-ray diffraction analysis and FT-IR spectroscopy showed that the produced composites comprised biphasic β-TCP/HCA (HCA: carbonate partially substituted HA). High values of mechanical properties were achieved, namely compression strength 153 ± 8 MPa for the sample 0.5% h-BN/HA and Vickers microhardness of 716 ± 25 HV for the samples 0.5% h-BN/HA, both sintered at 1300 oC. U2OS human bone osteosarcoma proliferation and cell viability showed no adverse effect in the presence of h-BN/HA, suggesting the potential use of the produced materials as safe biomaterials in bone tissue engineering.

Autophagy is a degradation pathway, activating under stress conditions. It digests macromolecules, such as abnormal proteins and long-lived organelles by engulfing them and by subsequent delivery of the cargo to lysosomes. The members of the phospholipid-dependent serine/threonine kinases, involved in many signaling pathways, which are necessary for the regulation of cellular metabolic activation. Previous studies implicate that, serine/threonine kinases have crucial roles in the mechanism of many diseases depend on the activated and/or inactivated signaling pathway. Data indicates, the signaling pathways activated by serine/threonine kinases are also involved in activation of autophagy mechanism. However, the information about the effect of serine/threonine kinases on autophagy mechanism and the roles of these effects in disease formation is limited. In this study, we investigated the effect of activated serine/threonine kinases on autophagic pathway. We performed a commonly used autophagy technique, GFP-LC3 dot formation and by using microscopy analyses, we evaluated promotion and/or inhibition of autophagy in serine/threonine kinase-overexpressed fibroblasts as well as cancer cells. In addition, we carried out confocal microscopy analyses and examined autophagic flux by utilizing the differential pH sensitivities of RFP and GFP in mRFP-GFP-LC3 probe. Based on the shRNA-library based screening, we identified autophagy-related proteins affected by serine/threonine kinases. We further studied the involvement of serine/threonine kinases on the molecular mechanism of newly identified autophagy proteins and found that, autophagic pathway is indirectly controlled by serine/threonine kinases via specific autophagic proteins. Our data indicate the molecular connection between two critical cellular mechanisms, which have important roles in the formation of many disease pathologies, particularly cancer.

Autophagy is an evolutionary conserved lysosome-dependent catabolic pathway, responsible for the degradation of long-lived proteins, abnormal aggregates and damaged organelles which cannot be degraded by the ubiquitin-proteasome system. Lysosomes degrade the substrates through the activity of lysosomal hydrolases and lysosomal membrane-bound proteins. Mutations in the coding region of these proteins cause malfunctional lysosomes, which contributes to the pathogenesis of lysosomal storage diseases. Gaucher disease is a lysosomal storage disease resulting from the mutation of a lysosomal membrane-associated glycoprotein called glucocerebrosidase and its cofactor saposin C. The disease leads to intracellular accumulation of glucosylceramide and other glycolipids. Because of the essential role of lysosomes in autophagic degradation, Gaucher disease may directly be linked to this pathway. In this study, we investigated the expression of autophagy and/or lysosome-related genes and proteins in fibroblast cells isolated from patients with different mutations. We carried out confocal microscopy analysis and examined autophagic flux by utilizing the differential pH sensitivities of RFP and GFP in mRFP-GFP-LC3 probe. We also evaluated lysosomal pH by active lysosome staining and lysosomal enzyme activity. Beside lysosomes, we also performed proteasomal activity and cell death analysis in patient samples. Our data showed significant attenuation in the expression of key autophagy-related genes and accumulation of their proteins in mutant cells. We found decreased the ability of autophagosomes to fuse with lysosomes, associated with elevated lysosomal pH and reduced lysosomal enzyme activity. Proteasomal degradation and cell death analysis showed reduced proteolytic activity of the proteasome, which consequently leads to increased susceptibility to cell death. Our data indicate that the major degradation pathways are affected by multifunctional lysosomes in mutant patient cells and may underlie in the mechanism of clinical severity of Gaucher patients.

