Search

Monoclonal anti-proprotein convertase subtilisin/kexin type 9 (PSCK9) neutralizing antibodies effectively lower plasma cholesterol levels and decrease cardiovascular events but also raised some concern that cognitive function could worsen as a side effect. Here, we performed experiments in mice to characterize the effect of anti-PCSK9 antibodies on behavior and cognitive function in detail. APOE*3Leiden.CETP mice and B6129SF1/J wildtype mice were fed a Western type diet and treated with the fully human anti-PCSK9 antibody CmAb1 (PL-45134; 10mg*kg-1 s.c.) or vehicle for 6 weeks. Locomotor activity, anxiety levels, recognition memory, and spatial learning were investigated using the open field, novel object recognition test, and Morris water maze, respectively. Serum cholesterol levels in APOE*3Leiden.CETP mice after treatment with anti-PCSK9 antibody were significantly lower compared to controls whereas cholesterol levels in B6129SF1/J wildtype mice remained unchanged at low levels. No apparent differences were found regarding locomotor activity, anxiety, recognition memory, and spatial learning between animals treated with anti-PCSK9 antibody or vehicle in APOE*3Leiden.CETP and B6129SF1/J wildtype mice. In this study, we found no evidence that treatment with anti-PCSK9 antibodies lead to differences in behavior or changes of cognition in mice.

In dit derde artikel in een reeks van 5 naar aanleiding van het Kies-voor-Tandenonderzoek 2017, worden de resultaten van de 11-jarigen gepresenteerd. Het onderzoek werd uitgevoerd onder 11-jarigen die woonden in Alphen aan den Rijn, Gouda, Breda of Den Bosch en bestond uit het invullen van een vragenlijst, zowel door henzelf als door hun ouders, en het ondergaan van een klinisch mondonderzoek. Van de 11-jarigen had 61% een gaaf blijvend gebit. In 2011 was dit percentage 73%. Er waren in 2017 nog mondgezondheidsverschillen tussen de sociaal-economische groepen waarbij de hoge sociaal-economische groep in het voordeel was. De conclusie is dat de mondgezondheid van de 11-jarigen de afgelopen 6 jaar niet is verbeterd. Ondanks de lage prevalenties lijkt er een trend tot verslechtering te zijn. Interventies om het gebit gaaf te houden dienen bij risicogroepen vooral gericht te zijn op het verbeteren van gedrag en zelfzorg om cariës te voorkomen.

Interne ongewenste omgangsvormen zijn ongewenste omgangsvormen die plaats vinden op het werk door collega’s of leidinggevenden.

In dit vierde artikel in een reeks van 5 naar aanleiding van het Kies-voor-Tandenonderzoek 2017, worden de resultaten van de 17-jarigen samengevat. Van de 17-jarigen had 34% een gaaf blijvend gebit. Er waren in 2017 nog mondgezondheidsverschillen tussen de sociaal-economische groepen waarbij de hoge sociaal-economische groep in het voordeel was. De mondgezondheid van de 17-jarigen was de afgelopen 6 jaar gestagneerd en lijkt op sommige indicatoren zelfs te verslechteren. Daarnaast is het slecht gesteld met de kennis over het tandheelkundige verzekeringsstelsel na de achttiende verjaardag. De conclusie is dat mondgezondheid van de 17-jarigen de afgelopen jaren niet is verbeterd. Deze trend dient te worden gevolgd door monitoringsonderzoek. Daarnaast dienen interventies ter verbetering van mondgezondheid, kennis en gedrag van adolescenten te worden opgezet en geëvalueerd.

Werknemers van 50 jaar en ouder met fysiek zwaar werk denken minder lang door te kunnen werken dan hun leeftijdsgenoten die geen fysiek zwaar werk verrichten. Vakmedianet

TNO en Rutgers hebben deze richtlijn geschreven in opdracht van de BPSW, het NIP en de NVO. Hoe verloopt de seksuele ontwikkeling van 0 tot 23 jaar? Hoe is dat bij specifieke groepen zoals kinderen met een licht verstandelijke beperking? Welke competenties heb je nodig voor advies en begeleiding? Wat zijn de wettelijke kaders? Wat zijn bruikbare interventies? Deze geeft informatie en concrete handvatten om een gezonde en veilige seksuele ontwikkeling te bevorderen bij kinderen en jongeren die met jeugdhulp of jeugdbescherming te maken hebben. De richtlijn gaat ook in op specifieke groepen: jeugdigen met een licht verstandelijke beperking, met een stoornis in het autismespectrum, met problematische gehechtheid of een seksueel trauma.

Inleiding: Ouders in asielzoekerscentra (azc) voelen zich vaak onvoldoende ondersteund in hun opvoedtaak en het huidige ondersteuningsaanbod van de jeugdgezondheidszorg (JGZ) sluit onvoldoende aan bij hun belevingswereld en behoeften. Centering Parenting (CPa) is een groepsaanpak van de JGZ die veel ruimte biedt voor preventie en sociale steun tracht te bevorderen. In een pilotonderzoek in een azc in Katwijk is nagegaan of uitvoering van een cultuursensitieve variant van CPa bij moeders van baby’s en peuters haalbaar is. Methode: Er werd een procesevaluatie uitgevoerd, met als doel de compleetheid, programma-integriteit en waardering onder deelnemende moeders en JGZ-professionals te onderzoeken. Dit gebeurde aan de hand van logboeken, observaties en semigestructureerde interviews met moeders en JGZ-professionals. Resultaten: De resultaten betreffende de programma-integriteit waren positief. Zo bleek het mogelijk om de principes en strategieën van CPa grotendeels intact te houden. De deelnemende moeders en de JGZ-professionals ervaarden de CPa-sessies eveneens als positief. De compleetheid van de uitvoering van de cultuursensitieve CPa viel echter tegen. Van de acht sessies werden er zeven uitgevoerd. Van de componenten en thema’s werden er in de babygroep respectievelijk 80 % en 45 % behandeld en in de peutergroep 50 % en 28 %. Conclusie: Het invoeren van de cultuursensitieve variant van CPa gaat gepaard met de nodige uitdagingen, maar lijkt haalbaar en vormt een goede aanvulling op de huidige werkwijze. Aanbevolen wordt om bij de groepssamenstelling rekening te houden met de culturele achtergrond van de moeders om groepsinteractie te bevorderen. Tevens is het van belang om realistische verwachtingen te hebben van het aantal thema’s dat per sessie behandeld kan worden.

