Search

Gemeente Den Haag treft voorbereidingen voor de herinrichting van de kasteeltuin Binckhorst. Daarbij zullen ook ondergronds werkzaamheden worden uitgevoerd. Bestaande sloten worden (deels) gedempt en nieuwe worden uitgegraven tot circa 1,5 m – NAP. Daarnaast worden nieuwe bomen aangeplant tot circa 0,25 m – NAP. Uit het archeologisch bureauonderzoek is gebleken dat in de ondergrond archeologische resten kunnen voorkomen uit de prehistorie en Romeinse tijd, maar indicatoren daarvan zijn tijdens eerder booronderzoek niet aangetoond. Vanaf het midden van de 14de eeuw is het terrein in gebruik als kasteelerf en -tuin. In de nieuwe en moderne tijd is het terrein geëgaliseerd tot een diepte variërend van 1,23 tot 0,35 m – NAP. Daarmee is een aanzienlijk deel van de bodemopbouw verstoord. De werkzaamheden ten behoeve van het herinrichten van de kasteeltuin Binckhorst, in bijzonder het uitgraven van de nieuwe watergangen, zullen plaatsvinden in reeds verstoorde bodemopbouw of in delen waarvan is vastgesteld dat er geen archeologie in de bodem aanwezig is. Daarom wordt geadviseerd om deze werkzaamheden vrij te geven.

AnteaGroup 476760. De aanleiding voor dit archeologische bureauonderzoek en inventariserende booronderzoek (verkennende fase) is de aanleg van een waterstofleiding en een waterleiding . De geplande werkzaamheden zullen plaatsvinden aan de Oostwoldjerweg 25 te Siddeburen. Met de aanleg van deze leidingen worden de vrijstellingsgrenzen voor de dubbelbestemming Waarde Archeologie overschreden en bestaat de kans dat eventueel in de ondergrond aanwezige archeologische waarden verstoord zullen raken. Conclusies bureauonderzoek Uit dit bureauonderzoek volgt een midden tot hoge verwachting voor archeologische resten binnen het plangebied. Er is tot op heden relatief weinig archeologisch onderzoek gedaan in de omgeving, maar de resultaten daarvan wijzen erop dat er vooral kans is op het aantreffen van prehistorische resten en archeologische waarden uit de late middeleeuwen en nieuwe tijd. Een meer nauwkeurige verwachting voor archeologische waarden in het plangebied kan op dit moment vooral niet worden gegeven omdat de bodemopbouw in het plangebied niet gekend is. Boorkernen afkomstig van de meest nabijgelegen locaties tonen een uiteenlopend beeld van de bodemopbouw en daarmee samenhangend uiteenlopende archeologische verwachting: van laag tot hoog. De (geschiktheid voor bewoning van de) bodem is van groot belang voor het voorspellen van vroegere aanwezigheid van de mens op deze locatie en omdat dit een grote onzekere factor is op dit moment, volgt hieruit logischerwijs dat de bodemopbouw eerst in kaart moet worden gebracht. Daarom werd geadviseerd om een verkennend booronderzoek te laten uitvoeren. Conclusies booronderzoek Binnen het plangebied bestaat de bodemopbouw over het algemeen en van boven naar beneden uit een bouwvoor, al dan niet gevolgd door een laagje klei, met hieronder veelal een laagje kleiig en humeus zand of zandige en humeuze klei op schoon dekzand. In een aantal boringen is boven de C-horizont nog een rommelige BC-horizont waargenomen. Verder bestaat de ondergrond uit zowel jong als oud dekzand, waarbij het verschil tussen de zanden vaak moeilijk is aan te wijzen. Enkel in boring 09 is een laagje restveen aangetroffen. In de bodem zijn geen (intacte)podzolbodems aangetroffen. Het schone dekzand ligt over het algemeen direct onder de bouwvoor of scherp en erosief onder humeus en kleiig zand / zandige humeuze klei. In een aantal boringen zijn zwakke tekeningen van bodemvorming waargenomen in de vorm van een BC-horizont (boringen 06, 07, 11, 13 en 14). De BC-horizont bevindt zich op een minimale diepte van 0,55 m-mv/ 0,65 m -NAP (boring 06) en een maximale diepte van 0,95 m-mv / 0,95 m -NAP (boring 14). Deze laag maakt echter over het algemeen een rommelige indruk. Daarnaast zijn er nergens archeologische indicatoren (zoals houtskool of vuursteen) aangetroffen. In een enkele boring zijn ook onder de bouwvoor wat brokjes/spikkels baksteen aangetroffen. Het vermoeden bestaat dat ook deze lagen onderdeel zijn van het geroerde pakket.

