Search

A major challenge for disaster scholars and policymakers is to understand the power dimension in response networks, particularly relating to collaboration and coordination. We propose a conceptual framework to study interests and negotiations in and between various civic and professional, response networks drawing on the concepts of “programming” and “switching” proposed by Manuel Castells in his work on the network society. Programming in disaster response refers to the ability to constitute response networks and to program/reprogram them in terms of the goals assigned to the network. Switching is the ability to connect different networks by sharing common goals and combining resources. We employ these concepts to understand how the US Federal Emergency Management Agency organized its response in the aftermath of Hurricanes Katrina and Sandy. Our conceptual framework can be used both by disaster scholars and policymakers to understand how networked power is constructed and utilized.

Jongerenwerk op school biedt de mogelijkheid tot een samenhangend aanbod van activiteiten en functies die gericht zijn op de brede ontwikkeling van leerlingen (Sarti et al., 2019a). Leerlingen kunnen bij jongerenwerkers terecht voor bijvoorbeeld een praatje, laagdrempelig advies, ontspanning met schoolgenoten, individuele coaching, talentontwikkeling en verwijzing naar meer gespecialiseerde hulp. Op 20 Amsterdamse VO-scholen uit zes stadsdelen hebben schoolpersoneel en jongerenwerkers de afgelopen twee jaar gewerkt aan het implementeren van het jongerenwerk op school. Gelijktijdig is met een waarderend kader onderzocht in hoeverre deze implementatie is gelukt en welke doelen daarmee gerealiseerd zijn. De onderzoeksresultaten geven zicht op de meerwaarde van het jongerenwerk op school, evenals de mogelijkheden tot versterking en verbetering. De data zijn verzameld via een monitorinstrument en een actieplan, die tijdens drie contactmomenten werden ingevuld door een focusgroep van jongerenwerkers en schoolpersoneel. Aanvullend zijn diepte-interviews en vragenlijsten onder leerlingen afgenomen. Het onderzoek laat zien dat er over de gehele lijn sprake is van wederzijdse toenadering tussen de jongerenwerkers en het schoolpersoneel en dat de leerlingen de meerwaarde van het jongerenwerk zijn gaan ervaren. Dit gebeurde ondanks de coronapandemie en de beperkende maatregelen waardoor het voor jongerenwerkers ingewikkeld was om contact te leggen en relaties op te bouwen met leerlingen en schoolpersoneel.

Inleiding: De online leefwereld speelt in toenemende mate een centrale rol in het leven en de ontwikkeling van jongeren. De online leefwereld biedt jongeren veel mogelijkheden om bijvoorbeeld hun talenten te ontdekken en te ontwikkelen, andere jongeren te ontmoeten en vriendschappen op te bouwen, te experimenteren met verschillende aspecten van hun identiteit, nieuwe vaardigheden aan te leren en ondersteuning voor hun vragen en problemen makkelijker te zoeken en te vinden. Niet alle jongeren profiteren van deze mogelijkheden. Sommige jongeren ervaren ook de negatieve kanten van de online leefwereld (zoals cyberpesten, grooming, exposing, uitsluiting, etc.), zijn betrokken bij online fraude en cybercrime, hebben moeite bij bepaalde stappen in hun ontwikkeling en vertonen risicogedrag in de online leefwereld. Vooral deze jongeren hebben ondersteuning nodig in de online leefwereld. Maar wie moet dat doen en hoe kun je precies jongeren in deze omgeving ondersteunen? Terwijl scholen en ouders vaak achter de feiten aan hollen en nauwelijks toegang hebben tot de online leefwereld van jongeren, werken jongerenwerkers al een aantal jaar intensiever in die leefwereld.

Drug consumption estimates are of relevance because of public health effects as well as associated criminal activities. Wastewater analysis of drug residues enables the estimation of drug consumption and drug markets. Short-term and long-term trends of cocaine, MDMA (ecstasy), amphetamine (speed) and methamphetamine (crystal meth), were studied for the city of Amsterdam. MDMA (+41%) and cocaine (+26%) showed significantly higher weekend vs. week consumption, while no differences were observed for the other drugs. The consumption of MDMA, cocaine, amphetamine and methamphetamine significantly increased between 2011 and 2019. Weekly trends emerging from wastewater analyses were supported by qualitative and quantitative data from a recreational drug use monitoring scheme. However, information collected in panel interviews within nightlife networks and surveys among visitors of pubs, clubs and festivals only partially reflected the long term increase in consumption as registered from wastewater analysis. Furthermore, methamphetamine use was not well presented in survey data, panel studies and test service samples, but could be monitored trough wastewater analysis. This illustrates that wastewater analysis can function as an early warning if use and user groups are small or difficult to reach trough other forms of research. All in all, this study illustrates that wastewater-based epidemiology is complementary to research among user groups, and vice versa. These different types of information enable to connect observed trends in total drug consumption to behaviour of users and the social context in which the use takes place as well as validate qualitative signals about (increased) consumption of psychoactive substances. Such a multi angular approach to map the illicit drug situation on local or regional scale can provide valuable information for public health.

