Search

Introduction: The aim of this study was to evaluate the relationship between obesity parameters and mean platelet volume (MPV), neutrophil-lymphocyte ratio (NLO) and platelet-lymphocyte ratio (PLO), which are among the hemogram parameters shown to be associated with atherosclerosis. Method: The study enrolled 240 individuals admitted to the internal medicine outpatient clinic. Individuals were grouped according to their body-mass index. Obese individuals were divided into three groups as class I, class II and class III obese. Results: 182 female and 58 male patients were included in the study. The mean age was 45.4±13.0 years and the median body-mass index was 31.4 (26.2–36.5) kg/m2. There was negative correlation between body-mass index and hemoglobin (r=-0.168, p=0.009) and hematocrit (r=-0.188, p=0.003), and a positive correlation was found between body-mass index and MPV (r=0.186, p=0.004). A negative correlation was found between weight and PLO (r=-0.143, p=0.027). There was a positive correlation between the hip circumference and MPV (r=0.155, p=0.016). There was no significant relationship between body-mass index, weight, waist circumference and, hip circumference and other hematological parameters. In the group with BMI ≥30 kg/m2, hemoglobin and hematocrit values were lower and MPV values were higher (p=0.007, p=0.002, p=0.009, respectively). MPV values were higher in class II and III obesity groups than in the class I obesity group. Conclusion: MPV and PLO values correlate with anthropometric measurements. Hemoglobin and hematocrit values decrease as the body-mass index increases., Giriş: Çalışmanın amacı, obezite parametreleri ile ateroskleroz ile ilişkili olduğu gösterilen hemogram parametrelerinden ortalama trombosit hacmi (MPV), nötrofil-lenfosit oranı (NLO) ve platelet-lenfosit oranı (PLO) arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Çalışmaya İç Hastalıkları polikliniğine başvuran 240 birey alındı. Bireyler vücut-kitle indekslerine göre gruplandırıldı. Obez olan bireyler de kendi içinde sınıf I, sınıf II ve sınıf III obezite olarak 3 gruba ayrıldı. Bulgular: Çalışmaya 182 kadın ve 58 erkek hasta dahil edildi. Yaş ortalaması 45,4±13,0 yıl, vücut-kitle indeks ortancası 31,4 (26,2–36,5) kg/m2 idi. Vücut-kitle indeks ile hemoglobin (r=-0,168, p=0,009) ve hematokrit (r=-0,188, p=0,003) değerleri arasında negatif, vücut-kitle indeks ile MPV (r=0,186, p=0,004) arasında ise pozitif korelasyon bulundu. Kilo ile PLO arasında negatif korelasyon bulundu (r=-0,143, p=0,027). Kalça çevresi ile MPV arasında pozitif korelasyon bulundu (r=0,155, p=0,016). Vücut-kitle indeks, kilo, bel çevresi ve kalça çevresi ile diğer hematolojik parametreler arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Vücut-kitle indeks ≥30 kg/m2 olan grupta, hemoglobin ve hematokrit değerleri daha düşük, MPV değerleri ise daha yüksek olarak bulundu (sırasıyla p=0,007, p=0,002, p=0,009). MPV değerleri, sınıf II ve III obezite gruplarında, sınıf I obezite grubuna göre daha yüksek bulundu. Sonuç: MPV ve PLO değerleri, antropometrik ölçümlerle korelasyon göstermektedir. Vücut-kitle indeks arttıkça hemoglobin ve hematokrit değerleri azalmaktadır.