Osmanlı döneminde, vefat eden kişilerden geriye kalan tüm varlıklarının, miras hukuku kuralları gereğince ayrıntılı olarak listelendiği kayıtları ifade eden terekeler, Osmanlı çağı sosyal ve kültürel yaşamının aydınlatılmasında birincil arşiv belgelerindendir. Ancak bu arşiv belgeleri bugüne kadar sanat tarihi araştırmalarında özel bir ilgi alanı olmamıştır. Terekeler, gerek el sanatları gerekse mimari ve kent dokusu ile ilgili içerdiği bilgiler açısından, sanat tarihi disiplini kapsamında da Osmanlı sosyal ve kültürel tarihine ışık tutabilecek potansiyele sahiptirler. Çalışmamız bu bağlamda, gündelik kullanım eşyası üzerinden söz konusu potansiyelin ortaya konulmasını hedefleyen ve yazılı kaynak araştırmaları ile taşınabilir kültür eşyası arasında maddi bağlar kuran bir arşiv arkeolojisi yöntemi denemesi niteliğindedir. Batılılaşma/modernleşme ile birlikte Osmanlı'da klasik aydınlatma elemanları yanında, Batı kökenli `lâmba` sözcüğü ile Osmanlı terminolojisine giren aydınlatma eşyalarının kullanılmaya başlandığı görülmektedir. Çalışmamızda bu kapsamda, 19. yüzyılın yarısından 20. yüzyılın başlarına kadarki döneme ait muhtelif terekelerde yer alan ve batılılaşma/modernleşme süreçleriyle teknoloji transferi kapsamında Osmanlı gündelik yaşamına giren ithal lâmbalar konu edilmektedir. Bu lâmbaların, günümüz müzelerinde yer alan örneklerinden de faydalanılarak, form ve model olarak çeşitleri, tüketim arkeolojisi bağlamında hangi toplumsal kesimlerin yaşamına ne ölçüde girdiği ve ne ölçüde yaygın bir kullanım alanı bulduğuna cevap aranmasına, diğer taraftan da Osmanlı dünyası ile Avrupa arasındaki kültürel ilişkilerin niteliğinin irdelenmesine çalışılmaktadır. Arşiv arkeolojisi yöntemiyle ele alınan ve dokümanter bir çabanın ürünü olan çalışmamız bu kapsamıyla, Osmanlı dönemi sosyal ve kültürel hayatına ait büyük fotoğrafın bir kesitine ışık tutacağı gibi, Osmanlı dönemi tereke belgeleri üzerinden yürütülecek sanat tarihi araştırmalarına da öncülük edecektir. Heritages, which particularly enlist all the remaining entities of decedents, according to the canons of inheritence, are primary archive records with inclusive data of person or community basis to enlighten social and cultural life in Ottoman Period. However, these archive records have not been a particular research point of interest for art history discipline. Heritages has full potantial for enlighting the Ottoman social and cultural history within the scope of art history discipline as well, by giving clues about either handicraft or architectural and urban texture. In this context, our work aims revealing this potential via daily using ware and has the characteristics of an archive archaeology method trial which correlates record researches and portable cultural wares. It is seen that the import lighting wares, which is entered the Ottoman terminology with `lamp` word which is originated from Greek word `lampas/lampa`, began using alongside the classical Ottoman lighting devices at the same time in the scope of Ottoman westernisation/modernisation period.In this context, in our study, import lamps which take place in various heritages from the middle of 19th century to the beginning of 20th century are examined. These lamps have entered in daily Ottoman life in the scope of westernisation/modernisation and technology transferring process. On one hand, the examples of these western originated lamps, which are held in various Anatolian museums, have been examined in terms of form and model varieties of them. Thence, it is aimed to seek an answer of presence of these lamps in which kind of social grup's life to what extent and to what extent prevalence generally in Ottoman society, in the context of consumption archaeology. On the other hand, it is also tried to analysis the qualification of cultural relationship of Ottoman and European World.This study, which is approached by archive archaeology method and is a result of documental efforts, will shed light on a section of the big scaled photograph regarding to the social and cultural life in Ottoman Period, it will also lead the art history studies which will be carried out by using Ottoman Period's heritage records in the future. 617

Autophagy is an evolutionary conserved physiological event. It regulates intracellular homeostasis through recycling of cellular organelles and long-lived proteins. Autophagy is rapidly activated under stress conditions such as starvation and growth factor deprivation and supplies necessary components for the survival of cells. Thus, autophagy plays a role as a pro-survival phenomenon under certain conditions. On the other hand in some cases, autophagy pathways are involved in a caspase-independent, non-apoptotic cell death program called “autophagic cell death”. Studies in the last decade revealed the involvement of autophagy in several physiological and pathological events, establishing it as a new and important field of research for both basic scientists and clinicians. In this chapter, the effects of autophagy and -related molecular events in the development, progress and treatment of the urinary system diseases will be discussed.