Objectives: To compare the construct validity of three presenteeism instruments, using health and economic outcomes as external references, among working persons reporting musculoskeletal complaints. Methods: Data from the prospective Study on Transitions in Employment, Ability and Motivation were used. Presenteeism measurement comprised a global rating of work-ability, and two instruments indicating at-work productivity, and was assessed yearly over 6 years of follow-up. Longitudinal associations between measures of health and subsequent presenteeism, and between presenteeism and subsequent days of sick leave were assessed using generalised estimating equation models. The effect of groups of contextual factors (socio-demographic, lifestyle, personal and work-related factors) was investigated by assessing the change in explained variability. Results: In total, 4523 persons were analysed. The association between physical health and work-ability was stronger than both at-work productivity measures; 10 points increase in physical health (0-100, higher is better) was associated with 0.79 points (95% CI 0.75 to 0.84) better work-ability (0-10, higher is better) in the subsequent year. Besides, work-ability best predicted sick leave; one point higher work-ability was associated with 4 days less sick leave (95% CI -5.09 to -3.63) the subsequent year. Personal factors improved model fit for models on health and work-ability, but conflicting results were seen for both at-work productivity instruments. Conclusion: Work-ability showed higher construct validity against health and economic outcomes as compared to at-work productivity, which shows that work-ability is different to productivity (losses). Personal factors are especially relevant when interpreting the relation between health and work-ability or self-reported quantity of work.

Circa 16 procent van de werknemers in Nederland heeft een enkele keer tot zeer vaak te maken met ongewenste omgangsvormen van leidinggevenden of collega’s. Daarnaast heeft ook nog bijna 6 procent van de werknemers te maken met discriminatie op de werkvloer. Circa 16 procent van de werknemers in Nederland heeft een enkele keer tot zeer vaak te maken met ongewenste omgangsvormen van leidinggevenden of collega’s. Daarnaast heeft ook nog bijna 6 procent van de werknemers te maken met discriminatie op de werkvloer. Circa 16 procent van de werknemers in Nederland heeft een enkele keer tot zeer vaak te maken met ongewenste omgangsvormen van leidinggevenden of collega’s. Daarnaast heeft ook nog bijna 6 procent van de werknemers te maken met discriminatie op de werkvloer. Vakmedianet

Werkgevers in Nederland zijn al sinds 1994 verplicht om een Rl&E met plan van aanpak te maken om de risico's in hun bedrijf in kaart te brengen. Vakmedianet

Een technologie die tot de verbeelding spreekt is het exoskelet. Maar hoe effectief zijn exoskeletten die mensen met een fysiek zwaar beroep ondersteunen in hun werk? Wat staat brede toepassing ervan in de weg? En welke kanttekeningen moeten we maken bij de inzet van exoskeletten? Vakmedianet

Hoe zeker zijn werkenden over hun werk en inkomen in Nederland? Hoe gaan flexwerkers en zzp’ers om met werk- en inkomensonzekerheden? Wat zijn oorzaken van deze onzekerheden en wat draagt bij aan het verkrijgen van meer zekerheid? Deze vragen staan centraal in de vijfde editie van Dynamiek op de Nederlandse Arbeidsmarkt (DNA-V) die TNO en CBS begin februari hebbenHoe zeker zijn werkenden over hun werk en inkomen in Nederland? Hoe gaan flexwerkers en zzp’ers om met werk- en inkomensonzekerheden? Wat zijn oorzaken van deze onzekerheden en wat draagt bij aan het verkrijgen van meer zekerheid? Deze vragen staan centraal in de vijfde editie van Dynamiek op de Nederlandse Arbeidsmarkt (DNA-V) die TNO en CBS begin februari hebben gepubliceerd. Vakmedianet

Sinds 2017 maakt de jeugdgezondheidszorg (JGZ) voor de preventie en aanpak van slaapproblemen gebruik van de JGZ-richtlijn Gezonde slaap en slaapproblemen bij kinderen. Onlangs verscheen in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde naar aanleiding van de JGZ-richtlijn een discussiestuk over de beschreven interventies in de richtlijn. In dit artikel gaan wij in op het richtlijnontwikkelproces en de punten uit het discussiestuk. Bij een herziening van de richtlijn zal eventuele nieuwe evidentie over interventies worden beoordeeld en bij positieve beoordeling in de richtlijn worden opgenomen.

