Search

Amaç: Obezite ve diyabet bütün dünyada ciddi bir artış göstermektedir. Fruktoz, glukoz ve nişasta bazlı şeker içeren gıdaların alımı metabolik sendrom için potansiyel bir risk oluşturmaktadır. Yüksek fruktozlu mısır şurubu'nun (HFCS) önemli etkisi obezite ve diyabettir. Biz çalışmamızda; glukoz, fruktoz ve nişasta bazlı şekerlerle beslenen ratlarda, Na/KATPaz aktivitesi ile glukoz transporter (GLUT) 2, resistin, adiponektin ve diğer biyokimyasal belirteçleri araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışma ratlar üzerinde gerçekleştirildi ve 3 grup oluşturuldu. Kontrol grubuna normal diyet (%70 karbonhidrat, %20 protein ve %10 yağ), ikinci gruba yüksek fruktoz içerikli diyet [%70 karbonhidrat (%87 fruktoz ve %13 mısır nişastası), %20 protein ve %10 yağ] ve son gruba yüksek sükroz içerikli diyet [%70 karbonhidrat (%87 sukroz ve %13 mısır nişastası), %20 protein ve %10 yağ] yemi verilerek beslenmeleri sağlandı. Ratlar 8 hafta boyunca beslendi ve bu süreçte kilo takibi yapıldı. Deney sonunda alınan kanlarda HbA1c, Glukoz, Adiponektin, Resistin düzeyleri belirlendi. Karaciğer dokusunda GLUT2 düzeyleri ile Na/K-ATPaz enzim aktivitesi değerlendirildi. Bulgular: Ratlarda hem sükroz hem de HFCS ile beslenme sonucunda anlamlı kilo artışı gözlenmiş (p0.05); HbA1c, Glukoz, Resistin, GLUT2 düzeylerinde kontrol grubuna göre değişme gözlenmezken (p0.05), adiponektinde anlamlı artış olmuştur (p0.001). Fruktozdan zengin beslenme ile karaciğer Na/K-ATPaz aktivitesi değerlerinde anlamlı azalma olmuştur (p0.05). Sonuç: Fruktozla zengin beslenmenin obezite için önemli bir risk faktörü olduğu ve Na/K-ATPaz aktivitesindeki değişimlere aracılık ettiği sonucuna vardık. Adipositlerden salgılanan inflamasyon ve insülin rezistansı ile ilişkili adiponektin iki aylık HFCS ve sükroz ile beslenme sonucunda anlamlı düzeyde artmıştır ancak uzun süreli fruktoz ile beslenmede adipositokinlerin araştırılması yeni tedavi stratejilerinin geliştirilmesini mümkün kılabilecektir., Objective: All over the world, shows a significant increase in obesity and diabetes. Intake of foods that contain fructose, glucose and starch-based sugar is a potential risk for metabolic syndrome. Obesity and diabetes are important effects of high fructose corn syrup (HFCS). We aimed to research, activity of Na/K-ATPase in addition to glucose transporter (GLUT) 2, resistin, adiponectin and other biochemical markers in rats fed glucose, fructose and starch-based sugars. Materials and Methods: Study was performed on rats and 3 groups were included in the study. Rats were fed with chows that were given either normal diet for control group (70% carbohydrate, 20% protein and 10% fat), high fructose (70% carbohydrate (87% fructose and 13% starch), 20% protein and 10% fat), or high sucrose (70% carbohydrate (87% sucrose and 13% starch), 20% protein and 10% fat). Rats were fed with chows for 8 weeks. In this process, the weight of the rats were followed. At the end of the experiment, blood is taken in all groups. Level of HbA1c, glucose, resistin and adiponectin were studied. GLUT2 and Na/K-ATPase activity were studied in the liver tissue. Results: A significant increase in adiponectin levels were determined in rats fed both HFCS and sucrose (p>0.001). A significant decrease in level of Na/KATPase activity were determined in rats fed both HFCS and sucrose (p>0.001). There was no significant differance level of HbA1c, glucose, resistin and GLUT2 in rats fed sucrose or HFCS (p

