Search

[No abstract available]

[No abstract available]

[No abstract available]

[No description available]

Akut ve kronik spinal kord hasarlı hastalar gerek akut dönemde gerekse rehabilitasyon dönemleri sırasında bir çok cerrahi işleme maruz kalırlar. Bu hastalarda anestezi altında ve cerrahi işlem sırasında otonomik hiperrefleksi, şiddetli hipotansion, ciddi aritmiler, kardiak arrest gibi komplikasyonlar gelişebilir. Bu yazıda Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi kliniğinde opere edilen spinal kord hasarlı iki hastada ortaya çıkan sorunlar bildirilmektedir.

ÖZETBu çalışma ortopedi ameliyathanesinde yan pozisyonda kalça kırığı ameliyatı için spinal anestezi planlanan hastalarda ultrason eşliğinde fasya iliaka kompartman bloğu ile intravenöz remifentanil infüzyonunun pozisyonel ağrıya etkisini karşılaştırılmak amacıyla planlandı.Çalışma prospektif olarak planlandı. Hasta bilgilendirilmiş onam formu imzalatılan, parsiyel kalça protezi veya proksimal femoral çivileme operasyonu planlanan, ASA I-III, 60-90 yaş arası 31 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar FİKB grubu (n= 15) ve Remifentanil grubu (n=16) olarak iki gruba ayrıldı. Spinal anestezi uygulanması öncesi 1. gruba ultrason eşliğinde fasiya iliaka kompartman bloğu ve 2. gruba intravenöz remifentanil infüzyonu uygulandı. FİKB grubunda bloklar 50 mm / 22 G künt uçlu iğne yapıldı .Lokal anestezik olarak 30 ml % 0,375' lik levobupivakain ( 20ml bupivakain +10ml serum fizyolojik -SF) enjekte edildi. R Grubuna 0,15 mcg/kg/dk dozunda remifentanil infüzyonu başlandı. 1. Grupta blok sonrası 20 dakika beklenip spinal anestezi için pozisyon verilmeye başlandı; bu sırada pozisyon kalitesi skoru değerlendirildi. 2. Grupta sedasyon skoru 2 olduğunda spinal anestezi için pozisyon verilmeye başlandı; benzer şekilde , bu esnada pozisyon kalitesi skoru değerlendirildi ve kaydedildi. Her iki grupta da kırık ekstremite altta kalacak şekilde lateral dekübit pozisyonu verilerek spinal blok uygulandı. Operasyon süresince kalp hızı, sistolik , diyastolik , ortalama arter basınçları, ve saturasyon değerleri belirli periyotlarda ölçüldü ve kaydedildi. Cerrahi prosedür tamamlandıktan sonra ağrı şiddeti Vizüel Analog Skala (VAS) ve Verbal Pain Skala (VPS) kullanılarak ölçüldü. Postoperatif dönemde bulantı, kusma varlığı, hemodinamik parametreler, ek analjezik ihtiyacı, motor blok, ve uyku kalitesi sorgulandı ve kaydedildi.Sonuç olarak her iki gruptaki hastalarda ölçülen öncelikle spinal pozisyon ağrısının etkin şekilde önlendiği bulundu. Postoperatif dönemde hareketle ve istirahatte VAS ve VPS skorları her iki grupta da benzer şekilde düşüktü. Remifentanil grubunda sistolik ve diyastolik kan basınçları 5 ile 30. dakikalar arasında FİKB grubuna göre düşük bulundu. Bu nedenle yüksek risk grubu olan ve hipotansiyonun riskli olduğu bu grup hastada FİKB' nun daha güvenli olduğu sonucuna varıldı. SUMMARYThis study was designed to compare the effect of Fascia iliaca compartment block and intravenous infusion of Remifentanyl for positional pain before performing spinal anesthesia in patients undergoing orthopedic surgery for hip fracture in Ankara University Faculty of Medicine Hospital.This study was planned prospectively. After achieving Signed Patient Informed Consent, this study is performed on 31 patients which is going under hip fracture surgery. They were aged between 60-90 and having ASA physical status I-III. Patients were gothered in two groups as FICB (n=15), R (n=16). Ultrasound guided fascia iliaca compartment block (FICB) was applied for the first group before performing spinal anesthesia, then for the second group iv remifentanyl was applied. İn FICB group blocks performed by using a 50 mm/22G blunt-tipped needle. We injected 30 ml % 0,375 levobupivacaine as local anesthetic. In group R remifentanyl infusion was started at a dose of 0,15 mcg/kg/dk.In FICB group, 20 minutes after the block we began to give position for spinal anesthesia, at this time we evaluated position quality score and recorded it. In the R group we started to give position for spinal anesthesia when the sedation score was 2. Similarly as the FICB group we also evaluated and recorded position quality scores.In both groups, spinal block was performed by giving lateral decubitus position in which the fractured extremity was at the bottom. During the operation period, heart rate, systolic, diastolic, mean arterial pressure and saturation values were periodicly measured and recorded. After the surgery procedure ended the severity of pain was measured with visual analogue scala (VAS) and verbal pain scala (VPS). In the postoperative period presence of nausea, vomiting, additional analgesic need, motor blockage, quality of sleep and hemodinamic parameters were determined and recorded.As a result, patients in both groups were measured that spinal position pain was effectively prevented. In the postoperative period, at rest and movement VPS and VAS scores was similarly low in both groups. In the remifentanil group systolic and diastolic blood pressures between 5 and 30 minutes were observed lower than FICB group. For this reason, it was concluded that FICB was safer in this group of high risk patients that has high risk of hypotension. 95