Background: Little is known about costs and effects of vision screening strategies to detect amblyopia. Aim of this study was to compare costs and effects of conventional (optotype) vision screening, photoscreening or a combination in children aged 3-6 years. Methods: Population-based, cross-sectional study in preventive child health care in The Hague. Children aged 3 years (3y), 3 years and 9 months (3y9m) or 5-6 years (5/6y) received the conventional chart vision screening and a test with a photoscreener (Plusoptix S12C). Costs were based on test duration and additional costs for devices and diagnostic work-up. Results: Two thousand, one hundred and forty-four children were included. The estimated costs per child screened were €17.44, €20.37 and €6.90 for conventional vision screening at 3y, 3y9m and 5/6y, respectively. For photoscreening, these estimates were €6.61, €7.52 and €9.40 and for photoscreening followed by vision screening if the result was unclear (combination) €9.32 (3y) and €9.33 (3y9m). The number of children detected with amblyopia by age were 9, 14 and 5 (conventional screening), 6, 13 and 3 (photoscreening) and 10 (3y) and 15 (3y9m) (combination), respectively. The estimated costs per child diagnosed with amblyopia were €1500, €1050 and €860 for conventional vision screening, €860, €420 and €1940 for photoscreening and €730 (3y) and €450 (3y9m) for the combination. Conclusions: Combining photoscreening with vision screening seems promising to detect amblyopia in children aged 3y/3y9m, whereas conventional screening seems preferable at 5/6y. As the number of study children with amblyopia is small, further research on the effects of these screening alternatives in detecting children with amblyopia is recommended.

BACKGROUND: Common mental disorders (CMD) are leading causes of sickness absence. Treatments for CMD that both reduce symptoms and support work participation urgently need to be developed. OBJECTIVE: Determine the potential effects of work-focused therapy combining work interventions with either meta cognitive therapy or cognitive behavioural therapy (W-MCT/CBT) for patients with CMD on sick leave. METHODS: Naturalistic study with a quasi-experimental approach. Pre- and post-scores (return to work, symptoms, return-to-work self-efficacy, clinical recovery from depression and anxiety) were compared between the intervention group (n = 87) who received immediate treatment over an average of 10.40 sessions (SD = 3.09) and the non-randomized waitlist control group (n = 95) that had waited an average of 11.18 weeks (SD = 2.29). RESULTS: Significantly more patients returned fully to work in the intervention group (41.4%) than the control group (26.3%). Effect sizes for self-efficacy scores, depression and anxiety were large in the intervention group (d = 1.28, 1.01, 1.58), and significantly lower in the control group (d = 0.60, 0.14, 0.45). Significantly more patients in the treatment group than control group recovered from depression (54.1% vs. 12.8%) and anxiety (50.0% vs.10.6%). CONCLUSIONS: W-MCT/CBT may be an effective intervention for patients on sick leave due to CMD.

Social skills training (SST) programs for nonclinical children and adolescents are known to have positive effects on social skills, but it remains unclear how distinct training components are related to program effects. This multilevel meta-analysis examines how psychoeducation (i.e., exercises aimed at the transfer of knowledge), psychophysical components (i.e., physical exercises aimed at improving self-confidence and trust in others), skill-building components (i.e., exercises aimed at improving interpersonal skills), and cognitive-emotional components (i.e., exercises aimed at changing emotions and cognitions) are independently related to SST program effects. We extracted data from 97 articles describing 839 effect sizes. Training content data were extracted from 60 corresponding SST programs. Our results showed that SST programs had a positive effect on the development of interpersonal skills and emotional skills in nonclinical samples: d = .369, 95% CI [.292, .447], p

Wat is ScheidingsATLAS en voor wie is het bedoeld? ScheidingsATLAS is een wetenschappelijk onderbouwde preventieve groepstraining voor ouders die gescheiden zijn. Veel gescheiden ouders worstelen met vragen over het ouderschap na de scheiding. Hoe beleven de kinderen de scheiding? Hoe kun je ze als ouder helpen aan de nieuwe situatie? Hoe zorg je goed voor jezelf en je kinderen? Hoe werkt dat, ouderschap na scheiding? Hoe praat je hierover met de andere ouder? Na een scheiding zijn ouders niet langer partners, maar ze blijven wel samen de ouders van hun kinderen. De training ScheidingsATLAS gaat hierop in door gescheiden ouders informatie te geven en te ondersteunen.

at is ScheidingsATLAS Online en voor wie is het bedoeld? ScheidingsATLAS Online is een wetenschappelijk onderbouwde preventieve training voor ouders die gescheiden zijn. Veel gescheiden ouders worstelen met vragen over het ouderschap na de scheiding. Hoe beleven de kinderen de scheiding? Hoe kun je ze als ouder helpen aan de nieuwe situatie? Hoe zorg je goed voor jezelf en je kinderen? Hoe werkt dat, ouderschap na scheiding? Hoe praat je hierover met de andere ouder? Na een scheiding zijn ouders niet langer partners, maar ze blijven wel samen de ouders van hun kinderen. De training ScheidingsATLAS Online gaat hierop in door gescheiden ouders informatie te geven en te ondersteunen.

Non-alcoholic steatohepatitis (NASH) is a fast-growing liver disorder that is associated with an increased incidence of cardiovascular disease and type 2 diabetes. Animal models adequately mimicking this condition are scarce. We herein investigate whether Ldlr−/−. Leiden mice on different high-fat diets represent a suitable NASH model. Ldlr−/−. Leiden mice were fed a healthy chow diet or fed a high-fat diet (HFD) containing lard or a fast food diet (FFD) containing milk fat. Additionally, the response to treatment with obeticholic acid (OCA) was evaluated. Both high-fat diets induced obesity, hyperlipidemia, hyperinsulinemia, and increased alanine aminotransferase (ALT) and aspartate aminotransferase (AST) levels. Mice on both diets developed progressive macro- and microvesicular steatosis, hepatic inflammation, and fibrosis, along with atherosclerosis. HFD induced more severe hyperinsulinemia, while FFD induced more severe hepatic inflammation with advanced (F3) bridging fibrosis, as well as more severe atherosclerosis. OCA treatment significantly reduced hepatic inflammation and fibrosis, and it did not affect atherosclerosis. Hepatic transcriptome analysis was compared with human NASH and illustrated similarity. The present study defines a translational model of NASH with progressive liver fibrosis and simultaneous atherosclerosis development. By adaptation of the fat content of the diet, either insulin resistance (HFD) or hepatic inflammation and fibrosis (FFD) can be aggravated. Including supplemental data.

