Search

Plastikler hayatımızın birçok alanında yıllardır kullanılmakta olup kullanım ömrü sonunda önemli miktarda atık oluşturmaktadır. Doğada uzun yıllar bozunmadan kalan ve çevreye zarar veren bu malzemelerin geri dönüştürülüp tekrar kullanıma kazandırılması önem taşımaktadır. Termoplastik köpük malzemeler düşük yoğunluk, yüksek spesifik mukavemet, yüksek enerji absorblama özellikleri ve üstün yalıtım özelliklerinden dolayı ısı yalıtımı, otomotiv koltukları, ambalaj malzemeleri ve enerji absorblayıcı (soğurucu) malzemeler olarak yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Bu çalışmada, en çok kullanılan plastiklerden biri olan ve önemli miktarda atık oluşturan polivinil klorür (PVC)’ün geri dönüşüm yoluyla termoplastik köpük malzemelerin üretiminde kullanımı amaçlanmıştır. Bu amaçla kapı ve pencere profil atıklarından elde edilen atık PVC kullanılarak termoplastik köpük malzemeler üretilmiştir. PVC köpük malzemelerin bazı fiziksel, mekanik ve morfolojik özellikleri üzerine kimyasal köpük oluşturucu miktarının etkisi incelenmiştir. Üretilen PVC köpük malzemelerde kimyasal köpük oluşturucu malzeme miktarının artması ile PVC köpüklerin yoğunluk değerlerinde %40’lara kadar bir azalma sağlanmıştır. PVC köpüklerin spesifik darbe direnci değerleri kimyasal köpük oluşturucu miktarı ile doğrusal bir şekilde artış göstermiştir. Köpüklerin hücre yapısı incelendiğinde ise kimyasal köpük oluşturucu miktarının artması ile hücre birleşmelerinin meydana geldiği ve daha büyük hücrelerin oluştuğu gözlemlenmiştir., Plastics have been used in many areas of our daily lives for years generating large amount of post-consumption wastes. It is important to recycle and reuse of these materials since they remain without degrading for many years causing harm to the environment. Thermoplastic foams are widely used as thermal insulation, automotive seating, packaging, furniture and energy absorbing materials due to their low density, high strength/weight ratio, high energy absorption performance and superior insulation properties. In this study, potential usage of polyvinyl chloride (PVC), one of the most used plastics, in the manufacture of PVC foams were aimed. For this purpose, thermoplastic foam materials were produced by using waste PVC obtained from door and window profile wastes. The effect of chemical foaming agent amount on the some physical, mechanical and morphology properties of PVC foams were investigated. According to the obtained results, the use of foaming agent provided up to 40% reduction in the density of PVC foams. With chemical foaming agent amount were increased specific impact strength values of PVC foams. Cell structure of foams was also investigated and an increase in cell coalescence with the increase of chemical foaming agents was observed.

Wood Polymer Composites (WPC) is the general name of composites formed by combining thermoplastic matrix and cellulose based reinforcement/filler. They are especially preferred as exterior cladding, outdoor flooring, fence, garden furniture. WPCs have advantages over wood like as higher dimensional stability, resistance to fungi and insects and low maintenance requirements during life-time-use. However, the degradation of these materials in weather conditions is a major disadvantage. Compared to polymer-based composites, the degradation for in outdoor weather conditions is generally lower. Polymeric materials are subject to degradation by physical, chemical and biological processes or a combination of these under the influence of environmental factors. Factors such as temperature (thermal degradation), air (oxidative degradation), moisture (hydrolytic degradation), microorganisms (biodegradation), light (photodegradation), high-energy radiation (UV, irradiation), chemical agents (corrosion) and mechanical forces can cause irreversible changes in material structure. In order to determine the effects of these factors, changes in the polymer structure are determined by natural and artificial aging. This literature review presents a detailed summary and analysis of the studies carried out on WPC weathering properties., Odun Polimer Kompozitler (OPK), termoplastik matris ve selüloz esaslı takviye / dolgu maddesinin birleştirilmesiyle oluşturulan kompozitlerin genel adıdır. OPK’ler özellikle dış cephe ve zemin kaplaması, çit, bahçe mobilyası gibi uygulamalarda tercih edilmektedir. OPK’lerin ahşap malzemeye göre başlıca avantajları yüksek boyutsal kararlılık, mantar ve böceklere karşı dayanıklılık ve kullanım süreleri boyunca düşük bakım gereksinimi sayılabilir. Bununla birlikte, bu malzemelerin dış hava koşullarında bozunmaya uğraması büyük bir dezavantaj oluşturmaktadır. Bu nedenle, dış mekan uygulamalarında OPK’lerin diğer polimer esaslı kompozitlere göre performansı genellikle daha düşüktür. Polimerik malzemeler çevresel faktörlerin etkisiyle fiziksel, kimyasal, biyolojik süreçler veya bunların kombinasyonu ile bozunmaya uğramaktadırlar. Sıcaklık (termal bozunma), hava (oksidatif bozunma), nem (hidrolitik bozunma), mikroorganizmalar (biyobozunma), ışık (foto bozunma), yüksek enerjili radyasyon (ultra viyole (UV), ışınlama), kimyasal (korozyon) ve mekanik etkenler gibi faktörler malzemede geri dönüştürülemez değişiklikler meydana getirebilmektedir. Bu faktörlerin etkilerini belirlemek amacıyla, doğal ve suni yaşlandırma yapılarak polimer yapısındaki değişiklikler belirlenmektedir. Bu literatür çalışmasında OPK’ler üzerinde ilgili konuda gerçekleştirilen çalışmaların detaylı bir özet ve analizi sunulmaktadır.

