Search

Bu araştırmanın önemi değişen boş zaman anlayışı ve alışkanlıkları içerisinde büyük yer tutan bilgisayar oyunu oynamaya iten faktörlerin araştırılmasıdır. Bu doğrultuda yürütülen çalışmada, bilgisayar oyunları motivasyon ölçeğinin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemi ile seçilen 943 kişi katılmıştır. Clark ve Watson (1995)’ın önerdiği ölçek geliştirme aşamaları izlenen bu araştırmanın amacına bağlı olarak bilgisayar oyunları temelli literatür taraması sonucunda 42 ifadeden oluşan bir madde havuzu oluşturulmuştur. Lawshe kapsam geçerlik sınaması sonrasında kalan 26 maddeye yapılan yapı geçerliliği sınamaları ve gerekli modifikasyonlarla ölçeğe son halinin verilmesi amaçlanmıştır. Ölçeklerin yapı geçerliliği için Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) ve Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) kullanılmıştır. AFA sonucunda beş faktör altında toplanan 17 maddeli (min =.67, max= .85) bir yapının ortaya çıktığı görülmüştür. Açıklanan varyansın %84 (.84) ve KMO değerinin ,926 olduğu tespit edilmiştir. Farklı bir örneklemde yapılan DFA sonuçlarına göre uyum indekslerinin referans aralıklarında olduğu ve anlamlı t değerleri doğrultusunda ölçme modelinin doğrulandığı görülmüştür. Ölçeğin konsantrasyon, eğlence, kaçış, öğrenme ve sosyalleşme adını taşıyan boyutlardan (αmin =.76, αmax = .91) oluştuğu ve toplam güvenirliliğinin (αtoplam= .90) kabul düzeyinde (Cronbach’a> 0.72) olduğu tespit edilmiştir. Madde toplam korelasyon katsayılarının ise 0.388 ve 0.602 arasında değiştiği gözlemlenmiştir. Sonuç olarak 17 madde ve beş boyuttan oluşan yapının bilgisayar oyunlarına katılım güdüleyicilerini (katılım nedenlerini) ölçmeye yönelik, yeterli psikometrik özelliklere sahip, Bilgisayar Oyunları Motivasyon Ölçeği adıyla bir ölçme aracı olarak kullanılabileceği söylenebilir.

The main purpose of this study is toexamine the effects of leisure education practices using different teachingmethods. In this study, quasi-experimental research methodology has been usedin the framework of pretest - posttest design without the use of a controlgroup. In total, 155 students between the age of 9-13 (experimental I group: 76students, experiment II group: 79 students) were selected through a conveniencesampling method. The Leisure Education Scale (LES) developed by Munusturlar(2014) was used to measure leisure education levels of students in the study.In order to examine the difference between the pretest- posttest measurementsof groups I and II; Paired Sample T-Test has been used as a parametric test.The Independent Samples T-Test was used to examine the difference between thepretest-posttest access results of experimental groups I and II. As a result ofthe statistical analyses, it was determined that the leisure education scoreaverages in the experimental groups I and II were significantly different infavor of the posttest. When the difference between the pretest-posttest accessresults of the two groups was examined, it was found that the leisure educationhad a significant difference in favor of the experimental group I that experiencedplay-based teaching method in the sub-dimensions of problem-solving and socialinteraction skills. As a result, it can be concluded that both lecture-teachingand play-based teaching methods are effective in terms of leisure educationapplications.

It is seen that leisure behaviors of individualsare curiously examined by many scientific fields and researchers. Theoreticalapproaches that try to explain leisure behaviors by also involving the factorsthat cause the development, sustainment and termination of a behavior andcognitive and affective processes experienced by individuals are of particularimportance. This study embraces some theoretical approaches that may guide theresearchers in experimental studies aimed at explaining the leisure behaviorsof individuals. The study tries to examine the theoretical bases developed inthe international literature for leisure behaviors by using the Flow Theory, HierarchicalLeisure Constraints Model, Self-Determination Theory and Neulinger’s LeisureParadigm via literature review., Bireylerin boş zaman davranışlarının bir çokbilim alanı ve insanı tarafından merak konusu olarak incelenmekte olduğugörülmektdir. Boş zaman davranışını açıklarken davranışın oluşmasına, devametmesine ve sonlanmasına neden olan faktörleri bireylerin yaşadığı bilişsel veduyuşsal süreçleri de içine alarak açıklamaya çalışan kuramsal yaklaşımlarınayrı bir önemi vardır. Bu çalışma, boş zaman davranışını açıklamaya yönelikdeneysel çalışmalar için de araştırmacılara yön gösterici olabilecek bazıkuramsal yaklaşımları ele almaktadır. Kaynak taraması araştırması ile AkışKuramı, Hiyerarşik Boş Zaman Engelleri Modeli, Öz Belirleme (Özerklik) Kuramıve Neulinger’in Boş Zaman Paradigması ele alınarak uluslararası alanyazında boşzaman davranışına yönelik geliştirilen kuramsal temellerin neler olduğuincelenmeye çalışılmıştır.

