Search

Tam Metin / Full Text Amaç: Selçuklular zamanında Türk sanatında kullanılan hayvan motiflerinin, dönemin önemli şehirlerinden birisi olan Ahlat’taki örneklerini barındıran Ahlat Müzesindeki eserlerde mevcudiyeti ve bu motiflerin kullanım amaçları hakkında bilgi verilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Ahlat Müzesi’nde bulunan hayvan sembolleri değerlendirilmeye alınarak, türlerine göre kategorize edilmiştir. Çeşitli süsleme kompozisyonları ile kullanılan semboller göz önünde bulundurularak, birbirinden farklı olan 42 adet örnek eser incelenmiş; hayvan sembollerinin fotoğrafları çekilmiştir. Ardından sembollerin işlendiği malzemenin cinsi belirlenmiş ve katalog şeklinde ayrı ayrı tanımlanarak çözümlenmesi yapılmıştır. Bulgular: Ahlat Müzesinde yapılan bu araştırmada, Müze envanterine kayıtlı 42 adet çanak, çömlek, mezar taşı veya çeşitli taş malzeme üzerine işlenmiş 21 kuş, bir koç, iki kaplan, üç balık, bir tavşan, bir ceylan, bir eşek, iki fil, iki at, bir ejder, bir aslan, altı adette tanımlanamayan hayvan olmak üzere 42 adet hayvan figürü tespit edilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak, Selçuklu döneminde Türklerin hayvanları gündelik yaşamda etkili bir biçimde kullandıkları ve bu durumun kültürel aktivitelerine de yansıdığı, ayrıca hayvanlara önem verildiği iddia edilebilir. Purpose: It is aimed to give information about the existence of animal motifs used in Turkish art during the Seljuk period in the works in Ahlat Museum, which houses examples in Ahlat, one of the important cities of the period, and the purpose of use of these motifs. Method: The animal symbols in the Ahlat Museum were evaluated, categorized according to their types, and the symbols used with various ornamental compositions were considered. 42 sample works were examined and photographs of animal symbols were taken. Then, the type of material on which the symbols were processed was determined, and the analyzed symbols were defined as a catalogue and analysed separately. Results: In this research carried out in the Ahlat Museum, 21 birds, 1 ram, 2 tigers, 3 fish, 1 rabbit, 1 gazelle, 1 donkey, 2 elephants, 2 horses, 42 animal figures, including 1 dragon, 1 lion, and 6 unidentified animals, were identified. Conclusion: As a result, it can be argued that during the Seljuk period, the Turks used animals effectively in their daily life, and this situation was reflected in their cultural activities, and animals were also given importance.

Amaç: Bu araştırma, endemik bir tür olan Adi sülün (Phasianus colchicus) plexus lumbalis ve plexus sacralis’lerinin morfolojik olarak incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 5 adet dişi ve 5 adet erkek sülün kullanıldı. Sülünler rutin fiksasyon (%10 formalin) ve diseksiyon yöntemiyle makroskobik ve morfolojik olarak incelendi. Çalışmada isimlendirmeden kaynaklanan karışıklığın olmaması için Nomina Anatomica Avium (1993) kullanıldı. Bulgular: Plexus lumbalis ve plexus sacralis incelenirken synsacrum’un varlığı nedeniyle synsacral spinal segmentler bir bütün olarak incelendi. Genel olarak plexus lumbalis’in 2-4. synsacral spinal sinirlerin ventral dalları tarafından şekillendiği gözlendi. Plexus sacralis’in ise plexus lumbalis’in caudal’inde olduğu ve 4.- 8. synsacral spinal segmentlerin ventral kolları tarafından oluştuğu belirlendi. Öneri: Sonuç olarak Adi sülün’de (Phasianus colchicus) plexus lumbalis ve plexus sacralis’in oluşumuna katılan synsacral spinal sinirler ve bu plexus’lardan çıkan sinirler ayrıntılı olarak incelendi. Kanatlı türleri arasında şekillenen benzerlik ve farklılıklar ortaya konuldu., Aim: This research was carried out to investigate the lumbar and the sacral plexuses of the Common Pheasant (Phasianus colchicus) is the native bird. Materials and Methods: In the study, 5 female and 5 male pheasants were used. Pheasants were examined macroscopically and morphologically by routine fixation (10% formalin) and dissection method. Nomina Anatomica Avium (1993) was used to avoid confusion arising from naming in the study. Results: The synsacral spinal segments were examined as a whole due to the presence of synsacrum, when examining the plexus lumbalis and plexus sacralis. Generally, it was observed that the plexus lumbalis was shaped by the ventral branches of the 2-4th synsacral spinal nerves. Plexus sacralis was observed to be in the caudal of the plexus lumbalis and it was determined that it consisted of the ventral branches of the 4-8th synsacral spinal segments. Conclusion: As a result, the synsacral spinal nerves involved in the formation of the plexus lumbalis and plexus sacralis in the Common Pheasant (Phasianus colchicus) and the nerves emerging from these plexuses were examined in detail. Similarities and differences between avian species were revealed.

