Search

Bu tez, Osmanlı devleti bağlamında takriben/yaklaşık 1450-1675 arasında mahlul (sahipsiz ve vârissiz) mal ve eşyaya dair yapılan hak talepleri konusunu inceler. Beytülmal kavramının farklı kullanım ve çağrışımları üzerinde yoğunlaşarak, kavramın daha dar bir özelliğini, mahlul mal/eşya üzerinde hak sahibi olan hazine kalemi anlamını izah eder. İslam hukukunda kamunun mülkiyet iddialarının temel argümanlarını Osmanlı öncesi ve Osmanlı dönemi fıkıh eserleri üzerinden araştırdıktan sonra, Beytülmal’i merkeze alarak, mülkiyet iddiaları konusunda Osmanlı’da yöntemsel bir özgünlüğün olduğuna işaret eder. Teorik olarak, bu özgün anlamında beytülmal, belli mülkiyet iddialarında bireylerin haklarını korumak ve ihtiyaç sahibi kimselere maddi destek sağlamak için/adına kurulmuştur. Zamanla çok yönlü bir yapı kazanarak kurumsallaşan beytülmal kalemi, Osmanlı’da fıkıh kitapları, kanunlar ve fetvalar aracılığıyla düzenlenmiştir. Beytülmalciler devlet tarafından yetkilendirilmiş görevlilerdir. Sahipsiz mal statüsünde olan kayıp ve kendisinden haber alınamayan kimselerin mallarını, terkedilmiş mal ve eşyaları ve varisi bulunmayan terekeleri teftiş eder, toplar ve kurum gözetiminde tutar. Beytülmalcinin peşine düştüğü bu mallar/eşyalar bir bakla tanesi de olabilir, çok iyi bakılmış bir konak da. Beytülmal uygulamaları ve kurumu, Osmanlı imparatorluğunda hukuki ve mali bazı fonksiyonların belirli bir noktaya kadar yerine getirilmesini mümkün kılmıştır. This dissertation focuses on public and private claims related to heirless and unclaimed property in the Ottoman context circa 1450-1675. It scrutinizes different connotations and uses of the concept of beytülmal to shed light upon a secondary and narrower meaning of the concept as a treasury office authorized to manage claims and revenue related to escheats and abandoned, lost, or other unclaimed property. The dissertation surveys the grounds of public property claims based on the works of legal scholars in the pre-Ottoman and Ottoman periods. It examines the formation of distinctive Ottoman methods that aim at assessing, settling, and managing claims regarding heirless and unclaimed properties or goods in the name of \"beytülmal.\" Beytülmal thus emerges as a revenue item and an office that sets responsibilities and procedures in time. Theoretically, the responsibility was to protect individual property rights and collect revenue to help needy subjects and provide other public services. Jurisprudential works (fıkıh), legal opinions (fetvas), and imperial regulations (kânûn) provide the basis of the beytülmal's complex organization. Beytülmalcis (as escheators of sorts) were authorized government officials who pursued, safeguarded, and converted to revenue the unclaimed properties of absent and missing individuals (gâib and mefkûd), and deserted (metrûk) and heirless properties. These properties might range from a piece of fava bean to a well-adorned mansion. Beytülmal practices enabled the Ottoman government to meet specific legal responsibilities regarding individual claims and acquire financial benefits to address particular public expenditures.