Giriş: Günümüzde lokal anesteziklerin tek seferlik enjeksiyon veya sürekli infüzyon şeklinde eklem içine uygulanması, özellikle artroskopik cerrahi geçiren hastalarda postoperatif ağrı kontrolü için çok iyi tanımlanmış bir analjezi tekniğidir. Ancak, lokal anesteziklerin eklem kıkırdağında hasar oluşturduğuna dair son yıllarda birçok çalışma yayınlanmıştır.Amaç: Diğer lokal anesteziklerle karşılaştırıldığında daha az yan etkileri olduğu kabul edilen ve eklem içi uygulanmasında, kondrositler üzerine etkisi henüz tam olarak bilinmeyen levobupivakainin omuz eklemi içi uygulanmasının kıkırdak yapısı üzerindeki etkilerinin histolojik ve morfometrik olarak incelenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmada toplam 20 adet Yeni Zelanda ırkı erkek tavşanın 35 adet omuzu, intraartiküler (glenohumeral eklem) levobupivakain (%0.25 ve %0.5'lik) ve salin uygulanmasından sonraki 2. gün ve 15. gün nekropsi materyallerinin alınması amacıyla 5'erli yedi gruba ayrıldı. Kontrol ile 2.gün ve 15.gün deney gruplarından elde edilen örnekler makroskobik ve mankin's skoru kullanılarak histomorfometrik olarak değerlendirildi.Bulgular: Makroskobik olarak, tüm gruplarda eklem yüzeyinde herhangi bir değişiklik gözlemlenmedi. Sadece 15 günde deney gruplarında eklem sıvısının azalmış olduğu görüldü. Mikroskobik olarak ise, en yüksek mankin's skoru (ort: 3,14±2,1 / 14) L4 (15. gün %0.5 Levobupivakain) grubuna aitti ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p0,05).Tartışma ve Sonuç: Bizim çalışmamızda, levobupivakainin kıkırdak üzerine yarattığı etki yüzeyel değişikliklerle sınırlı kalmıştır. Artroskopi sonrası analjezi sağlamak için tek sefer ve düşük konsantrasyonlarda intraartiküler levobupivakain uygulaması güvenli gibi görünmektedir. Buna rağmen gelişebilecek yan etkiler bakımından dikkatli olunmalıdır.Anahtar Sözcükler: Glenohumeral eklem, İntraartiküler, Kondrolizis, Levobupivakain, Lokal anestezikler. I ntroduction: The administration of local anaesthetics as single injection or continuous infusion into the joint is an analgesia technique which is well defined for the postoperative control of pain in the patients who underwent arthroscopic surgery. However, many studies have been published in the recent years stating that the local anaesthetics damage the joint cartilage.Purpose: Our aim was to investigate the effects of intraarticular administration of levobupivacaine (into the shoulder joint), which is accepted to have less side effects compared to other local anaesthetics and whose effects are not completely known, on the cartilage structure, histologically and morphometrically.Materials and Method: In our study, 35 shoulder joints of 20 male New Zealand rabbits were classified into 7 groups of 5 replicates, 2 and 15 days after the intraarticular (glenohumeral joint) administration of levobupivacaine (0.25% and 0.5%) and saline. The samples which were obtained from the control and day-2 and day-15 trial groups were evaluated histomorphometrically using Mankin score.Findings: Macroscopically, no changes were observed on the joint surfaces of any of the groups. It was only observed that the synovial fluid decreased in the groups after 15 days.. Microscopically, the highest Mankin score (average: 3,14±2,1 / 14) belonged to L4 (Day 15, 0.5% Levobupivacain) and it was statistically significant (p0,05).Discussion and result: In our study, the effect of levobupivacaine on the cartilage was limited with superficial changes. The single administration of intraarticular levobupivacaine in low concentrations is considered safe. Despite this fact, care should be taken considering the side effects.Key words: Glenohumeral joint, Intraarticular, Chondrolysis, Levobupivacaine, Local anaesthetics. 86

