Search

WstępSacharoza, nazywana popularnie przez konsumentów cukrem rafinowanym, jest substancją bezpośrednio kojarzącą się ze smakiem słodkim. Rynek dietetyczny oferuje jednak o wiele więcej źródeł tego smaku. Celem pracy było ustalenie, czy istnieje związek między poziomem wiedzy o substancjach słodzących a czynnikami takimi jak: miejsce zamieszkania, wykształcenie, płeć, wiek lub wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI), a także zbadanie wiedzy ogólnej o substancjach słodzących i ustalenie, który ze słodzików jest najlepiej rozpoznawalny.Materiał i metodyBadanie przeprowadzono w pięciu laboratoriach „Dialab” na terenie Dolnego Śląska w miesiącach kwiecień–maj 2017 r. Dobór próby miał charakter losowy. W badaniu wzięły udział 132 osoby.WynikiW badanej populacji pacjentów tylko 15 osób wykazało, że cierpi na choroby dietozależne. Odpowiednio 87,9% pacjentów twierdziło, że odżywia się zdrowo. W grupie najlepiej rozpoznawalnych substancji słodzących znalazły się miód (73%), ksylitol (52%) i stewia (48%). Udowodniono również istotną korelację między BMI a poziomem wiedzy o substytutach cukru.WnioskiMiejsce zamieszkania, wykształcenie, wiek oraz płeć nie mają wpływu na świadomość żywieniową ankietowanych. Czynnikiem, który odgrywa w tym zakresie rolę, jest wysokie BMI. Próba ustalenia, czy choroby dietozależne mają istotny wpływ na zwiększanie poziomu wiedzy o substancjach słodzących, wymaga kontynuacji badań, gdyż spostrzeżenia wynikające z dotychczasowej obserwacji nie wystarczają, aby to potwierdzić. Poziom wiedzy na temat substancji słodzących badanych osób zaklasyfikowano jako akceptowalny.

WstępOtyłość olbrzymia i towarzysząca jej wielochorobowość stanowią poważny problem zdrowia publicznego.CelCelem pracy jest ocena wpływu endoskopowej implantacji balonu wewnątrzżołądkowego na dolegliwości i choroby towarzyszące u osób z otyłością.Materiał i metodyBadaniem objęto 75 osób leczonych metodą implantacji balonu wewnątrzżołądkowego. Pacjenci zostali zakwalifikowani do implantacji balonu, zgodnie z uznanymi wskazaniami do endoskopowego leczenia otyłości. Wszystkie analizy przeprowadzono za pomocą Statistica 12. Za poziom istotności statystycznej przyjęto p < 0,05.WynikiPozytywne efekty leczenia otyłości metodą implantacji balonu wewnątrzżołądkowego w odniesieniu do współistniejących chorób zaobserwowano u 54 pacjentów (62%), 30 osób (40%) osiągnęło minimalną poprawę stanu zdrowia, u 24 pacjentów (32%) ustąpiło co najmniej jedno zasadnicze schorzenie. 21 pacjentów (28%) nie wskazywało poprawy stanu zdrowia. Żaden z pacjentów nie zgłosił ustąpienia wszystkich głównych chorób, ale również nie nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia. Podczas leczenia IGB stwierdzono statystycznie istotne zmniejszenie występowania nadciśnienia, cukrzycy typu 2, bólu kręgosłupa, choroby zwyrodnieniowej stawów, bezdechu sennego, zaburzeń miesiączkowania, impotencji i duszności.WnioskiLeczenie otyłości metodą endoskopowej implantacji balonu wewnątrzżołądkowgo zmniejsza częstość współistniejących chorób u osób z otyłością olbrzymią.

WstępDietetycy podkreślają, że właściwie skomponowana dieta wegetariańska może być stosowana przez ludzi na różnych etapach ich życia. Jednak wciąż wiele osób uważa, że takie działanie może prowadzić do ujawniana się zaburzeń zdrowotnych. Celem pracy było określenie, czy dieta wegetariańska może być stosowana przez kobiety w ciąży bez ryzyka wystąpienia zaburzeń zdrowotnych u nich lub u płodów.Materiał i metodyAnalizie poddano informacje odnoszące się do możliwości stosowania diety wegetariańskiej w czasie ciąży. Analizowano wyniki kilkunastu badań, w których porównywano występowanie określonych czynników u kobiet w ciąży stosujących dietę wegetariańską oraz u kobiet w ciąży spożywających mięso.WynikiObecnie wciąż niewiele jest badań oceniających stan zdrowia kobiet w ciąży stosujących dietę wegetariańską oraz ich dzieci. W badaniach tych porównywana jest biodostępność składników odżywczych, składników mineralnych oraz witamin. Analizowane są nawyki żywieniowe kobiet w ciąży stosujących dietę wegetariańską oraz porównywany jest stan zdrowia dzieci urodzonych przez wegetarianki oraz kobiety spożywające mięso.WnioskiPrzestawione w pracy wyniki badań pozwalają stwierdzić, że właściwie opracowana dieta wegetariańska może być stosowana przez kobiety w ciąży i niesie ze sobą ryzyka wystąpienia niedoborów czy zaburzeń w rozwoju płodu.

