Search

De betrokkenheid van woningcorporaties in crisisplannen is een vraag die de commissie Oosting tijdens de evaluatie van de vuurwerkramp in Enschede ook al heeft gesteld. In de publieke en private sector zijn uitstekende crisispartners om in de crisisbeheersing te ondersteunen. Maar waarom worden de woningcorporaties en andere publieke en private partijen dan niet betrokken in crisisplannen. Vanuit het wettelijk kader blijkt dat de crisisbeheersing is gericht op de traditionele actoren namelijk de gemeente, de brandweer, de geneeskundige hulpverleningsorganisatie in de regio (GHOR) en de politie. Deze actoren hebben verantwoordelijkheden, taken en bevoegdheden die omschreven staan in de Wet veiligheidsregio’s en de Politiewet. Dagelijks zijn er incidenten waarbij woningcorporaties zijn betrokken, zoals keukenbranden, stroomstoringen en gas- of water lekkages in het woningbezit. In de meeste gevallen zijn het kleine incidenten, maar het komt voor dat incidenten escaleren en grote gevolgen hebben voor meerdere woningen. Het is voor woningcorporaties zeer belangrijk om te kunnen reageren bij incidenten in het eigen woningbezit. Niet alleen om de hulpdiensten te ondersteunen, maar ook om de bewoners te voorzien van primaire levensbehoeften. Aedes heeft hier op gereageerd door het calamiteitenhandboek aan woningcorporaties te verstrekken. Het calamiteitenhandboek dient als onderlegger, zodat woningcorporaties een eigen calamiteitenplan kunnen opstellen. De betrokkenheid en positie van woningcorporaties in de crisisbeheersing voor een efficiënte respons zijn voor zowel de woningcorporaties zelf als voor de crisisbeheersingsactoren zijn niet helder gedefinieerd. De huidige instrumenten kunnen ook worden verbeterd voor een efficiëntere respons van woningcorporaties, Housing Policy, Management and Sustainability, Real Estate and Housing, Architecture

Item does not contain fulltext, PURPOSE: In breast conserving therapy, complete excision of the tumor with an acceptable cosmetic outcome depends on accurate localization in terms of both the position of the lesion and its extent. We hypothesize that preoperative contrast-enhanced magnetic resonance (MR) imaging of the patient in a supine position may be used for accurate tumor localization and marking of its extent immediately prior to surgery. Our aims in this study are to assess the reproducibility of mammary gland structure during repeat setups in a supine position, to evaluate the effect of a breast immobilization device, and to derive reproducibility margins that take internal tissue shifts into account occurring between repeat setups. MATERIALS & METHODS: The reproducibility of mammary gland structure during repeat setups in a supine position is estimated by quantification of tissue shifts in the breasts of healthy volunteers between repeat MR setups. For each volunteer fiducials are identified and registered with their counter locations in corresponding MR volumes. The difference in position denotes the shift of breast tissue. The dependence on breast volume and the part of the breast, as well as the effect of a breast immobilization cast are studied. RESULTS: The tissue shifts are small with a mean standard deviation on the order of 1.5 mm, being slightly larger in large breasts (V> 1000 cm3), and in the posterior part (toward the pectoral muscle) of both small and large breasts. The application of a breast immobilization cast reduces the tissue shifts in large breasts. A reproducibility margin on the order of 5 mm will take the internal tissue shifts into account that occur between repeat setups. CONCLUSION: The results demonstrate a high reproducibility of mammary gland structure during repeat setups in a supine position.

In early reports on 125I-VIP binding experiments in liver membranes, it has been proposed that, the VIP binding sites were partially sensitive to GTP. Here we confirm that the VIP binding sites of chicken liver membranes consisted mainly in bivalent VIP/PACAP receptors and that about 50% of the 125I-VIP binding capacity was not affected by the GTP analogue GppNHp. Part of these bivalent receptors also appeared to represent PHI binding sites. In GppNHp-treated membranes, the GTP-insensitive VIP binding sites displayed a 17-fold higher relative affinity than in control membranes for the VIP analogue PHI. Such data suggested that GTP-insensitive VIP receptors may correspond to a subclass of high-affinity PHI receptors. Cross-linking of 125 I-VIP or 125 I-PHI to their receptors, revealed 2 components of 48 and 60 kDa. The radiolabelling of the 60 kDa component was strongly affected by increasing concentrations of the GTP analogue but was modestly abolished by an excess of PHI. Conversely, the radiolabelling of the 48 kDa molecular form was not affected by the GTP analogue but was efficiently abolished by increasing concentrations of PHI. Taken together, the data suggest that the 48 kDa component expressed in chicken liver membranes display the properties of a GTP-insensitive VIP/PHI receptor that can be pharmacologically discriminated from the GTP-sensitive 60 kDa form, through its much higher affinity for PHI.