Search

Bu araştırma aleksitimik belirtiler gösteren üniversite öğrencileri ile yapılan psikodrama grup psikterapisinin bu belirtileri azaltmada ve duyguları tanıma, ifade etme ve spontanlık düzeyini artırmadaki etkisinin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaç doğrultusunda araştırmanın çalışma grubu 2017-2018 yılı döneminde İstanbul Üniversitesi Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi'nde öğrenim gören öğrencilerden oluşmuştur. Araştırma grubu olarak, birinci sınıfta okuyan 10 Deney 10 Kontrol grubu olmak üzere 20 öğrenci seçilmiştir.Araştırmanın gerçekleştirilebilmesi için öğrencilere Güleç ve arkadaşları (2009) tarafından Türkçe'ye uyarlanmış Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ), Kuzucu (2011) tarafından Türkçe'ye uyarlanmış Duyguları İfade Etme Ölçeği (DİEÖ) ve Kipper ve Shemer'in (2007) revize ettiği Spontanlık Değerlendirme Ölçeği (SDÖ) kullanılmıştır. SDÖ Türkçe uyarlaması yapılmamış bir ölçek olduğu için araştırma kapsamında ölçeğin Türkçe uyarlaması ve geçerlik güvenirlik çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Deney ve Kontrol grupları için İstanbul Üniversitesi Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi birinci sınıfta okuyan 290 öğrenciye TAÖ, DİEÖ ve SDÖ uygulanmıştır. Aleksitimik düzeyi yüksek olan öğrenciler belirlenerek Deney ve Kontrol grupları oluşturulmuştur. Deney grubundaki öğrenciler ile 10 hafta boyunca psikodrama oturumları yapılmış, Kontrol grubuna ise herhangi bir destek verilmemiştir. Veriler SPSS WINDOWS 21.0 programıyla analiz edilmiştir. Anlamlılık düzeyi 0.05 olarak belirlenen araştırmanın modeli ön test son test kontrol gruplu deneysel desendir.Yapılan araştırma sonucunda aleksitimi belirtileri gösteren öğrencilerin aleksitimi düzeylerinin düşmesinde psikodramanın etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Aynı zamanda psikodrama, öğrencilerin duygularını ifade etme becerileri ve spontanlık düzeylerini artırmada etkili olduğu tespit edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Aleksitimi, Psikodrama, Spontanlık, Duygu İfade Etme, Spontanlık Değerlendirme Ölçeği This study is carried out to analyze the effects of psychodrama with psychodrama exercises and group therapy to decrease alexithymic symptoms and increase the level of emotional recognition, expression and spontaneity of university students who suffer from alexithymia. The study group is formed from university students in İstanbul University Hasan Ali Yücel Faculty of Education in 2017-2018 academic year. 20 freshmen are selected and equally divided into experimental and control groups.To conduct the necessary research, Toronto Alexithymia Scale (TAS) (adapted to Turkish by Güleç et al. (2009), Emotional Expression Questionnaire (EEQ) (adapted to Turkish by Kuzucu (2011) and Revised Spontaneity Assessment Inventory (SAI-R) (developed by Kipper and Hundal (2005), revised by Shemer (2007) were used. SAI-R was not adapted to Turkish. Therefore, within this study, the adaptation to Turkish and validity-reliability checks of the scale are also performed. To construct the experimental and control groups TAS, EEQ and SAI-R are applied to 290 freshman students at Hasan Ali Yücel Faculty of Education. The subjects whose alexithymic levels are detected as high are selected into these groups, also considering the gender balance. The students in experimental group are given psychodrama sessions for 10 weeks. The control group did not get any such support. The analysis of the data collected is done with SPSS Windows 21.0 software package. The level of significance is 0.5. Control group pretest posttest experimental design is used. The experimental results show that psychodrama group therapy is effective in decreasing the alexityhmia levels of the university students who suffer from it. It also has increased the emotional expression and spontaneity levels. The results are compared to the related research in alexithymia, emotional expression and spontaneity. Keywords: Alexithymia, Pyschodrama, Spontaneity, Emotional Expression, Spontaneity Assessment Inventory 167