The aim of this study was to evaluate the antioxidan activity, total phenolic acid, and total flavonoid content in bee pollen collected from different regions of Turkey. A total of 81 bee pollen samples from 81 beekeepers were collected from 6 different regions of Turkey. Total phenolic content of pollen samples was determined in mg gallic acid equivalent gr pollen sample (mgGAE/gr) and total flavonoid analysis was made with a spectrophotometric method in mg based on quercetin (QE/g) concentration. Total antioxidant level was conducted according to free radical scavenger effects of pollen on DPPH (1,1-diphenyl-2-picrylhydrazyl) as an indirect method. According to the results of the study, total phenolic acid levels of pollen differed between 7.81 and 57.69 (mg GAE/g), total flavonoid content differed between 3.72 and 4.97 (mg QE/g) and DPPH differed between 55.18 and 94.08 (mg/ml). It is considered that the study data will contribute to the presentation of the chemical components of Turkish bee pollen. Bu çalışmada, Türkiye’nin değişik bölgelerinden toplanan balarısı polenlerin toplam fenolik asit, flavonoid düzeyleri ve total antioksidan kapasiteleri araştırılmıştır. Polen numuneleri Türkiye’nin farklı bölgelerden 81 arıcıdan toplam 81 örnekten temin edilmiştir. Toplam fenolik madde içeriği kuru ağırlığın gramı başına mg gallik asit eşdeğeri (mgGAE/gr) ve toplam flavonoid analizi ise gramı başına quercetin (mgQE/gr) konsantrasyon temel alınarak spektrofotometrik bir yöntem ile yapılmıştır. Total antioksidan düzeyi indirekt metot olarak polenin DPPH (1,1-diphenyl-2-picrylhydrazyl) üzerindeki serbest radikal süpürücü etkilerine göre yapılmıştır. Çalışmamızda elde edilen bulgulara göre polenin total fenolik asit düzeyleri 7.81 ile 57.69 (mgGAE/g), toplam flavonoid düzeyleri 3.72 ile 4.97 (mgQE/g) ve DPPH ise 55.18 ile 94.08 (mg/ml) aralığında değişkenlik göstermiştir. Çalışma verilerinin Türk arı poleninin kimyasal yapısının ortaya konulmasında katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Tam Metin / Full Text Mast cells are particularly in association with structures, especially the skin, respiratory, and digestive systems in proximity to surfaces that interface with the external environment. This study was carry out to demonstrate the distribution and heterogeneity of mast cells in the Angora goat glandula mandibularis by using morphological, histochemical, and immunohistochemical methods. A total of seven healthy male adult Angora goats' mandibular glands were studied. Mast cells were distinctly distinguished by their metachromatic staining in preparates stained with toluidine blue. The cells were observed in various sizes and shapes, especially round, oval, and elongateshaped. Mast cells were seen in both intralobular and interlobular interstitium in glandula mandibularis. Many mast cells were observed in the interlobular interstitium, especially around the blood vessels. The Alcianblue/Safranin O combined staining method was used to determine mast cell heterogeneity. In glandula mandibularis, blue-colored alcian-blue (AB) (+) and pink-red colored safranin O (SO) (+) mast cell subtypes were observed. Chymase positive mast cells were usually observed one by one in both intralobular and interlobular interstitium. As a result, the mandibular gland of Angora goat which is local species was examined; the morphology, locations, heterogeneity of mast cells, and chymase expression were specified.