Deze richtlijn gaat over kinderen en jongeren die een problematische gehechtheidsrelatie hebben met hun (pleeg/adoptie) ouders. Onveilig gehechte jeugdigen ontlenen geen of onvoldoende emotionele veiligheid aan de relatie met hun ouder(s). Problematische gehechtheidsrelaties kunnen een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven van het kind of de jongere, afhankelijk van de ernst van de gehechtheidsproblemen. Inclusief de onderbouwing van de herziening.

Deze richtlijn is niet zomaar een richtlijn. Kindermishandeling is een complex probleem zonder één duidelijke oorzaak en zonder één duidelijke oplossing. Als jeugdprofessional werk je met ouders samen en ben je er voor de veiligheid van jeugdigen. Toch moet je ouders soms ook vertellen dat je je over die veiligheid heel erg zorgen maakt. En dat je tegelijkertijd mét de ouders wilt zoeken naar oplossingen. Dat kan op gespannen voet met elkaar staan. Kindermishandeling raakt je, komt dichtbij. Daarom moet je de aanpak ervan ook niet alleen doen. Je werkt altijd multidisciplinair, in samenwerking met andere professionals, maar ook met ouders en het sociale netwerk van het gezin. Dat alles vraagt nogal wat van je, ook al ben je daarvoor opgeleid.

Ook de richtlijn Kindermishandeling is geactualiseerd. Sinds de eerste publicatie van de richtlijn in 2016 is er veel veranderd in de aanpak van kindermishandeling. De richtlijn is aangevuld met nieuwe onderzoeksresultaten en nieuwe interventies. Verder hebben ervaringen met het gebruik van de richtlijn geleid tot verbeteringen. Deze richtlijn is niet zomaar een richtlijn. Kindermishandeling is een complex probleem zonder één duidelijke oorzaak en zonder één duidelijke oplossing. Als jeugdprofessional werk je met ouders samen en ben je er voor de veiligheid van jeugdigen. Toch moet je ouders soms ook vertellen dat je je over die veiligheid heel erg zorgen maakt. En dat je tegelijkertijd mét de ouders wilt zoeken naar oplossingen. Dat kan op gespannen voet met elkaar staan. Kindermishandeling raakt je, komt dichtbij. Daarom moet je de aanpak ervan ook niet alleen doen. Je werkt altijd multidisciplinair, in samenwerking met andere professionals, maar ook met ouders en het sociale netwerk van het gezin. Dat alles vraagt nogal wat van je, ook al ben je daarvoor opgeleid. Inclusief verantwoording.

Bijna 83 procent van de Nederlandse werknemers werkte in 2019 met een beeldscherm, zoals een computer, smartphone of tablet. Vakmedianet

The implementation of the European Pillar of Social Rights could be enhanced by stimulating workplace innovation. There is a reciprocal relationship between job quality and innovation capacity as well as between job quality and labour productivity. Whether these relationships are positive (higher job quality, more innovation capacity, higher productivity) or not depends to a large extent on management strategies and workers‘ involvement. Results of ‘participation & trust regimes’ are often better than results of ‘command & control regimes’. Fragmented changes are less beneficial for workers and organisations than joint optimisation of work organisation, technology and labour relations. This joint optimisation together with a ‘participation & trust regime’ is called ‘workplace innovation’ which was adopted in the EU2020 Strategy in October 2012.The European Commission funded the European Workplace Innovation Network (EUWIN) from 2013 to 2017. The concept of workplace innovation integrates (parts of) agendas such as innovation, digitisation, productivity, job quality, lifelong learning, wellbeing at work, skills and social dialogue. Activities of EUWIN have been successful in a number of countries and many organisations. However, continuous attention is necessary as well as extension to other countries. The market mechanism does not provide a ‘good jobs economy’ nor ‘upward convergence’ by itself. The policy action of the European Commission should be to continue support for workplace innovation (dissemination, capacity building, research). The partners of EUWIN pledge to do the same in their own countries and to continue international collaboration.

The thesis discussed several strategies that may contribute to further CVD risk reduction in the future. We described two novel lipid-lowering strategies, we unraveled (part of) the etiology of the cardiovascular safety issues of TKIs that are used for the treatment of CML, and we investigated the dose effects of PFOA on lipoprotein metabolism. Looking forward, we developed a novel mouse model that can be used for the study of diabetic macrovascular complications, and we evaluated the potential of OSM as novel target in CVD.

TNO heeft samen met bedrijven en Stichting PSO-Nederland de Prestatieladder Socialer Ondernemen (PSO) ontwikkeld: een meetinstrument en erkenning (ook wel PSO-keurmerk genoemd) om de bijdragen van organisaties aan de werkgelegenheid voor mensen met een kwetsbare arbeidsmarktpositie te meten en op bedrijfsniveau zichtbaar te maken. In deze handleiding worden de criteria, normen en eisen voor het behalen van de PSO-erkenning omschreven. De PSO-erkenning wordt afgegeven in de vorm van een certificaat door PSONederland op basis van het advies van een auditor na zijn/haar onafhankelijke toetsing. Versie 1.8 vervangt met ingang van 1 april 2020 versie 1.7. Via de online (aanvraag)portal www.mijnpso.nl van PSO Nederland treft u de bijbehorende rekentool en checklists met betrekking tot de kwalitatieve eisen aan en kunt u een definitieve aanvraag indienen.

