Search

Bu araştırmada; 36-72 aylık okul öncesi dönem çocuklarının duygu ifade etme düzeyleri ile empati bölümü düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu temel amaç doğrultusunda; okul öncesi dönem çocuklarının empati bölümü ve duygu ifade etme düzeylerinin, yaşına, cinsiyetine, sahip oldukları kardeş sayısına, okula devam etme süresine, anne babanın yaşına ve eğitim durumuna, aile yapısına ve ailenin algılanan sosyo-ekonomik durumuna göre farklılık gösterip göstermediği incelenmiştir. Araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu; 2022-2023 eğitim öğretim yılında Bursa ili Osmangazi, Nilüfer ve Yıldırım ilçelerinde okul öncesi eğitime devam eden 36-72 aylık 501 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak "Çocuklar için Empati Bölümü Ölçeği, “Çocuk Duygu İfade Etme Ölçeği” ve “Demografik Bilgi Formu” Kullanılmıştır. Verilerin analizinde Kolmogrov-Smirnov testi, verilerin normal dağılımamasından dolayı ikili gruplar arasındaki karşılaştırmalarda Mann-Whitney U testi, üç veya daha fazla gruplar arasındaki karşılaştırmalarda Kruskall Wallis H Testi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre, çocukların empati düzeyleri; çocuğun yaşına, cinsiyete, çocuk sayısı ve çocuk sırasına, okula devam etme süresine, algılanan sosyoekonomik düzeye, anne bana birlikte ya da ayrı olma durumuna, anne ve baba yaşına göre farklılık göstermezken, aile yapısı, anne ve baba eğitim durumu, anne çalışma durumunun empati bölümü ölçeği alt boyutları üzerinde farklılık yarattığı tespit edilmiştir. Çocukların duygu ifade etme düzeyleri; çocuk yaşına, çocuk sırasına, okula devam etme süresine, algılanan sosyo ekonomik düzeye, anne yaş ve çalışma durumuna, baba eğitim durumuna, anne ve baba birlikte ya da ayrı olma durumuna göre anlamlı düzeyde farklılık göstermemektedir. Ancak çocukların duygu ifade etme düzeyleri, cinsiyete, çocuk sayısına, aile yapısına, baba yaşı ve anne eğitim durumuna göre değişiklik gösterdiği tespit edilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgulara dayanarak 36- 72 aylık okul öncesi çocukların sahip olduğu duygu ifade etme düzeyi ile empati bölümü düzeyi arasındaki ilişkiler incelendiğinde; 36-48 aylık ve 48-60 aylık okul öncesi çocuklarda duygu ifade etme ölçeği alt boyutlarından öfkeli duygu ifade etme düzeyi ile bilişsel empati ve davranışsal empati düzeyi arasında ilişki olduğu bulunmuştur. 60-72 aylık okul öncesi çocuklarda ise; duygu ifade etme ölçeği alt boyutlarından “üzgün, öfkeli” ve “korkmuş” alt boyutları ile empati bölümü ölçeği alt boyutlarından davranışsal, duygusal ve bilişsel empati düzeyleri ile arasında ilişki olduğu tespit edilmiştir. Araştırma sonunda bu bulgular tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur. In this study, it was aimed to examine the relationship between 36-72 month old preschool children's level of emotion expression and their level of empathy. In accordance with this main purpose, it was determined that is there any difference accordig to preschool children's level of empathy and emotion expression according to their age, gender, number of siblings they have, duration of school attendance, age and education level of parents, family structure and perceived socio-economic status of the family. Relational survey model, one of the quantitative research methods, was used in the research. The study group of the research consists of 501 children aged 36-72 months who continue their pre-school education in Osmangazi, Nilüfer and Yıldırım districts of Bursa province in the 2022-2023 academic year. In the research, "Empathy Section Scale for Children", "Child Emotional Expression Scale" and "Demographic Information Form" were used as data collection tools. Kolmogrov-Smirnov test was used in the analysis of the data, Mann-Whitney U test was used for comparisons between paired groups due to the non-normal distribution of the data, and Kruskall Wallis H Test was used for comparisons between three or more groups. According to the findings obtained in the study, it was seen that the empathy levels of the children did not differ according to the age of the child, gender, number of children and the order of the children, the duration of attending school, the perceived socioeconomic level, the state of being together or apart from the mother and the age of the mother and father. However, it was determined that family structure, mother and father education level, mother's working status made a difference on the empathy section scale sub-dimensions. Children's emotional expression levels do not differ significantly according to the age of the child, the order of the children, the duration of school attendance, the perceived socio-economic level, the age and working status of the mother, the education level of the father, and whether the mother and father are together or apart. However, it has been determined that children's levels of expressing emotions vary according to gender, number of children, family structure, father's age and mother's education level. Based on the findings obtained from the study, the relations between the level of emotion expression of 36-72 month-old preschool children and the level of empathy were examined. As a result of the examination, it was found that there is a relationship between the level of expressing angry emotion, which is one of the sub-dimensions of the emotion expression scale, and cognitive empathy and behavioral empathy levels in preschool children aged 36-48 months and 48-60 months. In the 60-72 month old preschool children, it was determined that there was a relationship between the sub-dimensions of the emotion expression scale "sad, angry" and "scared" and the behavioral, emotional and cognitive empathy levels of the empathy section scale sub-dimensions. At the end of the research, these findings were discussed and suggestions were made.