Introduction: In this study, we aimed to compare Carbon-14 Urea Breath Test (C-14 UBT) and endoscopy in diagnosis of Helicobacterpylori (HP) and show the availability of the C-14 UBT in follow-up.Methods: We enrolled 183 patients who were admitted to Dumlupınar University Faculty of Medicine, Kütahya Evliya ÇelebiEducation and Research Hospital between April 2012-February 2015 with dyspeptic complaints and C-14 UBT performed due to thesuspicion of HP infection. Patient records were analyzed retrospectively.Results: We enrolled 183 patients with age range 7-71 years. The mean age was 31 ± 15 years and 129 of patients were female (7%),and 54 were male (30%). According to the results of C-14 UBT, HP was negative in 77 of patients (42%), HP was probable in 2 ofpatients (1%) and HP was positive in 104 patients (57%). There was no significant difference between HP positive and HP negativegroups in terms of age and gender. When compared the results of C-14 UBT with upper gastrointestinal system endoscopy, it was foundthat there was no difference between the two methods for the determination of the HP positivity (p >0.05).Conclusion: C-14 UBT is a reliable, noninvasive and practical test which can be used in the diagnosis of HP., Giriş: Bu çalışmada, Helikobakter Pilori (HP) tanısında Karbon-14 Üre Nefes Testini (C-14 ÜNT) endoskopi ile karşılaştırmayı ve takipte C-14 ÜNT’nin kullanılabilirliğini göstermeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmaya Nisan 2012-Şubat 2015 tarihleri arasında Dumlupınar Üniversitesi Tıp Fakültesi Kütahya Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma Hastanesine dispeptik şikayetlerle başvuran ve HP enfeksiyonu şüphesi ile C-14 ÜNT yapılan 183 hasta dahil edildi. Hastaların kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Çalışmaya yaş aralığı 7-71 arasında değişen 183 hasta alındı. Yaş ortalaması 31±15 yıl idi ve hastaların 129’u kadın (%7), 54’ü erkekti (%30). C-14 ÜNT sonucunda hastaların 77’sinde (%42) HP negatif, 2’sinde (%1) HP şüpheli, 104 hastada (%57) HP pozitifti. HP negatif ve HP pozitif gruplar arasında yaş ve cinsiyet bakımından anlamlı fark yoktu. C-14 ÜNT ile üst gastrointestinal sistem endoskopi sonuçları karşılaştırıldığında, iki yöntem arasında HP pozitifliğinin tespiti açısından fark olmadığı tespit edildi (p > 0.05). Sonuç: C-14 ÜNT, HP tanısında kullanılabilecek güvenilir, noninvaziv ve pratik bir testtir

Background: According to common belief, most myocardial infarctions (MIs) are due to the rupture of nonsevere, vulnerable plaques with < 70% obstruction. Data from recent trials challenge this belief, suggesting that the risk of coronary occlusion is, in fact, much higher after severe stenosis. The aim of this study was to investigate whether or not acute ST-elevation MIs result from high-grade stenoses by evaluating the presence of coronary collateral circulation (CCC). Methods: We retrospectively included 207 consecutive patients who had undergone primary percutaneous coronary intervention for acute ST-elevation MI. Collateral blood flow distal to the culprit lesion was assessed by two investigators using the Rentrop scoring system. Results: Out of the 207 patients included in the study, 153 (73.9%) had coronary collateral vessels (Rentrop 1-3). The Rentrop scores were 0, 1, 2, and 3 in 54 (26.1%), 50 (24.2%), 51 (24.6%), and 52 (25.1%) patients, respectively. Triglycerides, mean platelet volume (MPV), white cell (WBC) count, and neutrophil count were significantly lower in the group with good collateral vessels (p = 0.013, p = 0.002, p = 0.003, and p = 0.021, respectively). Conclusion: More than 70% of the patients with acute MI had CCC with Rentrop scores of 1-3 during primary coronary angiography. This shows that most cases of acute MI in our study originated from underlying high-grade stenoses, challenging the common believe. Higher serum triglycerides levels, greater MPV, and increased WBC and neutrophil counts were independently associated with impaired development of collateral vessels. Resumo Fundamento: Há uma crença geral de que a maioria dos infartos agudos do miocárdio (IAM) ocorrem devido à ruptura de placas vulneráveis, não graves, com obstrução < 70%. Dados de ensaios recentes desafiam esta crença, sugerindo que o risco de oclusão coronariana é, na realidade, muito maior após estenose grave. O objetivo deste estudo foi investigar se a presença ou não de IAM com supradesnível do segmento ST resulta de estenoses de alto grau através da avaliação da presença de circulação colateral coronariana (CCC). Métodos: Nós incluímos retrospectivamente 207 pacientes consecutivos submetidos à intervenção coronariana percutânea primária devido à ocorrência de IAM com supradesnível do segmento ST. O fluxo sanguíneo colateral distal à lesão culpada foi avaliado por dois investigadores com utilização do sistema de escores de Rentrop. Resultados: Dos 207 pacientes incluídos no estudo, 153 (73,9%) apresentavam vasos coronarianos colaterais (Rentrop 1-3). Os escores Rentrop foram de 0, 1, 2 e 3 em 54 (26,1%), 50 (24,2%), 51 (24,6%) e 52 (25,1%) pacientes, respectivamente. Triglicérides, volume plaquetário médio (VPM), contagem de células brancas (CCB) e contagem de neutrófilos estiveram significativamente mais baixos no grupo com bons vasos colaterais (p = 0,013, p = 0,002, p = 0,003 e p = 0,021, respectivamente). Conclusão: Mais de 70% dos pacientes com IAM apresentaram CCC com escores de Rentrop de 1-3 durante angiografia coronariana primária. Isto demonstra que a maioria dos casos de IAM em nosso estudo originou a partir de estenoses subjacentes de alto grau, contrariamente à sabedoria comum. Níveis séricos mais elevados de triglicérides, maior VPM e elevação na CCB e na contagem de neutrófilos estiveram independentemente associados com comprometimento no desenvolvimento de vasos colaterais.

