Search

The purpose of this study was to examine the relationship between soccer-specific skills and skill-related fitness in adolescent football players. Thirty male soccer players (age: 15.86 ± 0.69 years; football experience 7.10 ± 1.70 years) were recruited from a soccer team. Soccer players performed both soccer-specific skill tests and skill-related fitness tests. Soccer-specific skill tests included the Loughborough soccer passing test, Yeagley soccer test, Mor–Christian general soccer ability skill test, and the skill-related fitness tests consisted of the alternate-hand wall-toss test, countermovement jump test, sport-specific core muscle strength and stability plank test, pro-agility test, 20-m sprint test, and lower-quarter Y balance test. Pearson product-moment correlation analyses revealed a moderately positive correlation among the Mor–Christian general soccer ability skill test score (dribbling), pro-agility test score (r = 0.44, p = 0.01), and 20-m sprint time (r = 0.43, p = 0.01). There were no correlations among other variables for both the soccer-specific skill tests and skill-related fitness tests. Based on the findings of the study, we conclude that dribbling drills in soccer should be supported by agility and sprint exercises to increase dribbling speed by soccer trainers and soccer players.

The aim of this study is to analyze the relationship between ball velocity thrown from two different positions, parameters of upper body anthropometrics and hand grip strength as a marker of upper body strength. Twelve well-trained female handball players (age, 22.47±4.57 years; body mass, 66.70±11.05 kg; height, 167.33±7.41 cm; handball experience, 9.91±3.47 years), playing in a team that competes in the first division of the Handball League of Turkey joined this study. Body weight, height, body mass index (BMI), body fat percent and trunk muscle mass, hand length and breadth, sitting height, arm span index and dominant hand grip strength measured by using a stadiometer, bioelectric impedance device, anthropometric set, fiberglass measuring tape and hand grip dynamometer respectively. Ball velocity was measured with a speed radar for both throwing positions (throws are made from a sitting position either with a non-throwing hand on the floor (RP) or non-throwing arm free (RS). According to hierarchical multiple regression analysis carried out; the original contribution of fat percentage, trunk muscle mass, BMI and handgrip strength included in the model in the first step is not significant within the model and both RP and RS were not able to predict ball velocity (p>0.05). It was also determined that hand length, hand breadth, sitting height and arm span index which were included in the model in the second step were not significant and did not predict the ball velocity for both RP and RS as well (p>0.05). However, there was a positive relationship between trunk muscle mass and ball velocity with RP (r = 0.831; p

Bu çalışmanın amacı iyi antrenmanlı yarı-profesyonel futbolcuların Koşu Temelli Anaerobik Sürat test performanslarında diurnal varyasyonların olup-olmadığını değerlendirmektir. Çalışmaya katılan 25 futbolcunun yaş aralıkları 18-36 yıl iken, ortalama yaşları 20 yıl’dır. Ortalama ağırlıkları 72 (52-110) kg; ortalama boyları: 176.92±6.17 cm; ortalama futbol tecrübeleri 8 (5-22) yıl ve ortalama haftalık antrenman süreleri de 6 (3-22) saattir. Futbolcuların kronotipleri, Horn-Östberg’in sabahçıl ve akşamcıl tipleri belirleme anket formu kullanılarak ne akşamcıl ne de sabahçıl (ara tip) olarak belirlendi. Futbolcular, 1 hafta arayla, 2 farklı