Search

Bu çalışmada, alt ekstremite amputasyonlu bireylerde fiziksel aktivite düzeyinin objektif bir yöntemle değerlendirilmesi ve farklı amputasyon seviyelerinde fiziksel aktivite düzeyinin aktivite monitörü ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya 30 transtibial, 20 transfemoral ve 10 bilateral diz altı ampute dahil edildi. Gruplar demografik karakteristikler, güdük, amputasyon ve proteze ilişkin özellikler açısından homojendi. (p>0,018). Gruplar arasında Tampa Kinezyofobi Ölçeği, Trinity Amputasyon ve Protez Deneyim Ölçeği, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi, New York Postür Değerlendirme Ölçeği, kas kuvvet ve kısalık değerlendirmeleri açısından anlamlı fark yoktu (p>0,018). Günlük adım sayısı, 1 haftalık total fiziksel aktivite seviyesi, 1 haftalık aktif fiziksel aktivite seviyesi, günlük katedilen mesafe, aktivite düzeyi (PAL), süreli kalk yürü testi ve 2 dakika yürüme testi açısından gruplar arasında anlamlı fark bulundu (p0,018). There were no significant differences in TAMPA Kinesiophobia Scale, TAPES Amputation and Prosthesis Experience Scale, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ), New York Posture Rating Chart, muscle strength and tightness among groups (p>0,018). Daily steps, total physical activity level / a week, active physical activity level / a week, daily displacement, activity level (PAL), Timed-Up and Go test and 2 minutes walk test were found significantly different (p

Acil Serviste Girişimsel Sedasyon Ve Analjezi Uygulanan Hastalarda Sedasyon Derinliğini Ölçmede EEG Monitörizasyonu (Noninvasiv Yükseltilebilir Parametreli Hemodinamik Monitörizasyon PlatformuTM) Patient State Index (PSI) İle Ramsey Sedasyon Skalasının Uyumluluğunun Değerlendirilmesi. Giriş ve Amaç: Acil servislerde ağrılı işlemler oldukça sık uygulanmaktadır. Bu işlemlerin daha konforlu ve ağrısız yapılabilmesi için sıklıkla Girişimsel sedasyon ve analjezi (GSA) uygulanmaktadır. GSA uygulanan hastalarda sedasyon derinliği, oluşabilecek komplikasyonları önlemek ve erken müdahale etmek için takip edilmelidir. Sedasyon derinliği klinik skalaların yanı sıra 'Patient State Index (PSI)' gibi dijital EEG monitörizasyonu ile de yapılabilmektedir. Çalışmamızda birincil sonlanım noktası olarak acil serviste ekstremite kırık veya çıkığı nedeniyle GSA uygulanan hastalarda sedasyon derinliğini takip etmede EEG monitörizasyonu (Patient State Index) ile 'Ramsey Sedasyon Skalası'nın uyumluluğunu, ikincil sonlanım noktası olarak da gelişebilecek komplikasyonları erken tanımada kullanılabilirliğini belirlemeyi amaçladık. Ayrıca acil serviste kullanımı için uygun olup olmadığının değerlendirilmesi de amaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisi'ne Ağustos 2016- Kasım 2017 tarihleri arası başvuran hastalardan ekstremite kırık ve çıkık nedeniyle GSA uygulanan 100 vaka prospektif, analitik çalışmamıza dahil edilmiştir. Olguların sosyo-demografik verileri, GSA öncesi, Bazal (girişim başlama anı) ve sonrasında 5, 10, 15, 30. dakikalardaki vital bulguları, GKS, EtCO2.PSI ve RSS değerleri kayıt edildi. PSI ve RSS değerlerinin uyumluluğu değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya alınan 96 hastanın yaş ortalaması 52,09±15,9, kadın/erkek 1 idi. En düşük ortalama PSI ölçümleri bazal (87,4±3,9) ve 1.dakikada (74,1±8,7) gelişti. Sonrasında 5-10-15.dk'larda (60,4±8,3- 56,4±7,1-70,6±10,1) ve 30.dk'da (84,3±3,8) olarak ölçüldü. Olguların bazal,10.dk. ve 30.dk 'da PSI ve RSS bakıldığında aralarında anlamlı bir korelasyon saptanamamıştır (Bazal, 10. ve 30. dk.; r: 0,051, r: 0,126 ve r: 0,026). 1.dk, 5.dk. ve 15.dk'da PSI ve RSS değerleri arasında zayıf derecede negatif korelasyon saptanmıştır. (1., 5. ve 15. dk. sırasıyla; r-0,259, r-0,252 ve r-0,390 – p

Amaç: Bu çalışmada klinik pratikte sık karşılaşılan, intramuskuler enjeksiyon sonrası siyatik siniri hasarını ratlarda oluşturulan deneysel periferik sinir hasarı modelinde değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: 78 adet erkek Wistar cinsi Albino rat, 5 ana gruba ayrıldı. Grup 1 (kontrol), grup 2 (sham), grup 3 (benzatil penisilin g), grup 4 (diklofenak sodyum) ve grup 5 (deksametazon) olarak gruplar tanzim edildi. Kontrol grubu haricindeki tüm grupların siyatik siniri eksplore edilerek epinöral, endonöral ve intrafasiküler mesafelere farmakolojik ajanlar tatbik edildi. Denekler fonksiyonel, elektrofizyolojik ve histopatolojik açılardan değerlendirildi.Bulgular: Her üç değerlendirme kriterine göre en belirgin ve istatistiki olarak anlamlı yaralanma benzatil penisilin G ve diklofenak sodyum gruplarında görülürken endonöral ve fasikül içi enjeksiyonların epinöral enjeksiyonlara nazaran daha belirgin hasar bıraktığı gözlendi. Sonuç: Bu çalışma ile periferik sinir trasesinde yapılacak herhangi bir ilaç enjeksiyonu fonksiyonel ve elektrofizyolojik kayıp ve/veya histolojik olarak periferik sinir mimarisinde bozulma etkileri olabileceğini gözlemlendi.Anahtar Kelimeler: Enjeksiyon nöropatisi, siyatik sinir, varyasyon, elektronöro monitörizasyon. Ojective: In this study we purposed to evaluate the sciatic nevre injury due to intramusculer injection which is frequently seen in medical practice on a rat experimental peripheral nevre injury model.Material and Method: 78 male Wistar albino rats are diveded into 5 major groups. We set the groups as group 1 (control), group 2 (sham), group 3 (benzatyl penicilline G), group 4 (diclofenac sodium) and group 5 (dexametasone). Pharmacological agents applied to all sciatic nerves of rats after exploration in epineural, endoneural and intrafasicular compartments except the control group. The subjects and their sciatic nerves evaluated with funcional, electrophysiological and histopathological results.Results: The injury which is evident and statistically significant is seen in benzatyl peniclline g and diclofenac sodium groups. On the other hand we have reached the result of the endoneural and intrafasicular injection may cause more harm than epineural injections.Conclusion: We observed that any medicine injection which can be applied on epineural, endoneural or intrafasicular compartments of sciatic nerve may cause functional and elctrophysiological loss with or without detoriation in peripheral nerve architecture.Key Words: injection neuropathy, sciatic nerve, variation, electroneuro monitor 81