Amaç: Trans yağ asitleri hücre membran fonksiyonlarını etkileyebilmektedir. Bu nedenle çalışmamızda Trans-9 18:1 oktadesenoik asit izomerinin insülin direnci üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 40 adet erkek rat kullanıldı. Ratlar dört gruba ayrıldı. 1. Grup yağsız diyetle, 2. Grup oleik asit, 3. Grup margarin ve 4. Grup Trans-9 18:1 oktadesenoik asit izomeri ile 20 gün boyunca beslendi. Beslenme periyodunun ardından ratların yaşamları sonlandırıldı ve kan örnekleri toplandı. Glukoz ve fruktozamin düzeyleri kolorimetrik metodla, adiponektin ve resistin düzeyleri de ELISA metoduyla tesbit edildi. Bulgular: Trans-9 18:1 ile beslenen grupta fruktozamin ve glukoz düzeylerini oleik asit grubuna göre anlamlı şekilde yüksek bulduk. Margarin grubu ile karşılaştırıldığında; oleik asit grubunda fruktozamin, glukoz ve adiponektin seviyeleri anlamlı şekilde düşük, resistin seviyesi anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Trans yağ asidi grubunda margarin grubuna göre, adiponektin seviyesi anlamlı şekilde düşük, resistin seviyesi ise anlamlı şekilde yüksek çıkmıştır. Sonuç: Tüketilen trans yağ asitlerinin miktarı toplum sağlığı açısından büyük önem taşıdığından diyetteki miktarı mümkün olduğu kadar sınırlandırılmalıdır. Trans yağ asidinin insülin duyarlılığı üzerindeki etkilerini göstermek için kapsamlı çalışmalar yapılması gerekmektedir., Objective: Since trans fatty acids (TFA) might interfere with cell membrane functions. Therefore, the aim of our study was to investigate the effect of trans 9:18 1 octadecenoic acid isomer on insülin resistance. Materials and Methods: Forty male rats were used in the study. Rats were divided into four groups: group l were fed oil-free diet (control), group 2 were fed oleic acid, group 3 were fed margarine and group 4 were fed trans-9 18:1 octadecenoic acid isomers for 20 days. At the end of the nutritional period, rats were sacrificed and examples of blood was collected. Glucose and fructosamine levels was determinated by colorimetric method, as well as plasma adiponectin and resistin levels by ELISA method. Results: Fructosamine and glucose levels were significantly high in Trans-9 18:1 fed rats compared with oleic acid group. Compared with margarine fed rats, adiponectin, glucose and fructosamine levels were low and resistin level was high in oleic acid group. In TFA group, adiponectin level was significantly low and resistin level was significantly high compared with margarine group. Conclusions: The amount in the diet is very important in terms of public health of the consumed amount of trans fatty acids should be limited as much as possible. Large controlled trials have been required to demonstrate adverse effects of TFA on insülin sensitivity.

