Search

Çalışmanın amacı: Çalışmada en başarılı aşı yöntemi ve Düzce Kaplandağı kestane populasyonuna en iyi uyum sağlayan kestane genotipleri belirlenmeye çalışılmıştır.Çalışma alanı: Çalışmada anaç materyali olarak kullanılan kestane tohumları Düzce ili Cumayeri ilçesi Kaplandağı doğal kestane ormanlarından toplanmıştır.Materyal ve yöntem: Bu çalışmada yeni belirlediğimiz meyve kalitesi yüksek 20 genotip, iki lokal çeşit (Serdar ve Erfelek) ve üç yabancı (Maraval, Marigoule ve Bethizac) kestane çeşidi kullanılmıştır. Çalışmada çöğür olarak 2 yaşındaki Kaplandağı popülasyonuna ait yabani fidanlar kullanılmıştır. Bu fidanlar üzerine 25 farklı genotipe (Kabalak, İbradı, Paşaormanı, Erfelek, Hacıömer, Serdar, Akçakoca 1, Alaplı 1, Çongara, Fındıklı 1, Gümeli 1, Fındıklı 2, Ereğli-Yazıören, Paşaormanı 2, Gümeli siyahı, Fındıklı 3, Ereğli-Nevzat, Gümeli sarısı, Akçakoca sarısı, Yığılca-Vedat, Yığılca-Çakır, Ibradı 2., Maraval, Marigoule ve Bouche de Bethizac) ait aşı kalemleri, üç farklı aşı yöntemi (yarma, dilcikli ve yongalı göz) ile aşılanarak aşı başarıları incelenmiştir.Temel sonuçlar: Sabit sıcaklık ve nem koşulları altında kestane genotiplerinin ve aşılama yöntemlerinin aşı başarısına etkisi belirlenmiştir. En düşük aşı başarısı yongalı göz aşıda (%55) elde edilirken, en yüksek başarı benzer oranda yarma ve dilcikli aşılarda (%63) bulunmuştur. Kestane çeşitleri arasında en yüksek aşılama başarısı Çongara genotipinde (%98), en düşük başarı ise Fındıklı-2 genotipinde (%20) elde edilmiştir. Sonuç olarak en başarılı aşılama yöntemleri yarma ve dilcikli aşılar olmuştur. Ayrıca Kaplandağı kestane çöğürlerine en iyi aşı uyumu sağlayan genotipler sırası ile Çongara, İbradı 2 ve Alaplı 1 olarak bulunmuştur. Bu çalışmadan elde edilen aşılı fidanlar, Düzce Üniversitesi kampüsünde materyal bahçesi olarak ex-situ koruma altına alınmıştır.Araştırma vurguları: Bu genotiplerden ikisinin (Paşaormanı ve Akçakoca 1) gal arısı zararına karşı dirençli olduğu gözlenmiştir., Aim of study: In the study, the most successful grafting method and chestnut genetypes that are best adapted to the Düzce Kaplandağı chestnut population were tried to be determined. Area of study: Chestnut seeds used as rootstock material were collected from natural chestnut forests of Kaplandağı, Cumayeri district of Düzce province. Material and methods: In this study, for the first time identified by us, 20 well-known fruit qualities, two locally known (Serdar and Erfelek), and three foreign (Maraval, Marigoule, and Bethizac) chestnut genotypes were used. It was investigated the success of grafting methods by using 25 different chestnut genotypes and three different grafting methods (budding, the cleft and tongue grafting). The seedlings of the Kaplandağı chestnut population were used as the rootstock chestnut genotype. The genotypes which were grafted on the rootstock were types of Kabalak, İbradı, Paşaormanı, Erfelek, Hacıömer, Serdar, Akçakoca 1, Alaplı 1, Çongara, Fındıklı 1, Gümeli 1, Fındıklı 2, Ereğli-Yazıören, Paşaormanı 2, Gümeli black, Fındıklı 3, Ereğli-Nevzat, Gümeli yellow, Akçakoca yellow, Yığılca-Vedat, Yığılca-Çakır, Ibradı 2. and Maraval, Marigoule, Bouche de Bethizac.Main results: It was determined that stabile temperature and humid conditions affected grafting achievement on chestnut genotypes and grafting techniques. While the lowest grafting success was in the budding, the cleft and tongue grafting methods were the same and have a grafting success rate of 63%. Among the chestnut varieties, the Çongara genotypes (98%) had the highest while the Fındıklı 2 genotypes (20%) had the lowest grafting success. As a result, the most successful grafting methods were cleft and tongue grafting, and the most successful grafting genotypes were found as Çongara, İbradı 2 and Alaplı 1. Also, the sapling obtained from the study were taken under ex-situ protection in Düzce University campus as a chestnut orchard.Highlights: Also, two of them (Pasaormanı and Akçakoca 1) are observed to resist against the gall wasp.

Kuraklık tarımsal üretimi sınırlayan en kritik çevresel stres faktörlerinden biridir. Kurak koşullara dayanıklı türlerin belirlenmesi ıslah çalışmaları için büyük önem arz etmektedir. Türkiye’de doğal yayılış gösteren kayacık (Ostrya carpinifolia Scop.)’ın kuraklığa tepkisinin belirlenmesi ağaçlandırma programlarının başarısına katkıda bulunabilir. Bu çalışma, yedi farklı popülasyondan alınan kayacık fidanlarının kuraklık stresine karşı morfolojik, fizyolojik ve biyokimyasal tepkilerini analiz etmeyi amaçlanmıştır. Çalışma tesadüf parselleri deneme desenine göre haftada iki, haftada bir ve iki haftada bir olmak üzere üç farklı sulama kademesinde üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül ve Ekim aylarında hasat edilen bitkilerin fidelerinin boy, çap, toplam biyokütle, su potansiyeli, stoma iletkenliği, prolin ve toplam çözülebilir şeker içeriği ölçülmüştür. En düşük boy artışının Adana-Saimbeyli ile Antalya-Finike popülasyonlarında olduğu belirlenmiştir. Elde edilen veriler, en yüksek bitki su geriliminin, çözünür şeker ve prolin miktarının iki haftada bir sulanan grupta olduğunu göstermiştir. Ağustos ayında yapılan klorofil konsantrasyon indeksi ölçümlerinde kuzeyden elde edilen popülasyonlar yüksek değerlere sahipken, güney popülasyonlarında düşük değerler ölçülmüştür. Stoma iletkenliği en düşük olan popülasyonun Antalya-Akseki ve iki haftada bir sulanan grup olduğu belirlendi. Sonuç olarak, güneydeki popülasyonlar kuzeydekilere göre kuraklığa karşı daha dirençli olması nedeniyle gelecekteki ağaçlandırma çalışmalarında tercih edilmelidir.

The coastal sequoia is a rare species and has grown well in foggy shores, river banks and slopes of sea shores ofBlack Sea and Northern Anatolia regions. This study focuses on some physical properties (air and oven-dry density, basic density value, tangential, radial, longitudinal and volumetric shrinkage and swelling), mechanical properties (compression, static bending, modulus of elasticity and impact bending strengths) and chemical properties of redwood (Sequoia sempervirens Lamb. Endl.). In addition, some of these properties were compared to other well know reference wood material grown in Turkey. According to the results obtained, the redwood solid wood has similar properties of some common in Turkey. Its wood can be considered as medium quality wood based on tested properties, Sahil sekoyası Türkiye’de Karadeniz kıyıları ve Kuzeydoğu Anadolu'nun yazın sisli sahil arazilerinde, dere içlerinde ve yamaçlarda iyi gelişme göstermekte olan nadir bir türdür. Sekoya odununa ilişkin fiziksel özelliklerden hava kurusu ve tam kuru yoğunluk, hacim yoğunluk değeri, odunun toplam hacimsel daralma ve genişleme yüzdeleri, mekanik özelliklerden liflere paralel basınç, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü ve dinamik eğilme (şok) direnci ilgili standartlara göre tespit edilerek kalite özellikleri irdelenmiştir. Ayrıca bazı kimyasal özellikleri de incelerek çeşitli ağaç türleri ile karşılaştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre Türkiye’de yetişen bazı iğne yapraklı ağaç türlerine benzerlik göstermekte olup odunu orta kalite özelliklerine sahiptir.

The oriental beech (Fagus orientalis Lipsky) is one of the important tree species amongthe broad-leaved species in Turkey. Tree social status can effect oncompetition and access to light, and on availability of local environmentalresources, including water. The current study was conducted in 32 years oldpure oriental beech stand. In May 2016, xylem water potential, soil watercontent and stomal conductivity were measured at six different time of day atthe southern-facing crowns of dominant, intermediate and suppressed trees. Thexylem water potential ranged between -0.18 and -1.28 MPa. The water potentialwas the highest in predawn, the lowest in the midday, and then it rises again.While all social classes were similar to predawn water potential, the waterpotential difference between the dominant and suppressed trees increasedtowards midday and decreased in the following hours. The dominant trees had thelowest water potential, while the suppressed trees had the highest. Soil watercontent decreased all soil layers throughout the day, especially in the toplayer. The midday stomatal conductance was highest in the suppressed trees (16.53mmol m-2 s-1 ) and the lowest indominant trees (5.20 mmol m-2 s-1). Itcan be concluded that oriental beech trees in different social status couldhave different eco-physiological responses despite being in similar soil waterconditions., Doğu kayını (Fagusorientalis Lipsky) ülkemizin önemli yapraklı ağaç türlerinden biridir.Ağaçlar arasındaki sosyal statü farkı rekabet baskısını, ışığa erişimi ve sugibi yerel çevre kaynaklarının kullanılabilirliği etkileyebilmektedir. Buçalışmanın amacı, saf ve aynı yaşlı doğu kayını meşceresinde galip, ara vemağlup durumdaki ağaçların ksilem su potansiyeli, toprak suyu miktarı ve stomailetkenliğinin gün içi değişimini belirlemektir. Dokuz adet seçilen örnekağaçların güneye bakan tepe kısımlarında su potansiyeli ile gün ortası stomailetkenliği gün öncesi (04:30) ve günün 5 farklı zamanında (saat 09:40, 12:30,14:30, 17:00, 19:00) ölçülmüştür. Ayrıca su potansiyelinin ölçüldüğü zamandilimlerinde toprak suyu ölçümleri de gerçekleştirilmiştir. Su potansiyeligalip tabakadaki ağaçlarda -0.23 ile -1.46 MPa arasında, ara tabakadakiağaçlarda -0.19 ile -1.30 MPa arasında, mağlup tabakada ise -0.11 ile -1.10 MPaarasında değişmektedir. Tüm sınıflarda şafak öncesi su potansiyeli en yüksekdeğerde iken, gün ortasında (saat 12.30) en düşük seviyesine inmekte, sonrakiölçüm zamanlarında ise tekrar yükselmektedir. Tüm sosyal sınıftaki ağaçlarınşafak öncesi su potansiyeli değeri benzer iken, saat 9:40 ile 17:00 arasındakiölçümlerde galip ağaçların su potansiyeli değeri diğer sınıflardan daha düşükölçülmüştür. Toprak suyu miktarı gün boyunca azalmış, anlamlı en yüksek azalmaüst toprak katmanında olmuştur. Gün ortası stoma iletkenliği 16.53 mmol m-2s-1 ile en yüksek mağlup tabakada, en düşük 5.20 mmol m-2s-1 ile galip tabakada ölçülmüştür. Sonuç olarak, değişik sosyalsınıftaki kayın ağaçları aynı toprak suyu koşullarında bulunmalarına rağmen güniçerisinde farklı ekofizyolojik tepkiler verebilmektedir.