Synthegra B.V. heeft in opdracht een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een verkennend booronderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Oude Rijksstraatweg 41 / Velperengh te Doorn. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen realisatie van een drietal woningen . De oppervlakte van de toekomstige bodemverstoring bedraagt 2.110 m2 met een diepte van ca. 1 meter beneden maaiveld. Het natuurlijke bodemtype is in het noordelijke deel van het plangebied tot ca. 1 m tot 1,40m beneden maaiveld verstoord door recente bodemingrepen. Door het ontbreken van een oud bouwlanddek, bodemvorming en de diepe verstoring, is de verwachting dat hier archeologische resten kunnen worden aangetroffen laag. In de zuidelijke deel van het plangebied is op de afzettingen van het dekzand de aanwezigheid van een esdek vastgesteld. Dit esdek zit direct bovenop het dekzand. Er is door mensen als bemesting grond opgebracht wat bestond uit een mengsel van (pot)stalmest, huisafval, bosstrooisel en zand. In het algemeen betreft het een opgebrachte laag van grijs/bruin tot bruin/grijs, soms lemig zand. Een eventueel sporenvlak kan hier op een diepte van 85 tot 105 cm beneden maaiveld worden aangetroffen. Er is dus een mogelijkheid aanwezig dat (diepere) archeologische sporen op een diepte van 85- 105cm beneden maaiveld nog aanwezig zijn in het zuidelijke deel van het plangebied.

In opdracht van Buro LinO heeft RAAP in mei 2022 een archeologisch vooronderzoek in de vorm van een bureauonderzoek uitgevoerd voor het plangebied Utrechtse Vecht te Vreeland in de gemeente Stichtse Vecht. Het onderzoek vond plaats in het kader van een omgevingsvergunning. Op grond van de onderzoeksresultaten en onder verwijzing naar de doelstellingen, kunnen de volgende uitspraken worden gedaan:  In het plangebied is sprake van een verwachting op de aanwezigheid van resten van bewoning vanaf de ijzertijd op veraard veen en oeverwalafzettingen in de ondergrond en aan maaiveld.  In de kern van Loenen en Vreeland zijn resten van bebouwing te verwachten uit de hoge middeleeuwen en daarna.  Ter plaatse van enkele buitenplaatsen (Breevecht, Sans Souci, Herderlust, Wallestein, Schoonoord, Westerklip) en ter plaatse van de Molen de Ruiter en de voormalige steenbakkerij zijn resten van bebouwing te verwachting uit de periode vanaf de 16e eeuw. Deze verwachting geldt ook voor oudere bebouwing in het gehele plangebied.  In de omgeving van Molen de Ruiter is in de eerste helft van de 20e eeuw een kerkhof aangelegd. Hier kan – afhankelijk van de geplande ingrepen – sprake zijn van de aanwezigheid van menselijke resten. Dit is ook het geval in de historische kern van Loenen nabij de kerk. De ingrepen binnen dit project moeten nog worden bepaald en ontworpen. Het enige wat op dit moment duidelijk is, is dat de dijk moet worden opgehoogd, maar de wijze waarop dat moet gebeuren en welke verdere ingrepen daarbij noodzakelijk en wenselijk zijn, is nog niet vastgesteld. Er is zelfs nog geen sprake van scenario’s en evenmin is bekend of in het kader van dit project eigenlijk wel ingrepen in de bodem plaats zullen vinden. Op basis van de resultaten van het onderzoek kan op dit moment dan ook alleen in theoretische zin gezegd worden dat in het plangebied (mogelijk) archeologische resten bedreigd worden door de voorgenomen ingrepen. Zouden in het gehele plangebied ingrepen in de bodem plaatsvinden, dan zou het advies zijn om de gespecificeerde verwachting aan te vullen en te verfijnen door middel van een verkennend booronderzoek. Een dergelijk vervolgonderzoek heeft tot doel de opbouw van de ondergrond, de bodemopbouw en/of bodemverstoringen gedetailleerd in kaart te brengen. Aan de hand daarvan kan de in dit bureauonderzoek opgestelde archeologische verwachting worden getoetst en kunnen concrete gegevens worden verzameld over gaafheid en diepteligging van de verwachte archeologische resten. Dit advies zou voor het gehele plangebied gelden, maar omdat het zeer goed mogelijk is dat ingrepen in de bodem uiteindelijk slechts plaatselijk uitgevoerd zullen worden, adviseren wij dit bureauonderzoek slechts te zien als een inventarisatie van wat er in het plangebied aan archeologische potentie en verwachtingen aanwezig is, of zou kunnen zijn. De eerstvolgende stap is het vaststellen van de uit te voeren ingrepen, onder andere op basis van de nu voorliggende archeologische informatie en alle andere randvoorwaarden, dan wel enkele scenario’s voor de aanpak van het project. Dan kan worden vastgesteld of en zo ja waar het verkennende booronderzoek kan worden uitgevoerd. Stap twee is dan een rapport op te stellen van een bureauonderzoek waar de geplande ingrepen in kunnen worden opgenomen en een specifiek advies kan worden opgesteld voor die ingrepen en de locaties waar deze plaatsvinden. Het rapport van dit tweede of aangepaste bureauonderzoek zal (selectie)adviezen geven. Het is dan aan de bevoegde overheid, de gemeente Stichtse Vecht, deze al dan niet over te nemen in de vorm van een (selectie)besluit.