Amaç: Klinik laboratuvarlarda albümin ölçümünde boya bağlama esasına dayanan yöntemler olan bromcresol green (BCG) ve bromcresol purple (BCP) yıllardır yaygın olarak kullanılmaktadır. Yöntemler arasında fark olduğu ve bu farkın hipoalbüminemik bireylerde daha da belirgin olduğu öne sürülmektedir. Biz de çalışmamızda hipoalbümineminin belirgin olduğu yoğun bakım ve hemodiyaliz hastalarında serum albümin ölçümünde BCG ve BCP yöntemlerini karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmada hemodiyaliz ve yoğun bakım ünitelerinde izlenmekte olan 24 hemodiyaliz ve 20 yoğun bakım hastasının serum örnekleri kullanıldı. Hastaların rutin kontrolleri sırasında biyokimya laboratuvarına gelen kan örnekleri önce laboratuvarda rutin kullanımda olan BCG yöntemi ile analiz edildi. Daha sonra ise uygun koşullarda saklanan serum örneklerinde albümin analizi BCP yöntemi ile tekrarlandı. Yöntemler arası fark için Bland Altman grafiği ve Passing Bablok regresyon analizi kullanıldı. Bulgular: Hemodiyaliz grubunun ortalama serum albümin düzeyleri BCG ve BCP yöntemleri ile sırasıyla 3.050.60 g/dL ve 2.420.67 g/dL iken; yoğun bakım hastalarında 3.350.32 g/dL ve 2.550.43 g/dL olarak bulundu. Her iki grupta da BCG ile ölçülen albümin konsantrasyonları BCP'ye göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p0.0001 ve p0.0001). Sonuç: Hipoalbüminemik bireylerde serum albümin düzeylerini BCG yöntemi, BCP yöntemine göre daha yüksek ölçmektedir. Bu durum albumin düzeyi izlenmesinde ve albumin replasman tedavisi için karar vermede dikkate alınmalıdır., Background: Bromcresol green (BCG) and Bromcresol Purple (BCP) which are dye-binding based methods are widely used in serum albumin analysis in clinical laboratories for many years. It was suggested that discrepancies exist between these methods and these discrepancies are especially more obvious in hypoalbuminemic patients. We aimed to compare BCG and BCP methods for serum albumin analysis in patients from intensive care and hemodialysis units. Material and Methods: Serum samples of 24 patients from hemodialysis and 20 from critical care units were used in this study. Blood samples received by clinical biochemistry laboratory for routine controls were firstly analyzed with BCG method. Albumin analysis was repeated with BCP method in the same samples. Bland Altman graphics and Passing Bablok regression analysis were used to test the difference between these two methods. Results: Mean serum albumin concentrations were 3.050.60 g/dL and 2.420.67 g/dL with BCG and BCP methods in hemodialysis patients, respectively, while 3.350.32 g/dL and 2.550.43 g/dL in patients from critical care unit. Serum albumin concentrations determined with BCG method were significantly higher than BCP in both groups (p0.0001 and p0.0001). Conclusion: In hypoalbuminemic individuals BCG method overestimates serum albumin concentrations compared to BCP. This fact should be taken into account in monitoring albumin levels and deciding to albumin replacement.

Amaç: Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) otozomal resesif bir hastalık olup, periyodik karın ağrısı, ateş ve eklem ağrısına yol açan seröz membranların tekrarlayan inflamatuar ataklarıyla karakterizedir. MEFV genindeki mutasyonların hastalıktan sorumlu olduğu gösterilmişse de hastalığın fizyopatolojisi bilinenden daha karmaşık görünmektedir. Hastalığın patogenezinde çeşitli sitokinlerin de rol oynadığı düşünülmektedir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Van yöresinde AAA tanısı alan çocuklarda hastalığın aktif ve pasif dönemlerinde sitokin düzeylerinin kontrollerle karşılaştırılarak hastalığın gelişiminde sitokinlerin rolünün değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla 5-15 yaşlarında 157 hasta çalışmaya alındı. Hastalar klinik bulgularına göre aktif (n=81) ve pasif (n=76) grup olarak ikiye ayrıldı. Ayrıca kontrol grubu olarak 30 çocuk çalışmaya alındı. Hasta ve kontrol gruplarında IL-1?, IL-6, IL-8, IL-10, TNF-? ve CRP düzeyleri ölçüldü. Bulgular: IL-1? seviyeleri aktif grupta kontrol grubundan yüksek bulunurken, IL-8, TNF-? ve CRP seviyeleri hem aktif hem de pasif grupta kontrollerden daha yüksekti (p, Objective: Familial Mediterranean Fever (FMF) is an autosomal recessive disease, and it is characterized by recurrent inflammatory attacks of the serous membranes which cause periodic abdominal pain, fever and joint pain. The physiopathology of the disease seems more complex than it has been known. It has been considered that various cytokines have also played role in the pathogenesis of the disease. The aim of this study was to evaluate the role of cytokines in the development of the disease by comparing cytokine levels in controls and in active and passive periods of the disease in Van region. Materials and Methods: The study included 157 patients aged 5-15 years. The patients were divided into two groups as active (n = 81) and passive (n = 76) according to their clinical findings. In addition, 30 children were included in the study as a control group. Results: The level of IL-1? in the active group was found higher than that of the control group, the levels of IL-8, TNF-? and CRP were higher both in the active and in the passive group than the controls (p