Angiogenesis plays a significant role in oncogenesis, and thus it has become an attractive target for cancer treatment. It is the formation of new blood vessels that occurs physiologically as well as under pathological conditions, and may influence cancer proliferation and survival. The current therapeutic approach in oncology includes conventional chemotherapy in combination with biologically-based treatment in various perspectives, targeting not only the malignant cells, but also its microenvironment. Target treatment might be less toxic than conventional chemotherapy. In multiple myeloma, there is a close connection between bone marrow stroma, myeloma cell growth and their ability to survive. It has been reported in many clinical observations that the more advanced the multiple myeloma, the more increased the angiogenesis, and this might correlate with the treatment response. There are several angiogenesis inhibitors already registered or in clinical trials in cancer treatment. Despite the continuous research on the development of prognostic factors and introduction of new agents in the treatment, multiple myeloma still remains an incurable and debilitating disease. Some antiangiogenic agents have already been introduced in multiple myeloma treatment, but there is still a need to search for new antiangiogenic drugs and the exploitation of angiogenesis in a clinical approach.

BACKGROUND In patients with chronic leg ischemia, the beneficial effect of arterial revascularization can be significantly decreased due to postoperative leg swelling. The aim of this study was to assess the effects of intermittent pneumatic compression (IPC) on skin flow normalization in patients undergoing revascularization procedures due to chronic leg ischemia. MATERIAL AND METHODS We evaluated 116 patients with chronic leg ischemia. The patients were divided into groups according to the performed treatment (endovascular or surgical) and implementation of IPC postoperatively. The leg edema assessment and microcirculation flow assessment were performed pre- and postoperatively, using percutaneous O2 pressure (TcpO2), cutaneous blood perfusion (CBP) measurements, and skin flow motion assessment. RESULTS In patients who did not receive IPC, a decrease in CBP value was observed in the 1st postoperative assessment. Among patients receiving IPC, the CBD value increased at the 1st and 2nd postoperative measurements, especially in the surgical group. The lowest TcpO2 values were observed in by-pass surgery group without IPC postoperatively. CONCLUSIONS The benefits of the by-pass procedure in patients with leg ischemia can be significantly reduced by postoperative edema. Among patients with postoperative leg edema, local tissue blood perfusion can be improved by the use of IPC, which can result in decreased local leg swelling, as well as improved skin blood perfusion and TcpO2.

The purpose of this study was to compare the efficacy of dressings containing octenidine vs. dressings containing silver in the wound healing in the course of a chronic venous disease. There were two groups of 40 patients who met the inclusion criteria and who did not meet the exclusion criteria. The patients were randomly assigned into the groups (envelope method). The first, "O group" was treated with octenidine-based dressings. The second, "S group" was treated with silver dressings. The study lasted for 56 days. All patients in the research were treated with medical compression stockings with cotton understockings. Microbiological eradication was observed on the 28th day of the study among 33% of patients in the treatment group vs. 6% in control group. On the 56th day of the treatment, these percentages equalled 72% and 35%. The rate of healing was faster in the 0 group than in the S group. In the wounds 10 cm(2) it equalled 3.44 cm(2). The reduction of pain level was 37.5% higher in the O group, in contrast with the S group. One change of a dressing in the O group led to a 0.06 cm(2) greater wound size reduction and in the case of wounds >10 cm(2) to 0.29 cm(2) reduction compared with the S group. The presented results indicate that the efficacy of dressings containing octenidine is higher compared to silver dressings.