Amaç: Rekürren Laringeal Sinir hasarı az görülen ancak meydana geldiğinde yaşam kalitesini bozan önemli bir komplikasyondur.Bu prospektif randomize çalışmanın amacı tiroidektomi sırasında intraoperatif sinir monitorizasyonu kullanılan (İOSM) hastalar ile klasik görsel sinir diseksiyonu yapılan hastalar arasında karşılaştırma yaparak, İOSM'nin postoperatif rekürren laringeal sinir felci oranını azaltma, sinir bulma süresi ve operasyon süresine etkisini görmektir. Çalışmada ayrıca yöntemin, postoperatif serum kalsiyum, parathormon seviyelerindeki değişimleri üzerindeki etkileri incelenerek, Çukurova Üniversitesi Genel Cerrahi Kliniği olarak kendi verilerimizi literatüre sunma amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Ocak 2012 ile Şubat 2017 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi AD polikliniğine başvuran ve çalışmaya dahil edilen 527 hasta nöromonitorizasyon kullanılan (Grup1; n=241), nöromonitorizasyon kullanılmayan (Grup 2; n=286) olmak üzere randomize edilerek iki gruba ayrıldı. Hastaların, yaş, cinsiyet, postoperatif patoloji sonuçları, yapılan ameliyatlar, preoperatif ve postoperatif serum kalsiyum ve parathormon değerleri, sinir bulma süresi, operasyon süresi, geçici ve kalıcı ses kısıklıkları ve komplikasyonlar istatiksel olarak incelendi.Bulgular: Monitör kullanılan ile kullanılmayan gruplar arasında geçici ve kalıcı ses kısıklığı açısından istatistiksel anlamlı fark saptanmadı. Operasyon öncesi ve sonrası serum kalsiyum ve Parathormon seviyeleri arasında monitör kullanılmayan grupta belirgin düşme tespit edilmesine rağmen istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Gruplar arasında sinir bulma ve operasyon süreleri karşılaştırıldığında monitör kullanılan grupta anlamlı şekilde düşük saptandı. Sonuç: İOSM'nin kullanımının sinir bulma aşamasını hızlandırdığı ve buna bağlı olarak operasyon süresini kısalttığı gösterilmiştir. İstatistiksel olarak anlamlı olmasa da sinir hasarını önlemede olumlu katkı sağlamıştır.Anahtar Kelimeler:Rekürren Laringeal Sinir, Nöromonitorizasyon, Tiroidektomi Komplikasyon. Objective: Recurrent Laryngeal Nerve injury is an important complication that is rare but disruption of life quality when occurs. The aim of this prospective randomized study is to compare the results of intraoperative nerve monitoring (IOSM) and conventional visual nerve dissection (IOSM) during thyroidectomy. We also aimed that determine the effect of IONM on the postoperative recurrent laryngeal nerve palsy rate, duration of nerve finding and operation time, changes of postoperative serum calcium and Parathormone levels and presenting our own data to the literature as Çukurova University General Surgery Clinic.Materials and Methods: 527 patients were chosen and included to study between January 2012 and February 2017 from Çukurova University General surgery clinic. Patients randomized into two groups which are neuromonitorisation group (Group 1; n = 241) and no neuromonitorisation group (Group 2; n = 286). Patients' age, gender, postoperative pathology results, surgical procedures, preoperative and postoperative serum calcium and parathormone values, duration of nerve finding, duration of operation, temporary and permanent hoarseness were evaluated statistically.Results : There was no statistically significant difference between the groups with and without monitor using. There was a significant decrease in serum calcium and parathormone levels before and after the operation but there was no significant difference between the groups. In terms of duration of nerve finding and operation time significantly lower in the monitor used group.Conclusion: The use of the IOSM has been shown to speed up the nerve finding phase and thus shorten the duration of the operation. Although not statistically significant, it contributed positively to the prevention of nerve damage.Keywords:Recurrent Laryngeal Nerve, Neuromonitorisation, Thyroidectomy Complication. 54

Amaç: Bu tez çalışmasında, köpeklerde optimal ovaryohisterektomi (OHE) zamanının ve monitörizasyon parametrelerindeki değişiklerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Sunulan tezde kısırlaştırma isteğiyle getirilen farklı ırk ve yaşlardaki 30 köpek, vücut ağırlıklarına göre gruplandırıldı. Grup 1'e (G1; n=10) vücut ağırlığı

Amaç: Bu araştırma tip 2 diyabeti olan bireylerin diyabet izlem uygulamalarını ve etkileyen faktörleri incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırma tanımlayıcı, kesitsel, karşılaştırmalı, korelasyonel olarak, bir üniversite hastanesinin diyabet eğitim polikliniğinde tip 2 diyabet tanısı olan 129 birey ile yürütülmüştür. Veriler, araştırmacı tarafından oluşturulan, bireylerin diyabet izlemine ilişkin bilgi ve uygulamalarına ilişkin sorular içeren bir form ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, aritmetik ortalama, ki kare, t testi, Mann Withney U, Spearman Korelasyon, Kruskall Wallis analizi kullanılmıştır.Bulgular: Çalışma sonucunda, tip 2 diyabeti olan bireylerin diyabet izlem sıklığını bilme durumları ve diyabet izlem uygulama sıklıklarının ortalama değerin altında olduğu bulunmuştur. Bireylerin izlem sıklığını bilme durumu ile yaş, eğitim düzeyi ve diyabete ek kronik hastalığın olması arasında anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır. Çalışmada devamlı görüştüğü bir diyabet hemşiresi olan hastaların izlem sıklığını bilme ve izlem uygulama sıklığı puan ortalamalarının diğerlerine göre anlamlı düzeyde yüksek olduğu bulunmuştur. Diğer sosyo-demografik ve tıbbi özellikler ile izlem sıklığını bilme ve uygulama arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır. Ayrıca izlem sıklığını bilen hastaların tümünün bu izlemleri uygulamadığı ve uygulamama nedenlerinin bireye ve sağlık sistemine ilişkin olduğu bulunmuştur. Sonuç: Tip 2 diyabeti olan bireylerin hastalığın ve komplikasyonların yönetilmesinde önerilen izlemleri bilme ve uygulamada yeterli olmadıkları görülmüştür. Her sağlık kuruluşunda bir diyabet eğitim hemşiresinin istihdam edilmesinin ve eğitimde izlemlere yer verilmesinin bireylerin diyabet izlemlerine ilişkin bilgi ve uygulamalarını arttıracağı düşünülmektedir. Object: This study is conducted in order to examine the diabetes monitoring behavior and the effecting factors for individuals with type 2 diabetes.Method: The study was conducted with 129 individuals diagnosed with type 2 diabetes mellitus at a diabetes education outpatient clinic of a university hospital in a descriptive, cross-sectional, comparative and correlational manner. Data were collected via a form created by a researcher, which contains information related to diabetes mellitus follow up of the individuals, and questions related to applications thereof. During data evaluation descriptive statistics (number, percentages, mean, standard deviation), chi square test, t-test, Mann Withney U, Spearman Correlation, and Kruskall Wallis analysis of variance were used. Findings: At the end of the study, it was discovered that individuals with diabetes have scored below average in knowing how frequently their monitoring are, and actually implementing these monitoring. A significant correlation between the individuals' knowing the frequency of their monitoring and their age, educational level, and additional chronic diseases other than diabetes has been detected. It was also discovered that the patient who see the same diabetes nurse consistently have a higher rate of knowing their frequency of monitoring and actually implementing these. Other socio-demographic and medical characteristic did not display a significant correlation with knowing the frequency of monitoring and implementing them. It was also found that, patients who know how frequent their monitoring should be do not implement them, and the reason of this related to the individual and the health system.Result: It was found that individuals with type 2 diabetes are insufficient in knowing and implementing the monitoring recommended for managing the complications and disease. It is thought that employing diabetes nurses in each health institution and informing the patient regarding the monitoring during diabetes training will raise awareness and increase the level of implementation. 72