Three different species of natural blueberry (Vaccinium myrtillus L., Vaccinium arctostaphylos L., Vaccinium uliginosum L.) are available, in our country. In addition to adaptation experiments were successfully conducted on some varieties (Brigitta, Bluecrop, Bluejay, Duke, Nelson, Earliblue, Patriot and Spartan) of highbush blueberry (Vaccinium corymbosum L.) from some province of Eastern Black Sea Region (Rize, Trabzon and Artvin). Şimşirli village of İkizdere district of Rize province was a successful study area. Mixed cuttings were collected from this area and rooted. Cuttings were obtained from last year’s fresh shoots. Tip of the shoots were covered in wax to prevent water loss. Cuttings were planted on six different media (pearlite, peat, pumice, chestnut soil, 1/1 ratio pearlite+peat mix and 1/1 ratio pearlite+peat) in Februrary. Three replication of three doses of two different hormones as IBA, and Polysitimulin were applied to cuttings before planting.Cuttings were allowed to root for a vegetation period. Rooted, not rooted (dead), potential to develop root (callus, non-callus) cuttings were counted and effects of hormones and media were determined. Results showed that cuttings which had hormone treatment had better rooting capability compared to the cuttings with no hormone treatment. Cuttings treated with 1000 ppm and 5000 ppm IBA hormone yielded rooting more than other treatments.Among media effects, cuttings in pearlite and pearlite+peat and peat media showed better rooting. The highest rooting was in pearlite media; however, cuttings had bad rooting in pearlite+peat and chestnut soil media.SPSS packet program was used for statistical analysis. Analysis of variance was made to determine significant differences between rooting, media, hormone, media+hormone parameters. It was found that different media and hormones significantly affecting rooting of Vaccinium corymbosum L. cuttings., Ülkemizde üç farklı doğal mavi yemiş türü (Vaccinium myrtillus L., Vaccinium arctostaphylos L., Vaccinium uliginosum L.) bulunmaktadır. Bunların yanında Doğu Karadeniz Bölgesindeki bazı illerimizde (Rize, Trabzon ve Artvin) Boylu maviyemiş olarak adlandırılan Vaccinium corymbosum L. türünün bazı çeşitleri (Brigitta, Bluecrop, Bluejay, Duke, Nelson, Earliblue, Patriot ve Spartan) ile adaptasyon denemeleri yapılmış ve başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Bu başarılı sahalardan biri olan Rize ili İkizdere ilçesi Şimşirli köyündeki deneme alanlarından karma çelikler alınmış ve köklendirilmeye çalışıldı. Çelikler son yıllık taze sürgünlerden alındı. Çeliklerin uç kısımları su kaybını önlemek amacıyla bal mumu ile kapatıldı. Çelikler 6 farklı ortama (perlit, turba, pomza, kestane toprağı, 1/1 oranında kullanılmış perlit + turba karışımı ve 1/1 oranında perlit + turba), 2 farklı hormon (IBA, Polysitimulin) üç dozda kullanılarak üç tekrarlı olacak şekilde şubat ayında dikildi.Bir vejetasyon dönemi boyunca köklendirilen çelikler ortamlarından sökülerek köklenenler, köklenmeyenler (ölü), köklenecek durumda olanlar (kalluslu, kallussuz) sayılarak kullanılan hormonların etkisi ve hangi ortamın daha iyi sonuç verdiği ortaya konuldu. Boylu maviyemiş çeliklerindeki köklenme oranına bakıldığında; hormon uygulanan çeliklerin hormon uygulanmayan çeliklere göre daha iyi köklenme meydana getirdikleri görüldü. IBA hormonunun 1000 ppm ve 5000 ppm dozlarındaki köklenme oranı diğer hormon ve dozlara göre en yüksek çıktı.Köklenme ortamları karşılaştırıldığında; perlit ve kullanılmış perlit+turba ve turba ortamında diğerlerine göre daha iyi köklenme meydana geldiği görüldü. En iyi köklenme perlit ortamında olup, kestane toprağı ve perlit+turba ortamında sağlıklı bir köklenme görülmedi.Elde edilen verilerle, SPSS istatistik programı ile çok yönlü varyans analizi yapılarak, çeliklerdeki köklenmeye ilişkin veriler bakımından ortam, hormon, ortam+hormon parametreleri arasında farkın olup olmadığı belirlendi. Sonuç olarak farklı ortam ve hormonların Boylu maviyemiş çeliklerinde köklenmeye büyük oranda etki ettiği tespit edildi.

Some seed properties and germination percentage of European hop-hornbeam (Ostrya carpinifolia Scop.) provenances in Turkey were investigated in this study. The seeds were collected from Kastamonu-Cide, Adana-Saimbeyli, Antalya-Finike, Antalya-Akseki, Düzce-Yığılca, Zonguldak ve Niğde provenances. There were significant differences among the provenances in terms of seed properties such as thousand seed weight, seed fullness and seed viability. Three pretreatment were used: control, 1 month warm + 1 month colt stratification in perlite and 2 months cold stratification in perlite. After pretreatments the seeds were germinated at 5ºC constant temperature and then germination percentages were calculated. Results showed that provenance, pretreatment and their interaction had significant effect on germination percentage. The highest germination percentage (98%) was obtained in Kastamonu provenance after 1 month cold + 1 month warm stratification., Bu çalışmada, kayacık (Ostrya carpinifolia Scop.) türünün Türkiye’deki değişik orijinlerine ait tohumların bazı tohum özellikleri ile ön işlem uygulanan tohumların çimlenme yüzdeleri araştırıldı. Çalışmada; Kastamonu-Cide, Adana-Saimbeyli, Antalya-Finike, Antalya-Akseki, Düzce-Yığılca, Zonguldak ve Niğde orijinlerinden elde edilen tohumlar kullanıldı. Bin tane ağırlığı, doluluk ve canlılık oranı gibi tohum özellikleri bakımından orijinler arasında önemli farklılıklar bulundu. Farklı orijinleri temsil eden tohumlara kontrol, perlitte 1 ay sıcak + 1 ay soğuk katlama ve perlitte 2 ay soğuk katlama olmak üzere üç farklı ön işlem uygulandı. Ön işlemleri takiben 5ºC sıcaklıkta yapılan çimlendirme çalışmaları sonucunda, orijin ve ön işlem ile bunların etkileşiminin çimlenme yüzdesine etkisinin önemli düzeyde olduğu belirlendi. Buna göre, en yüksek çimlenme yüzdesi (%98) Kastamonu orijininde ve perlitte 1 ay sıcak + 1 ay soğuk katlama işleminde gerçekleşti.

In this study, the effect of seed size of the Anatolian chestnut (Castanea sativa Mill.) on germination and seedling morphology were investigated. The study was carried out with seeds that were collected from the chestnut trees with different seed sizes, which located on Kestane Bayırı in Akcakoca, Düzce. Trees were divided into three groups according to seed weight. The trees that have average seed weight of 5 g formed a group, the other groups’ average seed weight were between 5-8 gr, the last groups’ were average seed weight were greater than 8 gr.The seeds were allowed to swell in distilled water for 48 hours before germination. Then they were germinated in containers at 8 °C. Germinated seeds were planted in the polyethylene tubes that were of 25x10 size. Morphological characters were measured at the end of the vegetation period.In conclusions, germination percentage and seedling growth of large seeds was found to be the highest. Germination percentage and seedling growth of the seeds obtained from small seed trees came to be the lowest. It was determined that germination percentage and growth of seedlings varied depending on the seed size., Bu çalışmada Anadolu kestanesinde (Castanea sativa Mill.) tohum büyüklüğünün çimlenme yüzdesi ve fidan morfolojisi üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışma, Akçakoca ilçesi Kestane Bayırı mevkiindeki farklı tohum büyüklüğüne sahip kestane ağaçlarından toplanan tohumlarda gerçekleştirilmiştir. Ortalama tohum ağırlığı 5 gr’dan küçük tohumlu olan ağaçlar bir grupta, 5-8 gr arasında olan ağaçlar bir grupta, 8 gr’dan büyük olan ağaçlar da bir grupta toplanmıştır.Tohumlar çimlendirmeden önce 48 saat saf su içerisinde şişmeye bırakılmıştır. Daha sonra 8°C’de hava almayan kaplar içerisinde çıplak şekilde çimlendirilmiştir. Çimlenen tohumlar 25x10 cm boyutlarındaki polietilen tüplere aktarılmıştır. Vejetasyon sonunda morfolojik karakterleri ölçülmüştür.Çalışma sonucunda büyük boyutlu tohumların çimlenme yüzdeleri ve fidan gelişimleri istatistiki açıdan en yüksek bulunmuştur. Küçük tohumlu ağaçlardan elde edilen tohumların çimlenme yüzdeleri ve fidan gelişimleri ise istatistiki açıdan düşük çıkmıştır. Tohum büyüklüğüne bağlı olarak çimlenme yüzdesi ve fidan gelişiminin değiştiği belirlenmiştir.