günde olmak üzere, 2 kez ya sabah (8.30-10.00) ya da öğleden sonra 17.00-18.00) Newtest Powertimer 300 serisi fotosel kullanılarak Randomize crossover çalışma dizaynında Koşuya Temelli Anaerobik Sürat test için test edildi. Her test seansı öncesi, hava sıcaklığı ve nem oranı ile oral vücut sıcaklığı, 24 saatlik besin kayıtları kaydedildi. Futbolcuların Koşu Temelli Anaerobik Sürat Test değişkenlerinde diurnal varyasyonları analiz etmek için eşleştirilmiş örneklemler için t-Testi kullanıldı. Maksimum güç (Pmaks) (p>0.05), minimum güç (Pmin) (p>0.05), ortalama güç (Portalama) (p>0.05), yorgunluk indeksi (FI) (p>0.05), hava sıcaklığı (p>0.05), vücut sıcaklığı ve kalori alımları (p>0.05) sabah ve akşam farklı değildi. Önceki araştırmaların aksine, futbolcuların Koşuya Dayalı Anaerobik Sprint test performanslarında diurnal varyasyon belirlenmedi. Bu durumun olası sebebi, katılımcıların kronotiplerinin ne sabahçıl ne de akşamcıl (ara tip) olmasına bağlandı. Bununla birlikte, bu çalışmanın sabahçıl ve ya akşamcıl kronotipli futbolcularla tekrarlanması farklı sonuçların elde edilmesini sebep olabilir. This study’s aim was to examine whether there were diurnal variations in the Running-Based Anaerobic Sprint test performance of well-trained semi-professional male soccer players. The ages of the 25 soccer players who were recruited for the study ranged from 18-36 yr, with the average being 20 yr. Their average weight: 72 (52-110) kg; height: 176.92 ± 6.17 cm; average experience in soccer: 8 (5-22) yr; and average weekly training duration: 6 (3-22) h. Their chronotype was determined as conforming to neither the morningness nor eveningness types by using the Turkish version of the Horn-Östberg Morningness-Eveningness Personality Questionnaire. They performed Running-Based Anaerobic Sprint test in a randomized research design using the Newtest Powertimer 300- series photocells (Newtest Oy, Finland) twice, on two separate days, one week apart, either in the mornings (8.30-10.00 AM) or in the afternoons (5.00-6.00 PM). Before each of the test sessions; the air temperature and humidity; along with their oral body temperature and 24 h food intake were recorded. Paired t-tests were used to analyze differences due to the time of the day in Running-Based Anaerobic Sprint tets variables. Maximum power (Pmax) (p>0.05), minimum power (Pmin) (p>0.05), mean power (MP) (p>0.05), fatigue index (FI) (p>0.05), air temperature (p>0.05), body temperature, and caloric intake (p>0.05) did not differ in the mornings and afternoons. In contrast to previous research, Running-Based Anaerobic Sprint performance showed no diurnal variations. A possible explanation could be attributed to the subjects’ chronotypes conforming to neither the morningness nor eveningness types. Howevers, replicating this study with soccer players having extreme morningness or extreme eveningness chronotypes may lead to different results

Düz oluklu ısı boruları (DOIB), dayanıklı oluşlarından ve ısı taşıma konusunda yüksek etkinliğe ve güvenirliğe sahip olmalarından dolayı elektronik komponentlerin soğutulmasından uzay endüstrisine kadar geniş bir uygulama alanına sahiptirler. DOIB en basit tanımıyla, iç yüzeylerinde mikro olukları olan bir kutu, ve bir ısı kaynağıyla gideri arasında, içindeki çalışan sıvının faz değişimi sayesinde düşük sıcaklık farklarında yüksek ısı iletimi yapabilen bir köprüdür. Isı kaynağının oluğun bir ucundaki çalışan sıvıyı buharlaştırması, oluşan buharın kendi oluşturduğu basınç sayesinde ilerleyerek diğer uçta tekrar yoğuşarak oluğun içine geri akması ve oluğun içinde, kılcal etki