Pierre-Joseph Proudhon'un Siyaset Felsefesi başlıklı bu tez, üç bölümden oluşmaktadır. Tezdeki temel sorunlar; kendini anarşist olarak ilan etmiş `ilk` düşünür olan Pierre-Joseph Proudhon'u (1809-1865) tanıtmak, anarşist felsefeye bıraktığı mirasa odaklanmak ve kendisini anarşist olarak ilan etsin veya etmesin, bir şekilde Proudhon'un düşüncelerinden etkilenmiş olan isimler ile kıyaslamaktır.Proudhon, düzen ile anarşinin yan yana gelebileceğini düşünmüştür. Bu yüzden dönemindeki iktisadi, politik ve toplumsal olaylara odaklanmış ve `adalet yasalarını keşfetmek adına` çeşitli çözüm önerilerinde bulunmuştur. Bu önerileri dile getirirken kullandığı yöntem ise; birbiriyle çatışan unsurları dengelemektir.Bu bağlamda, tezin sonuç kısmında, Proudhon'un özgün yöntemi kullanılarak onun nasıl daha farklı bir şekilde anlaşılabileceği ve anarşist felsefeye neler katmış olabileceği tartışılmıştır. This thesis, titled Political Philosopy of Pierre-Joseph Proudhon, consists of three parts. Basic problems in the thesis; to introduce Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865), the `first` thinker who declared himself an anarchist, to focus on the legacy he left to anarchist philosophy and to compare him with the names that are somehow influenced by his thoughts, whether or not declared themselves an anarchist. Proudhon thought that order and anarchy could come side by side. For this reason, he focused on the economic, political and social events of his time and offered various solutions for `exploring the laws of justice`. The method he used when expressing these solutions is; to balance conflicting elements.Within this context, in the conclusion part of the thesis, it has been discussed that, how Proudhon could be understand differently using his original method and what may has contributed to anarchist philosophy. 169

“Kötülük” olgusu, kötülüğü kötü niyetlerle açıklayan köklü bir felsefi geleneğin başlıca soruşturma alanlarından biri olmuştur. Bu tezde cevabı araştırılan sorular ise “insanları insanlar olarak gereksiz kılmak”la ilişkilendirdiği radikal kötülüğü çetrefil bir sorun olarak gören ve neredeyse bütün felsefi söyleminin odağına yerleştiren Hannah Arendt’in düşünceleri etrafında şekillenmiştir. Auschwitz’in “her şeyi mümkün kılan” gerçekliği karşısında kötülüğe direnmeyi başarabilen bir avuç insanda gördüğü “başkasının bakış açısından düşünme” ve “bağımsız yargılarda bulunma” yeteneği üzerinde duran Arendt, zamanımızda –kötülükle birlikte− bireysel sorumluluğun anlamını da yeniden sorgulamak gerektiğini hatırlatmıştır. Arendt’in kötülük yapmakta rolü olan niyetliliğin anlamına ilişkin eleştirel yaklaşımı ve “kötülüğün sıradanlığı” fenomeni etrafında geliştirilebilecek düşünceler, −niyetle ilgili kavramsal boşlukları giderme iddiası taşımadığı halde− yirminci yüzyıl kötülüğüne cevap vermede dikkate alınmalıdır., The phenomenon of “evil” has been one of the main fields of research of a well−established philosophical tradition which explains evil with evil will. The questions, answers of which were investigated in this thesis, were shaped around the thoughts of Hannah Arendt, who saw radical evil which she associated to “making people unnecessary as people” as a complicated problem and placed it to the focus of almost her entire philosophical discourse. Arendt, who emphasized the ability “to think from the other’s point of view” and “to make independent judgments” saw in a handful of people who could manage to stand up to evil in face of the reality of Auschwitz which “made everything possible”, in our time, −along with evil− reminded that the meaning of individual responsibility should be re−questioned as well. Arendt’s critical approach to the meaning of intentionality which has a role in doing evil and the thoughts that could be developed around the phenomenon “banality of evil” −although it does not claim to eliminate conceptual gaps about intentionality− should be taken into consideration in responding to the twentieth−century evil.