Binnen de jeugdgezondheidszorg (JGZ) stijgt de vraag naar digitale zorg en hulpverlening (eHealth). Een voorbeeld hiervan is blended care, wat verwijst naar een combinatie van online en offline behandelingen en contacten. Na beperkte resultaten in het gebruik van blended care-modules rondom excessief huilen en pesten is onderzocht welke belemmerende en bevorderende factoren van invloed waren op implementatie. Vooral op het niveau van de innovatie en de organisatie signaleerden JGZ-professionals belemmerende factoren.

In dit vijfde en laatste artikel in een reeks naar aanleiding van het Kies-voor-Tandenonderzoek 2017, worden de resultaten van de 23-jarigen gepresenteerd. Van de 23-jarigen had 21% een gaaf blijvend gebit. Er waren in 2017 nog mondgezondheidsverschillen tussen de sociaal-economische (SES) groepen waarbij de hoge SES-groep in het voordeel was. De mondgezondheid van de lage SES-groep laat de afgelopen 6 jaar enige verbetering zien terwijl dit bij de hoge SES-groep niet het geval is. Het preventieve tandheelkundig gedrag van 23-jarigen laat te wensen over en de kennis over het tandheelkundige verzekeringsstelsel is matig. De conclusie is dat de mondgezondheid van 23-jarigen deels is verbeterd, deels gestagneerd. Aangezien niet iedereen via een mondzorgverlener aan informatie over mondgezondheid en adequate mondverzorging zal (kunnen) komen, moet nagedacht worden over andere wegen om deze informatie aan hen te verschaffen. Om in het kader van de volksgezondheid ook trends in mondgezondheid en tandheelkundig preventief gedrag van (jong)volwassenen te kunnen volgen is monitoringsonderzoek van groot belang.

This individual participant data meta-analysis assessed the effectiveness of workplace health promotion programmes on body mass index (BMI) across socio-economic groups and whether study and intervention characteristics explained inequalities in effectiveness. Studies were eligible if they assessed the effect of a workplace health promotion programme on BMI in the Netherlands, included workers of at least two different socio-economic positions (SEPs) and had a study design with premeasurement and postmeasurement and control condition. Data of 13 studies presenting 16 interventions (5183 participants) were harmonized. In a two-stage meta-analysis, the interaction between intervention and SEP on BMI was tested with linear mixed models for each study. Subsequently, the interaction terms were pooled. The influence of study and intervention characteristics on the effectiveness of workplace health promotion programmes was evaluated using meta-regression analyses. Compared with control conditions, workplace health promotion programmes overall showed a statistically non-significant 0.12 kg/m2 (95% CI: -0.01, 0.25) decrease in BMI, which did not differ across SEP. Interventions evaluated within randomized controlled trials, agentic interventions, those that focused on high-risk groups, included a counselling component, consisted of more than five sessions, or were offered at the individual level did statistically significantly reduce BMI. No evidence was found for intervention-generated SEP inequalities.

Background: Societal expenditures on work-disability benefits is high in most Western countries. As a precursor of long-term work restrictions, long-term sickness absence (LTSA) is under continuous attention of policy makers. Different healthcare professionals can play a role in identification of persons at risk of LTSA but are not well trained. A risk prediction model can support risk stratification to initiate preventative interventions. Unfortunately, current models lack generalizability or do not include a comprehensive set of potential predictors for LTSA. This study is set out to develop and validate a multivariable risk prediction model for LTSA in the coming year in a working population aged 45-64 years. Methods: Data from 11,221 working persons included in the prospective Study on Transitions in Employment, Ability and Motivation (STREAM) conducted in the Netherlands were used to develop a multivariable risk prediction model for LTSA lasting ≥28 accumulated working days in the coming year. Missing data were imputed using multiple imputation. A full statistical model including 27 pre-selected predictors was reduced to a practical model using backward stepwise elimination in a logistic regression analysis across all imputed datasets. Predictive performance of the final model was evaluated using the Area Under the Curve (AUC), calibration plots and the Hosmer-Lemeshow (H&L) test. External validation was performed in a second cohort of 5604 newly recruited working persons. Results: Eleven variables in the final model predicted LTSA: older age, female gender, lower level of education, poor self-rated physical health, low weekly physical activity, high self-rated physical job load, knowledge and skills not matching the job, high number of major life events in the previous year, poor self-rated work ability, high number of sickness absence days in the previous year and being self-employed. The model showed good discrimination (AUC 0.76 (interquartile range 0.75-0.76)) and good calibration in the external validation cohort (H&L test: p = 0.41). Conclusions: This multivariable risk prediction model distinguishes well between older workers with high- and low-risk for LTSA in the coming year. Being easy to administer, it can support healthcare professionals in determining which persons should be targeted for tailored preventative interventions.