Bu çalışmanın amacı, LK sırasında CO2 pnömoperitoneumun BNP ve cTnI içeren kardiyak belirteçler üzerine etkisini araştırmaktır.Amaç: Bu çalışmanın amacı laparoskopik kolesistektomi sırasında karbondioksit pnömoperitoneumun beyin natriüretik peptid (BNP) ve troponin I'yı (cTnI) içeren kardiyak belirteçler üzerine etkisini araştırmaktır. Gereç ve yöntem: Hastalar; laparoskopik kolesistektomi uygulanan hastalar (Grup I) ve genel anestezi altında diğer cerrahi işlem uygulanan hastalar (Grup II) olarak iki gruba ayrıldı. Kan örnekleri preoperatif, peroperatif dönemde ve ameliyatın 24. saatinde alındı. Troponin I ve BNP düzeyleri ölçüldü. Bulgular: Hiçbir hastada ameliyat sırasında elektrokardiyografide akut ST değişikliği saptanmadı. Grup I'de ameliyattın 24. saatindeki BNP düzeyleri hem preoperatif hem de peroperatif dönem BNP düzeylerinden anlamlı yüksek bulundu. Grup II'nin BNP düzeyleri değerlendirildiğinde aralarında anlamlı fark saptanmadı. Grup I ve II'de cTnI düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: Laparoskopik kolesistektomiye bağlı pnömoperitoneum kardiyak iskemik olaya yol açmadan hemodinamik değişlikliğe yol açmaktadır., The purpose of this study is to investigate the effects of carbondioxide pneumoperitoneum on brain natriuretic peptide (BNP) and cardiac markers including troponin I (TnI) during laparoscopic cholecystectomy (LC). Material and methods: Patients performed LC were grouped as Group I and patients performed different surgical procedures under general anesthesia were grouped as Group II. Blood samples were obtained in preoperative and peroperative periods and 24 hours after the surgery, Troponin I and BNP levels were measured. Results: Acute ST segment changes in the electrocardiography were not determined in any patient during the operation. For Group I, the BNP levels at the 24th hour of the operation was significantly higher than both preoperative and peroperative periods whereas there were no significant differences in BNP levels in Group II. Between Group I and II no significant differences in cTnI levels were determined. Conclusion: Pneumoperitoneum due to LC causes hemodynamic changes without lead- ing to any cardiac ischemic conditions.

Amaç: Ailesel Akdeniz Ateşi (AAA) otozomal resesif bir hastalık olup, periyodik karın ağrısı, ateş ve eklem ağrısına yol açan seröz membranların tekrarlayan inflamatuar ataklarıyla karakterizedir. MEFV genindeki mutasyonların hastalıktan sorumlu olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada Van ve çevresinde AAA tanısı ile takip edilen çocukların, MEFV geninin 12 mutasyonu açısından taranarak tekli veya birleşik mutasyonların oranlarının saptanması ve mutant bireyler içindeki homozigot ve heterozigot oranının tespiti amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Bu amaçla 5-15 yaşlarında 157 hasta çalışmaya alındı. Hastalar klinik bulgularına göre aktif (n81) ve pasif (n76) grup olarak ikiye ayrıldı. Hastalarda revers hibridizasyon analizi ile MEFV gen mutasyonları incelendi. Bulgular: Hastaların %42,7'sinde heterozigot, %11,5'inde birleşik heterozigot ve %12,7'sinde homozigot olmak üzere toplam %66,87'sinde mutasyon saptandı. E148Q heterozigot (%22,92), M694V homozigot (%10,82) ve M694V heterozigot (%8,28) mutasyonları en sık izlenen mutasyonlardı. En sık tespit edilen alleller ise M694V (%40,0), E148Q (%32,41) ve V726A (%11,72) idi. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları AAA'lı hastalarda MEFV gen mutasyonundaki heterojeniteyi desteklemiş ve hastalarımızın geniş bir mutasyon yelpazesine sahip olduğunu göstermiştir., Background: Familial Mediterranean Fever (FMF) is an autosomal recessive disease and it is characterized by recurrent inflammatory attacks of the serous membranes which cause periodic abdominal pain, fever and joint pain. The mutations in the gene of MEFV have been determined to be responsible for the disease. The aim of this study was to screen MEFV gene for 12 mutations in children diagnosed with FMF and to detect alleles which were most frequently observed. Materials and methods: The study included 157 patients aged 5-15 years. The patients were divided into two groups as active (n 81) and passive (n 76) according to their clinical findings. Mutations of MEFV gene in patients were examined by analysis of reverse hybridization. Results: 66,87% of the total patients had mutation, of which 42,7% had heterozygous, 11,5% compound heterozygous and 12,7% homozygous mutations. The most frequently observed mutations were E148Q heterozygous (22,92%), M694V homozygous (10,82%) and M694V heterozygous (8,28%). The alleles which were detected most were M694V (40,0%), E148Q (32,41%) and V726A (11,72%). Conclusion: The results of this study have supported the heterogeneity of the mutation of MEFV gene in patients with FMF and have shown that our patients have a wide range of mutations.

