Search

Reflection on the method used by Thomas Aquinas in his sermons to the people

Jerome was an ironic writer and in his works he framed deacons as not always capable of becoming real clerics. Jerome valued monks far more than clerics and he presents his thesis in his writings quite often.

In this article I assess how Woody Allen in Broadway Danny Rose uses Messianic concepts.

Narrative theology is the invitation to use (biblical) stories as food for thought

Hoe in een evangelie de taal van dromen verwerkt wordt.

This article is a first assesament of asking questions as a pedagogic strategy in the Gospel of Luke. One can find often in Biblical traditions ssking questions as hermeneutic strategy, but this phenomenong is often neglected in scholarly literature

Introducing and contextualizing a book about women deacons in the Apostolic Constitutions

Hoe kunnen wij de religieuze ander bevragen op een wijze die in intellectuele zin passend is, d.w.z. dat de vragensteller de inhoud van de inzichten, overtuigingen en gevoelens van de religieuze ander serieus neemt, en ook moreel gezien gepast is, d.w.z. dat de vragensteller de integriteit van de religieuze ander respecteert? Zeker in de hedendaagse tijd is de vraag actueel hoe we passende en gepaste vragen kunnen stellen in een situatie van grote religieuze heterogeniteit. De reikwijdte van het aan Charles Taylor ontleende hermeneutische model van vragen stellen, berustend op de idee van horizonversmelting, is beperkt tot situaties van een grote gemeenschappelijke religieuze betekenishorizon. In vergelijking daarmee is het aan Paul Ricoeur ontleende model van interreligieuze gastvrijheid veel beter geschikt om de religieuze ander op passende en gepaste wijze te bevragen in een wereld ‘na Babel’, waarin de religieuze heterogeniteit veel groter is. Interreligieuze gastvrijheid staat hier voor een bevragen van de religieuze ander en van onszelf vanuit het besef van het onherleidbare verschil in vraaghorizonten. Het belang van deze manier van vragen stellen is dat we daardoor niet alleen de religieuze ander, maar ook onszelf beter leren begrijpen.

In deze bijdrage gaat het over de vragen in het vierde Dialogen van Gregorius de Grote. In dit deel gaat het over de kwestie van het leven van de ziel na de dood.

Is it possible that God communicates in dreams (see Num. 12,6)? The aim of this article is to assess how Augustine deals with the assertion in the Scriptures that God does communicate in dreams. In the prologue of De doctrina christiana Augustine adduces Paul, Peter, Philip and Moses as prime examples of persons who received special divine communication, but also as instances of an important Biblical dilemma: When and why is a divine communication trustworthy? In this prologue Augustine seems to accept the biblical stories about several forms of communications given by God, but also argues that by the sheer fact that they are presented in human language the divine communications turn into the object of human learning. Augustine stresses that no matter how privileged a divine revelation may be, a human teacher is still (or probably even: always) required to transmit it. His stress on the necessity of human learning as a kind of condition for wisdom, even for divine wisdom, is an example of his high esteem for the possibilities of human beings. Although a human teacher is important because without him there would be no handing over of divine revelation, Augustine does also mention that this knowledge is ultimately a gift of God.