Karahisar-ı Sahib’de ayanlık ve mütesellimlik gibi görevleri üzerinde bulunduran yerli hanedan ailelerinden birisi olan Turunçzâdeler, uzun yıllar yerel yönetimde söz sahibi olmuşlardır. Bu ailenin mensuplarından birisi olan Turunçzâde Süleyman Ağa, memleketi Karahisar-ı Sahib’deki nüfuzu sayesinde elde ettiği ayanlık ve mütesellimlik görevleri esnasında şikâyete konu olan icraatlarına ve rakiplerinin ayanlığı ele geçirme teşebbüsleri çerçevesinde aleyhine faaliyette bulunmalarına rağmen kısa sürede temayüz ederek vezirliğe kadar yükselmiştir.Bu çalışmada ayanlık tegallübünün zirveye ulaştığı bir dönemde, 18. yüzyılın sonlarında, Karahisar-ı Sahib ayan ve mütesellimliliği, Sivas zahire mübayaacılığı ve mütesellimliği yaptıktan sonra vezirlik rütbesine terfi ederek Rakka, Halep, Adana, Karaman eyaleti valiliklerine ve Karahisar-ı Sahib sancağı mutasarrıflığına getirilen Turunçzâde Süleyman Ağa’nın siyasi, askeri faaliyetleri ve muhallefâtı hakkında arşiv belgeleri ışığında bilgi verilmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda ayrıca Turunçzâde Süleyman Ağa örneğinden hareketle ilgili dönemde Karahisar-ı Sahib’de ayanların birbirleriyle mücadeleleri ile nüfuz ve etki alanlarını genişletme yönündeki gayretleri irdelenmeye çalışılmıştır., The Turunçzâdes, who were one of the local noble families having the duties of being notables and lieutenant governor in Karahisar-ı Sahib, had a say in the local government for many years. Turunçzâde Süleyman Aga, who was one of the members of this family, advanced to viziership in a short time despite his activities which were the subject of complaint and his rivals’ activities which were against him within the scope of their attempts to take over being notables during his duties of being a notable and lieutenant governor in his hometown Karahisar-ı Sahib.This study aimed to inform about political and military activities and wealth of Turunçzâde Süleyman Aga who was appointed to the governor of Karahisar-ı Sahib sanjak and governorships of Rakka, Halep, Adana, and Karaman provinces by advancing to the rank of viziership after being a notable and lieutenant governor of Karahisar-ı Sahib and grain purchaser and lieutenant governor of Sivas in a period during which the conflicts for being notables peaked during the ends of the 18th century in the light of archive documents. In this sense, with reference to the sample of Turunçzâde Süleyman Aga, it was also tried to examine the conflicts between the notables in Karahisar-ı Sahib and their efforts towards increasing their power and sphere of influence in that period.

Osmanlı Devleti altın, gümüş ve bakır cevherlerinin üretildiği Keban ve Ergani madenlerini 18. yüzyılın son çeyreğinde Ma‘âdin-i Hümâyûn Emâneti adı altında birleştirilerek bir emin tarafından idare edilmesine karar verdi. 1778’de ve 1780-1783 yılları arasında Ma‘âdin-i Hümâyûn eminlerinden biri de Yeğen Mehmed Efendi’ydi. Mehmed Efendi bu görevi sırasında Keban’da ikamet etti. Ölümünden sonra Keban, Ergani ve Tokat’taki malları müsâdere edilerek muhallefât defteri düzenlendi. Muhallefât defterinden Yeğen Mehmed Efendi’nin giyim, ev eşyaları, silah ve binit takımları, maden işlerinin bir yansıması olarak bakır işlemleri ile alacak konusu hakkında bilgi edinilmektedir. Buradan hareketle çalışma Ma‘âdin-i Hümâyûn Emini Yeğen Mehmed Efendi’nin tespit edilen iş hayatı hakkında bilgi vermeye, sahip olduğu eşyalar merkezinde devleti temsil etmede hangi unsurlardan yararlandığı üzerine yorum getirmeye ve bir maden eminini yakından tanımaya çalışmaktadır.