De opgraving langs de voormalige Jodenkamp (het straatje heet nu Botermolendrift) is uitge- voerd in 2000 en leverde met name grondsporen en vondsten uit de nieuwe tijd op. Voor de uitbreiding van de stad in 1625 lagen hier voornamelijk weilanden en liepen hier enkele vaarten of waterlopen naar het noorden. Van die waterlopen zijn in het onderzochte terrein geen sporen gevonden, zodat ze waarschijnlijk meer naar het westen hebben gelegen. De eerste bebouwing dateert al wel uit de 17e eeuw en veel huisraad is ook tot die eerste bewoners terug te voeren. Of de fundamenten, die onder het hoekhuis Boterdiep 93 lagen, ook direct te koppelen zijn aan het huis dat Haubois hier afbeeldde, blijft echter nog ongewis. De sloot die het weggetje naar de molen begeleidde, is echter wel aangetroffen. In de 18e en 19e eeuw raakt dit gebied langzaam- aan geheel vol met bebouwing. Het zijn niet al te grote behuizingen die hier verrijzen en dat is ook terug te zien in het vondstmateriaal, dat vooral uit gebruikelijk huisraad bestaat zonder veel dure of opmerkelijke stukken. De laatste gaten in de gevelrij worden eind 19e eeuw ingevuld. Rond en direct na 1900 worden in veel huizen de sanitaire voorzieningen gemoderniseerd, de huizen naar achteren of in de hoogte uitgebreid of samengevoegd met buurpanden. Met de komst van het Scheikundig Laboratorium aan de Bloemsingel komt een nieuw groot gebouw in de buurt, dat bovendien al snel wordt uitgebreid. Huizen aan de noordzijde van de Jodenkamp worden daarvoor gesloopt en met name de huizen aan de zuidzijde verloederen. In het midden van de 20e eeuw veranderen sommige huizen nu van functie, ze worden dan opslagruimte of pakhuis en andere worden onbewoonbaar verklaard en dichtgetimmerd. Bij de uitvoering van de nieuw- bouwplannen voor het voormalige Gasfabriekterrein, dat onderdeel is van het CiBoGa-project, verliest de bebouwing denitief haar functie, wordt gesloopt en vervangen door nieuwbouw op een ondergrondse parkeergarage. Inmiddels is dit vroegere fabrieksterrein omgetoverd in een autoluwe stadswijk met her en der nog gebouwen uit de tijd van de gasfabriek.