ESCI Since heavy metal dirtiness, which we frequently encounter in environmental pollution causes harmful effects on the organism through biochemical enzyme reactions, in this study, the effects of mercury (Hg+2), copper (Cu+2), and zinc (Zn+2) heavy metal ions, which are common in environmental pollution, on PON (paraoxonase) enzyme activity in muscle tissue of bonito (Sarda sarda) were investigated. In the study, 25 bonito (S. sarda) fish muscle tissues freshly obtained from the Samsun region sea were used. The changes in PON enzyme activity were determined by adding different volumes of heavy metal solutions. PON enzyme activities of Hg+2 heavy metal ion used in different volumes were calculated as 30.9383 U/mLdak, 29.0598 U/mLdak, 26.3799 U/mLdak, 23.9443 U/mLdak, 20.6725 U/mLdak, PON enzyme activities of Cu+2 heavy metal ion used in different volumes were calculated as 19.7949 U/mLdak, 19.4807 U/mLdak 19.1864 U/mLdak, 19.1200 U/mLdak, 18.9037 U/mLdak and PON enzyme activities of Zn+2 heavy metal ion used in different volumes were calculated as 23.8305 U/mLdak, 23.0781 U/mLdak, 22.9073 U/mLdak, 22.4324 U/mLdak, 21.8159 U/mLdak. As a result of these obtained data, activity (%) values were calculated and activity (%) graphs were drawn. As a result of the study, it was determined that increasing concentrations of Cu+2 and Zn+2 heavy metal ions caused a decrease in PON enzyme activity, but there was no statistically significant difference between the different concentrations used. It was determined that increasing concentrations of Hg+2 heavy metal ion inhibited the PON enzyme activity, caused a statistically significant decrease between the activities depending on the different concentrations used (p < 0.05). Çevre kirliliğinde sık rastlanan ağır metal kirlilikleri, biyokimyasal enzim reaksiyonları üzerinden organizmada zararlı etkiler meydana getirdiği için bu çalışmada çevre kirliliğinde sık rastlanan cıva (Hg+2), bakır (Cu+2) ve çinko (Zn+2) ağır metal iyonlarının palamut (Sarda sarda) balığı kas dokusunda bulunan PON (paraoksonaz) aktivitesi üzerine etkileri araştırılmıştır. Çalışmada Samsun bölgesi denizinden taze olarak temin edilen 25 adet palamut balığının kas dokuları kullanıldı. Ağır metal çözeltilerinden farklı hacimlerde eklenerek PON enzim aktivitesindeki değişiklikler tayin edildi. Farklı hacimlerde kullanılan Hg+2 ağır metal iyonunun PON enzim aktiviteleri 30,9383 U/mLdak, 29,0598 U/mLdak, 26,3799 U/mLdak, 23,9443 U/mLdak, 20,6725 U/mLdak olarak hesaplandı, farklı hacimlerde kullanılan Cu+2 ağır metal iyonunun PON enzim aktiviteleri 19,7949 U/mLdak, 19,4807 U/mLdak 19,1864 U/mLdak, 19,1200 U/mLdak, 18,9037 U/mLdak olarak hesaplandı ve farklı hacimlerde kullanılan Zn+2 ağır metal iyonunun PON enzim aktiviteleri 23,8305 U/mLdak, 23,0781 U/mLdak, 22,9073 U/mLdak, 22,4324 U/mLdak, 21,8159 U/mLdak olarak hesaplandı. Elde edilen bu veriler sonucunda % aktivite değerleri hesaplanarak % aktivite grafikleri çizildi. Çalışma sonucunda Cu+2 ve Zn+2 ağır metal iyonlarının artan derişimlerinin enzim aktivitesinde azalmaya neden olduğu fakat kullanılan farklı derişimler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı belirlendi. Hg+2 ağır metal iyonun artan derişimlerinin PON enzim aktivitesini inhibe ettiği, kullanılan farklı derişimlere bağlı olarak aktiviteler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir azalmaya neden olduğu belirlendi (p < 0.05).