This research is conducted so as to analyse the relations between individuals’ leisure attitudes and leisure motivation and to determine which variables affect leisure attitudes and leisure motivation. Sample of the research consists of 525 persons, 239 women and 219 men who are chosen by convenience sampling method and live within provincial borders of Bolu and Düzce cities. Pearson correlation coefficient is calculated in an attempt to question the relations between leisure attitude and its sub-dimensions and leisure motivation and its sub-dimensions in the research. In order to determine which independent variables affect leisure attitude and leisure motivation dependent variables and its sub-dimensions, Independent Samples T-Test and One Way Analysis of Variance (ANOVA) which are among parametric tests are utilised. As a result of statistical analyses, it is revealed that age, income status and occupation variables have effect on leisure attitude and leisure motivation. Abundance of positive correlation is confirmed between sub-dimensions of leisure attitude and sub-dimensions of leisure motivation. As a result, leisure motivation and leisure attitude can be expressed as two concepts that are both affected by other independent variables and affect each other by having significant relations with each other.

Madeira Islands;Turismo de Portugal, 2016 International Conference on Interfaces and Human Computer Interaction, IHCI 2016, Game and Entertainment Technologies, GET 2016 and Computer Graphics, Visualization, Computer Vision and Image Processing, CGVCVIP 2016 -- 1 July 2016 through 4 July 2016 -- -- 132104, Entertainment games provide engaging activities and it would appear that far from waning, interest in games for leisure is still growing. The availability of new consoles, platforms and technologies for the delivery of games is an important factor in this continued growth. The aim of this study is to determine characteristic and habits of computer game players in Turkey. In line with this purpose following processes were followed and reported. Study group of the research is chosen by random sampling method through online questionary techniques from 69 women and 252 men, 321 people in total. Two different data collection tools were used in gathering research data. As a result of the study, most of the computer game players choses target shooting games and sportive, action, and fantasy games follow to target shooting games as popularity and more than half of players (%56) prefer to play multiplayer games than single player games. It is reported that players spend approximately 10,1 hours playing computer game per week.

Madeira Islands;Turismo de Portugal, 2016 International Conference on Interfaces and Human Computer Interaction, IHCI 2016, Game and Entertainment Technologies, GET 2016 and Computer Graphics, Visualization, Computer Vision and Image Processing, CGVCVIP 2016 -- 1 July 2016 through 4 July 2016 -- -- 132104, However, there have been very few studies on examining whether video games might provide leisure experience and on the experiences gathering from playing video games as a leisure pursuit. The use of Nintendo Wii has become common in rehabilitation particularly in older population, where the term "Wiihabilitation" has been set out (Wollersheim et al., 2010, p.: 86). As the purpose of this study was to discover and understand the dimensions of leisure experience of elders' leisure playing Wii games as a leisure activity, a qualitative research design was adopted. Purposive sampling method was adopted in this study. The sample was composed of 13 older people who were the participants of the Municipality in Eskisehir-Turkey. The intervention took 40 minutes per a session, two times in a week for 6 weeks. Participants played all four games in each session for ten minutes. According to the results of the interviews, three themes were uncovered related to leisure experience gained through Wii game exercises. For labeling the emerged themes, the recent leisure experience literature was frequently consulted. These three preliminary themes are labeled as social experience, physical experience and relaxation.

With the increased popularity of social dances as a leisure activity in Turkey, there is a need to explore different aspects of experience associated with the participation in social dance events. In this sense, the purpose of this study was to examine leisure experiences of the “dancers” on the stage and to discuss the most important experiential qualities of salsa events from participants’ perspectives. Focus groups were chosen as the most appropriate data collection method in this study. Purposive sampling procedure was adopted in this research to select potential respondents. Participants who attended Sunday Dance Nights (n=6), 1st Eskisehir Dance Festival (n=10), and Salsa workshops before the dance parties (n=8) in the city of Eskisehir were chosen as a sample. For labeling the emerged themes, existing leisure experience literature was frequently consulted. A total of five preliminary themes based on Schmitt’s experiential modules -sense experience, emotional experience, think experience, act experience and relational experience- were examined in the context of experiential qualities of Salsa dancing. According to results, it was found that the sense experience is the most important dimension among the other experiences because engaging all five senses on the stage is very important for active involvement to the dance events.

This study aims at seeing the effects of different teaching styles on student behaviours and course content activities and academic learning time in physical education scores. The participants are 30 grade four students at Abant İzzet Baysal University, Department of Teaching Physical Education during 2010–2011 academic year. Forty minute lessons of 30 pre-service teachers using command style (n=10), practice style (n=10) and reciprocal style (n=10) were videotaped and recordings were examined using the “observation form of academic learning time in physical education”. The results of the analysis revealed that significant differences among academic learning time and three different teaching styles were utilized by pre-service teachers in physical education and sport classes. As a result of this study, academic learning time has been concluded in lessons using practice style at most, then the reciprocal style, at least the command style., Bu çalışmanın amacı, beden eğitimi öğretmen adaylarının öğretmen etkililiğini belirlemeye yönelik ders içerikleri ve öğrenci davranışları boyutlarına ait zamanları ve Beden Eğitimi derslerindeki akademik öğrenme zamanlarını belirleyerek, Beden Eğitimi derslerinde kullanılan farklı öğretim yöntemlerinin bu zamanlar üzerine etkisini tespit etmektir. Çalışma grubunu, 2010–2011 öğretim yılında Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümü’nde öğrenim gören otuz 4. sınıf öğrencisi (öğretmen adayı) oluşturmuştur. Komut yöntemi (n=10), alıştırma yöntemi (n=10) ve eşli çalışma yöntemi (n=10) ile ders işleyen 30 öğretmen adayının 40 dakikalık birer dersi videoya kaydedilmiş ve “Beden Eğitimi’nde akademik öğrenme zamanı gözlem formu” kullanılarak analiz edilmiştir. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda Beden Eğitimi’nde akademik öğrenme zamanı boyutlarında gruplar arasında anlamlı farklar bulunmuştur. Bu çalışma sonucunda, akademik öğrenme zamanın en çok alıştırma yönteminde, daha sonra eşli çalışma yönteminde, en az ise komut yöntemiyle işlenen derslerde gerçekleştiği sonucuna ulaşılmıştır.

