Search

Artificial Intelligence (AI) has the potential to greatly improve the delivery of healthcare and other services that advance population health and wellbeing. However, the use of AI in healthcare also brings potential risks that may cause unintended harm. To guide future developments in AI, the High-Level Expert Group on AI set up by the European Commission (EC), recently published ethics guidelines for what it terms “trustworthy” AI. These guidelines are aimed at a variety of stakeholders, especially guiding practitioners toward more ethical and more robust applications of AI. In line with efforts of the EC, AI ethics scholarship focuses increasingly on converting abstract principles into actionable recommendations. However, the interpretation, relevance, and implementation of trustworthy AI depend on the domain and the context in which the AI system is used. The main contribution of this paper is to demonstrate how to use the general AI HLEG trustworthy AI guidelines in practice in the healthcare domain. To this end, we present a best practice of assessing the use of machine learning as a supportive tool to recognize cardiac arrest in emergency calls. The AI system under assessment is currently in use in the city of Copenhagen in Denmark. The assessment is accomplished by an independent team composed of philosophers, policy makers, social scientists, technical, legal, and medical experts. By leveraging an interdisciplinary team, we aim to expose the complex trade-offs and the necessity for such thorough human review when tackling socio-technical applications of AI in healthcare. For the assessment, we use a process to assess trustworthy AI, called 1Z-Inspection® to identify specific challenges and potential ethical trade-offs when we consider AI in practice.

Due to its rapid technological development, artificial intelligence will enter corporate boardrooms in the very near future. This chapter explores the interplay between artificial intelligence and corporate law, and analyzes how the two fit together. Do current corporate law rules match the challenges posed by artificial intelligence, or do they need to be adapted? More specifically, the chapter focuses on the directors of corporations. We consider the extent to which human directors should be allowed—or required—to rely on artificial intelligence. Moreover, technology will probably soon offer the possibility of artificial intelligence not only supporting directors, but even replacing them. Another question is therefore whether or not such a replacement is legally admissible. At any rate, the legal strategies currently adopted by corporate law are tailored to human directors. This chapter tests whether those strategies would still be suitable for boardrooms filled with robo-directors. It concludes that corporate law is highly relevant for the use of artificial intelligence in corporations, but that it will also need to be adapted to the challenges posed by this technology. In that sense, the interplay between artificial intelligence and corporate law promises to be dynamic in both directions., Yapay zeka, hızlı teknolojik gelişimi sayesinde çok yakın bir gelecekte şirket yönetim kurulu odalarına girecektir. Bu çalışma yapay zeka ve şirketler hukuku arasındaki etkileşimi araştırmakta ve birbirlerine nasıl uyum sağlayacaklarını analiz etmektedir. Mevcut şirketler hukuku düzenlemeleri yapay zekanın getirdiği zorlukları karşılamakta mıdır, yoksa düzenlemelerin uyarlanması mı gerekmektedir? Daha belirgin olarak, bu çalışma şirketlerin yöneticilerine odaklanmaktadır. İnsan yöneticilerin yapay zekaya güvenmelerine ne ölçüde izin verilmesi gerektiği ya da buna ne ölçüye kadar zorlanabilecekleri dikkate alınmıştır. Dahası teknoloji, yakında yapay zekanın sadece yöneticileri desteklemekle kalmayıp onların yerini almasını da sağlayacaktır. Bu sebeple bir diğer soru, bu tür bir yerini almanın yasal olarak kabul edilebilir olup olmadığıdır. Her halükarda, halihazırda şirketler hukuku tarafından benimsenen yasal stratejiler insan yöneticilere göre tasarlanmıştır. Bu bölüm, bu stratejilerin robo-yöneticilerle dolu yönetim kurulu odaları için de hala uygun olup olmadığını sınamaktadır. Bu çalışmada, şirketler hukukunun, yapay zekanın şirketlerde kullanımıyla son derece alakalı olduğu, ancak bu teknolojinin getirdiği zorluklara da uyarlanması gerekeceği sonucuna varılmaktadır. Bu anlamda yapay zeka ve şirketler hukuku arasındaki etkileşim her iki yönde de dinamik olmayı vaat etmektedir.