Amaç: Akut miyokart enfarktüslü (AME) hastalarda oksidatif stres artmıştır. Statinler oksidatif stresi, düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol düşürücü etkilerinden bağımsız olarak azaltırlar. Bu çalışmanın amacı, AME'li hastalarda atorvastatin ve rosuvastatinin oksidatif durumu üzerine olan etkilerini, serum paraoksonaz, serum arilesteraz, toplam oksidan durum ve oksidatif stres indeksini araştırarak karşılaştırmaktır.Yöntemler: Yetmiş AME'li hasta iki gruba randomize edildi. Çalışmayı tamamlayan 32-86 yaş arası 55 hastanın (19 kadın, 36 erkek) verileri analiz edildi. Hastalar dört hafta boyunca 80 mg atorvastatin veya 40 mg rosuvastatin ile tedavi edildi. Lipit parametreleri ve oksidatif durum parametreleri başvuruda ve dört haftalık statin tedavisi sonrasında ölçüldü.Bulgular: Dört haftalık tedavi sonrasında atorvastatin ve rosuvastatin, toplam antioksidan durumda, oksidatif stres indeksinde, toplam kolesterol ve düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol düzeylerinde anlamlı azalma ile ilişkili bulundu. Serum paraoksonaz düzeyleri her iki grupta da anlamlı olarak artarken yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol düzeyi, atorvastatin grubunda anlamlı olarak azaldı. Oksidatif stres parametrelerindeki değişim bakımından atorvastatin ve rosuvastatin arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı.Sonuç: Akut miyokart enfarktüslü hastalarda oksidatif durum üzerine atorvastatin ve rosuvastatinin benzer etkileri vardır. Rosuvastatin yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol düzeyini atorvastatine göre daha olumlu etkilemektedir, Objective: Oxidative stress is increased in patients with acute myocardial infarction (AMI). Statins reduce oxidative stress independent of their effect in reducing low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C). The aim of the present study was to compare the effects of atorvastatin and rosuvastatin on oxidative status by investigating serum paraoxonase, serum arylesterase, total oxidant status, total antioxidant status (TAS) and oxidative stress index (OSI) in patients with AMI.Methods: Seventy patients with AMI were randomized into 2 groups; total of 55 patients (19 females, 36 males) aged 32 to 86 years completed the study and were included in the analysis. Patients were treated with 80 mg atorvastatin or 40 mg rosuvastatin for 4 weeks. Lipid parameters and parameters of oxidative status were measured at admission and after 4-week statin treatment.Results: After 4-week treatment, atorvastatin and rosuvastatin were associated with significant reduction in TAS, OSI, total cholesterol, and LDL-C levels. Serum paraoxonase level was significantly increased in both groups, while highdensity lipoprotein cholesterol (HDL-C) level was significantly reduced in atorvastatin group. No statistically significant differences were found between atorvastatin and rosuvastatin in terms of actual difference in oxidative stress parameters.Conclusion: Atorvastatin and rosuvastatin have similar effects on oxidative status in patients with AMI. Rosuvastatin affected HDL-C level more favorably than atorvastatin