At the beginning of the tree breeding programs, it is started over investigations of genetic variations. Thanks to the genetic variation investigations it is proved how does the scape of variations among populations and trees in populations change according to the variations like altitude, distance from sea and rain. Oriental beech is a very important tree species in the forestry. It is aimed in this study to determine variations on the seedling which are grown from seeds picked from 11 different Oriental beech populations Sinop-Merkez, SinopAyancık, Samsun-Kunduz, Samsun-Karapınar, Karabük-Yenice, Düzce-Çiçekli, Trabzon-Maçka, Trabzon-Çaykara, Giresun-Kulakkaya, Ordu-Akkuş and Kahramanmaraş-Andırın in terms of leaf width, leaf length, leaf area, leaf vein angle and leaf moisture. By making these measurements on the seedlings belong to the all populations, variations among populations connected to these characteristics are determined. Besides, measurements on tree basis was done by using 6000 leaves in 6 populations, ten trees from per populations, 10 seedlings from per tree, 10 leaves from per seedlings and differences within populations were determined by looking these characteristics. As a result of the variance analysis which is done connected with leaf width, length, area and leaf vein angle it was determined that there are statistical differences among populations for all these characteristics. As a consequence of the variance analysis belong to the leaf measure, significance level is over 0.05. According to this result it is determined that 11 populations became homogenous depending leaf moisture. All the characters except for leaf moisture showed differences within 6 separate populations. Although populations are homogenous in terms of leaf moisture it is understood that trees within populations showed variations for these characters. According to the hierarchical cluster analysis Sinop-Merkez, Sinop-Ayancık and Karabük-Yenice populations are at the same group in terms of all leaf characters and other populations created other group, Islah tree breeding programlarının başlangıcında tür içi genetik çeşitlilik varyasyon araştırmaları üzerinde durulmaktadır. Genetik çeşitlilik araştırmaları sayesinde, çeşitliliğin populasyonlar arası ve populasyon içi ağaçlar arası kapsamı, bunun rakım, denizden uzaklık, yağış gibi değişkenlere göre nasıl değişim gösterdiği ortaya konulmaktadır. Doğu Kayını ülkemiz ormancılığında önemli bir ağaç türüdür. Bu çalışmada, 11 farklı doğu kayını popülasyonundan Sinop-Merkez, Sinop-Ayancık, Samsun-Kunduz, Samsun-Karapınar, Karabük-Yenice, DüzceÇiçekli, Trabzon-Maçka, Trabzon-Çaykara, Giresun-Kulakkaya, Ordu-Akkuş ve Kahramanmaraş-Andırın toplanan tohumlardan yetiştirilen 2+0 yaşındaki fidanlarda yaprak eni, yaprak boyu, yaprak alanı, yaprak damar açısı ve yaprak nemi bakımından meydana gelen varyasyonları belirlemek amaçlanmıştır. Bu ölçümler tüm populasyonlara ait fidanlarda yapılarak, bu özelliklere bağlı, populasyonlar arası varyasyonlar ortaya konulmuştur. Ayrıca, 6 populasyonda, her populasyondan 10 ağaç, her ağaçtan 10 fidan ve her fidandan 10 yaprakta olmak üzere toplam 6000 yaprak kullanılarak ağaç bazında ölçümler yapılmış ve bu özelliklere bağlı olarak populasyon içi farklılıklar belirlenmiştir. Yaprak eni, yaprak boyu, yaprak alanı ve yaprak damar açısına ilişkin olarak gerçekleştirilen varyans analizi sonucunda bu karakterlerin hepsi için populasyonlar arasında istatistiksel olarak farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Yaprak nemine ait varyans analizi sonucunda ise önem düzeyi 0.05’ten büyük çıkmıştır. Bu sonuca göre çalışılan 11 populasyonun, yaprak nemine bağlı olarak homojen bir yapı gösterdikleri belirlenmiştir. 6 populasyonun her birinin kendi içerisinde ise yaprak nemi dışındaki tüm karakterlerin farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Yaprak nemi bakımından populasyonlar homojen bir yapı gösterse de, populasyonlar içerisindeki ağaçlar ise bu karakter bakımından varyasyonlar gösterdiği anlaşılmıştır. Hiyerarşik kümeleme analizi sonucu oluşan gruplandırmaya göre; ölçülen tüm yaprak karakterleri bakımından Sinop-Merkez, Sinop-Ayancık ve Karabük-Yenice populasyonları aynı grup içerisinde yer almış olup diğer populasyonlar ise diğer grubu meydana getirmiştir

Wild cherry (Prunus avium L.), in our forests, can be found either as an individual or as in small groups. Hardness and thickness of seed coat, immature embryo, chemical substances in seed and pericarp are well known problems on germination. In this study, Germination impediment tests have done on seeds that were gathered from KTU campus on three different times, on 10th, 20th and 30th of June 2006, these seeds had sown, 200 of each seed with pericarp and with the ones haven’t have pericarp, in four different germination media (soil, perlite, needle and leaf mould) to overcome wild cherry’s germination impediment. The highest germination percentage (82.5 %) had found among seeds gathered on 20th of June; these were sown in needle mould and had no pericarp. However, our researches show that seeds with pericarp, gathered on 20th of June have maximum germination percentage of (34 %) in leaf mould., Yabani kiraz (Prunus avium L.) ormanlarımızda, genellikle münferit halde ya da nadiren küçük gruplar halinde doğal olarak bulunmaktadır. Yabani kirazın tohumlarında kabuk sertliği ve kalınlığı, olgunlaşmamış embriyo, tohum içindeki ve meyve etindeki kimyasal bileşiklerden kaynaklanan birden fazla çimlenme engeli bulunmaktadır. Yabani kiraz üretimine katkıda bulunmak amacı ile Karadeniz Teknik Üniversitesi yerleşkesinden 10, 20 ve 30 Haziran 2006 tarihlerinde olmak üzere 3 farklı zamanda toplanan tohumlar, 4 farklı çimlendirme ortamına (toprak, perlit, ibre çürüğü ve yaprak çürüğü) meyve etli ve meyve etsiz 200’er adet tohum ekilerek çimlenme engelinin giderilmesine çalışılmıştır. Çalışma sonucunda 20 Haziran 2006’da toplanan tohumlardan ibre çürüğü içerisine meyve etsiz olarak ekilen tohumların çimlenme yüzdeleri % 82,5 ile en yüksek bulunmuştur. Meyve etiyle ekilen tohumlarda ise yine 20 Haziran 2006’da toplanan tohumlardan yaprak çürüğü içerisine ekilenlerden en yüksek çimlenme yüzdesi (% 34) elde edilmiştir.

SAGLAM, Aykut/0000-0003-4102-7990 WOS: 000363996600016 Scots pine (Pinus sylvestris) has a large natural distribution throughout the world, including semi-arid areas of Turkey, where it is being used for afforestation. Determining the drought resistance of Scots pine provenances can increase the success of afforestation efforts in semi-arid regions. In the first stage of this study, water-stress treatments were applied to ten provenances of one-year-old Scots pine seedlings in their second vegetation period (between April and November). The diameter and height of the seedlings were evaluated in the nursery in order to determine. their morphology. The four drought-stress treatments consisted of once-weekly irrigation (IR1), twice-weekly irigation (IR2-Control), biweekly irrigation (IR3) and open field conditions (IR4). Later, the water-stressed seedlings were planted in a semi-arid district in Bayburt, Turkey, and their survival and growth performances were evaluated over a five-year period. The nursery study showed that drought stress and provenance as well as the interaction of the two significantly affected the morphological characteristics of the seedlings. Under water-stress conditions, the best growth performance was found in the Dokurcun, Degirmendere and Dirgine provenance seedlings. Water-stress and provenance factors and their interaction also affected the open field performance of the seedlings, where the Degirmendere, Dirgine and Dokurcun provenances again exhibited the best performance. Consequently, these Scots pine provenances can be recommended for afforestation sites having conditions similar to those of the study site.

Determination of the good seed year is important to obtain high quality and quantity seeds from stands. Also, pollination and fertilization need to be done without problems. Tree quality, health and good seed bearing capacity is related to climatic factors during flowering and seeding stage and related to site conditions. Healthy, high quality and enough number of seeds are required in order to have a successful natural regeneration. Observing the morphological characteristics of trees in the stand or as single trees is the fastest, easiest and cheapest way to characterize their health status. In this study, a tree species, Caucasian fir, from the Karadeniz Technical University campus was observed. Phenological changes of the male and female flowers will be observed periodically and photos of these changes will be provided. During the early months observations will be weekly but on later periods observations will be bi-weekly. Caucasian fir’s pollination, fertilization, cone formation, cone growth and seed fall will be determined based on observations and the study results

Biyoteknolojik yöntemler günümüzde pek çok alanda kullanılmaktadır ve bu alanlardan biride orman ağaçlarındaki biyoteknoloji uygulamalarıdır. Orman ağaçlarının hastalıklara ve herbisitlere karşı direnç kazanması, ağaç büyüme hızlarının artırılması ve çevresel streslere (kuraklık, tuzluluk, iklim değişikliği vb.) karşı dirençlerinin geliştirilmesi gibi hayati konularda biyoteknolojik yöntemler sıkça kullanılmaktadır. Ayrıca, odun kalitesinin artırılmasına yönelik lignin içeriklerinin azaltılması ve selüloz miktarının artırılmasıyla ilgili çalışmalarda dikkat çekmektedir. Bu uygulamalarla birlikte, transgenik ağaçların çevreye olumlu ve olumsuz etkileri tartışılmakta ve bu çalışmalarla ilgili yasal düzenlemeler yapılarak denetim sağlanmaya çalışılmaktadır. Biotechnological methods are used in many areas nowadays and one of these areas is applications of biotechnology in forest trees. Biotechnological methods are used frequently on vital issues such as gaining resistance against diseases and herbicide of forest trees, increasing tree growth rates and development of resistance against environmental stresses (drought, salinity, climate change etc.). Also, for improving the quality of wood that reducing lignin content and increasing the amount of cellulose draws attention. This together with applications, positive and negative effects of transgenic trees to the environment is discussed and it was tried to be provided on the auditing legal regulations concerned with these studies.

