Search

Purpose. To describe a case of a 25-year-old man with choroidal neovascularization (CNV) secondary to traumatic choroidal rupture treated with intravitreal bevacizumab and to evaluate the vascular structure of the area near the traumatic choroidal rupture. Methods. The patient underwent complete ophthalmologic evaluation, including best-corrected visual acuity (BCVA), intraocular pressure, anterior segment and funds examination, and optical coherence tomography angiography (OCTA) at baseline and on each follow-up visit. Fluorescein angiography (FA) was performed at baseline. Intravitreal bevacizumab was administered at the time of choroidal neovascular membrane diagnosis. Results. At baseline, ophthalmoscopic examination of the left eye revealed four subretinal macular hemorrhages and two choroidal ruptures located temporally to the fovea. On OCT angiograms, the choroidal rupture appeared as a hypointense break in choriocapillaris plexus. At 4-week follow-up, the OCTA disclosed a well circumscribed lesion characterized by numerous and fine anastomotic vessels. Patient received intravitreal injection of bevacizumab. At 6-week post injection, OCTA documented regression of the neovascular complex. Conclusion. Choroidal neovascularization is a common complication associated with traumatic choroidal rupture and OCTA may represent a complementary diagnostic technique to evaluate the vascular structure of the area near the traumatic choroidal rupture.

Extracranial internal carotid artery (ICA) aneurysms are rare and most of them are considered of atherosclerotic etiology. Marfan syndrome (MS) is a systemic connective tissue disorder caused by mutation in the extracellular matrix protein fibrillin 1. Clinical manifestations of the MS include aortic aneurysms, dislocation of the ocular lens, and long bone overgrowth. The presence of extracranial ICA aneurysm in patients with MS is very rare. We report a 62-year-old female patient with MS presented with an extracranial ICA aneurysm. She was treated with aneurysmectomy and end-to-end anastomosis, with good outcomes. Only 10 cases of patients with MS and extracranial ICA aneurysm have been described in the literature. Clinical presentation, treatment, and outcome of these patients are reviewed and discussed.

Το στρες οδηγεί τον ανθρώπινο οργανισμό σε σημαντικές αλλαγές της συμπεριφοράς, που συνδέονται και με δομικές αλλαγές σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές. Κατά την απόκριση του οργανισμού σε ένα στρεσογόνο ερέθισμα, βασικό ρόλο παίζει η παραγωγή των γλυκοκορτικοειδών και η πρόσδεσή τους στους αντίστοιχους υποδοχείς (Glucocorticoid Receptors- GR και Mineralocorticoid Receptors- MR). Οι GR στον εγκέφαλο επηρεάζουν τους μηχανισμούς ανατροφοδότησης για ρύθμιση της απόκρισης του οργανισμού στο στρες. Μεταβολές των GR οδηγούν σε ανωμαλίες της ρύθμισης και υπερέκκριση γλυκοκορτικοειδών. H διαταραγμένη GR-εξαρτώμενη απόκριση στο στρες μπορεί να είναι κρίσιμος παράγοντας στην εμφάνιση νευροψυχιατρικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη, κατά την οποία εμφανίζεται υπερ-κορτιζολεμία. Αναλυτικότερα, 3 περιοχές του εγκεφάλου, ο ιππόκαμπος, ο προ-μετωπιαίος φλοιός και η αμυγδαλή, οι οποίες είναι πλούσιες στην παρουσία GR, ρυθμίζουν την απόκριση του εγκεφάλου στο στρες. Η παρούσα μελέτη προτείνει ότι κατά την εκδήλωση διαταραχών του στρες, δημιουργούνται ανωμαλίες στην απόκριση που προκύπτουν από μεταβολές των GR. Έτσι, θα γίνει ανίχνευση της έκφρασης του GR, σε πρωτεϊνικό επίπεδο, σε τομές ανθρώπινου εγκεφάλου (postmortem) υγιών ατόμων και ατόμων με κατάθλιψη εν ζωή, ώστε να διευκρινιστεί πως η οποιαδήποτε αλλαγή της έκφρασης των GCs που εντοπίζεται σε ψυχιατρικά νοσήματα, σχετίζεται με αλλαγή στη λειτουργία και ρύθμιση του άξονα του στρες (Υποθάλαμος Υπόφυση Επινεφρίδια - ΥΥΕ) και τελικά με την εμφάνιση κατάθλιψης. Ταυτόχρονα, θα γίνει προσδιορισμός της έκφρασης των υποδοχέων GR και MR σε επίπεδο mRNA στα κεντρικά διαμερίσματα του άξονα του στρες, σε πειραματικό μοντέλο με υπέρ- και υπόθυρεοειδισμό και θα προσδιοριστεί η ενεργότητα του GR σε κεντρικούς και περιφερικούς ιστούς (ιππόκαμπος, καρδιά και θύμος αδένας), προκειμένου να τεκμηριωθεί το γεγονός πως σε παθολογικές καταστάσεις με μεταβολές των θυρεοειδικών ορμονών, επηρεάζονται άμεσα τα επιμέρους τμήματα του ΥΥΕ. Η απόκριση του οργανισμού και η προσαρμογή του στο στρες διαμορφώνονται με δράση νευροδιαβιδαστών μορίων, όπως οι αυξητικοί παράγοντες. Ο ινσουλινομιμητικός παράγοντας 1 (Insulin like growth factor 1 - IGF1) είναι ένα μόριο που παίζει σημαντικό ρόλο στη φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου. Έτσι, θα γίνει προσδιορισμός της έκφρασης του IGF-1 σε περιστατικά κακοήθειας στον εγκέφαλο, ώστε να εντοπιστούν μεταβολές τους αυξητικού παράγοντα που σχετίζονται με την εμφάνιση όγκου και να διεξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα. Συμπερασματικά, γίνεται μία προσπάθεια συνολικής και πολύπλευρης προσέγγισης για κατανόηση της λειτουργίας του στρες, μέσα από βασικές αλλαγές που μπορούν να προκληθούν στον οργανισμό. Ο σκοπός είναι να εντοπιστούν αλληλεπιδράσεις στα συνδεόμενα συστήματα του οργανισμού με τελικό αποδέκτη τον ΥΥΕ άξονα με κύριο ρόλο των GR.

PURPOSE To describe a case of a 68-year-old man with macular telangiectasia (MacTel) Type 1 in the right eye, showing an increase in capillary ischemia after intravitreal ranibizumab. METHODS The patient underwent complete ophthalmologic evaluation, including best-corrected visual acuity, intraocular pressure, anterior segment and fundus examination, optical coherence tomography (OCT), and OCT angiography at baseline and on each visit. Fluorescein angiography was performed at baseline. The patient was followed up on monthly bases for 22 months. RESULTS The patient presented a best-corrected visual acuity of 20/80 in the right eye and of 20/25 in the left eye at baseline. In the right eye, the fluorescein angiography images showed perifoveal capillary ectasia, late-frames dye leakage, and enlargement of the foveal avascular zone. The OCT showed intraretinal pseudocysts and microaneurysms, and the OCT angiography showed vascular rarefaction, capillary dropout, and capillary ectasia of the superficial plexus. After 16 months of follow-up and four ranibizumab injections, the best-corrected visual acuity was 20/60, and the OCT angiography disclosed a further enlargement of the foveal avascular zone area and increased capillary obliteration in the perifoveal nasal area. CONCLUSION Optical coherence tomography angiography may represent an indispensable diagnostic technique, complementary to traditional imaging, in the evaluation of the effects of anti-vascular endothelial growth factor therapy in patients with MacTel Type 1.