Ieder vraagstuk dat centraal staat in een lab is uniek, en de samenstelling van het team en de omstandigheden waaronder een lab werkt zijn in alle situaties anders. Toch kunnen stadlabs van elkaar leren. In dit hoofdstuk bespreken we drie begrippen aan de hand waarvan wij de dynamiek in deze stadslabs begrijpen, en er inzichten voor en door betrokkenen uithalen? We kijken in het bijzonder naar wat vraagstukken zo weerbarstig maakt, en welke veranderkrachten een stadslab in kan zetten bij de aanpak van een vraagstuk. Daarna gaan we in op de manier waarop inzichten uit unieke situatie kunnen overdragen aan anderen die ook met stadslabs in de weer zijn of gaan.

Door de concentratie van kwetsbare huishoudens staat het samenleven in sommige buurten steeds meer onder druk. Of dit tot grote problemen leidt hangt af van de veerkracht in een buurt. Er is echter nog te weinig aandacht voor het dagelijks samenleven in een straat, een wooncomplex en een portiek. Dit zijn de ruimten waar buren direct met elkaar te maken hebben. Wat zijn op dit schaalniveau sociale en fysiek-ruimtelijke handvatten om harmonieus samenleven, alledaagse attentheid en onderlinge zorgzaamheid te bevorderen?

In Antenne Amsterdam wordt sinds 1993 jaarlijks het gebruik van alcohol, tabak, cannabis en andere drugs in de hoofdstad in kaart gebracht. Dit gebeurt op basis van een combinatie van kwalitatieve en kwantitatieve methoden: interviews met een uitgaanspanel van insiders die vertellen over het trendsettende uitgaansleven, interviews met een panel kwetsbare jeugd waarin professionals zijn vertegenwoordigd die met buurtjongeren werken, een survey (vragenlijsten) over middelengebruik bij wisselende doelgroepen, en analyse van testuitslagen van de Amsterdamse drugstestservices. Het jaar 2021 ging van start midden in een harde lockdown met de invoering van een avondklok. In het voorjaar zit het uitgaansleven nog steeds op slot en zijn vooral thuisfeesten populair. Na een teleurstellende ‘bummer of love’ zonder festivals, komt het uitgaansleven na de zomer weer op gang, met een bloeiende ravecultuur en een overdag-editie van het Amsterdam Dance Event. Maar daarna worden door stijgende besmettingscijfers weer steeds strengere maatregelen ingevoerd en volgt in december een nieuwe lockdown. Niet alleen voor het uitgaansleven kende het jaar 2021 twee gezichten, op alle vlakken van het dagelijks leven was het een achtbaan. In deze Antenne onderzoeken we in hoeverre dat zijn weerslag had op het middelengebruik van uitgaanders, kwetsbare jongeren, en mbo-studenten in Amsterdam.

Partners in stadslabs worden steeds uitgedaagd om naar een optimaal passende vorm van samenwerking en organisatie te zoeken , gegeven de situatie waarin ze zich bevinden en de vragen die zich voordoen. In dit hoofdstuk beschrijven we veel voorkomende worstelingen waar stadlabs mee te maken krijgen. De complexiteit van de vragen waar stadlabs mee werken en weerbarstige omgeving, dwingt tot voortdurende improvisatie, maar laat ook zien dat het mogelijk is de kwaliteit van improviseren te verbeteren, zoals dat gebeurt in goede jazzmuziek

Republiée en juin 2021 (volume 34, issue 2 , pages 175-197); International audience; Strengthening sustainability in global supply chains requires producers, buyers, and nonprofit organizations to collaborate in transformative cross-sector partnerships (CSPs). However, the role played by nature in such partnerships has been left largely unattended in literature on CSPs. This article shows how strategizing nature helps CSPs reach their transformative potential. Strategizing nature entails the progressive revealing and reconciling of temporal tensions between “plants, profits, and people.” We show how a CSP took a parallel approach—recognizing the divergent temporalities of plants, people, and profits as interlaced and mutually determined—toward realizing their objective of implementing living wages in a sub-Saharan African country’s the tea industry, simultaneously driven by the revitalization of tea plantations. The promise of better quality tea leaves allowed partners to take a “leap of faith” and to tackle pressing issues before the market would follow. Our findings thus show the potential of CSPs in driving regenerative organizing.