Parietal nosiseptif afferent sinirlerin sürekli yara yeri lokal anestezik infüzyonu ile blokajı, multimodal postopertif analjezi yaklaşımı çerçevesinde faydalı olduğu gösterilmiştir. Magnezyumun periferik NMDA reseptörleri üzerindeki etkinliği pek çok çalışmada gösterilmiştir. Bu, prospektif, randomize, çift-kör çalışmada magnezyum sülfatın (MgSO4), preperitoneal olarak uygulanan levobupivakain infüzyonuna eklenmesi durumunda oluşan etkileri tespit edilmek amacıyla yapılmıştır.Gastrektomi yapılması planlanan kırk hasta, elastomerik bir pompaya bağlı, transvers fasia ve parietal periton arasına yerleştirilmiş, iki adet çok delikli Soaker® kateter aracılığıyla 4 mL sa-1 hızda 72 sa süreyle, %0,25 levobupivakain (Grup L) ve %0,25 levobupivakain + %3 magnezyum sülfat (Grup LM) uygulanmak üzere randomize şekilde iki gruba ayrıldı. Bütün hastalara, hasta kontrollü morfin analjezisi ve ek analjezik olarak diklofenak içeren standart analjezi protokolü uygulandı. Operasyon sonrasındaki 72 sa süresince, visual analog scale (VAS), numerical pain rating scale (NRS), verbal pain rating scale (VRS), morfin talep ve tüketimi, ek analjezik ilaç talebi, yan etkiler; ilk mobilizasyon, oral alım, defekasyon ve taburculuk kriterlerine ulaşma süresi açısından takip edildi.Yan etkiler açısından iki grup benzer bulunmuştur. Hemen hemen tüm takip saatlerinde ağrı skorları median değerleri Grup LM'de daha düşük bulunmuştur, fakat istatiksel olarak anlamlı farklılık sadece bazı takip zamanlarında tespit edilmiştir. Morfin talebi median değerleri tüm takip saatlerinde Grup LM'de daha düşüktür, fakat bu düşüklük istatiksel olarak anlamlı değildir. Ilk mobilizasyon zamanı Grup LM'de anlamlı şekilde daha düşüktür, ilk oral alım ve defekasyon süresi ile taburculuk kriterlerine ulaşma süresi açısından ise tüm gruplar benzerdir.Gastrektomi sonrasında, postoperatif preperitoneal infüzyon analjezisi amacıyla uygulanan levobupivakain ile beraber magnezyum sülfat uygulanması ağrı skorları ve morfin ihtiyacını azaltmaktadır. Block of parietal nociceptive afferent nerves using continuous wound infusion with local anesthetics is benefical in multimodal postoperative pain management. The effect of magnesium on peripheral NMDA receptors was demonstrated in many studies. This prospective, randomized, double-blind study was undertaken to compare the effects of magnesium sulphate (MgSO4) when added to levobupivacaine infused preperitoneally.Forty patients scheduled for gastrectomy were randomized to either 0,25% levobupivacaine (Group L) or 0,25% levobupivacaine plus 3% magnesium sulphate (Group LM), using an elastomeric pump which delivered 4 mL h-1 over 72 h through two multiholed Soaker® catheters placed between the transverse fascia and parietal periton. All patients received a standart postoperative pain management protocol, including patient-controlled analgesic morphine and rescue drug diclofenac. Outcomes measured over 72 h after operation were visual analog scale (VAS), numerical pain rating scale (NRS), verbal pain rating scale (VRS), morphine demand and consumption, rescue drug demand, side effects; time to first mobilisation, oral intake, defecation and time to reach discharge criterias.Side effects were similar between the two groups. All the pain score medians were low in Group LM but statistcal significance was detected only in some intervals . Morphine demand median values in all time intervals were low in Group LM, but not statistically significant. Time to first mobilisation was significantly low in Group LM, but groups were similar in time to first oral intake, defecation and in time to reach discharge criterias.Co-administration of MgSO4 with levobupivacaine for postoperative preperitoneal infusion analgesia after gastrectomy produces reduction in pain scores and also reduces morphine demand. 96

Giriş: Üst ekstremitenin periferik sinir blokları tek başına cerrahi için kullanılabileceği gibi genel anestezi ile birlikte postoperatif analjezi ve fizik tedavi ve rehabilitasyon egzersizlerinin kolaylaştırılması için de kullanılabilir. Genel anestezinin riskli olduğu acil durumlarda tok hastaların cerrahi girişimi, kapalı kırık redüksiyonu gibi özel durumlarda da yararlı olabilir.Amaç: Brakial pleksusa aksiller yaklaşımda ultrasonografi ve periferik sinir stimülatörü birlikte kullanılarak çoklu ve tek enjeksiyon tekniklerine turnike eklenmesinin blok başarısı, güvenilirliği ve hasta memnuniyeti açısından değerlendirilmesi amaçalandı.Materyal ve Metod: Bu çalışma, A. Ü İbn-i Sina Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı ameliyathanesinde 60 elektif el cerrahisi vakasında gerçekleştirilmiştir. Hastalar randomize olarak üç gruba ayrıldı. Lokal anestezik ajan olarak levobupivakain ve lidokainden oluşan 30 mL solüsyon kullanıldı. Tek turnike çoklu enjeksiyon grubunda ( Grup 1) tüm hastalara işlem öncesi nörostimülatör iğnesinin girişinin yapılaması planlanan bölgenin 8 cm kadar altına lastik bir turike yerleştirildi. Blok işlemi gerçekleştirildi Çift turnike tek enjeksiyon tekniği uygulanan grubta ( Grup 2) yine distal turnike yerleştirildikten sonra blok işlemi sonrası nörostimülatör iğnesi çıkartılıp girişim yerinin 2 cm üzerinden bir turnike daha yerleştirildi. Çift turnike çoklu enjeksiyon grubunda ( Grup 3) ise hem çift turnike hemde çoklu enjeksiyon tekniği birlikte uygulanıp aksiller blok işlemi gerçekleştirildi.Sonuçlar: Bütün gruplardaki hastalar demografik veriler açısından eşit bulundu. Ultrasongrafi ve periferik sinir sitimülatörü eşliğinde bütün kullanılan tekniklerle blok başarısı % 100 bulundu. Blok oluşturma süresinin grup 2 de kısa bulundu. ( p değeri