Synthegra B.V. heeft in opdracht een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een verkennend booronderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Stuivezandsestraat naast nummer 53 te Made. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen ontwikkeling van een nieuw te bouwen woning. Hiervoor dient het huidige perceel (R1314) gesplitst te worden. De oppervlakte van de toekomstige bodemverstoring bedraagt 176 m2 met een diepte van 1 meter beneden maaiveld. De bodem zal waarschijnlijk tot ver in het archeologische niveau worden verstoord. Op basis van het gespecificeerde verwachtingsmodel uit het bureauonderzoek is aan de hand van de Leidraad Inventariserend Veldonderzoek een verkennend booronderzoek. Gezien het plangebied slechts 484 m2 beslaat zijn er 5 boringen gezet. Vanwege het geringe oppervlak en de terreinomstandigheden (bebouwing, verhardingen, begroeiing etc.) zijn de boringen zo gelijkmatig mogelijk over het plangebied verdeeld. De exacte boorlocaties zijn ingemeten met een GPS. Het natuurlijke bodemtype is bij boringen 1,2 en 3 verstoord door ploeg- of graafwerkzaamheden. In boringen 4 en 5 is direct onder de bouwvoor nog een verstoorde B-horizont aangetroffen. Dit komt overeen met het profiel zoals aangetroffen ten noorden bij het proefsleuvenonderzoek van IDDS aan de Ligne. Het verschil is dat er sprake is van een hoogteverschil ten opzicht van zowel het maaiveld als NAP (2,5 m +NAP bij de Ligne). Het profiel was hier echter al 0,8 meter opgehoogd, de originele maaiveldhoogte komt wel overeen met het onderhavige plangebied). Het onverstoorde profiel ligt echter beduidend hoger dan het onderhavige gebied (1,4 m +NAP op de Ligne, 0,7 m +NAP alhier). In boringen 4 en 5 is nog een restant van de B-horizont aangetroffen direct onder de bouwvoor (echter verstoord). Nederzettingsresten uit het neolithicum tot en met de nieuwe tijd bestaan niet alleen uit fragmenten aardewerk, maar ook uit diepere sporen zoals paalgaten en afvalkuilen. Deze sporen kunnen tot in de C-horizont reiken en zijn mogelijk nog intact. Op basis van historisch onderzoek worden resten uit de Nieuwe tijd echter niet meer verwacht.