This systematic review was performed in the context of EU‐project RECAP (www.recap-preterm.eu) and thus with funding from the European Commission; Horizon 2020; Grant Number: 733280. Aim. To establish differences in health‐related quality of life (HRQoL) in adults born term and those born very preterm (VPT) and/or with a very low birth weight (VLBW). Methods. Our systematic review is preregistered under PROSPERO‐ID CRD42018084005. Studies were eligible for inclusion if their authors had stated the HRQoL of adults (18 years or older) born VPT (

Fibroblast to myofibroblast differentiation is a key feature of wound-healing in soft tissues, including the vagina. Vaginal fibroblasts maintain the integrity of the vaginal wall tissues, essential to keep pelvic organs in place and avoid pelvic organ prolapse (POP). The micro-environment of vaginal tissues in POP patients is stiffer and has different extracellular matrix (ECM) composition than healthy vaginal tissues. In this study, we employed a series of matrices with known stiffnesses, as well as vaginal ECMs, in combination with vaginal fibroblasts from POP and healthy tissues to investigate how matrix stiffness and composition regulate myofibroblast differentiation in vaginal fibroblasts. Stiffness was positively correlated to production of α-smooth muscle actin (α-SMA). Vaginal ECMs induced myofibroblast differentiation as both α-SMA and collagen gene expressions were increased. This differentiation was more pronounced in cells seeded on POP-ECMs that were stiffer than those derived from healthy tissues and had higher collagen and elastin protein content. We showed that stiffness and ECM content regulate vaginal myofibroblast differentiation. We provide preliminary evidence that vaginal fibroblasts might recognize POP-ECMs as scar tissues that need to be remodeled. This is fundamentally important for tissue repair, and provides a rational basis for POP disease modelling and therapeutic innovations in vaginal reconstruction.

Inleiding. Dit onderzoek had als doel een beknopt instrument te ontwikkelen voor het tijdig herkennen van kinderen met een taalontwikkelingsstoornis (TOS), dat een acceptabele voorspellende validiteit heeft. Methode. In een nested case-controlonderzoek werden leerlingen, in de leeftijd van 4 tot 11 jaar, van een school voor speciaal onderwijs cluster 2 (voor kinderen met ernstige spraaktaalmoeilijkheden) met bewezen TOS gematcht op geboortedatum en geslacht met kinderen die het reguliere basisonderwijs volgden. Vervolgens analyseerden wij de voorspellende validiteit voor het hebben van TOS op grond van combinaties van de scores op de taalkenmerken van het Van Wiechenonderzoek op de leeftijd van 24, 36 en 45 maanden. We konden gebruikmaken van de gegevens van 253 paren van kinderen met en zonder TOS. Resultaten. Bij een combinatie van uitval op twee taalkenmerken op één leeftijdsmoment varieerde de specificiteit van 85 tot 100 % en de sensitiviteit van 32 tot 78 %. Wanneer vijf taalkenmerken op de drie verschillende leeftijden werden gecombineerd, werd een specificiteit van 96 % (95 %-betrouwbaarheidsinterval (BI) 94–99 %) en een sensitiviteit van 71 % (95 %-BI 66–77 %) gevonden. Conclusie. De gevonden combinatie van vijf taalkenmerken kan beschouwd worden als een beknopt instrument met een acceptabele voorspellende validiteit om kinderen met TOS tijdig te kunnen herkennen.

Voor 32 procent van de werkgevers is het belangrijk dat werknemers tot hun pensioen blijven doorwerken. In 2008 zei 23 procent van de werkge-vers dat zij dit belangrijk vonden. Vakmedianet

In dit vragenlijstonderzoek is de attitude van tandartsen en studenten tandheelkunde ten aanzien van het verlenen van mondzorg aan palliatieve patiënten bestudeerd. Daarnaast is onderzocht in hoeverre zij betrokken willen worden bij de zorg voor deze patiëntengroep. Uit de resultaten bleek dat beide onderzoeksgroepen relatief weinig affiniteit met palliatieve patiënten hadden. Toch vinden ze mondzorg bij deze groep over het algemeen belangrijk en zijn ze van mening dat tandartsen een rol kunnen spelen bij de levenskwaliteit. Een derde van beide onderzoeksgroepen wil echter zelden betrokken worden bij de mondzorg voor deze patiëntengroep. Daarnaast is ook een derde van de respondenten niet of niet erg bereid om palliatieve patiënten te bezoeken in een verpleeghuis of om huisbezoeken af te leggen. Tandartsen en studenten zijn zich bewust van het belang van mondzorg in de palliatieve levensfase, ze zien het echter (nog) niet zitten om hier zelf verantwoordelijk voor te zijn.

Jubileum: 15 jaar data over arbeidsomstandigheden in Nederland! Het jaar 2020 is een jubileumjaar voor de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden: de vijftiende meting is afgerond. Met de meest recente data kunnen langdurige trends tot en met 2019 in beeld worden gebracht. Vakmedianet

The changing labour market and unpredictability of careers necessitate employees to adopt non-traditional norms of career success and assess their career in terms of employability. We propose that employees could promote their employability specifically through engagement in challenging work experiences. High quality jobs provide employees with these experiences, which stimulate learning and adaptability, affect employees’ interests, work attitudes, and competency perceptions, and increase their organisational power and promotability. Whether employees encounter challenge in their job may depend on their own initiatives. Research has shown that intrinsically motivated individuals who are mastery-oriented, and who are self-efficacious and proactive are more likely to involve in challenging tasks than their extrinsically motivated, performance-oriented, low efficacious, and passive counterparts. However, the challenging nature of jobs also depends on factors in the work environment such as the task allocating behaviours of colleagues and supervisors. We conclude that supervisors in particular could promote the challenging experiences, employability, and career success of employees by inducing a learning orientation in employees, delegating tasks, and monitoring the division of challenging tasks among team members. In addition, organisations could foster the making of developmental i-deals with employees and design jobs that are both challenging and attainable.