Pancarcı, Şükrü Metin (Balikesir Author), In the present study, it was aimed to compare of resynchronization with used progesterone (P4) releasing intravaginal device (PRID), with modified ovulation synchronization in cyclic and non-cyclic Holstein heifers. Animals were randomly divided into two groups; Group I (GI, n=87) and Group II (GII, n=88). Fixed-time artificial insemination (FTAI) following modified Ovsynch protocol with PRID insertion, was performed to all animals. In GI, used PRID was reinserted to the same animals, 15 days after the first FTAI (day 25) for 12 days. Pregnancies were detected by ultrasound in all groups on day 37. For resynchronization, prostaglandin (PG) F2α was applied to non-pregnant animals on day 37. In GI, following 48 hours from PGF2α injection, the gonadotropin-releasing hormone was administrated, and after 18 hours the second FTAI was performed. No additional treatments were applied to the nonpregnant animals found in GII, and heifers were taken to the routine service program. In both groups, the second pregnancy diagnosis was performed 27 days after inseminations by transrectal ultrasonography. Pregnancy rates (PR) following the first and overall inseminations in cyclic and non-cyclic heifers (GI and GII) were detected as 66.4% and 52.3% (P>0.05); 76.3% and 59.1% (P>0.05), respectively. In conclusion, the usage of PRID in the Ovsynch and resynchronization protocol resulted in higher PRs of non-cyclic heifers than cyclic heifers. Moreover, this study reveals that the initial P4 levels of non-cyclic animals should be used as a determinant for pregnancy success in dairy heifers., Sunulan çalışmada, siklik ve siklik olmayan Holştayn ırkı düvelerde modifiye ovulasyon senkronizasyonu ve kullanılmış progesteron (P4) salan intravajinal araç (PRID) ile resenkronizasyonun etkinliğinin karşılaştırılması amaçlandı. Hayvanlar rastgele iki gruba ayrıldı; Grup I (GI, n = 87) ve Grup II (G II, n = 88). Tüm hayvanlara PRID eklenerek modifiye edilmiş bir Ovsynch protokolünü takiben sabit zamanlı suni tohumlama (SZT) yapıldı. Grup I’de, kullanılmış PRID, ilk SZT’dan 15 gün sonra (25. gün) 12 gün süreyle aynı hayvanlara tekrar yerleştirildi. Tüm gruplarda 37. günde ultrason ile gebelikler saptandı. Resenkronizasyon için, gebe olmayan hayvanlara 37. günde prostaglandin (PG) F2α uygulandı. Grup I’de PGF2α enjeksiyonundan 48 saat sonra gonadotropin salgılatıcı hormon uygulandı ve 18 saat sonra ikinci SZT yapıldı. Grup II’ deki gebe olmayan hayvanlara ilave tedavi uygulanmadı ve düveler rutin tohumlama programına alındı. Her iki grupta da ikinci gebelik teşhisi SZT’dan 27 gün sonra transrektal ultrasonografi ile yapıldı. Siklik ve siklik olmayan düvelerdeki (GI ve GII) ilk ve tüm tohumlamaları takiben gebelik oranları sırasıyla %66,4 ve %52,3 (P>0,05); %76,3 ve %59,1 (P>0,05) olarak saptandı. Sonuç olarak, Ovsynch ve resenkronizasyon protokolünde PRID kullanımı, siklik olmayan düvelerin siklik olan düvelerden daha yüksek gebelik oranları ile sonuçlandı. Ayrıca, bu çalışma, siklik olmayan hayvanların başlangıçtaki P4 düzeylerinin, sütçü düvelerde gebelik başarısı için belirleyici olarak kullanılması gerektiğini ortaya koymaktadır.