Bu araştırmanın amacı, okul öncesi çocuklarda görülen somatik bozuklukların gelişiminde psikolojik faktörlerin etkisinin incelemesidir. Okul öncesi çocuklarda somatik bozukluğun görülmesindeki en önemli psikolojik faktörlerin ise ebeveynlerinin sergiledikleri tutumlar ve çocukların yaşadıkları kaygılar olduğu anlaşılmıştır. Bu doğrultuda araştırmada okul öncesi çocuklarının ebeveyn tutumları ve kaygı düzeyleri incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubu, somatik bozukluk tanısı alan okul öncesi çocuğa sahip olan 120 ebeveynden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplamak amacıyla Kişisel Bilgi Formu, Yeniden Düzenlenen Okul Öncesi Kaygı Ölçeği-Ebeveyn Formu ve Ebeveyn Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 24.0 programı kullanılmış ve ölçeklerin normal dağılım gösterdiği durumlarda parametrik testler, göstermediği durumlarda parametrik olmayan testler kullanılmıştır. Bu doğrultuda ilişkilerinin belirlenmesi amacıyla Pearson korelasyon katsayısı, farklılıkların belirlenmesi amacıyla dağılımın normal olduğu durumlarda Bağımsız Örneklemler t testi veya Tek Faktörlü Varyans Analizi dağılımın normal olmadığı durumlarda ise Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis testleri ve etki gücünü belirlenmesi amacıyla çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre somatik hastalığı olan okul öncesi çocukların kaygı düzeyleri ile genel, otoriter, aşırı koruyucu ve izin verici ebeveyn tutumu arasında pozitif yönlü anlamlı; demokratik ebeveyn tutumu ile arasında ise negatif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu anlaşılmıştır. Somatik hastalığı olan okul öncesi çocukların ebeveyn tutumlarının kaygı düzeyleri üzerinde %20 ile %38 arasında etki gücüne sahip olduğu anlaşılmıştır. Bu etki gücünün ise aşırı koruyucu ve otoriter ebeveyn tutumlarından kaynaklandığı belirlenmiştir. Somatik hastalığı olan okul öncesi çocukların kaygı düzeyleri ile cinsiyet ve baba eğitim düzeyi arasında anlamlı bir farklılık olmadığı ancak kardeş sayısı, anne eğitim durumu, anne çalışma durumu, baba çalışma durumu ve ailede ruhsal bozukluk olma durumu ile kaygı düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olduğu anlaşılmıştır. Buna göre iki kardeşe sahip çocukların kaygı düzeylerinin üç kardeşe sahip olan çocuklara göre daha yüksek olduğu, anne eğitim düzeyi arttıkça kaygı düzeyinin arttığı, anneler çalıştıkça çocuklarda ayrılık kaygısının daha yüksek olduğu, babalar çalışmadıkça ayrılık kaygısının daha yüksek olduğu ve ailede ruhsal bozukluk oldukça kaygı düzeyinin arttığı anlaşılmıştır. Somatik hastalığı olan okul öncesi çocukların algıladıkları ebeveyn tutumları ile anne çalışma durumu, baba çalışma durumu ve ailede ruhsal bozukluk olma durumu arasında anlamlı bir farklılık olmadığı ancak cinsiyet, kardeş sayısı, anne eğitim ve baba eğitim durumu ile ebeveyn tutumları arasında anlamlı bir farklılık olduğu anlaşılmıştır. Buna göre erkek çocukların algıladıkları izin verici ebeveyn tutumunun kız çocuklarına göre daha yüksek olduğu, kardeş sayısı arttıkça otoriter ebeveyn tutumunun daha yüksek olduğu, eğitim durumu yükseldikçe annelerin demokratik ebeveyn tutumunun da yükseldiği ve babaların da eğitim durumu yükseldikçe demokratik ebeveyn tutumlarının yükseldiği görülmüştür., The aim of this study is to examine the effect of psychological factors on the development of somatic disorders in preschool children. It has been understood that the most important psychological factors in the occurrence of somatic disorder in preschool children are the attitudes of their parents and the concerns that children experience. In this direction, the study examined the parental attitudes and anxiety levels of preschool children. The study's working group consisted of 120 parents who had preschool children diagnosed with somatic disorder. In order to collect data, the Personal Information Form, the reorganized preschool Anxiety Scale-parent form and the parental attitude scale were used. The SPSS 24.0 program was used in the analysis of the data and non-parametric tests were used as it was understood that the scales did not show normal distribution. In