13th International Congress of Update in Cardiology and Cardiovascular Surgery (UCCVS) -- MAR 23-26, 2017 -- -- Cesme, TURKEY, WOS: 000407309200094, …

13th International Congress of Update in Cardiology and Cardiovascular Surgery (UCCVS) -- MAR 23-26, 2017 -- -- Cesme, TURKEY, WOS: 000407309200039, …

Giriş:Bu çalışmanın amacı, kardiyak konsültasyonesnasında tanı ve tedavi üzerinde ekokardiyografi sonuçları ile kardiyologtarafından gerçekleştirilen fizik muayene sonuçlarını karşılaştırmaktır.Hastalarve Yöntem: Kardiyak olmayan birimlerdenyatırılan ardışık seçilmemiş 265 hasta danışman kardiyolog tarafından tamkardiyovasküler muayene sonrası çalışmaya alındı. Fizik muayene sonrasıdanışman kardiyolog taşınabilir kardiyak ultrason kullanarak her hastayıgörüntülenmiştir. Tüm hastalar daha sonra bir üst platformda gerçekleştirilenstandart ekokardiyografik cihazla altın standart olarak değerlendirildi. Kesintanı, tedavi ve tanısal testlerdeki değişiklikler değerlendirildi.Bulgular:Bu hasta popülasyonunda standart ekokardiyografikcihazla 196 kardiyovasküler bulgu saptanmıştır. Fizik muayene tüm bulguların%41’ini ve taşınabilir ultrason ise %23’ünü tespit etmede başarısız olmuştur.Taşınabilir kardiyak ultrason cihazı 149 hastanın tedavi kararında etkiliolmuştur ve bunların %42’sinde tedavi değişirken %21’inde tanısal testlerdeğişmiştir (hastaların çoğunda ikisi de değişmiştir).Sonuç: Konsültasyonlar esnasında taşınabilirkardiyak ultrason ile değerlendirme önemli kardiyovasküler patolojilerintespitini sağlamaktadır. Ayrıca, rutin fizik muayeneye ek olarak deneyimlikardiyologlar tarafından taşınabilir cihazla yatak başı kardiyak fonksiyon veanatominin direkt değerlendirilmesi tedavi ve tanısal testlerde önemlideğişiklikler ile sonuçlanmaktadır., Introduction:The purpose of this study was to compare theresults of physical examinations (PEs) performed by a cardiologist with theresults of point-of-care echocardiography for the diagnosis and management ofpatients during cardiac consultation rounds.Patientsand Methods: In all, 265 hospitalized consecutive patientsfrom non-cardiac units (age, 62 ± 11; male, 56%) were included after completecardiovascular (CV) examination by a consulting cardiologist. After the PE, theconsulting cardiologist imaged each patient using a hand-carried cardiacultrasound (HCU). All patients subsequently underwent a study with a standardechocardiographic device (SED) as the gold standard, performed on an upper-endplatform. Definitive diagnosis, management change, and modifying diagnosticworkup were also assessed.Results:There were 196 CV findings detected with an SED inthis patient population. Of these, PE failed to detect 41% of the overall CVfindings and HCU missed 23% of the overall CV pathology. Overall, HCU had aneffect on patient treatment decisions in 149 patients (56%); 42% had a changein medical therapy and 21% had a change in their diagnostic workup (most withchanges in both).Conclusion: HCU echocardiographicassessment during consultation rounds improved the detection of significant CVpathology. Also, a direct assessment of cardiac function and anatomy at thebedside by an experienced cardiologist with HCU as a routine adjunct to PEresults in an important change in clinical management and diagnostic workupduring consultation.

Hayatı tehdit eden ventriküler aritmilere sebep olabilen uzun QT sendromu doğumsal veya edinsel nedenlere bağlı olarak ortaya çıkabilmektedir. Günümüzde yaygın olarak kullanılmakta olan histamin 1 (H-1) reseptör antagonistleri ve florokinolon grubu antibiyotikler de edinsel uzun QT sendromuna neden olabilen ilaç gruplarındandır. Florokinolon grubu antibiyotikler doz bağımlı olarak gecikmiş düzenleyici potasyum akımının hızlı bileşenini bloke ederler ve bu etkileri ile QT mesafesinde uzamaya ve torsades de pointes’e (TdP) neden olabilirler. Bu grup antibiyotiklerden olan siprofloksasinin de nadir de olsa QT mesafesini uzatabildiği ve TdP’ye neden olabildiği bilinmektedir ve bu etkisi diğer kinolonlarla kıyaslandığında daha nadir gözlenmektedir. Bizim olgumuzda da hem H-1 reseptör antagonisti olan hidroksizin hem de florokinolon grubu bir antibiyotik olan siprofloksasin kullanmaktayken edinsel uzun QT sendromu oluşmuştur