ÖZET Bu çalışmada pediatrik yaş grubunda inguinal herni, hipospadias ve sirkümsizyon operasyonu öncesinde kaudal yoldan verilen %0.15 Tramadol, %0,20 ropivakain ve tramadol+ropivakainin analjezik etkinliği karşılaştınlarak, intraoperatif inhalasyon anestezik ihtiyacı, postoperatif analjezi kalitesi, postoperatif ek analjezik miktarı, yan etkiler ve komplikasyonlar açısından fark olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma, standart bir kaudal anestezi tekniği kullanılarak, 75 çocuğu kapsayacak şekilde gerçekleştirilmiştir. 2 ay - 12 yaş arasında, mental retardasyonu ve ek patolojisi olmayan çocuklar çalışma kapsamına alınmıştır. Çocuklar rastgele üç gruba ayrılıp birinci gruba Iml/kg %0.15 Tramadol, ikinci gruba l ml/kg %0,2 ropivakain, üçüncü gruba ise 0.5 ml/kg %0.15 Tramadol+ 0.5 ml/kg %0,2 ropivakain kaudal epidural yoldan uygulandı. Uygulanan volümün miktarı l ml/kg ve maksimum 20 mi olarak ayarlandı. Postoperatif 30, 60, 90, 120. dakikaları ile 3., 4., 5., 6., saatlerinde OPS, PSS, MPOPS, VAS kullanılarak ağrı ölçümü yapıldı. Ek parasetamol dozu 20 mg/kg/gün olarak hesaplanarak verildi. Hasta taburcu edilmeden önce aile bilgilendirildi ve form verilerek doldurmaları istendi. Bu form ile hastanın bir gün içindeki analjezik ihtiyacı belirlendi. Tramadol ve ropivakain grupları arasında analjezi süresi ve analjezi kalitesi yönünden farklılık görülmezken, tramadol+ropivakain grubunda diğer iki gruba göre daha iyi sonuçlar elde edildi.Hiçbir hastada solunum depresyonu, kaşıntı, motor blok ve idrar retansiyonu gözlenmedi. Tramadol grubundaki hastalarda bulantı-kusma insidansı ropivakain ve tramadol+ropivakain gruplarına göre daha yüksek saptandı. Tramadol+ropivakain grubunda ise hiçbir hastada bulantı-kusma tespit edilmedi. 61Pediatrik hastalarda kaudal blok uygulaması intraoperatif volatil anestezik ihtiyacım azaltırken, postoperatif dönemde de yeterli analjezi sağlanmasına neden olur. Kaudal yol ile uygulanan ajan lokal anestezik veya bir opioid türevi olabilir. Bu amaçla kullanılan tramadol ve ropivakain arasında postoperatif analjezik ihtiyacı, ilk miksiyon süresi ve ortaya çıkabilecek diğer komplikasyonlar açısından bir fark yoktur. Ancak bu iki ajan birlikte daha az dozlarda kombine olarak kullanıldığında, tramadol ve ropivakainin tek tek kullanılması ile elde edilen avantajlardan daha fazla yarar elde edilebilir. 62 SUMMARY in this study, we aimed to compare the analgesic effects of caudally given %0,15 tramadol, %0,20 ropivacaine and tramadol + ropivacaine in pediatric patients undergoing inguinal hernia, hypospadias and circimcision operation. The difference in intraoperatif inhalation anesthetic consumption, postoperative analgesia quality, postoperative supplemental analgesic need. Side effects and complications were compered between groups. 75 children, 2 months - 12 years of age, without mental retardation ör additional pathology were included in the study. Children were divided into 3 groups. Group I received l ml/kg % 0.15 tramadol, Group II received l ml/kg %0,20 ropivacaine and Group III received 0.5 ml/kg % 0,15 tramadol + 0.5 ml/kg %0,20 ropivacaine with a standart caudal epidural tecknique. Drugs given in l ml/kg volume, maximum 20 mi. Pain was evaluated at postoperative 30., 60., 90., and 120. minutes and 3., 4., 5., and 6. hours with OPS, PSS, MPOPS and VAS. Supplemental paracetamol döşe was calculated as 20 mg/kg/day. Before discharge families were informed about postoperetive analgesia and given a paper to fiil in. Form these papers daily analgesic needs were evaluated. While there was no difference betvveen tramadol and ropivacaine groups in analgesia period and quality, the results in the tramadol+ropivacaine group were beter. Respiratory depression, itehing, motor blockage and urinary retantion were not observed in patients. Nausia-vomitting incidence was higher in tramadol group. There was no nausia-vomitting in the tramadol+ropivacaine group. Caudal blockage in pediatric patients while decreasing intraoperative voletile anesthetic need also provides sufficient analgesia in the postoperative period. Caudally used agent can be a local anesthetic ör an opioid. There is no difference betvveen tramadol and ropivacaine concerning postoperative analgesic consumption, first miction time and complications. But with the combined use of two agents in smaller doses we can get more advantage than they are used alone. 63 72