Bu çalışma kapsamında profil çekme makinesinden çıkan atık dahoma odun ununun polipropilen (PP) bazlı odun plastik kompozit üretiminde dolgu maddesi olarak kullanımının kompozit malzemelerin mekanik ve morfolojik özellikleri üzerine etkileri incelenmiştir. Atık odun unları fabrikadan alındığı gibi ve dört farklı oranda (%0, %15, %30 ve %45) kullanılmıştır. Atık odun unlarının boyut analizi gerçekleştirilmiştir. Uyumlaştırıcı olarak %3 oranında maleik anhidrit polipropilen (MAPP) ve yağlayıcı olarak %3 parafin wax kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlar neticesinde odun ununun eklenmesi ile çekme ve darbe direnci değerlerinde hafif dalgalanmalar gözlemlense de genel olarak mekanik değerlerde iyileşmeler belirlenmiştir. Odun ununun katılım oranının artması ile çekmede elastikiyet modülü, eğilme direnci ve eğilmede elastikiyet modülü özellikleri iyileşmiştir. Kopmada uzama değerlerinde ise keskin bir düşüş gözlemlenmiştir. Morfolojik özellikleri incelendiğinde odun ununun homojen bir şekilde polimer matris içerisinde dağılım gösterdiği ve polimer matrisin dolgu maddelerinin etrafını iyice sardığı ve iyi bir arayüz etkileşiminin olduğu gözlemlenmiştir. Sonuç olarak, atık dahoma odun unlarının odun plastik kompozit üretiminde değerlendirilebileceği kanaatine varılmıştır., In this study, the effects of the usage of waste dahoma wood flour from the profiling machine as a filler in the production of Polypropylene (PP) based wood plastic composites on the mechanical and morphological properties of composite materials were investigated. Waste wood flour was used as received from the plant and in four different ratios (0%, 15%, 30% and 45%). A dimensional analysis of waste wood flours was carried out. Maleic anhydride polypropylene (MAPP) (3%) was used as a coupling agent, and Paraffin Wax (3%) was used as the lubricant. In the light of the results, although slight fluctuations were observed in the tensile and impact strength values with the addition of wood flour, improvements were determined in the mechanical values in general. Tensile modulus, flexural strength and flexural modulus of the composites were improved with the increase in wood flour loading ratio. A sharp decrease was observed in the elongation at break values. When the morphological properties were examined, it was observed that the wood flours were homogeneously dispersed in the polymer matrix, the polymer matrix wrapped firmly around the RPF fibres, and it shows that the interface interaction is nevertheless robust even after the fracture of samples. As a result, it was concluded that waste dahoma wood flours might be evaluated in the production of wood-plastic composites.

In this study, the effects of different size and rate of urea powder usage in particleboard manufacturing on the formaldehyde emission of the boards were investigated. Two different sizes (Large, Small) and five different rates of urea powder (1, 2, 3, 4 and 5%) were used for particleboard manufacturing. Urea formaldehyde (1.35 moles) adhesive was used for production of three layered particleboards. Formaldehyde contents were determined by perforator method according to EN 120. Furthermore, mechanical and physical properties including bending strength, modulus of elasticity, internal bond strength, surface stability, thickness swelling and water absorption of the samples were determined according to EN 310, EN 319 and EN 317 standards, respectively. Formaldehyde emission values were decreased with the mixing of the urea powder with chips prior to gluing and the produced boards had E0 grade in terms of formaldehyde emission. The size and rate of the urea powder were statistically effective on the mechanical and physical properties of the produced boards. In addition, all of the boards produced with small size urea powders satisfied the required standards for mechanical, physical and formaldehyde emission properties, except groups produced with 5% small size urea powder. It should be noted that slight decrease of mechanical and physical properties were observed with the loading of urea powder. As a result, it was determined that using of the small size urea powder provided better results than large size.