Sarıçamda (Pinus sylvestris L.) kuraklık stresinin bazı morfolojik ve fizyolojik karakterler üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla, sarıçamın yayılış alanlarını temsil eden, 10 farklı tohum meşcerelerinden temin edilen tohumlardan yetiştirilen fidanlara su stresi uygulanmıştır. Oluşturulan su stresi ile bağıntılı olarak fidanların fizyolojik ve morfolojik karakterlerinde meydana gelen farklılıklar araştırılmıştır.Fidanlık koşullarında ve stres altında yetiştirilen fidanların boyu, kök boğazı çapı, yaş ve kuru gövde ağırlıkları, yaş ve kuru kök ağırlıkları ve yan dal sayıları gibi morfolojik karakterler ölçülmüştür. Oluşturulan su stresinin vejetasyon süresince fidanlarda meydana getirdiği çap ve boy artışları karşılaştırılmış ve orijinler arasındaki farklar belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca su stresi uygulanan farklı orijinlere ait fidanlarda, sulamaya ve vejetasyon süresine bağlı, bazı fizyolojik (klorofil a, klorofil b, toplam klorofil, toplam karbohidrat ve prolin vb.) karakterlerde meydana gelen değişmeler araştırılmıştır.Elde edilen verilere, SPSS istatistik programı ile varyans analizi ve Duncan testi uygulanmıştır. Sonuçta, gerek morfolojik gerekse fizyolojik karakterler bakımında orijinler arasında farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Fidan büyümesi nisan-mayıs aylarında hızlı iken, haziran ayından itibaren durakladığı tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra kök boğazı çapındaki artışın vejetasyon boyunca devam ettiği görülmüştür. Diğer taraftan su stresi, su potansiyelini düşürürken, fotosentetik pigment, toplam karbohidrat ve prolin miktarlarını artırdığı görülmüştür. Fotosentetik pigmentler ve karbohidrat miktarları vejetasyon dönemi başında yüksek iken, yaz aylarında düşmüş, vejetasyon döneminin sonunda ise tekrar yükselmiştir. Prolin miktarlarında ise fotosentetik pigment ve karbohidrata göre ters bir durum ortaya çıkmıştır. Yani vejetasyon başında düşük seviyede seyrederken, yaz aylarında yükselmiş, vejetasyon dönemi sonuna doğru tekrar bir düşüş gözlemlenmiştir.Yapılan korelasyon analizi ile karakterler arasında anlamlı ilişkilerin olduğu belirlenmiştir. Bunun yanında ölçülen değişkenlere ilişkin olarak oluşan grupları ortaya koymak için hiyerarşik cluster analizi yapılmıştır. Yapılan kümeleme analizinde Akyazı-Dokurcun, Dirgine ve Değirmendere orijinleri bir grup içinde yer alırken, diğer orijinler ikinci grubu oluşturmuşlardır. Water stress was applied to Scotch pine (Pinus sylvestris L.), seedlings which are representing their natural distribution and are from ten different seed stands, to determine effects of drought stress on morphological and physiological characteristics. Differences, related to water stress, in physiological and morphological characters are researched.Morphological characters like seedling length, root collar diameter, stem weight both dry and fresh, root weight both dry and fresh and numbers of lateral leaves are measured on seedlings that were raised under nursery and stress conditions. Length and diameter increase in seedlings during water stress vegetation period and differences between origins were determined. Also, irrigation and vegetation period related, changes in some physiological characteristics (chlorophyll a, chlorophyll b, total chlorophyll, total carbohydrate and proline etc.) were researched.Duncan test and variance analysis was made, with SPSS statistics program, to gathered data. As a result, differences, in both morphological and physiological characteristics between origins were found. Seedling growths were fast on april-may but starting from june growth was no more. Increase in root collar diameter continued throughout vegetation period. Water stress was decreasing water potential but was increasing photosyntethic pigments, total carbohydrates and proline amount. Photosyntethic pigments and carbohydrate amounts were high at the beginning of vegetation period and decreased during summer but increased again when vegetation period was over. However, proline amount showed an opposite state as it was at a low level at the beginning of vegetation period, increased during summer and decreased again at the end of vegetation.There were significant in correlations between the measured characteristics. Hierarchical cluster analysis made to put up groups which are measured parameters. In aggregation analysis, while Akyazı-Dokurcun, Dirgine and Değirmendere origins were in one group all other origins formed other groups. 182

ÖZET KARADENİZ BÖLGESİ KAYIN EKOSİSTEMİNDE UYGULANAN FARKLI DİRİ ÖRTÜ (RHODODENDRON SPP.) MÜCADELE YÖNTEMLERİNİN BEŞİNCİ YILINDA TOPRAK ALTI VE TOPRAK ÜSTÜ YETİŞME ORTAMI FAKTÖRLERİ ÜZERİNE ETKİLERİ Şemsettin KULAÇ Yüksek Lisans: Orman Mühendisliği Bölümü Tez Danışmanı: Yrd. Doç Dr. Derya EŞEN Haziran 2004, 79 s Karadeniz Bölgesi'ndeki doğu kayını (Fagus orientalis L.) meşcerelerini işgal eden kayının gençleşmesi, fidan büyümesi ve yöresel biyoçeşitliliğe zarar veren ormangüllerine (R. ponticum L. ve R. luteum S.) karşı 1997 yazında, Batı Karadeniz (Bartın) ve Orta-Doğu Karadeniz Bölge'Ierinin geçiş zonunda (Ordu-Akkuş) yaklaşık 1 0 ha saha üzerindeki ormangülleri üzerinde farklı insan gücü ve kimyasal teknikler kullanılarak mücadele başlatılmıştır. Bu uygulamalardan beş yıl sonra yaprak üzerine atılan Arsenal herbisiti ve kökleme yöntemlerinin en başarılı, kalıcı ve ekonomik diri örtü kontrol teknikleri olduğu belirlenmiştir. Ayrıca Arsenal ve Garlon 4 herbisiti erinin dozlarının, mücadele randımanından önemli bir fedakarlık etmeksizin daha da düşürülebileceği tespit edilmiştir. VIBartın'daki deneme üniteleri içerisine uygulamanın 1997-1998 kışında dikilen kayın fidanları için kontrol alanlarında hiç fidan yaşamazken, diğer işlemlerin uygulandığı sahalar arasında önemli farklar bulunamamıştır. Bu nedenle fidan yaşama yüzdeleri ormangülü kontrolünün başarılı bir gençleştirme için önemli bir ön koşul olduğunu göstermiştir. Beşinci yıl sonunda elde edilen veriler çalışmanın ikinci yıl sonuçları ile uyumlu çıkmıştır. Bartın ve Akkuş deneme ünitelerinden rastgele örneklemeler ile toprak, biyokütle ve ölü örtü örnekleri alınmış, ayrıca buralardaki doğal gençleşmeler incelenmiştir. Alman bu örnekler üzerinde çeşitli makro besin elementleri analizleri yapılmıştır. Uygulamanın beşinci yılında, en başarılı ve ekonomik diri örtü mücadele yöntemleri olan Garlon, Arsenal ve kökleme işlemleri arasında N ve P besin elementleri bakımından önemli farklılıklara rastlanmamıştır. Değişik toprak derinliklerinde diri örtü mücadele yöntemleri arasında C, Ca ve K elementleri miktarlarının toplamında (kg/ha) önemli ölçüde değişiklikler tespit edilmiştir. 1 0-20 cm toprak derinliğinde toprak hacim ağırlığı bakımından farklılıklar tespit edilmiştir. Arsenal herbisitinin, uygulandığı sahalarda diğer işlemlere göre oldukça yüksek miktarlarda ölü örtü oluşturduğu tespit edilmiştir. Kökleme ile Arsenal diri örtü biyokütlesini diğer yöntemlere göre önemli ölçüde azaltmıştır. Diri örtü biyokütlesinde, uygulanan mücadele yöntemine göre C, K ve S bakımından önemli farkların olduğu belirlenmiştir. Üst orman tabakası hariç, ekosistemdeki toplam makro besin elementleri temelinde, farklı diri örtü mücadele yöntemlerinin C, Ca ve K bakımından önemli derecede farklılıklar gösterdiği görülmüştür. Analizlerin kayın üst meşcere tabakasını da dahil edilmesiyle makro besin elementlerinin ekosistem bazında dağılımının kesin tespiti mümkün olabilir. Halen VIIuygulanan kökleme işleminin başarılı bir ormangülü mücadele yöntemi olarak kullanılmaya devam edilmesi tavsiye edilmektedir. Uygun koşul ve dozlarda, doğru olarak kullanılması halinde yaprak üzerine atılan Arsenal herbisiti köklemeye iyi bir alternatif olarak kullanılabilir. Anahtar Kelimeler: Doğu kayını, ölü örtü, toprak verimliliği, ekosistem, besin elementleri, mor ve sarı çiçekli ormangülü, fidan tutma yüzdesi, insangücü ve kimyasal diri örtü mücadelesi. VIII ABSTRACT FIFTH- YEAR EFFECTS OF DIFFERENT WOODY (RHODODENDRONS??.) CONTROL METHODS ON THE ABOVE AND BELOWGROUND SITE PROPERTIES OF BEECH (FAGUS ORIENTALIS) ECOSYSTEM IN THE BLACK SEA REGION OF TURKEY by ? '? Şemsettin KULAÇ Master of Science Thesis : Department of Forest Engineering Supervisor: Assistant Professor Derya EŞEN June, 2004, 79 p. Rhododendrons (R. ponticum L. ve R. luteum S.) have invaded almost the entire existing eastern beech (Fagus orientalis L.) stands in the Black Sea Region (BSR) of Turkey, significantly reducing natural tree regeneration, seedling growth, and local biodiversity. During the 1997 summer, a study employing various manual and chemical woody control techniques was installed on an approximately 1 0-ha area in the western BSR and on the border of the western and eastern BSR. Five years after treatments, foliar-applied Arsenal and grubbing were the most effective and cost-effective rhododendron control treatments. Results indicated that Arsenal SL and Garlon 4 rates might be reduced for greater cost-effectivity without significant reductions in woody control efficacv. IllAll of the beech seedlings planted during the 1997-1998 and 1998-1999 winters on the no-control sites died by 2002. No significant differences were found among different woody control treatments for seedling survival and growth, suggesting that rhododendron control is necessary for successful seedling establishment and growth. There was a good corroboration between the second- and fifth-year results of the study for various woody control and seedling response. Various soil, biomass, and debris samples were collected from randomly installed quadrants throughout the study sites for macro nutrient analyses. Natural establishment of tree seedlings was also assessed on the sites. Five years after treatments, there were no significant differences among Garlon 4, Arsenal SL, and grubbing, which were the most successful treatments in rhododendron control, for N and P nutrients. Significant differences were yet found among the three woody control treatments for C, Ca, and K nutrients (kg/ha) at different soil depths. Soil bulk density at the 10-20-cm depths varied significantly by the woody control treatments. A substantially greater debris accumulation on the forest floor was apparent throughout the Arsenal-applied sites, comparing with the other treatment sites. Grubbing and Arsenal significantly decreased woody biomass five years after treatments. Significant differences were apparent among the treatments for the C, K, and S densities in woody biomass. C, Ca, and K nutrient contents showed a significant variation among the treatments on ecosystem scale. Including overstory tree stratum to these analyses is suggested to fully monitor how macronutrients are distributed through different elements of an ecosystem. Grubbing, the conventional rhododendron control method, is recommended for effective and cost-effective woody control. Arsenal is a good IValternative to grubbing for effective rhododendron control method, if it is used skillfully and properly under proper conditions. Keywords: eastern beech, forest debris, soil productivity, ecosystem, nutrients, purple- and yellow-flowered rhododendron, seedling survival, manual and chemical woody control V 96

