Search

Współczesne relacje między Niemcami a Europą Środkowo-Wschodnią są determinowane kilkoma czynnikami. Po zjednoczeniu Niemiec kraj ten doświadczył częściowo trudu transformacji polityczno-gospodarczej poprzez konieczność dostosowania warunków w pięciu wschodnich krajach federacji, co pozwalało kolejnym rządom niemieckim lepiej zrozumieć doświadczenie państw środkowoeuropejskich. Kolejnym czynnikiem wpływającym na zaangażowanie Niemiec w tym regionie Europy jest bliskość geograficzna i wynikające z tego zainteresowanie stabilizacją tego regionu. Po przystąpieniu państw środkowoeuropejskich do Unii Europejskiej Niemcy stały się łącznikiem między starą i nową, zachodnią i wschodnią Europą. W relacjach wewnątrzunijnych coraz częściej pojawiają się podmioty pośrednie, pomiędzy poziomem Unii a państw członkowskich. Mają one charakter bardziej lub mniej zinstytucjonalizowany. Przykładami takich właśnie forów współpracy są Grupa Wyszehradzka i Inicjatywa Trójmorza zrzeszające państwa Europy Środkowo-Wschodniej. Celem artykułu jest analiza percepcji obu gremiów międzynarodowych w niemieckiej przestrzeni politycznej. Zbadana została hipoteza mówiąca, że w relacjach z V4 i 3SI Niemcy kierują się pragmatyzmem, nie postrzegając V4 i 3SI ani jako konkurencji ani najbliższych partnerów. Artykuł powstał w oparciu o jakościowe metody badawcze, przede wszystkim metodę analizy zawartości, metodę instytucjonalno-prawną oraz komparatystyczną. Contemporary relations between Germany and Central and Eastern Europe are determined by several factors. After the reunification of Germany, the country experienced some of the difficulties of the political and economic transformation due to the need to adjust conditions in the five eastern federal states, which allowed successive German governments to understand better the experience of the Central European states. Another factor influencing Germany’s involvement in this region of Europe is its geographical proximity and the resulting interest in the stabilization of this region. After the accession of Central European countries to the European Union, Germany became a link between the old and the new, Western and Eastern Europe. In intra-EU relations there arise increasingly frequently certain more or less institutionalized intermediate entities, situated between the level of the EU and the Member States. The Visegrad Group and the Three Seas Initiative that associate the countries of Central and Eastern Europe are examples of such cooperation forums. The aim of the article is to analyze the perception of both these international bodies in the German political space. The hypothesis that in relations with the V4 and 3SI Germany follows pragmatism, not perceiving the V4 and 3SI as competitors or closest partners, will be tested. The article is based on qualitative research methods, primarily the content analysis method, institutional-legal and comparative methods.

Po przeszło 12 latach realizacji EPS i dwóch wstrząsach politycznych – kryzysie ukraińskim i arabskiej wiośnie, nadszedł czas kompleksowej oceny i rewizji niektórych założeń. W 2015 r. rozpoczęły się konsultacje dotyczące nowego kształtu EPS, tak by polityka ta z jednej strony nadal wypełniała swoją zasadniczą funkcję wspierania i promocji praw człowieka i demokracji w państwach sąsiedzkich, ale z drugiej strony by UE mogła efektywniej wpływać na swoje bezpieczeństwo zewnętrzne. Po ponad półrocznym okresie konsultacji, w których udział wzięły zarówno instytucje UE, państwa członkowskie, a także organizacje pozarządowe, w listopadzie 2015 roku Komisja Europejska przedstawiła założenia reformy EPS, które można określić jako nową Europejską Politykę Sąsiedztwa. W artykule przedstawiony został dotychczasowy model EPS, w tym także przesłanki ustanowienia polityki w 2004 r., następnie ukazana została ewolucja EPS, a w kolejnej części artykułu omówione zostały założenia nowej EPS na podstawie analizy dokumentów instytucji UE. After over 12 years of implementation of the European Neighbourhood Policy and the two political upheavals – Ukrainian crisis and the Arab Spring, it is time for its comprehensive assessment and review of certain assumptions. In 2015 began consultations on a new shape of the ENP, so that the policy on the one hand might continue to fulfill its essential function of supporting and promoting human rights and democracy in neighboring countries, but on the other hand, the EU can effectively influence their external security. After more than six months of consultations, which was attended by the EU institutions, Member States and non-governmental organizations, in November 2015, the European Commission presented the principles of the reform of the ENP, which can be described as the new European Neighbourhood Policy. The paper presents the current model of the ENP, including evidence to establish policy in 2004., then is shown the evolution of the policy and in the next part of the article is discussed the establishment of a new ENP based on analysis of documents of the EU institutions.