Biodegradability is an important asset for a polymer for their acceptance by the society due to the increased environmental awareness of people over the years. In this study, Polycaprolactone (PCL) based biocomposites were produced using PCL, polyvinyl alcohol (PVA)/Starch mixture and polyethylene (PE) as a polymeric matrix and Turkish Red Pine Pruning waste flours (RPWF) a lignocellulosic filler. Biocomposites were manufactured through combination of extruder and injection molding processes. Forest soil was collected from arid regions of Konya and transferred to Laboratory. During 18 Months of soil test, degradation of PCL was monitored using Gel Permeative Chromatography (GPC). Results showed that major factor on GPC results were RPWF and degradation time. Especially at higher level of lignocellulosic filler use, there is a linear relation between filler and degradation time., Yıllar içerisinde toplumun çevresel duyarlılığındaki artış dolayısıyla, polimerlerin biyolojik olarak bozunma özelliği onların toplum tarafından kabul edilmesinde önemli bir parametre haline gelmiştir. Bu çalışmada, polpolikaprolakton (PCL), polivinil alkol (PVA)/nişasta karışımı polimer matrisi olarak ve atık Kızılçam budama atık unları ise lignoselülozik dolgu maddesi olarak kullanılarak PCL esaslı biyolojik esaslı kompozitler üretilmiştir. Biyokompozitlerin üretimi ekstruder ve enjeksiyon kalıplama yöntemlerinin kombinasyonu ile üretilmiştir. Orman toprakları Konya’nın kurak alanlarından alınarak laboratuarlarımıza getirilmiştir. Jel Geçirgenlik Kromatografisi (GPC) yardımıyla belirlenmiştir. 18 ay boyunca gerçekleştirilen toprak testleri süresince, PCL’nin topraktaki bozunma oranı Jel Geçirgenlik Kromotografi (GPC) yardımıyla ölçülmüştür. Sonuçlar GPC değerleri üzerinde en etkili faktörlerin kızılçam odun unu miktarı ve bozunma süresi olduğunu göstermiştir. Özellikle yüksek dolgu maddesi oranına sahip örneklerde dolgu maddesi ile bozunma süresi arasında doğrusal bir ilişki tespit edilmiştir.

ÖzetÇalışmanın amacı: Doymamış polyester esaslıkompozit malzemelerin yoğunluk, çekme, eğilme ve darbe direnci özellikleriüzerine odun külü ve mikrokristalin selüloz oranının etkisinin belirlenmesiamaçlanmıştır. Çalışma alanı: Poliester esaslı kompozitlerde farklı dolgu maddelerikullanılarak bazı özelliklerinin belirlenmesidir. Materyal ve Yöntem: Bu çalışmada polimerik matrisolarak doymamış poliester reçinesi kullanılırken dolgu maddesi olarak odun külüve mikrokristalin selüloz kullanılmıştır. Poliester reçinesi esaslı kompozitlerkast yöntemiyle üretilmiştir. Poliester reçinesi içerisine kobalt vesertleştirici olarak Metil Etil Keton Peroksit (MEKP) ilave edilerek jelkıvamında olacak şekilde matris karışımı oluşturulmuştur. Sonuçlar: Odun külü katılarak üretilen poliester reçinesi esaslıkompozitlerin çekme direnci değerleri mikrokristalin selüloz içerenkompozitlere göre daha iyi sonuçlar verdiği tespit edilmiştir. En iyi çekmedirenci ve kopmada uzama değerinin %5odun külü içeren kompozitlere ait olduğu belirlenmiştir. Çekmede elastikiyetmodülünde ise en iyi sonucun mikrokristalin selüloz içeren kompozitlere aitolduğu görülmüştür. Odun külü ve mikrokristalin selüloz oranın artmasıylakompozitlerin eğilme direnci ve eğilmede elastikiyet modülü değerlerinin azaldığıbelirlenmiştir.Araştırma vurguları: Dolgu maddesi oranın artmasıylaüretilen kompozitlerin yoğunluklarının arttığı tespit edilmiştir., Aim of study: The objectives this research was determined the effects of wood ash and microcrystallinecellulose (MCC)filler on density and tensile, flexural and impact properties in theunsaturated polyester based composites.Area of study: To determine the some properties of polyester basedcomposites manufactured using different filler. Material and Methods: In this study, polyester based composites wereproduced using wood ash and MCC as reinforcement agent. Polyesterbased composites were manufactured by casting method. During manufacturingprocess, cobalt and methyl ethyl ketone peroxide (MEKP) were used asaccelerator and catalyser, respectively.Main results: Wood ash provided better tensile strength compare to the MCC ones. Besttensile strength and elongation at break values were achieved with the use of5% wood ash. In contrast, best tensile modulus results were obtained when MCCwas utilized. In the case of flexuralproperties, both flexural strength and flexural modulus were reduced with thereinforcing agent concentration increase regardless of reinforcements type.Research highlights: Density was increased with rising fillerconcentrations.