Urban tourism increasingly focuses on the role of hospitality in cities, evolving from a means to strengthen tourism as a ‘product’, towards a focus on tourism as an opportunity for revitalization and transformation of destinations. In this context, cities are considered dynamic communities in which ‘hosts’ (entrepreneurs, residents, municipalities) and ‘guests’ (visitors, tourists) co-habitate and co-create multisensorial experiences. This shift in focus comes hand in hand with increasing awareness of competitiveness and sustainability of destinations, expressed by a harmonious relationship between city residents and visitors and a balanced usage of the city as a shared resource. This is of great importance, given the intense usage of urban spaces – the city center of Amsterdam being an illustrative example – and the multiple purposes that these spaces represent for different stakeholders. This paper presents the outcome of a review study into city hospitality experience indicators. We integrate these indicators as a basis for the development of a new scale for measuring the effectiveness of hospitality interventions in relation to outcome variables such as satisfaction and net promotor score (NPS). We thereby provide an important means for scholars and practitioners to develop sustainable tourism actions inclusive of local community interests, in support of efforts toward more balanced city experiences among all stakeholders.

Self-organisation in environmental service delivery is increasingly being promoted as an alternative to centralised service delivery. This article argues that self-organised environmental service delivery must be understood in the context of legal rules, especially environmental legislation. The article’s aim is twofold: first, to understand the changing relationship between the government and citizens in self-organised service delivery, and second, to explore how self-organised environmental service delivery complies with environmental quality requirements stipulated in legislation. The empirical study focuses on wastewater management in Oosterwold, the largest Dutch urban development that experimented with self-organisation. The results show that while individual wastewater management was prioritised and implemented at scale, the applicable legal rules were not adequately considered and integrated. Consequently, the experiment led to a deterioration of water quality. The article concludes that the success or failure of self-organisation in delivering environmental services such as wastewater management critically hinges on ensuring compliance with environmental legislation.

Introduction: Ecstasy (MDMA) is a popular recreational drug, but its illegal production and trade in the Netherlands have developed into a serious public order and ecological problem which endanger and question the harm reduction approach of the Dutch ecstasy policy.Methods: The market characteristics, adverse health effects, risk profile, and link to criminal activity of ecstasy were reviewed.Results: Ecstasy is often used in combination with other substances (i.e. polydrug use). Compared to several other illicit drugs and alcohol, ecstasy has a very low abuse and dependence liability and, as yet, there is little evidence of long-term harm. A potential health risk associated with ecstasy is acute hyperthermia, however this occurs at an unknown incidence rate and seems to be more prevalent when ecstasy is consumed in combination with heavy exercise at high ambient temperatures or when used in combination with other substances, including alcohol. Organized crime related to the production and trafficking of ecstasy in the Netherlands is a growing problem.Conclusions: This review provides a science-based summary that can be used to assist the public and political debate surrounding future Dutch ecstasy policy to reduce ecstasy-related organized crime while maintaining the principle of harm reduction.

De white paper beschrijft hoe gezondheid in relatie tot de leefomgeving als integraal ontwerpprincipe in gebiedsontwikkeling kan worden toegepast. Ook biedt de white paper praktische tips voor samenwerkende partijen bij gebiedsontwikkelingsplannen om gezondheid vanaf het begin te integreren in het ontwerpproces.

In a society with increasingly unequal access to opportunities and an expanding pressure on youngsters to perform, safe spaces where socially vulnerable youngsters are allowed to learn and develop valuable skills are highly important. In the Youngsterdam project, professional youth workers support these youngsters in organizing their own activities through applying the method Youth Organizing. This youth work method invites and motivates youngsters to organize activities initiated by themselves. Through these non-formal learning experiences, youngsters experience positive encounters with peers and others from their neighbourhood – increasing their social participation – have the opportunity to develop their talents, and gain insights into their future. In addition, they could learn to bear responsibility and gain useful communication and organization skills. Innovative in this approach is the application of Open Badges: a digital system for the (international) recognition of non-formal learning experiences. This tool can enhance youngsters’ learning process by continuously motivating them to learn and allowing for (self-)recognition of skills and experiences. In a learning community of youth workers, researchers, students and social work educators we aim to co-create knowledge focused on the following question: To what extent does Youth Organizing in combination with Open Badges motivate youngsters to gain new learning experiences in a voluntary, non-formal learning environment? Under supervision of researchers, Social Work students will obtain empirical data through structured observations and in-depth interviews with youngsters and youth workers. Additionally, through this learning community, youth workers can reflect on their own actions and methods. Results are expected in Winter 2022.