Major ortopedik cerrahilerden olan total diz artroplastisi girişimlerinde ağrı, postoperatif dönemde en önemli problemlerden biridir. Postoperatif dönemde ağrının yetersiz kontrolü ile abartılı metabolik, endokrin ve inflamatuar yanıt ortaya çıkmaktadır. Bunun sonucunda oksijen tüketiminin artması ile kalp yükünde artma, tromboemboli, pulmoner ve üriner problemler gibi nedenlerle geç rehabilitasyona bağlı hastanede kalış süresinde uzama ve sonuçta morbidite ve mortalite oram artabilmektedir. Günümüzde bu amaçla postoperatif ağrı tedavisinde ideal teknikilaç ve doz arayışları devam etmektedir. Bugüne kadar, total diz artroplastisi sonrası postoperatif dönemde etkili ağrı konrolünde İntravenöz HKA, epidural HKA, lumbar ve sakral sinir blokları, intravenöz HKA ile kombine edilen lumbar pleksus blokları gibi analjezi teknikleri kullanılmıştır. Son zamanlarda, postoperatif ağrı tedavisinde preemptif analjezinin etkinliği ile ilgili çok sayıda çalışma yapılmış ve preemptif olarak sinir bloğu uygulamasının cerrahi travma sonucu oluşan santral yanıtı önleyebileceği gösterilmiştir. Cerrahi bölgeden gelen uyanlar devam ettiği için, periferik ve santral yanıtların baskılanması amacı ile postoperatif dönemde analjeziye devam edilmelidir. Bu çalışmada, total diz artroplastisi olan hastalarda yapılan preemptif femoral bloğunda, sürekli infuzyon yöntemi ile ropivakaine tramadol ilavesinin etkisini araştırdık. Total diz artroplastisi planlanan 60 hasta çalışma kapsamına alındı. Cerrahi öncesi, periferik sinir stimülatörü ile % 0.5 roivakain-0.3 ml/kg dozda kullanılarak femoral blok yapılan hastalar üç gruba ayrıldı. Her üç grupta da cerrahi genel anestezi altında gerçekleştirildi. Grup I 'de: cerrahi bitimini takiben HKA yöntemi kullanılarak % 0.2 ropivakain-0.1 ml/kg /saat dozda 48 saat boyunca sürekli infuzyon yapıldı. Grup ITde:%0.2 ropivakain + 1 mg/ml tramadol, Grup m'de:%0.2 ropivakain + 2 mg/ml tramadol ilave edildi. Tüm hastalarda, cerrahi bitimini takiben uyanma odasında VAS, motor blok ve yan etkiler değerlendirildikten sonra HKA aracılığı ile belirtilen dozlarda sürekli infuzyon uygulamasına geçildi. VAS > 40 olan 69hastalara ek analjezik olarak diklofenak sodyum 75 mg İM olarak uygulandı. Postoperatif 0,2,4,6,12,24 ve 48. saatlerde istirahat VAS değerleri, ek analjezik ihtiyacı, kan basıncı, kalp hızı ve yan etkiler kaydedildi. Çalışmamızda; her üç grupta da postoperatif 48 saatlik takip sonucunda VAS değerleri < 40 ve gruplar arası istatistiki olarak anlamlı fark olmasa da 4., 24. ve 48. saatlerde grup m' de grup I ve grup II' ye oranla daha düşük bulunmuştur. Ayrıca bu hastaların ek analjezik tüketimi de azalmış olup, tramadol ilavesinin analjezi kalitesini arttırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Yan etki insidansı grup İÜ 'de daha yüksek bulunmuştur, bu da femoral sinir bloğunda lokal anesteziklere ilave edilecek olan tramadol dozu ile yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaç olduğu sonucunu doğurmaktadır. Sonuç olarak; total diz artroplastisinden sonra etkili ağrı tedavisi amacı ile genel anesteziye ilave edilen periferik sinir blokları uygulaması kolay, maliyeti ve komplikasyon oranı düşük yöntemler olup bütün bunların sonucunda yüksek hasta memnuniyeti, erken mobilizasyon ve hastanede kalış süresinin kısaltılması gibi avantajlara sahiptir. Pain following total knee arthroplasty is an important problem in the postoperative period. Exaggerated metabolic, endocrine and inflammatory response as a result of ineffective pain control postoperatively causes increased oxygen consumption and work overload on heart, increased thromboembolic, pulmonary and urinary complications. These detrimental effects may prolong the hospitalization period and increase the mortality and morbidity. There are many methods used for postoperative pain control following total knee arthroplasty such as intravenous PCA, epidural PCA, lomber and sacral nerve blockade, intravenous PCA combined with lomber plexus blockade. Recently there are many studies about the efficacy of preemptive analgesia for the postoperative pain control and these studies suggest that preemptive nerve blockade may prevent the santral sensitization caused by the surgical trauma. As there is a continuous stimulus from the surgical area, to supress the peripheral and central responses, analgesia should be continued in the postoperative period. In the present study we evaluated the effectiveness of tramadol added to ropivacaine during preemptive femoral blockade in patients undergoing total knee arthroplasty. 60 patients undergoing total knee arthroplasty were included to the study. In all groups general anesthesia was performed and before the surgery femoral blokade with ropivacaine 0.5 % (0.3 ml/kg) was done. In group I, ropivacaine 0.2 % was infused at a rate of 0. 1 ml/kg/hour for 48 hours. In group E, tramadol 1 mg/ml and in group IE 2 mg/ml was added to ropivacaine infusion. At the end of the surgery, VAS, motor blockade and side effects were evaluated and PCA was done as continuous infusion. As additional analgesic, intramuscular diclofenac 75 mg was done in patients with VAS values > 4. VAS values, additional analgesic consumptions, blood pressures, heart rates and side effects were recorded at the postoperative 0., 2., 4., 6., 12., 24. and 48. hours. Additional analgesic requirements in Group in was lower when compared with Group I and n. As the incidence of side effects was higher in Group HI, we thought 71that more studies with tramadol added to ropivacaine during femoral blockade should be performed. As a result; for effective control of pain, the use of peripheral nerve blockade in addition to general anesthesia following total knee arthroplasty is a simple and effective method with lesser cost and complications. Besides this method causes good patient satisfaction, early mobilization and a short period of hospitalization. 85