Bu çalışmada, polimer matris olarak yüksek yoğunluklu polietilen (YYPE), organik dolgu maddesi olarak termoplastik nişasta (TPN) ve uyumlaştırıcı olarak maleik anhidritle muamele edilmiş polietilen (MAPE) kullanılmıştır. Polimer kompozitler enjeksiyon kalıplama yöntemiyle üretilmiştir. Üretilen kompozitlerin yoğunluğu, çekme direnci, çekmede elastikiyet modülü, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü ve kopmada uzama değerleri incelenmiştir. Elde edilen istatistik sonuçlarına göre YYPE matrisi içerisine TPN’nin eklenmesi ile örneklerin çekme direnci, kopmada uzama ve darbe direnci değerlerini azalttığı fakat yoğunluğu, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet ve çekmede elastikiyet modüllerini arttırdığı gözlenmiştir. Üretime MAPE’nin ilave edilmesiyle polimer kompozitin mekanik özellikleri iyileşmiştir., In this study, high density polyethylene (HDPE) as a polymer matrix, thermoplastic starch as organic filler and maleic anhydrite grafted polyethylene (MAPE) as coupling agent were used. Polymer composites were manufactured using injection molding method. Specific gravity, tensile strength, tensile modulus, flexural strength, flexural modulus and elongation at break of the manufactured polymer composites were investigated. According to statistical analysis, tensile strength, elongation at break and impact strength of the composites were decreased with increasing thermoplastic starch loading. However, specific gravity, flexural strength, flexural modulus and tensile modulus were increased with thermoplastic starch loading. The mechanical properties of the polymer composites were improved with the addition MAPE in the manufacturing

Bu çalışmada, polipropilen esaslı kompozitler üretilmiştir. Polimer matriste dolgu maddesi olarak patlıcan sapı unu ve uyumlaştırıcı olarak maleik anhidritle muamele edilmiş polipropilen (MAPP) kullanılmıştır. Çalışmanın amacı PP esaslı kompozit üretiminde patlıcan sapı ununun dolgu maddesi olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği araştırmaktır. Bu amaç doğrultusunda pres kalıplama yöntemiyle dört farklı kompozisyonda örnekler üretilmiştir. Üretilen örneklerin yoğunluk, çekme direnci, çekmede elastikiyet modülü, kopmada uzama, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü ve darbe direnci değerleri belirlenmiştir. İstatistik analiz sonuçlarına göre polimer matriste patlıcan sapı unu kullanım oranının darbe direnci üzerine önemli derecede bir etkisinin olmadığı, fakat çekme direnci, çekmede elastikiyet modülü, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü, kopmada uzama ve yoğunluk değerleri üzerinde önemli derecede etkili olduğu belirlenmiştir. Üretilen tüm örneklerin test sonuçları istenen standart değerleri sağlamıştır., In this study, polypropylene based composites were manufactured. Eggplant stalk flour as filler and MAPP as coupling agent were used in the polymer matrix. The aim of the study is to investigate whether the eggplant stalk flour can be evaluated as a filler material in PP based composite production. For this purpose, four different composite samples were produced by compression molding method. Specific gravity, tensile strength, tensile modulus, elongation at break, flexural strength, flexural modulus and impact strength of the manufactured samples were determined. According to statistical analysis, percent of eggplant stalk had no significant effect on impact strength in polymer matrix. However, percent of eggplant stalk flour had significant effect on tensile strength, tensile modulus, flexural strength, flexural modulus, elongation at break and specific gravity. The all samples provided required standard values

