Search

Background. Hyperkalaemia is a frequent and potentially life-threatening condition in patients with chronic kidney disease (CKD). Even after successful kidney transplantation (KTx), KTx recipients have mild to severe CKD. Moreover, they share comorbid conditions and frequently use medications that predispose to hyperkalaemia. This study aimed to examine the prevalence and factors associated with hyperkalaemia in this population. Methods. Over a pre-specified period of 6 months (1 September 2019 to 31 March 2020), we recorded in cross-sectional fashion information on serum potassium (K+) and relevant demographics, comorbidities, medications, laboratory and transplant-associated variables in clinically stable KTx recipients attending the Transplant Outpatient Clinic of our Department. Hyperkalaemia was classified as follows: serum K+ level >5.0 mEq/L; and further as >5.0 mEq/L with concomitant use of sodium (Na+) polystyrene sulphonate; serum K+ >= 5.2 mEq/L; serum K+ >= 5.5 mEq/L. Univariate and multiple logistic regression analyses were used to identify factors associated with serum K+ >5.0 mEq/L. Results. The study population consisted of 582 stable KTx recipients, 369 (63.4%) males, aged 52.4 +/- 13.5 years, with estimated glomerular filtration rate (eGFR) of 55.8 +/- 20.1 mL/min/1.73m(2) transplanted for >1 year. The prevalence of hyperkalaemia defined as K+ >5.0 mEq/L; >5.0 mEq/L and use of Na+ polystyrene sulphonate; K+ >= 5.2; or K+ >= 5.5 mEq/L, was: 22.7, 22.7, 14.4 and 4.1% (132, 132, 84 and 24 patients), respectively. In multivariate analysis, male gender [odds ratio (OR) = 2.020, 95% confidence interval (CI) 1.264-3.227] and use of renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) blockers (OR = 1.628, 95% CI 1.045-2.536) were independently associated with hyperkalaemia, while higher eGFR (OR = 0.967, 95% CI 0.955-0.979) and use of non-K+-sparing diuretics (OR = 0.140, 95% CI 0.046-0.430) were associated with lower odds of the disorder. Conclusions. The prevalence of mild hyperkalaemia in stable KTx recipients is relatively high but that of moderate or severe hyperkalaemia is low. Among a wide range of factors studied, only male gender and RAAS blockade were associated with increased odds of hyperkalaemia, while higher eGFR and diuretics were associated with decreased odds of hyperkalaemia. [GRAPHICS] .

Objectives: Ambulatory blood pressure (BP) control is worse in men compared with women with chronic kidney disease (CKD) and this may partially explain the faster CKD progression in men. This is the first study investigating possible sex differences in prevalence, control and phenotypes of hypertension in kidney transplant recipients (KTRs) with office-BP and 24-h ambulatory BP monitoring (ABPM). Methods: This cross-sectional study included 136 male and 69 female stable KTRs who underwent office-BP measurements and 24-h ABPM. Hypertension thresholds for office and ambulatory BP were defined according to the 2017 ACC/AHA and 2021 KDIGO guidelines for KTRs. Results: Age, time from transplantation, eGFR and history of major comorbidities did not differ between groups. Office SBP/DBP levels were insignificantly higher in men than women (130.3 +/- 16.3/77.3 +/- 9.4 vs. 126.4 +/- 17.8/74.9 +/- 11.5 mmHg; P = 0.118/0.104) but daytime SBP/DBP was significantly higher in men (128.5 +/- 12.1/83.0 +/- 8.2 vs. 124.6 +/- 11.9/80.3 +/- 9.3 mmHg; P = 0.032/P = 0.044). No significant between-group differences were detected for night-time BP. The prevalence of hypertension was similar by office-BP criteria (93.4 vs. 91.3%; P = 0.589), but higher in men than women with ABPM (100 vs. 95.7%; P = 0.014). The use of ACEIs/ARBs and CCBs was more common in men. Office-BP control was similar (43.3 vs. 44.4%, P = 0.882), but 24-h control was significantly lower in men than women (16.9 vs. 30.3%; P = 0.029). White-coat hypertension was similar (5.1 vs. 7.6%; P = 0.493), whereas masked hypertension was insignificantly more prevalent in men than women (35.3 vs. 24.2%; P = 0.113). Conclusion: BP levels, hypertension prevalence and control are similar by office criteria but significantly different by ABPM criteria between male and female KTRs. Worse ambulatory BP control in male compared with female KTRs may interfere with renal and cardiovascular outcomes.