BAAC heeft een archeologisch bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek met behulp van boringen (verkennende fase) uitgevoerd in het plangebied Limbrichterstraat 17-19 te Sittard. Aanleiding voor het onderzoek is de herontwikkeling van twee bebouwde kadastrale percelen, waarbij er renovatie en nieuwbouw zal plaatsvinden. Uit het bureauonderzoek blijkt dat er voor het gehele plangebied een zeer hoge archeologische verwachting geldt op het aantreffen van archeologische resten vanaf de volle middeleeuwen tot en met de nieuwe tijd. Het plangebied ligt in de oude middeleeuwse kern van Sitter dat voor het eerst wordt vermeld in 1157 AD; een AMK-terrein van archeologische waarde. Specifiek worden binnen het plangebied archeologische resten van steenbouw verwacht in het zuidwestelijke, westelijke en centrale deel van het plangebied. Hier is aan het begin van de 19e eeuw sprake van een voorloper van het huidige pand uit 1865-1867. In het onbebouwde, noordelijke en oostelijke deel worden voornamelijk bijgebouwen, water- en/of beerputten verwacht. Vanaf eind 19e eeuw is in het noordoostelijke deel wel sprake van een gebouw gelegen aan de Gats. Archeologische resten uit de middeleeuwen of nieuwe tijd worden direct onder de huidige funderingen of recente ophoogpakketten in zogenaamde stadsophoogpakketten of -afvallagen verwacht. Naast stedelijke resten bestaat op basis van de bekende waarnemingen in de omgeving van het plangebied een hoge archeologische verwachting op het aantreffen van boerennederzettingen uit het neolithicum en de Romeinse tijd. Oudere resten worden op basis van het voorkomen van een bosbodem/oude vegetatiehorizont met resten uit het neolithicum op circa 42 m +NAP verwacht (vanaf circa 1,5 à 2,5 m –mv). Dit niveau lijkt alleen te worden bedreigd door de aanleg van funderingspalen. Funderingspalen zullen op basis van de geologische opbouw van het gebied hoogstwaarschijnlijk tot op de draagkrachtige zandige grindlaag behorende tot de Formatie van Beegden op circa 11 m –mv worden aangelegd. Resten uit de oude steentijd, alsmede uit de bronstijd tot en met de ijzertijd, worden binnen het plangebied niet verwacht. Het veldonderzoek heeft uitgewezen dat de natuurlijke ondergrond is opgebouwd uit matig tot uiterst siltige klei dat op matig grof zand is gelegen. Het betreffen hier alluviale (beekafzettingen) van de Geleenbeek of de nabij het plangebied gelegen Molenbeek. De top van deze alluviale afzettingen is verweerd wat duidt op een langdurige ligging aan het maaiveld en dus een oud-oppervlak waarop archeologische resten verwacht kunnen worden. Dit niveau lijkt overeen te komen met de bosbodem die in het dal van de Geleenbeek is aangetroffen, circa 100 tot 150 m verder westelijk. In de top van dit oud-oppervlak zijn tijdens gravend onderzoek zeer zeldzame en behoudenswaardige sporen uit het vroeg-neolithicum-A aangetroffen. Rondom de Molenbeek zijn binnen een straal van 100 m van het plangebied vondsten uit dezelfde periode bekend. Op de natuurlijke oevers van de Molenbeek worden tevens resten uit de Romeinse tijd verwacht. De natuurlijke ondergrond wordt, met uitzondering van boring 3, afgedekt door een stadsophoogpakket dat op basis van het vondstmateriaal tenminste dateert uit de 15e eeuw. In de boringen 4 en 6 is een onderscheid te maken tussen een ouder en een jonger ophoogpakket. Op basis van het aangetroffen vondstmateriaal kan voorzichtig worden geconcludeerd dat er sprake is van een tweefasig opgebouwd stadsophoogpakket uit de late middeleeuwen-nieuwe tijd. De grens tussen beide pakketten lijkt op circa 1/1,3 m -mv te liggen. Tevens is in een vermoedelijke kuil of uitbraaksleuf ter hoogte van boring 3 een fragment Pingsdorf aardewerk of proto-steengoed aangetroffen uit de 12e /13e eeuw. Dit wijst op mogelijk oudere menselijke activiteit ter plaatse van het plangebied. De archeologische verwachting uit het bureauonderzoek kan op basis van het veldonderzoek gehandhaafd blijven. Archeologische resten uit de nieuwe tijd worden direct onder een recent opgebracht zanddek verwacht vanaf 35/55 cm –mv. Oudere archeologische resten uit de late middeleeuwen/nieuwe tijd worden vanaf 105/130 cm verwacht. Pre-stedelijke archeologische resten worden vanaf 185/190 cm -mv verwacht. BAAC adviseert om bodemverstorende activiteiten die dieper reiken dan 30 cm –mv zo veel mogelijk te vermijden. Indien dit niet mogelijk is adviseert BAAC om, gezien de zeer hoge archeologische verwachting op meerdere archeologische niveaus, direct een opgraving van het bouwvlak uit te laten voeren. Voorafgaand aan het gravend onderzoek dienen de eisen waaraan het onderzoek dient te voldoen, te worden vastgelegd in een door het bevoegd gezag goed te keuren Programma van Eisen (PvE).