sayesinde başladığı yere tekrar akarak bu döngüyü devam ettirmesi ile çalışırlar. DOIB'larındaki ısı transferini ve akışı modellemek boyut, oluk şekli, çalışan sıvının doldurulma oranı ve materyal çeşitleri gibi birçok parametrenin operasyonel limitler üzerine olan etkisini anlamak, kullanım şartlarına özgü tasarımlar yapabilmek açısından kritiktir. Literatürde birtakım basitleştirmelere ve varsayımlara dayanan birçok model bulunmaktadır. Bu tezde ise, akışı ve ısı transferini ilk defa üç boyutta olarak modelleyen ve COMSOL Multiphysics via LiveLink for MATLAB arayüzünü kullanmaya dayanan bir metot sunulmuştur. Bir programlama dilini kullanmanın yarattığı esnekliğin, bir ticari yazılımın enerji ve momentum çözücülerini kullanmanın getirdiği rahatlıkla birleşmesi ile, bu problemin tek başına bir HAD yazılımıyla veya bir programlama diliyle çözülmeye çalışılması durumunda ortaya çıkacak büyük engelleri aşabilecek kuvvetli ve kullanışlı bir araç ortaya çıkmıştır. Bu modelde eksenel yönde, oluk içindeki çalışan sıvının eğrilik yarı çapının (R) değişimi, oluk duvarının sıcaklık gradyenti (Tw) ve buhar sıcaklığı (Tv) ısı borularının esas çalışma parametreleri olmakla birlikte ısı borularının etkinliğini de gösterirler. Sunulan metot dahilinde, bu değişkenler için önce birer değer tahmin edilir ve daha sonra da iç içe ve sıralı bir iterasyon seti ile hesaplanırlar. R iterasyonu için momentum denklemleri, Tw iterasyonu için enerji denklemleri çözülürken, Tv için objektif fonksiyonu kütlenin korunumuna dayanan bir sekant metodu kullanılır. İterasyonlar sırasında, değişkenler için hesaplanan her bir değere karşılık olarak da sürekli olarak çözüm bölgesi baştan oluşturulur ve sınır koşulları tekrar hesaplanır. Sunulan model, doğrulama amacıyla literatürle kıyaslanmıştır. Daha sonra, düz olukların derinliğinin ısı borusunun performansına olan etkisini gözlemleme amacıyla parametrik bir çalışma yürütülmüştür. Son olarak farklı ısı girdileri, verilen bir ısı borusundaki `dry-out`un saptanması amacıyla denenmiştir. Flat-grooved heat pipes (FGHP) are widely used in many applications from thermal management of electronic devices to space industry due to their robustness and ability of dissipating heat from the system effectively and reliably. FGHP is basically a container with micro grooves on the inner surfaces, and essentially a bridge that can transfer large amount of thermal energy between a heat source and a sink with small temperature differences by utilizing the phase change mechanism of the working fluid. Heat source evaporates the working fluid in the one end of the grooves, and due to the pressure difference, the composed vapor flows to the heat sink region in the other end. Then the vapor condenses back into the grooves before it flows to the evaporation region by the capillary force and repeat the cycle. Mathematical modeling of heat transfer and fluid flow of FGHP's is crucial to understand the effects of many parameters (dimensions, groove shape, working fluid filling ratio, material types) on their operational limits in order to design case-specific heat pipes. In the literature, many models are presented with some simplifications and assumptions. In this thesis, a computational methodology is proposed that models the heat transfer and fluid flow fully in 3D for the first time, by using COMSOL Multiphysics via LiveLinkTM for MATLAB interface. Combining the flexibility of script environment of MATLAB with the benefits of using energy and momentum solvers of a commercial software gives a powerful and practical tool that can overcome great difficulties if this