Epilepsiyi karakterize eden spontan nöbetleri oluşturan fizyopatolojik süreç nöronların uyarılabilme eşiğindeki çoğu kez nedeni bilinmeyen düşmedir. Ancak nöronları aniden anormal aşırı elektirksel deşarja yönelten patofizyolojik mekanizmalar halen net olarak anlaşılamamıştır. İnteriktal dönemde sakin görülen bu nöronların aslında normal nöronlardan farklı olması akla uygun görünmektedir. Epilepsilerin sıklıkla birlikte bulunduğu komorbid durum başağrıları ve ağrılı sendromlardır. Bu komorbiditenin sebebi ise henüz bilinmemektedir. Diğer taraftan epilepside interiktal dönemde ağrıya duyarlılık konusunda bilimsel bir araştırma olmadığı görülmektedir. Eğer epilepsili hayvanlarda kontrollerine oranla fizyolojik ağrı algılanmasında farklılıklar saptanırsa, interiktal dönemde sakin gözüken kortiko-talamik ağlarda aslında canlının bazı fizyolojik yanıtlarının normalden sapmasına yol açan bir değişimin de olduğu öne sürülebilecektir. Bu doktora tezinde genetic absans epilepsili sıçanlar kullanılarak epilepside interiktal ağrı eşiğinin kontrolleri ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Deneyler için 2 grup oluşturulmuştur. Bağımsız grupta 8 adet erkek epilepsi gelişmiş 8 aylık WAG/Rij sıçanın ağrı eşik değerleri, 8 adet yaş ve cins aynı olan epilepsisi olmayan Wistar sıçanlarınki ile karşılaştırılmıştır. Bağımlı grupta ise deneylere sıçanlar epilepsi gelişmeden once 2 aylıklarken başlanıp, aynı hayvanlarda epilepsi geliştikten sonraki dönemde (8 aylık) ölçümler tekrarlanmıştır. Bağımlı grupta 12 adet erkek WAG/Rij ve 11 adet yaş ve cins aynı olan kontrol Wistar sıçanlar kullanılmıştır. Tüm sıçanlara genel anestezi sonrası stereotaksik cihaz ile epidural olarak 2 adet aktif tripolar EEG elektrodu sol hemisfer frontal ve pariyetal kortekslere ve referans elektrod ise orta hat serebellumun üzerine yerleştirilerek en az 10 gün iyileşmeleri beklendikten sonra interiktal ağrı eşiği ölçümleri yapılmıştır. Ağrı eşiği değerleri uyanık hareketli sıçanlarda senkronize video-EEG monitorizasyon sistemi kullanılarak interiktal evre belirlenerek ölçülmüştür. Ağrı eşiği ölçümü ise in vivo termal plantar analjezimetre ile yapılmıştır. Sağ ve sol arka ayaklardan, en az 15 dk aralıklı 2 şer kez alınan eşik değerlerinin ortalamaları alınarak ağrı eşiği latansları belirlenmiştir. WAG Rij ve Wistar sıçanlar arasında ağrı duyarlılığı arasındaki olası farka, peripheral nosiseptörlerin olası katkısını irdelemek üzere dorsal kök gangliyon (DKG) nöronları, enzimatik işlem ve mekanik uygulamalarla ayrıştırılarak cam lamellere ekilerek ve kalsiyuma duyarlı flüoresan boya olan fura-2 AM (1 uM) ile yüklenerek bakılmıştır. Her bir nöronun hücre içi kalsiyum yanıtları oransal esaslı standart flüoresan kalsiyum görüntüleme tekniği ile hesaplanmıştır. Kalsiyum yanıtları membran depolarizasyonu (hücre dışına 30 mM KCl ekleyerek) ile uyarılmıştır. Bağımsız gruplardaki latans değerleri, 8 aylık epilepsili sıçanların interiktal ağrı eşiğinin kontrollerine oranla anlamlı düzeyde düşük olduğunu göstermiştir [sırası ile 3, 0 ve 4, 5 sn (P=0,001)]. Bağımlı gruplarda ağrı eşiği değerleri, sıçanlar hem epilepsinin henüz gelişmediği 2 aylıklarken [sırası ile epilepside ve kontrolde, 2,7 ve 3,1 sn (P=0,036) ] hem de epilepsi geliştikten sonra 8 aylıklarken [sırası ile epilepside ve kontrolde, 2,8 ve 3,9 sn (P=0.00014)] epilepsisiz kontrollerine oranla anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. KCl ile membrane depolarizasyonu hücre içi serbest kalsiyum düzeyinde anlamlı artışa yol açmış ancak, Wistar ve WAG/Rij sıçanlardan izole edilen DKG hücrelerinin membrane depolarizasyonuna cevaben bu kalsiyum artışları arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Bu bulgular genetik absans epilepsili sıçanların nöbetsiz dönemde ağrıya karşı aşırı uyarılabilir olduklarını ve aşırı uyarılabilirliğin DKG düzeyinde olmadığını göstermesi açısından önemli görülmektedir. The physiological process that constitute the characteristic spontaneous seizures of epilepsy is due to lowering of excitability threshold of the neurons often without any obvious cause. The pathophysiological mechanisms that leads to the sudden onset of excess neuronal electrical discharge is still not fully understood. It is conceivable that these neurons that seems silent during interictal period are actually different than normal neurons. Headaches and painful syndromes are common co-morbidities with epilepsy. The reasons for these co-morbidities are still not known. On the other hand there is no study addressing interictal pain sensitivity in epilepsy. If the epileptic experimental animals has an altered pain sensitivity, it can be proposed that there could be a change in normally silent cortico-thalamic circuits causing deflection of some physiological responses. In this PhD thesis it was aimed to investigate the interictal pain sensitivity in epilepsy by using genetic absence epilepsy rats in comparison with the controls. Two experimental groups were formed. Independent group was consisted of 8 male epileptic 8 month WAG/Rij rats while 8-age and gender-matched Wistar without epilepsy served as control. In the dependent group, experiments were started before epileptic seizure manifestation when the rats were 2 months old and the measurements were repeated when they were epileptic at (8 months old). In the dependent group there were 12 male WAG/Rij and 11 age and gender-matched control Wistar rats. Permanent cortical electrodes, 2 active EEG electrodes to left frontal and the reference electrode to mid-line cerebellum was implanted under general anesthesia using stereotaxic frame and interictal pain threshold measurements were performed following 10 days recovery from electrode surgery. Interictal, as confirmed by synchronized video EEG monitorization, pain threshold measurements were performed when the animals were awake and freely moving. In vivo pain threshold values were determined by using thermal plantar analgesiameter. Pain threshold values were determined by averaging the 2 measurements from right and left hind-paw by 15 minutes intervals. For assessment of possible contribution of peripheral nociceptors in pain sensitivity among WAG/Rij and Wistar rats, dorsal root ganglion (DRG) neurons were cultured on glass coverslips following enzymatic digestion and mechanical agitation, and loaded with the calcium sensitive dye fura-2 AM (1 uM). Intracellular calcium responses in individual DRG neurons were quantified by using standard fura-based ratiometric calcium imaging technique. Ca2+ responses to membrane depolarisation (stimulation with 30 mM extracellular KCl) were assessed. The pain latency values of 8 month-old epileptic rats in the independent group significantly lower than their respective controls [3,0 vs 4,5 sec (P=0,001), respectively]. In the dependent group of rats, pain threshold values of WAG/Rij rats were significantly lower than controls at both when they were non-epileptic at 2 months [epileptic vs. control: 2,7 and 3,1 sec (P=0,036) ] and at 8 months when they were epileptic [[epileptic vs. control, 2,8 and 3,9 sec (P=0.00014)]. Membrane depolarisation with KCl caused significant increases in free intracellular calcium; there was no significant difference between depolarisation-induced intracellular calcium changes of DRG neurons from Wistar and WAG Rij rats. These results are of importance to demonstrate that pain sensitivity of genetic absence epileptic rats is higher but the sensitivity is not caused by DRG neurons. 127