In opdracht van Vollmer & Partners stedebouw en landschap heeft RAAP in februari 2022 een archeologisch vooronderzoek in de vorm van een bureauonderzoek uitgevoerd voor het plangebied Zesstedenweg 91 en 105 te Grootebroek in de gemeente Stede Broec. Het onderzoek vond plaats in het kader van een omgevingsvergunning. Op grond van de onderzoeksresultaten en onder verwijzing naar de doelstellingen, kunnen de volgende uitspraken worden gedaan:  Op meer dan 12 m diepte bestaat een kans op de aanwezigheid van resten van tijdelijke kampementen uit de tijd van jagers-verzamelaars uit de ijstijd en daarna. Dit niveau zal naar verwachting niet worden geraakt door de uitvoering van de plannen.  Op 1,4 tot 2 m diepte – en mogelijk ondieper – kunnen resten van bewoning op de flank van een getij-inversierug uit het laat-neolithicum en de bronstijd worden aangetroffen.  In het noorden van het plangebied zijn resten van bebouwing uit de periode vanaf de middeleeuwen aanwezig. In het zuiden van het plangebied bestaat een kans op de aanwezigheid van resten uit de middeleeuwen van bijgebouwen, water- en beerputten, daliegaten. Op basis van de resultaten van het onderzoek blijkt dat in het plangebied (mogelijk) archeologische resten bedreigd worden door de voorgenomen bodemingrepen. Om de gespecificeerde verwachting aan te vullen en te verfijnen wordt een vervolgonderzoek geadviseerd in de vorm van een inventariserend veldonderzoek door middel van een verkennend booronderzoek. Een dergelijk vervolgonderzoek heeft tot doel de opbouw van de ondergrond, de bodemopbouw en/of bodemverstoringen gedetailleerd in kaart te brengen. Aan de hand daarvan kan de in dit bureauonderzoek opgestelde archeologische verwachting worden getoetst en kunnen concrete gegevens worden verzameld over gaafheid en diepteligging van de verwachte archeologische resten.

Synthegra B.V. heeft in opdracht van Gemeente Hardenberg een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een cultuurhistorisch onderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Vecht te Gramsbergen (afbeelding 1). Dit onderzoek maakt deel uit van het project Vechtrijk Gramsbergen dat bestaat uit een 2-tal percelen: perceel 1 (= rapportage S210043-1) en perceel 2 (= rapportage S210043-2). Onderhavig onderzoek betreft S210043-2. Het andere deel van het onderzoek (perceel 1) wordt separaat aangeboden aan de betreffende opdrachtgever, het Waterschap Vechtstromen. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen ontwikkeling van een nevengeul van de Vecht, struinpaden binnen de begrenzing van perceel 1 en een halve meanderbocht en speelplekken met een zandstrand binnen de begrenzing van perceel 2. De oppervlakte van de toekomstige bodemverstoring bedraagt circa 1,1 ha met een diepte van 2 meter beneden maaiveld.

Synthegra B.V. heeft in opdracht een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een verkennend booronderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Ruurloseweg / Scharfdijk te Hengelo (Gld.) (afbeelding 1). Het terrein wordt begrensd door bouwland en wegen. De aanleiding voor het onderzoek is de realisatie van een 5-tal recreatieve boomwoningen en het gereed maken van het terrein voor bosbeheer. De toekomstige bodemverstoring heeft een diepte van ca. 100 centimeter beneden maaiveld. De bodem zal daarmee waarschijnlijk tot ver in het archeologische niveau worden verstoord. Eventueel aanwezige archeologische waarden gaan daarbij zeer waarschijnlijk verloren. Omdat de opdrachtgever voor het hele perceel de archeologische verwachting wil onderzoeken omvat het onderzoeksgebied een areaal van 14,5 hectare. Op basis van het gespecificeerde verwachtingsmodel uit het bureauonderzoek is een verkennend booronderzoek met een boordichtheid van ten minste 6 boringen per hectare uitgevoerd. Hiermee is het onderzoek verkennend voor vuursteenvindplaatsen uit de Steentijd en karterend voor nederzettingsresten uit de latere perioden. Het bodem profiel is in bijna het gehele plangebied intact, op de meeste plekken is de veldpodzol niet verstoord. Optisch zijn, bij het belopen van het terrein, meerdere lichte verstoringen van het maaiveld waargenomen. In een serie boringen is ook gebleken dat er geen bodemvorming meer aanwezig is. Deze hangen samen met verstoringen met een beperkte omvang. Er lopen diversen greppels door het gebied, deze gaan tot zeker 50 cm in de C-horizont op basis van het zichtbare gele zand onderin de greppels. Daarnaast loopt er van boring 58 naar 69 en vervolgens tot boring 73 een brede (1.5 m) en diepe (2 m) greppel door het plangebied. Ook lopen er her end er, kronkelend door het gehele perceel, 3 meter brede boswerkpaden, circa 20 stuks, die tot in de C-horizont zijn aangelegd. En tenslotte is er bij boring 72 iets wat lijkt op een, weliswaar nu droogstaande, waterpartij en kronkelende greppeltjes aangelegd. Deze waterpartij en greppels zijn redelijk recent en ook tot minstens 50 cm in de C-horizont gegaan.