Objectives: This prospective, non-randomised study was aimed at the assessment of prevalence of thromboembolic events in vascular patients routinely receiving antithrombotic prophylaxis following surgical revascularisation of the lower extremities. Material and methods: This study included 105 patients operated on for aortoiliac occlusive disease. Postoperatively all patients received pharmacological antithrombotic prophylaxis with low-molecular-weight heparin. Sonographic examination of the veins of low extremities was routinely performed three times: one day before the surgery, on the discharge day and 30 days after hospital discharge. Results: Thromboembolic complications were found in 21 patients (19.05%), including 18 patients with deep venous thrombosis and 3 with pulmonary embolism. Thromboembolic events were more prevalent in older patients (68.22 vs. 62.65 years), those with necrotic lesions of the limbs, with lower preoperative concentration of hemoglobin (7.89 vs. 8.61 mmol/l), higher of fibrinogen (455 vs. 357 mg/dl) and of platelet count (334 vs. 250 × 10 9 /l). Other risk factor comprised the number of transfused packed red blood cell units (3.39 vs. 1.45 units) and plasma units (1.61 vs. 0.39 units), and the length of stay in the intensive care unit (4.78 vs. 2.24 days). Conclusions: Vascular patients develop thromboembolism very often, despite phar macological prophylaxis. Thus, routine scanning for deep vein thrombosis before hospital discharge in order to exclude thrombosis should be considered in this group. Also, an extended post-discharge thromboprophylaxis in these patients should be considered.

The purpose of this study was to compare the efficacy of dressings containing octenidine vs. dressings containing silver in the wound healing in the course of a chronic venous disease. There were two groups of 40 patients who met the inclusion criteria and who did not meet the exclusion criteria. The patients were randomly assigned into the groups (envelope method). The first, "O group" was treated with octenidine-based dressings. The second, "S group" was treated with silver dressings. The study lasted for 56 days. All patients in the research were treated with medical compression stockings with cotton understockings. Microbiological eradication was observed on the 28th day of the study among 33% of patients in the treatment group vs. 6% in control group. On the 56th day of the treatment, these percentages equalled 72% and 35%. The rate of healing was faster in the 0 group than in the S group. In the wounds10 cm(2) it was faster by 1.35 cm(2)/week and in wounds10 cm(2) it equalled 3.44 cm(2). The reduction of pain level was 37.5% higher in the O group, in contrast with the S group. One change of a dressing in the O group led to a 0.06 cm(2) greater wound size reduction and in the case of wounds10 cm(2) to 0.29 cm(2) reduction compared with the S group. The presented results indicate that the efficacy of dressings containing octenidine is higher compared to silver dressings.

UNLABELLED Common use of venipuncture on upper and lower limbs for diagnostic purposes (such as coronarography or arteriography), and also during the course of treatment (angioplasty), very often bares a complication in the form of pseudoaneurysms. According to various reports, the incidence of pseudoaneurysms ranges from 0.005% to 0.5% of all vascular procedures requiring arterial cannulation (Common Femoral Artery, Brachial Artery, Radial Artery). The use of Bio Trombina® 400 in the embolization of pseudoaneurysms allows minimally invasive and effective treatment. The aim of the study was to evaluate the efficacy of pseudoaneurysm embolization with the use of Trombina 400, authors' own experience. MATERIAL AND METHODS In the years 2011 - 2013, the authors of this study performed 38 vascular interventional procedures involving pseudoaneurysms as complications of venipuncture in upper and lower limbs for diagnostic and treatment purposes. All procedures involved the direct injection of thrombin into the chamber of the pseudoaneurysm under the guidance of USG Doppler (6.2 MHz linear head). 34 cases presented single chamber pseudoaneurysms while 4 cases involved multi- chamber pseudoaneurysms, which required several thrombin reinjections (Bio Trombina® 400) into each of the chambers. Pseudoaneurysm maximum size of 4 cm was set as an inclusion criterion for the embolization procedure. Furthermore, all pseudoaneurysms with a significantly wide tract in transverse dimensions were treated as an exclusion criterion because of high risk of the peripheral arteries embolization. RESULTS Initial success was observed in 36 patients (94.73%) in the first day after the procedure, 1 patient (2.63%) underwent thrombin reinjection procedure in the second day after the first embolization. Another patient (2.63%) underwent an open procedure in which the Common Femoral Artery was accessed, the clot evacuated, and CFA was sutured with continuous suture Prolene 6-0. CONCLUSIONS 1. Embolization of pseudoaneurysms with USG Doppler-guided thrombin injection is an effective course of treatment for complications of cannulation. 2. The safety of pseudoaneurysm embolization depends on a surgeon's experience. It is also crucial to keep in mind the inclusion and exclusion criteria for this type of procedure (the size of a pseudoaneurysm, the width of its base). 3. Furthermore, its cost effectiveness and short hospitalization period make pseudoaneurysm embolization an effective and valuable alternative to the classic approach.