Since carotid artery atherosclerosis is the main physiopathological mechanism underlying stroke; treatment strategy is focused on resolving carotid artery stenosis. Today, carotid artery endarterectomy and carotid artery stenting are applied as treatment options in carotid artery diseases. With the decision of Cardiovascular Surgery, Cardiology and Neurology joint council, two-stage revascularization procedure was decided to be performed in a 61-year-old male patient who had transient ischemic attack two weeks ago and had stenosis over 90% in both two internal carotid arteries. Because of high mortality risk due to carotid artery endarterectomy, carotid artery stenting was primarily performed in symptomatic left internal carotid artery. Mo.Ma® was preferred as the embolic protection device. Four weeks after stent implantation to left internal carotid artery, carotid endarterectomy was performed in right internal carotid artery by applying ultrasound-guided deep and superficial cervical plexus blockade. No permanent neurological damage was occurred during both two procedures. No new neurologic deficit was observed in postoperative 1st and 6th month controls. We treated bilateral internal carotid artery stenosis effectively and safely by performing two-stage revascularization treatment in our high operative risk case that had bilateral severe internal carotid artery stenosis., Karotis arterinin aterosklerozu, inmenin temelindeki asıl fizyopatolojik mekanizmayı oluşturduğundan tedavi stratejisi karotis atardamar darlığını gidermeye odaklanmıştır. Günümüzde karotis endarterektomi ve karotis atardamar stentlemesi, karotis atardamar hastalıklarında tedavi seçenekleri olarak uygulanmaktadır. İki hafta önce geçici iskemik atak geçiren ve her iki iç karotis atardamarında %90'nın üzerinde darlık saptanan 61 yaşındaki erkek hastaya Kalp Damar Cerrahisi, Kardiyoloji ve Nöroloji ortak konseyi sonucu iki aşamalı revaskülarizasyon işlemi uygulanmasına karar verildi. Karotis endarterektomiye bağlı mortalite riskinin yüksek olarak değerlendirilmesi üzerine öncelikli olarak semptomatik sol iç karotis atardamarına karotis atardamar stentlemesi uygulandı. Emboli koruma cihazı olarak proksimal blokaj sistemi (Mo.Ma®) tercih edildi. Sol iç karotis atardamarına stent yerleştirilmesinden 4 hafta sonra sağ iç karotis atardamarına ultrason eşliğinde derin ve yüzeyel servikal ağ blokajı uygulanarak karotis endarterektomi operasyonu yapıldı. Her iki işlem esnasında kalıcı nörolojik hasar oluşmadı. Operasyon sonrası 1. ve 6. ay kontrollerinde de hastada yeni nörolojik hasar izlenmedi. Biz operasyon riski yüksek iki taraflı ciddi iç karotis atardamar darlığı olan olgumuzda iki aşamalı revaskülarizasyon tedavisi uygulayarak etkin ve güvenli bir şekilde iki taraflı iç karotis atardamar darlıklarının tedavisini gerçekleştirdik.

