Search

U ovom radu ispitani su utjecaji različitih vrsta i količina superplastifikatora na beton u očvrsnulom stanu. Za potrebe ispitivanja korištene su dvije vrste superplastifikatora. Prilikom izrade betonskih mješavina superplastifikatori su dozirani u odnosu na količinu cementa u količinama 0,2%, 0,4% i 0,6%. Nakon 28 dana starosti uzoraka, provedena su ispitivanja tlačne čvrstoće, modula elastičnosti i brzine ultrazvučnog impulsa, zaključci i dobiveni rezultati su prikazati u radu.

Utjecaj superplastifikatora očituje se u smanjenju vodocementnog omjera uz održavanje konzistencije betona, čime se doprinosi povećanju tlačne čvrstoće i poboljšanju svojstava trajnosti. Stoga je u ovome radu istražen učinak dvije vrste superplastifikatora, označenih A1 i A2 (0, 0, 2 i 0, 4 % mase cementa), na svojstva običnog betona i betona s gumom u svježem i očvrsnulom stanju. Konzistencija betona slijeganjem i rasprostiranjem ispitana je odmah po završetku miješanja betona te 90 minuta nakon završetka miješanja betona, a svojstva betona u očvrsnulom stanju interpretirana su pomoću vrijednosti tlačne čvrstoće i modula elastičnosti. Rezultati ispitivanja pokazuju da obje vrste superplastifikatora imaju pozitivan utjecaj na svojstva betona s recikliranom gumom u svježem i očvrsnulom stanju, odnosno da su konzistencija i tlačna čvrstoća betona povećani u odnosu na referentnu betonsku mješavinu.

Prognoze investicijskih istraživanja o financijskim pokazateljima poduzeća značajno utječu na tržišta kapitala. Nasuprot tome, dosadašnja istraživanja pretežito zaključuju da su ove prognoze nedostatno točne te da nisu nepristrane ili racionalne, u smislu teorije racionalnih očekivanja. U ovome je radu, umjesto standardnih mjera pogrešaka, predložen pojam točnosti linearnog trenda prognoza kao kriterij prihvatljive točnosti primjeren dugoročnim ulagateljima. Razrađena je postojeća zamisao uklanjanja povijesne pristranosti iz budućih prognoza, u svrhu poboljšanja točnosti. Ključni su pojmovi matematički formalizirani, uključujući dokaze odnosa točnosti trenda prema nekim standardnim mjerama pogrešaka te prema pojmovima nepristranosti i racionalnosti. Prisutnost hipoteziranih svojstava ispitana je na dosad najopsežnijem uzorku prognoza europskih investicijskih istraživanja, na razini pojedinih društava. Rezultati ispitivanja upućuju da prevladavajući udio prognoza pokazuje točan trend (ukupno 64 – 67%), nepristranost (ukupno 75 – 77%) i slabu racionalnost (ukupno 67 – 71%). Postupak uklanjanja pristranosti umjereno je uspješan za kratkoročne horizonte, gdje smanjuje prosječnu prognostičku pogrešku za 22%. Objašnjenje snažne prisutnosti poželjnih svojstava u prognozama investicijskih istraživanja jest pretežita uporaba financijskih modela društava u prognostičkom postupku, koji se, sukladno teoriji kompleksnih sustava, temelje na velikom broju međupovezanih varijabli te na stručnoj prosudbi analitičara.

In financial markets and academic community, the term Financial modelling refers to replication of behaviour of a single financial asset or portfolio of assets. Such instruments typically have well-defined characteristics, suitable for translation into rigorous mathematical models. In contrast to its primary meaning, in corporate finance world, this term usually denotes a technique of comprehensive quantification of the entire company’s operations. Rather than employing any formal mathematical model, a company’s financial model is largely heuristic, tailor-made numerical representation of past and expected future business performance. By analysts themselves, the financial modelling of a company is considered to be more art than science. However, well-constructed company models do possess both explanatory and predictive powers ; i.e. they qualify as valid models of reality. They are therefore regarded as paramount decision support tools that enable structured view on companies for various purposes, such as strategy, investments and planning. The paper elaborates on the main steps and principles for building the financial model of a company. Furthermore, it provides some practical observations on the approach to modelling. Finally, it describes the use of models for analysis, forecasting and operational optimisation.

