Search

Van Gölü balığı, Van Gölü'nde yaşayan az sayıdaki omurgalı türlerinden biridir bu yüzden gölün kirliliğinin belirlenmesinde çok önemli bir gösterge olarak rol almaktadır. Deltamethrin (DLT), Van Gölü havzasında yaygın olarak kullanılan pestisitlerden biridir. Bu çalışmada, DLT'nin primer solungaç hücre kültürü üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Primer solungaç hücre kültürüne farklı konsantrasyonlarda (0.01, 0.1, 1 ve 10 µM) eklenen DLT’nin 24 ve 48 saat sonunda toplam antioksidan, oksidan, malondialdehit (MDA) ve 8-hidroksi-2'-deoksiguanozin (8-OHdG) seviyeleri belirlenmiştir. Uygulanan en yüksek DLT konsantrasyonu (10 µM) 48 saatte toplam oksidan seviyesinde önemli bir artışa neden olurken, 24 ve 48 saatte toplam antioksidan seviyesinde bir azalma tespit edildi (P < 0.05). Doymamış yağ asitlerinin lipid peroksidasyonunun ürünü olan MDA seviyesindeki artış, 24 ve 48 saat sonunda 1-10 µM DLT konsantrasyonları ile anlamlı bulunmuştur (P < 0.05). DLT uygulama konsantrasyonlarının hiçbirinde 8-OHdG seviyesinde herhangi bir değişiklik gözlenmedi (P > 0.05). Sonuç olarak, 1 ve 10 µM konsantrasyonlara maruz bırakılan Van Gölü balıklarının primer solungaç hücre kültüründe DLT'nin oksidatif strese neden olduğu ancak herhangi bir genotoksik etkinin gözlenmediği söylenebilir., Lake Van fish is one of few vertebrate species living in the lake, therefore it plays a very useful role as an indicator in determining lake pollution. Deltamethrin (DLT) is one of the pesticides used extensively in the Lake Van basin. In this study, it was aimed to determine the effects of DLT on the primary gill cell culture. Different concentrations of DLT (0.01, 0.1, 1, and 10 µM) were added to primary gill cell culture and the total antioxidant and oxidant levels, malondialdehyde (MDA), and 8-hydroxy-2'-deoxyguanosine (8-OHdG) levels were determined at the end of 24 and 48 h of administration. While the highest concentration of applied DLT (10 µM) caused a significant increase in the total oxidant level at 48 h, a decrease in the total antioxidant level was detected at 24 and 48 h (P < 0.05). The increase in MDA level, which is the product of lipid peroxidation of unsaturated fatty acids, with DLT concentrations of 1–10 µM at the end of 24 and 48 h was found to be significant (P < 0.05). As a result, it can be said that DLT caused oxidative stress in the primary gill cell culture of Lake Van fish exposed to concentrations of 1 and 10 µM, but no genotoxic effect was observed.

Fluvalinat dünyada yaygın bir şekilde kullanılan piretroit türü bir pestisittir. Kimyasalın hedefizararlı böceklerle mücadele olsa da, hedef olmayan canlılar üzerine olumsuz etkileri bilinmektedir. Bu canlıgruplarından biri de balıklardır. Fluvalinat, Van Gölü havzasında tarım ve hayvancılık alanlarındakullanılmaktadır.Van Gölü, Türkiye’nin Doğu Anadolu Bölgesinde yer alan, ekstrem fizikokimyasal şartlara (pH:9,8,alkalinite 153 mEqxl-1 ve acı su ‰ 22 ) sahip volkanik set gölüdür. Van Balığı (Alburnus tarichi), VanGölü’nün bu şartlarına adapte olan ve gölün tüm alanlarında yaşayan endemik bir sazan türüdür. Balıkekonomik ve ekolojik değere sahip olup aynı zamanda göl içerisindeki kirliliğin belirlenmesinde kullanılanönemli bir indikatör türdür. Üreme olgunluğuna erişen balıklar yılın nisan-temmuz aylarında üremek içingöl çevresindeki tatlı sulara geçiş yaparlar.Teleost balıklarda böbrekler; anatomik olarak vücudun dorsalinde bulunan, kuyruğa kadar uzananretroperitoneal bir organdır. Temel görevi, su ve iyonların osmotik düzenlenmesini gerçekleştirmektir.Diğer omurgalılardan farklı olarak kan yapım görevini de üstlenirler. Yapılan bu çalışmada Van balığıböbrek dokusuna 24, 48, 72, 96 saatlerde uygulanan fluvalinatın etkileri histolojik olarak incelendi.Pestisitin böbrek dokusunda, melanomakrofaj kümeleri, vazodilitasyon, epitelyal proliferasyon, nekroz,tübüler atrofi, glomerüler atrofi, konjesyon gibi hasarları meydana getirdiği görülmüştür.&nbsp