Ontwerpelementen 1 en 2 richten zich op de aansluiting van de (online) informatie en ondersteuning bij de doelgroep en periode van borstvoeding. Het is in eerste instantie belangrijk dat helder is voor welke doelgroep(en) de (online) informatie en ondersteuning bedoeld is (ontwerpelement 1) en voor welke periode(n) waarin over borstvoeding gedacht en/of borstvoeding gegeven kan worden (ontwerpelement 2). Ontwerpelementen 3 t/m 6 richten zich op het (blijvend) veranderen van gedrag: het nadenken over, voorbereiden en uitvoeren van borstvoedingswensen van ouders. Doel is ouders uit te nodigen om na te denken over wat zij zien als voordelen en uitdagingen bij het geven van borstvoeding (ontwerpelement 3), eventueel hun borstvoedingswensen te formuleren (ontwerpelement 4) en (voorbereidende) acties te nemen om deze wensen uit te voeren (ontwerpelement 5). Pas nadat ouders hebben nagedacht over de plus- en minpunten kunnen zij een onderbouwde keuze maken voor het geven van borstvoeding. Om borstvoeding te blijven geven is het belangrijk dat ouders goede voorbeelden krijgen en gemotiveerd worden om te blijven voeden en ondersteuning te zoeken als er knelpunten zijn. (ontwerpelement 6). Ontwerpelementen 7 t/m 9 richten zich op contextuele factoren die belangrijk kunnen zijn bij het geven van borstvoeding. Denk bijvoorbeeld aan de aansluiting van de informatie bij de partner en omgeving (ontwerpelement 7), aansluiting bij de andere basisbehoeftes van het kind (ontwerpelement 8) en de aansluiting bij de geboortezorg (ontwerpelement 9). Het laatste (overkoepelende) ontwerpelement richt zich op de uiteindelijke vorm van de informatie waarbij ook gekeken wordt naar de manier waarop de doelgroep het beste kan worden aangesproken en met welk medium dit kan worden bereikt (ontwerpelement 10).

Jaarlijks zijn er in Nederland iets minder dan 25.000 zwangere vrouwen RhD-negatief. Bij hen kunnen antistoffen tegen het RhD-antigeen (D-IEA) ontstaan wanneer zij zwanger zijn van een RhD-positief kind. De D-IEA kunnen ernstige hemolytische ziekte bij de foetus en/of pasgeborene (HZFP) veroorzaken. Daarom is het van belang om de immunisatie van de zwangere tegen RhD te voorkomen. Hiertoe behoort de verloskundig zorgverlener (VKZ) op twee momenten anti-D toe te dienen aan de zwangere: 1. tijdens de zwangerschap in week 30-31: de antenatale anti-D-toediening 2. binnen 48 uur na de bevalling: de postnatale anti-D-toediening. Beide toedieningen zijn alleen nodig als het kind RhD-positief is. Om dit te bepalen wordt aan alle RhD-negatieve zwangeren in week 27-29 een foetale RhD-typering (fRhD) aangeboden. Uit de jaarlijkse monitors van de PSIE blijkt dat bij 1-2% van de RhD-negatieve zwangeren geen foetale RhD-typering is geregistreerd in Praeventis. Verder ontbreekt bij 3-4% van de zwangeren met een positieve fRhD-typering de antenatale anti-D-toediening en bij 4-5% de postnatale anti-D-toediening. Hierbij zijn zwangeren van wie bekend is dat de zwangerschap vroegtijdig is geëindigd niet meegeteld. Het doel van dit onderzoek is achterhalen wat de oorzaken zijn waarom de uitslag van de foetale RhD-typering en toediening van antenatale en postnatale anti-D niet geregistreerd zijn in Praeventis. Het uiteindelijke doel is het verbeteren van de uitvoering van het PSIE programma en het zo compleet mogelijk maken van de registratie van fRhD-typering en anti-D-toedieningen.

Background: The maternity care system in the Netherlands is well known for its support of community-based midwifery. However, regular midwifery practices typically do not offer caseload midwifery care - one-to-one continuity of care throughout pregnancy and birth. Because we know very little about the outcomes for women receiving caseload care in the Netherlands, we compared caseload care with regular midwife-led care, looking at maternal and perinatal outcomes, including antenatal and intrapartum referrals to secondary (i.e., obstetrician-led) care. Methods: We selected 657 women in caseload care and 1954 matched controls (women in regular midwife-led care) from all women registered in the Dutch Perinatal Registry (Perined) who gave birth in 2015. To be eligible for selection the women had to be in midwife-led antenatal care beyond 28 gestational weeks. Each woman in caseload care was matched with three women in regular midwife-led care, using parity, maternal age, background (Dutch or non-Dutch) and region. These two cohorts were compared for referral rates, mode of birth, and other maternal and perinatal outcomes. Results: In caseload midwifery care, 46.9% of women were referred to obstetrician-led care (24.2% antenatally and 22.8% in the intrapartum period). In the matched cohort, 65.7% were referred (37.4% antenatally and 28.3% in the intrapartum period). In caseload care, 84.0% experienced a spontaneous vaginal birth versus 77.0% in regular midwife-led care. These patterns were observed for both nulliparous and multiparous women. Women in caseload care had fewer inductions of labour (13.2% vs 21.0%), more homebirths (39.4% vs 16.1%) and less perineal damage (intact perineum: 41.3% vs 28.2%). The incidence of perinatal mortality and a low Apgar score was low in both groups. Conclusions: We found that when compared to regular midwife-led care, caseload midwifery care in the Netherlands is associated with a lower referral rate to obstetrician-led care - both antenatally and in the intrapartum period - and a higher spontaneous vaginal birth rate, with similar perinatal safety. The challenge is to include this model as part of the current effort to improve the quality of Dutch maternity care, making caseload care available and affordable for more women.