Bu çalışmanın birbiriyle ilişkili olduğu düşünülen iki farklı amacı bulunmaktadır. Bu amaçlardan biri farklı öğretim yeterliğine (acemi ve deneyimli) ve beceri düzeyine sahip olan öğrencilerle yürütülen akran öğretim modelinin, voleybol dersindeki akademik öğrenme zamanına etkisini belirlemektir. Çalışmanın diğer bir amacı da, bu modelin etkilerini voleybol becerilerini öğrenme açısından karşılaştırmaktır. Çalışma yarı deneysel araştırma modeli ile oluşturulmuş, kontrol grupsuz ön test son test deseni kullanılmıştır. Çalışmaya 2012-2013 öğretim yılı güz döneminde Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda öğrenim görmekte olup zorunlu (11 kişi-deney grubu I) ve seçmeli (11 kişi-deney grubu II) voleybol dersi alan öğrenciler katılmıştır. Araştırma verilerini toplamak için araştırmacılar tarafından geliştirilen manşet pas, tenis servis ve smaç ile ilgili gözlem formları; Bartlett ve diğerleri (1991) tarafından geliştirilen manşet pas ve servis testleri, Stanley (1967) tarafından geliştirilen smaç testi kullanılmıştır. Akademik öğrenme zamanına (AÖZ-BE) ilişkin verilerin toplanmasında ise Parker (1989) ta rafından geliştirilen AÖZ-BE gözlem formunun kullanıldığı yapılandırılmış alan çalışması gözlem tekniği kullanılmıştır. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde Wilcoxon işaretli sıralar testi, Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre her iki gruptaki öğrencilerin voleybolu oluşturan tüm becerilerde son test puanları lehine anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Ancak her iki grupta bulunan öğrencilerin standartlaştırılmış manşet pas, tenis servis ve smaç testleri ve gözlem formları erişi karşılaştırıldığında iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Yine iki grubun gözlem formları kullanılarak belirlenen voleybola ait manşet pas, tenis servis ve smaç becerileri erişi testi puanlarında da iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı görülmüştür. Çalışmada ayrıca deneyimli öğretici grubunun acemi öğretici grubuna göre daha yüksek düzeyde AÖZ-BE yüzdesine sahip olduğu belirlenmiştir. There were two objectives in this study. One of them was to determine the effect of peer teaching which was applied with the students who had different teaching competence (novel and experienced) and voleyball skill levels on academic learning time. The other objective was to compare the effects of this model on the learning volleyball skills. This study was arranged with quasi-experimental design and prepost without control group model was used. The study was carried out in 2012-2013 spring semester at The School of Physical Education and Sport. 22 students from third class who have compulsory (11 students experimental group I) and elective (11 students experimental group II) volleyball class participated in this study. The observation forms included forearm pass, tennis serve and spike developed by the researchers and the tests of forearm pass ans service developed by Barlett et all. (1991), spike test developed by Stanley (1967) were used to collect the data. Besides, structured area observation technigue was used to collect the data by using observational instrument developed by Parker (1989) in ALT-PE. Wilcoxon Signed Rank Test and Mann Whitney U test were used to anayze the data. The results revealed that there were significant differences between pre and post test scores of the students who tookvolleyball course by both novice and experienced student teachers. On the other hand, the comparison of the two groups’achivement scores in standardized tests and observation forms were showed that no significant difference between the two groups. However, experimental group I had higher percentage in ALT-PE than experimental group II.

