Dinsel İnanç Üzerine Dersler’inde Wittgenstein bize, dini söylemin doğasına dair, dini iddiaların kavramsal-olmadığına, doğrulanamaz ya da doğruluğu kanıt yoluyla değerlendirilemez olduğuna dayanan bir bakış açısı sunar. Biz onun bu çalışmada ima ettiğinin aksine, bu özelliklerin din dili oyununun bir analizinin -böyle bir analizin Wittgenstein’ın kendi kavramları üzerinde gerçekleştirildiği düşünüldüğünde- sonucu olmadıklarını ileri sürüyoruz. Tabii bir iddia şudur: Onun din dilinin konumuna dair değerlendirmesi kısmen, dil oyunlarının herhangi bir analizinden bağımsız olarak ele alınan anlamın doğrulanması kriterinin üstü örtük bir şekilde kabulünce yönlendirilmektedir. Her ne kadar Wittgenstein böylece kendisinin dil oyunları görüşü ve kullanıma bağlı anlam teorisini, dini ifadelerin anlamını değerlendirmede bu doğrulama koşulu ile birleştirebilmişse de böyle bir hamlenin hatırı sayılır bir felsefi bedeli olmuştur.Anahtar Sözcükler: Wittgenstein, Din, Din dili, Dil oyunu, Doğrulama, Anlam, Kavranamazcılık, In his Lectures on Religious Belief, Wittgenstein presents us with a view of the nature of religious discourse according to which religious claims are non-cognitive and not verifiable or assessable for correctness by means of evidence. I argue that, contrary to what is implied in LRB, these features do not follow from an analysis of the language game of religion, given that such an analysis is carried out on Wittgenstein’s own terms. A natural suggestion is that his assessment of the status of religious language is guided in part by implicit acceptance of a verification criterion of meaning held independently of any analysis of language games. While Wittgenstein could thereby combine his view of language games and his use theory of meaning with this verification condition in assessing the meaning of religious statements, such a move comes at considerable philosophical cost.Keywords: Wittgenstein, Religion, Religious language, Language game.