Search

De groei in populariteit van simulaties binnen trainingsomgevingen heeft te maken met twee veronderstellingen: simulaties zouden leiden tot hogere motivatie en tot een betere transfer van vaardigheden dan traditionele leermethoden (Gegenfurtner, Quesada-Pallarès & Knogler, 2014). Verschillende auteurs (Norman, 2012; Robinson & Dearmon, 2013) stellen echter de vraag of studenten in staat zijn om het geleerde van de simulatie, daadwerkelijk toe te passen op nieuwe situaties in de praktijk. Door toegenomen technologie gebruiken verpleegkundeopleidingen steeds vaker High Fidelity Patient Simulation (HFPS) in onderwijs (Doolen et al., 2016; Nehring & Lashley, 2009). Hierin is reflectie een manier om de simulatie-ervaring actief te verwerken (Kolb, 1984). Bij HFPS vindt reflectie veelal achteraf plaats, tijdens de debriefing (post-simulatie debriefing). Op basis van de theorie van Schön (1983) en Clapper (2014) zou, door tijdens de simulatie te reflecteren (in-simulatie debriefing), de kwaliteit van het leren verbeteren. Het zou diepgaand leren bevorderen: opgedane kennis en vaardigheden beklijven beter en worden beter toepasbaar op nieuwe situaties. Dit zou kunnen leiden tot een betere transfer van leren. Doel van deze studie was het effect te meten van tussentijdse reflectie op de mate van transfer van leren van verpleegkundestudenten in een simulatietraining. Daartoe werd in een quasi-experiment met post-test de transfer van leren in twee condities vergeleken bij 76 vierdejaars verpleegkundestudenten van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) (gemiddelde leeftijd 23,5 jaar, 11 mannen en 65 vrouwen). De interventiegroep (n =39) kreeg een HFPS-training met zowel in-simulatie debriefing als post-simulatie debriefing. De controlegroep (n =37) kreeg een HFPS-training met alleen post-simulatie debriefing. Totale tijd die besteed werd aan debriefing was in beide groepen gelijk. Alle studenten kregen 17 dagen na training een testsimulatie en werden geobserveerd of zij het geleerde van de training konden toepassen op een geheel andere situatie. Aanvullend zijn kwalitatieve gegevens verzameld door afname van semigestructureerde interviews met studenten (n =8) en docenten (n = 3) om de waardering voor toepassing van in-simulatie debriefing te inventariseren. De groep die zowel in-simulatie als post-simulatie debriefing kreeg aangeboden liet een significant hogere mate van transfer zien dan de groep die alleen post-simulatie debriefing kreeg aangeboden. De meeste studenten en docenten beoordeelden het toepassen van tussentijdse reflectie positief. Vooral de mogelijkheid om direct te kunnen experimenteren met leerpunten voortkomend uit de tussentijdse reflectie werd gewaardeerd. De conclusie is dat een HFPS-simulatietraining aan verpleegkundestudenten met zowel tussentijdse reflectie als reflectie achteraf, leidt tot een hogere transfer van leren.