Search

Idea chińskiej obecności politycznej w regionie Pacyfiku, a tym samym na morzach oraz oceanach, jest relatywnie młoda. Przed okresem rządów Deng Xiaopinga, czyli do 1978 r., i od wypraw morskich chińskiego admirała Zhenga He w XV w. Chiny nie były ukierunkowane na aktywność w regionie Pacyfiku. Ta morska absencja Chin trwała zatem około 550 lat. W tym czasie Chiny nie dążyły do uzyskania potęgi morskiej. Dopiero chińska rewolucja i powołanie do życia Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 r. stało się kamieniem węgielnym chińskiej obecności na otwartych morzach i w małych państwach wyspiarskich – Melanezji, Polinezji i Mikronezji. Pierwszym, który dostrzegł konieczność wyjścia polityki chińskiej na oceany, był reformator Deng Xiaoping, ale trzech następujących po nim przywódców poczyniło milowe kroki, których efektem jest realna i dążąca do hegemonii obecność ChRL w regionie. W tym artykule przedstawiono ewolucję chińskiej myśli strategicznej wobec obecności w regionie Pacyfiku u czterech chińskich przywódców politycznych – Deng Xiaopinga, Jiang Zemina, Hu Jintao oraz Xi Jinpinga.

Artykuł jest próbą krytycznej analizy dyskursu o imigracji i imigrantach, w czasie kampanii wyborczej do władz jednostek samorządu terytorialnego w czterech największych miastach nowozelandzkich. Analiza skoncentrowana jest na kandydatach na urząd burmistrza w Auckland, Christchurch, Dunedin i Wellington. Postawiono hipotezę, będącą przypuszczeniem, że zagadnienie imigracji w trakcie wyborów samorządowych w Nowej Zelandii w 2019 r. zostało wyparte z dyskursu publicznego wszystkich analizowanych aktorów politycznych, pomimo tego, że imigracja jest jednym z naczelnych tematów debaty publicznej oraz jedną z głównych determinant, które w przeszłości wpływały w Nowej Zelandii na zachowania wyborcze. W toku prowadzonego badania potwierdzono tak postawioną hipotezę. Hipotezą pomocniczą prowadzonego badania było przypuszczenie, że unikanie zagadnienia imigracji na poziomie polityki lokalnej jest obserwowalne od czasu wyborów parlamentarnych w 2017 r., kiedy do władzy na bazie retoryki antyimigracyjnej doszedł sojusz lewicowej Partii Pracy i prawicowej partii Najpierw Nowa Zelandia. Drugą hipotezą pomocniczą jest przypuszczenie, że lokalne elity polityczne usiłują narzucić społeczeństwu obraz imigracji i imigrantów poprzez kontrolowanie i tworzenie dyskursu, korzystając z zainteresowania opinii publicznej wyborami samorządowymi. Ujawniono takie zjawiska, jak: polityczna poprawność, anatema polityczna i brak wizji polityki imigracyjnej u samorządowców oraz instrumentalizacja zagadnienia imigracji. Badanie to nawiązuje do tradycji badań głosowań tematycznych (issue voting).

W tym artykule autor sformułował hipotezę stanowiącą przypuszczenie, że ekstremizm polityczny w Nowej Zelandii jest zjawiskiem permanentnym i ulegającym ewolucji w wyniku dyfuzji idei, które docierają do Nowej Zelandii w wyniku procesów globalizacji. Jako perspektywę teoretyczną prowadzonego badania przyjęto teorię systemową oraz założono a priori, że ekstremizm polityczny pogłębia postawy statofobiczne. Jako metody badawcze wykorzystano analizę leksykalną oraz analizę porównawczą. W toku prowadzonego badania wykazano genezę zjawiska ekstremizmu politycznego w Nowej Zelandii oraz jego główne odmiany, czyli ekstremizm lewicowy, prawicowy, ekstremizm ugrupowań proekologicznych, ekstremizm islamski i ekstremizm związany z konfliktami postkolonialnymi oraz ekstremizm „samotnych wilków”. Zjawiska te ukazano w perspektywie potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa oraz podjęto się określenia źródeł ideologicznych postaw ekstremistycznych i ukazania najbardziej aktualnych nurtów myśli politycznej uzasadniającej ekstremizm oraz organizacji i aktorów politycznych o profilu ekstremistycznym.