Aim: Previous studies have shown that carvedilol has a neuroprotective effect in animal models of brain ischemia and brain oxidative damage in vitro. This study was perfomed to investigate the effect of carvedilol on the secondary damage in experimental spinal cord injury (SCI). Material and methods: Twenty-four Wistar albino rats were divided into three groups. Group 1 underwent laminectomy alone. Group 2 underwent laminectomy followed by SCI and received carvedilol. Group 3 underwent laminectomy followed by SCI and received no medication. The neurological functions were assessed by Tarlov’s motor scale at the first and 24th hours. Oxidative stress status was assessed by MDA, SOD, MPO, GSH activities. A TUNEL-based apoptosis kit was used for evaluating apoptosis in the spinal cord samples and hematoxylinand eosin-stained specimens were used for light microscopic examination. Results: Carvedilol reduced apoptosis and regulated oxidant and antioxidant status by increasing SOD and GSH levels and reducing MPO and MDA levels in the spinal tissue homogenate. Neurological examination of rats revealed statistically significant improvement 24 hours after the trauma. Conclusion: Carvedilol has a statistically significant therapeutic effect, especially on functional recovery, and we found that carvedilol reduced secondary damage by inhibiting apoptosis and regulating the oxidant and antioxidant status., Amaç: Beyinde oksidatif hasar ve iskemi ile ilgili daha önce yapılan in vitro hayvan modeli çalışmalarında karvedilolün nöron koruyucu etkilerinin olduğu gösterildi. Çalışmada karvedilolün deneysel spinal travma modelinde ikincil hasar üzerine olan etkileri araştırıldı. Yöntem ve Gereçler: 24 adet Wistar albino tipi sıçan üç gruba ayrıldı. Spinal kord yaralanması ağırlık düşürme modeli ile gerçekleştirildi. Birinci gruba sadece laminektomi uygulandı. İkinci gruba laminektomi yapılarak spinal kord yaralanması oluşturuldu ve karvedilol verildi. Üçüncü gruba laminektomi yapılıp spinal kord yaralanması oluşturuldu ve herhangi bir medikasyon uygulanmadı. Tüm gruplarda deneklerin birinci ve 24. saatlerde Tarlov motor skorlaması ile nörolojik muayeneleri kaydedildi. Oksidatif stres ölçümü için MDA (malonildialdehit), SOD (süperoksit dismutaz), MPO (myeloperoksidaz) ve GSH (glutatyon) aktiviteleri kullanıldı. Apoptozis düzeyini belirlemek için TUNEL kiti ve ışık mikroskobi bulguları için hematoksilen eozin boyası kullanıldı. Bulgular: Karvedilol apoptozis düzeyini azalttı ve SOD ile GSH düzeyini artırıp MPO ve MDA düzeylerini azaltarak oksidasyon ve antioksidasyon olaylarını düzenledi. Sonuç: Karvedilol özellikle fonksiyonel iyileşme üzerine istatistiksel olarak olumlu etki oluşturdu ve apoptozisi azaltıcı ve oksidasyon-antioksidasyon olaylarını olumlu yönde düzenleyici etki gösterdi.