modeling was to be done in a CFD software or an in-house code alone. In the presented model, radius of curvature (R) variation of the working fluid in the groove, temperature gradient of the groove wall (Tw), and vapor temperature (Tv) are the essential working parameters of a heat pipe that reflects the efficiency. In this methodology, these variables are estimated initially, and are calculated by a set of inter-bedded and subsequent iterations. The momentum equations are solved for the iteration of R, Tw is iterated by solving the energy equations, and lastly Tv is calculated by the secant method using the conservation of mass. Depending on the values of the variables, the solution domain is regenerated and the phase change boundary conditions are recalculated at each iteration. The presented model is compared with the literature for validation. Then, a parametric study for investigating the effect of groove depth on the performance of a flat-grooved heat pipe is conducted. Different power of heat sources are used for determining the dry-out in the grooves. 104

Bu derleme çalışmanın amacı, foamroller’la uygulanan myofasyal gevşetme egzersizlerinin (SMR), egzersizle oluşankas yorgunluğunu gidermede etkinliğinin belirlenmesidir. Bu amaçla, PUBMED,EBSCO, Google ve Google Schoolar veritabanları “ foam roller” “myofasyalgevşetme”, ”rejenerasyon” ve “kassal yorgunluk” anahtar kelimeleri girilerektarandı. Elde edilen sonuçlara göre; a)SMR’nin psikolojik toparlanma üzerindeki etkileri daha belirgindir, b) SMR’ninfizyolojik ve performans parametreleri üzerindeki toparlanma etkileriçelişkilidir, c) söz konusu çelişkili sonuçlara rağmen, SMR’nin kas ağrısı algısınıazaltması, basınç ağrı eşiğini yükseltmesi ve çeviklik gibi bazı performansparametrelerinde gelişime neden olması nedeniyle SMR’nin toparlanma aracıolarak kullanılabileceği söylenebilir.

Amaç:Buçalışmanın amacı, amatör futbolcuların hedef yönelimleri ile algılananmotivasyonel iklim özelliklerinin oynanan pozisyona göre değişip değişmediğininbelirlenmesidir.Materyalve Yöntem: Çalışmaya 460 amatör erkek futbolcu katıldı (yaş; 21,72±4,63 yıl ve futboldeneyimi; 9,24±4,18 yıl). Futbolcular oynadıkları mevkilere göre; defans(n=199), orta saha (n=187) ve forvet (n=74) oyuncusu olarak adlandırıldı.Algılanan motivasyonel iklim ve hedef yönelim puanları, Türkçeye uyarlamalarıToros (2002) tarafından yapılan Sporda Görev -Ego Yönelim Ölçeği ve SpordaAlgılanan Motivasyonel İklim Ölçeği ile değerlendirildi.Bulgular:Pearsonkorelasyon analizi futbol deneyiminin görev yönelimi, ego yönelimi, ustalıkiklimi ve performans iklimi üzerinde etkili olmadığını gösterdi. ANOVA ve posthoc Tukey testleri; defans oyuncuların görev yönelim puanları ile ustalık iklimpuanlarının orta saha oyuncularınınkinden daha yüksek olduğunu gösterdi(p=0,003 ve p, Aim: The aim of this study was to determine whether the characteristics of goal orientation and perceived motivational climate change according to the playing positions of amateur footballers.Material and Methods: Four hundred and sixty amateur male football players participated in the study (age, 21.72±4.63 years; football experience, 9.24±4.18 years). Footballers were named as the defence (n=199), midfield (n=187) and forward (n=74) according to their playing position. The scores of perceived motivational climate and goal orientation were determined by the Turkish versions of ‘The Task and Ego Orientation in Sport Questionnaire’ and ‘The Perceived Motivation Climate Questionnaire’, which were adopted by Toros (2002). Results: Pearson correlation analyses showed that football experience had no effect on task orientation, ego orientation, mastery climate, and performance climate. ANOVA and post-hoc Tukey tests showed that task orientation and mastery climate scores were higher in defence players than midfield players (p=0.003 vs. p