FARKLI AŞI YÖNTEMLERİNİN VE ORTAM SICAKLIĞININ KESTANE (Cestanea sativa Mill.) AŞILARINDA TUTMA BAŞARISINA ETKİSİElif Dudu ASLANDüzce ÜniversitesiFen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Anabilim DalıYüksek Lisans TeziDanışman: Dr. Öğr. Üyesi Şemsettin KULAÇMart 2019, 37 sayfaKestane (Cestanea sativa Mill.) ağaçlarının Türkiye'de Karadeniz, Marmara ve Ege Bölgesinde geniş yayılış alanları bulunmaktadır. Ayrıca Batı Akdeniz Bölgesinde lokal olarak bazı noktalarda yayılış göstermektedir. Özellikle Isparta-Sütçüler, Antalya-Selge ve Antalya-İbradı beldelerinde anıt niteliğinde bireylerden oluşan popülasyonlar bulunmaktadır. Türkiye'de geniş bir alanda yayılış gösteren kestaneler son yıllarda kanser ve mürekkep hastalığı yüzünden çok fazla ölümlere ve gövde kayıplarına maruz kalmaktadır. Kestanenin sürgün verme yeteneğinin yüksek olması türün bu hastalıklara karşı doğal olarak hayatta kalmasına yardım etmektedir. Türün kansere karşı geleceğinin koruma altına alınması için biyolojik, kimyasal veya mekanik birçok çalışma yapılmaktadır. Ayrıca türün kullanımının yaygınlaştırılması için ülke halkının daha fazla bilinçlendirilmesine yönelik Orman Genel Müdürlüğü' nün de bazı çalışmaları bulunmaktadır. Kestanenin üretimine yönelik ıslah (aşılama, seleksiyon, genetik varyasyon vb.) çalışmalarının artırılarak devam ettirilmesi gerekmektedir. Bu çalışma iki aşamadan oluşmaktadır. İlk olarak farklı aşı yöntemlerinin (yarma, dilcikli, yongalı göz ve keçi ayağı) aşı kaynamasına dolayısıyla aşı tutma başarısına etkisi araştırılmıştır. İkinci olarak ortam sıcaklığının aşı tutma başarısına etkisi araştırılmıştır. Bu bağlamda sıcaklığı ve nemi kontrol edilebilen 6 farklı ortam sıcaklığı (10°C, 15°C, 20°C, 25°C, 15/5°C (16/8 saat), 20/10°C (16/8 saat)) ile sıcaklığı ve nemi kontrol edilemeyen tünel sera kullanılmıştır. Çalışmada altlık olarak Akçakoca Kestane Bayırı yöresindeki doğal ormanlardan toplanan kestanelerden yetiştirilen bir yaşındaki tüplü fidanlar kullanılmıştır. Çalışmada Sinop-Erfelek orijinli aşı kalemleri kullanılmıştır. Çalışma için Düzce üniversitesi Orman Fakültesi'ne ait tünel seralar ve laboratuvarlar kullanılmıştır. Tüp harcı olarak %30 orman toprağı, %30 torf, %30 dere kumu, %10 organik koyun gübresi kullanılmıştır. Çalışmada ilk olarak kestane tohumları çimlendirme dolaplarında çimlendirilmiş ve çimlenen tohumlar 01.02.2014 tarihinde polietilen tüplere ekilmiştir. Bir yaşındaki fidanlara 07.03.2015 tarihinde aşılamalar yapılmıştır. Çalışmanın ilk kısmı için tünel sera ortamında aşıların kaynaması beklenmiştir. İkinci kısmı için ise Tohum teknolojileri laboratuvarındaki çimlendirme dolaplarında değişik sıcaklıklarda kaynama başarısı araştırılmıştır. 30.06.2015 tarihinde aşılar kontrol edilmiş ve tutmuş olanlar sayılarak tutma başarısı belirlenmeye çalışılmıştır. Sonuçta, ilk olarak aşı yönteminin tutma başarısına etkisi incelendiğinde en yüksek tutma başarısı %63,33' lük bir oranı ile yongalı göz aşılardan elde edilmiştir. Dilcikli aşıların tutma başarısı %54,44' lük bir oran ile ikinci olmuştur. En düşük tutma başarısı ise %12,75 ile keçi ayağı yöntemi ile yapılan aşılarda olmuştur. Yarma aşı yönteminde ise %43,33' lük bir tutma başarısı elde edilmiştir. Farklı ortam sıcaklıklarının aşı tutma başarısına etkisine incelendiğinde, en yüksek tutma başarısı % 81,56' lık bir oran ile 15/5°C (16/8 saat) değişken sıcaklıkta elde edilmiştir. 15°C sabit sıcaklıktaki aşıların tutma başarısı %78,3 lük bir oran ile ikinci olmuştur. En düşük tutma başarısı ise %18,66 ile 25°C sabit sıcaklıkta olmuştur. Ardından en kötü ikinci performans %33,33 ile 10°C sabit sıcaklıkta olmuştur. Diğer sıcaklıklardaki tutma başarıları ise sırasıyla 20/10°C (16/8saat), 20°C ve tünel sera ortamlarında, %50, %60 ve %54,43 olarak bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: Aşı, Kestane, Aşı yöntemi, Anadolu kestanesi, Ortam sıcaklığı ABSTRACTTHE EFFECT OF DİFFERENT GRAFTİNG METHOD STOGRAFTİNG SUCCESS İN CHESTNUT (Cestanea sativa Mill.)Elif Dudu ASLANDüzce UniversityGraduate School of Natural and Applied Sciences, Department of Forest Engineering Master's Thesis Supervisor: Assist. Dr. Öğr. Şemsettin KULAÇMarch 2019, 37 pagesChestnut (Cestane sativa Mill.)Trees in the Black Sea in Turkey, a wide distribution in the Marmara and Aegean regions. It is also locally distributed in some points in the Western Mediterranean Region. Especially, there are populations consisting of monumental individuals in Isparta-Sütçüler, Antalya-Selge and Antalya-İbradı towns. Chestnuts are distributed in a wide area in Turkey in recent years due to ink disease and cancer death and the body is exposed to too much loss. The fact that the chestnut is capable of exile helps the species to survive naturally against these diseases. Many biological, chemical or mechanical studies are being carried out to protect the species against cancer. In addition, the General Directorate of Forestry, which aims to increase the awareness of the people of the country, has some studies. Breeding of the chestnut (vaccination, selection, genetic variation, etc.) should be continued by increasing the work. This study consists of two stages. First of all, the effect of different vaccine methods (splitting, slinky, flaky eye and goat's foot) on vaccine boiling and thus on the success of vaccination were investigated. Secondly, the effect of ambient temperature on grafting success was investigated. In this context, 6 different ambient temperatures (10°C, 15°C, 20°C, 25°C, 15/5°C (16/8 hours), 20/10°C (16/8 hours) constant and variable temperatures and tunnel sera). In this study, one-year-old tubed seedlings grown from chestnuts collected from natural forests in Akçakoca Kestane Bayırı region were used. In this study, Sinop-Erfelek origin vaccines were used. Tunnel greenhouses belonging to Düzce University Forestry Faculty were used for the study. As tube mortar 30% forest soil, 30% peat sand, 30% river sand and 10% organic sheep manure were used. In the study, germinated and germinated seeds were first planted in polyethylene tubes in chestnut seeds germination cabinets. One-year old seedlings were vaccinated on 07.03.2015. For the first part of the study, vaccines were expected to boil in the tunnel greenhouse environment. For the second part, the success of boiling in different germination cabinets in Seed Technologies laboratory was investigated. On 30.06.2015, the vaccines were checked and counted. In conclusion, when the effect of the vaccine method on the retention success was examined first, the highest retention success was obtained from yongalıgöz with a ratio of 63.33%. Vaccines have a second success rate of 54.44%. The lowest retention success was with the Keçiayağı method with 12.75%. In the yarmaaşı method, a retention success of 43.33% was achieved. Considering the effect of different ambient temperatures on the success of vaccination, the highest retention success was obtained at a variable temperature of 15/5°C (16/8 hours) with a rate of 81.56%. The retention performance of the vaccines at a constant temperature of 15°C was the second with a ratio of 78.3%. The lowest retention success was at a constant temperature of 18,66% to 25°C. The second worst performance was at 33.33% at a constant temperature of 10°C. Retention achievements at other temperatures were found to be 20/10°C (16/8 hours), 20°C, and tunnel greenhouse environments, respectively 50%, 60% and 54.43%.Keywords: Grafting, Chestnut, Cestanea sativa, Grafting methods, Ambient temperature 50