Obezite, yükselmiş yağ asit sirkülasyonu, hipertansiyon, hiperlipidemi, diyabet ve insülin direncinin artmış riski ile ilişkili bulunmuştur. Bu bozukluklardan bazıları yağ asit metabolizmasında bir değişime sebep olabilir. Obez bireylerde artmış plazma yağ asit düzeyleri [î-oksidasyonu hızlandırmaya ve insülin sensivitesini etkilemeye katkısı olabilir. Yağ asit kompozisyonu hastalık riskinin bir göstergesi olarak kullanılabilir çünkü yağ asit kompozisyonunun değişimi kardiyovasküler hastalık ve metabolik hastalıklar ile ilişkili bulunmuştur. Doymamış yağ asitlerini sentezleyen enzimlere desatüraz denir. Delta 9, ve desatüraz enzimleri uzun zincirli yağ asitlerinde spesifik pozisyonlarda çift bağ oluşturmakla görevlidirler. Yağ asitlerinin zincir uzatma işleminden sorumlu olan enzimlere elongaz adı verilir. Bu derlemede obez kişilerde plazma yağ asit içeriği, desatüraz ve elongaz enzim aktiviteleri güncel yayınlara işaret ederek gözden geçirilmiştir., Obesity is associated with an increased risk of insulin resistance, diabetes, hyperlipidemia, hypertension and elevated circulating fatty acids. Some of those abnormalities may be caused by an altered fatty acid metabolism. Increased plasma fatty acids in obese individuals may contribute to accelerate of [i-oxidation and may also affect insulin sensivity. Fatty acid composition is used as an indicator of disease risk, because its alteration has been related to metabolic disease and cardiovascular disease. Desaturase are involved in the endogenous synthesis of polyunsaturated fatty acids. The delta 9, and desaturases introduce double bond at specific positions on long chain fatty acids. Fatty acids of the enzymes responsible for chain extension process is called the elongase. In this paper, we review estimated, addressing the recent studies, plasma fatty acid composition, desaturase and elongase activity in obese people.

Yavuz, Özlem (Balikesir Author), Ülkemizde yüksek öğretim sistemi ile ilişkili yeterlilikler Avrupa Yeterlilikler Çerçevesi bağlamında yeniden yapılandırılmaktadır. Avrupa Yeterlilikler Çerçeveleri ve bu çerçeveler ile ilişkilendirilmiş "Ulusal Yeterlilikler Çerçeveleri (UYÇ)" ile Avrupa Yükseköğretim Sistemleri arasında karşılaştırabilirlik ve şeffaflığın sağlanması ve yaşam boyu öğrenmenin yaygınlaştırılması öngörülmektedir. 3-4 Mayıs 2012 tarihlerinde "Biyokimya Laboratuvar Eğitimine Çok Disiplinli Yaklaşım Çalıştayı" isimli Ankara'da düzenlenen çalıştayın kapsamını öncelikle, biyokimya laboratuvar eğitiminde laboratuvarda çalışma ve deneysel metodoloji kültürünün kazandırılması ve bilimsel düşünme yeteneğinin geliştirilmesi oluşturmuştur. Çalıştay sonucunda mevcut durumda farklı bilim dallarında aynı başlık altında farklı bilimsel içerik ile yürütülmekte olan biyokimya laboratuvar eğitimine kalite güvencesinin sağlanmasına yönelik görüşler bir araya getirilmiştir. Daha önce yapılan çalışma ve toplantılar da dikkate alınarak çekirdek laboratuvar eğitimi programı oluşturulmuş; kazanımlar ve hedefler belirlenmiştir. Öğrenme-öğretme süreci ve değerlendirme konuları ele alınmıştır. Çekirdek laboratuvar programının yanı sıra bilimsel araştırma projeleri konusunda da farkındalık tartışılmıştır. Ayrıca değişik programlar arasında eşgüdümün sağlanması ve Avrupa Birliği uyum sürecinde gerekli altyapının tanımlanmasına dikkat çekilmiştir. Bunların dışında, ekipman ve sarf malzemesi teminindeki zorluklar, idarelerin sorumluluğu, öğrencilerin hazır bulunuşlukları ve yeterlilikleri, öğretim elemanlarının etkin laboratuvar eğitimi sağlamalarındaki yeterlilikleri, öğretim materyallerinin teminindeki sorunlar ve çözümler tartışılmıştır. Çalıştaya genç bilim adamları ve lisansüstü öğrenciler de aktif katılarak, biyokimya laboratuvarında çalışma kültürleri ile bilimsel düşünme yeteneğinin