Maksimal istemli kas kasılması sırasında, homonymous kasların birbirinden bağımsız olarak (unilateral) aktive edilmesiyle elde edilen gücün toplam miktarı, homonymous kasların eş zamanlı olarak (bilateral) aktive edilmesiyle elde edilen güç miktarından daha fazladır. Bu olay “Bilateral Defisit (BLD)” olarak This phenomenon is known as “Bilateral Deficit” tanımlanmaktadır. BLD’nin nedeni tam olarak açıklanamamasına rağmen harekete katılan yüksek eşikli motor ünite aktivasyonundaki azalma ve transkallozal inhibasyon olduğu varsayılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, BLD’nin anaerobik güç üretimi üzerindeki etkilerinin açıklanmasıdır. Literatür incelemesi sırasında; “Unilateral Hareket (UL), Bilateral Hareket (BL), Bilateral Defisit (BLD), İzometrik El Kavrama Kuvveti, Maksimal İstemli Kas Kasılması ve Spinal Kord Refleksleri “ anahtar kelimeleri kullanılarak basılı ve elektronik kaynaklar taranmıştır. Literatürden elde edilen bilgilere göre; belirli bir kassal hareket sırasında bilateral-homonymous (eş zamanlı olarak) kasların aktivasyonuyla üretilen güç miktarı, unilateralnonhomonymous hareketler esnasında üretilen güç miktarından % 7-25 daha azdır. Bilateral el kavrama kuvveti göz önünde bulundurulduğunda ise dominant tarafta gözlenen BLD oranı % 5-14’ tür. Maksimal istemli dinamik ve izometrik kas kasılması BLD’den büyük oranda etkilenmektedir. BLD’nin dikey sıçrama performansı, reaksiyon zamanı ve sprint performansı üzerindeki etkileri konusunda bilgiler oldukça kısıtlı ve çelişkilidir. Bilateral kas kasılması neredeyse bütün antrenman programlarında yer alır ve BLD’nin olumsuz etkileri özel antrenmanlarla değiştirilerek, bilateral fasilitasyona dönüştürülebilir. Bu durum, çift bacakla sıçrama gibi bilateral eş zamanlı kas aktivitesi içeren hareketlerde avantaj sağlayabilir

ÖZETJAVA VE JOGL İLE GEMİ SİMÜLASYONU KURT, Cem Ercenk KURTYüksek Lisans Tezi, Uluslararası Bilgisayar Anabilim DalıTez Danışmanı: Yrd.Doç. Dr. Cengiz GÜNGÖRKasım 2015, 80 sayfaBu proje, Java ve JOGL ile gemi simülasyonu ve ara yüzü tasarımının önerisi ve uygulamasından oluşmaktadır.Disiplinler arası bir düşünceyle üç boyutlu modelleme, dalga teknolojisi, görüntü ve ses ortamlarının etkileşim imkanları incelendi ve çıkarılan sonuçlarla bir yazılım oluşturuldu. Bu yazılımın kullanıcıları ve daha ileri geliştiricileri, gemi adamları ve oyun geliştiricileri olacaktır.Günümüzde dijital teknolojilerin sınırsız gelişmesi, görsel ve duysal ortamlar arasında ilişkiler kurulmasıyla oluşturulan etkileşimli çalışmaların imkanlarının genişlemesini doğurmuştur. Bu doğrultuda hareket edilerek, tarafımdan, 3 boyutlu olarak modellenen bir geminin, rasgele veya kullanıcı yardımı ile oluşturulan çevre etkenlerine karşı nasıl tepki verdiğini gösteren bir yazılım geliştirildi. Görüntü işleme, çoklu ortam etkileşimlerinin kullanıldığı bu yazılım, Processing ortamında Java programlama dili ve JOGL kütüphanesi kullanılarak oluşturuldu.Anahtar sözcükler: Java , JOGL. ABSTRACTSHIP SIMULATION WITH JAVA AND JOGLKURT, Cem ErcenkMSc in International Computer InstituteSupervisor: Asst.Prof.Dr. Cengiz GÜNGÖRNovember 2015, 80 pagesThis thesis consists of a proposition and its application of a ship simulation and interface.Within a multi-disciplinary perspective, firstly possibilities of the 3D modelling, wave technology, visual and sound media are