Background Awake bruxism and sleep bruxism are common conditions amongst adult populations, although prevalence data are scarce. Objective This study aimed to assess the prevalence of awake bruxism and sleep bruxism in the Dutch adult population. Methods As part of a large epidemiologic survey on oral health of the general Dutch adult population, a total of 1209 subjects were asked about their bruxism behaviour during the day and during their sleep. The collected data were subjected to stratified analysis by five age groups (25‐34, 35‐44, 45‐54, 55‐64 and 65‐74 years), socioeconomic status, and gender. Results A prevalence of 5.0% of the total population was found for awake bruxism and of 16.5% for sleep bruxism. Regarding the five age groups, prevalence of 6.5%, 7.8%, 4.0%, 3.2% and 3.0%, respectively, were found for awake bruxism, and of 20.0%, 21.0%, 16.5%, 14.5% and 8.3%, respectively, for sleep bruxism. Women reported both awake bruxism and sleep bruxism more often than men. These differences were statistically significant. Concerning socioeconomic status (SES), both awake bruxism and sleep bruxism were more often found in high SES groups, being statistically significant for awake bruxism only. Conclusion Sleep bruxism is a common condition in the Dutch adult population, while awake bruxism is rarer.

Background and aims. In the Netherlands, the Dutch Developmental Instrument (DDI; in Dutch: Van Wiechenschema) is used by the Youth Health Care to routinely monitor the development of children. Objectives of the DDI are to systematically monitor the development of young children and to actively engage parents in this process. Aim of our study was to assess the agreement between DDI-milestones scored by parents and scored by professionals. Furthermore, we investigated the experience of parents with the assessment of the development of their child. Methods. Parents with children aged 1 -15 months filled in a questionnaire. This questionnaire had two parts: assessment of a subset of the milestones of the DDI and questions related to the experience of this assessment. Professionals assessed the DDI milestones as usual. The scores on the milestones of the parents were compared to the scores of the professionals by using proportional percentages. Moreover, the D-score, a summary statistic calculated by the scores on the milestones, of the parent and professional were compared with the Bland-Altman plot. The experience of parents were analysed with descriptive statistics. Results. In our pilot study (N = 305, response 69%), 92% of the parents indicated that they enjoyed assessing the milestones. Furthermore, some parents stated that the assessment gave them a new perspective on the development of their child. Moreover, the pilot study showed a good first impression of the agreement in scores between parents and professionals. The average proportional percentage was 79% and the mean of the difference in D-score was equal to -1,48. However, the employed written instructions of the milestones appeared to be unsuitable for some parents, and more modern instructions, such as short videoclips, were suggested by parents. Conclusion. Our pilot study showed that parents enjoyed assessing the developmental milestones of their child. We are currently conducting a large sample follow-up study in which we are using video instructions on the DDI milestones for parents. Statement. We believe that the assessment of DDI-milestones can be a fruitful direction to engage parents in the process of monitoring the development of their child.

Background Assessing the cost effectiveness of training aimed at increasing general practitioners’ (GP) work awareness and patients’ work-related self-efficacy and quality of life. Methods A cluster randomized controlled trial in twenty-six GP practices in the southeast of the Netherlands with 32 participating GPs. GPs working in an intervention group practice received training and GPs working in a control group practice delivered usual care. The training intervention consisted of lectures and workshops aimed at increasing GPs’ work awareness and more proactive counseling for patients with work-related problems (WRP). Subjects were working age patients with paid work for at least 12 h per week, who visited one of the participating GPs during the study period. As outcome measures we used the Return to Work Self Efficacy scale to assess patients’ work-related self-efficacy and the Euroquol to assess quality of life. We also measured health care costs and productivity costs. With a 4-item questionnaire we asked patients to assess their GPs’ work awareness. Data were collected at baseline, after 6 and 12 months. Results Data of 280 patients could be analyzed. The patient related outcomes did not improve after GP training. The change in GP work awareness and the overall mean cost difference (of €770) in favor of the intervention group were not significant. Conclusions The training intervention presented in this paper was not cost-effective. Training which is further personalized and targeted at high risk groups with respect to WRP, is more likely to be cost effective.

PEROSH (Partnership for European Research in Occupational Safety and Health) is een Europees netwerk van onderzoeksorganisaties op het terrein van Occupational Safety and Health. Dit partnerschap werkt aan verschillende projecten op het gebied van veilig en gezond werken (zie kader). Een van die gezamenlijke projecten is het project ‘PEROSH recommendations for procedures to measure occupational physical activity and workload’. Dit project gaat over het meten van fysieke belasting op het werk met technische systemen (sensoren). In dit artikel worden de resultaten van dit project beschreven.

Job performance is considered the “ultimate dependent variable” in human resource management, turning its assessment into a capital issue. The present study analyzes the functioning of a brief 18-item self-report scale, the Individual Work Performance Questionnaire (IWPQ), which measures the main dimensions of job performance (task performance, contextual performance, and counterproductive behaviors) in a wide variety of jobs. Participants were 368 employees who voluntarily answered a questionnaire including the IWPQ, other performance scales, and the NEO-FFI. Descriptive statistics, exploratory structural equation modeling, and correlations were performed. Results show that the IWPQ has a tridimensional structure with adequate reliability, exhibits significant associations with other measures of performance, and its association with personality traits is similar in terms of direction and strength of the correlations between other job performance measures and personality. We conclude that the IWPQ is an adequate measure of job performance but with emphasis on behaviors aimed toward organizations.

Zelfstandig ondernemers volgen minder vaak formele opleidingen en cursussen dan werknemers. Vakmedianet