ÖZET Cerrahi girişim ve genel anestezi sırasında doku ve organlar artan bir oksidatif strese maruz kalmakta, yüksek reaktif yapılı serbest radikallerin ortaya çıkışı artmaktadır. Oksidatif hasarın farklı pek çok patolojik durumda doku zedelenmesinde rol oynadığının anlaşılmasından sonra, serbest oksijen radikallerinin doku hasarındaki rolünün açıklanması ve önlenmesi konusunda pek çok farklı farmakolojik ajan antioksidan özellikleri yönünden değerlendirilmiş, anesteziklerin de antioksidan etkilerinin olup olmadığı yoğun araştırma konusu olmuştur. Bu çalışmaların çoğu İ-R mekanizmasının rol oynadığı cerrahi girişimlerde yapılmıştır, ancak oksidatif stresin artmış olduğu diğer bir durum olan neoplastik dokuda yapılan cerrahi girişimlerde bu maddelerin etkisi hakkında çok fazla yayın yoktur. Bu çalışma daha önce İ-R hasarındaki olumlu etkisi gösterilmiş olan propofolün neoplastik dokuya yönelik (meme ca) ve non-abdominal cerrahide v (nodüler guatr) antioksidan özelliğini, antioksidan özelliği olmadığı kabul edilen izofluran ile karşılaştırarak değerlendirilmesi amacıyla planlanmıştır. Çalışmaya ASA l-ll gruptan 54 hasta alınmıştır. Modifiye radikal mastektomi geçirecek meme ca' lı hastalar ve benign tiroid cerrahisi geçirecek nodüler guatıiı hastalar ikişerli olmak üzere dört gruba ayrılmışlardır. Grup I (meme ca-propofol) (n=13), Grup II (meme ca-izofluran) (n=16), Grup III (nodüler guatr-propofol) (n=13), Grup IV (nodüler guatr-izofluran) (n=12). Grup I ve III' deki hastalara propofol 2 mgkg`1, fentanil 1 n.gkg`1, veküronyum O.lmgkg`1 ile anestezi indüksiyonundan sonra, propofol 200 jıgkg`1 dakika`1 ve %50 02-N20 karışımı ile idame sağlanmıştır. Grup II ve IV deki hastalara ise tiyopental 5 mgkg`1, fentanil 1 jıgkg`1, veküronyum O.lmgkg`1 57ile anestezi indüksiyonu sağlandıktan sonra %1-2 izofluran ve %50 O2-N2O karışımı ile anestezi idamesi sağlanmıştır. Dört grup hastadan, operasyonun 1. saati ve postoperatif 6. saatte alınan kan örneklerinde, oksidan stres göstergesi olarak lipit peroksidasyonunu yansıtan plazma ve eritrosit MDA düzeyi, ayrıca eritrosit sitoplazmasında bulunan antioksidan enzimlerden katalaz, süperoksit dismutaz ve glutatyon peroksidaz düzeyleri ve bunların yanısıra doğal antioksidan sayılan ürik asit, total protein, albümin ayrıca trigliserit, kolesterol, VLDL, LDL, HDL plazma düzeyleri ölçülmüştür. Çalışmada elde edilen veriler SPSS 10.0 istatistik programı kullanılarak gruplar arası ve grup içi tekrarlayan ölçümler varyans analizi ile; kategorik veriler ateşti kullanılarak değerlendirilmiş ve p