Alanya Kalesi Kazılarında Çıkan Avrupa Porselenleri? başlıklı Yüksek Lisans tezimiz, Alanya'nın liman kesiminde yer alan Tophâne Mahallesi'nde gerçekleştirilen arkeolojik kazılarda ele geçirilen Avrupa menşeli porselen buluntulardan yola çıkarak, Alanya'nın kent tarihine katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Söz konusu porselenler, geç Osmanlı çağında kentin Doğu Akdeniz ticaretindeki faaliyetlerinin anlaşılmasına yönelik kıymetli arkeo-kültürel veri niteliğindedir.Doğu Akdeniz -diğer adıyla Levant ticaretini geç Ortaçağ'a kadar İtalyan kent devletleri elinde tutmuş; 16. yüzyıldan itibaren Fransa, Osmanlı ile ilişkilerini güçlendirmek yoluyla bölgede Fransız Devrimi'ne kadar sürecek bir hakîmiyet kurmuştur. 17. yüzyıl ortalarından itibaren ise İngiltere ve Hollanda bu rekabete dahîl olmuşlardır. Levant ticaretinin gelişmesi sürecinde Osmanlı, 18. yüzyıl ortalarından itibaren başlayarak ve 19. ve 20. yüzyıllarda büyük bir hızla, dünya ekonomisine bağlanmak suretiyle; sanayileşen Avrupa ülkeleri için önemli bir pazar haline gelmiştir. Osmanlı ve Avrupa arasında Levant dahîlinde gerçekleşen ticaret, Osmanlı'dan çıkan hammadde ve Avrupa'dan çıkan mamûl mal değişimi esasına dayanıyordu. Bu ticarette Osmanlı gayr-i müslim halkın, kültürel özellikleri dolayısıyla etkin oldukları ayrıca dikkâti çekmektedir. İstanbul, Selânik, İzmir, Mora, Girit, Antalya başta olmak üzere Anadolu'nun güney kıyıları, Suriye ve Mısır, Osmanlı İmparatorluğu'nun Levant ticaretinde rol alan önemli limanlar olarak öne çıkmaktadır.Batı dünyasında ?Candelore?, ?Canderone? ya da ?Escandelour? olarak bilinen Alâiyye de Ortaçağ'dan itibaren Levant ticaretinin önemli bir limanı olmuştur. Nitekim Alâiyye, Batı dünyası ile Levant arasındaki ticareti, Ortaçağ'a kadar elinde tutan Venedik ve Ceneviz'in ilgi alanlarından; ve Batılı tüccarların Anadolu ve Mısır ile olan ticaretlerinin merkezlerindendi. 19. yüzyıldan itibaren ise sanayileşen Avrupa'nın periferisine dönüşmüştür. Alâiyye'nin Levant ticaretinde ilişki kurduğu merkezler, bugünkü bilgilerimiz ışığında, Antalya, Kıbrıs, Rodos, Finike, İskenderiye, Dimyat, Kahire, Beyrut ve Antakya'dır. Deniz-aşırı ticaret dahîlinde limana uğrayan yabancı bandralı gemiler arasında ise İngiltere, Avusturya-Macaristan, Yunan ve Amerikan gemileri yer almıştır. Her ne kadar arşiv belgelerinin yetersizliği Alâiyye Limanı'ndan gerçekleşen bölgesel ve deniz-aşırı ticaret faaliyetleri ile ilgili değerlendirmeleri güçleştirse de kentin coğrafi konumu, denizcilik faaliyetleri açısından sahip olduğu tarihsel birikim, iklimi ve üretim çeşitliliği gibi faktörler limanın Avrupa ticareti için her dönem önemli olduğunu göstermektedir.Levant ticareti dahîlinde Osmanlı'ya giren mamûl eşyalardan olan Avrupa porselenlerinin Anadolu'nun güney kıyılarında gerçekleşen ithalâtı, çalışmamız çerçevesinde önem kazanmaktadır. Çin kökenli olan porselen, Avrupa'da ilk olarak 18. yüzyılın başında Almanya'da üretilmiş; ve kısa sürede Kıta Avrupası'nda yaygınlaşmıştı. Seri üretiminin başlamasıyla ise pek çok Avrupa porselen fabrikasının Osmanlı pazarına yöneldiği anlaşılmaktadır. İlk zamanlar hem form hem de süsleme olarak Batılı tarzda üretildikleri dikkati çeken bu lüks eşya, ilerleyen süreçte geniş fakat alım gücü fakir Osmanlı coğrafyasında çok daha fazla pazar edinmek amacıyla Osmanlı gündelik kullanımına uygun form ve süslemelerle sunulmaya başlanmıştır. Alâiyye'ye de bu süreçte Levant deniz ticareti yoluyla ulaşan Avrupa porselenleri Tophâne Mahallesi'nde gerçekleşen arkeolojik kazılarla gün ışığına çıkmıştır. İngiliz, Fransız, Alman, Hollanda ve Belçika menşeli oldukları tespit edilen bu porselenler kabaca 18-20. yüzyıl aralığına tarihlenmektedir. Söz konusu porselenler, Alâiyye'nin Levant'taki bağlantıları hakkında yorum yapmamıza imkân vermesi yanında hem form hem de süslemeleriyle Batılı tarzı olmalarıyla bunları kullanan ve aynı zamanda ticaretini de yapanlar olarak bir gayr-i müslim tüccar sınıfını ve kente kısa veya uzun süreli yerleşmiş olabilecek bir Avrupalı tüccar grubunu düşündürmektedir.