Dostęp do informacji publicznej w Polsce jest najczęściej dyskutowany w kontekście prawnym lub politycznym. Jednakże nie jest dyskutowany, świadomie, jako narzędzie do gromadzenia danych w trakcie badań prowadzonych przez politologów. W tym artykule, któremu nadano charakter postulatywny, wskazuje się na korzyści płynące z realizacji prawa dostępu do informacji publicznej jako techniki gromadzenia danych źródłowych przez politologów. Proponowana technika gromadzenia danych może być użyta przez naukowców – politologów w różnych państwach świata, tam gdzie jest prawnie gwarantowany dostęp do informacji publicznej.

The Inquisitives as a New Social Movement: Political Aspects of Exercising the Right for the Access to Information in Poland In this paper, the author analyzes the new social movement labeled „The Inquisitives”. It apparently has its roots in political thought and in philosophy of „the right to know”. Poland adopted the Act on Access to Public Information (2001) to give citizens the formal right to inquire about the public affairs. The information society strives for information about political issues, and about political-public affairs. The author of this paper has stated two hypothesis that (1) a new social movement – the Inquisitives has been occurring in Poland and (2) access to public information has been used for political struggle. The author aims to explore aims, genesis, background, roles, functions, and political values of The Inquisitives within categories such as political scandals, corruption, interest groups, power concentration.

W prezentowanym badaniu wykonano analizę porównawczą strategii cyberbezpieczeństwa Nowej Zelandii i Polski. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono hipotezę, że strategie cyberbezpieczeństwa Nowej Zelandii i Polski wykazują różnice wynikające ze swoistości systemów politycznych tych państw. Ponadto ujawniono, że w sferze cyberprzestrzeni występują sojusze i modele relacji międzynarodowych znane ze świata rzeczywistego. Nowa Zelandia pozostaje więc bliskim partnerem bezpieczeństwa cybernetycznego USA, Australii i Kanady, podczas gdy Polska ukierunkowana jest na współpracę w ramach struktur Unii Europejskiej, co wskazywać może na regionalizację obecnie obowiązujących strategii cyberbezpieczeństwa.

Do aktów samospalenia dochodzi od tysięcy lat, a zjawisko swoje najsilniejsze ognisko ma w Azji. Globalizacja i unifikacja sprzyjają błyskawicznemu przekazywaniu informacji. Do samospaleń dochodzi również poza systemem, wobec którego samospaleniec występuje w formie protestu, o czym może dowiedzieć się opinia publiczna na świecie i w systemie, którego protest dotyczy. Wbrew obiegowym opiniom samospaleń dokonuje się przede wszystkim z przyczyn politycznych i społecznych, głęboko altruistycznych, a nie jak to proponują rozumieć przedstawiciele reżimów niedemokratycznych, z powodu chorób psychicznych i społecznego niedostosowania ofi ar. Zjawisko samospaleń z przyczyn politycznych zasługuje na systematyczną obserwację i analizę ze strony przedstawicieli nauk o polityce, gdyż podobnie jak miało to miejsce w Tunezji (2010), samospalenie może być znakiem głębokich przemian politycznych na obszarze wielu państw. Samospalenia wywoływane są przez rządzących i posiadających władzę w różnych wymiarach życia poprzez łamanie praw człowieka.

The Inquisitives as a New Social Movement: Political Aspects of Public Information Law Access in New Zealand In this paper the Author analyzes new social movement labeled the “Inquisitives”. It apparently has its roots in political thought and in philosophy of “the right to know”. New Zealand adopted the Official Information Act in 1980 to give citizens the formal right to inquire about the public affairs. As society has evolved under constant technological pressure so has evolved the way in which people get information. The information society strives for information about political issues, and about political‑public affairs. The Author of this paper suggests that a new social movement has been operating globally, considering the particular case of the Inquisitives movement in New Zealand. The paper aims to explore its genesis, background, roles, functions, political values, motives and goals.

Konstruowanie tożsamości zbiorowej jest jednym z wyzwań władzy politycznej dążącej do legitymizacji. W tym celu aktorzy polityczni dobierają różne instrumenty w zależności od swej afiliacji ideologicznej i korzeni politycznych. Obserwuje się w przestrzeniach lokalnych w Polsce, że dochodzi do swoistej depolityzacji życia społeczności. Zabiegiem mającym „uchronić” przed roztrząsaniem przeszłości i jej obecnych znaczeń, które mogą wywołać konflikt polityczny, są postawy prezentyzmu (dostosowanie przeszłości do swoich poglądów) oraz recentywizmu (skupienie się na teraźniejszości). Takie praktyki mają zasadnicze znaczenie dla procesu socjalizacji i intersubiektywizacji wartości politycznych istotnych dla konsolidacji demokracji.