Εισαγωγή-Σκοπός: Η μεταμόσχευση νεφρού αποτελεί τη θεραπεία εκλογής σε ό,τι αφορά την υποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο τελικού σταδίου, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών αυτών και αυξάνοντας το προσδόκιμο επιβίωσης συγκριτικά με τους ασθενείς σε αιμοκάθαρση (ΑΚ), σε μεγάλο βαθμό λόγω της επιβράδυνσης της εξέλιξης της καρδιαγγειακής νόσου μέσω της βελτίωσης της νεφρικής λειτουργίας. Παρ’ όλα αυτά οι λήπτες νεφρικού μοσχεύματος συνεχίζουν να έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας και θνησιμότητας σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό, κατά κύριο λόγο εξαιτίας του αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου. Η υπέρταση αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου στους λήπτες νεφρικού μοσχεύματος. Η διάγνωση και θεραπεία της παραδοσιακά βασίζονταν σε μετρήσεις ΑΠ ιατρείου, ωστόσο αυτή παρουσιάζει αρκετούς περιορισμούς συγκριτικά με την περιπατητική καταγραφή της ΑΠ, η οποία αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για τις μετρήσεις της ΑΠ και στη μεταμόσχευση νεφρού. Επιπλέον, έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι μέρος του υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου των ασθενών αυτών αποδίδεται σε μη αναστρέψιμες βλάβες στο αγγειακό δέντρο, οι οποίες δημιουργούνται κατά την περίοδο πριν τη νεφρική μεταμόσχευση και οι οποίες δεν υποστρέφουν πλήρως μετά από αυτήν. Πράγματι, σε σημαντικό αριθμό μελετών έχει παρατηρηθεί ότι η αρτηριακή σκληρία αποτελεί ισχυρό και ανεξάρτητο προγνωστικό δείκτη για καρδιαγγειακά συμβάματα και συνολική θνητότητα σε λήπτες νεφρικού μοσχεύματος. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν: α) η μελέτη της 24ωρης περιπατητικής αορτικής πίεσης και της 24ωρης αρτηριακής σκληρίας, η ανίχνευση παραγόντων με τους οποίους αυτές συσχετίζονται και η πιθανή συσχέτιση με βλάβες σε όργανα-στόχους σε λήπτες νεφρικού μοσχεύματος, β) η μελέτη του επιπολασμού, της θεραπείας, του ελέγχου και των φαινότυπων της αρτηριακής υπέρτασης με βάση τα επίπεδα της ΑΠ ιατρείου και της περιπατητικής καταγραφής της ΑΠ σε λήπτες νεφρικού μοσχεύματος, γ) η συγκριτική μελέτη της περιπατητικής περιφερικής ΑΠ και των δεικτών βραχυπρόθεσμης μεταβλητότητας της ΑΠ σε λήπτες νεφρικού μοσχεύματος, ασθενείς με ΧΝΝ σταδίου 1 – 4 και ασθενείς υπό ΑΚ. Μέθοδοι: Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελεί μελέτη παρατήρησης εγκάρσιας τομής, στην οποία έλαβαν μέρος 205 διαδοχικοί λήπτες νεφρικού μοσχεύματος που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια εισόδου/αποκλεισμού. Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε 24ωρη καταγραφή της βραχιόνιας και αορτικής ΑΠ, καθώς και των λοιπών 24ωρων αιμοδυναμικών παραμέτρων της αορτής με τη συσκευή Mobil-O-Graph. Η βραχιόνιος και αορτική ΑΠ ιατρείου αξιολογήθηκαν με πιστοποιημένη ταλαντωσιμετρική συσκευή και εφαρμογή ανάλυσης σφυγμικού κύματος αντίστοιχα. Επιπρόσθετα, οι ασθενείς εξετάζονταν με υπερηχογράφημα καρωτίδων B-mode υψηλής ευκρίνειας για τον υπολογισμό του IMT και την ανίχνευση αθηρωματικών πλακών. Για τον ορισμό της υπέρτασης χρησιμοποιήθηκαν τα όρια της ΑΠ ιατρείου και περιπατητικής ΑΠ, σύμφωνα με τις πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες των ESH/ESC και ACC/AHA, καθώς και βάσει των οδηγιών KDIGO 2021 για την υπέρταση στους λήπτες νεφρικού μοσχεύματος. Στις αναλύσεις των κεντρικών αιμοδυναμικών παραμέτρων, ο υπό μελέτη πληθυσμός χωρίστηκε στις εξής τέσσερις κατηγορίες ανάλογα με το φαινότυπο της περιπατητικής ΣΑΠ: (1) φαινότυπος I: φυσιολογική περιπατητική βραχιόνιος και αορτική ΣΑΠ: 24ωρη βραχιόνια ΣΑΠ

