Search

Birçok ülkede ekonomik olarak yetiştirilen adaçayı (Salvia officinalis L.)'nın üretimi aşamasında zararlı böceklerin neden olduğu önemli kayıplar gibi bir takım zorluklarla karşılaşılmaktadır. Bu çalışmada ilk olarak S. officinalis üzerindeki zararlı böcekler ve doğal düşmanları saptanmıştır. Çalışmanın ikinci aşamasında ise adaçayının önemli zararlılarından nane yaprakbiti Eucarazzia elegans (Ferrari) (Hemiptera: Aphididae)'ın zararı, ekonomik etkisi ve yaprakbiti popülasyonunu etkileyen çevresel faktörler üzerinde durulmuştur. Çalışmada zararlıların teşvik ettiği bir sentetik bitki uçucu yağlarının olan (HIPVs) metil salisilat (MeSA)'ın adaçayı alanlarındaki doğal düşmanlar üzerindeki çekici etkisi ve nane yaprakbiti, E. elegans popülasyon gelişimi üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada son olarak nane yaprakbiti E. elegans biyolojik savaşında kullanılması muhtemel Coccinella septempunctata Linnaeus ve Adalia bipunctata (Linnaeus) (Coleoptera: Coccinellidae) predatörlerinin tür içi ve türler arası etkileşimleri ortaya konulmuştur. Çalışma boyunca S. officinalis üzerinde 11 ayrı takıma ait 31 familyadan 51 böcek türü toplanmıştır. Bu türlerden 19'u zararlı, 3'u polinatör ve 29 tür doğal düşman olarak sınıflandırılmıştır. Zararlı böceklerden Micantulina stigmatipennis (Mulsant & Rey), Eupteryx gyaurdagicus Dlabola (Hemiptera: Cicadellidae), Aphis passeriniana (Del Guercio) ve Eucarazzia elegans (Ferrari) (Hemiptera: Aphididae), Dysmiscoccus angustifrons (Hall) (Hemiptera: Pseudococcidae), Chrysolina americana (Linnaeus) (Coleoptera: Chrysomelidae) ve Thrips tabaci Lindeman (Thysanoptera: Thripidae) adaçayı üzerinde en yoğun olarak görülen anahtar zararlı türler olarak saptanmıştır. Bu çalışma ile A. passeriniana'nın Türkiye'de bulunduğu ve E. elegans'ın ise İzmir'de bulunduğu ilk kez ortaya konulmuştur. Ayrıca M. stigmatipennis türünün ilk kez S. officinalis üzerinde beslendiği ve konukçusu olduğu saptanmıştır. Eucarazzia elegans'ın S. officinalis üzerindeki zarar oranını ve ekonomik etkisini belirlemek üzere sürvey ve laboratuvar çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Çalışma sonuçlarına göre E. elegans'ın, erken ilkbahar döneminde %9.5 zarar oranı ile bir önceki yıldan kalan yaşlı yapraklar üzerinde beslendiği belirlenmiş ve daha sonra yaz başında %1.1 zarar oranı ile genç yapraklara, çiçek tomurcuklarına ve çiçeklere göç ettiği saptanmıştır. Yaprakbitinin mevsimsel dağılımının nem ve yağışa göre sıcaklıktan daha fazla etkilendiği görülmüştür. Yaprakbiti zararı dolayısıyla uçucu yağ miktarı üzerinde bir farklılık oluşturmamasına rağmen, uçucu yağ bileşenlerinden bazıları kontrol grubuna göre büyük ölçüde değişime uğramıştır. Toplam yaş ve kuru yaprak ağırlık artışı iki kat popülasyon seviyesinde sırasıyla kontrol ve normal yaprakbiti popülasyon seviyesinde 1/3 ve 1/2 oranında azalmıştır. Çalışmalarda E. elegans'ın adaçayında 8-10 haftadan fazla beslenmesi sonrasında %50'den fazla ürün kaybına neden olduğu saptanmıştır. En yüksek maliyet yarar oranı altı kez insektisit uygulanmış parsellerde gerçekleşmiştir. Zararlıların teşvik ettiği bitki uçucu yağlarından (HIPVs) olan ve yapay olarak elde edilmiş olan MeSA ile yapılan denemelerde, Syrphidae familyasına bağlı türler (Diptera), Rhagonycha fulva (Scopoli) (Coleoptera: Cantharidae) ve C. septempuctata (Coleoptera: Coccinellidae) türler yoğun olarak öne çıkmıştır. Yarı açık tarla denemelerinde, MeSA uygulanan ve dolayısıyla doğal düşmanların cezbedildiği adaçayı bitkilerinde E. elegans popülasyonları önemli biçimde azalmıştır. Laboratuvar koşullarında gerçekleştirilen denemelerde nane yaprakbiti E. elegans sayısı ve popülasyon artış oranının MeSA uygulanmış ve uygulanmamış bitkilerde farklı olmadığı ortaya konulmuştur. Bu durum, MeSA uygulamasının zararlı nane yaprakbiti türünün mücadelesinde doğal düşmanların rolünü vurgulamıştır. Yaprakbiti E. elegans'ın mücadelesinde etkili iki genel predatör, C. septempunctata (Cs) ve A. bipunctata (Ab) ile yapılan çalışmalarda; kültür kavanozu denemelerinde aynı tür (Cs + Cs) ve farklı tür (Cs + Ab) kombinasyonlarında antagonistik etki görülürken, aynı tür Ab + Ab kombinasyonunda belirgin sinerjistik etki görülmüştür. Bununla birlikte petri denemelerinde, Ab + Ab aynı tür kombinasyonu belirgin olarak, ilave etki şeklinde, fakat diğer predatör türün benzer kombinasyonunda (Cs + Cs) ve farklı tür kombinasyonunda (Cs + Ab) sinerjistik bir etki görülmüştür. Bununla birlikte petri alanında, aynı tür kombinasyonu Ab + Ab toplamsal etki göstermiş, fakat aynı tür kombinasyonu Cs + Cs ve farklı tür kombinasyonu Ab + Cs uygulamalarında sinerjistik etki ortaya çıkmıştır. Bu sonuca göre söz konusu predatörlerin av tüketim alışkanlıkları, farklı