this direction, Spearman correlation test was performed to determine their relationship, Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis tests were performed to determine the differences, and multiple regression analysis was performed to determine the strength of the effect. According to the results of the research, somatic anxiety levels of pre-school children and the General disease, domineering, overprotective permissive parental attitudes between positive and meaningful way; it is understood that there is a meaningful relationship between Democratic parental attitude a negative way. It has been found that parental attitudes of preschool children with somatic disease have an effect on anxiety levels decidedly between 20% and 38%. It has been determined that this power of influence stems from overprotective and authoritarian parental attitudes. It was found that there was no significant difference between the anxiety levels of preschool children with somatic disease and the level of gender and decadent education, but there was a significant difference between the number of siblings, maternal decadent education, maternal work status, paternal work status, and family mental disorder, as well as anxiety levels. Accordingly, the two siblings three siblings of children with levels of anxiety than children with higher it is, the education of the mother as the level increases, increased levels of anxiety, separation anxiety in children of mothers work, as the higher it is, the fathers of separation anxiety is anxiety a mental disorder in the family unless you try and revealed increased levels of quite higher. Perceived parental attitudes of preschool children with somatic illness and mother's work status, dad status and working in the family is a significant difference between the state of being a mental disorder, but not in gender, number of siblings, mother's education and father's educational status of parents ' attitudes it is understood that there is a significant difference between. Accordingly, we perceive permissive parental attitudes of girls is higher than male children, siblings increases as the number of authoritarian parental attitudes of higher educational status increases, the Democratic parental attitudes of mothers and the father of the rise of educational attainment increases, are reported to be elevated in Democratic parental attitudes.

Bu araştırmada okul öncesinde eğitim gören çocuğu bulunan babaların psikolojik sağlamlık düzeylerinin çocuk bakım uygulamalarına katılımlarına etkisinin incelenmesi hedeflenmektedir. Bu kapsamda elde edilen veriler, Adana ilinin Seyhan ve Çukurova ilçelerindeki anaokullarında eğitim gören 240 çocuğun babasına uygulanan ölçekler ile toplanmıştır. Araştırmada 37 maddelik Baba Katılım Ölçeği ve 21 maddelik Yetişkin Psikolojik Sağlamlık Ölçeği olmak üzere iki ölçek kullanılmıştır. Katılımcılardan elde edilen veriler, SPSS 23.0 ile analiz edilmiştir. Tabakalı ve seçkisiz örnekleme yöntemi kullanılarak yapılan bu çalınmanın normal dağılım göstermesinden dolayı parametrik testler kullanılmıştır. Bu doğrultuda ikiden fazla bağımsız grup ortalamaları arasındaki niceliksel sürekli verilerin karşılattırılmasında Tek yönlü (One way) ANOVA testi kullanılmıştır. ANOVA testi sonrasında farklılıkları belirlemek üzere tamamlayıcı post-hoc analizi olarak Tukey testi kullanılmıştır. Arattırmanın sürekli değişkenleri arasında pearson korelasyon analizi ve regresyon analizi uygulanmıştır. Babaların yaşları ile çocuk bakımlarına katılımları arasında anlamlı bir farklılık olduğu ve babaların yaşları ilerledikçe çocuk bakımlarına katılımlarının arttığı anlaşılmıştır. Ancak babaların eğitim düzeyleri ile çocuk bakımlarına katılımları arasında anlamlı bir farklılık olmadığı anlaşılmıştır. Babaların psikolojik sağlamlıkları incelendiğinde ise babaların yaşları ve eğitim düzeyleri ile psikolojik sağlamlık düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olmadığı anlaşılmıştır. Babaların çocuk bakım vii uygulamalarına katılımları ile psikolojik sağlamlık düzeyleri arasında da pozitif yönlü orta düzeyde anlamlı bir ilişki olduğu anlaşılmıştır.