12th International Sport Sciences Congress -- DEC 12-14, 2012 -- Denizli, TURKEY, WOS: 000336874900030, Bu çalışmanın amacı, beden eğitimi öğretmen adaylarının öğretmen etkililiğini belirlemeye yönelik ders içerikleri ve öğrenci davranışları boyutlarına ait zamanları ve Beden Eğitimi derslerindeki akademik öğrenme zamanlarını belirleyerek, Beden Eğitimi derslerinde kullanılan farklı öğretim yöntemlerinin bu zamanlar üzerine etkisini tespit etmektir. Çalışma grubunu, 2010–2011 öğretim yılında Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümü’nde öğrenim gören otuz 4. sınıf öğrencisi (öğretmen adayı) oluşturmuştur. Komut yöntemi (n=10), alıştırma yöntemi (n=10) ve eşli çalışma yöntemi (n=10) ile ders işleyen 30 öğretmen adayının 40 dakikalık birer dersi videoya kaydedilmiş ve “Beden Eğitimi’nde akademik öğrenme zamanı gözlem formu” kullanılarak analiz edilmiştir. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda Beden Eğitimi’nde akademik öğrenme zamanı boyutlarında gruplar arasında anlamlı farklar bulunmuştur. Bu çalışma sonucunda, akademik öğrenme zamanın en çok alıştırma yönteminde, daha sonra eşli çalışma yönteminde, en az ise komut yöntemiyle işlenen derslerde gerçekleştiği sonucuna ulaşılmıştır.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Kayıt no: 382350, Bu araştırmanın temel amacı üniversite öğrencilerinin boş zaman eğitim düzeylerini belirlenmesi, boş zaman eğitimi ile öznel iyi oluş ve benlik saygısı arasındaki ilişkilerin araştırılmasıdır. Araştırmanın çalışma grupları, pilot çalışma için Anadolu Üniversitesi'nde örgün eğitim gören 711 öğrenciden, asıl uygulama için Anadolu Üniversitesi'nde örgün eğitim gören 1104 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın temel amacı çerçevesinde birbirini izleyen iki çalışma gerçekleştirilmiştir. Pilot çalışma olarak ele alınan Çalışma I'de, "Boş Zaman Eğitimi Ölçeği (BZEÖ)"nin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Ölçek geliştirme süreci, madde havuzu oluşturmaya yönelik odak grup çalışması, BZEÖ faktör yapısının belirlenmesi ve ölçme modelinin test edilmesi, geçerlik ve güvenirlik testlerinden oluşmuştur. Ölçek geliştirme sürecini izleyen Çalışma II'de (nihai uygulama) ise, pilot çalışma sonucunda elde edilen BZEÖ faktör yapısının, benzer ve daha büyük bir örneklemde sınanması ve boş zaman eğitimi, öznel iyi oluş ve benlik saygısı değişkenleri arasındaki ilişkilere yönelik yapısal modelin test edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma I kapsamında psikometrik niteliklerine ilişkin deneysel kanıtlar ortaya konularak 36 madde ve 7 faktörden oluşan Boş Zaman Eğitim Ölçeği geliştirilmiştir. Bu 7 faktör, farkındalık, içsel motivasyon, dışsal motivasyon, sosyal etkileşim becerileri, can sıkıntısı, zaman yönetimi ve problem çözme olarak isimlendirilmiştir. Çalışma II kapsamında yapılan nihai uygulama analiz sonuçlarına göre, BZEÖ'nin Türk popülasyonunda yer alan üniversite öğrencileri için geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracı olduğu ortaya çıkmıştır. Önerilen hipotetik modele ilişkin analiz sonuçlarına göre, temel yapısal modelin iyi düzeyde doğrulandığı, boş zaman eğitiminin benlik saygısı ve öznel iyi oluş üzerinde pozitif yönlü etkisinin olduğu, benlik saygısının da ve öznel iyi oluş üzerinde pozitif etkisinin olduğu ortaya çıkmıştır.

Bu çalışmanın amacı, beden eğitimi öğretmen adaylarının öğretmen etkililiğini belirlemeye yönelik; genel içerik, konu alan bilgisi içeriği, konu alan motor bilgisi içeriği, motor aktivite dışı davranışlar, ve motor aktivite içi davranışlar ana boyutları ile alt boyutlarına ilişkin ayrılan zamanları ve akademik öğrenme zamanlarını belirleyerek beden eğitimi derslerinde kullanılan farklı öğretim yöntemlerinin bu zamanların değişkenliğine etkisinin olup olmadığını tespit etmek amacıyla yapılmıştır.Araştırma, genel tarama modellerinden biri olan kesit alma yaklaşımı ve ilişkisel tarama modeliyle yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2010?2011 eğitim, öğretim yılında Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu, Beden Eğitimi Öğretmenliği Bölümü'nde öğrenim gören, beden eğitiminde özel öğretim yöntemleri I ve II derslerini alarak başarılı olmuş, öğretmenlik uygulaması ders kapsamında ilköğretim okullarında beden eğitimi ders uygulaması yapan, 30 dördüncü sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Komut yöntemi (n=10), alıştırma yöntemi (n=10) ve eşli çalışma yöntemi (n=10) ile ders işleyen 30 öğretmen adayının 40 dakikalık birer dersi videoya kaydedilmiş ve beden eğitiminde akademik öğrenme zamanı (AÖZ-BE) gözlem formu kullanılarak analiz edilmiştir. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde, Tek Yönlü Varyans Analizi ve Tukey HSD analizleri uygulanmıştır.Çalışmanın sonuçlarına göre, üç farklı öğretim yöntemi kullanan öğretmen adayı grupları arasında akademik öğrenme zamanı (AÖZ) ve boyutlarında anlamlı farklılık bulunmuştur. Komut yöntemi ile ders işleyen öğretmen adaylarının derslerinde beceri alıştırmalarına en fazla zaman ayıran grup olmasına rağmen , bekleme, aralar ve konuyla ilgisiz davranışlara da en fazla zaman ayıran grup olmalarından dolayı AÖZ (%13.4)' nın en az gerçekleştiği grup olduğu tespit edilmiştir. Eşli çalışma yönteminin geçişler ve bilişsel davranışlara en çok zamanı ayıran grup olmalarına bağlı olarak AÖZ (%15.5)' nın orta düzeyde, alıştırma yöntemi ile işlenen derslerde, bekleme ile konuyla ilgisiz davranışlara en az zamanın ayrılmasına ve uygun motor aktiviteye en fazla zamanın ayrılmasına bağlı olarak AÖZ (%25.4)' nın en fazla gerçekleştiği grup olduğu bulunmuştur.Beden eğitimi öğretmen adayları akademik öğrenme zamanının gerçekleşme oranını dikkate alarak derslerinde alıştırma yöntemine daha fazla yer vermeli ya da diğer yöntemler ile işledikleri derslerde bekleme, aralar, konuyla ilgisiz davranışlar ve bilişsel davranışlara ayrılan zamanı azaltacak çözümler bulmalıdırlar.Anahtar Kelimeler: Beden Eğitimi, Akademik Öğrenme Zamanı, Öğretmen Etkililiği, Öğretim Yöntemleri, Öğretmen Adayı. This study aims at seeing the effects of different teaching methods on the academic learning time. Therefore, to determine the effectiveness of physical education and sports teachers the areas of general content, content-based knowledge and motor knowledge, motor extra activity behaviors and motor activity behaviors along with the academic learning time allocated were studied.Research design of the study is general survey model, cross sectional method and correlational survey. The participants are 30 fourth year students studying at Abant İzzet Baysal University School of Physical Education and Sports, Physical Education and Sports Teaching Program during 2010?2011 academic year. Forty minute lessons of 30 pre-service teachers using method of giving commands (n=10), exercise method (n=10) and pair work method (n=10) were videotaped. These recordings were examined using the observation form of Academic Learning Time in Physical Education (ALT-PE) and analyzed by One Way Analysis of Variance and Tukey HSD.The results revealed significant differences among academic learning time and three different teaching methods utilized by pre-service teachers. Though the group with instruction through giving commands devoted the most time to skills training, they had the lowest ALT (13.4%) as they spend the most time for waiting, breaks and unrelated behaviors. Pair work method group was found to have ALT (15.5%) devoting the most time to transitions and cognitive behaviors. Finally, exercise method group had the highest ALT (25.4%) while devoting the least time to waiting and unrelated behaviors and the most time to proper motor activities.Physical Education and Sports lessons should be structured centering more on exercise method considering the academic learning time. Moreover, solution to spend less time for waiting, breaks, unrelated behaviors and cognitive behaviors need to be sought.Keywords: Physical Education, Academic Learning Time, Teacher Effectiveness, Teaching Styles, Prospective Teacher. 156