tür / aynı tür (F = 410.86; df = 4; P < 0.000;) kombinasyonlarında ve iki bağımsız faktörden (tür × deneme alanı) etkilenirken (F = 58.87; df = 4; P < 0.000) tek başına deneme alanının özelliklerinden etkilenmemiştir (F = 0.817; df = 1; P = 0.369). Buna göre söz konusu Coccinellidae türlerinin avı tercihinin öncelikle yaşam alanı yapısı karmaşıklığı yerine predatör çeşitliliği ile ilgili olduğu belirlenmiştir., Common sage (Salvia officinalis L.) have been economically cultivated in many countries, but the production is still facing a number of challenges including significant production losses due to insect pests. This research studied: 1) insect pests of S. officinalis and their natural enemies, 2) incidence and economic impact of a key insect pest, Eucarazzia elegans (Ferrari) (Hemiptera: Aphididae) on S. officinalis and evaluations of the environmental factors influenced the aphid population, 3) the attractiveness of methyl salicylate (MeSA) lures, a synthetic herbivore-induced plant volatiles (HIPVs), to the natural enemies in the sage fields and its impact on the mint aphid, E. elegans growth population, and 4) the interaction of two generalist predators, Coccinella septempunctata Linnaeus and Adalia bipunctata (Linnaeus) (Coleoptera: Coccinellidae) to control the mint aphid, E. elegans. Throughout the study, 11 insect orders spread into 31 families and 51 species consist of 19 natural enemies, 3 pollinators and 29 insect pests. Micantulina stigmatipennis (Mulsant & Rey), Eupteryx gyaurdagicus Dlabola (Hemiptera: Cicadellidae), Aphis passeriniana (Del Guercio), Eucarazzia elegans (Ferrari) (Hemiptera: Aphididae), Dysmiscoccus angustifrons (Hall) (Hemiptera: Pseudococcidae), Chrysolina americana (Linnaeus) (Coleoptera: Chrysomelidae) and Thrips tabaci Lindeman (Thysanoptera: Thripidae) were determined as the key insect pests. A. passeriniana was a new species recorded in Turkey whilst E. elegans were known as the new species recorded in Izmir. M. stigmatipennis has been found to feed on S. officinalis and report as a host plant for the first time. A survey and laboratory experiments on incidence rates and economic impact of E. elegans on S. officinalis revealed that E. elegans infested old leaves with an incidence rate of 9.5% in the early spring and then migrated to young leaves and blossom at the beginning of the summer with the incidence rate of 1.1%. The seasonal distribution of the aphid was affected more by temperature than humidity and rainfall. Although the aphid infestation had no differences on the quantity of the essential oil, some of the essential oil components were markedly different from the control. The total plant weights (fresh and dry) with the normal and double infestation rate were decreased about a third and more than a half compared to the control, respectively. Aphids feeding on common sage beyond 8-10 weeks caused more than 50% yield loss. The highest cost-benefit ratio was achieved in plots where six insecticide applications were made. The experiment with MeSA lures as an artificial herbivore-induced plant volitiles (HIPVs) recorded several numbers of natural enemies of which Syrphidae (Diptera), Rhagonycha fulva (Scopoli) (Coleoptera: Cantharidae), and C. septempuctata (Coleoptera: Coccinellidae) were abundantly caught on traps adjacent to the MeSA odors. In semi-field experiments, E. elegans populations were significantly reduced on treated common sage plants when it exposed to the natural enemies. When experiments were set in laboratory condition, the number and population growth rates of aphid did not differ between treated and untreated implicating no effects of MeSA on aphid population rate and emphasizing the role of natural enemies for controlling the mint aphid, E. elegans population. The study with two generalist adult predators, C. septempunctata (Cs) and A. bipunctata (Ab) (Coleoptera: Coccinellidae) to control aphid E. elegans resulted that in the culture jar the conspecific species Cs + Cs and heterospecific species Cs + Ab combinations showed antagonistic effects, but the synergistic effect for conspecific Ab+Ab. In the petri dish, however, the conspecific Ab + Ab combination exerted an additive effect, but a synergistic effect for conspecific Cs + Cs and heterospecific Cs + Ab. These prey consumption patterns were influenced by the combination hetero-/conspesific (F = 410.86; P < 0.000; df = 4) and the interaction among the two independent factors (species × arena)(F = 58.87; P < 0.000; df = 4) but not by type of arena alone (F = 0.817; P = 0.369; df = 1). Here, the prey preference in these ladybirds has primarily associated with a diversity of ladybird rather than habitat structure complexity.