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/289, Kompozit malzemelerin üretiminde lignoselülozik esaslı (odun unu, yıllık bitkiler gibi) maddelerin takviye elemanı olarak kullanılması ile biyolojik olarak bozunmayan sentetik polimerlerin doğada bozunma süresinin kısaltılması istenilmektedir. Bozunmayı artırmanın bir diğer yolu ise biyolojik olarak bozuna bilen polilaktik asit (PLA), poli kaprolakton (PCL), polihidroksi bütirat (PHB), polibutilen saksinit (PBS) ve polivinil alkol (PVA) gibi polimerler kullanmaktır. Son yıllarda yapılan çalışmalarda hem lignoselülozik madde hem de biyozunur polimerler kullanılarak kompozitler çalışılmaktadır. Bu çalışmada orman budama atığı unu takviyeli, melamin ile çapraz bağlanmış, polivinil alkol esaslı kompozit malzemelerin üretimi gerçekleşmiştir. Üretimler cast (karıştırma) yöntemi kullanılarak elde edilmiştir. Ürettiğimiz kompozitlerin mekanik özellikleri belirlenmiştir., With utilization of lignocellulosic material in the manufacturing of composite materials, shortening of decomposition time of the non-biodegradable synthetic polymeric material in nature was desired. Another way of improving biodegradability is to use biodegradable polymers such as polylactic acid (PLA), poly caprolactone (PCL), polyhydroxy butyrate (PHB), polybutylene saksinit (PBS) and polyvinyl alcohol (PVA). In recent studies, both lignocellulosic material and biodegradable polymers were used to manufacture polymer composites. In this study, PVA based composites were produced using forest pruning waste flour reinforced as reinforcement and melanin as crosslinking agent. Composites were produced using cast-method. Mechanical properties of the composites were determined.

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/290, İki veya daha fazla malzemenin makro-düzeyde bir araya getirilmesiyle oluşturulan ve yeni özelliklere sahip malzemelere kompozit malzeme denir. Bu malzemeler yüksek direnç değerleri ve sağladıkları iyileştirilmiş boyutsal sabitlikleri dolayısıyla çeşitli kullanım alanlarına sahiptir. Kompozit malzemelerde matris olarak Polietilen (PE), Polipropilen (PP), Polistiren (PS) gibi polimerler ile Polikaprolaktan (PCL), Polihidroksibutirat (PHB), Polilaktik asit (PLA), Polibutilensaksinit (PBS), Polivinil alkol (PVA) gibi biyolojik olarak bozunabilen polimerler kullanılırken, takviye elemanı odun unu, buğday sapları gibi lignoselülozik malzemeler kullanılabilmektedir. Yapılan bu çalışmada takviye elemanı olarak orman budama atığı unu ve TiO2 kullanılarak PVA esaslı biyobozunur kompozitler üretilmiştir. Üretim dökme yöntemi (cast yöntemi) kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Üretilen kompozitlerin mekanik özellikleri belirlenmiştir., Composite materials are produced by combining two or more materials at macro-level. Because of their improved strength and dimensional stability values, these materials have numerous application areas. As a polymeric matrix both non-biodegradable polymers (Polyethylene (PE), polypropylene (PP), polystyrene (PS)) and biodegradable polymers (Polikaprolak (PCL), polyhydroxy butyrate (PHB), polylacticacid (PLA), polybutylenesaksinit (PBS), polyvinylalcohol (PVA)) and as lignocellulosic filler wood flour, wheat straw, etc can be used in composite manufacturing. In this study, flours of forest pruning waste and TiO2 was used in the manufacture of PVA based biodegradable composites. Cast method was used. The mechanical properties of the produced composites were determined.

Url: http://sutod.selcuk.edu.tr/sutod/article/view/255, Termoset esaslı kompozit malzemeler, termoset esaslı bir matris ile bir takviye elemanının birleştirilmesiyle üretilen malzemeler için kullanılan bir terimdir. Termoset polimerler olarak alkidler, amino, epoksi reçine, fenolikler, polyester, poliüretan’lar sayılabilir. Bu çalışmada takviye elemanı olarak atık kumaşlar (pamuklu dokuma ve pamuklu örme)ve dokuma cam elyafı kullanılarak polyester esaslı termoset kompozitler üretilmiştir. Kompozit üretim el yatırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Üretilen kompozitlerin mekanik özellikleri (çekme, eğilme ve darbe direnci) ASTM standartlarına uygun olarak Üniversal test makinesi yardımıyla belirlenmiştir., The material which contains thermoset matrix and the reinforcing elements is called Thermoset-based composites. It is formed by combining thermoset matrix and the reinforcing elements. Alkyds, amino, epoxy, phenolic, polyester and polyurethane can be listed as thermoset polymer. In this study, waste cotton fabrics (knitted and woven) and woven glass fiber were used as reinforcing material in the manufacture of polyester based thermoset composites. Composite manufacturing was accomplished by hand-lay-up method. The mechanical properties(tensile, flexural and impact resistance) of the produced composites were determined in accordance with ASTM standards.