Search

Deze literatuurverkenning is uitgevoerd als onderdeel van het onderzoek naar succesvolle aanpakken in het mbo (NJi, ECBO, 2020). Aan dit onderzoek nemen vijf roc’s deel die samen twee typen interventies uitvoeren. Beide interventies zijn gericht op een integrale aanpak ter bevordering van een succesvolle leer- en arbeidsloopbaan van jongeren in kwetsbare posities op mbo-niveau 1 en 2. Hun (eerste) ervaringen zijn positief. Maar wat veroorzaakt het succes van hun aanpak? Daarover gaat deze literatuurverkenning. Deze verkenning is een van de publicaties binnen het onderzoek. Een eindrapportage wordt verwacht eind 2022. In deze rapportage wordt met een brede blik beschreven welke factoren worden gevonden in onderzoek. Hierna zullen de bevindingen uit de literatuur getoetst en gekoppeld worden aan de in de praktijk gevonden ‘werkzame elementen’ zoals die genoemd worden door studenten en professionals van de betrokken roc’s. Uiteindelijk doel is hun integrale aanpakken te versterken en breder in te zetten. Het onderzoek is gefinancierd door het Nationaal Regieorgaan Onderwijsonderzoek (NRO). Aan het onderzoek is een academische begeleidingscommissie verbonden (zie colofon). We danken deze commissie voor haar bijdrage aan het onderzoek.

Purpose: The purpose of this paper is to describe the development and application of the KIPP-list of care activities. The acronym KIPP stands for Knowledge and Insight into Primary Processes. The instrument is intended as a tool for family coaches to systematically report care activities conducted in the Dutch family support programme Ten for the Future (in Dutch: Tien voor Toekomst). Design/methodology/approach: The design of the instrument was based on the components of the programme and a literature search for similar instruments used in the Netherlands, complemented by a staff survey. A series of three studies was carried out to test the instrument’s validity and user-friendliness, and to assess its potential for programme evaluation. Findings: The majority of care activities were performed in cooperation with one or both parents alone, and less frequently with children or external professionals. Although the main focus of the work of the family coaches fell into the categories of “collecting information” and “working towards (behavioural) change” with families, the relatively high frequency of all the types of care contacts emphasises the intensity of this family support programme with a complex target group. Originality/value: Data gathered with the instrument provided meaningful information by descriptive analysis. KIPP thereby proved its general feasibility in increasing insight into service provision. The instrument can be useful in several stages and on several levels of quality assurance and service optimisation, including reflective practice, supervision, team management and research.

Participatie in het domein van de zorg voor jeugd ligt genuanceerd. Cliënten hechten belang aan participatie en spreken zich uit voor kwaliteitscriteria in termen van aspecten van participatie. Verschillende niveaus in participatie zijn te onderkennen, maar volledige participatie en verantwoordelijkheden zijn afhankelijk van de situatie. Het is van belang om met cliënten in de jeugdhulp te bespreken, dat de mogelijkheid bestaat om op deze hogere niveaus te participeren. Het gaat er om het potentieel van cliënten maximaal te erkennen en hen in de gelegenheid te stellen om te participeren op een zo hoog mogelijk niveau. Uit onderzoek naar participatie in de zorg voor jeugd wordt geconcludeerd dat participatie het resultaat van de zorg vergroot. Maar participatie is niet vanzelfsprekend en wordt niet altijd door professionals actief bevorderd. Voor die vergroting van de participatie zijn echter voldoende werkwijzen en instrumenten voorhanden. Zaak is die te benutten.