Bu çalışma AÜTF İbn-i Sina hastanesi göğüs cerrahi ameliyathanesinde öpere edilebilir özofagus kanseri olan abdominotorasik özofajektomi yapılacak toplam 28 hasta üzerinde gerçekleştirilmiştir. Hastalar her grupta yedişer olmak üzere 4 gruba ayrılmış; grupl preemptif bupivakain, grupll postoperatif bupivakain, grupIII preemptif bupivakain + fentanil, grupIV ise postoperatif bupivakain + fentanil grubu olarak belirlendi. Tüm hastalara operasyondan önce torakal epidural kateter yerleştirildi ve gruplara göre değişen analjezi protokolleri uygulandı. Postoperatif 48 saat boyunca epidural kateterden PCEA yöntemi ile ağrı tedavisi uygulandı. Operasyon sonunda tüm hastalara 30.dakikadan başlamak üzere VAS, VASÖ ve VPS ile ağrı kontrolü 24.saate kadar yapıldı. Tüm hastalara preoperatif rutin kan biyokimyası ile birlikte operasyon akşamı ve sabahı stres hormonları (ACTH, kortizol, prolaktin, adrenalin ve noradrenalin) değerlerine bakıldı. Operasyon günü ve postoperatif 1; gün akşam stres hormonları değerleri de bakıldı. Hastalar 24 saat boyunca izlendi ve kaydedildi. Sonuç olarak abdominotorasik özofajektomi girişimlerinde torakal epidural kateter ile hasta kontrollü analjezi yöntemi kullanılarak yapılan ağrı tedavisinde tümüyle ortadan kaldırılmasada etkin ve güvenilir bir analjezi sağlanmıştır. Bu yöntemde kullanılan ajanlardan bupivakain ve bupivakain + fentanil kombinasyonlarının ve söz konusu ajanların operasyondan önce - preemptif olarak veya postoperatif uygulanmasının da ağrı giderilmesinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık yaratmadığı görülmüştür. Ancak VAS, VASÖ ve VPS ölçümlerinde en düşük skorların preemptif bupivakain grubu olduğu ve bupivakainin uygun konsantrasyonda kullanıldığında avantajlı seçim olabileceği düşünülmüştür. 68Stres yanıt açısından ise preemptif gruplarda daha kısa süreli bir stres yanıt oluşmuş, tüm gruplarda stres hormon artışı tamamıyla baskılanamamış ancak bu artış beklenenden daha düşük bulunmuştur. Lokal anesteziklerin opioidlerden daha iyi stres yanıtı baskıladığı savı tam olarak desteklenememiş ancak, tek başına bupivakain'in major travmatik operasyonlarda preemptif olarak uygulanmasının olası opioid yan etkileri olmaksızın güvenle kullanılabileceği sonucuna varılmıştır. 78