Op 2 en 3 november 2010 heeft op het terrein van het voormalige schoolgebouw aan het Oud Kerkhof nr. 13 in Sneek geologisch en archeolandschappelijk onderzoek plaatsgevonden. Dit onderzoek heeft belangrijke nieuwe resultaten opgeleverd over Holocene stratigrafie en wordingsgeschiedenis van de stad Sneek. Uit het onderzoek voormalige schoolgebouw (locatie Sneek - De School) bleek dat in de ondergrond - onder de middeleeuwse terpophogingslagen - een oud afwateringssysteem aanwezig was. Aan de hand van verzamelde gegevens uit het onderhavige onderzoek en die uit onderzoeksites uit de omgeving (o.a. Rennenbergkamer en Houkepoort) is de landschapsgeschiedenis van dit systeem gereconstrueerd op kaart en in profiel. De wijze waarop deze landschapsreconstructies tot stand zijn gekomen, wordt bediscussieerd in hoofdstuk 5.

Door Deltares zijn geofysische metingen verricht naar het mogelijk voorkomen van restanten van de oude korenmolen De Blijdschap (of ook wel Molen van Terra genoemd) op het terrein aan de Dorpsstraat 603 te Assendelft. Deze molen heeft daar tot in het begin van de 20e eeuw (1907) gestaan waarna hij gesloopt is. De molen was van oorsprong zeer oud. Uit schriftelijke bronnen is bekend dat reeds voor 1441 op het perceel aan de Dorpsstraat 603 een molen gestaan heeft. Doel van het geofysisch onderzoek was het vaststellen of er nog fundamenten van de molen in de ondiepe ondergrond aanwezig waren, en of er mogelijk binnen het betreffende perceel zich nog oude, dichtgestorte greppels (of sloten) gevonden. Het uitgevoerde geofysisch onderzoek bestond uit magnetische en grondradar metingen. De geofysische meetresultaten (patronen of anomalieën) zijn in het veld met behulp van handboringen getoetst om daarmee de archeologische betekenis van deze meetresultaten te kunnen vaststellen. De conclusie van het onderzoek is dat uit de geofysische metingen concentrische of stervormige patronen naar voren komen op de locatie van de voormalige molen De Blijdschap. Met handboringen is aangetoond dat op deze locaties concentraties van heterogeen bouwmateriaal voorkomt, in de top van het veen, tot een diepte van maximaal 50 cm beneden (voormalig) maaiveld. Op basis van dit onderzoek kan worden gesteld dat er op het terrein hoogst waarschijnlijk geen intacte fundamenten van de molen meer voorkomen hetgeen suggereert dat deze bij de sloop van de molen eveneens zijn weggebroken. In het geval er nog resten aanwezig zijn, dan zijn ze – op basis van de geofysische patronen – minder dan een halve meter bij een halve meter groot. Er zijn op de geofysische beelden geen patronen te herkennen die duiden op de aanwezigheid van dichtgegooide sloten of greppels op het onderzochte terrein.