Osmanlı sosyal ve ekonomik tarihi incelemelerinde araştırmacılar tarafından sık kullanılan arşiv dokümanlarından biri de muhallefat/tereke kayıtlarıdır. Araştırmacılar tarafından çeşitli açılardan değerlendirmeye tabi tutulan muhallefat kayıtlarında, ölen kişinin kişisel yaşantısı, aile yapıları hakkında bilgiler bulunabileceği gibi, hayatları boyunca tasarruflarında bulunan dokuma ürünleri, mutfak, mobilya ve hırdavat gibi ev eşyası, hayvanları ve gayrimenkulleri hakkında detaylı verilere ulaşılabilmektedir. Elde edilen bu veriler sayesinde, dönemin parasal ilişkileri (alacak-verecek), tüketim kalıpları, yaşam felsefesi, gündelik hayatta kullanılan araç-gereçlerin dağılımı, giyim ve kuşam anlayışları, üretim araçları ve kişisel servetin nasıl dağılım gösterdiği irdelenebilmektedir. Bu nedenledir ki muhallefat kayıtlarının tarih araştırmalarında oldukça mühim bir yerinin olduğu ve bu kaynak grubundan daha çok istifade edilmesi gerektiği düşüncesi hâkim olmuştur. Bu çalışmada, 19. yüzyılın başlarında Darbhane nazırlığı yapan Seyyid Abdurrahman Feyzi Bey’in menkul ve gayrimenkul mallarının müsadere edilmesinin gerekçeleri, müsaderede uygulanan işlemler ve emvalinin sosyo-iktisadi bağlamda incelenmesi ele alınmıştır., At the beginning of archival documents often used by researchers in Ottoman social and economic history studies are inheritance records. Heritage records, which are evaluated by researchers from various angles, contain information about the personal life of the deceased, family structures. In addition, detailed data about weaving products, household items such as kitchens, furniture and hardware, animals and real estate that the deceased used throughout their lives can be obtained. Thanks to these data, the monetary relations of the period, consumption patterns, life philosophy, distribution of tools and accessories used in everyday life, clothing and clothing understandings, production tools and how personal wealth is distributed can be examined. For this reason, heritage records have a very important place in historical research. In addition, researchers need to make more use of this group of resources. In this regard, the study examined the reasons for the confiscation of securities and real estate of Sayyid Abdurrahman Feyzi Bey, who was a Mints Minister for a period, the transactions applied and the examination of his goods in a socio-economic context.

WOS:000911463500005 18. yüzyıl savaşların, toprak kayıplarının, iç borçlanmanın ve yeniliklerin yaşandığı bir dönem oldu. Özellikle savaşlardan doğan mali bunalım nedeniyle paraya duyulan ihtiyaç hem merkezde hem de taşrada servet sahiplerinin askerî kadrolarda yer almasını sağladı. Bir süre kendisinden yararlanılan bu kişilerden bazılarının malları yine mali nedenlerle devlet tarafından el konuldu. Ahmed Ağa da 1736-1739 yılları arasında gerçekleşen Osmanlı-Rus Harbi’nde nüzul emini olarak görevlendirilmişse de daha öncesinde İstanbul’da faal bir tüccar, elde ettiği sermayeyi kırsalda ve şehirde yatırım yapmış emlak zengini bir adam, çuka kârhanesi nazırı, bir mültezim ve dağıttığı vadeli borçlarla bir bankerdir. Yüzyılın birçok özelliğini gösteren Ahmed Ağa’nın bu serveti nüzul emini olmasını sağlamış ancak savaşın bitimini göremeden 1737’de vefat etmiş ve akabinde malları devlete borcu olduğu ifade edilerek müsâdere edilmiştir. Bu çalışma savaşı, barışı ve İstanbul’daki devlet yatırımlarını görmüş bir adamın nüzul eminliğini irdelemekte, bu göreve getirilemeden önce nasıl yaşıyordu ve niçin bu göreve getirildi? soruları üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu örnek sayesinde hem 18. yüzyılın çok özellikli bir bireyi tanıtılacak hem de devletin zengin kesimlerden yararlanma şekli ortaya konulacaktır. For the Ottoman Empire, the 18th century was an era of warfare, loss of territories, domestic borrowing and innovations. The need for money especially due to the financial depression brought by warfare ensured that wealth owners take positions in the military forces both in urban and rural settlements. Due to financial reasons, the State seized the goods of some of these persons, who were utilized for some time. Before being appointed as a nüzul emini, an official who was responsible for the provision of food for the army, during the Ottoman-Russian War of 1736-1739, Ahmad Agha was an active tradesman, a real estate-rich who made urban and rural investments, a haircloth factory supervisor, a taxman and a banker lending time loans. Displaying many characteristics of the century, his wealth enabled him to become a nüzul emini but he died in 1737 before seeing the end of the war and then his properties were confiscated on the grounds that he was indebted to the State. The present study examines the nüzul emini office of a man who saw the war, the peace and the State investments in Istanbul, and focuses on the questions of how he lived before he was appointed to this office and why he was appointed. Based on this example, the study will both introduce a versatile individual of the 18th century and also reveal how the State utilized the wealthy.