The aim of this article is to explain the role and significance of the financial perspectives of the European Union (EU). The first perspective was established in 1988 for a period of 5 years. The aim of the perspective was to provide a framework for financial programming and budgetary discipline by ensuring that EU spending is predictable and stays within the agreed limits. The next perspectives were agreed for a period of seven years. In each perspective there are determined priority activities of the Union. This allows better and more efficiently manage the finances. It also provides a financial guarantee for the European policies. In the paper there are presented five perspectives, including the last one – Multiannual Financial Framework 2014-2020 and the political context of its approval.

The EU budget finances activities ranging from common agricultural policy and cohesion policy to promoting human rights. The Commission, the Council and Parliament all have a say in determining the size of the budget and how it is allocated. The responsibility for managing the budget bears the European Commission. The aim of this paper is to present the role of annual budget of the European Union (EU). Each year's budget sets out the amounts agreed in advance according to a financial perspective. In the first part there is discussed the evolution of the structure of the EU budget. Next there is presented the budgetary procedure and the role of the European institution in approval of the annual EU budget. The paper discusses also the principles of the annual budget procedure. The last part is an analysis of the role of the budget for the Member States of the EU.

The federal principle in Switzerland has been developing for centuries. It was a process that has not always proceeded in a peaceful manner. The creation of Swiss statehood required reconciling different groups and interests. Today’s federal solutions in Switzerland allow for the peaceful co-existence of different language and religious groups. Another challenge is to reconcile the interests of wealthy and poor cantons. Understanding how this happened can provide guidance for further integration within the European Union, which in many aspects might be compared to Switzerland. Zasada federalizmu w Szwajcarii rozwijała się przez wieki. Był to proces, który nie zawsze przebiegał w sposób pokojowy. Stworzenie szwajcarskiej państwowości wymagało pogodzenia różnych grup i interesów. Dzisiejsze rozwiązania federalne w Szwajcarii umożliwiają pokojowe współistnienie różnych grup językowych i religijnych. Kolejnym wyzwaniem było pogodzenie interesów bogatych i biednych kantonów. Poznanie mechanizmów federalizmu szwajcarskiego może stanowić wskazówkę dla dalszej integracji w ramach Unii Europejskiej, która pod wieloma względami przypomina Szwajcarię.

Artykuł poświęcony jest analizie przyczyn zmiany politycznej w wybranych państwach członkowskich Unii Europejskiej w dobie kryzysu gospodarczego. Pogorszenie się sytuacji ekonomicznej spowodowało wzrost niezadowolenia społecznego. Obywatele obarczyli odpowiedzialnością za kryzys elity rządzące, co w efekcie w części państw członkowskich doprowadziło do zmiany politycznej. Wprawdzie wymiana ekip rządzących jest permanentną cechą demokracji, jednak kryzys gospodarczy sprawił, że w okresie 2010-2013 aż w 10 państwach odbyły się przedterminowe wybory, które w większości przypadków doprowadziły do zmiany politycznej. Inną konsekwencją polityczną wynikającą z kryzysu gospodarczego jest wzrost popularności i znaczenia na scenie politycznej partii o charakterze radykalnym, populistycznym i eurosceptycznym. Wprawdzie dotychczas w żadnym państwie ugrupowania tego typu nie uzyskały bezpośredniego wpływu na władzę, jednak oddziałują na system partyjny i polityczny pośrednio – zmuszając partie głównego nurtu do reakcji na radykalne postulaty i doprowadzając do eskalacji żądań. Artykuł zawiera omówienie wybranych przykładów aktywności partii eurosceptycznych i ich roli w życiu politycznym poszczególnych państw.