Search

The Mazi Archaeological Project (MAP) is a diachronic regional survey of the Mazi Plain (Northwest Attica Greece) operating as a synergasia between the Ephorate of Antiquities of West Attika Pireus and Islands and the Swiss School of Archaeology in Greece. This small mountain plain is characterized by its critical location on a major land route between central and southern Greece and on the Attic Boeotian borders. Territorial disputes in these borderlands are attested from the Late Archaic period1 and the sites of Oinoe and Eleutherai have marked importance for the study of Attic Boeotian topography mythology and religion. Our approach to regional history extends well beyond the Classical past to include prehistoric precursors as well as the later history of this part of Greece. Building upon a first season of fieldwork in 2014 in the summer of 2015 MAP undertook intensive and extensive archaeological survey throughout the Mazi Plain. This season included a variety of other methods: photogrammetric modeling drone based aerial photography multi spectral satellite imagery analysis differential GPS mapping (DGPS) and geological studies. Highlights include the comprehensive intensive survey of the eastern and western portions of the Mazi Plain the discovery of a large prehistoric settlement at Kato Kastanava new work at Eleutherai and the location of two substantial Byzantine period settlements at Aghios Georgios and at Kondita. This article summarizes the results of the 2015 field season and presents preliminary interpretations concerning the long term history of the Mazi Plain.

Σε αυτό το άρθρο εξετάζεται ο ευβοϊκός κόλπος ως ένας σημαντικός αγωγός δια μέσω του οποίου σταδιακά δημιουργήθηκαν ποικίλες ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Κατά καιρούς η θαλάσσια λωρίδα του ευβοϊκού κόλπου λειτουργούσε ως φράγμα μεταξύ του νησιού και της απέναντι ηπειρωτικής χώρας, αν και πολύ πιο συχνά ως ζεύξη που συνέδεε τις ακτές που βρίσκονταν εκατέρωθέν του καθώς και το βόρειο με το νότιο Αιγαίο. Από αυτό το σημείο έχουν γίνει συνδέσεις με πολύ πιο μακρινές ακτές, από την ανατολική Μεσόγειο μέχρι το βόρειο Αιγαίο και την Τυρρηνική θάλασσα. Ο ρόλος της γεωγραφικής θέσης στη μοναδική ιστορική τροχιά των περιοχών που περιβάλλουν τον ευβοϊκό κόλπο είναι αναμφισβήτητος, αν και είναι κάτι περισσότερο από αυτό καθώς αποτελεί μια σημαντική θαλάσσια διαδρομή. Ο ίδιος ο κόλπος ολοένα και περισσότερο αναγνωρίζεται ως μια ενωτική περιφερειακή οντότητα. Μέχρι τώρα σε λίγες μελέτες έχει εξεταστεί ουσιαστικά η σημασία της γεωγραφικής του θέσης – ιδίως μέσω πρακτικών, φαινομενολογικών και εννοιολογικών αλληλεπιδράσεων με αυτόν. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να διερευνήσει τα σημεία που διασταυρώνονται η ξηρά, η θάλασσα και οι ανθρώπινες κοινωνίες. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να προκύψουν σχέσεις μεταξύ της γεωγραφικής θέσης και της κινητικότητας ιδιαίτερα με τη μελέτη των χερσαίων και των θαλάσσιων διαδρομών καθώς και των στρατηγικά τοποθετημένων κόμβων και πόρων που συνδέουν αυτά τα θαλάσσια και χερσαία δίκτυα. Σε αυτή η μελέτη χρησιμοποιήθηκαν Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών (GIS) και αρχαιολογικά οικιστικά μοντέλα προκειμένου να αποδειχτεί το πώς η γεωγραφική θέση λειτουργεί τόσο ως χώρισμα όσο και ως ζεύξη ιστορικών περιοχών και μικροοικοθέσεων σε ολόκληρο τον Ευβοϊκό κόλπο. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην Ύστερη εποχή του Χαλκού (ΥΕΧ) και στην πρώιμη εποχή του Σιδήρου (ΠΕΣ), όταν στον κόλπο σημειωνόταν έντονη δραστηριότητα με εκτεταμένες επιπτώσεις που εκτείνονταν πολύ πέρα από τις ακτές του.