Grote maatschappelijke opgaven vragen om strategische samenwerking tussen organisaties (overheid, bedrijven, non-profit organisaties), die elk een eigen belang of verantwoordelijkheid hebben in het realiseren van oplossingsrichtingen. In strategische samenwerkingen zit veel strijd, maar het is lastig die strijd productief te laten zijn. Als partijen te snel tot compromissen komen, of conflicten in het midden laten, leidt dit uiteindelijk niet tot duurzame oplossingen. Als conflicten wél op tafel komen, wordt meestal geprobeerd deze snel op te lossen, compromissen te sluiten, omdat wordt aangenomen dat onenigheid een succesvolle samenwerking in de weg staat. Er is daardoor relatief weinig aandacht voor het feit dat strijd ook productief – en dus positief – kan zijn, en innovatie en gezamenlijk leren juist kan bevorderen. Wij baseren ons pleidooi voor een ketenaanpak als een manier om productieve strijd te faciliteren op bevindingen uit een project in de internationale thee handelsketen en ervaringen met de ketenaanpak in een samenwerkingsverband op de arbeidsmarkt, House of Skills.

De rol van conflict en strijd bij de aanpak van belangrijke maatschappelijke vraagstukken: weinig politicologen zullen het belang ervan onderschatten. Conflict is immers een uitdrukking van betrokkenheid, terwijl strijd een productieve botsing is over wat de beste aanpak is: twee voorwaarden om verder te komen bij taaie uitdagingen. Media genieten er bovendien van en stimuleren conflict gretig. Toch vindt er in Nederland ongelooflijk veel sturing zonder stemverheffing plaats. En worden er liever Olifantenpaadjes gezocht dan structurele vragen gesteld. Een vorm van pragmatische slimheid of een gemiste kans?

Leidt de democratiseringsambitie van de gemeente Amsterdam tot fundamentele verandering van de manier waarop zij haar bewoners bij het besturen van de stad betrekt, of blijft het bij geïsoleerde experimenten? Wij betogen dat de experimenten in de stad leiden tot spanningen tussen de participatieve democratie en de institutionalisering van de representatieve democratie en stellen dat echte vooruitgang in participatief en co-creatief bestuur niet is gelegen in het vinden van 'olifantenpaadjes', maar in het agenderen van die spanning in discussies over systeemvernieuwing.

Praktisch handboek met voorbeelden en richtlijnen.

In steden ontstaan steeds vaker coalities waarin wijkprofessionals samen met burgers, onderzoekers en lokale ondernemers werken aan lokale kansen en oplossingen voor weerbarstige vraagstukken. Stadslabs zijn hierbij een veel gebruikte werkvorm waarvan veel wordt verwacht. Uit de praktijk weten we echter dat het samenwerken binnen een stadslab vaak gepaard gaat met ingewikkelde vragen en dilemma’s. Er is nog veel onduidelijk over de beste werkwijzen voor labs, er is onzekerheid over de meerwaarde voor betrokkenen en er zijn vragen over de (door)werking van lab-werkwijzen in de praktijk. Over deze onderwerpen gaat het onderzoek De Stad als Lab, waar dit magazine op is gebaseerd. Stadslab zijn overal anders, maar betrokkenen worstelen wel met dezelfde vragen en dilemma’s, zoals ‘Wat is nu precies een stadslab en waarvoor valt het in te zetten?’, ‘Hoe organiseer ik gelijkwaardige vormen van samenwerking terwijl ik zelf in een hiërarchische omgeving werk?’, ‘Welke kennis moet ik inzetten bij het ontwerpen van een stadslab?’Voor al die professionals die dagelijks met elkaar en bewoners proberen de stad een beetje mooier, beter en sterker te maken, is dit magazine gemaakt.

De partners in stadslab Narcis werken al enkele jaren samen aan oplossingen voor mismatches tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt in een stedelijke regio in Nederland. Ze willen hun ervaringen en werkwijze heel graag van waarde laten zijn voor andere spelers op de arbeidsmarkt. In de pogingen om hun kennis te delen en met nieuwe partners hun werkwijze verder te brengen, stuiten ze op weerstand. Zelfs met een opdracht van verantwoordelijk bestuurders als stok achter de deur, loopt uitbreiding van de samenwerking regelmatig moeizaam. Door intervisie komt het stadslab tot het inzicht dat ze nieuwe partners overdonderen. Om dit te voorkomen is het belangrijk in het stadslab met iedere partner bij het begin te beginnen: samen een probleemverkenning doen, samen benoemen wat mogelijk oplossingen zijn. Pas dan wordt duidelijk of de aanpak van het stadslab van waarde is voor nieuwe partners.