Giriş ve Amaç: Girişimsel sedasyon ve analjezi (GSA), acil servislerde ağrılı işlemlerde sık tercih edilen bir uygulamadır. GSA uygulanan hastalarda sedasyon derinliği takip edilmelidir. Sedasyon derinliği klinik skalaların yanı sıra 'Bispectral Index' gibi digital EEG monitorizasyonu ile de yapılabilmektedir. Çalışmamızda birincil sonlanım noktası olarak acil serviste ekstremite kırık veya çıkığı nedeniyle GSA uygulanan hastalarda sedasyon derinliğini takip etmede EEG monitörizasyonu (Bispectral Index™) ile 'Ramsey Sedasyon Skalası'nın uyumluluğunu, ikincil sonlanım noktası olarak gelişebilecek komplikasyonları erken tanımada kullanılabilirliğini belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Prospektif, analitik çalışmamıza, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisi'ne 01.12.2014-01.05.2015 tarihleri arasında başvuran ardışık 54 hasta alındı. Olguların sosyodemografik verileri, GSA öncesi, işlem başlangıcı (girişim başlama anı) ve sonrasında 5, 10, 15, 20. dakikalardaki vital bulguları, GKS, BIS ve RSS değerleri kayıt edildi. BIS ve RSS değerlerinin uyumluluğu değerlendirildi. Komplikasyon görülen ve görülmeyen olguların BIS değerleri karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmaya alınan 54 hastanın yaş ortalaması 57.4±15.7, kadın/erkek oranı 1.8 idi. En düşük ortalama BIS ölçümleri işlem başlangıcı (82.9±11.2) ve 5. dk'da (82.1±8.9) gelişti, sonrasında ise 10-15-20. dk'larda (85.1±9.8, 87.8±10.1 ve 91.8±7.8) olarak ölçüldü. Olguların bazal BIS ve RSS değerlerine bakıldığında aralarında anlamlı bir korelasyon yoktu (r:0.336, p:0.016). İşlem başlangıcı, 5.dk ve 15.dk BIS ve RSS değerleri arasında orta derecede negatif korelasyon saptanırken (r:-0.634, r:-0.637 ve r:-0,665) 10. ve 20.dk'larda ise iki değer arasında yüksek dereceli korelasyon saptandı (r:-0.748 ve r:-0.774) Tüm zaman dilimlerindeki BIS ve RSS değerlerinin ortalamaları karşılaştırıldığında ise aralarında yüksek derecede korelasyon saptandı (r:-0.989, p

Bu anket çalışmasının amacı; Türkiye'de genel anestezi uygulamalarında erişkin ve çocuk hastalarda sinir-kas ileti bloğu yapıcı ilaçları (NMBA), uygulama tekniklerini ve tercih sebeplerini belirlemek, ayrıca bu ajanların kullanımı sırasında sinir-kas ileti monitörü kullanım oranlarını belirlemektir.Etik kurul onayı alındıktan sonra Mayıs 2011–Mayıs 2012 tarihleri arasında yapılan anket çalışmasına 524 Anesteziyoloji ve Reanimasyon uzmanı veya araştırma görevlisi katıldı. Katılımcılar çalıştıkları kurumlara göre Kurum-1 (Üniversite Hastanesi, vakıf hastanesi ve özel hastane) ve Kurum-2 (Sağlık Bakanlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesi ve Sağlık Bakanlığı Hastanesi), mesleki durumlarına göre ise Konum-1 (öğretim üyesi, klinik şefi/ şef yardımcısı ve uzman hekimler) ve Konum-2 (araştırma görevlileri) şeklinde ikişer grupta değerlendirildi. Çalışmamızda Türkiye'de farklı kurum ve farklı konumda çalışan anestezistler tarafından hem yetişkin hem de pediyatrik hastaların entübasyonu için en çok tercih edilen NMBA'nın rokuronyum, uygulama tekniği olarak en çok tercih edilenin ise `priming` tekniği olduğu saptandı. Türkiye'deki anestezistlerin NMBA seçimini yaparken genelde ilacın etki başlama zamanının kısa olması, ilaç etkisinin geri dönüşümünün hızlı olması ve kardiyovasküler reaksiyona neden olmaması gibi özelliklere dikkat ettikleri belirlendi. Ayrıca Türkiye'deki meslektaşlarımızın yaklaşık üçte birinin (%36,7) sinir-kas ileti monitörü kullandığı ve bunu daha çok entübasyon, intraopertif izlem ve ekstübasyon amacıyla kullandıkları, en çok kullanılan cihazın ise TOF-Watch/TOF-Guard olduğu saptandı. Sonuç olarak, Türkiye'deki anestezistler tarafından, hem yetişkin hem de pediyatrik hastaların entübasyon gereken durumlarında en çok tercih edilen NMBA'nın rokuronyum, NMBA uygularken kullanım tekniğinin ise `priming` tekniğinin olduğunu tespit ettik. Ayrıca sinir-kas ileti monitorizasyonunun yeterli yaygınlığa ulaşmadığını saptadık.Anahtar kelimeler: sinir-kas ileti bloğu yapıcı ilaç, sinir-kas ileti bloğu yapıcı ilaç kullanım teknikleri, sinir-kas ileti monitorizasyonu, erişkin, çocuk The object of this survey study; is to determine application techniques and reason for preference of neuromuscular blocking drugs (NMBA) on adult and child patients at general anesthesia applications in Turkey and also to determine neuromuscular conduction monitor usage during usage of these agents. 524 Anesthesiology and Reanimation expert or research assistant participated to survey study between the dates of May 2011-May 2012 after getting the approval of Ethic Committee. The participant were assessed into two groups as Institution-1 (University Hospital, foundation hospital and private hospital) and Institution-2 (Ministry of Medicine Training and Research Hospital and Ministry of Medicine Hospital) according to the institutions that participants work and as Status-1 (academic member, clinic chief/chief assistant and specialist physician) and Status-2 (research assistants) according to their professional statuses. It was founded that NMBA which is most preferred by anesthetists who work in different institution and at different statuses in Turkey for intubation of both adult and pediatric patients is rocurinoum and the most preferred application technique is ''priming'' technique. It was founded that the anesthetists in Turkey generally take these into consideration while making a NMBA selection; effect starting time of the drug being short, recycling of drug effect being fast and not causing a cardiovascular reaction. Also it was detected that nearly one third of our colleagues in Turkey (36,7%) use a meuromuscular conduction monitor and they use this mostly with the aim of intubation, introperative monitoring and extubation and the most used device is TOF-Watch/TOF-Guard. Consequently we founded that the most preferred NMBA by anesthetists in Turkey at the cases that requires intubation of both adult and pediatric patients is ruconirum and the application technique during application of NMBA is ''priming'' technique. Also we detected that neuromuscular conduction militarization has not reached enough prevalence.Key words: neuromuscular blocking drug, application techniques for preference of neuromuscular blocking drug, meuromuscular monitoring, adult, child. 72