Bu çalışma, okul öncesi çocukların yemek yeme davranışları ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, Ortadoğu Anadolu bölgesindeki bir il merkezinde, sosyoekonomik düzeylerine göre tabakalandırılan 9 okulun 500 anasınıfı öğrencisi ve onların ebeveynleri oluşturmuştur. Veriler, EbeveynÇocuk Kişisel Veri Toplama Formu, Çocuklarda Yeme Davranışı Anketi (ÇYDA) ve antropometrik ölçümlerle toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesi bilgisayar ortamında tanımlayıcı istatistikler, ki-kare independent t, kappa ve Anova (Post-hoc: Tukey) testleri kullanılarak yapılmıştır. Araştırmaya katılan okul öncesi çocukların, Beden Kütle İndeksi (BKİ)’ ne göre %21,4’ünün zayıf, %4,4’ünün fazla kilolu ve %9,0’unun obez olduğu, zayıflığın kızlarda (%23,8), fazla kilolu ve obezitenin (%14,3) erkeklerde fazla görüldüğü saptanmıştır (p>0,05). Fazla kilolu ve obez çocukların, anne ve babalarının da fazla kilolu ve obez olduğu bulunmuştur (p

Amaç: Günümüzde çocuklar çoğunlukla eğitici öğretici yayınlardansa, ailelerinin tercih ettikleri programları izlemektedirler. Bu da gösteriyor ki çocukların televizyona olan ilgileri anne-babalarının televizyona olan ilgileriyle paralellik göstermektedir. Bu araştırmalardan hareketle annelerin televizyonla ilgili görüşlerinin incelenmesi gerekliliği doğmuştur. Bu çalışmanın genel amacı, okul öncesi eğitime devam eden çocukların annelerinin televizyon izlemeye yönelik görüşlerinin incelenmesidir.

Araştırma Van ilinin Edremit, İpekyolu ve Tuşba ilçelerinde bulunan sekiz anaokuluna devam eden okul öncesi dönemdeki çocukların beslenme alışkanlıklarını ve beslenmenin büyüme-gelişmeleri üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla tanımlayıcı ve metodolojik bir tasarım olarak gerçekleştirildi.Araştırmanın evrenini Van'a bağlı Edremit, Tuşba ve İpekyolu merkez ilçelerinde yer alan anaokullarındaki toplam 202 anasınıfında eğitim gören 4705 çocuk, örneklemini ise 335 çocuk oluşturdu. Veriler; Bilgi Formu, literatür doğrultusunda geliştirilen Beslenme Değerlendirme Anketi (BDA), Ankara Gelişim Tarama Envanteri (AGTE), Beden Kitle İndeksi Persentili (BKİ), boy ve kilo ölçümleri için dijital tartı ve antropometri aleti ile elde edildi. Elde edilen veriler yüzdelik dağılım, ortalama, Person ki-kare, Bağımsız gruplarda t testi, Kruskal Wallis testi, Bağımsız gruplarda tek yönlü varyans, Çoklu regresyon ile analiz edildi.Araştırma sonucunda çocukların yaş ortalamasının 5,26±,45 yıl, erkek çocukların kız çocuklara göre daha fazla ve çocukların büyük bir oranla tam aşılı olduğu belirlendi. Araştırmada çocukların genel olarak BKİ persentil değerlerinin ve AGTE puan ortalamalarının normal aralıklarda olduğu saptandı. Çocukların bazı beslenme alışkanlıkları (süt, et, ekmek tüketen ve kola tüketmeyenler) ile AGTE puan ortalamaları arasında anlamlı düzeyde ilişki (p

Giriş ve amaç: Çocuk cerrahisi dünyada Denis Browne'nın yoğun çabaları ile 1953 yılında BAPS'ın kurulması ile kimlik kazanmıştır. Ülkemizde 1960 yılında bağımsız branş olarak İzmir'de İhsan Numanoğlu tarafınından kurulmuştur. Kliniğimize son bir yıl içerisinde başvuran hastaları inceleyerek bir Çocuk Cerrahisi kliniğinin hasta çeşitliliği nasıldır Çocuk Ürolojisinin payı ne kadardır ortaya koymaya çalıştık. Materyal ve metod: Kliniğimizde 2011 yılı içerisinde polikliniğimize başvuran hasta dosyalarını retrospektif olarak inceledik. Olguları yaş, klinik teşhis, başvuru tarihi açısından inceledik. Bulgular: Kliniğimize 2011 yılı içerisinde toplam 2491 olgu başvurmuştur. Bu olguların çoğunu %54 (n=1347) ile 0-4 yaş grubu oluşturmaktaydı. Genitoüriner sistem hastalıkları % 59.4 (n=1480) ile en fazla başvuru sebebi olarak belirlendi. Sonuçlar: Çocuk Cerrahisi Kliniğinde hasta yoğunuluğu yaz aylarında artmaktadır. Bu sebeple klinik planlamaları bu aylara gore yapılmalıdır. 0-4 yaş grubu olgular en fazla başvuran hasta grubudur, bunun sebebi büyük yaş grubuna Genel Cerrahi ve Üroloji kliniklerinin müdahale etmesidir. Çocuk cerrahisi kliniği hastalarının, onkolojik hastalıklar içerisindeki olgularda ilave edilirse neredeyse 2/3 ünü Çocuk Ürolojisi olguları oluşturmaktadır. Bu yüksek bir orandır. Çocuk Ürolojisi tamamen ayrılırsa Çocuk Cerrahisi kliniği olmak ya da olmamak arasında kalacaktır.