In Amsterdam, just like in 87 % of all municipalities in the Netherlands, integrated neighbourhood teams have been installed as an answer to the reform of the welfare state. During the last decade, the social domain has gone through its strongest change since 1945. Transitions by new national acts and policies have gone hand in hand with decentralisation, which has transferred most responsibilities in the social domain to municipalities, accompanied by less financial means. On the local level, these changes have been translated by municipalities into policies, responsibilities, interventions, and a repertoire that requires strong changes in the professional behaviour of all stakeholders. One of the newly implemented practices consists of interdisciplinary neighbourhood teams focussed on empowerment of people or families who are dealing with multiple challenges in their lives. Professionals from elder care, youth care, community development, and welfare organisations need to collaborate while they attempt to reconcile various professional perspectives on a specific problematic situation. At the same time, there is a shift for many professionals from solving problems for clients towards empowering the clients to solve problems themselves, based on their own strengths or their network. Most of the structural transitions and implementations might be finished; however, the transformation in professional behaviour following these changes, is just starting to develop. Despite a series of training courses in various methods, the Amsterdam neighbourhood team professionals strongly felt a need to deepen their experiences with situations in which the contact with a client or family had somehow stagnated.

Hoe zorg je in Amsterdam voor een aantrekkelijk en gevarieerd winkelgebied waar zowel bewoners, bezoekers en ondernemers zich thuis voelen? Hoe komen deze verschillende belanghebbenden tot een goed functionerend, gezamenlijk beheer van winkelgebieden als een gemeenschappelijke bron met verschillende functies? Wat vraagt dit van de gemeente, hoe is haar rol daarin veranderd en hoe zien we dit terug in beleid? Actuele vragen, die al geruime tijd de gemoederen in Amsterdam flink bezighouden, en die we beantwoorden in het rapport 'De Winkelstraat als wereld’. Dit rapport is uitkomst van het vierjarig praktijkonderzoek Toekomstbestendig Evenwicht: Balanceren tussen divergerende belangen (RAAK-PRO). In dit rapport geven we antwoord op de hoofdvraag: welke interventies, processen en structuren faciliteren 'urban commoning', om te komen tot een meer gebalanceerde ontwikkeling van stedelijke consumptieruimten? Urban commoning is een gedeelde praktijk waarbij belanghebbende rondom een gemeenschappelijke bron samen regels en afspraken ontwikkelen om zo'n plek duurzaam te benutten.

Antenne Gooi en Vechtstreek brengt jaarlijks het gebruik van alcohol, tabak, cannabis en andere drugs in de regio in kaart. Dat gebeurt op basis van een combinatie van kwalitatieve en kwantitatieve methoden: interviews met een panel van deskundigen, een survey (vragenlijsten) en een analyse van uitslagen van de drugstestservice. In de panelstudie vertellen vijf professionals en twee jongeren over de leefwereld, vrijetijdsbesteding en middelengebruik in straat- en uitgaansgroepen in Gooi en Vechtstreek. Cijfers over middelengebruik zijn afkomstig van een survey onder mbo-studenten. Informatie over de aanbodzijde van de genotmiddelenmarkt in de regio komt van verhalen van de panelleden en cijfers over zuiverheid, dosering en prijzen van drugs die door gebruikers bij de Jellinek drugstestservice in Hilversum worden aangeboden. In deze Antenne Gooi en Vechtstreek 2021 vertellen we over een jaar met twee gezichten, fors alcoholgebruik, soms zware rokers, zorgen over blowers, kleinschalige maar ernstige lachgasproblematiek, overige drugs vooral bij uitgaanders, en de Gooise drugsmarkt.

Campuses are increasingly positioning themselves as attractive locations for businesses. This research studies how this plays out in Amsterdam. We conclude that there is currently much fragmentation in efforts to position the campus landscape as business location, and provide some policy recommendations.

peer-reviewed It is assumed by the projects demonstrating Positive Energy District (PED) concepts in cities across Europe that citizens should want and need to be involved in the development of new energy concepts, such as PEDs for these concepts to be deployed successfully. Six different PED research and innovation projects are investigating the types and expectations of citizen engagement. They evaluate the impact of energy citizenship on the success of PED deployment across Europe.

Urban construction logistics has a big impact on cities. The topic of this paper is governance strategies for realising more sustainable urban construction logistics. Although not much research has been done in the field of governance of construction logistics, several authors have stressed the fragmented nature of the construction industry and the importance of collaboration in urban construction logistics as issues. A literature review was done to identify the barriers in collaboration. Based on these barriers the research objective was to determine which drivers for collaborative governance are needed to improve urban construction logistics. The methods for data collection were semi-structured interviews and a focus group. The collaborative governance model is applied as a strategy to overcome the barriers in collaboration and governance identified. Key findings are both formal and informal barriers hinder the governance of construction logistics. Based on a collaborative governance model we identified four for improving collaborative governance.