Introduction: Hypertension is the most prominent risk factor in kidney transplant recipients (KTRs). No study so far assessed in parallel the prevalence, control, and phenotypes of blood pressure (BP) or the accuracy of currently recommended office BP diagnostic thresholds in diagnosing elevated ambulatory BP in KTRs. Methods: 205 stable KTRs underwent office BP measurements and 24-h ambulatory BP monitoring (ABPM). Hypertension was defined as follows: (1) office BP >= 140/90 mm Hg or use of antihypertensive agents following the current European Society of Cardiology/European Society of Hypertension (ESC/ESH) guidelines, (2) office BP >= 130/80 mm Hg or use of antihypertensive agents following the current American College of Cardiology/American Heart Association (ACC/AHA) guidelines, (3) ABPM >= 130/80 mm Hg or use of antihypertensive agents, and (4) ABPM >= 125/75 mm Hg or use of antihypertensive agents. Results: Hypertension prevalence by office BP was 88.3% with ESC/ESH and 92.7% with ACC/AHA definitions compared to 94.1 and 98.5% at relevant ABPM thresholds. Control rates among hypertensive patients were 69.6 and 43.7% with office BP compared to 38.3 and 21.3% with ABPM, respectively. Both for prevalence (kappa-statistics = 0.52, p < 0.001 and 0.32, and p < 0.001) and control rates (kappa-statistics = 0.21, p < 0.001 and 0.22, and p < 0.001, respectively), there was moderate or fair agreement of the 2 techniques. White-coat and masked hypertension were diagnosed in 6.7 and 39.5% of patients at the 140/90 threshold and 5.9 and 31.7% of patients at the 130/80 threshold. An office BP >= 140/90 mm Hg had 35.3% sensitivity and 84.9% specificity for the diagnosis of 24-h BP >= 130/80 mm Hg. An office BP >= 130/80 mm Hg had 59.7% sensitivity and 73.9% specificity for the diagnosis of 24-h BP >= 125/75 mm Hg. Receiver operating curve analyses confirmed this poor diagnostic performance. Conclusions: At both corresponding thresholds studied, ABPM revealed particularly high hypertension prevalence and poor BP control in KTRs. Misclassification of KTRs by office BP is substantial, due to particularly high rates of masked hypertension. The diagnostic accuracy of office BP for identifying elevated ambulatory BP is poor. These findings call for a wider use of ABPM in KTRs.

The present study presents the clinical outcome of SARS-CoV-2 disease in relation to the humoral response in fully vaccinated solid organ transplant (SOT) recipients. Our patient cohort consists of 455 SOT recipients, vaccinated with one of the 2 approved mRNA vaccines. The antibody response was measured 1 month after the second dose, and previously infected patients have been excluded. Of the 449 remaining patients, 15 (3.34%) tested positive, using SARS-CoV-2 polymerase chain reaction. Their mean age was 43.7 ±14.4 years, and median time from transplantation was 7.8 years (1.2-30.2). Eleven patients (73.3%) had been vaccinated with BNT162b2 and 4 (26.7%) with the mRNA1273 vaccine. At the time of infection 9 (60%) patients had a negative (50 AU/mL). Median antibody titer, 27.4± 14.0 days after the second dose, measured at 13 AU/mL (0-7480 AU/mL). Renal function did not appear to be affected by the disease. Τhe mean estimated glomerular filtration rate at diagnosis was 48 ± 15 mL/min, and when in a 29-day (1-101) median follow-up was 53.9± 20.9 mL/min. Of the 15 patients, 7 had mild symptoms and were not hospitalized, and of the remaining 8 (53.3%) who needed hospitalization 7 had severe disease and 2 of them expired. The study confirms the variable and often severe course of coronavirus 2019 infection in SOT recipients, even after their full vaccination, highlighting the need to vaccinate their close relatives and to accelerate the implementation of the booster dose of vaccine.