Bu makale I. Abdülhamid’in güvenini kazanan ve geri plandayönetimde ve yöneticileri üzerinde etkin rol oynayan Karavezir Seyyid MehmedPaşa’nın hayatı, padişah nezdindeki yeri ve muhallefâtına odaklanmaktadır.Padişahın silahtarlığı döneminde siyasi atamalarda perde arkasındaki kişiolarak devrin sadrazamlarından Safranbolulu İzzet Mehmet Paşa, Darendeli İzzetMehmet Paşa ve Halil Hamid Paşa gibi kişilere referans olmuş, Sultan nezdindeiyi bir yer edinmiştir. Kurduğu vakıf aracılığıyla, Nevşehirli Damat İbrahimPaşa’nın Muşkara’yı Nevşehir yapmasına özenerek, doğduğu Arapsun köyünüGülşehir kazasına dönüştürmüştür. Kendi mülkünden kurduğu vakfa yaptığıbağışları dışında zengin bir kürk, silah, at ve mücevher koleksiyonuna sahiptir.Karavezir’in, bürokratik mevkileri elde etmedeki zekâsı yanında, zevkli vekeyifli bir kişilik olduğu anlaşılmaktadır; sahip olduğu nargile ve çubukkoleksiyonu devrin moda alışkanlıklarından tütün tutkusunu ortaya koymaktadır. Sahipolduğu eşyaların ağırlıklı olarak yerli ve doğu menşeili olmasına karşın yüzparçayı bulan Saksonya ve Viyana işi mutfak eşyalarının Avrupa kültürü vezevkine de yabancı olmadığını göstermektedir. Bu çerçevede birçok bilgi ilk kezbu çalışmayla gün yüzüne çıkarılmıştır., This article focuses on the life of the Pasha who gained trust of Abdülhamid the 1th and had on active role onthe administration and administrators at the backstage, the place of him in the presence of the Sultan and his heritage.During the period of Sultan’s armorer, he gave a reference about some grand viziers such as İzzet Mehmed Paşa fromSafranbolu, İzzet Mehmed Paşa from Darende,Halil Hamid Paşa, as a person at a backstage in political environments,he got a good place in the eye of the Sultan. Through his foundation, he change the village of Arapsun where he wasborn into the subprovince of Gülşehir taking an example by Damat İbrahim Pasha’s changing Muşkara into Nevşehir.Apart from the danations he made to the foundation that he founded whit his own possesions, he had fur, gun, horseand jewellery collection. Besides his intelligence to gain bureaucratic positions, he is thought to be an enjoyableand a pleasant person, his nargile and stick collection reveal the tabacco passsion which was the trend of that era.Although most of his possessions have domestic and eastern origins, he had about one hundred kitchen utensils fromSaxonia and Vienna, which shows that he wasn’t a stranger to European culture and taste. Within this scope, a lot ofinformation was revealed for he first time with this study.Keywords: Grand Vizier, Karavezir, Seyyid Mehmed Pasha,Heritage, Material Culture.

Bu çalışmada 16. yüzyılda yaşamış Mehmed bin Abdullah adlı bir yeniçerinin muhallefâtı üzerinden hayatına dair bazı çıkarımlar yapılmaya çalışılacaktır. Muhallefât kaydı üzerinden bir hayat okuması yapmak adına var olan bilgilerdeki boşluklar belgedeki bilgilerin anlamlandırılması ve bir bağlama oturtulması için yoğun tasvir tekniği kullanılmıştır. Sayısal verileri anlamlı kılmak adına Abdullah oğlu Mehmed’in yaşam standardı, aynı dönemde yaşayan farklı meslek gruplarından insanların gelirleri ile karşılaştırılmıştır. Tüm bu çaba 16. yüzyılda yaşamış sıradan bir insanın hayatını daha iyi anlamaya yöneliktir., This study draws inferences concerning the life of a 16th-century janissary named Mehmed bin Abdullah on the basis of his muhallefât. This was done to fill the gaps in available information using the muhallefât records. An intensive description technique was used to understand the information in the documents and place it in context. To clarify the numerical data, Mehmed bin Abdullah’s standard of living was compared with those of others of different occupational groups living in the same period. The ultimate goal of this approach is to better understand the life of an ordinary person who lived in the 16th century.

Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı, Bu çalışmada XIX. yüzyıl başlarında, Osmanlı Devleti’ndeki dönüşüm ve reform sürecinde devletin müsâdere uygulamalarının nasıl bir çizgide devam ettiği ve merkez-taşra arasındaki ilişkilerin idari ve mali politikalar çerçevesinde Osmanlı hükümetinin müsâdereyi bir hazine geliri algılayıp bunu mali politika olarak kullanıp kullanmadığı, Alemdâr Mustafa Paşa örneği ile irdelenmiştir. Alemdâr Mustafa Paşa’nın Rusçuk âyanlığı ile taşrada idari vazifelere haiz olması ve hükümetin güven duygusuna mazhar oluşu, ileride güçlü bir ordu ile İstanbul’u zorlamasına ve sadaret makamına yükselmesine vesile olmuştur. Kısa süren sadaret döneminde Bab-ı Âli’deki yeniçeri isyanı sırasında yaşamına son veren Alemdâr’ın, ölümü sonrasında canib-i miri için mallarının müsâdere sürecine başlanmıştır. Çalışmamızın esas konusunu oluşturan Alemdâr Mustafa Paşa’nın mal varlığının müsâdere süreci, arşiv belgeleri ve muhallefat defterlerinin tasnifi ile gerçekleşmiştir. Alemdâr Mustafa Paşa’nın taşrada Rusçuk ve civar kazalarda elde ettiği mukâta’a gelirlerinin tesbiti ve emlâkının belirlenmesi ile İstanbul’da yaşadığı sadaret döneminde elde ettiği gelirler ve mallarının miri adına zapt edilerek müzayede ile satışından elde edilen miktarın büyük bir kısmı Alemdâr’ın borçlarına ödenmiş ayrıca bu süreç içerisinde Alemdâr’ın ailesinden muhtaç olan kimselere de aylık belli bir maaş tahsis edilmiştir. XIX. yüzyıl başlarında devletin uyguladığı müsâdere sistemi, gelirlerinin savaş finansmanı için hazineye alınması meselesinden oluşmaktadır. Alemdâr Mustafa Paşa’nın müsâdere edilen mal varlığından borçlarının çokluğu ve alacaklılarından tahsil edilemeyen meblağlar sebebiyle devlet hazinesine az miktarda finans aktarımı yapılmış ve miri adına elde edilen bu miktar da devlet giderleri için harcanmıştır. Bu çalışmada Alemdâr Mustafa Paşa’nın müsâdere edilen mal varlığının akıbeti arşiv vesikalarına dayanılarak ortaya konulmuştur., This study aims to examine the true nature of confiscation procedures "musadere" within the administrative and fiscal policy of the association between central and province, whether Ottoman government comprehend the confiscation incomes as a subsidize the treasure as a financial policy via the case of Alemdâr Mustafa Pasha during the transformation and reformation process of the Ottoman Empire at the beginning of the 19th century. Alemdâr Mustafa Pasha's successful administrative assignments during his ayan of Rusçuk (governor of the province) and gaining the trust of the government, led him to raise the siege of Constantinople from the reactionaries with his powerful army and promoted to Grand Vizier position. In his short time service as a Grand Vizier, he killed himself during the Janissaries revolting at Bab-ı Âli. Within the death of Alemdâr, his possessions confiscated by the treasury on behalf of the government. The main subject of this study, which is the confiscation procedure musadere of Alemdâr Mustafa Pasha is examined by the classification of archive documents and inheritance accounts muhallefat defterleri. After the identification and counting of Alemdâr's possessions which were obtained from mukâta’a revenues, properties during his administrative in Rusçuk and vicinities and also the Grand Vizier period in İstanbul. All of his possessions were sold and the most of the sale incomes used for his debt payments and a limited wage allotment established for Alemdâr's dependent relatives. viii The main issue of confiscation system is using incomes for subsidize the military budget by the government at the beginning of the 19th century. It's understood that Alemdâr Mustafa Pasha's confiscated possessions revenue are not adequate for his personal debts and unpaid amounts from his drawers are also problematic. For the reason that only a small amount of his revenue transferred to the the treasury and lease only used for administrative expenses. In this study the fate of Alemdâr Mustafa Pasha's confiscated possessions were put forth on the basis of the archive accounts., Bu çalışma, 2015/126 numaralı proje ile Balıkesir Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi (BAP) Birimi tarafından desteklenmiştir.