Synthegra B.V. heeft in opdracht een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een karterend booronderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Brei 1b in Ingen. Het onderzoek wordt begrensd ten westen, noorden en oosten door bouwland, op de zuidelijke grens staat bebouwing. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen nieuwbouw van een loods ten behoeve van fruitteelt. De oppervlakte van de toekomstige bodemverstoring bedraagt maximaal 4000 m2 met een diepte van 1 meter beneden maaiveld. Op basis van het gespecificeerde verwachtingsmodel uit het bureauonderzoek is aan de hand van de Leidraad Inventariserend Veldonderzoek een karterend booronderzoek met een boordichtheid van ten minste 10 boringen per hectare uitgevoerd. Aangezien het plangebied circa 4000 m2 groot is, zijn verspreid over het plangebied in totaal 8 boringen gezet. Dit met het gegeven dat er mogelijk resten van de Romeinse limes aangetroffen kunnen worden. De boringen zijn gezet met een edelmanboor met een diameter van 7 cm en een guts van 3 cm tot maximaal 2 meter onder het maaiveld. Het opgeboorde sediment is geïnspecteerd op de aanwezigheid van archeologische indicatoren. De boringen worden lithologisch beschreven conform de NEN 5104 en bodemkundig geïnterpreteerd. Het natuurlijke bodemtype is in het hele plangebied intact. De Romeinse weg werd verwacht in of direct onder de bouwvoor. Maar in de humeuze klei direct onder de bouwvoren zijn geen afwijkende laagjes, vegetatiehorizonten of grindjes gevonden die kunnen duiden op de aanwezigheid van een Romeinse weg. Op een diepte van 1,3 meter beneden maaiveld is in sommige boringen wel een matig ontwikkelde vegetatie horizont aanwezig, maar deze is natuurlijk van aard. Deze gaat geleidelijk over in de afdekkende pakketten.

Synthegra B.V. heeft in opdracht een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een karterend booronderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Jeudestraat 87/89 te Zoelen (afbeelding 1). De aanleiding voor het onderzoek is de realisatie van een woning. De oppervlakte van de toekomstige bodemverstoring bedraagt ca. 1.370 m2 met een diepte van maximaal 1 m beneden maaiveld. Op basis van het gespecificeerde verwachtingsmodel uit het bureauonderzoek is aan de hand van de Leidraad Inventariserend Veldonderzoek een karterend booronderzoek met een boordichtheid van ten minste 10 boringen per hectare uitgevoerd. Er is geboord met een Edelmanboor met een diameter van 7 cm. De boringen zijn uitgevoerd tot minimaal 25 cm in de C-horizont. De boringen zijn lithologisch beschreven conform de NEN 5104 en bodemkundig geïnterpreteerd. Het natuurlijke bodemtype is in het hele plangebied door de Middeleeuwen/ Nieuwe Tijd bouwlaag verstoord. In alle boringen vanaf ca. 30 cm tot 80 cm beneden maaiveld zijn archeologische indicatoren zoals fragmenten aardewerk, mortel, bakstenen, puin en grind aangetroffen.

Synthegra B.V. heeft in opdracht van het Waterschap Vechtstromen een archeologisch bureauonderzoek in combinatie met een cultuurhistorisch onderzoek uitgevoerd op een terrein aan de Vecht te Gramsbergen (afbeelding 1). Dit onderzoek maakt deel uit van het project Vechtrijk Gramsbergen dat bestaat uit een 2-tal percelen: perceel 1 (= rapportage S210043-1) en perceel 2 (= rapportage S210043-2). Onderhavig onderzoek betreft S210043-1. Het andere deel van het onderzoek (perceel 2) wordt separaat aangeboden aan de betreffende opdrachtgever, de gemeente Hardenberg. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen ontwikkeling van een nevengeul van de Vecht en struinpaden binnen de begrenzing van perceel 1 en een halve meanderbocht en speelplekken met bijbehorend zandstrand binnen de begrenzing van perceel 2. De oppervlakte van de toekomstige bodemverstoring bedraagt circa 5,7 ha met een diepte van maximaal 2 meter beneden maaiveld.