Giriş: Doğumsal bir koroner arter anomalisi olan Miyokardiyal Bridge (MB), epikardiyal koroner arterlerden birinin bir segmentinin miyokardiyum içerisinde seyretmesi ile karakterize bir durumdur. MB tarafından oluşturulan koroner obstrüksiyonun derecesi, MBnin lokalizasyonuna, kalınlığına, uzunluğuna ve kardiyak kontraktilitenin derecesine bağlıdır. Otopsi çalışmalarında prevalansı %80 kadar yüksek bulunmasına rağmen, koroner anjiografi çalışmalarında prevalansı %0,5 ile %16 arasında değişmektedir. Hastalar ve Yöntem: Çalışmamız retrospektif olarak yapıldı. 2011 Kasım ve 2013 Ekim tarihleri arasında Dumlupınar Üniversitesi Tıp Fakültesi Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma Hastanesinde koroner anjiografi yapılan 3835 hastanın anjiografik kayıtları MBnin prevalansını araştırmak için retrospektif olarak tarandı. Bulgular: Koroner anjiografi yapılan toplam 3835 hastanın 62sinde MB bulundu ve anjiografik prevalansı %1,61 olarak hesaplandı. Hastaların yaş ortalaması 57,1 iken, en küçük yaş 30, en büyük yaş 82 olarak bulundu. Toplam hastaların 12si (%19) kadın iken, 50si (%81) erkek olarak bulundu. MB en sık olarak sol ön inen (LAD) arterde bulundu. Mid LADde 30 hastada (%48), distal LADde 30 hastada (%48), sirkumfleks (Cx) arterde bir hastada (%2) ve sağ koroner arterde (RCA) bir hastada (%2) olarak tespit edildi. Sonuç: Çalışmamızda MBnin prevalansı literatürdeki anjiografi çalışmalarına benzer olarak bulundu. Erkeklerde belirgin olarak daha yaygın tespit edildi. Ayrıca MB en sık olarak LAD arterde tespit edildi., Introduction: Myocardial Bridge (MB), which is a congenital coronary artery anomaly, is characterized by remaining of a segment of an epicardial coronary artery in the myocardium. The degree of coronary obstruction caused by MB depends on its location, thickness, length and the degree of cardiac contractility. Although its prevalence in autopsy studies is reported to be as high as 80%, coronary angiography studies report a varying prevalence between 0.5% and 16%. Patients and Methods: The study was conducted retrospectively between November 2011 and October 2013 at Dumlupınar University School of Medicine Evliya Çelebi Training and Research Hospital. Angiographic records of 3835 patients who underwent coronary angiography were retrospectively analyzed in order to investigate the prevalence of MB. Results: Among 3835 patients undergoing coronary angiography, 62 had MB and the angiographic prevalence was calculated as 1.61%. The average age of the patients was 57.1, the youngest was 30 and the oldest was 82 years old. Of the patients, 12 (19%) were females and 50 (81%) were males. MB was most frequently observed in the left anterior descending (LAD) artery. 30 patients (48%) had MB in mid LAD, 30 (48%) had in distal LAD, 1 (2%) had in circumflex (Cx) artery, and 1 (2%) had in right coronary artery (RCA). Conclusion: In our study, the prevalence of MB was found similar to the values presented in various angiography studies in the literature. MB was found significantly more common in males. Also, MB was detected most frequently in the LAD artery.

WOS: 000345450600238, …

YEN TANI KONMUŞ H PERTANS F B REYLERDE KALP HIZIDEĞ ŞKENL Ğ VE KALP HIZI TÜRBÜLANSIDR. CELAL K L TÖZETHipertansiyonu olan hastalarda, ventriküler aritmi ve buna bağlı anikardiyak ölüm (AKÖ) riski artmıştır. Çalışmamızda, yeni tanı konmuş vekardiyovasküler hedef organ hasarı henüz gelişmemiş hipertansiyonhastalarında, AKÖ riskinin belirlenmesinde kalp hızı değişkenliği (KHD) vekalp hızı türbülansının (KHT) yerinin araştırılması amaçlanmıştır.Daha önce hipertansiyon tanısı almamış, hipertansiyon dışındabaşka herhangi bir kardiyak hastalığı olmayan ve hipertansiyona bağlıherhangi bir kardiyovasküler hedef organ hasarı gelişmemiş 38 hasta (yaşortalaması 51±12 yıl, 26 kadın, 12 erkek), hipertansiyon grubunuoluşturdu. Kontrol grubu ise 56 sağlıklı, gönüllü, erişkin bireyden (yaşortalaması 49±12 yıl, 43 kadın, 13 erkek) oluştu.Hipertansiyon grubunda, kontrol grubu ile kıyaslandığında, SDNN veSDANN değerleri anlamlı derecede azalmış olarak bulundu (sırasıylap=0.005, p=0.002). Yine hipertansiyon grubunda SDNN ve SDANNdeğerleri arasında anlamlı pozitif ilişki saptandı (r=0.95, p