Bu araştırmanın temel amacı belediyeler tarafından belde evleri çatısı altında sunulan programlı ve planlı rekreasyon hizmetlerinin katılımcıların boş zaman eğitim düzeyleri üzerindeki etkisini araştırmaktır. Kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemi ile seçilmiş, belde evlerinin sunduğu rekreasyon hizmetlerinden yararlanan n=291 ve yararlanmayan n= 246 toplam 537 kadın araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Araştırmada boş zaman eğitimi bağımlı değişkeninin ve alt boyutlarının hangi bağımsız değişkenlerden etkilendiğini belirlemek amacıyla, parametrik testlerden Bağımsız Gruplar T-Testinden, Tek Yönlü ve Çift Yönlü Varyans Analizinden ANOVA ve parametrik olmayan testlerden Kruskal Wallis Testinden yararlanılmıştır. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda belde evi faaliyetlerinden yararlananların toplam boş zaman eğitim düzeyi puanları ile farkındalık, problem çözme ve zaman yönetimi puanlarında yararlanmayanlardan daha yüksek olduğu ortaya çıkmıştır. Bu faaliyetlerden yararlanmamalarına rağmen ailelerinden bu faaliyetlerden yararlanan olan bireylerin de farkındalık ve motivasyon puanlarının olumlu yönde etkilendiği görülmüştür. Eğitim seviyesi ve yaş bağımsız değişkenlerinin de boş zaman eğitimi üzerinde etkisi olduğu tespit edilmiştir. Anahtar kelimeler: Boş zaman eğitimi, boş zaman aktiviteleri, boş zaman hizmetleri, belediyeler, yerel yönetimler, belde evleri., Primary goal of this study is to investigate the effect of programmed and planned recreational services offered by municipalities under the roof of town halls on leisure education levels of participants. A total of 537 women who were selected via easily accessible sampling method and were able n=291 and unable n= 246 to use recreational services offered by town halls constituted the study sample. In the study, Independent Samples T-Test, One-Way and Two Way Analysis of Variance ANOVA which are among parametric tests and Kruskal Wallis Test which is among nonparametric tests were used in determining which independent variables affected the dependent variable of leisure education and its sub-dimensions. As a result of statistical analyses, it was determined that total scores of leisure education levels, awareness, problem solving and time management were higher in individuals who used town hall activities than those who did not. It was also observed that awareness and motivation scores of individuals who did not use these activities but had family members using them were positively affected. It was determined that independent variables of educational level and age affected leisure education, as well

Bu araştırmanın temel amacı, boş zaman aktivitesi olarak bireylerin sosyal medya kullanımı bağlamında gelişmeleri kaçırma korkusu (FoMO), sosyotelizm (Phubbing), kişilik ve sosyal bağlılık kavramlarının aralarındaki ilişkinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Araştırmanın evrenini, 17-77 yaş aralığında Türkiye'deki farklı demografik özelliklere sahip sosyal medya kullanıcıları oluşturmaktadır. Kolayda örnekleme yöntemiyle seçilen katılımcılara, online sistem üzerinden uygulanan anketle 1026 (n=470 erkek, n=556 kadın) kişiye ulaşılmıştır. Sosyal ortamlarda gelişmeleri kaçırma korkusu düzeyleri belirlenmesine yönelik Przybylski vd. (2013) tarafından geliştirilen, Gökler vd. (2016) tarafından Türkçeye uyarlanan 10 maddeli ölçek kullanılmıştır. Sosyotelizm düzeylerinin belirlenmesi için ise Karadağ vd. (2015) tarafından geliştirilmiş olan 10 maddeli ölçekten yararlanılmıştır. Kişilik özelliklerinin belirlenmesi için Gosling vd. (2003) tarafından geliştirilen, Atak (2013) tarafından da Türkçeye uyarlanan 10 maddeden oluşan ölçekten yararlanılmıştır. Veriler SPSS 22.0 ve LISREL 8.8. programından yararlanılarak analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanında katılımcıların demografik değişkenlerine göre farklılıkları tespit etmek için tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tesleri uygulanmıştır. Anlamlı farklılığın hangi gruptan kaynaklandığını görmek için Tukey analizi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında, bireylerin gelişmeleri kaçırma korkusu, sosyotelizm, kişilik ve sosyal bağlılık düzeylerinin değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca bireylerin gelişmeleri kaçırma korkusu ve sosyotelizm düzeylerinin arttıkça, kişilik ve sosyal bağlılık düzeylerinin azaldığı ve dolayısıyla birbirlerini negatif yönde etkiledikleri saptanmıştır. Gelişmeleri kaçırma korkusu ve sosyotelizm düzeylerinin birbirlerinin üzerindeki etkisinin pozitif yönde olduğu aynı şekilde kişilik ve sosyal bağlılık arasındaki etkinin de pozitif yönde olduğu tespit edilmiştir.