Amaç: Çalışmamızda uyanıklık kusuruyla izlenen hastalarda devamlı videoEEG monitorizasyonuyla (dVEM) saptanan elektrografik paternlerin (periyodik deşarj (PD), ritmik diken dalga (RSW), ritmik delta aktivitesi (RDA), nonkonvülzif nöbet ve nonkonvülzif status epileptikus (NKN, NKSE)) sıklığı ve bu paternlere eşlik eden klinik ve laboratuvar bulgularının varlığı araştırılmıştır.Materyal-yöntem: Bu çalışmada Ocak 2009-Aralık 2011 tarihleri arasında, NYBÜ'de uyanıklık kusuru nedeniyle yatırılmış, VEM cihazıyla izlenmiş hastaların klinik, elektrofizyolojik, radyolojik ve laboratuvar bulguları retrospektif değerlendirildi.Bulgular: Ortalama yaşı 68.2, 25'i erkek, 57 hasta çalışmaya alındı. dVEM süresi ortalama 2532,61 dakikaydı. Monitorizasyonda en sık PD (%33), ikinci sıklıkta NKN-NKSE (%26,3) saptandı. NKN-NKSE varlığının PD ile ilişkili olduğu (%57.9, p

Total Kalça Cerrahisi Operasyonunda Noninvaziv PVI (Pleth Variability İndeks) Monitörizasyonunun İntraoperatif Hemodinami Üzerine EtkileriDr. Gülten Şen, Anesteziyoloji ve Reanimasyon, Sivas, 2013Kalça artroplastisi ameliyatları gibi yüksek riskli ameliyatlarda intraoperatif hemodinamik stabilitenin sağlanması, hastanın mortalite ve morbiditesinin daha aza indirgenmesi açısından büyük önem taşımaktadır. İntraoperatif hemodinamik parametrelerin yakın takibi için detaylı bir monitörizasyon şarttır. Standart monitorizasyon için kullandığımız invaziv yöntemlerin önemli komplikasyonları sözkonusudur. Son yıllarda invaziv işlem yapmaksızın yakın hemodinamik takip yapılabilmesi amacıyla yeni arayışlar, noninvaziv bir monitorizasyon yöntemi olan Pleth Variability İndeks (PVI)'e ilgiyi ve bu konudaki çalışmaları artırmıştır.Bu çalışmada; genel anestezi altında yapılan total kalça artroplastisi operasyonlarında, invaziv standart monitörizasyonla takip edilen hastalar ile non invaziv PVI ile takip edilen hastalarda, standart ve PVI monitörizasyon tekniklerinin hemodinamik parametrelerdeki farklılıklar üzerine etkilerini kıyaslamayı amaçladık.Çalışmada, Yerel Etik Kurul onayı alındıktan sonra genel anestezi altında total kalça artroplastisi uygulanan ASA I-II grubu, 30-85 yaş arası, 82 hasta üzerinde PVI ölçümleri ile standart monitörizasyon ölçümlerinin, hastaların hemodinamik parametreleri üzerine etkileri prospektif olarak incelendi. Bu çalışmada; standart monitörizasyon grubu ile PVI monitorizasyon grubu kıyaslandı. Hastaların değişik zamanlarda ölçülen SKB, DKB ve OKB değerleri karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemli bulundu. Standart monitorizasyonda, ölçümler ikişerli olarak karşılaştırıldığında bazal ölçümler ile 30. dk, 60. dk, 90.dk arası ayrıca 1.dk ile 90.dk arası, 10.dk ile 90.dk arası, 30.dk ile 90.dk arası ölçümler arasındaki farklılık önemli bulundu. PVI monitörizasyonunun uygulandığı gruptaki hastaların ölçümleri ikişerli olarak karşılaştırıldığında bazal ölçümler ile 90.dk arası farklılık önemli bulunurken, diğer zamanlar arası farklılık önemsiz bulundu. Her iki gruptaki hastaların SKB, DKB ve OKB ölçümleri karşılaştırıldığında bazal ölçümler yönünden gruplar arası farklılık önemli bulunurken, 1.dk, 10.dk, 30.dk, 60.dk ve 90.dk lardaki SKB, DKB ve OKB ölçümler yönünden gruplar arası farklılık önemsiz bulundu. Her iki gruptaki hastaların değişik zamanlarda ölçülen pulse oksimetri değerleri karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemli bulundu. Her iki gruptaki bireylerin değişik zamanlardaki pulse oksimetri ölçümleri karşılaştırıldığında bazal ölçümler açısından gruplar arası farklılık önemli bulunurken, 1.dk, 10.dk, 30.dk, 60.dk ve 90.dk daki ölçümler açısından gruplar arası farklılık önemsiz bulundu. Çalışma sırasında; değişik zamanlarda ölçülen PVI değerleri karşılaştırıldığında ölçümler arası farklılık önemsiz bulundu. Buna rağmen PVI ölçümleri zaman içerisinde bir düşüş gösterdi. Çalışmaya aldığımız her iki gruptaki hastalarda, giriş ve çıkış Hgb değerleri karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemli bulundu. Her iki gruptaki bireylerin giriş Hgb değerleri karşılaştırıldığında farklılık önemli bulunurken, çıkış Hgb değerleri karşılaştırıldığında farklılık önemsiz bulundu. Her iki gruptaki hastalar verilen toplam mayi, kan ve kan ürünleri yönünden karşılaştırıldı. Kan ve kan ürünleri açısından karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemsiz bulunurken, verilen toplam mayi açısından karşılaştırıldığında gruplar arası farklılık önemli bulunup, PVI monitörizasyon grubuna daha az mayi replasmanı yapıldı.Sonuç olarak, genel anestezi altındaki hastalarda noninvaziv PVI monitorizasyonun, standart monitorizasyonla kıyaslandığında hemodinamik parametrelerin takibinde kullanılmasının, hastanın hemodinamik stabilitesinin sağlanmasında ve mayi rejiminin takibinde, invaziv girişimler gerektiren standart monitorizasyondan daha pratik, komplikasyonsuz ve kullanımının kolay olduğu kanaatindeyiz. Ancak PVI monitorizasyonun, daha fazla araştırılarak sıvı yönetimi dışındaki parametreler üzerindeki etkinliğinin aydınlatılmasına ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Hemodinamik stabilite, Monitorizasyon, Standart monitorizasyon, Pleth Variability İndeksCumhuriyet Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (CÜBAP), Proje No: T 537 Effects of noninvasive PVI (Pleth Variability Index) monitoring on intraoperative hemodynamics in total hip surgeriesDr.Gülten Şen, Anesthesia and Reanimation, Sivas, 2013Ensuring intraoperative hemodynamic stability has great importance in terms of minimizing patient's morbidity and mortality in high-risk surgeries such as hip arthroplasty. In order to monitor intraoperative hemodynamic parameters a careful and meticulous follow-up is essential. Major health complications of invasive methods used for standard monitoring are concerned. In recent years, in order to carry out close hemodynamic follow-up without applying any invasive procedure process led to the new pursuits and it increased interest in studies about Pleth Variability Index (PVI) which is a non-invasive method of monitoring.In this study, we aimed to compare the effects of standard and PVI monitoring techniques on hemodynamic parameters in the patients who undergo total hip arthroplasty which is performed under general anesthesia and are followed with standard invasive monitoring and with non-invasive PVI, afterwards. In the study, after approval by the local Ethics Committee taken, the effectiveness of PVI measurements and standard monitoring measurements on hemodynamic parameters of a total number of 82 patients, ASA I-II, 30-85 years old, who did undergo total hip arthroplasty under general anesthesia were studied prospectively. In this study, PVI monitoring group compared with the standard set of monitoring group. Patients' SBP, DBP and MBP values measured at different times were compared and there was significant difference between groups. Measurements of standard monitoring were compared to basal measurements at 30th, 60th, 90th minutes, there were significant differences between the measurements taken at 1st and 90th minutes, 10th and 90th minutes, 30th and 90th. The