geliştirilmesinde olumlu adımlar atılmıştır, European Union's Life Long Learning Programmes and the Bologna Process describe new classifications. Related with these new classifications, our higher education system is being restructured under the name of National Qualification Frameworks. Between the National and European programmes comparability and the transparency is expected to promote life-long learning. The workshop named as "Biochemistry Laboratory Training Workshop on Multi-Disciplinary Approach" was held on 3-4 May 2012 in Ankara with the scope of biochemistry laboratory culture, education, laboratory work and experimental methodology consisted of gain and the development of scientific thinking skills. As a result of the workshop, it was mentioned that, biochemistry theoretical course and biochemistry laboratory are being taught in different faculties, colleges and vocational schools. Biochemistry's interdisciplinary character, its' being closely related to physiology, being based on chemistry/physics principles and conceptions and extending increasingly to molecular biology, molecular genetics and nanoscience have brought new approaches in Biochemistry and Biochemistry Laboratory Education. The need for developing new applications using alternative materials leads to modern experimentation to be employed in teaching biochemistry laboratory at different educational establishments. Taking into account the previous studies, the core laboratory training, achievements and targets identified. The timetable of the teaching-learning and the evaluation process were discussed. Besides the core laboratory programme, the awareness of scientific research projects was discussed. It was also noted the coordination between the different programmes and the basic mandatory structure of the laboratories during the time of adaptation to the European. In addition, difficulties in provision of equipment and supplies, the responsibility of governments, readiness and competencies of students, teaching staff qualifications were discussed for the effective laboratory training. Young scientists and graduate students had actively participated in the workshop. Finally positive steps have been taken to develop the ability to work with the cultures of scientific thinking

Objective: The main goal of this study was to determine relationship between activated partial thromboplastin time (APTT), prothrombin time (PT), fibrinogen levels and fasting plasma glucose levels (FPG). Methods: In 5602 patients APTT, PT, fibrinogen and FPG levels were measured by routine methods. Patients were divided into three groups according to their FPG levels (euglycemic, impaired fasting glucose group (IFG) and diabetic group). Results: We found significantly shorter APTT values and increased fibrinogen levels in both diabetic group and IFG group when compared with the euglycemic group. Conclusion: Shortened APTT and increased fibrinogen levels in both diabetic group and IFG group could be a useful marker for evaluation of hemostatic state., Amaç: Bu çalımanın temel amacı aktive parsiyel tromboplastin zamanı (APTZ), protrombin zamanı (PZ), fibrinojen seviyeleri ve açlık plazma glukoz (APG) seviyelerinin arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Gereç ve Yöntem: 5602 hastada APTZ, PZ, fibrinojen ve APG seviyeleri rutin metodlar ile ölçülmüştür. Hastalar, APG seviyelerine göre üç gruba ayrılmıştır (öglisemik, bozulmu açlık glukozu (BAG) ve diabetik grup). Sonuçlar: Çalışmamızda, öglisemik gruba kıyasla hem diabetic hem de BAG gruplarında önemli kısalmış APTZ ve önemli artmış fibrinojen seviyeleri bulduk. Sonuç: Kısalmış APTZ ve artmış fibrinojen seviyeleri hem diabetik hem de BAG grubunda hemostatik durumun değerlendirilmesinde yararlı bir belirteç olarak kullanılabilir.