Bu araştırmanın temel amacı, boş zaman aktivitesi olarak bireylerin sosyal medya kullanımı bağlamında gelişmeleri kaçırma korkusu (FoMO), sosyotelizm (Phubbing), kişilik ve sosyal bağlılık kavramlarının aralarındaki ilişkinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Araştırmanın evrenini, 17-77 yaş aralığında Türkiye'deki farklı demografik özelliklere sahip sosyal medya kullanıcıları oluşturmaktadır. Kolayda örnekleme yöntemiyle seçilen katılımcılara, online sistem üzerinden uygulanan anketle 1026 (n=470 erkek, n=556 kadın) kişiye ulaşılmıştır. Sosyal ortamlarda gelişmeleri kaçırma korkusu düzeyleri belirlenmesine yönelik Przybylski vd. (2013) tarafından geliştirilen, Gökler vd. (2016) tarafından Türkçeye uyarlanan 10 maddeli ölçek kullanılmıştır. Sosyotelizm düzeylerinin belirlenmesi için ise Karadağ vd. (2015) tarafından geliştirilmiş olan 10 maddeli ölçekten yararlanılmıştır. Kişilik özelliklerinin belirlenmesi için Gosling vd. (2003) tarafından geliştirilen, Atak (2013) tarafından da Türkçeye uyarlanan 10 maddeden oluşan ölçekten yararlanılmıştır. Veriler SPSS 22.0 ve LISREL 8.8. programından yararlanılarak analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanında katılımcıların demografik değişkenlerine göre farklılıkları tespit etmek için tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tesleri uygulanmıştır. Anlamlı farklılığın hangi gruptan kaynaklandığını görmek için Tukey analizi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında, bireylerin gelişmeleri kaçırma korkusu, sosyotelizm, kişilik ve sosyal bağlılık düzeylerinin değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca bireylerin gelişmeleri kaçırma korkusu ve sosyotelizm düzeylerinin arttıkça, kişilik ve sosyal bağlılık düzeylerinin azaldığı ve dolayısıyla birbirlerini negatif yönde etkiledikleri saptanmıştır. Gelişmeleri kaçırma korkusu ve sosyotelizm düzeylerinin birbirlerinin üzerindeki etkisinin pozitif yönde olduğu aynı şekilde kişilik ve sosyal bağlılık arasındaki etkinin de pozitif yönde olduğu tespit edilmiştir.Anahtar Sözcükler: Boş Zaman, Rekreasyon, Sosyal Medya, Akıllı Telefon Bağımlılığı, Sosyal Bağlılık The main aim of this study was to investigate the effects of the concepts of fear of missing out individuals, phubbing, personality on social commitment and the relationship between these concepts as a leisure activity. The universe of the study is the social media users with different demographic characteristics in the 17-77 age range in Turkey. 1026 (n = 470 males, n = 556 females) were reached to the participants who were selected by easy sampling method through the online questionnaire. Przybylski et al. (2013), developed by Gökler et al. (2016), a 10-item scale adapted to Turkish was used. For the determination of sociotelism levels, Montenegro et al. (2015) was developed by the 10-item scale was used. To determine personaly traits developed by Gosling et al. (2003) and translated in Turkish by Atak (2013). Data analyzed benefiting SPSS 22.0 and LISREL 8.8. program. In addition to descriptive statistics, one-way analysis of variance (ANOVA), Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests were used to determine the differences according to the demographic variables of the participants. Tukey analysis was used to see which group caused the significant difference. When the results of the study were examined, it was found that individuals' fear of missing out developments, phubbing, personality and social commitment levels varied. In addition, as individuals' fear of missing out and phubbing increased, their levels of personality and social commitment decreased and thus negatively affected each other. The effect of fear of missing out and phubbing levels on each other was positive and the effect between personality and social commitment was positive.Key Words: Leisure, Recreation, Social Media, Smart Phone Addiction, Social Commitment 137