Bu çalışma, farklı aile tutumlarının çocukların bilişsel işlevlenme etkisini araştırmıştır. Bilişsel performansın erken yaşlarda değerlendirilmesi amacıyla anne-baba tutumlarının ve aile içi etkileşimin bilişsel gelişimi etkileyen faktörlerden biri olarak ele alınması gerektiği düşüncesi literatürde yaygındır. Bu yaklaşım, çocuğa yönelik eğitim anlayışı ve aileye sağlanacak psikolojik-pedagojik destek açısından önemlidir. Araştırmada Jack A. Nagliere ve J.P. Das tarafından geliştirilen ve İstanbul Üniversitesi Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Bölümü Öğretim Görevlisi Dr. Tamer Ergin'in (2003) standardize ettiği Bilişsel Değerlendirme Sistemi (Cognitive Assessment System-CAS) kullanılmıştır. "Ailelerin çocuk yetiştirme tutumları ve aile üyeleri arasındaki etkileşim, çocukların bilişsel işlevlerdeki performanslarını etkiler'' hipotezi test edilmiş, veriler bu hipotezi desteklemiştir.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan “Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” ile 18.06.2018 tarihli “Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge” gereğince tam metin erişime açılmıştır. Çocuk, dünyaya geldiği andan itibaren çevresiyle girdiği etkileşim sonucunda fiziksel, motor,dil, sosyal, duygusal bakımdan hızlı bir gelişim içine girer. İlk altı yaş bu gelişimin en hızlı olduğu, kişiliğin temellerinin atıldığı, çocuğun her türlü öğrenmeye açık olduğu bir dönem olup, insan hayatındaki kritik dönemleri içerir. Gelişen ülke ve dünya şartlarına uyum sağlayabilen, kendi ayaklan üzerinde durabilen, kendine güvenen, çevresine duyarlı, esnek ve orijinal düşünce yapısına sahip, yaratıcı bireyler yetiştirebilmek için okul öncesi dönemde eğitim oldukça önemlidir. En yoğun öğrenme bu dönemde gerçekleşir. Okul öncesi dönem, çocuğun din duygusu gelişiminin ve dini konulara merakının en yoğun olduğu dönemdir. Her çocuk fiziksel, motor, dil, duygusal, bilişsel, sosyal gelişim yönlerinde olduğu gibi dini ve ahlaki yönden de belirli gelişim aşamalarından geçmektedir. Çocuk okul öncesi dönemde aldığı din eğitimi ile kendine özgüveni olan, Allah ile barışık, toplum ile uyumlu bir birey haline gelir. Üç - altı yaşlarındaki çocukların tüm gelişim alanlarında olduğu gibi din gelişimini destekleyici bir eğitime ihtiyaç vardır. Bu amaçla çocuğun fiziksel, motor, dil, duygusal, sosyal, bilişsel ve ahlak gelişimine bağlı olarak nasıl bir din eğitimi verilebileceğini ortaya koymak amacıyla bu çalışmayı yapmaya karar verdik. Çocuk doğuştan inanma duygusuna sahiptir. Diğer duygu çeşitlerinde olduğu gibi din duygusunun da tatmin edilmesi ve eğitilmesi gerekir. Eğitim yapılırken doğuştan gelen bu duygunun şekillenmesine yönelik amaçlar göz önünde bulundurulmalıdır. Bu nedenle üç-altı yaş çocuğunun din ve ahlak eğitiminde kullanılacak gelişimine uygun materyaller geliştirilmelidir. Çocuğun eğiminde rol alan büyükler nasıl bir din eğitimi verecekleri konusunda eğitilmelidirler.