Çalışmamızın, bu kapsamıyla, Avrupa porselenlerinin Anadolu'nun güney kıyılarındaki dağılımına yönelik daha kapsamlı bir çalışma için de örnek teşkil edeceğini umuyoruz. This thesis aimed to contribute the urban history of Alanya city through examining the European porcelains which found in excavations of Tophâne district within the commercial port-area of Alanya. In this term, these porcelains were so valuable archeo-cultural materials.East Mediterranean, alias Levant, was controlled by Italian urban states such as Venice and Genoa until late Middle Age. France had exerted dominance in the Levant from the 16th century until French Revolutionary by improving the relationships with the Ottoman Empire. In the middle of the 17th century Britain and Netherlands were involved in this rivalry in Levant.During the development period of Levant trade Ottoman Empire became to connect to the world economy from middle of the 18th but especially in 19th and 20th fast, therefore became an important market for the European countries. Trade which between Ottoman and Europe within Levant mainly based on exchanging of raw materials from Ottoman and manufactures from Europe; besides it is also remarkable that non-muslim citizens of Ottoman Empire were more ascendant in this trade because of the their cultural characteristics that providing them advantages. Istanbul, Salonica, Symrna, Morea, Crete, South coasts of Asia Minor-especially Antalya- and Syria and Egypt were the most important ports of the Ottoman Empire in Levant.Alâiyye city known with the names ?Candelore? and ?Canderone? or ?Escandelour? in Western world also was an important seaport of Levant trade. Likewise, Alâiyye city was interest of Venice and Genoa where controlled the trade which was carried on between Western world and Levant until Middle Ages, and was one of the centers for Western merchants dealing with trade between Asia Minor and Egypt. In the light of current knowledges, main centers connected with Port of Alâiyye within Levant were Antalya, Cyprus, Rhodes, Finike, Alexandria, Damietta, Cairo, Beirut and Antioch. In terms of overseas-trade; British, Austro-Hungarian, Greek and American ships were coming to the Port of Alâiyye in the 19th century. Although it is dificult to evaluate sea-traffic of Port of Alâiyye due to the lack of archive documents, the facts as geographical location and seamanship experiences from history and climate and products range of the the city indicates that Alâiyye have been an important seaport along its history for Europe.European porcelains which were imported through Levant trade, especially from the coasts of Anatolia, are gaining prominence in terms of our thesis. Porcelain is originated in China and was produced in Europe first in the begginings of the 18th century in Germany. It is seen that with the mass-production of porcelain most of the European porcelain manufactories began to produce porcelains for Ottoman market. It is remarkable that the porcelains being sent to Ottoman market had Western style both as their forms and as their ornaments at first, however, in the following period they were goods of daily-use style of Ottoman citizens. So