ÖZET: Genitoüriner sistem operasyonlarında sıklıkla santral nöral blok uygulanmaktadır. Bu teknik ile operasyon sırasında ortaya çıkabilecek pek çok komplikasyon, hasta uyanık olduğu için erken teşhis konularak tedavi edilebilmekte; postoperatif dönemde ise hasta erken mobilize edilerek erken taburculuk mümkün olabilmektedir. Rejional anestezi tekniğinin en önemli dezavantajı ise kullanılan lokal anestezik ajana, uygulanan doza, konsantrasyona ve veriliş yoluna bağlı olarak yan etki ve toksisite gelişebilmesidir. Biz bu çalışmada, TUPR operasyonlarında epidural anestezi uygulayarak; bupivakain ve son 10 yıldır ona göre daha iyi bir alternatif olarak sunulan ropivakaini karşılaştırdık. Toplam 30 hasta dahil edilen içeren bu çalışmada hastalar, rastgele iki gruba ayrılarak lomber epidural anestezi uygulaması ile %0.5 konsantrasyonda 75mg ropivakain veya bupivakain aldılar. Hastalar premedikasyon öncesinden başlanarak epidural sensorial blok ortadan kalkıncaya kadar, belirli aralıklarla; sensorial blok (bilateral pinprick), motor blok (Bromage skalası) ve anestezik özellikler ile kardiyovasküler ve elektrokardiyografik parametreler açısından takip edildiler. Bu arada hastalar, intraoperatif anestezi kalitesi, postoperatif 24 saatlik analjezi gereksinimi ve peroperatif yan etkiler bakımından değerlendirildiler. Her iki lokal anestezik ajan hızlı, yeterli, etkili ve uzun süreli sensorial blok oluştururken, blok süresi ropivakain grubunda biraz daha uzun bulundu. Ropivakain bu dozda, bupivakaine göre daha yavaş gelişen, kısa süren ve daha az motor blok oluştururken, intraoperatif anestezi kalitesi her iki grupta yeterli olarak bulundu. Her iki grupta önemli kardiyovasküler ve elektrokardiyografik değişiklikler saptanmamakla birlikte bupivakain alan hastalardan üçünde tedavi gerektirmeyen, aritmi gelişti. Ropivakain grubunda ise daha çok hastada titreme 60gözlendi. 24 saatlik analjezik ajan ihtiyacı her iki grupta benzerdi. Her iki ajanla da önemli yan etki gözlenmedi. Ropivakain TUPR operasyonlarında, aynı dozda bupivakaine benzer şekilde yeterli ve etkili epidural anestezi oluşturabilmiştir. Sonuç olarak bupivakainin daha fazla kardiyak toksisite geliştirdiğini gösterir veriler doğrultusunda ropivakainin bupivakaine alternatif, uzun etkili lokal anestezik ajan olduğunu söyleyebiliriz. 61 SUMMARY Genitourinary operations are usually performed with central neural blockade. This technique has the advantage of preservation of consciousness that allows early warning and treatment of many complications that could happen during the operation. Furthermore, this technique allows earlier ambulation and shortens hospital stay. The most important disadvantage of regional anesthesia is the possibility of occurrence of adverse events and toxicity which is related with the choice of local anesthetic; its dose, concentration and injection site. In this study we compared bupivacaine and ropivacaine which is an alternative drug in epidural anesthesia in TUPR operations. Thirty patients included in the study were randomly divided into two groups. Patients received either 75 mg 0.5 % ropivacaine and bupivacaine in lumbar epidural anesthesia. Patients were closely followed, from the beginning of the premedication till the total regression of sensorial block. During this period, intermittent sensory (bilateral pinprick), motor block (Bromage score) measurements; cardiovascular and electrocardiographic parameters were recorded. Quality of anesthesia, postoperative 24 hour analgesic requirements and perioperative adverse events were also assessed. There was little difference between the groups with respect to speed of onset, duration or spread of sensory block although duration of sensory block is slightly longer in ropivacaine than bupivacaine groups. Ropivacaine produced a slower onset, shorter duration and less intense motor block than bupivacaine but quality of intraoperative anesthesia were adequate in both groups. Although no serious cardiovascular and electrocardiographic changes were recorded in both groups, arrhythmia requiring no treatment were detected in three patients of bupivacaine group. More patients complaint of shivering in ropivacaine group. Postoperative 24 hour analgesic requirements were similar in both groups. No serious adverse events were seen. 62Ropivacaine given epidurally in TUPR operations, provided effective and adequate anesthesia comparable to same dose of bupivacaine. In conclusion, regarding the reports of more cardiotoxic effects with bupivacaine, it is possible to state that ropivacaine is an alternative long acting local anesthetic agent to bupivacaine. 63 70

ÖZET Bu çalışma, erken dönem kanserli hastalarda görülen hemostatrk değişiklikler üzerine inhalasyon ajanlarının etkilerini incelemek amacıyla Ankara Üniversitesi Ibn-i Sina Hastanesi Genel Cerrahi ameliyathanesinde 41 hasta üzerinde gerçekleştirildi. Hastalarımız 4 gruba ayrıldı, ilk iki grup meme kanseri vakaları olup, son iki grup kontrol grubu olarak seçilen göbek fıtığı vakalarıydı. Çalışmada inhalasyon anestezilerinden halotan ve izofloran karşılaştırıldı. Hemostatik sistemin laboratuar incelemelerinde kan örnekleri, hemoglobin, hematokrit ve trombosit sayısı için preoperatif ve postoperatif 24.saatte; protrombin zamanı (PTZ), aktive parsiyel tromboplastin zamanı (aPTT), fibrinojen, fibrin yıkım ürünleri ve antitrombin III (A-TIII) için ise preoperatif, anestezinin lO.dakikasında cerrahi başiamadan hemen önce ve postoperatif 24.saatte alındı. Tüm hemoglobin ve hematokrit değerleri, postoperatif 24.saatte preoperatif değerlere göre anlamlı olarak azaldı(p0.05). PTZ 'da postoperatif 24.saatte preoperatif değeriere göre anlamlı artış saptandı (p0.05). Fibrinojen değerleri tüm gruplarda preoperatif değerlere göre anestezinin lO.dakikasında azaima gösterirken, postoperatif 24.satte artış izlendi (p