Kayacık (Ostrya carpinifolia Scop.) yaprağını döken, çalı, ağaççık ve ağaç formlarında görülebilen bir ağaç türüdür. Kayacığın çimlendirilmesine yönelik yapılan çalışmalarda, embriyodan kaynaklı bir çimlenme engelinin olduğu, mutlaka katlamaya ihtiyaç duyduğu ve düşük sıcaklıklarda daha iyi çimlendiği tespit edilmiştir. Kayacık tohumlarının çimlenme sürecinde, toprakta bulunan alınabilir su çimlenmeyi etkileyen önemli bir çevresel faktördür. Su potansiyelinin azalması durumunda çimlenme gecikmekte ve belli bir seviyeden sonra çimlenme durmaktadır. Su stresinin çimlenme üzerindeki etkisinin belirlenmesinde uygulanan yöntemlerden birisi de farklı PEG 6000 solüsyonları yardımı ile oluşturulan ozmotik stres ortamlarının çimlenme üzerindeki etkilerini belirlemektir. Kayacığın çimlenme engelinin giderilmesi üzerine çeşitli çalışmalar olmasına karşın ozmotik stresin çimlenmeye etkisi üzerine yapılan yeterince çalışma bulunmamaktadır. Bu çalışmada; ozmotik stresin faklı kayacık popülasyonlarına ait tohumların çimlenmesi üzerine etkisini belirlenmek amacıyla Türkiye'nin farklı bölgelerindeki 8 farklı popülasyondan (Kastamonu-Şendağ, Düzce-Yığılca, Antalya-Finike, Antalya-Akseki, Erzurum-İspir, Artvin-Hatilla, Sinop-Ayancık, Adana-Saimbeyli) toplanan tohumlar kullanılmıştır. Ozmotik stres seviyelerinin oluşturulmasında polietilen glikol (PEG 6000) kullanılmıştır. Biri kontrol olmak üzere 6 farklı ozmotik stres (0, -0,5, -1, -2, -3, -4 bar) düzeyi (ortamı) oluşturulmuştur. Hesaplamalarda Michel ve Kaufmann formülü kullanılmıştır. Denemelerde 11 cm'lik petri kapları ve iki katlı filtre kâğıtları kullanılmıştır. Daha önce yapılan çimlendirme çalışmaları dikkate alınarak iki farklı çimlendirme sıcaklığı (15/5 °C ve 15/10 °C 16/8 saat) belirlenmiştir. Çimlenme yüzdeleri açısından popülasyonlar arasında farklılık olup olmadığı varyans analizi ile test edilmiş ve Duncan testine göre gruplandırmalar yapılmıştır. Analiz sonuçlarına göre çimlenme yüzdesi bakımından popülasyonlar arasında %99 güven aralığı ile anlamlı farklılıklar olduğunu belirlenmiştir. Sonuç olarak popülasyonlara ilişkin çimlenme yüzdelerine bakıldığında Adana-Saimbeyli ve Antalya-Akseki popülasyonlarında en yüksek çimlenme yüzdesi elde edilmiştir (%57,1 ve %57,4). En düşük çimlenme yüzdesi ise Artvin-Hatilla popülasyonunda elde edilmiştir (%10,7). Ozmotik stres düzeylerinde ise en yüksek çimlenme yüzdesi kontrol gruplarında, ardından -0,5 (%37,8) ve -1 (%40,2) bar'lık stresli ortamlarda olmuştur ve -1 bar'lık stres seviyesi sonrasında çimlenme yüzdelerinde düşüş başlamıştır. En düşük çimlenme yüzdesi -3 ve -4 bar'lık stres düzeylerinde meydana gelmiştir (%26 ve %26,3). Çimlenme sıcaklığı dikkate alındığında ise, 15/5 °C (8/16 saat) değişken sıcaklıktaki tohumlar 15/10 °C (8/16 saat) değişken sıcaklıktaki tohumlara göre daha yüksek oranda çimlenmişlerdir. European Hophornbeam (Ostrya carpinifolia Scop.) is a type of deciduous tree that can be seen in bush, shrub and tree forms. In the studies conducted for the germination of the European Hophornbeam, it has been determined that there is a germination barrier caused by embryos, need stratification and better germinated at low temperatures. During the germination process of European Hophornbeam seeds the water level in the soil is an important environmental factor that affects germination. If water potential decreases, germination is delayed and stops after a certain level. One of the methods for the determination of the effect of water stress on the germination is osmotic potential created with the help of solutions to determine the effects of water stress on the germination. Although there are several studies on the elimination of the germination barrier of the European Hophornbeam, there are not enough studies on the effect of osmotic stress on germination. In this study; it is aimed to determine the effect of the different osmotic stress levels on the germination of seeds belonging to European Hophornbeam. Seeds were collected from 8 different populations in different regions of Turkey (Kastamonu-Sendag, Düzce-Yığılca, Antalya-Finike, Antalya-Akseki Erzurum Ispir, Artvin-Hatilla, Sinop-Ayancık, Adana-Saimbeyli). Polyethylene glycol (PEG 6000) was used to produce osmotic stress levels. Six levels of osmotic stress (0, -0.5, -1, -2, -3, -4 bar) were established, 0 bar pressure level was determined as a control group. Michel and Kaufmann formula were used in the calculations. In the experiments, 11 cm petri dishes and two layers of filter papers were used. Two different germination temperatures (15/5 °C and 15/10 °C 8/16 hours) were determined by taking into consideration the previous germination studies. The differences between the populations in terms of germination percentages were tested by variance analysis and grouped according to Duncan test. According to the results of the analysis, it was determined that there was a significant difference between the populations in terms of germination percentage with 99 % confidence interval. 50

YÖK Tez No: 579574 Türkiye ekolojik açıdan çok zengin bir biyo çeşitliliğe sahiptir. Bu zenginlik içerisinde ormanlar tür ve kompozisyon olarak önemli bir yer tutmaktadır. Bunlardan biri de Anadolu kestanesi (Castanea sativa Mill) olup, Türkiye'de doğal olarak bulunan tek kestane türüdür. Kestaneler önemli derecede mantar ve kanser hastalıkları tehdidi altında olduğu için generatif veya vegetatif olarak üretilmesi ve çoğaltılması önem kazanmaktadır. Kestaneler doğal ormanlardan tohumla (generatif) çoğaltılmaktadır. Bunun yanında irsel özellikleri iyi bireylerden yerel halk hem tohumla hem de aşı ile çoğaltma yoluna gitmektedir. Bu çalışmada, Batı Karadeniz Bölgesinde özellikle Düzce'de iki kestane çeşidinde (Marigoule ve Erfelek) en uygun aşı zamanı ve aşı yönteminin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma kapsamında 6 farklı ayda (Aralık, Ocak, Şubat, Mart, Nisan ve Temmuz) iki farklı ortamda (serada ve açık alanda), iki farklı çeşit (Marigoule ve Erfelek) ve üç farklı aşı yöntemi (yongalı göz, dilcikli ve yarma) kullanılmıştır. Faktöriyel deneme desenine göre kurulan aşı denemelerinde varyans analizi (ANOVA) uygulanmıştır. Sonuçta; mekânsal olarak sera ortamında yapılan aşılardaki başarı açık alana göre iki kat fazla olmuştur. Aşı çeşitleri içerisinde tüm aylarda (temmuz hariç) dilcikli aşı en başarılı olmuşken, sadece temmuz ayında göz aşısı en başarılı bulunmuştur. Aylara göre bakıldığında en yüksek başarı Şubat ayında ardından Temmuz ayında elde edilmiştir. Çeşitlere göre Marigoule (C.crenata x C.sativa) çeşidi Erfelek çeşidine göre daha başarılı olmuştur. Sera ortamında Şubat ayında dilcikli aşı ile yapılan aşılarda Marigoule çeşidinde %86 başarı elde edilmiştir. Temmuz ayında ise yine Marigoule çeşidinde %83 tutma başarısı elde edilmiştir. Bu çalışmaya göre Düzce yöresi için kestanelerde aşı çalışmalarında dilcikli ve göz aşısı önerilebilir. En uygun yapılacak aşı çalışmalarında sera ortamında Şubat ve Temmuz ayı önerilebilir. Özellikle kışın veya ilkbahar dönemlerinde sera ortamında aşı başarısı daha yüksek olmaktadır. Turkey has a very rich biodiversity in terms of ecologically. In this richness, forests have an important place in species and composition. Anatolian chestnut (Castanea sativa Mill) is one of these is the only chestnut species naturally occurring in Turkey. Chestnuts are significantly threatened by fungal and cancer diseases, that is why generative or vegetative production and reproduction is important for them. Chestnuts are propagated by seed (generative) from natural forests. In addition to this, local people breed their racial characteristics from good individuals with both seed and vaccine. In this study, it was aimed to determine the most suitable vaccination time and vaccination method in two chestnut varieties (Marigoule and Erfelek) especially in Düzce in Western Black Sea Region. Within the scope of the study, two different varieties (Marigoule and Erfelek) and three different vaccination methods (Chip Eye, Whip Grafting and Splitting) were used in 6 different months (December, January, February, March, April and July) in two different environments (greenhouse and open area). Variance analysis (ANOVA) was applied in vaccine trials established according to factorial trial design. As a result, the spatial success of vaccines in the greenhouse environment was twice as high as the open area. Within the vaccine types, in all months (except in July), the whip grafting vaccine was the most successful, whereas in July only the Chip Eye vaccine was the most successful. The highest success was achieved in February followed by July in terms of months. According to the varieties is that is the variety of Marigoule (C.crenata x C.sativa) was more successful than Erfelek variety. Having in the vaccination with Whip Grafting vaccine is that 86% success was achieved in the Marigoule variety in February in greenhouse environment. The percent of 83% of the Marigoule cultivars were successfully harvested in July. According to this study, it is advisable to use Chip Eye and Whip Grafting vaccination for chestnut vaccination studies in Düzce region. February and July may be recommended in the greenhouse environment for the most appropriate vaccination studies. Especially in winter or spring periods, the vaccine success is higher in the greenhouse environment.