measurements of patients in PVI monitoring group were compared in pairs, there was a significant difference between the basal measurements and measurement of 90th minutes and there was no significant difference between other measurements. When SBP, DBP and MBP measurements of patients in both groups were compared, significant differences were found in aspect of basal measurements; however, there were no significant differences between the groups' SBP, DBP and MBP values of 1st, 10th, 30th, 60th and 90th minutes. Pulse oximetry values measured at different times of the patients in both groups were compared and there was significant difference between the groups. When the pulse oximetry values of individuals in both groups were compared, there was significant difference between the groups; however, there were no significant differences between the values taken at 1st, 10th, 30th, 60th and 90th minutes. During the study, when PVI measurements taken at different times were compared, there were no significant differences between the values. Despite this, PVI measurements showed a decrease in time. The initial and final Hgb values of the patients in both groups included in the study were compared and no significant differences were found. The initial Hgb values of the patients in both groups were compared and significant differences were found; however, there were no significant differences between final Hgb values. The patients in both groups were compared in terms of the total fluid, blood and blood products. There were no significant differences between the groups in terms of blood and blood products but when total fluids given to the patients were compared significant differences found between the groups. Less fluid replacement was given to the PVI monitoring group.In conclusion, we acknowledge that using noninvasive PVI monitoring in following up the hemodynamic parameters and providing the hemodynamic stability of the patients who are under general anesthesia is more practical, easier to use and causing no complications in comparison to standard monitoring. Nevertheless, further investigation on PVI monitoring are needed to illuminate the effectiveness of PVI monitoring on others parameters except for fluid management. Key words: Hemodynamic stability, Monitoring, Standard monitoring, Pleth Variability IndexScientific Research Project Unit of Cumhuriyet University (CÜBAP), Project No : T 537 112

Ekstratemporal lob epilepsilerinde kesin epileptojenik odağı ortaya koymak multidispliner yöntemlere rağmen çok zordur. Biz bu çalışmada semiyolojik bulgular sonucunda elde edilen anatomik-fonksiyonel odak ile iktal/interiktal EEG, nörogörüntüleme (kranial MRG ve FDG-PET) ve nöropsikolojik test (NPT) sonuçları arasında korelasyon kurmayı amaçladık.Çalışmamıza Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Kliniği Video-EEG Monitorizasyon Ünitesi (VEMÜ)'nde, Ekim 2006 - Haziran 2012 arasında dirençli epilepsileri nedeni ile yatışı yapılan ve ekstratemporal lob semiyolojik bulguları olan 34 hasta alındı. Tüm hastalara yatışları sırasında epilepsi protokolüne göre anatomik ve fonksiyonel lokalizasyon için kranial MRG, PET-FDG çekimi yapıldı. Uzman psikolog tarafından WMS Mental Kontrol Alt Testleri, Düşünce Akışı testi, Planlama Testi, Viziüo-spasyal yetenekler testi, Stroop Testi, Raven, Benton Yüz Tanıma Testi ve Çizgi Yönü Belirleme Testi uygulandı.Bu çalışmada 34 hastada (15'i kadın, 19'u erkek; yaş ortalamaları 31±7(18-47); hastalık süreleri 18±10(2-36)) toplam 198 epileptik nöbet gözlemlendi. VEMÜ'de lateralize/lokalize edici değere sahip semiyolojik bulgular, iktal EEG ile olası epileptojenik alan (EA), 24-120 saat arasında değişen sürelerde monitorize edilip ortaya konulmaya çalışıldı. Çalışmamızda semiyolojik bulgular ile lokalizasyon hastaların %68`inde yapılabilmiş iken, %32'sinde semiyolojik bulgular ile kesin odak lokalizasyonu yapılamamıştır. Sonuçlarımıza göre versiyon, unilateral tonik aktivite, unilateral klonik aktivite daha yüksek lateralize ve lokalize edici bulgu olarak değerlendirilmiş iken, unilateral distoni, unilateral otomatizma, verbalizasyon daha düşük düzeyde lateralize ve lokalize edici bulgu olarak değerlendirilmiştir. Kategori sayısı fazla olduğu için ve veri sayısı yetersiz olduğundan p değerleri hesaplanamadı. Hastaların sadece %9'unda klinik semiyoloji ile kranial MRG, FDG-PET ve NPT uyum göstermiştir.Yukarıda bahsettiğimiz hiçbir yöntem tek başına epileptik odağı kesin olarak lateralize/lokalize edememektedir. Semiyolojik bulgularla saptanan EA'nı ortaya koymada en çok destekleyici olabilen tanı yöntemleri sırasıyla interiktal/iktal EEG, nörogörüntüleme, nöropsikolojik değerlendirmeler idi. Multidisipliner değerlendirme daha kesin bir şekilde epileptik odağı belirlemektedir. It is very difficult to determine the exact epileptogenic areas in extratemporal lobe epilepsies (ETLE) even by using multidisciplinary approaches. In this study, we aimed to correlate the anatomical-functional areas determined by semiological findings with ictal/interictal EEG, neuroimaging (cranial MRG and FDG-PET) and NPT findings.Thirty-four intractable epilepsy patients who had extratemporal lobe semiological findings and had been hospitalized in Video-EEG Monitoring Unit (VEMU) of Neurology Department, Uludag University School of Medicine during October 2006- June 2012 were included in this study. Cranial MRI and FDG- PET were performed in all patients for anatomical and functional localization, respectively. WMS Mental Control Sub-Tests, Mind Flow Test, Planning Test, Visiospatial abilities test, Stroop test, Raven, Benton face recognition test and Line Direction Detection test were applied by a specialized psychologist.In this study, a total number of 198 epileptic attacks in 34 patients (15 female, 19 male; age 31±7(18-47) years; disease duration 18±10(2-36)) were observed. The localizing/lateralizing semiological findings and possible epileptogenic areas (EA) were defined by ictal EEG during long term monitoring (duration range: 24- 120 h) in VEMU. Localization in 68% of patients could be made according to the semiological findings, whereas localization could not be determined in 32% of patients. Head version, unilateral tonic and unilateral clonic activity were found to have higher value in lateralizing and localizing data, on the other hand, unilateral dystonia, unilateral automatism, verbalization were found to have lower value lateralizing and localizing. We could not obtain a p value due to the presence of high number of categories and insufficient data. The clinical semiology, cranial MRG, FDG-PET, and NPT were found to be compatible in only 9% of the patients which is in accordance with the literature.The above mentioned methods alone neither localized nor lateralized the epileptogenic area. The methods supporting the semiological findings most while finding of the epileptogenic area were ictal/interictal EEG, neuroimaging and neuropsychological assessments in decreasing order. Multidisciplinary approach is obviously needed to determine the epileptogenic area precisely. 87

Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi ameliyathanesinde yaptığımız bu çalışmanın amacı laparoskopik kolesistektomi operasyonu geçirecek hastalarda batın içine verilen farklı CO2 basınçlarının karaciğer fonksiyonuna etkilerini noninvaziv olarak ölçerek değerlendirmek ve karşılaştırmaktır. Bu çalışma laparoskopik kolesistektomi operasyonu geçiren 18-65 yaş arası toplam 43 hasta üzerinde gerçekleştirildi.Laparoskopik kolesistektomi operasyonu olarak çalışmaya dahil edilen 43 hasta, uygulanan CO2 basınçlarına göre; 10 mmHg (grup I, n=20) ve 14 mmHg (grup II, n=23) olarak iki gruba ayrıldı.Hastalara ait hemodinamik parametreler (Kalp atım hızı,periferik oksijen satürasyonu, ortalama arter basıncı) preoperatif, induksiyon sonrası, insuflasyon öncesi, insuflasyonun 10. dakikası, insuflasyonun 20. dakikası, desuflasyondan 10 dakika sonra, ekstubasyon sırasında olmak üzere toplam 7 farklı zamanda; end-tidal CO2 basıncı değerleri indüksiyon sonrası, insuflasyon öncesi, insuflasyonun 10. dakikası, insuflasyonun 20. dakikası, desuflasyondan 10 dakika sonra olmak üzere toplam 5 farklı zamanda bakılarak kaydedildi. Operasyon öncesi alanin aminotransferaz, aspartat aminotransferaz, total bilirubin değerleri, operasyon sonrası 1. ve 24. saatte tekrar edilerek kayda alındı. Olguların hepatik kan akımının ölçümü de karaciğer fonksiyon monitorizasyon sistemi; LiMON® (Pulsion Medical Systems, Almanya) kullanılarak gerçekleştirildi. İndosiyanin yeşili plazma kayboluş oranı ve indosiyanin yeşili 15 dakika sonra retansiyon oranı ölçümleri indüksiyondan 5 dakika sonra ve operasyon bitiminde cilt sütürleri atıldıktan sonra tekrar edildi.Hastalara ait preoperatif indosiyanin yeşili plazma kayboluş oranı ve postoperatif indosiyanin yeşili plazma kayboluş oranı değerleri karşılaştırıldı. 14 mmHg basınç uygulanan grupII'de postoperatif indosiyanin yeşili plazma kayboluş oranı değerlerinde preoperatif indosiyanin yeşili plazma kayboluş oranı değerlerine göre anlamlı derecede düşme bulundu. (p