Istraživanja pivarskoga sektora prepoznaju dva glavna endogena čimbenika koji utječu na potražnju neke marke industrijskoga piva: prodajnu cijenu te izdatak za marketing i ambalažu. No, dosadašnje su analize bile ograničene samo na pojedinačni utjecaj jednoga ili drugoga, uglavnom pritom koristeći neprimjeren model elastičnosti. Umjesto toga, ovaj rad predlaže dvodimenzionalnu sigmoidnu funkciju potražnje u obje varijable, koja je robusno prilagođena uvjetima promatranoga tržišta. S takvom funkcijom potražnje (podložnom ograničenjima tržišta i proizvodnoga kapaciteta) ugrađenom u financijski model društva, on postaje analitičko oruđe za maksimiziranje očekivane dobiti, tj. odabir optimalne kratkoročne strategije pivovare. Ovaj postupak ispitan je na modelu Zagrebačke pivovare, najvećega hrvatskog proizvođača piva, s obećavajućim rezultatima.

Ovaj rad proučava relativnu uspješnost ponuda strateških i financijskih ulagatelja, zajedno s čimbenicima uspješnosti, u transakcijama spajanja i preuzimanja. Korišteni Mergermarketov uzorak od 974 europske kupoprodajne dražbe između 2004. i 2010., obrađen je i nadopunjen dodatnim javnim informacijama. Rezultati istraživanja upućuju na jednaku vjerojatnost uspjeha dvije vrste ulagatelja. Sukladno prethodnim radovima, financijski su ulagatelji učinkoviti u pribavljanju akvizicijskog zaduženja (financijska učinkovitost), dok su obje vrste učinkovite pri poslovnom poboljšanju mete (operativna učinkovitost). Prikazani nalazi istraživanja upućuju da su strateški ulagatelji također financijski učinkoviti. Ovi empirijski rezultati uklapaju se u formalizirani teorijski model koji objašnjava njihovu uzročnu vezu. Rad zaključuje da su dvije vrste ulagatelja jednako uspješne zato što su obje operativno i financijski učinkovite. Nasuprot različitoj pozadini strateških i financijskih ulagatelja, njihove vještine konvergiraju, dok im se ponašanje može protumačiti kao hibridno.

Moderna teorija portfelja H. Markowitza postala je opće mjesto u suvremenim financijama. Unatoč tome, ili možda upravo zato, njezini su učestali prikazi često površni, nepotpuni i neprecizni. Ovaj rad, stoga, započinje strogom matematičkom formalizacijom Markowitzevog modela, nadopunjenom napomenama i diskusijom. Dodatno, pokazana je njegova istovjetnost s klasičnim modelom potrošačevog izbora. Nadalje, izvedeno je analitičko rješenje zadaće izbora optimalnog portfelja. Naposljetku, prikazana je računska primjena modela korištenjem dioničkih podataka burzi u Bratislavi, Budimpešti, Ljubljani, Pragu, Varšavi i Zagrebu, kao i usporedba tih tržišta temeljem dobivenih rezultata.