analyzed and afterwards software has been developed. The intended users of this software are students, shipmen and game makers.The boundless developments of today's digital technologies in the recent times have introduced extended possibilities concerning the relation of visual and sound media based interactive studies. Within this scope, software, which shows how the enviromental situations effect to a 3D modelled ship, has been developed. The software using image processing and multimedia interaction is developed in Processing by the Java programming language with the JOGL library.Keywords: Java , JOGL 80

Objectives: The sleep-related changes in body temperature and the effects of ambient temperature on sleep gave rise to the thought that regulation of sleep and of body temperature are closely related. In this study, association of body temperature and level of sleepiness was investigated during total or partial sleep deprivation. Study Design: Following the approval of local ethics committee, 13 healthy young adult males (age and BMI; 22±1 years, and 22.6±1.7 kg/m2, respectively) were enrolled in the study. Oral body temperature and sleepiness degree of all participants were recorded by two-hour intervals during 36 hours total sleep deprivation and one-night partial sleep deprivation under laboratory conditions. Association between body temperature and sleepiness at each recording point was investigated by the Spearman correlation test. Regression analysis was performed to determine the relation between the mean values. Results: There was no significant association between body temperature and sleepiness during 36 hours total sleep deprivation. However, these two parameters were significantly related with each other during one-night partial sleep deprivation (r=0.828; p=0.02). Conclusion: Our results suggest that level of sleepiness during sleep deprivation is determined initially by circadian factors (body temperature) and then by homeostatic factors (duration of sleep deprivation). Turkish Başlık: Tam ve Kısmi Uyku Yoksunluğunda Vücut Sıcaklığı ve Uykululuk Düzeyi Arasındaki İlişki Anahtar Kelimeler: Vücut ısısı düzenlenmesi/fizyoloji; sirkadiyen ritm/fizyoloji; uyku/fizyoloji Amaç: Uykuya bağlı vücut sıcaklığı değişiklikleri ve çevresel sıcaklığın uyku üzerine etkileri, uyku ve vücut sıcaklığı düzenlenme mekanizmalarının iç içe olduğunu düşündürmektedir. Bu çalışmada tam ve kısmi uykusuzluk koşullarında vücut sıcaklığı değişimleri ile uykululuk düzeyleri arasındaki ilişki araştırıldı. Çalışma Planı: Etik onay alındıktan sonra 13 sağlıklı genç erkek (yaş ve vücut kütle indeksi ortalamaları sırasıyla 22±1 yıl ve 22.6±1.7 kg/m2) çalışmaya alındı. Laboratuvar ortamında 36 saat uyku yoksunluğu süresince ve bundan bir hafta sonra dört saate kısıtlanmış gece uykusu sonrasında, iki saat ara ile tüm olguların oral vücut sıcaklığı ve uykululuk düzeyi kayıtları yapıldı. Tüm ölçüm saatlerindeki vücut sıcaklığı ile uykululuk düzeyi arasındaki ilişki istatistiksel olarak Spearman korelasyon testi ile araştırıldı. Ayrıca ortalamalar arasındaki ilişkiyi belirlemek için regresyon analizi yapıldı. Bulgular: Otuz altı saat tam uyku yoksunluğunda vücut sıcaklığı ile uykululuk arasında ilişki saptanamadı. Ancak, bir gecelik kısmi yoksunlukta vücut sıcaklığı değişimi ve uykululuk değişimi arasındaki ilişki anlamlı bulundu (r=0.828; p=0.02). Sonuç: Bulgularımız ışığında, uyku yoksunluğu süresince uykululuk düzeyinin belirlenmesinde başlangıçta sirkadiyen (vücut sıcaklığı) daha sonra ise homeostatik faktörlerin (uykusuzluk süresi) daha belirleyici olduğu sonucuna varıldı.