XVII. Yüzyıl başlarında yeniçeri ocağında yetişen ve ocak ağalığına kadar yükselme başarısı gösteren Köse Mehmet Ağa, Sultan IV. Murat’ın iktidarının sallandığı cülus meselesinde gösterdiği sağlam duruş ile O’nun hayatını kurtarmış hem de tahtta kalmasını sağlamıştır. Ardından bir dönem padişahın sağ kolu olan Köse Mehmet Ağa, tarihimizde iyi bilinen IV. Murat’ın şedit yönetiminin icra amiri olmuştur. Ağa, yaptığı bir hatanın kurbanı olup katledilince, kendisine ait mallar müsadere edilmiştir. Köse Mehmet Ağa’ya ait muhallefât listesinde, sahip olduğu nitelikli mallar Osmanlı Devleti’nin sosyal, kültürel ve iktisadi tarihine ışık tutmaktadır. Köse Mehmed Agha was raised among the Janissary corps in the beginning of the seventeenth century and he rose to the rank of Agha of the Janissaries. When Sultan Murad IV was threatened to be deposed as the crisis of payment for the accession to the throne (cülûs) got worse, Köse Mehmed Agha saved the Sultan’s life and helped him to stay on the throne as he stood with the Sultan against the Janissaries. In the aftermath, he became a trusted man of Murad IV for a while and carried out Murad’s notorious coercive administration methods. Once Köse Mehmed made a mistake, he was executed and his properties were confiscated. The list of Agha’s high quality possessions indicates that a high-ranking Ottoman officer could easily amass massive wealth but the result of a big mistake in a high office would be fatal.

This study handles the activities and the confiscation of the assets of Sarıcaoğlu Osman Aga, the ayan of Yenisehir district in Bursa. Osman Aga was a bandit initially. When Osman Aga got stronger due to the support of Kalyoncu Ali Aga, the ayan of Bilecik, he became the ayan of Yenişehir. Since he continued to behave like a bandit, he was sentenced to death several times. Nevertheless he always escaped from the punishment by means of Kalyoncu Ali’s protection. Upon he continued illegal activities persistenly he was sentenced to death once again in 1813. Even he escaped he was caught and executed finally. Then his inheritance was confiscated. His total assets were estimated to be 600.000 kuruş. Bu çalışmada, Yenişehir âyânı Sarıcaoğlu Osman Ağa'nın faaliyetleri ve müsâdere edilen varlıkları incelenmiştir. Osman Ağa, önceleri bir eşkıya olarak bilinirken Bilecik âyânı Kalyoncu Ali Ağa'nın desteğiyle güçlendi ve Yenişehir âyânı oldu. Ancak bir eşkıya gibi davranmaya devam etti. Bu nedenle birkaç kez ölüm cezasına çarptırıldı. Fakat Kalyoncu Ali tarafından korunduğu için cezalandırılmaktan hep kurtuldu. Kanunsuz eylemlerini sürdürdüğünden 1813'te bir kez daha idam cezası aldı, kaçmasına rağmen kısa süre sonra yakalanıp öldürüldü. Ardından muhallefâtı müsâdere edildi. Osman Ağa'nın serveti 600.000 kuruş olarak tahmin edilmiştir.