Bu çalışmanın amacı yerel yönetimlerde yer alan rekreasyon faaliyetleri kapsamında oluşturulan kurslara katılan bireylerin akış deneyimlerinin ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi olarak belirlenmiştir.Araştırmanın evrenini, Eskişehir Odunpazarı Belediyesi OMEK ve Halk Merkezleri tarafından; eğitime destek kursları, spor ve dans kursları, müzik kursları, meslek edindirme kursları, kişisel gelişim kursları, el sanatları kursları olarak rekreasyon faaliyetleri kapsamında düzenlenen aktivitelere katılan bireyler oluşturmaktadır. Örneklemin evreni temsil etme gücünü artırmak için kota örnekleme metoduna başvurulmuştur. Kota örnekleme metoduyla seçilen katılımcılara, doğrudan uygulanan anketle 850 kadın katılımcıya ulaşılmıştır.Akış deneyiminin belirlenmesine yönelik Jackson ve Eklund (2004) tarafından geliştirilen, Aşçı vd. (2007) tarafından Türkçe'ye uyarlanan sürekli optimal performans duygu durum ölçeği (SOPDDÖ) kullanılmıştır. Bu ölçek 36 ifadeden oluşmakta ancak madde 1 ve madde 11 in faktör yüklerinin türkçeye uyarlama sırasında 0.30 dan düşük olması sebebiyle bu maddeler çıkarılarak 34 madde olarak uygulanmıştır. Öznel iyi oluş düzeyinin belirlenmesi için ise Diener vd. (2009) tarafından geliştirilen, Telef (2013) tarafından Türkçe'ye uyarlanan 8 maddelik Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (Psychological Well-Being Scale) ölçeği kullanılmıştır.Veriler SPSS 23,0 paket programı aracılığıyla analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanında katılımcıların demografik değişkenlerine göre farklılıkları tespit etmek için Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tesleri uygulanmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında yerel yönetimlerde yer alan rekreasyon faaliyetleri kapsamında oluşturulan kurslara katılan bireylerin akış deneyimlerinin ve öznel iyi oluş düzeylerinin değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca akış deneyimi ve öznel iyi oluş düzeyleri arasında pozitif yönlü bir ilişkinin varlığı saptanmıştır.Anahtar Sözcükler: Boş Zaman, Rekreasyon, Yerel Yönetimler, Akış Deneyimi, Öznel İyi Oluş The aim of this study was to investigate the flow experiences and subjective well-being of individuals participating in the courses created within the scope of recreation activities in local governments.The universe of the study consist the Eskişehir Odunpazarı Municipality Vocational, art courses and People's Centers; training courses, sports and dance courses, music courses, vocational courses, personal development courses, handicraft courses' participants. Quota sampling method was used to increase the power of the represent the sample universe. The participants were selected by quota sampling method and 850 female participants were reached by direct questionnaire.Developed by Jackson and Eklund (2004) to determine the flow experience, Asci vd. (2007) adapted the Turkish version of the continuous optimal performance mood state scale (SOPDo) was used. This scale consists of 36 expressions, but item 1 and item 11 were lower than 0.30 at the time of adaptation to Turkish and these items were removed and applied as 34 items. In order to determine level of subjective well-being, Diener vd. (2009), and the 8-items Psychological Well-Being Scale, which was adapted to Turkish by Telef (2013), was used.Datas were analyzed by SPSS 23.0 package program. In addition to descriptive statistics, Kruskal-Wallis, Mann Whitney Tests were used to determine differences according to the demographic variables of the participants.When the results of the study were examined, it was found that the flow experiences and subjective well-being levels of the individuals participating in the courses created within the scope of recreation activities in local administrations varied. In addition, there was a positive relationship between flow experience and subjective well-being levels.Keywords: Leisure, Recreation, Local Governments, Flow Experience, Subjective Well-being 96

Bu çalışmanın amacı açık alan rekreasyonu faaliyetlerinden olan dağcılık sporuyla uğraşan bireylerin, doğaya bağlılıkları, bilinçli farkındalık düzeyleri ve öz kontrol düzeylerinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Araştırmanın evrenini, Türkiye'de dağcılık ve alt türleriyle uğraşan dağcılar oluşturmaktadır. Kolayda örnekleme metoduyla seçilen katılımcılara, online sistem üzerinden uygulanan anketle 540 (n=321 erkek, n=219 kadın) dağcıya ulaşılmıştır. Doğaya bağlılık düzeylerinin belirlenmesine yönelik Nisbet, Zelenski ve Murphy tarafından geliştirilen ve Çakır vd. (2015) tarafından Türkçeye uyarlaması yapılmıs¸ olan 21 maddelik ölçek kullanılmıştır. Bilinçli Farkındalık düzeylerini belirlemek amacıyla Brown ve Ryan'ın geliştirdikleri ve Özyes¸il vd. (2011) tarafından Türkçeye uyarlanan, 15 maddeden oluşan ölçekten yararlanılmıştır. Öz kontrol düzeylerinin belirlenmesi için ise Tangney vd. tarafından geliştirilen ve Nebioğlu vd. (2012) tarafından Türkçeye uyarlanan, 9 maddeden oluşan ölçekten yararlanılmıştır. Veriler SPSS 24,0 paket programı aracılığıyla analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanında katılımcıların demografik değişkenlerine göre farklılıkları tespit etmek için t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tesleri uygulanmıştır. Anlamlı farklılığın hangi gruptan kaynaklandığını görmek için Tukey ve değişkenler arası ilişkiyi sorgulamak için de Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında dağcıların doğaya bağlılık, bilinçli farkındalık ve öz kontrol düzeylerinin yapılan dağcılık aktivitesine göre değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca doğaya bağlılık, bilinçli farkındalık, öz kontrol arasında pozitif yönlü bir ilişkinin varlığı saptanmıştır.