2018 Fen Bilimleri Öğretim Programında, Mühendislik ve Tasarım becerileri ve Fen, Mühendislik ve Girişimcilik uygulamaları eklenmiştir. Bu durum STEM yaklaşımıyla ilişkilendirilerek ders kitabı etkinliklerinin uygulayıcısı öğretmenlerin, 2018-2019 eğitim öğretim yılında okutulan ortaokul fen bilimleri ders kitaplarındaki etkinliklerin STEM yaklaşımına uygunluğuna dair görüşleri incelenmiştir. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden olgu bilim kullanılmıştır. 63 katılımcı fen bilimleri öğretmenine Açık Uçlu Anket Formu uygulanmış, 10 öğretmen ile yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmış ve bu gruptan gönüllü 3 öğretmenin ders kitaplarındaki etkinlikleri uyguladığı dersler yapılandırılmamış gözlem ile izlenmiştir. Öğretmenlerin STEM tanımını bildikleri, ders kitabı etkinliklerini derslerinde kullandıkları, ders kitabı etkinliklerini uygulamada kendilerini alan bilgisi ve pedagojik alan bilgisi olarak yeterli düzeyde buldukları görülmektedir. Öğretmenler ders kitabı etkinliklerini günlük yaşamla ilişkili ancak STEM etkinliklerine uygun olmadığını, disiplinler arası kavramsal entegrasyonu sağlamadığını, etkinlik değerlendirme sorularının kavramsal entegrasyonu ölçebilme düzeyinin yetersiz olduğunu belirtmişlerdir. Yapılandırılmamış gözlemlerde öğretmenlerin etkinlikleri disiplinler arası entegrasyonu sağlamadan sadece fen bilimlerine yönelik uyguladıkları görülmüştür. Öğretmenler, etkinliklerin uygulanabilirliği açısından ders saatlerinin uzatılması, laboratuvar koşullarının iyileştirilmesi, sınıf mevcutlarının azaltılması, ders kitaplarındaki etkinliklerin öğretim programına ve ders kazanımlarına uygun olarak güncellenmesini önermektedir.

Periferik bir sinir bir kez hasarlandıktan sonra, aynı sinirin ikinci kez hasarlanmasıyla akson rejenerasyonunda bir artış meydana gelir. Bu artışa sebep olan öncü hasar `şartlandırma hasarı' adını alır. Rejenerasyon kapasitesini arttırdığı bilinen bu etkinin oluşmasında sitokin ailesi üyesi olan lösemi inhibe edici faktörün (LIF) de rol oynadığı bilinmektedir. Sağlam sinir hücrelerinde henüz tespit edilememiş olan LIF mRNA'sının gen ifadesi, aksotomiyi takiben hasar bölgesindeki nöron dışı hücrelerde artar ve arka kök ganglion hücrelerine 24 saat içinde retrograd olarak taşınır. Bu güne kadar yapılan çalışmalarda bu etkinin araştırılması için etkin bir in vitro model geliştirilememiştir. Bu çalışma, nöronların tamamen in vitro ortamda şartlanmasını sağlayacak bir model geliştirerek fare arka kök ganglion hücrelerinde şartlandırma hasarı etkisiyle LIF'in ilişkisi araştırılmıştır.Bu çalışmada fare arka kök ganglionları ayrıştırılarak hücre kültürleri yapıldı ve bu hücrelerin in vitro ortamda şartlanmaları sağlandı. Bu yöntemin etkinliği bir seri deneyle test edildi. Ayrıca şartlanma hasarı etkisiyle akson uzamasının değişmesi, kontrol grubu nöronlarla in vitro şartlanan nöronların akson rejenerasyon hızları ölçülerek araştırıldı. Şartlandırma hasarı etkisiyle LIF'in ilişkisi ise siyatik sinir kesisi ve faktör uygulaması sonrası fare arka kök ganglion kesitlerinde ve primer duyu nöron kültürlerinde LIF ve LIF reseptör immunohistokimyası yapılarak araştırıldı.Çalışmanın sonucunda; in vitro olarak şartlanan nöronların kontrol kültürlerindekine göre çok daha hızlı bir akson rejenerasyonu gösterdiği ve geliştirilen in vitro şartlanma modelinin şartlandırma hasarı etkisinin aydınlatılmasında oldukça etkin bir teknik olduğu gösterildi. Bu çalışma literatürde ilk defa olarak arka kök ganglion nöronlarında periferik sinir hasarına bağlı artmış bir LIF ve LIF reseptör üretimini göstermiştir. There is an increased axonal regeneration after a peripheral nerve is injured if it sustains an earlier prior injury. The first injury causing this is called a conditioning lesion. It is known that leukemia inhibitory factor (LIF), a member of cytokine family, plays role in this effect that increases the regenerative capacity. The expression of LIF mRNA, which has not been demonstrated in intact neurons, is upregulated in non-neuronal cells at the site of injury and retrogradely transported to the dorsal root ganglion neurons within 24 hours following an injury. No effective in vitro model has been developed so far for investigation of this effect. This study has been conducted to develop a model to condition neurons in vitro and the relation of LIF with conditioning lesion effect in mouse dorsal root ganglion neurons is searched.In this study, cell cultures were set up by dissociation of mouse dorsal root ganglia and the cells were incubated to provide in vitro conditioning. The activity of the method is tested with a series of experiments. Besides that the change in the axonal growth due to conditioning effect was quantified by comparing axonal regeneration rates of neurons conditioned in vitro to those of control group neurons. The relation of LIF with conditioning lesion effect is investigated by LIF and LIF receptor immunohistochemistry that was performed in the sections of mouse dorsal root ganglia and cultures of primary sensory neurons in control preparations, after sciatic nerve cut or application of factors.In conclusion, it has been shown that in vitro conditioned neurons had a higher rate of axonal regeneration and the in vitro conditioning model developed is a very effective technique to elucidate the mechanism of conditioning effect. This study has shown, for the first time in the literature, an upregulated LIF and LIF receptor expression in dorsal root ganglion neurons due to peripheral nerve injury. 219