The role of conveners in initiating and/or leading the formation of cross-sector partnerships (CSPs) has received ample attention in the literature on partnership formation. However, what happens when two organizations jointly take up this role? This question is important in many complex partnerships, such as those on sustainable supply chains. We present a qualitative, longitudinal case study explaining how two organizations together convened the formation of a complex cross-sector partnership, and emphasize the changing roles of each organization individually and their shared relationship over time. We analyze how this process of ‘collective convening’ unfolded, how it impacted the collaboration, and how the conveners coped with the tensions brought about by the constellation of collective convening. These tensions manifested at the interorganizational level in the relationship between the two conveners, but were also fed by each convener’s organizational level dynamics, as these dynamics influenced the collective convening process. A paradox perspective is appropriate to analyze the tensions emerging from the collective convening process and the ensuing organizational response strategies. We contribute to the literature on CSPs by introducing and elaborating on the notion of ‘collective convening’, which reflects a reality in complex CSP formation but has remained largely unstudied in the existing literature on convening. Further, we show how conveners bring their organizational level dynamics to the interorganizational level and how these dynamics influence the CSP formation process in positive and negative ways.

De stad moet inclusiever, innovatiever, rechtvaardiger, duurzamer en veerkrachtiger en het liefst ook allemaal tegelijkertijd. We zien dergelijke ambities terug als bestaansrecht van onze ‘centres of expertise’, als expliciete doelstelling van onderzoeksprogramma’s en als aanleiding om met experimentele leeromgevingen, zoals living labs, communities of practice of beleidsexperimenten, de stad en de wijk in te gaan. Deze wensen voor de stad staan centraal in praktijkgericht onderzoek en vormen de drijvende kracht achter de steeds inniger omhelzing van kennisinstellingen en spelers in de stedelijke omgeving.

Veel gemeenten investeren in innovatieve participatiemethoden om de inbreng van bewoners op te halen. Maar die inbreng blijkt vaak moeilijk te rijmen met de waarden en werkwijzen van interne afdelingen van die gemeenten, die vooral gericht zijn op expertise, rechtmatigheid en efficiëntie. Ambtenaren die toch proberen bewonersinbreng om te zetten in bewonersinvloed komen vaak in een ‘participatiespagaat’ terecht. Gemeenten die inzetten op effectieve participatie moeten daarom ook intern veranderen.

In navolging van de vele kritieken op de ‘participatiesamenleving’, die vaak gaan over de te hoge verwachtingen van actieve burgers, zien we in het domein van de beleidsparticipatie een vorm van ‘participatiemoeheid’ de kop opsteken. Deze speelt zowel aan de kant van de burgers en ondernemers als aan de kant van de lokale overheid en andere professionals.

Samen richting geven aan een buurthuis vraagt veel van alle betrokkenen. Voortdurend moeten voor nieuwe vraagstukken oplossingen gevonden worden. Bij samensturing is dus geen sprake van varen op routine. Wat betekent dat voor de leiderschapsrol van een erbij betrokken sociaal werker? Sociale professionals opereren doorgaans wijkgericht en meestal vanuit een buurthuis. Ideaal is het scenario waarin zij samen met bewoners, vanuit gedeeld eigenaarschap, sturing geven aan het reilen en zeilen in het buurthuis (De Goede, 2017). Voor het aanwakkeren van dit proces is een stijl van creatief leiderschap nodig die ook wel 'faciliterend leiderschap' wordt genoemd. Hieronder schetsen we het krachtenveld waarin samensturing zich afspeelt. Vervolgens laten we aan de hand van een voorbeeld zien hoe faciliterend leiderschap daarin effectief kan functioneren.

The recreational use of nitrous oxide (N2O, laughing gas) has largely expanded in recent years. Although incidental use of nitrous oxide hardly causes any health damage, problematic or heavy use of nitrous oxide can lead to serious adverse effects. Amsterdam care centres noticed that Moroccan–Dutch young adults reported neurological symptoms, including severe paralysis, as a result of problematic nitrous oxide use. In this qualitative exploratory study, thirteen young adult Moroccan–Dutch excessive nitrous oxide users were interviewed. The determinants of problematic nitrous oxide use in this ethnic group are discussed, including their low treatment demand with respect to nitrous oxide abuse related medical–psychological problems. Motives for using nitrous oxide are to relieve boredom, to seek out relaxation with friends and to suppress psychosocial stress and negative thoughts. Other motives are depression, discrimination and conflict with friends or parents. The taboo culture surrounding substance use—mistrust, shame and macho culture—frustrates timely medical/psychological treatment of Moroccan–Dutch problematic nitrous oxide users. It is recommended to use influencers in media campaigns with the aim to decrease the risks of heavy nitrous oxide use and improve treatment access. Outreach youth workers can also play an important role in motivating socially isolated users to seek medical and or psychological help.