Bu çalışmada, kitlesel fidan üretimine yardımcı olmak amacıyla kurşun ve kadminyumun kayacık (Ostrya carpinifolia Scop.) fidanlarının morfolojik ve biyokimyasal gelişimine etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Türkiye'de doğal olarak bulunan kayacık (Ostrya carpinifolia Scop.), Avrupa'da Değerli Yapraklılar ağına göre öncelikli türler arasında yer almaktadır. Türkiye'de bugüne kadar oldukça ihmal edilmiş bir orman ağacı türüdür. Bu çalışmada; Türkiye'de doğal yayılış gösteren 5 farklı popülasyondan (Akseki, Adana, Finike, Kastamonu, Düzce) elde edilen fidanlara 2 farklı ağır metal (Cd ve Pb) ve 3 farklı doz (150, 300 ve 750 ppm) uygulanmıştır. Uygulanan ağır metallerin morfolojik ve biyokimyasal karakterlerine etkileri araştırılmıştır. Uygulamalar, 12x25 boyutlarındaki tüplere ekilmiş 1 yaşındaki kayacık fidanlarına yapılmıştır. Tüp harcı 1:1:1 oranlarında orman toprağı + torf + perlitten oluşturulmuştur. Uygulama her 15 günde bir tekrarlanmış ve 5ay (Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül ve Ekim) sürmüştür. Vejetasyon süresi boyunca her ay sonunda fidanların prolin ve karbonhidrat miktarlarının ölçümünün yanı sıra çap ve boy ölçülerek kıyaslanmıştır. Sonuç olarak, her iki ağır metal kullanımında da ağır metal dozu arttıkça çap ve boy artışında azalma meydana gelmiştir. Ayrıca popülasyon bazında tüm ağır metal uygulamarı sonucunda en fazla boy büyümesi Akseki orjininde görülürken en fazla çap gelişimi ise Adana orjininde görülmüştür. Tüm aylarda 750 ppm doz Cd ve Pb uygulamalarında en iyi boy gelişimi Adana popülasyonunda en düşük boy gelişimi ise Düzce popülasyonunda ölçülmüştür. Çap gelişimi 750 ppm doz Cd uygulamarında en yüksek Adana orjininde, 750 ppm doz Pb uygulamarında ise en yüksek Akseki orjininde ölçülmüştür. Biyokimyasal özellikler incelendiğinde Prolin ve karbonhidrat miktarlarının popülasyonlar arası ağır metal kullanımına göre faklılıklar oluşmuştur. Her iki ağır metal uygulamalarında ağır metal dozu arttıkça prolin ve toplam çözünebilir karbonhidrat miktarının arttırdığı görülmüştür. Ayrıca tüm ağır metallere göre popülasyonlar arası kıyaslandığın da en fazla prolin ve toplam karbonhidrat miktarı Finike popopülasyonunda ölçülmüştür. Tüm aylara bakıldığında 750 ppm doz Cd uygulamalarında en yüksek prolin miktarı Finike Popülasyonlarında, 750 ppm doz Pb uygulamalarında ise en yüksek prolin miktarı Kastamonu popülasyonunda ölçülmüştür. 750 ppm doz Cd uygulamalarında Toplam Çözülebilir karbonhidrat miktarı en fazla Finike popilasyonunda ölçülürken, 750 ppm doz Pb uygulamalarında ise en yüksek karbonhidrat miktarı ise Adana popülasyonunda ölçülmüştür. In this study, the effect of lead and cadmium on the morphological and biochemical development of European hop-hornbeam (Ostrya carpinifolia Scop.) was investigated. European hop-hornbeam naturally found in Turkey (Ostry carpinifolia Scop.), is among the priority species by the Precious Petals network in Europe. Turkey is a forest tree species rather neglected so far. In this study; five from different populations naturally occurring in Turkey (Akseki, Antalya, Finike, Kastamonu, Duzce), two different heavy metal (Cd and Pb) and three different doses (150, 300 and 750 ppm) were used. The effects of applied heavy metals on morphological and biochemical characteristics were investigated. Applications were made to 1 year old rock seedlings planted in 12x25 tubes. Tube mortar is composed of 1: 1: 1 ratio of forest soil + peat + perlite. The administration was repeated every 15 days and lasted for 5 months (June, July, August, September and October). At the end of each month during the vegetation period, the proline and carbohydrate amounts of the seedlings were measured as well as the diameter and height were compared. As a result, the increase in diameter and length decreased as heavy metal dose increased in both heavy metal use. In addition, the highest height growth was observed in Akseki origin and the largest diameter development was observed in Adana origin as a result of all heavy metal applications on population basis. The best height development was observed in the Adana population and the lowest height development was observed in the Düzce population in Cd and Pb applications at 750 ppm doses in all months. Diameter development was measured at the highest Adana origin in 750 ppm dose Cd applications and at the highest Akseki origin in 750 ppm dose Pb applications. Biochemical properties of proline and carbohydrate amounts of heavy metal use in different populations were different. It was found that proline and total soluble carbohydrate amount increased as heavy metal dose increased in both heavy metal applications. In addition, the highest amount of proline and total carbohydrates were measured in the Finike population when compared to all heavy metals. In all months, the highest proline content of 750 ppm dose Cd was measured in Finike Populations and the highest proline content of 750 ppm dose Pb was measured in Kastamonu population. Total soluble carbohydrate amount was measured in Finike population in 750 ppm dose applications, while the highest carbohydrate amount was measured in Adana population in 750 ppm dose Pb applications. 62

YÖK Tez No: 579181 Anadolu, pek çok meyvede olduğu gibi kestanenin de anavatanı ve en eski kültüre alındığı yerlerden biridir. Anadolu kestanesi, hem meyvesi hem de değerli odunu ile Türkiye'nin önemli yapraklı türlerinden biridir. Türkiye'nin farklı coğrafi bölgelerine yayılmış olan Anadolu kestanesinin, doğal ve optimum yayılış alanlarından biri de Düzce'dir. Dünya literatüründe çeşitlerin tespiti, korunması ve geliştirilmesi ile ilgili çok fazla araştırma bulunmasına rağmen ülkemizde bu tarz araştırmalar sınırlı sayıdadır. Bu çalışmada, Kaplandağı (Düzce) kestane popülasyonuna 25 farklı kestane genotipi (Kabalak, İbradı, Paşaormanı, Erfelek, Marigoule, Hacıömer, Serdar, Akçakoca, Alaplı, Çongara, Kabalak, Fındıklı 1, Gümeli 1, Fındıklı 2, Ereğli-Yazıören, Paşaormanı 2, Gümeli siyah, Fındıklı 3, Ereğli-Nevzat, Maraval, Gümeli Sarısı, Akçakoca Sarısı, Bethizac, Yığılca-Vedat, Yığılca-Çakır, Ibradı 2) ve 3 farklı aşılama yöntemi (yarma, dilcikli (İngiliz) ve yongalı göz) kullanılarak aşılanmış ve aşı tutma başarısı belirlenmeye çalışılmıştır. Aşılama yöntemlerinin ve kestane genotiplerinin aşı tutma başarısına etkisini belirlemek amacıyla elde edilen sonuçlara varyans analizi uygulanmıştır. Kestane genotiplerinin ve aşılama yöntemlerinin, serada (sabit sıcaklık ve nem ortamında) aşı tutma başarısını etkilediği tespit edilmiştir. En düşük aşılama başarısı yongalı göz aşıda (%55.38) iken, yarma ve dilcikli (İngiliz) aşı yöntemlerinde başarı oranı istatistiki olarak aynı (%63) çıkmıştır. Kestane çeşitleri arasında en yüksek aşılama başarısı Çongara genotipinde (%98.43), 2. olarak İbradı 2 genotipinde (%93.33) ve 3. olarak Alaplı-1 genotipinde (%87.90), en düşük aşılama başarısı ise Fındıklı 2 genotipinde (%20) tespit edilmiştir. Etkileşimlere bakıldığında; Çongara genotipinin yarma ve dilcikli (İngiliz) aşılama yönteminde aşıların tamamı tutmuştur. Aşı yöntemleri ve çeşit etkileşiminde en düşük başarı, yongalı göz aşılama yöntemiyle Serdar genotipinde (%8.9) bulunmuştur. Sonuç olarak Kaplandağı kestane genotipine en başarılı uyum sağlayan kestane genotipleri başta Çongara olmak üzere İbradı 2 ve Alaplı 1genotipleri olmuştur. A şı yöntemi olarak da aynı sonucun elde edildiği yarma ve ya dilcikli ( aşı lar en başarılı aşı yöntemleri olarak öne çıkmıştır. Anatolia is the motherland of chestnut as it is in many kinds of fruit, and one of the most ancient cultures. Anatolian chestnut, both fruit, as well as the valuable wood, is an important broadleaved species of Turkey. Anatolian chestnut spread in different geographical regions of Turkey shows, in Duzce province is one of the natural and optimum distribution area. There are a lot of research in the world literature on the detection, development and conservation of varieties, however, there are limited in our country. In this study, it was tried to determine the success of grafting by using 10 different chestnut genotypes and 3 different grafting methods in Kaplandağı (Düzce) chestnut. The seedlings of the Kaplandağı chestnut population were used as the rootstock chestnut genotype. The genotypes which were grafted on the rootstock were types of Kabalak, İbradı, Paşaormanı, Erfelek, Marigoule, Hacıömer, Serdar, Akçakoca, Alaplı, Çongara, Kabalak, Fındıklı 1, Gümeli 1, Fındıklı 2, Ereğli-Yazıören, Paşaormanı 2, Gümeli siyah, Fındıklı 3, Ereğli-Nevzat, Maraval, Gümeli Sarısı, Akçakoca Sarısı, Bethizac, Yığılca-Vedat, Yığılca-Çakır, Ibradı 2.The grafting method such as cleft, tongue, and budding were used. Variance analysis was used to determine the effect of grafting type and method on retention success. It was determined that stabile temperature and humid conditions affected grafting achievement on chesnut genotypes and grafting techniques. While the lowest grafting success was in the budding, the cleft and tongue grafting methods were the same and have a grafting success rate of 63%. Among the chestnut varieties, the highest grafting success was determined in the Çongara genotypes (98%) and the lowest grafting success in the Fındıklı 2 genotypes (20%). In terms of interactions; all of the grafting was retained in the grafting method of cleft and tongue. The lowest grafting success was found in seedlings of Serdar with budding grafting method. As a result, the most successful grafting methods for the rootstock Kaplandağı seedlings, which are important chestnut genotypes, were cleft and tongue grafting, and the most successful grafting varieties were found as Çongara, İbradı 2 and Alaplı 1.