Bu çalışmanın amacı yerel yönetimlerde yer alan rekreasyon faaliyetleri kapsamında oluşturulan kurslara katılan bireylerin akış deneyimlerinin ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Araştırmanın evrenini, Eskişehir Odunpazarı Belediyesi OMEK ve Halk Merkezleri tarafından; eğitime destek kursları, spor ve dans kursları, müzik kursları, meslek edindirme kursları, kişisel gelişim kursları, el sanatları kursları olarak rekreasyon faaliyetleri kapsamında düzenlenen aktivitelere katılan bireyler oluşturmaktadır. Örneklemin evreni temsil etme gücünü artırmak için kota örnekleme metoduna başvurulmuştur. Kota örnekleme metoduyla seçilen katılımcılara, doğrudan uygulanan anketle 850 kadın katılımcıya ulaşılmıştır. Akış deneyiminin belirlenmesine yönelik Jackson ve Eklund (2004) tarafından geliştirilen, Aşçı vd. (2007) tarafından Türkçe'ye uyarlanan sürekli optimal performans duygu durum ölçeği (SOPDDÖ) kullanılmıştır. Bu ölçek 36 ifadeden oluşmakta ancak madde 1 ve madde 11 in faktör yüklerinin türkçeye uyarlama sırasında 0.30 dan düşük olması sebebiyle bu maddeler çıkarılarak 34 madde olarak uygulanmıştır. Öznel iyi oluş düzeyinin belirlenmesi için ise Diener vd. (2009) tarafından geliştirilen, Telef (2013) tarafından Türkçe'ye uyarlanan 8 maddelik Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (Psychological Well-Being Scale) ölçeği kullanılmıştır. Veriler SPSS 23,0 paket programı aracılığıyla analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanında katılımcıların demografik değişkenlerine göre farklılıkları tespit etmek için Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tesleri uygulanmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında yerel yönetimlerde yer alan rekreasyon faaliyetleri kapsamında oluşturulan kurslara katılan bireylerin akış deneyimlerinin ve öznel iyi oluş düzeylerinin değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca akış deneyimi ve öznel iyi oluş düzeyleri arasında pozitif yönlü bir ilişkinin varlığı saptanmıştır.

Bu çalışmanın amacı açık alan rekreasyonu faaliyetlerinden olan dağcılık sporuyla uğraşan bireylerin, doğaya bağlılıkları, bilinçli farkındalık düzeyleri ve öz kontrol düzeylerinin incelenmesi olarak belirlenmiştir.Araştırmanın evrenini, Türkiye'de dağcılık ve alt türleriyle uğraşan dağcılar oluşturmaktadır. Kolayda örnekleme metoduyla seçilen katılımcılara, online sistem üzerinden uygulanan anketle 540 (n=321 erkek, n=219 kadın) dağcıya ulaşılmıştır.Doğaya bağlılık düzeylerinin belirlenmesine yönelik Nisbet, Zelenski ve Murphy tarafından geliştirilen ve Çakır vd. (2015) tarafından Türkçeye uyarlaması yapılmış olan 21 maddelik ölçek kullanılmıştır. Bilinçli Farkındalık düzeylerini belirlemek amacıyla Brown ve Ryan'ın geliştirdikleri ve Özyeşil vd. (2011) tarafından Türkçeye uyarlanan, 15 maddeden oluşan ölçekten yararlanılmıştır. Öz kontrol düzeylerinin belirlenmesi için ise Tangney vd. tarafından geliştirilen ve Nebioğlu vd. (2012) tarafından Türkçeye uyarlanan, 9 maddeden oluşan ölçekten yararlanılmıştır.Veriler SPSS 24,0 paket programı aracılığıyla analiz edilmiştir. Tanımlayıcı istatistiklerin yanında katılımcıların demografik değişkenlerine göre farklılıkları tespit etmek için t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tesleri uygulanmıştır. Anlamlı farklılığın hangi gruptan kaynaklandığını görmek için Tukey ve değişkenler arası ilişkiyi sorgulamak için de Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında dağcıların doğaya bağlılık, bilinçli farkındalık ve öz kontrol düzeylerinin yapılan dağcılık aktivitesine göre değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca doğaya bağlılık, bilinçli farkındalık, öz kontrol arasında pozitif yönlü bir ilişkinin varlığı saptanmıştır. Anahtar Sözcükler: Açık alan rekreasyonu, Doğa, Dağcılık, Doğaya bağlılık, Bilinçli farkındalık This study aimed to investigate the individuals' connectedness to nature, mindfulness, and self-control levels who engaged to mountaineering.The universe of the study consists of dealing with mountaineering and subspecies in Turkey. The participants were selected by easy sampling method and 540 (n = 321 male, n = 219 female) mountaineers were reached through the questionnaire applied via the online system. As a result of the findings obtained, the universe was generalized.It was developed by Nisbet, Zelenski, and Murphy (2009) to determine the levels of connectedness to nature (2015) the 21-item Connectedness to Nature Scale, which was adapted to Turkish) . In order to determine Mindfulness levels, Brown and Ryan (2003) developed and Özyeşil et al. (2011), which was adapted to Turkish by 15 items. it was developed by et al. (2004) and Nebioğlu et al. (2012), which was adapted to Turkish by 9 items.Data were analyzed by SPSS 24.0 package program. In addition to descriptive statistics, t-test, one-way analysis of variance (ANOVA), Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U tests were used to determine differences according to the demographic variables of the participants. Spearman correlation analysis was used to examine the relationship between and Tukey test was used to see which group was statistically different.When the results of the study were examined, it was found that mountainers' connecting to nature, mindfulness and self-control levels varied according to the mountaineering activity. In addition, there is a positive relationship between connectedness to nature, mindfulness, and self-control.Keywords: Outdoor recreation, Nature, Mountaineering, Connectedness to nature, Mindfulness 128