Današnji sustavi daljinskog vođenja zahtijevaju najsuvremeniju računarsku opremu kao i nove medije komunikacije čovjek-sustav. Grafička stanica pruža novu kvalitetu i veliku fleksibilnost u prikazu procesnih informacija, organizaciji ekranskih prikaza i komunikaciji čovjek-sustav. U radu se opisuje sklopovska konfiguracija upravljačkog centra i mediji komunikacije s operaterom u sustavu daljinskog vođenja, s posebnim naglaskom na primjenu grafičke stanice u upravljanju procesima. Dana je analiza mogućnosti grafičke stanice u usporedbi s polugrafičkim terminalom s aspekta uvođenja novih formata prikaza i korištenja novih interakcijskih tehnika. Izložena je tehnika rada s ekranskim prozorima koja omogućuje operateru da višestruko koristi grafički ekran i da komunicira sa sustavom na učinkovit i fleksibilan način.

Концепт задовољства послом, који се најчешће дефинише као задовољавајуће или позитивно емоционално стање које настаје као резултат процењивања посла или искуства на послу, представља један од најважнијих и највише истраживаних ставова које запослени имају у вези са послом. Актуелност посматраног концепта резултат је уверења да промене у нивоу задовољства послом имају бројне позитивне, али и негативне последице, како за појединца, тако за организацију. Поред демографских или личних карактеристика запослених радника, узрок промена у нивоу задовољства послом могу бити и организациони елементи путем којих се обликује радна околина. Како се на демографске карактеристике запослених радника не може пуно утицати, пажња истраживача најчешће је усмерена на групу организационих фактора или карактеристика, чијом се модификацијом може мењати постојећи ниво задовољства запослених у организацији. Управо из тог разлога предмет истраживања у овом раду јесте утицај организационог дизајна на задовољство послом у различитим организацијама које послују у Републици Српској. Полазећи од разумевања организационог дизајна као скупа организационих елемената који су дефинисани Галбрајтовим моделом „звезда“ (стратегија, организациона структура, процеси, систем награђивања и активности управљања људским ресурсима), основни циљ дисертације јесте да се истражи и утврди постојање и природа везе између посматраних варијабли. Да би се истражио посматрани утицај и доказале постављене хипотезе спроведено је емпиријско истраживање, помоћу посебно креираног анкетног упитника, на узорку од 738 радника који су запослени у 283 организације из Републике Српске. Анализа поузданости, изражена Кронбаховим алфа коефицијентом, показује веома високу поузданост креираног инструмента за испитивање задовољства организационим дизајном. Тестирање постављених хипотеза извршено је помоћу корелационе анализе (Спирменов коефицијент корелације), а добијени резултати потврдили су хипотезу којом се тврди да организациони дизајн, заједно са свим идентификованим елементима, утиче на задовољство послом. The concept of job satisfaction, which is most often defined as a pleasurable or positive emotional state resulting from an appraisal of one's job or job experiences, is one of the most important and most researched work-related attitudes that employees have concerning their job. The actuality of the observed concept is a result of the belief that changes in the level of job satisfaction have numerous positive and negative consequences, both for the individual and organization. In addition to demographic or personal characteristics of employees, the organizational elements that shape the work environment can be the cause of changes in the level of job satisfaction. Since demographic characteristics of employees cannot be significantly affected, the attention of researchers is most often focused on a group of organizational factors or characteristics, whose modification can change the existing level of job satisfaction in the organization. For this reason, the research subject of this paper is the influence of organizational design on job satisfaction in different organizations from the Republic of Srpska. Starting from the understanding of organizational design as a set of organizational elements defined by the Galbraith star model (strategy, organizational structure, processes, reward system and human resource management activities), the main goal of the dissertation is to investigate and determine the existence and nature of the relationship between the observed variables. In order to investigate the observed impact and prove the defined hypotheses, using a specially created survey questionnaire empirical research was conducted on the sample of 738 workers employed in 283 organizations from the Republic of Srpska. The reliability analysis, assessed by Cronbach's alpha coefficient, shows very high reliability of the instrument developed for the assessment of the organizational design satisfaction. Hypothesis testing was performed using correlation analysis (Spirman's correlation coefficient), and obtained results confirmed the hypothesis that the organizational design, along with all the identified elements, affects job satisfaction.