YÖK Tez No: 579744 Bu çalışmada, Kayacık'ın (Ostrya carpinifolia Scop.) ülkemizdeki doğal yayılış alanları içerisindeki populasyonlarında genetik varyasyonları morfolojik olarak belirlemek için 7 doğal populasyona ait bazı tohum, fidan ve yaprak özellikleri incelenmiştir. Bu amaçla her popülasyona ait en az 10 ağaçtan tohumlar toplanmıştır. Çalışmalar Düzce Üniversitesi Silvikültür laboratuvarında ve Orman Fakültesi araştırma sahasında gerçekleştirilmiştir. Toplanan tohumlarda tohum kanat boyu, kanat eni, tohum boyu, tohum eni ve tohum çapı ölçülmüştür. Ayrıca tohumların 1000 dane ağırlıkları ve nem içerikleri belirlenmiştir. Çalışmanın devamında tohumlar 45'lik enzo kaplara ekilmiştir. 1+0 yaşına gelen fidanlarda ise fidan boyu, fidan kök boğazı çapı, kök boyu, tomurcuk sayısı, kuru gövde ve kök ağırlıkları, yaş gövde ve kök ağırlıkları ile fidan yan dal sayıları gibi karakterler ölçülmüştür. Elde edilen sonuçlar istatistiki analizlere tabi tutulmuştur. Özellikle uygulanan korelasyon analizi ile karakterler arasında anlamlı ilişkilerin olduğu belirlenmiştir. Yapılan Cluster (kümelenme) analizi ile genotiplerin birbirine olan yakınlıkları tespit edilmiştir. Cluster analizleri genel olarak yorumlandığında 4 ana grupta toplandığı görülmektedir. Bu gruplaşmalara bakıldığında Finike (Antalya) popülasyonun, İspir (Erzurum) popülasyonun, Duvarsöküğü (Sinop) populasyonlarının her biri bir grup oluştururken geriye kalan diğer dört popülasyon ise bir grup oluşturmuştur. Tüm değişkenler dikkate alındığında yapılan kümeleme analizi sonuçlarına göre birbirine en yakın Saimbeyli (Adana) ve Akseki (Antalya) populasyonları olduğu ve daha sonra birbirine en yakın populasyonların ise Şehdağ (Kastamonu) ve Yığılca (Düzce) populasyonların olduğu belirlenmiştir. Tüm populasyonlar arasında en farklı Finike (Antalya) popülasyonu olduğu belirlenmiştir. Hop hornbeam (Ostrya carpinifplia Scop.) is composed of eight species, one of which is in Mexico, one in Euroasia, three in eastern Asia and Japan and three in America and Canada. In Black Sea region in Turkey, Hop hornbeam distributes naturally in Artvin-Hatilla Valley, Erzurum-İspir, Trabzon-Meryemana, Sinop-Ayancık, Kastamonu-Cide-Şehdağı, Zonguldak-Alaplı, Bartın, and Düzce-Yığılca. Also, it exists naturally in Denizli-Acıpayam for Aegean region and Kahramanmaraş-Andırın, Adana-Saimbeyli, Göksun, Nevşehir-Ulukışla, Antalya-Gazipaşa, and Finike for Mediterranean Region. The aim of this study is to determine their morphological variations for Hop hornbeam seeds and seedlings characteristics from seven different populations are naturally occurring in Turkey. The seed size, width and diameter on the seeds, wing height and width were measured collected from the 20 trees for each population. In addition, after the seeds were planted in pots, seedling size, stem diameter, root diameter, bud size, root weights and side branch numbers were measured in seedlings of one years of age. As a result of the analysis of variance, the seed sizes were found to be largest in Adana population and the lowest in the İspir population. The lowest seedling size and diameter were obtained in the Finike population while the saplings were in the Kastamonu population with the highest sapling size and diameter. The number of branches is the largest in the Finike population, while the least branching is in the Akseki population. As a result, the seeds of the Hop hornbeam and the seedlings of one year showed significant differences between the populations.

YÖK Tez No: 594621 Dünyadaki bazı ormanların veya bitki topluluklarının çoğu yangına bağımlıdır. Oysa orman yangınları, dünyanın yangına hassas bölgelerinde endişe yaratan bir kaynaktır. Bu çalışmada; farklı yangın şiddetine maruz kalmış iki farklı meşe türünün yapraklarında meydana gelen prolin miktarı, toplam çözülebilir karbonhidrat miktarları, stomatal iletkenlikleri ve su potansiyelleri üzerindeki değişimler mevsimsel olarak araştırılmıştır. Çalışmada üç farklı yangın şiddeti belirlenmiştir; Düşük, yüksek ve kontrol. Yangından sonraki ilk vejetasyon döneminde her ay düzenli olarak iki farklı meşe türünün yapraklarındaki prolin, toplam çözünebilir karbonhidrat, stomatal iletkenliği ve su potansiyeli ölçülmüştür. Çalışma sonuçlarına göre, hem ağaç türleri hem de yangın şiddeti arasında mevsimsel olarak prolin ve toplam çözülebilir karbonhidrat miktarlarında önemli farklılıklar bulunmuştur. Her iki türdeki prolin ve toplam çözülebilir karbonhidrat miktarları kontrol gruplarında en yüksek iken yüksek şiddetli yangınlarda en düşük çıkmıştır. Quercus pupescens'te genellikle Quercus cerris'den daha yüksek miktarda prolin ve toplam çözülebilir karbonhidrat tespit edilmiştir. Mevsimsel olarak genellikle yaz ortasında (Ağustos-Eylül) prolin, toplam çözülebilir karbonhidrat ve gün ortası bitki su potansiyellerinde en düşük değerler ölçülmüştür. Yaz öncesi ve yaz sonrasındaki aylarda bu değerler yüksek çıkmıştır. Yangın şiddetine bağlı su potansiyelleri incelendiğinde ise en düşük su potansiyeli tüm aylarda kontrol parsellerinde ölçülmüştür. En yüksek su potansiyeli ise yüksek şiddetli yangın görmüş alanlardaki meşe bireylerinde ölçülmüştür. Bununla birlikte, hiç yangına maruz kalmamış kontrol gruplarındaki meşe bitkilerinde stomatal iletkenliği en düşük seviyede çıkmıştır. Yüksek şiddetli yangın görmüş meşe bitkilerinde stomatal iletkenliği en yüksek çıkmıştır. Most of forests and some type of plant communities are fire dependent in different parts of the world. Whereas, wildfires are an increasing concern in fire sensitive regions of the World. In this study; seasonal changes in the amount of prolin, total soluble sugar, stomatal conductivities and water potentials were investigated on leaves of two different oak species (Quercus cerris and Quercus pupescens) exposed to different fire intensities. Three different fire intensities were identified; low, high and control. Proline, total soluble sugar, stomatal conductivity and water potentials were measured every month during the first vegetation period after the fire. According to study results, significant differences were found in the amount of seasonal proline in both between tree species and fire intensity. The proline amount and total soluble sugar amounts were the highest in control groups and the lowest in high intensity fires. Quercus pupescens generally had a higher amount of proline and total soluble sugar than Quercus cerris. Seasonally, the lowest values of proline, total soluble sugar and mid-day plant water potentials were generally measured in mid-summer (August-September). These values were high in pre-summer and post-summer months. When water potentials related to fire intensity were examined, the lowest water potential was measured in the control plots in all months. The highest water potential was measured in trees burned by high intensity fire. Stomatal conductivity was found the lowest at oak trees in control groups that were never exposed to fire.

YÖK Tez No: 579748 Armutlu (Yalova) yöresindeki 66,5 Ha. ormanlık alanda 2014 yılında suni gençleştirme çalışması yapılmış, çalışmaların arazi hazırlığı aşamasında üç farklı makineli arazi hazırlığı (MAH) yöntemi uygulanmıştır. Bu yöntemler; dozerle eğimin %0-40 arasında olduğu yerlerde tam alanda örtü temizliği ve üçlü riperle alt toprak işleme yapılması, dozerle eğimin %40'dan fazla olduğu yerlerde tam alanda örtü temizliği ve seki teras yapılması, eğimin %60'dan fazla olduğu yerlerde mini ekskavatörlerle BUROR Teras şeklinde toprak işleme yapılmasıdır. Her üç yöntemin de uygulandığı arazide; iklimi ve bakısı aynı, rakımı ve toprak özellikleri farklı olan 18 adet deneme alanı belirlenmiştir. Her deneme alanında aynı orijinli dikilmiş 1+0 yaşında Fıstık çamı (Pinus pinea) fidanlarında üç yıl sonra kök boğazı çapı, boyu ve yan dal sayıları üçer tekerrürlü ölçülmüştür. Ayrıca her deneme alanında ve kontrol parselinde toplam 21 adet toprak profili açılarak toprak numuneleri alınmış ve tahlil yaptırılmıştır. Varyans analizi sonuçlarına göre; her üç MAH yönteminde toprak özelliklerinin etkilediği, toprağın toz oranının ve pH değerinin düştüğü, BUROR teras yöntemiyle toprak işlemede iletkenlik değerleri, organik madde miktarı, azot ve fosfor değerlerinin belirgin şekilde arttığı görülmüştür. BUROR teras uygulanan sahalarda; diri örtü temizliği yapılmaması ve etrafta mineralce zengin olan toprağın teras yapılan yere taşınması sebebiyle fidan boyu ortalamasının en yüksek değerlere ulaştığı anlaşılmıştır. BUROR teras yöntemi; hem ekonomikliği hem de doğaya daha az zarar vermesi nedeniyle tercih edilebilir bir yöntem olarak belirlenmiştir. Bu yöntem, hızlı gelişen tür ağaçlandırmalarında ve dikim aralık mesafesi fazla olan türlerde kullanılabilecek bir yöntem olabilir. Dozerle tam alanda örtü temizliği ve üçlü riperle toprak işleme yönteminde potasyum değerlerinin çok yükseldiği, fidan boyu ortalamasının en düşük, kök boğazı çapı ve yan dal sayısının en fazla olduğu, potasyum miktarı ile yan dal sayısı ve fidan kök boğazı çapı arasında doğru orantı bulunduğu belirlenmiştir. BUROR terasların gençleştirme ve ağaçlandırma çalışmalarında doğaya en az zarar veren başarılı bir yöntem olduğu görülmüştür. Artificial rejuvenation work was carried out in 66.5 Ha forest area in Armutlu (Yalova) in 2014 and the and three different machine preparation methods (MAH) were applied during the land preparation stage of the studies. These methods; Pallet tractor (Caterpillar D7 Dozer) with where the slope is %0-40 full area cover cleaning and triple ripper soil processing, Pallet Tractor (Caterpillar D7 Dozer) with where the inclination is more than %40 full-land cover cleaning and wide terrace to make the soil processing, where slope is more than 60% soil cultivation with BUROR terrace with mini excavators. In the land where all three methods were applied; 18 experiment areas with same climate and elevation and altitude and soil characteristics were determined. In each trial area, the root collar diameter, length and number of lateral branches were measured in three replications after 1 year in seedlings of 1 + 0 years old pine (Pinus pinea) planted with the same origin. In addition, a total of 21 soil profiles were opened in each trial area and control parcel and soil samples were taken and analyses were performed. According to variance analyses; all three MAH methods affected soil properties and the soil dust rate and pH value decreased in all three MAH methods. Also, it was observed that conductivity values, organic matter content, nitrogen and phosphorus values increased in BUROR terrace method. In BUROR terraced areas; it was understood that the average height of seedlings reached the highest values due to the lack of cleaning of the living cover and the transportation of the mineral rich soil to the terraced place. BUROR terrace method has been determined as a preferable method because it was both economic and less damaging to nature. This method can be used in fast growing species afforestation and species with high plant spacing. It was also determined that very high potassium values, the lowest average seedling length, the highest root collar diameter and side branch number in the cover cleaning and triple ripper tillage method with the dozer. The amount of potassium and the number of side branches and sapling root collar diameter were found to be directly proportional BUROR terraces have been found to be the least damaging method for nature for artificial rejuvenation and afforestation works.