AMAÇ: Periton diyalizi son dönem böbrek yetmezliği hastalarında böbrek yerine koyma tedavisi seçeneklerinden birisidir. Bağlı (konjuge) linoleik asit (KLA), bir omega-6 esansiyel yağ asidi olan linoleik asidin geometrik ve pozisyonel izomerlerini kapsar. Bu çalışmada, sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) hastalarında ve sağlıklı kişilerde KLA izomerleri içinde biyolojik etkinlik yönünden önemli bulunan plazma 10-trans, 12-cis KLA (t10,c12 KLA) ve 9-cis,11-trans KLA (c9,t11 KLA) düzeylerini ve bu yağ asitleri ile kilo, vücut kitle indeksi (VKİ), C-reaktif protein (CRP), paratiroid hormon (PTH) arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çalışma 20-75 yaşları arasında en az 6 ay süre ile diyalize giren 51 (erkek: 21, kadın: 30) SAPD hastası ve 20-60 yaşları arasında 45 (erkek: 25, kadın: 20) sağlıklı kişi üzerinde gerçekleştirildi. Plazma t10,c12 KLA ve c9,t11 KLA düzeyleri gaz kromatografi si/kütle spektrofotometresi (GS-MS) yöntemi ile ölçüldü. BULGULAR: SAPD hastalarının plazma t10,c12 KLA ve c9,t11 KLA düzeyleri sırası ile 11.84 ± 5.3 ve 8.34 ± 4.4 mg/L olarak bulundu. Aynı parametreler kontrol grubunda sırası ile 12.88 ± 4.1 ve 9.20 ± 4.5 mg/L olarak bulundu. SAPD hastalarında ve kontrol grubunda KLA izomerlerinin plazma düzeyleri arasında önemli bir fark bulunamadı. SAPD hastalarında plazma t10,c12 KLA ve c9,t11 KLA düzeyleri ile PTH düzeyleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı düzeyde olumsuz bir ilişki bulundu. Fakat, SAPD hastalarında plazma KLA izomerleri düzeyleri ile CRP, VKİ ve kilo değerleri arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. SONUÇ: Bulgularımıza dayanarak ikincil hiperparatiroidizmin eşlik ettiği SAPD hastalarında fosfor kontrolünün iyi yapılması kaydıyla KLA’dan zengin bir diyet yüksek parathormon düzeylerini azaltmada yarar sağlayabilir., OBJECTIVE: Peritoneal dialysis is a renal replacement therapy in patients with end stage renal disease. Conjugated linoleic acid (CLA) refers to a class of positional and geometric conjugated isomers of the omega-6 essential fatty acid, linoleic acid. This study aimed to investigate biologically active isomers of CLA (10-trans, 12-cis CLA and -9-cis,11-trans CLA) and the relationship between these fatty acids and weight, body mass index (BMI), C-reactive protein (CRP) and parathyroid hormone (PTH) in continuous ambulatory peritoneal dialysis patients (CAPD) and healthy subjects. MATERIAL and METHODS: This study was performed on 51 (21M, 30F) CAPD patients at least 6 months under dialysis, aged 20-75 years and 45 (25M, 20F) healthy control subjects aged 20-60 years. Plasma 10-trans, 12-cis CLA (t10,c12 CLA) and 9-cis,11-trans CLA (c9,t11 CLA) levels were measured by GS-MS technique. RESULTS: t10,c12 and c9,t11 isomers of CLA levels of the CAPD patients were as follows: 11.84 ± 5.3 and 8.34 ± 4.4 mg/L respectively. The same parameters of the controls were as follows: 12.88 ± 4.1 and 9.20 ± 4.5 mg/L, respectively. The differences between plasma CLA isomers levels of CAPD patients and control subjects were not signifi cant. Isomers of CLA negatively correlated with serum PTH levels in CAPD patients. However, there was no signifi cant correlation between plasma isomers of CLA and weight, BMI, CRP in CAPD patients. CONCLUSION: These fi ndings suggest that a CLA-rich diet may help in reducing high levels of parathyroid hormone in the case of good control of phosphorus in CAPD patients associated with secondary hyperparathyroidism.