Waarom is wonen, vooral voor starters, zo duur geworden? Met deze simpele en belangrijke vraag neemt econoom en journalist Hans de Geus de lezers mee via een negental vlot geschreven hoofdstukken in dit populair geschreven boek waarin analyse en opinie verweven wordt.

Background: Ecstasy (3,4-methylenedioxymethamphetamine (MDMA)) has a relatively low harm and low dependence liability but is scheduled on List I of the Dutch Opium Act (‘hard drugs’). Concerns surrounding increasing MDMA-related criminality coupled with the possibly inappropriate scheduling of MDMA initiated a debate to revise the current Dutch ecstasy policy. Methods: An interdisciplinary group of 18 experts on health, social harms and drug criminality and law enforcement reformulated the science-based Dutch MDMA policy using multi-decision multi-criterion decision analysis (MD-MCDA). The experts collectively formulated policy instruments and rated their effects on 25 outcome criteria, including health, criminality, law enforcement and financial issues, thematically grouped in six clusters. Results: The experts scored the effect of 22 policy instruments, each with between two and seven different mutually exclusive options, on 25 outcome criteria. The optimal policy model was defined by the set of 22 policy instrument options which gave the highest overall score on the 25 outcome criteria. Implementation of the optimal policy model, including regulated MDMA sales, decreases health harms, MDMA-related organised crime and environmental damage, as well as increases state revenues and quality of MDMA products and user information. This model was slightly modified to increase its political feasibility. Sensitivity analyses showed that the outcomes of the current MD-MCDA are robust and independent of variability in weight values. Conclusion: The present results provide a feasible and realistic set of policy instrument options to revise the legislation towards a rational MDMA policy that is likely to reduce both adverse (public) health risks and MDMA-related criminal burden.

De stuurgroep van de DenkTank MDMA-beleid publiceerde eind 2020 een rapport over de ontwikkeling van een rationeel MDMA-beleid. Het rapport is gebaseerd op een objectiverende wetenschappelijke benadering die zich losmaakt van ideologische politieke strijd. Uit een vergelijking van verschillende beleidsopties komt een Optimaal Model naar voren dat de minste schade blijkt op te leveren voor mens en maatschappij: regulering van de productie en van de aan- en verkoop van ecstasy, kwaliteitsbewaking, monitoring van het gebruik en een hardere aanpak van de misdaad. Minister van Justitie en Veiligheid Grapperhaus wijst dit model echter rigoureus af. Hij hamert op het gevaar van ‘ondermijning’ door de onderwereld van de legale bovenwereld. Wat pleit er voor en tegen invoering van het optimale model?

Het recreatieve gebruik van lachgas heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen. Hoewel incidenteel lachgasgebruik nauwelijks gezondheidsschade geeft, kan langdurig of excessief lachgasgebruik tot neurologische schade leiden. Het viel Amsterdamse zorgcentra en behandelaren op dat met name jonge Marokkaanse en Turkse Nederlanders in stadsdeel Amsterdam Nieuw-West zich meldden met neurologische symptomen, waaronder ernstige verlammingsverschijnselen na problematisch lachgasgebruik. Middels interviews met dertien jonge Marokkaans-Nederlandse gebruikers (19-28 jaar) worden de determinanten van hun problematisch lachgasgebruik belicht, inclusief de relatief lage medisch-psychische zorgvraag bij deze groep gebruikers. Van hen waren zeven jongeren (poly-)klinisch in behandeling voor hun problematische gebruik. De overige zes jongeren waren niet in behandeling, maar gebruikten wel ten minste elke week lachgas. Uit de interviews blijkt dat lachgas wordt gebruikt uit verveling en om psychosociale stress en negatieve gedachten te onderdrukken. Lachgas lijkt een panacee dat verlichting biedt. Andere motieven zijn depressie, discriminatie en conflicten met vrienden of ouders. Door de (taboe)cultuur rond middelengebruik, het wantrouwen, schaamte en machocultuur bij deze groep gebruikers bereikt de hulpverlening pas laat de Marokkaans-Nederlandse problematische lachgasgebruiker. De conclusie is dat het aanbeveling verdient om influencers in te zetten bij campagnes, gericht op de risico’s en behandeling van fors lachgasgebruik. Ook het ‘jongerenwerk’ kan een belangrijke rol spelen in het motiveren van sociaal geïsoleerde gebruikers om medisch-psychische hulp te zoeken.