Gezin Centraal is een programma dat zich richt op kinderen (6-14 jaar) met ernstige psychosociale problemen en hun gezinnen. Het programma bestaat uit intensieve gezinsbegeleiding, daghulp en residentiële hulp. Vraaggericht en gezinsgericht werken bepalen de methodiek. De dissertatie betreft een praktijkgestuurd effectonderzoek. De algemene vraagstelling is: Hoe verloopt de hulpverlening aan 6-14 jarigen bij het programma Gezin Centraal en welke resultaten worden gehaald in vergelijking met gebruikelijke hulpverlening? Gezin Centraal verleent hulp aan een doelgroep die bij aanvang vergelijkbaar is met de doelgroep van gebruikelijke hulpverlening. Er lijkt bij een deel van de doelgroep onvoldoende inzicht te bestaan in de probleemsituatie en de noodzaak van behandeling. Gezin Centraal onderscheidt zich in het vraaggericht werken en gezinsgericht werken minder van gebruikelijke hulpverlening dan verwacht. Op basis van een pilotstudie blijkt dat cliënten van Gezin Centraal na afloop minder problemen ervaren in het functioneren van het kind. Intern vergeleken is er sprake van minder opvoedingsstress. Meer zicht is verkregen op het proces van het programma. Het onderzoek zet aan tot het expliciteren van normen voor (proces)uitkomsten en het selecteren van de doelgroep.

Participatie in het domein van de zorg voor jeugd ligt genuanceerd. Cliënten hechten belang aan participatie en spreken zich uit voor kwaliteitscriteria in termen van aspecten van participatie. Verschillende niveaus in participatie zijn te onderkennen, maar volledige participatie en verantwoordelijkheden zijn afhankelijk van de situatie. Het is van belang om met cliënten in de jeugdhulp te bespreken, dat de mogelijkheid bestaat om op deze hogere niveaus te participeren. Het gaat er om het potentieel van cliënten maximaal te erkennen en hen in de gelegenheid te stellen om te participeren op een zo hoog mogelijk niveau. Uit onderzoek naar participatie in de zorg voor jeugd wordt geconcludeerd dat participatie het resultaat van de zorg vergroot. Maar participatie is niet vanzelfsprekend en wordt niet altijd door professionals actief bevorderd. Voor die vergroting van de participatie zijn echter voldoende werkwijzen en instrumenten voorhanden. Zaak is die te benutten.

Sustainable supply chain governance approaches aim for improvement of environmental and community living conditions at the developing country's side of the global supply chains. Impact evaluation in remote and multiple sourcing countries is hardly done in practice because of its complexity and costs. Evaluating the impact potential with this methodology enables an easier route for assessing and comparing the fast growing number of standard systems. This article describes a methodology for assessing the system performance and impact potential of 'sustainable supply chain governance (SSCG) systems' and uses two cases of certifying sustainable products in the coffee sector (Fairtrade and Utz Certified) for verification of the method. The approach rests on the assumption that a certification system can have substantial impact reduction if it is well organised in its content and organisation: the governance system impact potential (GSIP). Two exemplary pilot cases show that changes made over the years in both systems are directly visible with the methodology and it can be used for monitoring the progress in markets for sustainable products.

The central issue in this contribution is the analysis of indications for treatment (IFT) in Dutch child and youth care. In the Netherlands under the new Youth Care Act, clients can only obtain intensive forms of child and youth care on the basis of a so-called written IFT-statement. Two studies are presented: one investigating the general quality of the IFT-statements (N = 270), the other focusing in more detail on the quality of IFT-statements (N = 227). The main question in both studies is to what extent IFT-statements meet the basic requirements that represent a well-founded and explicit decision. The first study reveals that the assessment of IFT-statements by a committee of experts yields the verdict 'agreed' in only two out of three cases. Some IFT-statements receive the stamp 'agreed' even though the case is insufficiently substantiated. In the second study IFT-statements are being assessed by applying objective standards, as well as by consultation with case managers and clients themselves. It turns out that the assessment of the IFT-statements by use of the objective standards paints a more disadvantageous picture than consulting the case managers. The latter, in turn, are more critical about the IFT-statements than the clients. The authors advocate to make IFT-statements more explicit and, by doing so, to contribute to an increased transparency of the decision-making process at the entrance into child and youth care services.