that it was possible also to gain the other markets within the extensive territories of Ottoman.Great number of porcelain fragments which found during the archeological excavations in Tophâne district within the commercial port-area of Alâiyye pointed out that the European porcelains were also being imported at Port of Alâiyye. These porcelains dating between the 18th century and 20th century are mainly originated in especially England and France, Germany, Netherlands and Belgium. Morover, they have provided valuable clues for us to determine the centers which connected with Port of Alâiyye and they make us think about the possibility of existience of Rum merchants or of foreign settlement in Tophane distirict as societies which had been used these porcelains and which also had been got wealthy through Levant trade.We hope that this thesis would be a sample for more comprehensive studies aiming to research widening of European porcelains along the south costs of Anatolia. 305

A variety of European manufacturing porcelain fragments found during excavations of the Tophane Quarter and harbor area of Alanya Citadel from 2006 to 2008, within the Archeological Excava­tions and Restoration Project of Alanya Citadel, show the presence of commercial relations of late Ottoman Alanya with the Levant and Central Europe. Based upon trade marks and the characteristic decoration of fragments it is possible to determine their production centers in Europe. This article aims to assess the cultural and trading life of late Ottoman Alanya through these European manufactured porcelains., Alanya Kalesi’nin liman kesiminde ve Tophane Mahallesi’nde 2006-2008 yılları arasında, Alanya Arke­olojik Kazıları ve Restorasyon Projesi kapsamında gerçekleştirilen kazılarda ortaya çıkan Avrupa imalatı çok sayıdaki porselenin, üzerlerindeki damgalar ve karakteristik motiflerinden yola çıkılarak, Avrupa’daki üretim merkezlerinin belirlenebilmesi mümkün ola­bilmiştir. Bu makalede söz konusu buluntulardan bir grup seçki sunulmak suretiyle bu porselenlerin Geç Osmanlı Alanyası’nın kültür ve ticaret tarihine katkı­sına yönelik bir değerlendirmenin yapılması amaçlan­maktadır.

Autophagy is biological mechanism allowing recycling of long-lived proteins, abnormal protein aggregates, and damaged organelles under cellular stress conditions. Following sequestration in double-or multimembrane autophagic vesicles, the cargo is delivered to lysosomes for degradation. ATG5 is a key component of an E3-like ATG12-ATG5-ATG16 protein complex that catalyzes conjugation of the MAP1LC3 protein to lipids, thus controlling autophagic vesicle formation and expansion. Accumulating data indicate that ATG5 is a convergence point for autophagy regulation. Here, we describe the scaffold protein RACK1 (receptor activated C-kinase 1, GNB2L1) as a novel ATG5 interactor and an autophagy protein. Using several independent techniques, we showed that RACK1 interacted with ATG5. Importantly, classical autophagy inducers (starvation or mammalian target of rapamycin blockage) stimulated RACK1-ATG5 interaction. Knockdown of RACK1 or prevention of its binding to ATG5 using mutagenesis blocked autophagy activation. Therefore, the scaffold protein RACK1 is a new ATG5-interacting protein and an important and novel component of the autophagy pathways., Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK); Sabanci University; Swiss National Science Foundation; Scientific and Technological Research Council of Turkey (TÜBİTAK); IKU Prof. Onder Oztunali Science Award; TGC Sedat Simavi Health Sciences Award; Elginkan Foundation Technology Award