Pek çok doğal düşmanın zararlıların teşvik ettiği olduğu bitki uçucularını (HIPVs) kullanarak avlarının yerini tespit ettiği ve avlarını tanıdığı bilinmektedir. Zararlı kaynaklı bitki uçucularından olan metil salisilat (MeSA) doğal düşmanlar için çekici etki gösterirken zararlıların da davranışlarını etkilemektedir. Bu araştırmada, arazi koşullarında sentetik HIPV' lerden MeSA'nın yeşil fasulye (Magnum çeşidi) bitkisinde yararlı ve zararlı arthropodlar üzerine etkisi çalışılmıştır. Çalışmalarda dört uygulama yapılmış olup bunlar; 1) MeSA (metil salisilat asılmış temiz bitkiler), 2) Akar+MeSA (akar bulaştırılmış ve metil salisilat asılmış bitkiler), 3) Akar (akar bulaştırılmış bitkiler) ve 4) Kontrol (temiz bitkiler) şeklindedir. MeSA 2 ml' lik karışım halinde sarı yapışkan tuzaklarla birlikte yerden yaklaşık 1 m yükseklikteki tahta çıtalara asılmıştır ve haftalık olarak değiştirilmiştir. Sarı yapışkan tuzaklar haftalık olarak değiştirilmiş ve yararlıların ve zararlıların incelenmesi stereomikroskop kullanılarak yapılmıştır. Ayrıca yaprakta faydalı ve zararlı sayımları yapılmıştır (15 yaprak/ parsel). Çalışma sonuçlarına göre 2011-2012 yıllarında yapılan dört uygulama arasında; Aelothrips sp., Coccinellidae familyasına ait türler, Orius sp., Anthocoris sp., Mikro-Hymenoptera' ya ait türlerin MeSA bulunan parsellere daha çok çekildiği yapılan tuzak ve yaprak sayımları ile belirlenmiştir. Bunun yanında MeSA' ın zararlı thripsler ve yaprak pireleri üzerine herhangi bir çekici etkisinin olmadığı tespit edilmiştir. Ancak yaprak sayımlarından elde edilen sonuçlara göre yaprak bitleri ve beyazsinekler üzerine MeSA' nın daha çok uzaklaştırıcı etkide bulunduğu görülmüştür. Many natural enemies use herbivore induced plant volatiles to locate and identify their host. Methyl salicylate (MeSA), an herbivore-induced plant volatile, has been shown to attract natural enemies and affect herbivore behavior. In this study, synthetic HIPVs MeSA was examined for its effect to natural enemies and pests of green bean plant (Magnum var.). The following treatments were made: 1) MeSA alone 2) MeSA+ Mite release (Tetranychus urticae) 3) Mite release 4) Untreated Control. Yellow sticky cards (28 x 23 cm, Trece Incorporated) baited with 2-ml glass vials of candidate HIPV solutions were tied to wooden poles > 1 m above the ground and treatments were reapplied every week. Sticky cards were replaced weekly and examined under a stereomicroscope for natural enemies and pests. In addition leaf observation (15 leaves / per plot) is done. In conclusion, among four treatments in both 2011 and 2012, the greatest attraction Aelothrips sp., Coccinellidae, Orius sp., Anthocoris sp., Micro-Hymenopteran natural enemies were observed towards MeSA alone and MeSA+Mite release based on avarage trap catches and avarage leaves counts. However MeSA was not effected on thrips pests and leafhoppers. But according to leaf counts MeSA was repellent for aphids and whiteflies. 108