ÖZET Genel anestezi sırasında kardiovasküler stabilitenin devam ettirilmesi, kalp hızı, kan basıncı, kardiak ritm ve bölgesel kan akımı üzerindeki zararlı etkilerden kaçınılması oldukça önemlidir. Çalışmamızda sevofluran ile halotanın hemodinamik etkilerini torasik elektriksel biyoempedans yöntemi ile karşılaştırmayı amaçladık. Çalışmamıza 20-60 yaşları arasında ASA l-ll grubuna ait, elektif inguinal-umblikal herniorafi ve kolesistektomi planlanan 40 hasta alındı. Bu 40 hasta rastgele olarak 20'şer kişilik 2 gruba ayrıldı. Hastalara operasyondan 45 dk önce 10 mg diazepam ve 0.5 mg atropin sülfat ile intramusküler olarak premedikasyon uygulandı. İndüksiyon 7 mg/kg sodyum tiyopental ve 0.1 mg/kg vekuronyum bromid ile sağlandı. İdamede 2-1.5 MAC seçilen inhalasyon ajanı, % 50 02 ve % 50 N20 kullanıldı. Anestezi işleminden önce hastalara 8 torasik elektriksel biyoempedans elektrodu ve 2 EKG elektrodu (Dil) takıldı. Bunlar Bernstein-Sramek eşitliğine göre düzenlenmiş NCCOM-3R7 (BOMED CO, ABD) torasik elektriksel biyoempedans monitörüne bağlandı. Hastaların kan basınçları noninvaziv sfingomanometre ile ölçüldü. Ölçümler indüksiyon öncesi, entübasyondan 5 dk sonra, cerrahi insizyondan 5 dk sonra, takip eden 1 0. dk. ve 20. dk.da son olarak da ekstübasyondan 5 dk sonra yapıldı. Bu ölçümlerde alınan parametreler kalp hızı, ortalama arter basıncı, kardiak indeks, atım hacim indeksi, sistemik vasküler rezistans indeksi idi. Sonuçlar Wilcoxoneşleştirilmiş iki örnek testi, Mann Whitney U testi ve iki eş arasındaki farkın anlamlılık testi ile değerlendirildi. Her iki grup arasında hemodinamik parametreler açısından fark bulunamamıştır. Bu parametrelerden kardiak indeks, sistemik vasküler rezistans indeksi, atım hacim indeksi her iki grupta da başlangıç değerlerine göre azalmıştır (p < 0.05). İki grup arasında ise bu azalmada istatistiksel olarak fark saptanmamıştır. Ortalama arteriel basınçta başlangıç değerinde operasyon seyri boyunca tespit edilen azalma istatistiksel olarak anlamlı değildi, iki grup arasında da istatistiksel olarak fark yoktu. Kalp hızında halotan grubunda azalma saptandı (p < 0.05). Sevofluran grubu stabildi. İki grup arasında istatistiksel olarak anlam yoktu. Sonuçta sevofluran ile kalp hızı daha stabil seyretmesine rağmen, hem halotanın hem de sevofluranın kardiovasküler sisteme etkisi benzerdi. SUMMARY During the general anesthesia obtaining cardiovascular stability and avoiding from harmful effects on hearth rate, blood pressure, cardiac rhythm, regional blood flow are the important factors. In our study we aimed to compare hemodynamic effects of halothane and sevoflurane by using thoracic electrical bioempedance. Forty patients age between 20-60 from ASA l-ll who underwent elective inguinal-umbilical hernioraphy and cholecystectomy were randomly allocated into two groups. All of them were premedicated forty-five minutes before operation with intramuscularly 10 mg diazepam and 0.5 mg atropine sulphate. Intravenously 5-7 mg/kg sodium thiopental and 0.1 mg/kg vecuronium bromide were used in induction of anesthesia and 50% 02 + 50% N20 and the chosen inhalation agent in 2-1.5 MAC were used in duration of anesthesia. Before beginning of anesthesia 8 electrodes of thoracic electrical bioempedance and 2 electrodes of ECG (DM) were connected to the patients, then these electrodes were connected to the NCCOM-3R7 (BOMED CO, ABD) thoracic bioempedance monitor which was designed according to Bernstein- Sromed equality. Blood pressure of the patients were measured by noninvasive sphingomanometry. Measurements were performed before induction, 5 minutes after intubation, 5 minutes, 15 minutes, 25 minutes after surgical incision and 51finally 5 minutes after extubation. Heart rate, mean arterial pressure, cardiac index, stroke volume index, systemic vascular resistance index were the parameters which were measured. Results were evaluated by using Wilcoxon (paired t) test and Mann Whitney U test. According to hemodynamic parameters there is no difference between the groups. In both group cardiac index, systemic vascular resistance index and stroke volume index were decreased when compared with the initial values (p < 0.05). If the comparison was made between the groups (according to decreases in these parameters) there was no statistical significance. Mean arterial pressure values were lower than the initial value but the decreases were not statistically significant inside the group and between the groups. Heart rate was stable in sevoflurane group but decreased in halothane group (p < 0.05) and according to heart rate there was no statistical significance between the groups. As a result, in spite of a better heart rate stability with sevoflurane, halothane and sevoflurane have similar effects on cardiovascular system. 52 61

Elektronik fetal monitorizasyonda,fetal kalp hızı variabilitesinin doğru değerlendirilmesi en önemli komponenttir.îndirek fetal monitorizasyonda, fetal kalp hızı variabilitesinin değerlendirilmesi herzaman mümkün olmaz ve otokorelasyon fonksiyonu, fetus dışı kaynaklardan periyodik sinyali kaydedip travay takibinin hayali verilerle yanlış değerlendirilmesine neden olabilir. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Obstetrik bölümünde otokorelasyon tekniğinin sınırlarım göstermek amacıyla, aktif travay daki 40 hasta direk skalp fetal elektrokardiogram ve eş zamanlı olarak indirek fetal monitorizasyonla takip edildiler. Sonuçta direk fetal monitorizasyon ile takip edilen gebelerde fetal kalp hızi kayıtlarının daha güvenilir olduğu,hayali veri »atlanmış veri,kayıp veri oranlarının düşük olduğu ve indirek monitör kayıtlarına göre fetal kalp hızı variabilitesi değerlendirilmesinin daha doğru yapıldığı görüldü. Anahtar Kelimelerıînternal fetal monitorizasyon,eksternal fetal monitorizasyon, variabilite IV Elektronik fetal monitorizasyonda,fetal kalp hızı variabilitesinin doğru değerlendirilmesi en önemli komponenttir.îndirek fetal monitorizasyonda, fetal kalp hızı variabilitesinin değerlendirilmesi herzaman mümkün olmaz ve otokorelasyon fonksiyonu, fetus dışı kaynaklardan periyodik sinyali kaydedip travay takibinin hayali verilerle yanlış değerlendirilmesine neden olabilir. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı Obstetrik bölümünde otokorelasyon tekniğinin sınırlarım göstermek amacıyla, aktif travay daki 40 hasta direk skalp fetal elektrokardiogram ve eş zamanlı olarak indirek fetal monitorizasyonla takip edildiler. Sonuçta direk fetal monitorizasyon ile takip edilen gebelerde fetal kalp hızi kayıtlarının daha güvenilir olduğu,hayali veri »atlanmış veri,kayıp veri oranlarının düşük olduğu ve indirek monitör kayıtlarına göre fetal kalp hızı variabilitesi değerlendirilmesinin daha doğru yapıldığı görüldü. Anahtar Kelimelerıînternal fetal monitorizasyon,eksternal fetal monitorizasyon, variabilite IV 78

39 - ÖZET Bu çalışma Pasif Bacak Yükseltilmesinin (PBY) Pulse Wave Amplitüd (PWA) üzerine etkisini araştırmak amkacıyla tümüne spinal anestezi altında çeşitli cerrahi girişimler uygulanmış 10 hastada ameliyat sonrası dönemde yapılmıştır. Tüm hastalarda aynı Datex Satlite pulseoksimetre ve bunun parmak probu kullanılmıştır. Pulsoksimetre ile elde edilen veriler bilgisayara aktarılmış ve Synphony Spread Sheet metodu ile hesaplamalar yapılmıştır. istatistiksel anlamlılık için Eşlendirilmiş Serilerde Student t testi kullanılmıştır. PBY'nin arteryel oksijen satürasyonu üzerine etkisi istatistiksel ve klinik olarak anlamlı değildir. PBY'nin Kalp Atım Hızı (KAH) üzerine etkisi III. dönemde ileri derecede anlamlıdır (p0.05) fakat % 8'lik bir artış saptanmıştır ve bu olumlu yorumlanabilecek bir sonuçtur.- 40 - Sonuç olarak hipovolemik hastalarda PBY'nin kardiyovasküler sisteme etkisinin PWA açısından değerlendirilmesinde: Bu klinik manevranın etkilerinin, invaziv yöntemlerle elde edilen sonuçlarla paralellik gösterdiğini, noninvazif ve sürekli monitörizasyon sağlıyan bu yöntemin kardiyovasküler statü hakkında bilgilenmemizde yararlı olacağı kanısına vardık. 44