The principles of international humanitarian law (IHL) have evoked considerable debate in the practice of humanitarian support, particularly in terms of emerging tensions with sovereign (national) law. Drawing on organization studies, we examine the emergent strategies aimed at resolving the ambiguous legal context in which humanitarian support operations in a conflict context are embedded. Our analysis of two missions revealed two types of emergent strategies, namelynetworkandnegotiationstrategies, differentiated by particular contextual dimensions. We extend the humanitarian law debate by showing the strategic interplay between the operational humanitarian context and international humanitarian principles, thereby connecting the fields of international law and organization science.

‘Samensturing’, of ‘collaborative governance’ is een parapluterm voor bestuurs- en samenwerkingsvormen die het midden houden tussen hiërarchische aansturing en zelfbeheer. Samensturing komt in sommige buurthuizen maar moeizaam tot stand, in andere verloopt dat juist een stuk soepeler. Hoe kan dat? Een analyse aan de hand van voorbeelden.

ACHTERGROND MDMA (ecstasy) is een relatief veilige drug en induceert weinig afhankelijkheid, maar staat desondanks samen met andere harddrugs op lijst I van de Nederlandse Opiumwet. Bezorgdheid over de aan MDMA gerelateerde criminaliteit, het aantal gezondheidsincidenten en de mogelijk onterechte plaatsing van MDMA op lijst I hebben geleid tot een voortdurend debat over het huidige Nederlandse ecstasybeleid. DOEL Ontwikkeling van een rationeel MDMA-beleid waarbij men rekening houdt met alle aspecten gerelateerd aan de productie, verkoop en gebruik van MDMA. METHODE Een interdisciplinaire groep van 18 experts formuleerde een wetenschappelijk onderbouwd MDMA-beleid door de verwachte effecten van 95 beleidsopties op 25 uitkomsten te beoordelen, waaronder gezondheid, criminaliteit, rechtshandhaving en financiën. Het optimale beleidsmodel werd gevormd door een combinatie van 22 beleidsopties met de hoogste totaalscore op alle 25 uitkomsten. RESULTAAT Het optimale beleidsmodel bestond uit een vorm van gereguleerde productie en verkoop van MDMA, beter kwaliteitsbeheer van ecstasypillen en intensievere bestrijding van de MDMA-gerelateerde georganiseerde criminaliteit. Een dergelijk beleid zou leiden tot een kleine toename in de prevalentie van ecstasygebruik, maar met minder gezondheidsschade, minder MDMA-gerelateerde misdaad en minder milieuschade. Om de praktische uitvoerbaarheid en de politieke haalbaarheid te vergroten werd het optimale model enigszins aangepast. CONCLUSIE Het ontwikkelde optimale model biedt een politiek en maatschappelijk haalbare set van beleidsinstrumentopties, waarmee men plaatsing van MDMA op lijst I kan herzien, wat de schade van MDMA voor gebruikers en de samenleving kan verminderen. Voor de psychiatrie betekent het bevordering van therapeutisch onderzoek en minder hinder door nodeloze stigmatisering bij de behandeling van patiënten. -- English: SUMMARY The development of a rational national MDMA policy and its relevance for psychiatry. J.G.C. van Amsterdam, T. Nabben, G.-J. Peters, F. van Bakkum, J. Noijen, W. van den Brink Background MDMA (ecstasy) is a relatively safe drug and induces little dependence, but is nevertheless scheduled as a hard drug (Dutch Opium Act, List 1). Concerns about MDMA-related crime, health incidents and possible inappropriate listing of MDMA on List I have led to an ongoing debate about current Dutch ecstasy policy. Aim To develop a rational MDMA policy that takes into account all aspects related to production, sale and use of MDMA. Method An interdisciplinary group of 18 experts formulates a science-based MDMA policy by assessing the expected effects of 95 policy options on 25 outcomes, including health, crime, law enforcement and finance. The optimal policy model consists of the combination of the 22 policy options with the highest total score on all 25 outcomes. Results The optimal policy model consisted of a form of regulated production and sale of MDMA, better quality management of ecstasy tablets and more intensive fight against MDMA-related organized crime. Such a policy would lead to a small increase in the prevalence of ecstasy use, but with less health damage, less MDMA-related crime, and less environmental damage. To increase practicality and political feasibility, the optimal model was slightly modified. Conclusion The developed optimal model offers a politically and socially feasible set of policy instrument options, with which the placement of MDMA on List I can be revised, thereby reducing the damage of MDMA to users and society. For psychiatry, it means promoting therapeutic research and less nuisance from unnecessary stigmatization in the treatment of patients.