Osmanlı’nın Sosyo-ekonomik tarihi açısından önemli bir yere sahip olan muhallefat defterleri, ölen kişilerin bıraktığı menkullerini veya gayr-i menkullerini içeren kayıtlardır. Bu kayıtlar bulundukları tarihî dönemin ekonomik ve sosyal yapısını aydınlatırken aynı zamanda ait oldukları bireyin de servetiyle ilgili bilgi sahibi olmamıza imkân sağlamaktadır. Kayıtlı eşyalardan hareketle ait olduğu kişinin zenginliği, statüsü, zevki ve tercihleri, sosyal ilişkileri gibi konularda bilgi sahibi olurken döneminin ve toplumun kültürel özelliklerini öğreniriz. Bu çalışmada, Osmanlı Devleti’nde silahtarlık, çeşitli bölgelerde muhafızlık, vezirlik, kaymakam vekilliği ve en son Erzurum vilayetine valilik ile görevlendirilmiş olan Şahin Mustafa Paşa’nın muhallefatı incelenmiştir. Cumhurbaşkanlığı Osmanlı Arşivinde C.DH./188-9358 numarada kayıtlı olan ve üç sayfadan oluşan muhallefat defterinin Transkripsiyonu yapılarak değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Söz konusu makale üç bölümden oluşmaktadır. İlk olarak genel manada tarihsel kaynak olarak muhallefat defterleri ve özellikleri ele alınmıştır. İkinci bölümde Şahin Mustafa Paşa’nın hayatına dair bilgiler yer almaktadır. Üçüncü bölüm ise Şahin Mustafa Paşa’ya ait muhallefat defterinde yer alan eşyaların sdeğerlendirilmesinden oluşmaktadır. Bu değerlendirmede Şahin Mustafa Paşa’nın sahip olduğu eşyalar Nakit Parası, Kitapları, Giyecekleri, Silahları, At Koşum Takımları ve Av Malzemeleri, Diğer Malzemeleri, Ev Eşyaları, Mutfak Malzemeleri, Köle ve Cariyeleri ve Hayvanları, Diğer Eşyalar gibi ayrı başlıklar altında incelemeye tabi tutulmuştur. Bu değerlendirme esnasında Şahin Mustafa Paşa’nın hem siyasi hem de askeri bir kişi olarak hayatını nasıl yaşadığı hakkında ipuçları takip edilmiş. Sahip olduğu malvarlığı göz önünde bulundurulduğunda, askeri sınıf üyesi bir vezirin görevli bulunduğu bölgelerde, bağlı olduğu saltanatın haşmetini sergilediği gözlenmiştir. Zengin bir gardırobunun olduğu, ev ve mutfak eşyalarının önemli bir kısmının hem sayıca çok hem de kaliteli olduğu, silahlarının çoğunlukla altın ve gümüş gibi kıymetli madenlerden yapıldığı, kölelerinin, cariyelerinin ve azımsanmayacak ölçüde hayvanlarının bulunduğu tespit edilmiştir. Böylece Şahin Mustafa Paşa’nın muhallefatından yola çıkarak 17. yüzyıl Osmanlı toplumunda üst düzey devlet görevlilerinin geride bıraktıkları eşyalar üzerinden sahip oldukları servet ve bu servetin kullanımı ile ilgili bir değerlendirme yapmak mümkün olmuştur., Legacy books, which have an important place in the socio-economic history of the Ottoman Empire, are the records that contain the securities or non-securities left by the deceased. While these records illuminate the economic and social structure of the historical period, they also enable us to have information about the wealth of the individual to which they belong. We learn about the cultural characteristics of the period and society while having information about the topics such as wealth, status, aestheticism and preferences, social relations of the person belonging to him from the registered goods. In this study, the legacy belongs to Sahin Mustapha Pasha who was appointed as military service in Ottoman Empire as guard in various regions, vizier, deputy district governor and the governor Erzurum province was examined. Transcription of three pages of legacy book, which is registered in the Presidential Ottoman Archive at C.DH./188-9358, was evaluated. The article in question consists of three chapters. Firstly, in general terms, as the historical source, the legacy books and their properties were discussed. The second part contains information about the life of Sahin Mustapha Pasha. The third part consists of the evaluation of the belongings of Şahin Mustafa Pasha's legacy book. In this assessment, Sahin Mustapha Pasha's possessions were examined under separate headings such as Cash Money, Books, Clothes, Weapons, Horse Harnesses and Hunting Equipment, Other Materials, Household Items, Kitchen Materials, Slave and Concubines and Animals, Other Items. During this evaluation, clues on how Sahin Mustapha Pasha lived his life as a political and military person were traced. Considering his wealth, it was observed that in the regions where a military class member vizier was in charge, he showed the magnificence of his reign. It has been found that it has a rich wardrobe, a significant number of household and kitchen utensils which are both high in number and high in quality, their weapons are mostly made of precious metals such as gold and silver, and their slaves, concubines and considerable animals. In conclusion, it became possible to make an assessment of the wealth they possessed and used by the high-ranking state officials in the 17th century Ottoman Empire, based on Sahin Mustapha Pasha's legacy.